...Κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση..
...Και τότε, οι μεν πήραν τους δρόμους για τις φυλακές και τα ξερονήσια.. Και οι δε -οι απλοί και ανώνυμοι- πήραν τους δρόμους για την ξενιτιά..
...Κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση, αρέσκονταν να ονειροπολεί αφημένος απόλυτα
σε ότι καθάριο, μεγαλειώδες κι' απλό μιλούσε για την Ελλάδα και τον 'Ελληνα όπως το δημοτικό μας τραγούδι
η μαγεία των ήχων του Θεοδωράκη.. του Ξαρχάκου, του Χατζηδάκη και τόσων άλλων.
'Υστερα και λίγο πριν πάει για τον στρατό.
Μια μέρα και μέσα σε λίγες ώρες, από παιδί που ήταν κι αισθανότανε,
στα ξαφνικά ωρίμασε και έγινε άνδρας καθώς που βρήκε τον εαυτόν του
κρατημένο γερά, κειδά, από το φέρετρο του αγωνιστή και ήρωα της ειρήνης
Γρηγόρη Λαμπράκη.. Που απ' την Μητρόπολη ως μέχρις το πρώτο νεκροταφείο
η Ελλάδα, είχε διπλώσει σε ένα μικρό σεντόνι την ιστορία της, και με τα χέρια της
τεντωμένα σε χιλιάδες μπουνιές, φοβέριζε τους ουρανούς μαζί και τους ..θεούς της:
'Ηταν τα χρόνια δίσεκτα και μέρες οργισμένες..
Στο μεταξύ κι' αφού τελείωσε το στρατιωτικό, η δικτατορία
του Παπαδόπουλου και συντρόφων του, μια νύχτα ανοιξιάτικη σκόρπισαν σαν την αστραπή
την αίσθηση, που όσοι ήξεραν απ' το λαό, την είπαν φόβο και αβεβαιότητα - κακό χαμπέρι!.
Και τότε, οι μεν πήραν τους δρόμους για τις φυλακές και τα ξερονήσια..
Και οι δε -οι απλοί και ανώνυμοι- πήραν τους δρόμους για την ξενιτιά..
Κώστας Δουρίδας |
|