η Προσευχή του μετανάστη: Η Ελληνικότητά μου Κύριε, στην ξενιτιά μου, είναι η εκκλησιά μου! Kαι η Εκκλησία Σου, η Μεγαλουργία Σου, Απεραντοσύνη.. και Μεγαλοσύνη στους αιώνας!.. Στήνω Ναό στο κάθε μου κύτταρο Κύριε, και πέφτω και προσεύχομαι στης γαλανής μου πατρίδας και στης δικής Σου την Θεία ύπαρξη για να υπάρξω Κύριε! 'Οτι ΕΣΥ ο Θεός μου ο Μεγαλοδύναμος, θα διαφυλάξεις την μακρινή μου πατρίδα, τον μετανάστη και τις μελλούμενες γενιές από την αφομοίωση, την παγκοσμιοποίηση και τον εξευτελισμό που φέρνει την άγνοια των ιερών μας προγόνων! Θα διαφυλάξεις την ιστορία του 'Ελληνα που εδώ και δώδεκα χιλιάδες χρόνια πολέμησε με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο κακοτράχαλο βουνό της μοίρας του.. Και τα κατάφερε Κύριε να αντέξει τους λοιμούς και τους καταποντισμούς και την μανία όλων εκείνων όπου τον ζήλευαν και τον φθονούσαν.. 'Ομως σήμερα βλέπω, και πολύ φοβάμαι Κύριε, πως οι εχθροί του 'Ελληνα τελικά τα κατάφεραν.. κι' αλυσοδεμένο τον έχουν.. Και γδυτόν!! Ως αμνό τον πάνε -και με άλλους λαούς, ποιος να πιστέψει.. με μια Κοκα Κόλα στο χέρι, στο Θείο Σταυρό του Μαρτυρίου Σου! και στην δική του την εξαφάνηση ! Κύριε ελέησον! Και βάλε την ευσπλαχνία Σου, Και προφήτες Σου βάλε τους Ρήγα Φεραίο, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη.. Και όλους εκείνους που σταυρώθηκαν και σταυρώνονται στο βωμό της μητέρας πατρίδας, και στην αγάπη για τον άνθρωπο με την ιστορία και τις παραδόσεις του και κάτω απ' την δική Σου Θεία σκέπη Κύριε!
Κώστας Δουρίδας Oakville Καλοκαίρι 1998