Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη*
μάνα μου.. Σαν που τ' ακώ παθιάζουμε.. τα γηρατειά μου τα ξεχνώ
κι' αρχίζω κι' ονειριάζουμε.. παλικαρόπουλο γίνουμε,
μανούλα το μαντίλι!!
Στο νου μου αρμάθες τα σπαθιά στα πόδια το τσαρούχι...
ζυγές εδώ, ζυγές εκεί, παντού βροντούν κλαρίνα!..
Στήνω χορό στης εκκλησιάς τον πλάτανο..
Μανούλα την ευχή σου!! Σαράντα μέρες στο χορό
και δεν τ' αποχορταίνω..
Βάνω σουρίχτρα και σφυρώ και χαλασμό σηκώνω..
Βλέπω βουνά, βλέπω λογγιά κι' αντάριασμα στα πλάγια
Χιλιάδες γιδοπρόβατα περνούν στα βοσκοτόπια
κι' ακούω τα κυπροκούδουνα κι' εγώ λαλώ φλογέρα..
Καβάλα πάνω στο άλογο τον Θοδωρή* σιμώνω
και τον ρωτώ για να μου πει πως πάει τ' αρματολίκι
κι' αυτός με ένα χαμόγελο και με τρανό καμάρι,
ρίχνει λεφτά στα όργανα για μένα που χορεύω..
Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη..
Σαν τραγουδάει κλέφτικο με πάει στην ιστορία..
Σαν τραγουδάει το συρτό, στης νιότης τα λημέρια..
Σαν τραγουδάει τσάμικο... μανούλα το μαντήλι!!