....Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!  ο Πρόλογος
 
 
Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς
 
Kostas Douridas

the LAND of GODS
Καπνόν Αποθρώσκοντα
"..αυτάρ Οδυσσεύς ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίην θανέειν"   (ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Α)
  
Okville Burlington Milton
σε μία ενιαία ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ;;

Απόπειρες και Ιδέες: Παλιά Δημοσιεύματα, Νοέμβριος, 1996

Θα αρχίσω πρώτα με μία διευκρίνηση: Προσωπικά, είμαι ανεξάρτητος. Οι γνώμες και οι σκέψεις μου που θα αναφέρω εδώ ή αλλού, αντιπροσωπεύουν και μόνο εμένα, και που παίρνω το δικαίωμα του ελεύθερου πολίτη, και που ανήκει σε εμένα, σε εσένα, σε όλους μας! Στην ευλογημένη τούτη χώρα του Καναδά που ζούμε.

Μιλούσαμε λοιπόν τον περασμένο μήνα: "Δίψα και καημός για κοινότητα στο Oαkville" και λέγαμε πως οι 'Ελληνες της πόλης μας, πνιγμένοι όλα αυτά τα χρόνια απ την αδράνεια, και τον καταποντισμό των γειτονικών πολιτειών, παρέμεναν "ξένοι" μέσα στους "ξένους".

"Οκτώ χρόνια ζούσαμε στο Oakville, λέει τώρα μια φίλη μας, όχι που δεν γνωρίζαμε ούτε έναν Ελληνα από το Oakville, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε επιτέλους, ένα μαγαζί, ένα εστιατόριο που να το ορίζουν 'Ελληνες, να πάμε να φάμε, να πούμε και δύο κουβέντες"..

Τους πρώτους καιρούς που είχαμε αρχίσει να συναντιόμαστε στου Κινέζου το Donuts shop. 'Οταν κατά πρώτη φορά σύστησα τον Νίκο Μαρζτούκο στον Ανάνη, έγινε αυτός ο διάλογος:

Ανάνης στον Νίκο "Πόσα χρόνια μένεις στο Oakville;"
Νίκος: "Είκοσιπέντε, κι' εσύ;"
"Τριάντα δύο!" απάντησε ο Ανάνης.
Και στην συνέχεια ο Ανάνης αστειευμένος στον Νίko:
"Και που στο γέρο διάβολο ήσουν κρυμμένος;"
Και o Νίκος: "Εγώ δεν ήμουν κρυμμένος, εσύ ήσουν!"
Και με ένα πλατύ χαμόγελο και οι δυο τους έδωσαν τα χέρια.

Και δεν ήταν αυτό μια απλή τυπική χειραψία που γίνεται σε όλους μας καθημερινώς. Τούτη η χειραψία ήταν σαν δύο παλιόφιλοι που συναντώνται μετά από τόσα χρόνια κείχαν τώρα να πουν πολλά!.. Το παράξενο είναι ότι έχει περάσει χρόνος από τότε, κι' αυτοί ακόμα τα.. λένε: Κάθε Τρίτη στο μαγαζί του Νίκου ο Ελληνισμός του Oakville, τα λέει, και μάλιστα προχθές ξαναζωντάνεψε εικόνες από το περίφημο τραγούδι του Μιλτιάδη Μαλακάση "Ο Μπαταριάς" :

"..Στο τρίτο κρασοπότηρο πουλιά του παραδείσου..
Και λίγο - λίγο ως γύριζες μες στο τραγούδι -ω θάμα- παλικαριές καημούς,
τ' αρματολίκι ανέβαζες και την αγάπη αντάμα στ' αστέρια, στο φεγγάρι, στους θεούς"..

Και όλα αυτά τα παραπάνω είναι πολύ ωραία πράγματα, και έπρεπε να είχαν γίνει από πολύ καιρό. Γιατί μαθές, εμείς οι 'Ελληνες μετανάστες, Μεσογειακός λαός, είμαστε ευαίσθητοι, και ίσως αθεράπευτα ερωτευμένοι με τον γαλάζιο ουρανό της πατρίδας μας, μαζί και τον ήλιο της, που και τα δύο αυτά αγαθά στον Καναδά τα χάνουμε απελπιστικά τους χειμερινούς μήνες και που δεν είναι και.. λίγοι. Αυτό σαν συνέπεια, ίσως να είναι, που δημιουργεί την λεγόμενη Μεσογειακή μελαγχολία, και που ταλαιπωρεί όχι μόνο εμάς τους μεσογειακούς λαούς, αλλά και τους ίδιους τους Καναδούς.

Από την άλλη μεριά, εμείς η πρώτη γενιά, στην πλειοψηφία μας, δεν μάθαμε ποτέ και κείνη την έρμη, την Εγγλέζικη γλώσσα.. γιατί, τι να τα λέμε; Κυνηγημένη η γενιά μας από την φτώχεια: Πέσαμε με τα μούτρα στην δουλειά, να μαζέψουμε λεπτά, να στείλουμε πίσω στην πατρίδα για την προίκα της αδελφής.. Να μαζέψουμε λεπτά να πάρουμε χοντρά ρούχα, γιατί μ’αυτά πού ήρθαμε ήταν μόνο κατάλληλα για.. πιτζάμες στον σκληρό χειμώνα του καναδά. Να πάρουμε παπούτσια., αυτοκίνητο., σπίτι. Να παντρευτούμε.. Να. Να.. Να.. Και πέσαμε και στις δουλειές όπου δεν ήθελαν μόνο οκτάωρο δουλειά, παρά τις δώδεκα και βάλε: Restaurant, Janitorial, άλλοι στα εργοστάσια και το βράδυ να μαζεύουν *σκουλήκια! Πού να βρεθεί καιρός για σχολείο ώστε να διδαχθείς σωστά την γλώσσα;

"Γλώσσα; ποια γλώσσα" μου είπε γελώντας ο αδελφός μου, όταν ήρθα το πρώτο βράδυ, στον Καναδά, στο Kingston Ontario. Εμενε με την φαμίλια του τα χρόνια εκείνα (Οκτώβρης του 1968) σε ένα διαμέρισμα στο πίσω μέρος, μπροστά είχε το Big Daddy Restaurant, και καθώς που τα λέγαμε στο μαγαζί του μέσα, δείχνοντας μου τα.. πιάτα συνέχισε πάντα γελώντας: "Μίλα τους κι’ ελληνικά θα σε.. καταλάβουνε".

Τριάντα χρόνια αργότερα, πολύ φοβάμαι στην πλειοψηφία της γενιάς μου, μιλάμε ακόμα ..ελληνικά στην δουλειά μας, στον ..γείτονα μας! Γι' αυτό, κι' αλλιώς δεν εξηγείται: Ενώ ζούμε 15 χρόνια πες, στο ίδιο σπίτι εδώ στον Καναδά τον γείτονά μας δίπλα, όπου δεν είναι 'Ελληνας, παρ, ότι τον ξέρουμε 15 χρόνια, κι' ενώ τον πιστεύουμε ως άνθρωπο σωστό και φαμιλιάρη, ωστόσο η ..φιλία μας, τις πιο πολλές φορές, δεν πάει πιο πέρα από μια τυπική γνωριμία στον ..φράχτη. Αν όμως ήταν 'Ελληνας;

Για όλα αυτά, για ακόμα και άλλα, πολλά άλλα.. Λέω: ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΙΟ. Και πάνω από όλα χρειαζόμαστε ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!! Στην εκκλησία, μαζί κοντά, με τον σταυρό σου που θα κάνεις, θα γνωρίσεις και πέντε ανθρώπους της παροικίας σου. Και αν είναι, (κι' αυτό συμβαίνει πολύ τα τελευταία χρόνια: 'Οτι πολλής Ελληνισμός φεύγει από το Toronto και τις γειτονικές πολιτείες, γιατί προτιμάει καλύτερα, τα καθαρότερα και ήσυχα προάστια καθώς, το Oakville Burlington, Milton κλπ.). Λέω και έρθουν καινούργιοι, να μην τους πάρει κι' αυτούς καθώς την φίλη μας οκτώ χρόνια να βρουν έναν 'Ελληνα..

Η εκκλησούλα μας λοιπόν, θα γίνει "Η θαλπωρή γιατρός" σε πολλές "ασθένειες" του Ελληνισμού και της παροικίας μας!!

Μέχρι εδώ αυτά, και συνεχίζω. Το λοιπόν λέω. Μένω στο Oakville. Αγαπώ την πολιτεία τούτη που ζώ κι' αναθρέφω την φαμελιά μου. Ωστόσο σαν 'Ελληνας, δεν ημπορώ να αρνηθώ ότι το Burlington όλα αυτά τα χρόνια γαλούχησε τον Ελληνισμό μου, με τα πρωτοχρονιάτικα γλέντια του, με τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα χωρίς να λείψει χρονιά από το ελληνικό σχολείο του Burlington που πάραυτα ήταν μαζί και του Oakville. Με δημιουργό και πάντα πρώτη παντού, αυτήν την τόσο απίθανη Ελληνίδα! Την 'Ολγα Μιχαλοπούλου.

Κοντά στην 'Ολγα, ολόκληρος ο Ελληνισμός!! Με την φιλόξενη λεβεντιά του και πρώτες τις Μπουρλικτιώτησες! Mε τα νόστιμα σπιτίσια φαγητά τους. Το άφθονο γέλιο, το γνήσιο ελληνικό κέφι! Είμαστε λοιπόν από πολλά χρόνια με το Burlington μαζί.

Και τούτη η "συγγένεια" επειδή δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού και μαζί με το Milton και τα άλλα περίχωρα αποτελούμε το HALTON. Αλλά αν σταθούμε για μια στιγμή στις τρεις αυτές πολιτείες δηλαδή: Oakville Burlington Milton θα ειδούμε ότι η γεωμετρική τους έκταση, δεν είναι μεγαλύτερη ακόμα και από αυτήν την Mississauga..

Επομένως λέω λοιπόν, οι τρεις αυτές πολιτείες, μαζί και τα περίχωρα ότι, είναι καιρός πιά να βγούμε από την.. αδράνεια και όλοι μαζί (που κατά αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός κυμαίνεται στις 400 και μπορεί και στις 500 φαμίλιες) να ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ!!! Να κτίσουμε ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΙΟ: Το ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ HALTON!

Η καινούργια αυτή κοινότητα με το όνομα πες: "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ HALTON" σκοπός της θα είναι το κτίσιμο ενός κοινοτικού κεντρου μαζί και εκκλησίας στα σύνορα Oakville Burlington Milton.

Αγαπητοί μου φίλοι, η εκκλησία μας και η ορθόδοξη πίστη μας, είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένη με τον Ελληνισμό μας, την ελληνική μας παράδοση, και την τόσο πλούσια Ιστορία μας! Και λέω, χωρίς το ένα, το άλλο είναι αδύνατο να επικρατήσει. Με άλλα λόγια η εκκλησία μας είναι πάραυτα η ΟΜΠΡΕΛΑ του Ελληνισμού μας!.

Είμαστε τόσο υπερήφανοι όλοι μας να έχουμε ωραία σπίτια και, που είναι πολύ σωστό και ανθρώπινο, για την ανάγκη την δική μας και των παιδιών μας. Ωστόσο η εκκλησία είναι αναμφισβήτητα το δεύτερο σπίτι μας! Αφού, απλά, την ζωή μας την ξεκινάμε, την προχωράμε, αλλά και την τελειώνουμε με την εκκλησία! και, πού όλα αυτά είναι: η βάφτιση, ο γάμος και ακόμα ο ...θάνατος!

Αλλά η εκκλησία εκτός των παραπάνω πολύ περσότερο, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ: Κινδυνεύουμε να χάσουμε σε τρεις ή τέσσερις δεκαετίες ότι οι προγονοί μας, με ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ κατάφεραν να περισώσουν από την βουλιμία του, πιο βάρβαρου λαού της γης! Και τούτο είναι η γλώσσα μας η ελληνική, η θρησκεία μας, τα ήθη μας κι' έθιμα, και γενικά η όμορφη λέξη να λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

Και τα κατάφεραν αυτά οι προγονοί μας με την θυσία τους, κι' από κοντά με την βοήθεια της εκκλησίας: Οι καλόγεροί μας για 400 χρόνια από γενιά σέ άλλη γενιά, με τα κρυφά σκολειά μετέφεραν ως μέχρι εμάς τούτο τον άγιο πλούτο!!! Που ΕΓΩ, ΕΣΥ, Και ΕΜΕΙΣ τον χάνουμε σε μια γενιά τόσο απερίσκεπτα.

        Δημοσιεύτηκε στην
"Hamilton Hellenic News"
        Νοέμβριος, 1996