ο ΕλληνισμόςSince 1996 της Διασποράς
...αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
Home to LAND of GODS
τα δικά μου γραψίματα:   Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι: το Καρδαρίτσι / Journey to Kardaritsi | τα Δημοτικά / Folk songs| το Εικοσιένα / the 1821|
της Ξενιτιάς / The songs of foreign land| τα Τραγούδια της αγάπης.. / Songs of love...| Μιλώντας τότε.. / Speaking then...| Είσαι παιδί / You are a child...| τα Τραγούδια μου / My Songs...| η Εφηβεία / Adolescence| η χαμένη μας Hirosima / Our lost Hiroshima..| Καπνόν Αποθρώσκοντα: Γράμμα στον Έλληνα της Διασποράς / A Letter to the Greek in Diaspora|

τα δικά μου γραψίματα / my own writings :
Οδοιπο-
ρικό στο
Καρδαρίτσι
Journey to Kardaritsi
Γράμμα στον
'Ελληνα της
Διασποράς. / A letter
to the Greek in Diaspora



Βήμα το βήμα,
στιγμή την στιγμή,
προσπαθώ να κτίσω
την μνήμη μου ίδια κι'
απ' όμοια στον ιστό της
αράχνης μου κύριε!..

Τα αχνάρια μου να περιμαζέψω,
όπου δειλά θαρρώ λίγο κι'
ακόμη, να μου αργοφαί-
νονται: Μικρές τύψεις,
μικρά αποτυπώματα
στην απεραντωσύνη
Σου και στην
μεγαλωσύνη
Σου Κύριε!

κώσ/δουρ
Κώστας Δουρίδας:
Προηγούμενη Ενότητα..Γράμμα στον Έλληνα της Διασποράς
Μικρο απάνθισμα στίχων και φράσεων:
Έχουμε πάρει ευχή και κατάρα απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!


Step by step,
moment by moment,
I try to build
my memory
just like
a spider's web, Lord !..

To gather up my traces
where timidly I think,
a little more,
gradually appear:
traces of remorse
tiny prints
in your infinity
and greatness,
Lord!

We have received as a BLESSING and a CURSE at the same time from our grandfather MAKRIYIANNIS, who said: As Greeks we must never (!!!) forget the land of our fathers, or that which has become like a second mother to us, and which I openly now call the BLESSED LAND OF THE DIASPORA!!
Οδοιπορικό
στο Καρδαρίτσι / Journey to Kardaritsi
Η ζωή μου ολάκερη ήταν μια βιοπάλη.. Oι κυριότεροι και οι πραγματικοί μου δάσκαλοι ήταν τρεις άνθρωποι, οι οποίοι ήσαν και οι τρεις αγράμματοι: Η μάνα μου, ο Μακρυγιάννης και ο Κολοκοτρώνης.

My whole life has been a struggle for survival... my real and true teachers were three people who were all illiterate: My mother, Makryiannis and Kolokotronis.

Aν ήταν να σου ειπώ το πόσο υπερήφανος είμαι για την καταγωγή μου, θα σου έλεγα: Mη το ψάχνεις, γιατί μπορείς και μόνος σου να βρεις, αρκεί και μόνο, να κλείσεις για μια στιγμή τα μάτια σου και να σκεφτείς, ψιθυρίζοντας την λέξη Πατρίδα! κι' ακόμη την λέξη που ονομάζεται το χωριό σου!..

If you asked me to tell you how proud I am of my origins, I would say you do not need to ask: all you have to do is shut your eyes for a moment and whisper to yourself the words "homeland" and the name of your village!..

Και ότι είδα, και ότι έμαθα όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα μα τίποτα, δεν άγγιξε την ψυχή μου τόσο ιερά, τόσο μυσταγωγικά, όσο τα ευλογημένα εκείνα παιδικά μου χρόνια στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟ, το ΚΑΡΔΑΡΙΤΣΙ!!!

And everything I have seen, everything I have learned all these years, none of it, nothing at all, has touched my soul in such a sacred, mystic way as those blessed childhood years at MY BELOVED VILLAGE KARDARITSI!!!

Πεντηκοστή ήρθε ξανά *πλαντάζουν τα νταούλια πανηγυριάζει το χωριό.. Οι βλάχοι στα καλά τους *Κακούρης έχει την σειρά, *Τσιούτης *παραπερούλια Κολοβελώνης *τσαντιριό, έστησε στην χαρά τους.

The Pentecost is here again The tabor drums loudly beating The villages are full of joy The peasants dressed so finely Kakouris with his clarinet is next Then Tsioutis with his band Kolovelonis has set up a tent To host the merry feasting

Σήμερα ο τόπος καίγεται στο χάϊ στο τουφεκίδι.. Η βλαχουριά γλεντοκοπά βροντάνε τα κλαρίνα. Του Βέλου ο γιος παντρεύεται φέρτε *θρακιάρικο γίδι, φέρτε της *Ντάριζας κρασιά κι απ'τα *Βαρκά ρετσίνα.

Today the land rings far and wide with shots of merry rifles The peasantry is full of joy the clarinets rejoicing. Velos's son will wed today bring goat roasted on charcoal, from Dariza bring blood red wine Retsina from the vineyard.

Πήρες τα *σόγια τα καλά -τρανοί νοικοκυραίοι: Που είναι ο Ροδόπουλος ο Γιώργης; ο Νίκος ο Ηλιόπουλος, του Βελοχρήστου τα παιδιά, του Τύρου οι Τσικαίοι 'Ολους τους πήρες ξένη γης, και κλαίει ο δικός μου τόπος.

You stole away the families -of rich and mighty houses: Where is Rodopoulos Giorgis? and Nick Iliopoulou, the children of Velochristos, The family of Tyros? The foreign soil devoured them and my homeland is mourning.

Ρημοκοπήθει το χωριό Νεκροτοπιά σα να'ναι Στοιχειώσανε τ'αρχοντικά *λοθριάσαν τα μποστάνια λαλιά ανθρώπου δεν ακώ πουλιά δεν κελαηδάνε, λες και κατάρα θεϊκιά το'πνιξε στην *αφάνεια.

The village is a waste land now A graveyard full of ghosts The wealthy houses are bereft the orchards desiccated no human voice can now be heard the birds have ceased their chirrup, as if a mighty curse divine has choked it into oblivion.

Μου *γαλαριάσαν τα βουνά με σίδερο μ' ατσάλι.. Φράξαν τις στράτες στο Χελμό, στο Ρούσιο στον Αλπούξο, στην Ζήρια στην Μπαλαλονιά στο Διάρχο στον Διχάλι, και μώβαλαν φρόγκο στον λαιμό να μη μπορώ να σκούξω.

The mountains are closed off to me with iron and with steel. The roads at Helmos blocked, at Rousios and Alpouxos, at Ziria and Balalonia, Diarchos and Dichali, a gag wound tight around my throat to stop me crying out.


Στις στράτες σας η δόλια *γνεύει πάντα για μένα αγναντεύει, μη και φανώ απ' την ξενιτιά θολή της μάνας η ματιά.. όποιον ειδεί να ξαναφάνει λεει: Να το παιδί μου που έρχεται και κλαιει..

My mother wanders in the streets looking to try and find me, lest from afar her son appears. Her aged eyes are dim with years her heart leaps when a stranger appears. Here is my boy come home, she weeps

Κι' ως να'τανε ο χαμός πανήγυρη, κι ο θανατάς *κανισκιοφόρης, ήρθε το ξέφραγο παράπονο, και γλεντοκόπησε τ'άσπρα μαλλιά, μες την στερνή την γλυκερή την ώρα, μες το κατάλοιπο της ροζιασμένης προσμονής, διαφέντεψε η απόγνωση την λήθη, και ήρθε το σούρουπο..

And as if loss was a carnival and death was carrying a wicker basket unbounded grief rose up, and celebrated greying hair, in that final sweet hour, in the remains of gnarled expectation, despair triumphed over oblivion, and evening fell.

Κι' επειδή στ' Oντάριο οι μήνες είναι σκληροί.. Tα καραούλια απ' τις ψηλές τους τις κορφές στο Καρδαρίτσι: Ο 'Αγιος Γεώργιος, η Αγία Παρασκευή μαζί κι' ο 'Aγιος Κωνσταντίνος, Σου στέλνουν γράμμα και γραφή, μαζί κι' ένα ματσάκι δεντρολίβανο να το κρατάς στον κόρφο Σου να μην Σε πιάνει αβάσκαμα.

And because in Ontario the (winter) months are harsh, from the highest peaks of Kardaritsi, Saint George and Saint Paraskevi look out Saint Constantine as well, They send you notes and letters too a bunch of rosemary for you to ward off the evil eye.

Να σου πηδώ απ το 'να βουνό στ' άλλο να φέρνω *φούρλες, και με του Ζάχου την φωνή να σου λέω την "Βοσκοπούλα"... Κι εσύ κυρά η Κιτσιαρέλαινα να σου χτενίζει τα μαλλιά και η παναγιά να σου φοράει *γιορντάνια.

I leap from mountain ridge to ridge performing dancing figures, and in Demetris Zachos voice I sing you "Voskopoula"... And Kitsiarelaina will comb your hair The Virgin will adorn you, with necklace made of precious gold and coins of shining silver

Σαν τον Χριστό ή σαν τον Διγενή να ρθω στην Αυστραλία, εκεί που πας για λίγο χίλιες φορές στην αστραπή, να σου το πω μ' ένα φιλί, τρελή, το σ' αγαπώ κι' απέ να φύγω.

Like Jesus or like Dhigenis I'd come to seek you in Australia faster than lightning thousand times, to tell you with a kiss, how much I love you, and then leave.

Μάλωσα χθες με την καρδιά μου. Με κατηγόρησε, ότι είμ' αδρανής για σε που λείπεις. Τ' ακούς; Και η άμυαλη η τρελή παιδούλα, η πεισματάρα, μ' άφησε κι' έφυγε κλαημένη, και με τα πόδια μες τα χιόνια, από τα τώρα να πάει λέει, στο αεροδρόμιο και να σε περιμένει.

My heart and I had a fight yesterday. It said I wasn't thinking about you now that you are away, do you hear? And like a crazed, mad, stubborn child, it left me here and ran off sobbing, through the snow to get to the airport and await your return.

Πέσε προσκύνησε των άλλων το μεγάλο. Σαν φεύγεις, προσκύναγε τον μεγαλειώδη ήχο των βημάτων σου!.

Kneel down, pay tribute to others' greatness. As you leave, bow down to the magnificent sound of your footsteps!

Αν μπορείς κράτησε αυτό που έχεις. Το έχασες; συμπόνεσε την ώρα που το έχασες.

If you are able, hold on to what you have. Have you lost it? Have pity on the hour you lost it.


'Οταν ο πόνος ξεφαντώνετε στα στήθια σου, μην καρτερείς απέξω την γιατρειά.. Πλησίασέ τον, μέσα σου, και γίνου φίλος του. Και σαν τον καταφέρεις, παρακαλεσέτονε να μείνει..

When pain makes merry in your breast do not look for the cure outside. Approach it inside you, become its friend. And when you have won it over ask it to stay.

'Οταν ζεις, για τους άλλους, αυτό είναι μια συμβατικότητα και αδιαφορούν. 'Οταν πεθαίνεις... θυμούνται τον δικό τους θάνατο και ..κλαίνε.

When you live for others, that is conciliatory and they are indifferent. When you are dying, they recall their own death and weep.

Η γλώσσα μου η ελληνική μελωδικός, γλυκύς, ανυπροσπέλαστος αχανής, μεγαλειώδης, γίγας κόσμος! Η μητρική μου η γλώσσα η ελληνική!.

My language Greek melodious, sweet, unapproachable, vast magnificent, a huge world! My mother tongue Greek

Μην πετάς στον χαμό, αυτό που δεν μπορείς μ' ευκολία να κερδίσεις. Κράτα γερά τον χαλινό, του νου και της ψυχής. Είσαι παιδί και θα μετανοήσεις.

Do not reject what is not easy. Hold tight to the reins of the mind and the soul. You are a child and you'll be sorry.

Σκέψου το αύριο για νάχεις το σήμερα δικό σου. Διώξε την χίμαιρα, κι ας το μυαλό σου τα έλη να σκάψει! Καθάριο το αίμα σου σταλιές να στάξει, στην άγονη γη! Και ύστερα θρέμμα σου να πεις ότι βγει

Think of tomorrow And make today your own. Throw off illusions And let your mind dig deep in the marshes! On to the barren earth let your blood gently flow. Only then will what grows be truly your own.

Παιδί της εποχής -της σημερινής- Ω ! κλαιω πώς φεύγεις απ' την πραγματικότητα κι από κοντά μας.. Στις ψευδαισθήσεις ζεις! Κι αθέλητά σου φέρεις αυτό που κάνει σάπια στην γενιά μας...

Child of the times child of today O, I weep as you stray from the truth and from us. You are living a lie! Unwittingly you carry the rot of our generation

Μια μαργαρίτα στo 'να χέρι στ' άλλο το φως της αστραπής στα χείλη κόκκινο μαχαίρι στα μάτια ο ήλιος της αυγής. Τα περιστέρια στην αυλή μου ο Μάης στα σκόρπια μου μαλλιά φύτρωσε αγάπη στην ψυχή μου τρέξτε φωνάξτε τα παιδιά

A daisy in one hand in the other lighting's flash on the lips a blood red knife in the eyes the rising sun. In the garden snow-white doves May in my flowing hair love budding in my soul Run and call the children

Περνάει η τσιγγάνα βεργολυγερή -θέλει να πάρει ένα τσιγάρο- Στέκει, μου παίρνει την ψυχή φεύγει, και μένω μόνος.

The gipsy walks by lean and lithe -looking for a cigarette- She stops, takes my soul and leaves. And I am left alone.


Πες μου Που 'χαν χαθεί τα περιστέρια πριν να σε βρω; Κι όταν σε βρήκα, πέσε μου τι έγινε η άνοιξη;

Tell me where had the doves gone before I found you? And when I found you, tell me what happened to the spring?

Και πάλι τελευταίος ήρθα. Ω τι μαρτύριο τούτο.. Τούτο κοπάδι των ανθρώπων, Σίφουνας χάνεται μπροστά μου. Κουτσοί, τυφλοί, όλοι αλαργεύουν, και μόνο εγώ μένω αποπίσω..

Once again I am last. What an ordeal it is. This herd of men, lost before me like a whirlwind. The deaf and blind all move away and only I am left behind.

Ενα παιδί με λένε οι φίλοι, που θέλει να λεπτολογεί τις υποψίες. Θρηνεί στον οίκτο η αδελφή, για το μικρό το παιδικό μου κλάμα. Και η μάνα με σφιχταγκαλιάζει -αγάπη και στοργή- σαν μάνα που τον γιο της βλέπει όπως τον θέλει και μπορεί. Μα ποιος ποτέ του ένιωσε την αρετή που γέννησαν οι τύψεις;

My friends say I am a child, quibbling over the tiniest suspicion. My sister weeps in pity, over my small childish sobs. Mother holds me tight with love and tenderness like a mother seeing her son as she wants him to be and as he can be. But who has ever felt the virtue born of remorse?

Ο έξω κόσμος χάθηκε απ'τα μάτια μας. και μέσα ο πόνος στοίχειωσε ! στα βαλτονέρια της ψυχής. Aγριμικό! Σπέρνει τον άνεμο, λυώνει τον θάνατο στο κάθε μας κύτταρο. στήνει σταυρούς στην κάθε μας ίνα. Απέραντο νεκροταφείο οι τύψεις μας. Κι' ο απέξω κόσμος χάθηκε. Βαθιά σιγή. Bαθιά πληγή το χάσμα του απείρου.

The outside world is lost from our eyes. And inside is haunted by pain! In the marshy waters of the soul. Wild beasts sowing the wind, melting death in our every cell, raising crosses in our every fibre. Our remorse an endless cemetery, and the outside world is lost. Deep silence The gulf of infinity a deep wound

Περνούν οι κάργες. Αδέσποτη φάλαγγα. Σκίασε ότι ήταν δυνατόν να ζει. Σκότωσε ότι ήταν δυνατόν να ζει. ο θάνατος κραδαίνει την τσιμπίδα . Και όλα ήταν μία ήττα, Και όλα ήταν μία ριπή, ενας θάνατος..

In unfettered file the jackdaws fly. Obscure that which could live. Kill that which could live. Death brandishes the tongs. And all was defeat, And all was a volley of gunfire, A death

Φτωχέ μικρέ τραγουδιστή, τι ανασκαλεύεις στην πληγή να βρεις; Τι κλαις μπροστά στους σκοτωμένους να σου πουν; Κείνοι "τους πήρε μαύρο σύννεφο" κι' η χλαλοή του μίσους! Τους πήρε ο φθόνος της ντροπής, δεν έχουν να σου δώσουν οίκτο.

Poor little singer, What will you find as you scratch the wound? What will the dead tell you as you weep to them? A 'black cloud has taken them' And the babble of hate! The envy of shame has taken them, They have no pity for you.

Μαντρότοιχος, μεσωροφή χρωστήρας πέρα η δύση. Δυο περιστέρια μια πυγμή ένα τραγούδι, μια φωνή. Λόγος η πρώτη λέξη. Ποιος το 'λπιζε την αρετή την αρετή την αστραπή, την αστραπή τον ήλιο με την καρδιά να ζέψει;

Sheep fold wall, high loft coloured by the far-off west. Two doves, one fist one song, one voice the first word is the Word. Who would have thought that virtue virtue with lightning, lightning with the sun with the heart would harness?

Γιατί όταν η δίψα συνοδοιπόρος γίνει στον καημό σου, Κι όταν ο πόνος σου κατασταλάξει σίδηρο. Περνάει ψηλά, πέρα από την Hiroshima ο πόνος σου και γίνεται όνειρο, και γίνεται πραγματικότητα.

Because when thirst becomes companion to your grief, and your pain is set in iron high flows your pain beyond Hiroshima and becomes a dream, and becomes reality.


Στης γης το δακτυλίδι, θα στροβιλίσει ο έρωτας λεβεντοτσάμικο χορό, κι ο Πάνας ο ανοικτοπόδαρος την βλάστρινη κορομηλιά θα βάλει στο κανίσκι του, μετρώντας τους σφυγμούς ανάλογα με την παράσταση.

On the earth's ring, love will whirl and spin in a dashing tsamiko dance, and Pan with feet wide open the βλάστρινη sprouting?? plum tree into his basket will place, counting the beat according to the performance.

....Φίλοι μου:
Όπου και να συναντήσετε τον Έλληνα στην διασπορά θα τον βρείτε να σας περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο και μια πλούσια καρδιά φιλοξενίας!. Αν είναι γερουσιαστής ή επιστήμονας, ηθοποιός ή λογοτέχνης, απλός εργάτης ή "μύθος" των ειδήσεων -News legend- της αμερκάνικης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, φτωχός ή πλούσιος το ίδιο κάνει.. Θα σας μιλήσει σα να σας ξέρει από χρόνια.. Θα σας αγκαλιάσει σαν όπως η μάνα σας όταν γυρνούσατε στο χωριό.. Και με στοργή και την φροντίδα του αδελφού θα σας χαϊδέψει με το βλέμμα του από πάνω ως κάτω, θέλοντας να μάθει τα πιο πολλά για εσάς και αν είστε καλά!.

Και είναι καταπληκτικό σαν περπατάτε στους δρόμους των μεγαλουπόλεων.. και αν έχετε και την τύχη να βρίσκεστε κοντά στα αγαπημένα και φημισμένα στέκια του μετανάστη, καθώς εγώ που κάθε φορά όταν κατεβαίνω στο "Ελληνικό Χωριό" (The Greek Village) της Ντάνφορθ εδώ στο Τορόντο του Καναδά, είναι λες, και μέσα μου γίνεται σαματάς! Γίνεται Απρίλης και χαρά!!.. Λέτε και γνωρίζω τον κόσμο όλον!.. Kαι έχω την αίσθηση, θαρρείτε και περπατάω στα γνωστά και αγαπημένα μου σοκάκια τα Καρδαριτσιώτικα στα χρόνια που ήμουνα παιδί.., και το χωριό έσφυζε από ζωή και κόσμο.. Τα ίδια και εδώ..

Το σίγουρο είναι στον Έλληνα της διασποράς, σαν του μιλήσετε στην γλώσσα του ..πανηγυριώτικα και με καλοσύνη, εκείνος για εσάς, θα σφάξει και το ...γουρούνι!!.. Έτσι λέγανε οι παλιοί σε ένδειξη ενθουσιασμού για την καλή παρέα πάνω στο κέφι του γλεντιού.. (Tο χοιρινό ήταν τότε το κρέας για όλη την χρονιά στο σπίτι και το έσφαζαν στις απόκριες κάνοντάς το παστό.. Aλλά στο γλέντι απάνω κάθε τόσο) ο νοικοκύρης φώναζε: "Φέρτε κι' άλλο κρασί!! Να σφάξουμε και το γουρούνι!.." Εννοώντας τέτοια καλή παρέα που έχουμε, το γλέντι και η διασκέδαση να μην τελειώσουν ποτέ!!.. Τέτοια είναι πάντα και η καρδιά τ' Αϊ μετανάστη.. Χαιρετισμούς και να είστε πάντα καλά!

τα Μικρά ενθυμήματα:
* * * τα Ενθυμήματα είναι μικρά αφιερώματα σε γνωστούς και φίλους -παλιά και τώρα- απ' την καθημερινότητα... Γενικότερα τα ενθυμήματα αφιερώνονται στον αγιασμένο όπου γης Ελλληνισμό... Συνοδευμένα πάντα με εικονοφωτογράφηση και μικρές προσβάσεις στην λογοτεχνία, δοσμένα για τα Δ Ε Κ Α Χ Ρ Ο Ν Α της LAND of GODS. Η μόνη διαφορά με αυτή την σειρά είναι ότι κάθε φορά που θα μας έρθει στο μυαλό κάποιος γνωστός ή φίλος μια ακόμη σελιδούλα θα συμπληρώνεται!.. Για ετούτο και σας προτείνουμε πως αφού την φυλλομετρήσετε και την χαρείτε Θα είναι καλό ΚΑΙ να επανέρχεστε εδώ κι' εκεί για τα καινούρια πρόσθετα!...Να είστε καλά!. κδ.
Αρκαδική Ανθολογία:
* * *Αρκάδες και ιδιαίτερα Γορτύνιοι λογοτέχνες καταθέτουν αποσπάσματα από το έργο τους μέσω της εξαίρετου λογοτέχνιδας, ποιήτριας και κριτικού, της κυρίας Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη.
Στην άκρη του ματιού:
* * *Είναι η σειρά από μικρές απόπειρες του γράφοντα να εκφράσει δικά του οράματα πάνω στον κρίκο μιας αθώας εναλλασσόμενης και ίσως επαναλαμβανόμενης στιγμής μέσα από χρώματα, φωτογραφίες από Landscape και άλλα όπου του έρχονταν μέσα από το διαδίκτυο και άλλες πηγές, καθώς η λογοτεχνία κλπ.. Αξίζει να δείτε και αυτή την σειρά, αλλά μονάχα στο "Microsoft Windows Internet Explorer" ...Και αν προσπαθήσετε να την δείτε αλλού.. τότε και με το δίκιο σας θα πείτε "τρελός παπάς τους βάφτισε αυτούς που έφτιαξαν την σειρά" Αλλά και εμείς έχουμε δίκιο αφού, αυτοδίδακτοι καθώς που είμαστε και στα χρόνια που τα φτιάξαμε όλα αυτά.. Το "Microsoft Windows Internet Explorer" ήταν το πιο διαδεδομένο Browser.. Ύστερα πήραν μπροστά η Αpple.com.. με τα IPhone, ta IPad, η Google, με το Google Chrome, η Mozilla Firefax και άλλα Browsers που δεν την δέχονται την ..τεχνική που χρησιμοποιήσαμε τότε.. Φυσικά το πρόβλημα είναι μόνον στην σειρά αυτή και -ευτυχώς- όχι σε όλα τα τεύχοι όπως θα διαπιστώστε και εσείς: Όλες οι άλλες ενότητες της Land of Gods μπορείτε να τις δείτε με οποιοδήποτε Browser θέλετε και έχετε. Να είστε καλά! κδ.
Mια Φωτογραφία και ένας τόπος:
* * *Μια φωτογραφία και ένας τόπος φορτωμένος με την νοσταλγία της μακρινής πατρίδας αλλά και τους μεγάλους φόβους για την επιβίωση του μετανάστη μέσα απ' το "Καπνόν Αποθρώσκοντα".. Το βιβλίο του Διονύση Δουζένη, τον Αλέξανδρο Παπαδάκη, τον Νίκο Γκάτσο στην Αμοργό, τον Ζωγράφο Γιάννη Σταύρου στην συνομιλία του με τα γλυκύτατα τοπία και θαλασσογραφίες του -μην τις χάσετε- συνεχίζουμε μια μικρή παγκόσμια παρουσίαση καλλιτεχνικής φωτογραφίας, ζωγραφικής και άλλα διάφορα.. Όλα σε μια ..σελίδα..

το Δημοτικό τραγούδι και η παράδοση:
* * *Αξίζει έστω και μια γρήγορη ματιά σας -από επάνω έως κάτω- αυτό το παράθυρο για την δημοτική μας μουσική. Οι πληροφορίες είναι πλούσιες και ξεκινάνε με μια πλειάδα Ιστοσελίδων με ζωντανά δημοτικά τραγούδια που μπορείτε να ακούσετε.. Γίνεται πλατειά παρουσίαση μεγάλων καλλιτεχνών.. Καταγραφή παράδοσης και πάρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα Καλή σας επίσκεψη λοιπόν..
ποιήματα τ' αγαπημένα:
* * * Όλα σε μια σελίδα : Ποιητές και ποιήματα τ' αγαπημένα απ' τα σχολικά μας χρόνια.. Είναι μια ανάμνηση ή μια επίσκεψη πέστε σε ένα παλιό αγαπημένο μας πρόσωπο.. Ίσως και στον ίδιο τον εαυτό μας. Τέτοια ποιήματα αν έχετε κι' εσείς στην μνήμη σας γράψτε μας για να τα δημοσιεύσουμε!.
Έλα να δεις:
* * *Η πιο παλιά σειρά της LAND of GODS.. Θα μπορούσε να είχε τον τίτλο: Στα αχνάρια των Ελλήνων (λογοτεχνών) της διασποράς.. όμως φιλοξενεί και πολλούς διακεκριμένους συγγραφείς, ποιητές-ποιήτριες από την πατρίδα, δημοσιογράφους κριτικούς κ.α..
**Κάνετε cklic εδώ αν θέλετε, για να ξεκινάει
ο υπολογιστής σας καθε φορά από αυτήν εδώ την σελίδα.
Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς.
/ A letter to the Greek in Diaspor
...Δώσε μου χαιρετίσματα στους ανθρώπους και γλυκοφίλησε μου τα αγιασμένα μας χώματα! (Από email στον Θανάση Λαμπρόπουλο από Houston Texas καθώς επισκέπτεται το Καρδαρίτσι!. July 13, 2009)

...Give my greetings to people and kiss our blessed soils.. (By email to Thanasis Lambropoulos from Houston Texas. As he is visiting Kardaritsi!. July 13, 2009)

...ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω....

...YOU ARE the first molecule of my body and in your breath I breathe! I exist and am still alive and triumphant or vanish, or merely exist and slowly perish...

...Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος...

...The world of 'And Smoke Rising' is not myth and fable, my brother; It is just shards of broken glass from a mirror where you will find my fragmented and weakened voice trying to reproduce my story for you in simple terms so that you can see for yourself that this small and broken path you and I have followed in the alien land was not an easy road...

..Τις μέρες μου τις έχω μετρήσει πάνω στις χάντρες του κομπολογιού.. Mία τη μία κι' ένα το βήμα. Βήμα τα βήματα, στο παρά πέντε.. Κόμβο τον κόμβο και με τα αρθριτικά.. Μίλια τα μίλια -Χιλιάδες μίλια μακριά από την θάλασσα και τον γαλάζιο ουρανό της πατρίδας! ...Ποιος τον θυμάται τώρα τον μετανάστη...

...I have counted my days on the beads of the rosary One by one and step by step.. Just in time, knot by knot with my arthritis Mile by mile - a thousand miles from the sea and the blue sky of home! ..Who remembers the migrant now...

..Κοινότητα ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ κι' ΕΓΩ, μην το ξεχνάς! μαζί η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΟΥ ! και η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!.. Είναι της γαλανής πατρίδας μας το αρχαίο πνεύμα. Αυτοί που θυσιάστηκαν! Αυτοί που έφυγαν μαζί και κείνοι που θα ρθούνε!...

...Community is YOU and I, don't forget that! And with that, YOUR RELIGION and YOUR HISTORY. It is the ancient spirit of our sky-blue land. It is the people who sacrificed themselves. It is those who have gone and those who are still to come...

...Πήρες τα χρόνια παγανιά και την ζωή μια μπαταριά τα έδωσες όλα μια ζαριά και εκεί στα ξημερώματα εχάθηκες στα αστέρια...

...You hunted down the years, gambled your life on a roll of the dice and at dawn was lost in the stars...

...Γράψε μου αν θέλεις, σαν εύρεις τον καιρό. Το γράμμα σου μου δίνει κείνη την αίσθηση της γλυκιάς επιστροφής στην πατρίδα, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς -που πια δεν ζούνε-, κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι, η πρώτη μου πατρίδα έγινες εσύ! Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέμου! Νάσαι καλά!!...

...Write to me if you like, when you find the time. Your letter gives me a sense of that sweet return home, at a time when my parents were still living. Now that they are no longer alive and I am cut off from home, you have become my first motherland! That is why I think of you, my brother! Be well always!...

..Θυμήσου: 'Ενα παιδί της διασποράς, ήταν τότε, είκοσι χρονών, που γύρισε στην πατρίδα γύρω στα 1820, και δεν μιλούσε καλά ελληνικά, -καθώς κι' εσύ- και όμως στον ίδιο καιρό, έγγραψε τον εθνικό μας ύμνο, ήταν ο Διονύσιος Σολωμός που έγγραψε επίσης και τούτο: «Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νιώσεις μέσα σου κάθε είδους μεγαλείο»!!...

...Remember, it was a child of the Diaspora back then, aged only twenty, who went back home, spoke Greek poorly, -like you-, and yet he wrote our national anthem: he was Dionysios Solomos who also wrote: "Close Greece up inside your soul and you will feel within you all kinds of splendour...

.Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός, γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα όμως υπάρχει παντού σαν τον αγέρα!. Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση...

...Today the enemy of the Greeks is not visible, he does not have a face, nor is he made of flesh and blood?He is everywhere like the wind! Some have called him the good life, others culture and globalisation?The boldest have called him assimilation...

..Στο μεταξύ κι' αφού τελείωσε το στρατιωτικό, η δικτατορία του Παπαδόπουλου και συντρόφων του, μια νύχτα ανοιξιάτικη σκόρπισαν σαν την αστραπή την αίσθηση, που όσοι ήξεραν απ' το λαό, την είπαν φόβο και αβεβαιότητα - κακό χαμπέρι...

...Meantime, after he finished his national service, on a fine spring night, the dictatorship of Papadopoulos and his companions spread everywhere like lightning the feeling which those who knew called fear and uncertainty - bad news...

..Με την Ελλάδα να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην ξεχαστείς στα καταράχια της οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι σημαδεμένη την Ελλάδα!...

...With Greece sending you greetings so you did not forget in the rocky wilds of the world That you my brother were not born to be a citizen of the world because your heart has Greece branded upon it!...

..Δωσμου θεέ μου μια στιγμή φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ' το τσάμικο κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό... Σαν αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη κι' αφού αισθανθώ την πασχαλιά ως άνω! Μαζί και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!!...

...Give me O Lord one moment life to bring in the gyrations of the dance and as I swoop and sway I will become one with the Greek God, In a flash to be reborn on earth and having felt the spirit of Easter as in heaven and with it the soul of Greece - then let me die!...

..Μάθε, στην γαλανή πατρίδα όταν μιλούν για μετανάστες εννοούν μονάχα: Τυχοδιώχτες και ύποπτους!. Η λέξης Αϊ Μετανάστης που σούλεγα.. θυμάσαι?? Τώρα, κατάντησε βρομιά?? στο στόμα του λαού. Και το δικό σου όνομα αδελφέ μου ..για λίγο ακόμα.. και να γράφοταν στην.. ιστορία!...

...Listen: in the blue homeland when they speak of migrants now they mean crooks and fortune hunters! Remember that phrase I used to say: sainted migrant? Now it is an insult in people's mouths. And your name too my brother..Just a little longer and it would have gone down in history!...


..Εγώ κι' εσύ πορεύουμε την ιστορία στον ώμο μας. Κι' επά στην κορφή του 'Ολυμπου για δώδεκα χιλιάδες χρόνια φιλάμε σκοπιά το ανθρώπινο γένος...

...You and I march on with history on our shoulders. And on Olympus' peak for twelve thousand years we keep watch over the human race...

..Βάνω σουρίχτρα και σφυρώ και χαλασμό σηκώνω.. Βλέπω βουνά, βλέπω λογγιά κι' αντάριασμα στα πλάγια. Χιλιάδες γιδοπρόβατα περνούν στα βοσκοτόπια κι' ακούω τα κυπροκούδουνα κι' εγώ λαλώ φλογέρα...

...I find a whistle and loudly blow and whip up mighty storm-cloud. I see the hills I see the dales, I see the mists around them. The sheep and goats in thousands pass their bells so sweetly chiming and on my flute I play a tune...

..Ο απόδημος Ελληνισμός, στο σύνολό του υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 6.000.000. Ο Ελληνογεννής πληθυσμός ανά τον κόσμο (η αφομοίωση που λέμε) πλησιάζει τα 100. 000.000. λένε οι ειδικοί. Ο πληθυσμός της πατρίδας πλησιάζει τα 11.000.000. Και κάποιοι άλλοι λένε...

...It is estimated that the total number of Greeks living abroad exceeds 6,000,000. Experts say that the number of people of Greek origin (assimilated) is close to 100,000,000. The population of our country is almost 11,000,000. And some others say...

..Και κάποιοι άλλοι λένε: Είστε 'Ελληνας; Απάντηση: 'Οχι. Μιλάτε ελληνικά; Απάντηση: Ναι.! Και πώς να μην μιλάνε ελληνικά αφού ο πολιτισμός της ανθρωπότητας είναι κτισμένος πάνω από τον πολιτισμό της αθάνατης Ελλάδας μας;...

...And some others say: Are you Greek? Answer: No. Do you speak Greek? Answer: Yes! And how could they not speak Greek, when the civilisation of humanity is built on the civilisation of our immortal Greece?...

..Τι είναι η Διασπορά? Είναι ο ακαταπόνητος Οδυσσέας που από τον καιρόν της Τροίας ίσως και ακόμα νωρίτερα, πλανιέται σε όλα τα πλάτη της γης. Κτίζει το σπίτι του. Δημιουργεί αποικίες και παροικίες. Ο ακούραστος και ονειροπόλος ωραίος 'Ελληνας της δεύτερης πατρίδας του που λέγεται ΔΙΑΣΠΟΡΑ...

...What is the Diaspora? He is a tireless Odysseus who since the time of Troy, and even earlier perhaps, has roamed the earth, building homes, creating colonies and communities. The tireless dreamer, the beautiful Greek of the second motherland called the DIASPORA...

..Μία σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα εργαλεία της δηλ. το «εμένα» και «εσένα», για να καταλήξει στους πολλούς και εν συνεχεία στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν πάει καλά: Αυτοί φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ αδελφέ μου...

...A well-organised community begins with its tools, namely 'you' and 'me' and then moves on to larger numbers and finally to its leaders. If something goes wrong, it is easy for us to say: It's their fault?whereas in fact it is actually our fault?yours and mine, my brother...


..Σε ψάχνω στους τηλεφωνικούς καταλόγους της διασποράς...

...I seek you in the phone books of the Diaspora...

..'Εγραφε τα ποιήματά του με βιασύνη και προχειρότητα: Κτύπαγε τις λέξεις στην γραφομηχανή καθώς ο χτίστης πετάει με το μυστρί την λάσπη πάνω στον γυμνό τοίχο.. Θαρρείς και υπνωτισμένος έγραφε την διαθήκη του...

...He wrote his poems roughly and hastily: Punching the words out on the typewriter like a builder slinging mud with his trowel against the bare wall, As if mesmerised writing his will...

...Κάθε χρόνο στη "Μεγάλη Έξοδο" παίρνει στην πλάτη του τούς δώδεκα θεούς και πάει έως το Μεσολόγγι. Εκεί, αφού ντυθεί την φουστανέλα και βάλει το τσαρούχι στα πόδια, ρίχνεται στο τσάμικο ως μέχρι οι θεοί να κατεβούν απ' την πλάτη του και να ριχτούν κι' αυτοί στον χορό...

...Every year at the 'Great Exodus' lifts onto his shoulders the twelve gods and goes to Mesolongi. And there puts on the foustanella and with tsarouchia on his feet, He throws himself into the tsamiko Until the gods climb down from his broad shoulders And join the dance...

..Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο, ένα ραδιόφωνο στην διαπασών να παίζει τ' αφιερώματα των ξενιτεμένων.. Kι' εγώ με το ποδήλατό μου, σπίτι το σπίτι κτύπαγα, πόρτα την πόρτα τον καημό μου.. Πήρα από λάθος το ονειρό μου, και έγραψα στον βερεσέ τον ξενιτεμό μου...

...Through an open window, a radio blaring out emigrants' requests. And I on my bicycle, going from house to house, Knocking on door after door in my sorrow my dreams went astray And I put My migration on credit...

..Και τότε, οι μεν πήραν τους δρόμους για τις φυλακές και τα ξερονήσια.. Και οι δε -οι απλοί και ανώνυμοι- πήραν τους δρόμους για την ξενιτιά...

...And then, some were marched off to prisons and barren islands... And others -the ordinary nameless ones- took off for foreign lands...

..Το πιο γλυκό χαμόγελο στον πλανήτη είναι το χαμόγελο του Έλληνα καθώς υποδέχεται τον επισκέπτη του. (Ολυμπιακή Φιλοξενία 2004)...

...The sweetest smile on the planet is the smile of the Greek as he welcomes his guests. (Olympic Hospitality 2004)...


..πουλιά φοβισμένα; και αραγμένα τωρα στην μνήμη μας. Θα μείνουν εκεί περιμένοντας το δικό μας τελευταίο ταξίδι και ύστερα πια θα χαθούν...

...Like frightened birds Now seared upon our memory There to await our final journey And then lost for ever...

..Στους κάμπους και στα βουνά της πατρίδας αχ και να σ' έπαιρνα απ' το χέρι, στιγμή - στιγμή, βήμα το βήμα! Κρυφό Σχολειό να σου έκανα την ιστορία του Έλληνα παππού σου...

...In the valleys and the hills of home if only I could take your hand moment by moment, step by step! In a Secret School I'd teach you your Greek grandfather's history...

..Και η γης που πριν σε τρόμαζε το αχανές.. Τώρα χωριό στα πόδια σου, δες, Στις παραλίες του Sydney Πεντέξι στήσαν το χορό Απ τα ελληνάκια σου Για τα μεράκια σου Αι μετανάστη. Στο τραπεζάκι Ουζάκι.. Για την Ελλάδα μας μωρέ παιδιά.. 'Αντε μας γεια! Στον Καναδά ..Καλή καρδιά...

...And the world whose vastness scared you is now a village at your feet. See, on the beaches of Sydney a handful of Greeks strike up the dance to your longing for home, sainted migrant. A little ouzo on the table For Greece, you guys Drink to our health! To Canada? with a good heart...

..'Ομως σήμερα βλέπω, και πολύ φοβάμαι Κύριε, πως οι εχθροί του 'Ελληνα τελικά τα κατάφεραν.. κι' αλυσοδεμένο τον έχουν.. Και γδυτόν!! Ως αμνό τον πάνε -και με άλλους λαούς, ποιος να πιστέψει.. με μια Κοκα Κόλα στο χέρι, στο Θείο Σταυρό του Μαρτυρίου Σου! και στην δική του την εξαφάνηση...

...But today I see, and greatly fear, Lord, that the enemies of the Greek have finally succeeded they keep him chained and naked Like a lamb they lead him - together with other peoples - who would have believed it - with a coca cola in hand, to the Holy Cross of your Passion! and to his extinction...

..'Όπου ψυχούλα ελληνική στις γειτονιές του κόσμου, μπρούσκο κρασί κι' αρνιά στην σούβλα!.. Λουλούδια ανθρώποι και πουλιά πάνω απ' τους φράχτες της ολόλαμπρης αυλής, καρτερικά κι' ευλαβικά γλυκοκοιτούν -θαρρείς προσεύχονται στον Πλάστη...

...Wherever a Greek soul lives, in the neighbourhoods of the world, full-bodied wine and lambs on the spit Flowers, people and birds over the fences of the resplendent yard, patiently and devoutly sweetly gaze -as if in prayer- to the Lord...

..Τραγούδι για την ξενιτιά και για τα πρώτα χρόνια: Τότε που τα καράβια μας άλλο δεν φόρτωναν παρά μονάχα μετανάστες... Το θυμάσαι?? Τώρα και τα καράβια μας τα.. κάψαμε. Και τα όνειρά μας τα στοιβάξαμε σε μια παλιοαποθήκη...

...A song about foreign lands and the early years when our ships were loaded with nothing but migrants.. Do you remember? Now we have burnt those ships and locked up our dreams in an old warehouse...


..Μια Ελλάδα βαριά τόσο, όσο η ευχή των πατέρων σου! Βαριά τόσο, όσο μια πετρούλα απ' το θείο της το σώμα... Θα σε βαραίνει... Όσο που ζεις θα σε πικραίνει, όπου κι' αν βρίσκεσαι μακριά της, θα σε πεθαίνει... Μα νάσαι σίγουρος θα σ' ανασταίνει μονάχα η σκέψη της...

...A Greece as heavy as your fathers' blessing! As heavy as a tiny pebble from its sacred body. It will sit heavy on you.. As long as you live it will grieve you, wherever you are, if you are far from home, it will be your death. But the mere thought of it will bring you to life...

..Μαζί με τους καλούς πατριώτες σ' αυτήν την ιδέα, πήγαν και στάθηκαν δίπλα τους από την πρώτη στιγμή οι καιροσκόποι, οι χασομέρηδες, οι άσχετοι αν θέλετε, μαζί κοντά και οι πλακανζήδες...

...The good patriots were joined from the first moment by the opportunists, the wastrels, the losers, and the jokers...

..Μερικοί απ' τους παλιούς που ήσαν καλοί πατριώτες και πίστευαν με πάθος την ιδέα για την σωστή οργάνωση του Ελληνισμού στην παροικία παρέμειναν! Και αφού έριξαν στάχτη στα μάτια τους, πιστέψανε για μια στιγμή, ότι όχι μόνο οι ίδιοι θα φέρουν αλλαγή στα πράγματα προς το καλύτερο, αλλά και πως θα μετατρέψουν τους πλακανζήδες σε αγνούς ..πατριώτες. Και εδώ είναι που ο λαός μας έχει πει εκείνο το «...Κούνια που σε κούναγε» Ελληναρά μου...

...Some of the old ones who were good citizens and passionately believed in the virtues of good organisation in the Greek community, stayed on. And they managed to convince themselves for a short while that not only would they succeed in bringing about a change for the better, but also that they would convert those jokers into pure patriots. As the saying goes: "yeah, right...

..Το ξέρετε ότι σαν εθνικότητα -κι' ανάλογα τον πληθυσμό- η ελληνική, είναι η πρώτη με το μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών στα πανεπιστήμια του Καναδά;; Από την άλλη όμως μεριά στην κοινοτική ζωή απέτυχε οικτρά...

...Did you know that as an ethnicity, and proportional to its population, the Greek community has the largest number of university students in Canada? On the other hand, however, we have failed miserably as far as community life is concerned...

..'Ετσι αυτό βλέποντας ο κόσμος, όχι μόνο δεν έκανε συμμετοχή αλλά φύγανε κι' εκείνοι που απ' την αρχή είχαν πάρει μέρος και είχαν σκοπό να βοηθήσουν: Δυναμώνοντας έτσι την υπεροχή των πλακανζήδων κι' απογυμνώνοντας την ίδια την κοινότητα από κάθε ελπίδα επιβίωσης και επιτυχίας...

...When people saw that, not only did they not participate, but even those who had joined originally and were willing to help went away as well. This gave more power to the opportunists and the jokers and stripped the community of any hope of survival and success...

..Και κρίμα στον υπόλοιπο λαό της διασποράς που στέκει πίσω και λεει μονάχα: "Δεν πανε να κουρεύονται.." Όμως έτσι γίνεται πάντα!.. Και έτσι γράφεται η ιστορία του 'Ελληνα στη διασπορά αλλά και στην πατρίδα...

...And shame on the rest of the Diaspora who just stand back and say: 'To hell with them!' But that's how it has always been! And this is how the history of the Greeks in written - at home and abroad! January1998...


..Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε ειδικά για την πρώτη γενιά του μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι και όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να προσθέσει επί πολλή, στην δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του πατρίδας...

...The Greeks of the Diaspora, particularly the first generation, set out with just a suitcase in hand to seek a better life. Not only did they manage to make good, but they also contributed greatly to the prosperity of their new homeland...

..Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα χωματά της, σαν να μην έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή. Μοιάζει με κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το αεροδρόμιο, έτοιμο να προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται...

...It was as if he had never set foot on this new land, as if he had never lived there. Forty years went by like a gust of wind. He was like a plane circling round the airport ready to land and forty years later, has still has not landed...

..Και είναι αυτή η ίδια η αθάνατη γενιά του 'Αϊ μετανάστη που απ' τους αρχαίους χρόνους πήγε το φως της γαλανής πατρίδας του στα πέρατα της οικουμένης, και έλαμψε η γης! Και οι άγριοι γίναν ήμεροι, κι' ομόρφυνε ο κόσμος! Ύστερα και για πολλή.. Μνηστήρες οργισμένοι ήρθαν και πειραματίστηκαν την βαρβαρότητανα βγει στον άνθρωπο! -γιατί μαθές αυτήν την έλεγαν Ελλάδα κι' είχε το φως της γης...

...And it is this, the same Immortal generation of the sainted migrant That from most ancient times took the light Of its sky-blue homeland to the ends of the earth and the light shone everywhere! And the wild became tame, and the world was beautiful. And then for a long time, enraged suitors came and worked their experiments until barbarity emerged in man! - Perhaps because they called it Greece and it shone with the light of the world...

..-«Δεν παίρνω μέρος στην κοινότητα (σου λέει με απίστευτη σιγουριά), γιατί ..όλοι τρελοί..». Τον είπαν πολυμήχανο -και το πιστεύει κι' ο ίδιος- κι' έτσι, έχει χίλια δυο να σου πει, για τους άλλους που ..φταίνε, εκτός τον ίδιον!...

...-"I refuse to participate in the community (he says with great certainty), because they are all insane...". He has been told that he is clever and resourceful, so he always has a great deal to say and blames everyone except himself...

..Και οι άλλοι οι απλοί αλλά και κείνοι που το παίζουν πλουτοκράτες. Οι αριστοκράτες ή και οι μικροί και οι άλλοι οι μεγάλο-ιδεάτες και οι εγώπαθοι. Ας σκύψουν ταπεινά στην Ιστορία τους με ευλάβεια αρχαιοελληνική να σημαδέψουν την πορεία τους...

...And the others, the ordinary people, the plutocrats, the aristocrats, those possessed of the great patriotic idea, and the egomaniacs as well. They should bow humbly down to their past and mark their history with ancient Greek piety...

..* * * (Σημείωσης: Σε αυτό το πρώτο μου γράμμα που έγραψα (στον Έλληνα της Διασποράς) το Φθινόπωρο του '97.. Γράφτηκε όλως τυχαία αλλά κι' αυθόρμητα και το κομμάτι που αργότερα ονομάτισα "ο Ύμνος του Μετανάστη".. Το παραχωρώ εδώ ολόκληρο το γράμμα εκείνο στην αρχική μορφή του)...

...* * * (Note: In this letter, the first I wrote (to the Greek of the Diaspora) in the autumn of 97, spontaneously I also wrote the piece which I later called 'Hymn to the Migrant'. I quote that letter as a whole in its original form)...


..Καβάλα πάνω στο άλογο τον Θοδωρή* σιμώνω και τον ρωτώ για να μου πει πως πάει τ' αρματολίκι κι' αυτός με ένα χαμόγελο και με τρανό καμάρι, ρίχνει λεφτά στα όργανα για μένα που χορεύω...

...There's Thodoris* upon his steed, I swiftly go to find him I ask to see how I should go and join his band of fighters. And with a smile bursting with pride he throws the players money so they will play their instruments as I complete my dancing...

..Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη.. Σαν τραγουδάει κλέφτικο με πάει στην ιστορία.. Σαν τραγουδάει το συρτό, στης νιότης τα λημέρια.. Σαν τραγουδάει τσάμικο... μανούλα το μαντήλι!! ...

...With the demotic song and with Papasideris, * As kleftiko I hear him sing, I go far back in time. When the syrto he sings to us, I'm back in youthful pastures And when the tsamiko rings out, o mother I need a kerchief! ...

..Τα αχνάρια μου να περιμαζέψω, όπου δειλά θαρρώ λίγο κι' ακόμη, να μου αργοφαίνονται: Μικρές τύψεις, μικρά αποτυπώματα στην απεραντωσύνη Σου και στην μεγαλωσύνη Σου Κύριε!...

...To gather up my traces where timidly I think, a little more, gradually appear: traces of remorse tiny prints in your infinity and greatness, Lord!...

..Δέκα χρονών παιδί το θυμάσαι? και με τον πατέρα σου να κοιμάσαι στ' αραποσίτια έχοντας τα μάτια σου καρφωμένα με επιμονή στον ουρανό να προσπαθείς να βάλεις σειρά στ' αστέρια: Κάθε αστέρι και ένα όνειρο. Κάθε όνειρο και χιλιάδες μίλια μακριά απ' την πατρίδα...

...A ten year old child, remember? Sleeping with your father amid the corn, with your eyes fixed firmly on the heavens trying to make sense of the stars. Each star a dream. Each dream a thousand miles from home...

..Μάνα σεπτή, Μάνα σεμνή, Μάνα κεχαριτωμένη!.. Μάνα του Ελύτη και του Σολωμού, Μάνα του μετανάστη! Μάνα του Ρήγα!! Πάρε τους δρόμους κι' έλα να με βρεις!...

...Revered mother, modest mother, Mother full of grace! Mother of Solomos and of Elytis, Migrant's mother Mother of Rigas!! Take to the streets, come find me...

..Mε την ευκαιρία της ελληνικής νίκης στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004 σ' ολάκερο τον πλανήτη Ελληνικές σημαίες και σημαιούλες ξεφύτρωσαν παντού στα μπαλκόνια και καρφώθηκαν στα παράθυρα των αυτοκινήτων.. Για πολλές μέρες οι γειτονιές του κόσμου πνίγηκαν στην γαλανόλευκη...

...On the occasion of the victory of Greece in the European championship of 2004, all over the world Greek flags large and small appeared on balconies and car windows. For days the neighbourhoods of the whole world were flooded with the blue and white flag?...


..Σήμερα ο μετανάστης (απ' τις δεκαετίες του '50-60) αν και αργο - πεθαίνει- έχει πάρει προ πολλού την θέση του παλαιού χωριάτη.. για ετούτο τον αποκαλούν "πιατά" και άλλα τέτοια πολλά του λένε..

Today, poor migrants -though dying - are treated like peasants in the past they call them 'piatas' and dishwashers and much more besides.

..Τότες, ήταν που πια στην γαλανή πατρίδα μας ήρθαν τα χρόνια δίσεκτα και την κρατήσαν στο σκοτάδι.. Στο μεταξύ ο 'Αϊ μετανάστης θύμωσε! και πήρε πένα και χαρτί κι' αντίς μελάνι, με αίμα! έγραψε απάνω το όνομά του: Ρήγας Φεραίος, Φιλικοί, 1821, Διονύσιος Σολωμός, Υψηλάντης, και άλλοι πολλοί...

...And then to the sky-blue land came the difficult years and kept it in darkness. And then the sainted migrant was angry! And he took up pen and paper And instead of ink he wrote in blood! And he wrote down his name: Rigas Feraios, Filiki Etaireia, 1821, Dionysios Solomos, Ypsilantis and many more...

..Μην Λησμονείς: H Κοινότητα ξεκίνησε με εσένα! Στηρίζεται σε εσένα! και το γνωρίζει: θα επιτύχει ή θα αποτύχει με ΕΣΕΝΑ και ΕΜΕΝΑ αδελφέ μου...

...Do not forget: the Community started with you. It relies on you. And it knows it: it will succeed or fail with YOU and ME my brother...

..Στην πιο ψηλή κορφή της γης ο πρώτος καβαλάρης και σταυραϊτός Δίπλα μου ο ήλιος χαμογελαστός Σπέρνει τραγούδια, αγάπης λουλούδια. Χιλιάδες άγγελοι στήνουν χορό και σφάζονται μες την ποδιά σου...

...On earth's highest peak, stavraetos and mighty rider Next to me smiling, the sun Sows songs and flowers of love Thousands of angels dance and are slaughtered in your lap!...

..Να ξέρεις, η κάθε τρώκλα σπιθαμή από την γη της γαλανής, είναι Αίμα, Πνεύμα, και Πηλός...

...I would tell you that every last inch of this land of peace is imbued with Blood, Spirit, Stone and Clay!...

..Πήρε μια χούφτα χώμα απ' τα Καλάβρυτα.. Το έσμιξε με κείνο της γης του Σύδνεϋ και έκανε το περβόλι της!.. Τώρα στην άκρη του περιβολιού κάθεται και μας τραγουδάει με ένα τραγούδι που οι άνεμοι ξετρελαμένοι απ' το παράπονο και της φωνής τη γλύκα! Την παίρνουν στα ταξίδια τους ως τα Καλάβρυτα, τη Κρήτη, την Νέα Υόρκη.. Το Ώκβιλλε Οντάριο...

...She took a handful of Kalavryta earth mixed it with Sydney's soil and created her little garden! Now she sits at the garden's end and sings to us, a song which the winds crazed with longing and the sweetness of her voice, carry with them on their journeys to Kalavryta, to Crete, New York, and Oakville Ontario...


..Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου κάθε φορά στο ηλιοβασίλεμα στέλνουν την μοναξιά τους με το δισάκι του ξενιτεμένου στα πέρατα της γης να παν χαιρετισμούς στον μετανάστη μέσα στις πλάζες και στα ντονατσάδικα καθώς που το ρολόι κτυπάει ρυθμικά τα βήματα στα κουρασμένα πόδια ανιχνεύοντας τον ουρανό της τρίτης ηλικίας...

...Every evening at sunset the distant and deserted villages of home send out their loneliness to the ends of the earth with the emigrant's backpack to take greetings to the emigrant On the beaches and the doughnut shops as the clock beats to the rhythm of the steps of tired feet seeking the haven of old age...

..Πατρίδα μου, στις εκκλησιές της διασποράς -ελπίδα μου ! - Μέσα απ' του ψάλτη τη φωνή και του παπά ακούω την φωνή σου και ραγίζω βλέπω τριγύρω καταχνιά την απουσία απ' τις καινούργιες γενιές.. δακρύζω...

...My homeland, in the churches of the Diaspora -my hope! - In the voice of the chanter and the priest I hear your voice and my heart breaks. I see fog all around the absence of new generations And I weep...

..'Ετσι τα περισσότερα χωριά στη Γορτυνία έχουν απομείνει με έναν ..Κολοκοτρώνη στην πλατεία και οκτώ ανθρώπους να τραγουδούν την μοναξιά με ένα τραγούδι κλέφτικο για την επιστροφή του ξενιτεμένου...

...And so most of the villages in Gortynia are left with a single Kolokotronis in the square and eight people singing of loneliness a rebel's song for the migrant's return...

..'Υστερα και λίγο πριν πάει για τον στρατό. Μια μέρα και μέσα σε λίγες ώρες, από παιδί που ήταν κι αισθανότανε, στα ξαφνικά ωρίμασε και έγινε άνδρας καθώς που βρήκε τον εαυτόν του κρατημένο γερά, κειδά, από το φέρετρο του αγωνιστή και ήρωα της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη...

...Later, one day shortly before he joined the army, in just a few hours he grew from the child that he was and felt, and became a man as he found himself holding tightly on to the coffin of the hero of peace, Grigoris Lambrakis...

..απ' την Μητρόπολη ως μέχρις το πρώτο νεκροταφείο η Ελλάδα, είχε διπλώσει σε ένα μικρό σεντόνι την ιστορία της, και με τα χέρια της τεντωμένα σε χιλιάδες μπουνιές, φοβέριζε τους ουρανούς μαζί και τους θεούς της. 'Ηταν τα χρόνια δίσεκτα και μέρες οργισμένες...

...And all the way from the Metropolitan Cathedral to the First Cemetery, Greece had folded up its entire history in a small white sheet, and with hands clenched into a myriad fists threatened the heavens and their gods: The years were ominous and the days enraged...

..Η γριά μου η *βάβω η παναγιά στην ερημιά με το *φακιόλι της αλαφιασμένη ψάχνει στα διάσελα κλαημένη να βρει τσοπάνηδες.. Όμως στα σταυροδρόμια χωρίς κερί τα εικονοστάσια παντού ερημιά πυκνή καταχνιά στην εκκλησιά του Αϊ Νικόλα βουβή η καμπάνα.. Δόλια μου η μάνα...

...My old grandmother, Like the holy mother Searching desperately in the wilderness for shepherds. But at the crossroads No candles in the church all is deserted fog covers all And silent is the bell in St Nicholas church. My poor mother alone...


..Φεύγοντας ο μετανάστης πήρε μαζί του από την πατρίδα το "κάτι τι" όπου στις δύσκολες στιγμές το είχε φυλαχτό και τον βοηθούσε, σαν φάρος τον οδηγούσε!...

...As they leave, migrants take that little 'something' from home as a talisman for difficult times to guide them like a beacon...

  
The LAND of GODS Since October 1996
Oakville Ontario Canada
Make Land of Gods Your Home Page