..Οι πρώτες μου κυράδες στην ζωή, στάθηκαν δύο. 'Ιδιες Θεές!! Η μία ήταν η μάννα μου,
η άλλη η Ελλάδα. Και στις δύο γύρισα την πλάτη.. Πήγα σαν "κόζηνο τράηστο" και χάθηκα στου κόσμου την άκρη..
κδ.
Since 1996
κωσ/δουρ
ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ τα Περιεχόμενα
  • ο 'Υμνος του μετανάστη

  • ο Πρόλογος

  • Πνεύμα Κοινότητας

  • Γη των πατέρων μου

  • Οι Ποσειδωνειάτες

  • Αποξεχασμένη μεραρχία

  • Πάνω στα βράχια της πατρίδας σου γράφω τραγούδι

  • Στο ελληνόπουλο της διασποράς

  • 'Αγιε μου μετανάστη

  • η Προσευχή του μετανάστη

  • το Πάσχα των Ελλήνων της διασποράς

  • Λαμβρινή Σταύρου

  • Μάθε προχτές σου έστειλα

  • Ο Θάνατος του μετανάστη

  • Στις εκκλησιές της διασποράς

  • Τ' απόμακρα και ερημικά χωριά της πατρίδας

  • Και λέω άραγε ταχιά

  • Και είπε ο λαός μου

  • «'Oπου φωνάζω...»

  • Κυπριακή παράδοση

  • Ένα τραγούδι για το 21

  • Με το τραγούδι το δημοτικό

  • Στάλα τη στάλα

  • Και οι μεν πήραν τους δρόμους..

  • 'Ενα ακόμα λάθος..

  • Χαμπέρια

  • Υστερόγραφο

  • Οι χωριανοί λιγόστεψαν

  • Να μου το θυμάσαι..

  • Στον ύπνο του μικρού παιδιού

  • Στις αυλές και στα μπαλκόνια

  • Στις πέρα ανηφοριές..

  • Φύγανε τα χρόνια μας

  • Στα 2004

  • Η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη

  • Τόσο μακριά

  • 'Ελα βρε γέρο να μας δεις..

  • Για μιαν Αθήνα...

  • Ανδρέας Πούλος

  • Το μόνο που ξέχασαν..

  • Σε ψάχνω

  • Γεννήθηκε στην Γαλλία..

  • Ζει ο Μεγαλέξανδρος;

  • Αρετή Κετιμέ

  • Αφιέρωμα

  • Η πατρίδα μου

  • Διασπορά μου

  • Θέλω να ξέρεις

  • Κοίτα φίλε μου

  • Μου ήρθε κοντά..

  • Παλιέ μου φίλε

  • Την μάνα την φευγάτη

  • O έφεδρος λοχίας

  • Ο χαμένος μου παράδεισος

  • Tσάμικο, βλάμικο!

  • Τα παιδιά του μετανάστη

  • Πρόσωπα

  • ΠατροΚοσμάς

  • Αυτός ο τόπος

  • Είναι το ίδιο??

  • η Επιστροφή..

  • Kαι θα υπάρχω...

  • Με πέντε οργιές..

  • Στον τόπο τα κλαρίνα

  • Ελένη Φοκά

  • Σκληρή Πραγματικότητα

  • Κοινοτικά και Οργάνωση

  • Ζητείται ελπίδα

  • ..ώρα Μηδέν?

  • Αρχαίους Χρόνους..

  • Τι είναι η Διασπορά?

  • Αντί για Επίλογο

  • ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ
    Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς
    ...ΑΥΤΑΡ ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΙΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ ΝΟΗΣΑΙ ΗΣ ΓΑΙΗΣ, ΘΑΝΕΙΝ ΙΜΕΙΡΕΤΑΙ... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.) ...αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει...
    GoHome..
    Αρχική σελίδα
    Σκληρή Πραγματικότητα

    Το πρόβλημα σήμερα στις ελληνικές παροικίες είναι αυτό το ίδιο πρόβλημα που είναι απλωμένο παντού όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ελληνικής διασποράς, με δύο λέξεις: Κακή οργάνωση!

    Ιδιαίτερα στις νέες μικρές εστίες της μετανάστευσης, όπου ποτέ δεν υπήρξε μια κεντρική ηγεσία δυναμική αλλά και ακέραια, όπου να κατευθύνει, αλλά και να ελέγχει! Μαζί να νουθετεί αλλά και να βάζει τους όρους της σωστής οργάνωσης του Ελληνισμού.. Οι Κοινότητες μαζί και οι σύλλογοι, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, περιέπεσαν στον μαρασμό και την απραγία, επειδή στην πλειοψηφία τους διοικούνται από ανθρώπους της πρώτης γενιάς με την νοοτροπία του εμφύλιου, που μη γνωρίζοντας ή, θελημένα αγνοώντας τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και καθώς που είναι αυτοκέφαλοι, ανάλογα τα κέφια τους: Μπορούν να κάνουν ή να μην κάνουν τίποτα.

    Και αφού η κάθε κοινότητα είναι ανεξέλεγκτη από οποιαδήποτε κεντρική ηγεσία καταλήγει να είναι έρμαιο του προέδρου μαζί και της «κλίκας» του που αποτελεί το λεγόμενο συμβούλιο κι' αφού αυτά βλέποντας ο κάθε νοικοκύρης τραβιέται μακριά και δεν συμμετέχει. Οι καινούριες γενιές μη βλέποντας τίποτε το ενδιαφέρον απογοητευμένες αλλά και σχεδόν τρομοκρατημένες πήραν τον δρόμο χωρίς επιστροφή στην αφομοίωση;;

    Για τούτο στην κάθε κοινότητα η σύλλογο βλέπεις και έχουμε μόνο περίπου 5 με 6% συμμετοχή οι δε «διοικούντες» πάντοτε περίπου οι ίδιοι (Aν κάποτε, πέστε από λάθος(!), τολμήσει και μπει σε αυτή την ομάδα των σκληροπυρηνικών κάποιος, ο οποίος θελήσει να μην ταυτιστεί στην δική τους γραμμή.. τις είδε τον ένοχο; Οι ποταμοί θα τον ξεπλύνουν! Θα πορευτεί καθώς συννεφάκι στην αυγουστιάτικη ημέρα και εκείνοι ενθουσιασμένοι σαν άμυαλα παιδιά χοροπηδώντας απ' την νίκη τους που απαλλαγήκανε απ' τον ..τρελό, θα συνεχίσουν να το παίζουν «κοινότητα» από μόνοι τους, εναλλάσσοντας για τα μάτια του κόσμου, εδώ κι' εκεί την προεδρεία, από τον έναν στον άλλον και ύστερα πάλι απ' την αρχή. Αποτέλεσμα τα χρόνια περνούνε και ο ίδιος κύκλος επαναλαμβάνεται. Με άλλα λόγια στην καρδιά του δημοκρατικού Καναδά ο Ελληνισμός διοικείται -αλλά και αυτοκαταστρέφεται- από το καθεστώς της ...δικτατορίας αυτών των ολίγων.

    Στο παρελθόν και στις δεκαετίες του '80 η ίδιοι αυτοί άνθρωποι, οπωσδήποτε είχαν θετικότερα αποτελέσματα επειδή οι ανάγκες της εποχής εκείνης, ήταν διαφορετικές και οι ίδιοι ήσαν νεότεροι και δυνατότεροι: Είχαν επιχειρήσεις και μικρά παιδιά κι' επομένως στα χρόνια εκείνα, σαν έβγαινε ο παπάς ο πρόεδρος και δύο άλλοι γύρα, να κάνουν έρανο για την κοινότητα ή κάποιον άλλο σκοπό, πες να στείλουν βοήθεια πίσω στην πατρίδα.. Εκείνοι, βούταγαν την λίστα απ' το χέρι του προέδρου να δουν ποιος έβαλε τα πιο πολλά, να δώσουν εκείνοι τα περισσότερα! Στις εκδηλώσεις τους πήγαιναν με τα παιδιά, μαζί και τους φίλους, όπου και αυτοί είχανε παιδιά... Γίνονταν ντόρος..

    'Ομως στα γηρατειά τους σήμερα, απόμειναν μόνοι!.. Τα παιδιά δεν ακολουθούν και οι φίλοι χαθήκανε. Απομείνανε μόνοι χωρίς επιχειρήσεις. Το χρήμα λιγόστεψε: Σε μερικούς και μόνο εκείνη η έρημη σύνταξη... Που πάμε τώρα;; Τι κάνουμε με την ζωή;; Σανίδι σωτηρίας είναι η κοινότητα, μαζί κι ο σύλλογος! Εκεί θα βρούμε 5 φίλους κι' αποκοντά θα ριχτούμε στην ..άμιλλα. Που είσαι καημένε Ζαχαριά να δεις ..καπεταναίους.

    Μερικοί από αυτούς, τα τελευταία χρόνια μη στέλνοντας ούτε γράμμα στην πατρίδα γιατί «ανοίξανε» οι τηλεφωνικές γραμμές, ξέχασαν και τα 5 γράμματα που ήξεραν και δεν διαβάζουν ούτε ελληνικά και όμως στη μικροπολιτική τύφλα να σου έχει ο Μακιαβέλης. 'Οσο για τα παιδιά που δεν τους ακολουθούν, θα τους ακούσεις να λένε στωικά αλλά και τελεσίδικα "δεχτό" από πάρτη τους: -«Τι να τα κάνουμε αφού δεν μας ακολουθούν;» Και έτσι τους βλέπεις οι δυο τους (τ' αντρόγυνο) συνυφασμένοι κι' απόλυτα αισιόδοξοι σαν κουρδιστά παχουλά στρατιωτάκια στην παρέλαση, τραβούν και παν' στην εκκλησία, στην κοινοτική εκδήλωση ή του συλλόγου.. Και οι ίδιοι πάντα αυτοδιοικούνται, αυτοεκκλησιάζονται και δεν υποχωρούν σε τίποτα.

    Και ενώ από την μιά μεριά η γενιά του μετανάστη: Το έχουμε ξαναπεί, αναμφισβήτητα! στην πλειοψηφία της -και στην προσωπική του ζωή ο καθένας- έκανε προκοπή: Το ξέρετε ότι σαν εθνικότητα -κι' ανάλογα τον πληθυσμό- η ελληνική, είναι η πρώτη με το μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών στα πανεπιστήμια του Καναδά;; Από την άλλη όμως μεριά στην κοινοτική ζωή απέτυχε οικτρά.. Και τι βλέπεις παντού; Μια θλιβερή εικόνα: Θαρρείς, κι' όλα αυτά τα χρόνια -ο μετανάστης- απόμεινε ένα παιδί θυμωμένο που -για οποιαδήποτε λόγους- ποτέ του δεν ωρίμασε!

    Και έτσι πεισματικά σήμερα, κρατάει γερά την «καπιστράνα», του ποιος είναι αφεντικό: Στην Κοινότητα. Στον Σύλλογο. Στην εκκλησία. Παντού.. Αρνούμενος πεισματικά να παραδεχτεί ότι οι εποχές αλλάξανε και ότι ήρθε ο καιρός που πρέπει να παραδώσει την σκυτάλη στις δεύτερες γενιές.

    'Οτι η νοοτροπία του εμφύλιου ανήκει πια στα σκονισμένα ράφια της ελληνικής μας ιστορίας κι' αποτελούν κομμάτι θλιβερό για τον νεοέλληνα της πατρίδας αλλά και καταστροφή για την ελληνική διασπορά και το μέλλον της.

    Ιανουάριος 1999
    Κώστας Δουρίδας
      
    The LAND of GODS Since October 1996
    Oakville Ontario Canada
    Νίκος Παπανδρέου Δέκα μύθοι και μία Ιστορία Εισαγωγή