'ελα να δεις...
ηλεκτρονικό περιοδικό λογοτεχνίας και πολιτισμού
Απάνθισμα στίχων και φράσεων απ' το "Καπνόν Αποθρώσκοντα"
Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός, γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα όμως υπάρχει παντού σαν τον αγέρα!. Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση.
έχουμε πάρει ΕΥΧΗ μαζί και ΚΑΤΑΡΑ απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!
ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω....
Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος...
''Τις μέρες μου τις έχω μετρήσει πάνω στις χάντρες του κομπολογιού.. Mία τη μία κι' ένα το βήμα. Βήμα τα βήματα, στο παρά πέντε.. Κόμβο τον κόμβο και με τα αρθριτικά.. Μίλια τα μίλια -Χιλιάδες μίλια μακριά από την θάλασσα και τον γαλάζιο ουρανό της πατρίδας! ...Ποιος τον θυμάται τώρα τον μετανάστη"..
Σήμερα ο μετανάστης -αν και πεθαίνει- έχει πάρει προ πολλού την θέση του παλαιού χωριάτη.. για ετούτο τον αποκαλούν "πιατά" και άλλα τέτοια πολλά του λένε..
Πολλά από τα γράμματά μου σε εσένα τα ματαγράφω ονοματίζοντάς τα ...ποιήματα
Φίλε μου τελευταία όλο και περισσότερο χάνουμε το χαμογέλιο μας.
Γράψε μου αν θέλεις, σαν εύρεις τον καιρό. Το γράμμα σου μου δίνει κείνη την αίσθηση της γλυκιάς επιστροφής στην πατρίδα, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς -που πια δεν ζούνε-, κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι, η πρώτη μου πατρίδα έγινες εσύ! Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέμου! Νάσαι καλά!!
Θυμήσου: 'Ενα παιδί της διασποράς, ήταν τότε, είκοσι χρονών, που γύρισε στην πατρίδα γύρω στα 1820, και δεν μιλούσε καλά ελληνικά, -καθώς κι' εσύ- και όμως στον ίδιο καιρό, έγγραψε τον εθνικό μας ύμνο, ήταν ο Διονύσιος Σολωμός που έγγραψε επίσης και τούτο: «Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νιώσεις μέσα σου κάθε είδους μεγαλείο»!!
Κοινότητα ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ κι' ΕΓΩ, μην το ξεχνάς! μαζί η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΟΥ ! και η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!.. Είναι της γαλανής πατρίδας μας το αρχαίο πνεύμα. Αυτοί που θυσιάστηκαν! Αυτοί που έφυγαν μαζί και κείνοι που θα ρθούνε!..
Μην Λησμονείς: H Κοινότητα ξεκίνησε με εσένα! Στηρίζεται σε εσένα! και το γνωρίζει: θα επιτύχει ή θα αποτύχει με ΕΣΕΝΑ και ΕΜΕΝΑ αδελφέ μου.
Στην πιο ψηλή κορφή της γης ο πρώτος καβαλάρης και σταυραϊτός
Επειδή λεει δεν μας χρειάστηκαν παρά μονάχα ένα ποτήρι νερό να δώσουμε στον διψασμένο αναχωρητή της μακρινής πατρίδας.
Να ξέρεις, η κάθε τρώκλα σπιθαμή από την γη της γαλανής, είναι Αίμα, Πνεύμα, και Πηλός!.
Με την Ελλάδα να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην ξεχαστείς στα καταράχια της οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι σημαδεμένη την Ελλάδα!.
Όσο που ζεις θα σε πικραίνει, όπου κι' αν βρίσκεσαι μακριά της, θα σε πεθαίνει... Μα νάσαι σίγουρος θα σ' ανασταίνει μονάχα η σκέψη της!!
Κι' άστραψε ο κόσμος σου 'Αγιε μου μετανάστη!.
Ως αμνό τον πάνε -και με άλλους λαούς, ποιος να πιστέψει.. με μια Κοκα Κόλα στο χέρι, στο Θείο Σταυρό του Μαρτυρίου Σου! και στην δική του την εξαφάνηση !
Δωσμου θεέ μου μια στιγμή φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ' το τσάμικο κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό... Σαν αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη κι' αφού αισθανθώ την πασχαλιά ως άνω! Μαζί και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!!
Πήρε μια χούφτα χώμα απ' τα Καλάβρυτα.. Το έσμιξε με κείνο της γης του Σύδνεϋ και έκανε το περβόλι της!..
Μάθε, στην γαλανή πατρίδα όταν μιλούν για μετανάστες εννοούν μονάχα: Τυχοδιώχτες και ύποπτους!. Η λέξης Αϊ Μετανάστης που σούλεγα.. θυμάσαι?? Τώρα, κατάντησε βρομιά?? στο στόμα του λαού. Και το δικό σου όνομα αδελφέ μου ..για λίγο ακόμα.. και να γράφοταν στην.. ιστορία!..
σώμα απ' το σώμα σου θέλω να κτίσω μνήμα στα μνήματα του μετανάστη με την ευχή σου!!
Τα χρόνια γίναν δίσεκτα και οι μέρες οργισμένες
Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου κάθε φορά στο ηλιοβασίλεμα στέλνουν την μοναξιά τους με το δισάκι του ξενιτεμένου στα πέρατα της γης να παν χαιρετισμούς στον μετανάστη
Μέσα απ' του ψάλτη τη φωνή και του παπά ακούω την φωνή σου και ραγίζω βλέπω τριγύρω καταχνιά την απουσία απ' τις καινούργιες γενιές.. δακρύζω..
Εγώ κι' εσύ πορεύουμε την ιστορία στον ώμο μας. Κι' επά στην κορφή του 'Ολυμπου για δώδεκα χιλιάδες χρόνια φιλάμε σκοπιά το ανθρώπινο γένος
Μη φοβηθείς να σκούξεις την αλήθεια: Με την φωνή του Ρήγα στα μπουντρούμια της Οδησσού! με το ραβδί των φιλικών:
η αθάνατη γενιά του 'Αϊ μετανάστη που απ' τους αρχαίους χρόνους πήγε το φως της γαλανής πατρίδας του στα πέρατα της οικουμένης, και έλαμψε η γης!
..«Να μου το θυμάσαι και πάντα καλά μου νάσαι !»..
Και οι άγριοι γίναν ήμεροι, κι' ομόρφυνε ο κόσμος! Ύστερα και για πολλή.. Μνηστήρες οργισμένοι ήρθαν και πειραματίστηκαν την βαρβαρότητα να βγει στον άνθρωπο!
φύγαμε μακριά.. τάχα απ' την ζήτηση της περιπέτειας.. Τάχα από ..ανάγκη...
Στο μεταξύ ο 'Αϊ μετανάστης θύμωσε! και πήρε πένα και χαρτί κι' αντίς μελάνι, με αίμα! έγραψε απάνω το όνομά του: Ρήγας Φεραίος, Φιλικοί, 1821, Διονύσιος Σολωμός, Υψηλάντης, και άλλοι πολλοί..
'Ετσι τα περισσότερα χωριά στη Γορτυνία έχουν απομείνει με έναν ..Κολοκοτρώνη στην πλατεία και οκτώ ανθρώπους να τραγουδούν την μοναξιά με ένα τραγούδι κλέφτικο για την επιστροφή του ξενιτεμένου..
Βάνω σουρίχτρα και σφυρώ και χαλασμό σηκώνω.. Βλέπω βουνά, βλέπω λογγιά κι' αντάριασμα στα πλάγια Χιλιάδες γιδοπρόβατα περνούν στα βοσκοτόπια κι' ακούω τα κυπροκούδουνα κι' εγώ λαλώ φλογέρα..
Τα αχνάρια μου να περιμαζέψω, όπου δειλά θαρρώ λίγο κι' ακόμη, να μου αργοφαίνονται: Μικρές τύψεις, μικρά αποτυπώματα στην απεραντωσύνη Σου και στην μεγαλωσύνη Σου Κύριε!
'Υστερα και λίγο πριν πάει για τον στρατό. Μια μέρα και μέσα σε λίγες ώρες, από παιδί που ήταν κι αισθανότανε, στα ξαφνικά ωρίμασε και έγινε άνδρας. Καθώς που βρήκε τον εαυτόν του κρατημένο γερά!! Κειδά, από το φέρετρο του αγωνιστή και ήρωα της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη!..
απ' την Μητρόπολη ως μέχρις το πρώτο νεκροταφείο η Ελλάδα, είχε διπλώσει σε ένα μικρό σεντόνι την ιστορία της, και με τα χέρια της τεντωμένα σε χιλιάδες μπουνιές, φοβέριζε τους ουρανούς μαζί και τους ..θεούς της.
Και οι μεν πήραν τους δρόμους για τις φυλακές και τα ξερονήσια.. Και οι δε -οι απλοί και ανώνυμοι- πήραν τους δρόμους για την ξενιτιά.."..
Δεν έχουμε το ..θεό μας. Και άλλα τέτοια πολλά.. Νάσαι καλά!!
οι χωριανοί λιγόστεψαν και οι δρόμοι χορταριάσαν..
Κάθε αστέρι και ένα όνειρο. Κάθε όνειρο και χιλιάδες μίλια μακριά απ' την πατρίδα...
Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο ένα ραδιόφωνο στην διαπασών να παίζει τ' αφιερώματα των ξενιτεμένων
Στις πέρα ανηφοριές με τα κυκλάμινα του ονείρου μου ..παλικαριές...
Το πιο γλυκό χαμόγελο στον πλανήτη είναι το χαμόγελο του Έλληνα καθώς υποδέχεται τον επισκέπτη του. (Ολυμπιακή Φιλοξενία 2004)
Μάνα σεπτή, Μάνα σεμνή, Μάνα και χαριτωμένη!..
Η γριά μου η *βάβω η παναγιά στην ερημιά με το *φακιόλι της αλαφιασμένη ψάχνει στα διάσελα κλαημένη να βρει τσοπάνηδες..
...Και τα σκυλιά τ' αδέσποτα κι' εκείνα μας εγκατέλειψαν για μιαν... Αθήνα..
Κτύπαγε τις λέξεις στην γραφομηχανή καθώς ο χτίστης πετάει με το μυστρί την λάσπη πάνω στον γυμνό τοίχο.. Θαρρείς και υπνωτισμένος έγραφε την διαθήκη του
Το μόνο που ξέχασαν κι' απ' τις γιορτές κι' απ' τα τραγούδια τους είναι τον μετανάστη!.
Σε ψάχνω στους τηλεφωνικούς καταλόγους της διασποράς,
Είναι ένας Έλληνας της διασποράς..
Φεύγοντας ο μετανάστης πήρε μαζί του από την πατρίδα το "κάτι τι" όπου στις δύσκολες στιγμές το είχε φυλαχτό και τον βοηθούσε, σαν φάρος τον οδηγούσε!
Είναι Μεσολογγίτισσα γλυκιά νεράιδα που λες και η λίμνη την ξεπέταξε σαν ένα θαύμα που γεννιέται κάθε εκατό χρόνια!..
και στα πόδια της το Αιγαίο...!
Και ύστερα, εκείνο το ξαφνικό σου χαμόγελο που ενώ μιλάς το ρίχνεις από το ...πουθενά... Και κείνο δίνει ζωή για οχτώ ζωές.
έχουν βαλθεί για να σε εξαφανίσουν...!
Ότι έχεις στο μυαλό σου να το στέλνεις χωρίς φόβο στις 4 γωνιές της γης. Είσαι ότι καλύτερο έχουμε σήμερα για τον Ελληνισμό και την ιστορία μας.. Ο αδελφικός σου φίλος από τον Καναδά
Οι πρώτες μου κυράδες στην ζωή, στάθηκαν δύο. 'Ιδιες Θεές!! Η μία ήταν η μάννα μου, η άλλη η Ελλάδα. Και στις δύο γύρισα την πλάτη.. Πήγα σαν "κόζηνο τράηστο" και χάθηκα στου κόσμου την άκρη..
Πιάνω χαϊδεύω τα γένια μου.. Και ούτε που σκέφτομαι την ..ζαχαρένια μου..
Παλιέ μου φίλε Πάντα σε σκέπτομαι κι' αδημονώ να πάρω σου νέα.
'Oταν ήμουν παιδί έστηνα "καυγάδες" στην μάνα μου είτε για να με ειπεί θεατρίνο που μου άρεσε
Και απάνω στο χορό μ' ένα ..θυμό στο λεω κοφτά να ξεμπερδέψω : "Θε να σε κλέψω ντάλα γιόμα μ' ένα φιλί στο στόμα!".
Και λένε ακόμη ότι τα παιδιά του μετανάστη το πιο πολύ που τα ενδιαφέρει είναι να αποδείξουν ότι η μετανάστευση των γονιών τους δεν ήταν ούτε καν λάθος
πουλιά φοβισμένα; και αραγμένα τωρα στην μνήμη μας.
Λένε πως ο ΠατροΚοσμάς βγήκε παγάνα στα βουνά...
επειδή υπάρχεις θα υπάρχω και θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις..
Ρωτάω τι γένηκε και μ' απαντούν οι αντίλαλοι της εγκατάλειψης.
κι' εδώ κι' εκεί και χάει κοντά με πέντε οργιές καζάντι.. Πήρες τα χρόνια παγανιά και την ζωή μια μπαταριά τα έδωσες όλα μια ζαριά και εκεί στα ξημερώματα εχάθηκες στα αστέρια.
Κοιτάζοντας τη φωτογραφία σου, βρίσκω τη ψυχή μου γονατιστή -θαρρείς και να προσεύχεται- μπροστά στον Ιερό Bωμό της ατέρμονης Ελληνικής μου Ιστορίας!!!
η κάθε κοινότητα είναι ανεξέλεγκτη από οποιαδήποτε κεντρική ηγεσία καταλήγει να είναι έρμαιο του
Θαρρείς, κι' όλα αυτά τα χρόνια -ο μετανάστης- απόμεινε ένα παιδί θυμωμένο
.."Μία σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα εργαλεία της δηλ. το «εμένα» και «εσένα», για να καταλήξει στους πολλούς και εν συνεχεία στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν πάει καλά: Αυτοί φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ αδελφέ μου"...
Όμως έτσι γίνεται πάντα!.. Και έτσι γράφεται η ιστορία του 'Ελληνα στη διασπορά αλλά και στην πατρίδα!.
Στην διασπορά ο ελληνισμός ψυχοραγά
Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
Για τούτο και για όλα αυτά τα παραπάνω που λεω, επιμένω σε αυτό: Ο 'Ελληνας της διασποράς, ποτέ του δεν υπήρξε τυχοδιώχτης η επιζήμιος για τους συνανθρώπους του στην νέα γη, παρά μοχλός στην δημιουργία και την πρόοδο και όσο για την πατρίδα. Αϊ μετανάστης!
Ο απόδημος Ελληνισμός, στο σύνολό του υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 6.000.000. Ο Ελληνογεννής πληθυσμός ανά τον κόσμο (η αφομοίωση που λέμε) πλησιάζει τα 100. 000.000. λένε οι ειδικοί. Ο πληθυσμός της πατρίδας πλησιάζει τα 11.000.000. Και κάποιοι άλλοι λένε:
Index:
τα δικά μου γραψίματα : Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς    /    Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι    /    τα Δημοτικά    /    ο Κολοκοτρώνης και το Εικοσιένα    /    της ξενιτιάς    /    Τραγούδια στη γυναίκα μου    /    Συνομιλώντας -τότε- με τον εικοσιάχρονο εαυτόν μου    /    τα Tραγούδια μου    /    στο Πρώτο ψίθυρο της εφηβείας    /    η Χαμένη μας Hiroshima    /    Ελληνική Λογοτεχνία στο διαΔίκτυο:    /    Μέρος 1    /    Μέρος 2    /    Μέρος 3    /    Μέρος 4    /    Μέρος 5    /    Μέρος 6    /    Μέρος 7    /    Έλληνες Ποιητές στο διαΔίκτυο:    /    Κώστας Βάρναλης    /    Νικηφόρος Βρεττάκος    /    Οδυσσέας Ελύτης    /    Κώστας Καρυωτάκης    /    Κώστας Κρυστάλλης    /    Μήτσος Λυγίζος    /    Κώστας Ουράνης    /    Νίκος Καζαντζάκης    /    Δημήτρης Καραλής    /    'Αξιον Εστί    /    Απομνημονεύματα:    /    Γιάννης Μακρυγιάννης    /    Θεόδωρος Κολοκοτρώνης    /    Μηνύματα και επιστολές    /    η Αλληλογραφία μου με τον Δημήτρη Καραλή    /    A Little Bit of Greece:    /    Search & Directories You 'll find everything here !    /    NEWS on Line WORLD WIDE MEDIA    /    Greek Culture Travel to Greece    /    Hellenic Diaspora    /    Greek History    /    Ορθόδοξος Εκκλησία    /    GREEK MUSIC Dance Like A ZORBA !    /    ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ CYPRUS / 20 Ιουλίου 1974    /    Beautifull Sites    /    το Περιοδικό μας "έλα να δεις":    /    μια Φωτογραφία και ένας τόπος    /    Λογοτέχνες και λογοτεχνήματα    /    "τι Είναι ποίηση"    /    τα ΑΠΑΝΤΑ του δυσσέα Ελύτη    /    Σύγχρονη Αρκαδική και Γορτυνιακή Ανθολογία    /    Μ. Καραγάτσης    /    'Αιντε λοιπόν Έλληνα μου    /    Φωτογραφία και περιήγηση    /    ένα Ακόμη εξώφυλλο για τον Οδυσσέα    /    «η Πόλις εάλω!»    /    Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!    /    'Aξιον εστί το τίμημα    /    στα 2004    /    Ανθολογία ποιήματα τ' αγαπημένα    /    ο Ξενοφών Ζολώτας    /    Ημέρα μνήμης Πολυτεχνείου    /    ένας Όρκος και μια Ιστορία    /    Πνεύμα Κοινότητας    /    Αναζητώντας στο διαΔίκτυο την Χώρα των Θεών    /    Γαβριήλ Παναγιωσούλης    /    Γιάννης Ανδρεόπουλος    /    Λάκης Φουρουκλάς    /    Ανθολογία 'Ατυπη Λέσχη    /    η Ανθολογία «ΞΕΝΙΤΕΙΑ»    /    Νίκος Παλαμήδης    /    Οδυσσέας Πλατύρραχος    /    Κική Δημουλά    /    η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη    /    Στέλιος Καζαντζίδης    /    η Νάνσυ Μπίσκα    /    Aποχαιρετιστήρια Eπιστολή του Γκαμπριέλ Μάρκες    /    Λάρρυ Κουλ    /    Δημήτρης Ζαχαρόπoυλος    /    οι Ποσειδωνιάτες    /    Δρ Θωμάς Σαββίδης    /    Γλώσσα τροφός    /    MINAS SAVVAS    /    το Νέο Λεξικό Μπαμπινιώτη    /    MATHISIS.COM    /    ο Ιάκωβος Γαριβάλδης, το Θαυμαστό Έργο της Αυστραλίας    /    Ρούλα Ιωαννίδου - Σταύρου μια Μεγάλη ποιήτρια της Κύπρου    /    Χρήστος Νιάρος    /    Στράτος Δουκάκης :    /    Βάϊος Φασούλας    /    Βασίλης Κουτουζής    /    Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη    /    Ζαννέτα Καλύβα    /    Ελευθερία Μπέλμπα    /    Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη    /    Γιώργος Δουατζής    /    Ανθολογίες της ΕΕΛΣΠΗ    /    Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο    /    Κώστας Γεωργουσόπουλος    /    η ΜΑΝΗ    /    Όμορφη και παράξενη πατρίδα    /    ο Νίκος Δημόπουλος    /    Δημοτικό Τραγούδι    /    Τρισαγαπημένη ΑΡΚΑΔΙΑ    /    Δημήτρης Λιαντίνης    /    Hellenic American Council    /    ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ    /   
ο 'Υμνος του μετανάστη