...απ' την Μητρόπολη ως μέχρις το πρώτο νεκροταφείο η Ελλάδα, είχε διπλώσει σε ένα μικρό σεντόνι την ιστορία της, και με τα χέρια της τεντωμένα σε χιλιάδες μπουνιές, φοβέριζε τους ουρανούς μαζί και τους θεούς της. 'Ηταν τα χρόνια δίσεκτα και μέρες οργισμένες... κδ
...And all the way from the Metropolitan Cathedral to the First Cemetery, Greece had folded up its entire history in a small white sheet, and with hands clenched into a myriad fists threatened the heavens and their gods: The years were ominous and the days enraged... kd.
Since 1996
Kostas Douridas
  1. Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς
    A letter to the Greek in Diaspora

  2. ο 'Υμνος του μετανάστη
    Hymn of the migrant..

  3. ο Πρόλογος
    Prologue..

  4. Πνεύμα Κοινότητας...
    Spirit of Community...

  5. Γη των πατέρων μου..
    Land of my fathers..

  6. ..Οι Ποσειδωνειάτες του Καβάφη..
    ..Poseidonians of the future..

  7. Mοιάζουμε αποξεχασμένη μεραρχία..
    An abandoned army

  8. Πάνω στα βράχια της πατρίδας..
    On the rocks of my country..

  9. Στο Ελληνόπουλο της Διασποράς..
    The children of the Diaspora..

  10. 'Αγιε μου μετανάστη..
    Sainted migrant..

  11. η Προσευχή του μετανάστη..
    The migrant's prayer..

  12. το Πάσχα των Ελλήνων της Διασποράς..
    Easter of the Greeks of the Diaspora....

  13. Λαμβρινή Σταύρου..
    Lamvrini Stavrou

  14. Μάθε, προχτές σου έστειλα..
    Hear this, the other day I sent..

  15. Ο Θάνατος του Μετανάστη..
    Death of the Immigrant

  16. Τα ..ερημικά χωριά της πατρίδας μου.. The ..deserted villages of my country

  17. Και λέω άραγε ταχιά..
    And I wonder tomorrow..

  18. Και είπε ο λαός μου...
    And my people said..

  19. «'Oπου Φωνάζω και να Βρίσκεστε Αδελφοί»
    Wherever you are,when I call, my brothers»

  20. Κυπριακή παράδοση
    Cypriot tradition

  21. Ένα τραγούδι για το '21
    A song for '21

  22. Με το τραγούδι το δημοτικό
    With the demotic song

  23. Στάλα τη στάλα
    Drop by drop

  24. Κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση
    With literature and poetry

  25. 'Ενα ακόμα λάθος..
    'Another mistake

  26. Χαμπέρια..
    News

  27. Οι χωριανοί λιγόστεψαν..
    There are fewer villagers

  28. Να μου το θυμάσαι..
    Remember this

  29. Στον ύπνο του μικρού παιδιού ..
    In the small child's sleep..

  30. Στις αυλές και στα μπαλκόνια
    In the yardsand on the balconies

  31. Στις πέρα ανηφοριές..
    Up on the far off hills..

  32. Φύγανε τα χρόνια μας
    Our years gone

  33. Στα 2004
    In 2004

  34. Η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη
    The Olympic Flame of the Migrant

  35. Τόσο μακριά
    So far away...

  36. 'Ελα βρε γέρο να μας δεις..
    Come on old man now hear my call..

  37. Για μιαν ...Αθήνα
    For an...Athens

  38. Στα 1950 όταν ο Ανδρέας Κιούλος..
    In 1950 when Andreas Kioulos..

  39. Το μόνο που ξέχασαν..
    The only thing they forgot..

  40. Σε ψάχνω..
    I seek you

  41. Νίκος Αλιάγας
    Nikos Aliagas

  42. Ζει ο Μεγαλέξανδρος;
    Does Alexander live?

  43. η Αρετή Κετιμέ
    Areti Ketime

  44. Αφιέρωμα..
    Dedicated..

  45. Η πατρίδα μου
    My Country

  46. Θέλω να ξέρεις..
    I want you to know..

  47. Κοίτα φίλε μου...
    Just look, my friend..

  48. Μου ήρθε κοντά..
    It comes close...

  49. Την μάνα την φευγάτη
    The elusive mother

  50. O έφεδρος λοχίας Παπαχρήστου
    Reserve sergeant Papachristou

  51. Ο χαμένος μου παράδεισος
    My paradise lost

  52. Tσάμικο, βλάμικο!
    Tsamiko, vlamiko!

  53. Τα παιδιά του μετανάστη
    Migrants' children

  54. Πρόσωπα..
    Faces..

  55. ΠατροΚοσμάς
    Patrokosmas*

  56. Αυτός ο τόπος..
    This land..

  57. Είναι το ίδιο;
    Is it the same?

  58. Kαι θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις..
    And I will exist as long as you exist

  59. Με πέντε οργιές καζάντι..
    With five fathoms ..progress..

  60. Στον τόπο τα κλαρίνα..
    The clarinets ring loudly..

  61. Γράμμα στην Ελένη Φοκά
    A letter to Eleni Foka

  62. Σκληρή Πραγματικότητα..
    Harsh Reality

  63. Κοινοτικά και Οργάνωση
    Community affairs and Organisation

  64. Ζητείται ελπίδα
    Hope wanted

  65. Ελληνική Διασπορά ώρα Μηδέν?
    Greek Diaspora Zero Hour?

  66. η Ελληνική Διασπορά απ' τους Αρχαίους Χρόνους..
    The Greek Diaspora from Ancient Times..

  67. Τι είναι η Διασπορά?
    What is the Diaspora?

  68. Αντί για Επίλογο
    In lieu of epilogue

Επόμενη Ενότητα / Next Unity..
Προηγούμενη Ενότητα / Previous Unity Προηγούμενη Σελίδα / Previous Page
Αρχική Σελ.
Starting Page
Επόμενη Σελίδα / Next Page
τα δικά μου γραψίματα / my own writings:

ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ: Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς / ..AND SMOKE RISING : A Letter to the Greek in Diaspora

«..Αυτάρ Οδυσσεύς ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης, θανείν ιμείρεται..» (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.) / «..But Odysseus yearning to see if it were but the smoke leap upwards from his own land, hath a desire to die..» (Odyssey, a, f 57).
Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι Journey to Kardaritsi
Ελληνική
Διασπορά ώρα Μηδέν?


Στις χώρες καινούριων εστιών της μετανάστευσης με τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα που έγιναν στις δεκαετίες του '50 και '70 όπως ο Καναδάς η Αυστραλία κλπ.. Ενώ σ' αλλοτινούς καιρούς της διασποράς με εθνικιστικά καθεστώτα καθώς της Τουρκίας η της Αιγύπτου επειδή παραμόνευε ο κίνδυνος ο Ελληνισμός ήταν απόλυτα συμπυκνωμένος και δυνατός εν αντιθέσει με του σήμερα στις νέες χώρες (Καναδά Αυστραλία κλπ).. Με ειρωνεία θα έλεγε κανείς ότι: Το καλύτερο «φάρμακο» για την "αφομοίωση" στα παιδιά του μετανάστη ήταν η "φιλοξενία", και η απόλυτη "ανοχή" στον ίδιο τον μετανάστη..: "Δολερή πολιτική" θα την έλεγε ο Μακρυγιάννης αν ζούσε σήμερα. Και τα κατάφεραν.. Κοντά βέβαια, στις πολλές και πάμπολλες αδυναμίες του μετανάστη. Σήμερα καθώς που καινούριοι μετανάστες απ' την πατρίδα δεν έρχονται άλλο πια.. ώστε να διοχετεύσουν καινούριο «αίμα» στην κοινότητα ο ίδιος έχει απομείνει μετέωρος και ξεκομμένος!.. Δεν πρόλαβε ούτε κάν' να ρίξει σωστά τις ρίζες του.

Σε αυτό απάνω, καραβοτσακισμένος από την πολύχρονη δουλειά.. και προς το τέλος του βίου του, βλέπει ανήμπορος(;;) την αφομοίωση που έρχεται ως σαν το ποτάμι το ακράτητο που θα ξεπλύνει ότι ο ίδιος πάσχισε μια ολόκληρη ζωή: Μια απλή δηλ. και άξια των προγόνων του ανατροφή στα παιδιά του, όπου, τα θέλει να συνεχίσουν την ελληνική παράδοση -όχι βέβαια με φανατισμό αλλά- με αξιοπρέπεια και σεβασμό για την ελληνική τους ιστορία, τον απαράμιλλο ελληνικό τους πολιτισμό μέσα στις κοινωνίες που ζουν. Και όμως χωρίς και αυτά καλά - καλά να φταίνε ή να το ξέρουν, τα βλέπει στην δραματική πλειοψηφία τους να πηγαίνουν προς την αφομοίωση!.

Τι έφταιξε λοιπόν; Είναι σωστό, το βάρος της ευθύνης να το ρίχνουμε στον Καναδά που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τον μοιροδαρμένο μετανάστη ίδια καθώς τους πολίτες του; Ζητάμε δηλ. τώρα και ρέστα;; Επειδή η ελληνική διασπορά -κι' εν αντιθέσει με άλλες εθνικότητες- τραβάει απ' το κακό στο χειρότερο;;

Μήπως το βάρος της ευθύνης είναι αλλού, όπως επί παραδείγματι, η παγκόσμια ελληνική γκρίνια μεταξύ κοινότητας και εκκλησίας που ακόμα έως τα σήμερα δεν τα έχουνε βρει;; Πώς γίνεται στα τελευταία χρόνια ο Ελληνισμός στον Καναδά επί παραδείγματι, έχει φτιαγμένο 80 τόσες εκκλησίες! όμως σε ότι αφορά την ελληνική γλώσσα, απλώς και μόνο περιμένουμε από τον Καναδά να πληρώνει τους 'Ελληνες δασκάλους για να μαθαίνουν ελληνικά τα παιδιά μας κι' αυτό μονάχα 2 και 3 ώρες την εβδομάδα;;

Πού είναι η κεντρική ηγεσία του Ελληνισμού εδώ, ώστε να σταθεί δίπλα στον Ελληνισμό του Halton (προάστιο δυτικά του Τορόντο προς τον Νιαγάρα στις παρυφές της λίμνης του Οντερίου): Oakville, Burlington, Milton 2.500 με 3.000 κόσμος που πνέει τα λοίσθιά του;; Τι θα απογίνει όλος αυτός ο ελληνισμός σαν τελειώσει η γενιά του μετανάστη, καθώς που για τις καινούριες γενιές , δεν βρίσκεται εντελώς τίποτα! ελληνικό για να κινήσει μέσα τους κάποιο ενδιαφέρον για τους προγόνους, την γλώσσα, τα θρησκευτικά τους πιστεύω και την Ιστορία των;;

Τίποτε! ελληνικό -σε ολόκληρη την περιοχή ωστε- να αισθανθούν μια κάποια υπερηφάνεια και να το δείξουν στα δικά τους παιδιά και να πουν : Να ένα έργο που μας άφησαν οι γονείς μας και τότε από φιλοτιμία και οι ίδιοι να το συνεχίσουν;;

ΚΑΙ τέλος το καυτό ερώτημα: Ποιος είναι και τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια ο μετανάστης;;


ο 'Ελληνας της Διασποράς
Ηχος πρώτος:

Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε ειδικά για την πρώτη γενιά του μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι και όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να προσθέσει επί πολλή, στην δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του πατρίδας!.

Σήμερα η χώρα αυτή -όποια και αν είναι- με σιγουριά τον έχει τοποθετήσει, ανάμεσα στα πρώτα στελέχη της κοινωνίας της. Και του αξίζει! Αφού ο ίδιος με ένα παράξενο μίγμα ανθρώπινης αντοχής, άλλα και υπόστασης, κατάφερε με αξιοπρέπεια και υπομονή, χωρίς διαμαρτυρίες να ενταχθεί προοδευτικά κι' όταν ήταν ακόμη να του λάχουν, οι πιο χειρότερες δουλειές..

Στη συντριπτική πλειοψηφία του, δεν έκανε ούτε καν την προσπάθεια, να πάει σχολείο και να μάθει την γλώσσα της καινούριας του πατρίδας. Για τον απλούστατο λόγο: Δεν είχε καιρό παρά μόνο για δουλειά. Και τα έβγαλε πέρα ο παλικαράς, χωρίς κανενός την βοήθεια!.. 'Εκανε σπίτια, έκανε φαμελιά και τα παιδιά του τα έστειλε στα πανεπιστήμια, τα έβγαλε γιατρούς, computers scientist, δικηγόρους, και ότι άλλα επαγγέλματα.

Ωστόσο ο ίδιος έμεινε αμόλυντος! 'Εμεινε αγνός! 'Ιδιος, καθώς την μέρα που έφυγε απ' το χωριό και την πατρίδα του.

Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα χωματά της, σαν να μην έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή. Μοιάζει με κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το αεροδρόμιο, έτοιμο να προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται.

Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.


'Ηχος δεύτερος:
Ωστόσο, στη συντριπτική πλειοψηφία του και στην κοινοτική ελληνική του ζωή, το πάει κουτσαίνοντας, το πάει στραβά. Θαρρείς κι όλα τούτα χρόνια της υπομονής με τους "αλλόγλωσσους" της νέας γης, μπούχτισε στην απομόνωση μαζί και την δουλειά.. Τώρα ζητάει σαν το παιδί, όπου -γυρίζοντας απ το σχολείο αγανακτισμένο, απ τα πειράγματα των άλλων παιδιών-, ξεσπάει στην μάννα του, τούτος ξεσπάει στην κοινότητα κι έτσι, σημαία του έχει την μαγκούρα κι από κοντά το "ωχ αδερφέ..". Οι άλλοι φταίνε!...

-«Δεν παίρνω μέρος στην κοινότητα (σου λέει με απίστευτη σιγουριά), γιατί ..όλοι τρελοί..». Τον είπαν πολυμήχανο -και το πιστεύει κι' ο ίδιος- κι' έτσι, έχει χίλια δυο να σου πει, για τους άλλους που ..φταίνε, εκτός τον ίδιον!

Γι' αυτό και τον βλέπεις με την μαγκούρα του ανεμίζοντας κατά παντός(!) ρίχνει τα βέλη του εξαγριωμένος. Δεν έχει καιρό να σε ακούσει γιατί μονάχα σκέπτεται τι θα σου πει.

Αν προσπαθώντας να σε διακόψει δεν τα καταφέρει, θα γυρίσει να ανοίξει «πηγαδάκι» με τον διπλανό του. Εάν κι' εκεί το αποτύχει, τότε βαριά συλλογισμένος, αλλά κι' απογοητευμένος, με το χέρι στην τσέπη, θα τραβηχτεί πιο πέρα ή θα πάει έξω με τους καπνίζοντες. 'Ισως εκεί να βρει καλύτερη τύχη..

Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.


'Ηχος τρίτος:
Αν είναι κι έχει πάρει μέρος στα κοινοτικά ;
Χριστιανοί και Ιουδαίοι φυλαχτείτε!.
Περνάει ο πρόεδρος απ τη ..γειτονιά!
Ανασκουμπωθείτε.

Εθνοσωτήρας!
Σωστός φωστήρας!
'Ολα τα λύνει.
Μόνο ..καιρό δεν έχει! Δεν δίνει
..λογαριασμό.

Και αν είναι μέλος στο συμβούλιο;
Στις συνεδριάσεις δεν έρχεται..
Μα όταν έρθει δεν επιδέχεται
αυτά που λες ή έκανες εσύ.
'Οσο καιρό
αυτός στην εξοχή
ήταν, και τι μ'αυτό;
Εκείνος καλύτερα από σένα
θα τα είχε όλα ..καμωμένα!.

Αν ήταν πρόεδρος στην κοινότητα παλιά;
Τα όσα κάνεις σήμερα,
αυτός τα βρίσκει επαναστατικά
και τον ανησυχούν!
Φοβάται ότι με τις δικές σου ενέργειες
-τι κι αν η κοινότητα προοδεύσει;
το βλέπει φανερά-
η προσπάθειά σου είναι μόνο
το «...κύρος του» να υπονομεύσει !

Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.


Πρωτοβουλίες δεν παίρνει γιατί δεν έχει ..καιρό.
Να σε βοηθήσει κι' αυτό δεν γίνεται!
'Oταν εσύ τον καρτερείς αυτός δεν έρχεται.
Κι' όταν εσύ δεν τον περμένεις αυτός είναι εκεί.

Γιατί «...'Οταν όλοι εμείς θρηνούμε αυτός αγαλιά
και όταν όλοι πάλι αγαλιούμε αυτός αναίτια σκυθρωπιάζει.
Στις κραυγές μας μπροστά προσπερνά και αδιαφορεί
και τα σε μας αόρατα με το αυτί στην πέτρα,
σοβαρός και μόνος προσέχει.»
(Ελύτης: Αξιον Εστί)


'Ηχος τέταρτος:
Στην εκκλησία στέκει σοβαρός
-το παίζει καλός χριστιανός-,
σαν είναι να πάει
με την γυναίκα του μόνο
και ..πέντε φορές το χρόνο.

Για το πού είναι τα παιδιά
κανείς δεν μιλάει,

ούτε ο παπάς ούτε ο δεσπότης
γιατί εν πρώτης:
Αφού και λειτουργία στ' αγγλικά
-όλα καλά!-
στο νι και ρω
τα τυπικά να γίνονται
και "ωχ αδελφέ" τι πάν και πνίγονται
σε μια ..σταλιά νερό;


'Ηχος πέμπτος:
'Ομως ήρθε ο καιρός
που ο ..γίγας αυτός
θα πρέπει να σοβαρευτεί
διαβαίνοντας την τρίτη ηλικία:
Απ' τον παπά και τον καθηγητή
ως μέχρι και κείνων που το παίζουν ηγεσία..

Και οι άλλοι οι απλοί αλλά και κείνοι
που το παίζουν πλουτοκράτες.
Οι αριστοκράτες ή και οι μικροί
και οι άλλοι οι μεγάλο-ιδεάτες
και οι εγώπαθοι.

Ας σκύψουν ταπεινά στην Ιστορία τους
με ευλάβεια αρχαιοελληνική
να σημαδέψουν την πορεία τους.


'Αγαπητέ μου φίλε,

Αυτή περίπου είναι σήμερα η κωμικοτραγική εικόνα μαζί και η αλήθεια του 'Ελληνα μετανάστη απ' τις δεκαετίες του '50 και '70.. Ξεκίνησε με μια βαλίτσα στο χέρι. Νέος καθώς που ήταν, μαζί θεριό κι ανυπόταχτος! Πήρε τους δρόμους και όπου τον έβγαλε η τύχη του σταμάτησε. Πήρε μι' ανάσα, έφτυσε τα χέρια του και στρώθηκε στη δουλειά χωρίς στιγμή να σηκώσει κεφάλι.

'Οταν το σήκωσε, είδε ότι το τσαντίρι του ήταν γιομάτο όχι μονάχα παιδιά αλλά κι' εγγόνια.. Στην ίδια στιγμή ανακάλυψε τα αρθριτικά, την ελληνική Κοινότητα, κι' απόκοντα θυμήθηκε και την Ελληνική πατρίδα που πάντα -σαν μάνα του καθώς που ήταν- την είχε φυλαχτό στα στήθια του!! Ωστόσο, θαρρείς και τώρα το κατάλαβε!.. 'Οτι κι' αυτή τον πρόδωσε! Αφού χωρίς σοβαρή ηγεσία στην ξένη γης, η πατρίδα τον άφησε τελείως ξέγυμνο από όποιαδήποτε προστατευτική καθοδήγηση και πραχτική βοήθεια (όπως στην περίπτωση άλλων κρατών. Η Πορτογαλία επί παραδείγματι στέλνει πληρωμένους από την ίδια! δασκάλους να διδάσκουν τα παιδιά των μεταναστών του Καναδά την γλώσσα και τις παραδόσεις των, και πέντε μέρες σχολείο την εβδομάδα). Στην διπλανή πολιτεία μα 10.000 Ελληνισμό, τι βλέπουμε;; Βλέπουμε τις ελληνικές εκκλησίες με 80 γεροντάκια η καθε μία τις Κυριακές και ελληνικό σχολείο σχεδόν ανύπαρχτο, των Πορτογάλων το σχολείο στην ίδια πόλη με 500 παιδιά...

Τί έκανε και κάνει η ελληνική πατρίδα για τον μετανάστη;; Φούσκες πάνω στις φούσκες: Μας έστειλε τελευταία και τον υφυπουργό εξωτερικού κ. Γρηγόρη Νιώτη και μας είπε: «Η πατρίδα είναι υπερήφανη για εσάς, γιατί δεν την λησμονείτε. Είστε τα προοδευμένα παιδιά της και γι' αυτό στηρίζεται σε εσάς!» και συνέχισε «'Οσο για εμάς, είμαστε η πρώτη χώρα μετά τον Καναδά.. όπου θα πάμε να συναντήσουμε τον νέο πρόεδρο Αμερικής για να του μιλήσουμε για το ...Κυπριακό...». Μας είπε και αυτό: «'Εχουμε πρόβλημα στα Βαλκάνια: τα Σκόπια κινδυνεύουν από τους Αλβανούς και εμείς είμαστε η πρώτη χώρα όπου θα τα βοηθήσουμε γιατί εκτός από το όνομα δεν έχουμε άλλη διαφορά.

Η μόνη χώρα στον κόσμο που αποκαλεί τα Σκόπια: Σκόπια και όχι Μακεδονία, είναι η Ελλάδα! Στο Κέντρο της πόλης του Τορόντο οι Σκοπιανοί παράλληλα με τους 'Ελληνες στην παρέλαση, κάθε φορά θα κάνουν σαμποτάζ των Ελλήνων, διαμαρτυρόμενοι ότι είναι μειονότητα και αδικημένοι (πού στη Θεσσαλονίκη;;) παριστάνοντας τους απογόνους του Μ. Αλέξανδρου... 'Ολα αυτά για τον κύριο υφυπουργό είναι ..τίποτα. Αυτή περίπου είναι η βοήθεια μαζί και η ηθική συμπαράσταση, -μητρική κατανόηση ή όπως θέλεις πές το, στο μέγα πρόβλημα της αφωμοίωσης του μετανάστη -που αναφέρομαι εδώ- απ' την γλυκιά ελληνική πατρίδα στα 2001.

Να'σαι καλά!

Greek
Diaspora Zero Hour?


In countries like Canada and Australia which were the more recent destinations for the large waves of emigrants in the 50s and 70s things are very different from older times when people were fleeing nationalistic regimes such as those of Turkey and Egypt. In those days, Hellenism was strong and united because of the danger that constantly lurked. In the new countries the situation is very different. The irony of the matter is that the best assimilation-inducing drug for the migrants' children was 'hospitality' and 'tolerance' towards immigrants. If Makryiannis were alive today he would call it a 'treacherous policy'. And the policy succeeded, partly of course as a result of the migrants' many failings. Nowadays, when immigrants are no longer coming from the old country to bring new blood into the community, the migrant is left high and dry and cut off from home, and has not even put down roots properly.

Broken by many years of hard work, and coming to the end of his life, he stands watching helplessly (??) as assimilation rushes towards him like a wild river ready to wash away all that he spent his life trying to build: a simple upbringing for his children, worthy of his ancestors, so that they too will want to carry on the Greek tradition in the societies in which they live -not with fanaticism of course- but with dignity and respect for their Hellenic history, the unparalleled Greek civilisation. And yet, he watches as most of them -without meaning to and often without their knowledge- move towards assimilation.

So what is to blame? Is it right to put the blame on Canada, which from the first moment embraced the suffering migrant and treated him as an equal to its own citizens? Are we looking for someone else to blame for the fact that the Greek Diaspora, unlike other minorities, is going from bad to worse?

Could the responsibility lie elsewhere, for example, in the eternal gripe between community and church which has remained unresolved after all these years? How is it that in Canada for example there are 80 Greek Orthodox churches, but for the teaching of Greek we expect Canada to pay Greek teachers to teach our children their language, and that for just 2-3 hours a week?

Where is the central leadership of Hellenism, why are they not standing by the Greeks of Halton (a suburb west of Toronto towards Niagara on the edge of Lake Ontario) or Oakville, Burlington, and Milton, where 2.500 to 3.000 people are breathing their last? What will happen to all these Greek people when the migrant's generation has disappeared, and there will be no one left to stir interest in the ancestors, the language, the religious beliefs and the history
of Greece?

There is nothing Greek in the entire region to give the next generations a sense of pride, which they will bestow on their own children and say: Here is something left to us by our parents; we want to pass it down to you with a sense of honour, for you to pass it on in your turn.

And finally, the burning question: Who is the migrant and what has he done all these years?


The Greek of the Diaspora
Verse One:

The Greeks of the Diaspora, particularly the first generation, set out with just a suitcase in hand to seek a better life. Not only did they manage to make good, but they also contributed greatly to the prosperity of their new homeland!

Today, this new country, whichever it is, has placed the migrant among the elite members of its society. And deservedly so! Through a strange mixture of human endurance and pride, the migrant managed, with dignity and patience and without protest, gradually to integrate himself into the new society, even when doing the most menial kinds of jobs.

Most of the migrants did not even make the attempt to go to school and learn the language of their new country, for the simple reason that they did not have time for anything but work. And they bravely made ends meet without help from anyone. They made a home and a family for themselves, and they sent their children to university to study medicine, law, computer science, and much more besides.

And throughout it all the migrant remained pure and uncorrupted. Just as he was as the day he left his village.

It was as if he had never set foot on this new land, as if he had never lived there. Forty years went by like a gust of wind. He was like a plane circling round the airport ready to land and forty years later, has still has not landed.

The Greek of the Diaspora: sullen, hardworking, na?ve! Patient and yet unruly! Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!


Verse Two:
Despite all the above, as far as his life in the Greek community is concerned, he just limps along and nothing seems to go right - as if after all these years of patience with the 'foreign-speakers' of the new land, he has had enough of the isolation and the toil. Now, like a child coming home from school angry at being teased by the other children and takes it out on his mother, the migrant takes it out on the community and waving his stick angrily, puts the blame on everyone
and everything.

-"I refuse to participate in the community (he says with great certainty), because they are all insane...". He has been told that he is clever and resourceful, so he always has a great deal to say and blames everyone except himself,

so he raises his stick and wags it at everyone, shooting arrows in all directions in a fit of rage. He has no time to listen to you because his only concern is what he himself will say next.

If he does not succeed in interrupting you, he will turn to your neighbour. If that fails too, greatly disappointed and lost in his thoughts, hands stuffed deep into his pockets he will move to the next little group or go outside with the smokers. Perhaps he will have better luck there…

The Greek of the Diaspora: sullen, hardworking, na?ve! Patient and yet unruly! Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!


Verse Three:
And if he should decide to take part in community affairs - take cover everyone! The President is coming through the neighbourhood!
Arise to greet him!
The Saviour of the Nation!
A shining light!!
He can solve any problem
- except that he doesn't have the time.
He won't explain himself.

And if he has a seat on the Board?
He won't come to meetings,
and if he does come he will not accept
what you have said or done
while he was away
in the countryside.
Why should he?
He could have done it
all so much better than you!

If he had served as president in the past,
he finds what you are doing today
revolutionary
and very worrying!
He is afraid that despite the fact
that the community is doing really well,
- and of course all this is quite obvious to him
- by your actions all you are trying
to do is undermine his standing!

The Greek of the Diaspora: sullen, hardworking, na?ve! Patient and yet unruly! Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!


He won't take initiatives because he doesn't have the time. No, he can't help you either. When you are waiting for him, he does not come. And when you least expect him, he turns up like a bad penny.

Because "...When all of us lament, he does rejoice, and when we rejoice, he frowns without cause. He hears our cries and indifferently passes us by and notices only those things invisible to us"

(Elytis: Axion Esti)




Verse Four:
In church he stands solemn
-playing the good Christian-
whenever he goes there
alone with his wife…
five times a year.

No one asks
where his children are,

neither priest nor bishop.
The service
is in English
-all's well-
As long as the formalities are upheld.
For goodness sake, why make a mountain
out of a molehill?



Verse Five:
But the time has come
that this…giant of a man
must finally get serious:
old age is fast approaching.
All of them: priests and professors
and all the rest who are playing games of power…

And the others, the ordinary people,
the plutocrats, the aristocrats,
those possessed
of the great patriotic idea,
and the egomaniacs as well.

They should bow humbly down
to their past and mark their history
with ancient Greek piety.



My dear friend,

This in general terms is the tragicomic picture and reality of the Greek migrant from the 50s and 70s. Suitcase in hand, young, strong and rebellious he set out for wherever fate would lead him. When he finally arrived, he took a deep breath, spat on his hands and got down to work without ever raising his head for a second.

When he did eventually stop and look around, he saw that his tent was now full not only with children but grandchildren too. That was when he also discovered arthritis, the Greek community and the Greek homeland which he had always kept close to his heart like a mother. However, he also realised quite suddenly that the motherland had betrayed him! Without any serious leadership in the foreign land, the motherland had left him completely in the lurch without any protection and guidance or practical help (of the kind that other states offer their expatriates). For example, Portugal pays teachers to teach the language and traditions of the old country to the children of Portuguese emigrants to Canada five days a week). Whereas what do we see in the nearby town which has 10,000 Greek inhabitants? We see the Greek churches with 80 old folks in them every Sunday and practically no Greek school while the Portuguese school has 500 students…

What has Greece ever done for the migrants? Words and more empty words! Recently we had a visit from the deputy foreign minister Mr Grigoris Niotis who said: "Your country is proud of you, because you do not forget her. You are her children who have made good and she relies on you!" And he went on to say, "As for us, we are the first country after Canada…We will be going to meet the new US President to talk about the…Cyprus problem…" He also said: "We have a problem in the Balkans: Skopje is in danger from the Albanians and we will be the first to help, because apart from the name, we do not have any other problems with them".

The only country in the world that calls Macedonia Skopje is Greece! In Toronto city centre the citizens of Skopje always march at the same time as the Greeks, and every time they sabotage the Greeks complaining that they are a minority and unjustly dealt with (where, in Thessaloniki??) pretending to be descendants of Alexander the Great…But all these things are nothing to the deputy minister. That is the help and moral support, maternal understanding -call it what you will- that we get from the sweet motherland of Greece in 2001, with regard to the major problem of the assimilation of immigrants.

Be well!
  
The LAND of GODS Since October 1996
Oakville Ontario Canada
Η ποιήτρια
Μαρία Θανοπούλου