..Δεν σου κρύβω πως έχω
πρόβλημα, με το "Καπνόν
Αποθρώσκοντα"
να συνταιριάξω
στο ίδιο "πανί", τα γεγονότα
μαζί με τα συναισθήματα: Μπερδεύομαι λεω να βρω τον δρόμο
τον σωστό επειδή ζητάω να ωφελήσω και όχι να ζημιώσω. Να επουλώσω
-πληγές- και όχι να σκοτώσω. Να δώσω θάρρος και όχι να απογοητεύσω. Μα
πάνω απ' όλα με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» ζητάω και θέλω να κτίσω το σπίτι μου
όχι με τα υλικά που θα ήθελα να έχω αλλά με αυτά που έχω! Δεν παραιτούμαι
απ' τον αγώνα, το όνειρο ήθελα να πω. Αλλά δεν θέλω να παραμείνω στο όνειρο
μονάχα, παρά να προχωρήσω στην πράξη... Κι' έχω τα «εργαλεία μου
πολύ φθαρμένα» και τα υλικά μου αδύνατα πολύ. Θαρρείς και μόλις
ξύπνησα στα ξαφνικά σε τούτο ξεροχώραφο που ήταν παλιά περιβόλι;;
Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου,
παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά,
θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή,
να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις:
'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή
που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης
δεν ήταν εύκολος δρόμος... Νάσαι καλά!..
Κώστας Δουρίδας
Email Me Oakville On, 18 Feb 2002