Στις πέρα ανηφοριές
με τα κυκλάμινα
του ονείρου μου ..παλικαριές...
Αχ! και την ζωή μου θάδινα
πάλι στη νιότη αν θα γυρνούσα
έστω για λίγο.. κι' απ' την αρχή
ξανά να σ' αγαπούσα:
Να σούφτιαγνα φωλιά
στον κόρφο μου κι' οκτώ φιλιά
να σούδινα κάθε στιγμή!.
'Υστερα στης Είκοσι δύο του Νοέμβρη
με αγγέλους λαγούτα και βιολιά
γάμο τρικούβερτο.. Συμπεθεριά..
Στ' αστέρια ξεφαντώματα!.
Και επά στα ξημερώματα
να σούβαζα τέσσερα παιδιά
να σου γιομίζαν την ποδιά
λουλούδια και πουλιά.
Κι' εγώ με σκέρτσα στο χορό
να σειέμαι να λυγώ
κι' εδώ κι' εκεί να κλείνω σου
με νόημα το μάτι..
Στο σκαλοπάτι
εσύ το πόδι μου πατάς
και ύστερα ένα ρόιδο σπας..
με ένα γλυκό φιλί στο στόμα!
...Tριάντα τρία χρόνια δίπλα μου..
Δεν σε έχω χορτάσει ακόμα.