Οι νοσταλγοί και θιασώτες της ρουσφετολογίας και εν γένει του πελατειακού πολιτικού συστήματος ας συνειδητοποιήσουν ότι μάς πτώχευσαν. Ας πάνε λοιπόν στην ευχή του Θεού...

Τον συνάντησα στην Ανδραβίδα, τον μπαρμπα-Κώστα, ύστερα από 20 και πλέον χρόνια. Ήταν στο καφενείο όπου είχαμε πρωτοβρεθεί. Κομματάρχης στην περιοχή ο ογδοντάρης σήμερα αγρότης και, όπως μού είπε, οι καιροί αλλάζουν.

Αθανάσιος Παπανδρόπουλος: Ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος γεννήθηκε το 1941 και σπούδασε στα πανεπιστήμια της Μονς και της Λιέγης, στο Βέλγιο. Είναι πτυχιούχος οικονομικών, εμπορικών και επικοινωνιακών επιστημών. Μιλάει γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Στην δημοσιογραφία μπήκε το 1963, ως συντάκτης στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και στο «Οικονομικό Βήμα», όπου και εργάσθηκε 40 χρόνια και μέχρι την διακοπή της κυκλοφορίας του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» (Ιούνιος 2004). Σήμερα είναι κύριος αρθρογράφος στις εφημερίδες «Εστία», «Ναυτεμπορική», «Πελοπόννησος» της Πάτρας. Επίσης, αρθρογραφεί σε κάθε έκδοσή τους στα περιοδικά «Retail», «Ad-Business», «European Business» (αγγλικά), «Ανάπτυξη» του ΕΒΕ Αθηνών, «Trade in Greece» του ΕΒΕ Αθηνών, «Καθρέπτης Οικονομικός και Πολιτικός», «New Europe» (αγγλόφωνη εφημερίδα). Διευθύνει, επίσης, το περιοδικό «Μάνατζερ» της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων και το «Reputation Management» του Ελληνικού Ινστιτούτου Φήμης. (.........) Έχει πάρει 1.000 και πλέον συνεντεύξεις, μεταξύ των οποίων από τους Μπιλ Κλίντον, Μάργκαρετ Θάτσερ, Φρανσουά Μιττεράν, Χέλμουτ Κολ, Ζακ Ντελόρ, Ζακ Σαντέρ, Τζών Μαίητζορ, Φελίπε Γκονζάλες, Λεχ Βαλέσα, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Τζιοβάνι Αννιέλλι, Βάκλαβ Χάβελ, Ρομάνο Πρόντι, Μπεν Μπελλά, Σιμόν Πέρες, Μεσούτ Γιλμάζ, Ουμπέρτο Έκο, Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, Χόρχε ΣΕμπρούν, ’ρη Πατρινό (ανακάλυψε το γονιδίωμα), Βανέσα Ρεντγκρέηβ, Ζινεντίν Ζιντάν και άλλους. Δημοσιογραφικές επιτυχίες 1980: Μαζί με έναν Σουηδό δημοσιογράφο, ήσαν οι πρώτοι που ανήγγειλαν την ίδρυση του ανεξάρτητου πολωνικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» 1983: - Δημοσίευσε πρώτος την πολύκροτη τότε επιστολή του υπουργού Εργασίας Ευάγγελου Γιαννόπουλου, προς τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, για τα λάθη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - Έφερε στην επιφάνεια σκάνδαλο των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου 1987: Δημοσίευσε στον «Ελεύθερο Τύπο» το άρθρο από το οποίο ξεκίνησε η μετέπειτα υπόθεση Κοσκωτά 1988: Έφερε στην δημοσιότητα δύο επιστολές μεγάλων πρεσβειών στην Αθήνα, που ζητούσαν την αποπομπή της Ελλάδας από την τότε ΕΟΚ 1993: Πρώτος ανήγγειλε, πέντε ημέρες πριν την επισημοποίησή της, την αποχώρηση του Α. Σαμαρά από την ΝΔ και την κυβέρνησή της 2002: - Έδωσε στην δημοσιότητα την απορριπτική για την Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - Έφερε στην επιφάνεια τις ατασθαλίες με τις προμήθειες νοσοκομειακών μηχανημάτων στα δημόσια νοσοκομεία. Στην σχετική δίκη, αθωώθηκε ομοφώνως. Περισσότερα: www.ey.com

Ο ίδιος έκανε μια μικρή περιουσία με τις γεωργικές επιδοτήσεις από την ΕΟΚ. Η μία κόρη του διορίστηκε από τοπικό βουλευτή στην Αγροτική Τράπεζα και η άλλη εργάζεται σε μία Εφορία του Πύργου. Τον γυιό του κατάφερε να τον βάλει στην ΔΕΗ της Πάτρας, όπου, μού είπε, ότι «διαπρέπει ως συνδικαλιστής». Οι δύο γαμπροί του είναι δικηγόρος ο ένας και γεωπόνος ο άλλος με απασχόληση στο πρώην υπουργείο Γεωργίας. Η δε νύφη του είναι δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο της Γαστούνης.

«Παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα», μού εξομολογήθηκε ο μπαρμπα-Κώστας. «Οι βουλευτές μπορούσαν να μάς βοηθήσουν. Τώρα όμως...». «Μα καλά», του λέω, «αν καταλαβαίνω καλά μπαρμπα-Κώστα είστε όλοι, με μία εξαίρεση, κρατικοί υπάλληλοι. Εσύ έβγαλες δύο δεκάρες από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σου απασχολούνται στο Δημόσιο και σε δημόσιες εταιρείες...». «Ε, και λοιπόν, κακό είναι αυτό; Εγώ έδωσα αγώνες για το κόμμα και τα παιδιά μου το στηρίζουν. Να μην κάνει κάτι αυτό και για μας; Χωρίς τις ψήφους που μαζεύουμε ο Χ.Γ. δεν θα έβγαινε ποτέ βουλευτής. Στις τελευταίες εκλογές βγήκε για τρίτη φορά και απ' ό,τι βλέπω και μαθαίνω είναι και κονομημένος».

«Εσύ, μπαρμπα-Κώστα, πόσα διαμερισματάκια έχεις;». «Δύο στον Πύργο, δύο στην Πάτρα και το σπίτι μου εδώ. Έχουμε και τα χωράφια, με τα οποία κανείς δεν ασχολείται τώρα γι αυτό προσπαθώ να τα δώσω σε κανέναν που να θέλει να ανοίξει σουπερμάρκετ». «Δάνεια, από ποιες τράπεζες έχεις πάρει μπαρμπα-Κώστα;». «Μπα, τώρα, την ΑΤΕ και την Εθνική τις ξόφλησα. Είχα πάρει σχεδόν τζάμπα δάνεια από την ΑΤΕ και το 20% μού το χαρίσανε λόγω των πυρκαγιών. Τώρα όμως τα βλέπω σκούρα. Παίρνω δύο συντάξεις και φοβάμαι μπας και τις χάσω ... Αυτοί οι κλέφτες φταίνε που φθάσαμε σ' αυτά τα χάλια...».

Από το 1982 έως το 1997 ο μπαρμπα-Κώστας εισέπραξε από τα κοινοτικά Ταμεία 620.000 ευρώ. Δανείστηκε από την ΑΤΕ και την Εθνική άλλα τόσα. Ποτέ του δεν πλήρωσε μία στην εφορία, εισπράττει 2.350 ευρώ τον μήνα συντάξεις, έχει 1.100 ευρώ έσοδα από δύο ταξί που νοικιάζει και το καλοκαίρι νοικιάζει σε Γερμανούς τρία δωμάτια αδήλωτα που έχει στο Κατάκολο. Την περίοδο 1975-1985 τού χαρίστηκαν 3 εκατ. δραχμές δάνεια από την ΑΤΕ και εισέπραξε κάπου 500.000 για φυσικές καταστροφές.

«Εσύ βολεύτηκες μια χαρά μπαρμπα-Κώστα», λέω στον συνομιλητή μου. «Τα εγγόνια σου τί βλέπεις να κάνουν;». «Δεν τα βλέπω να κάθονται εδώ. Η Ελλάδα που γνωρίσαμε εμείς τελειώνει, φεύγει. Και μαζί μ' αυτήν θα φύγουν και οι πιο ικανοί. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα είμαστε εδώ για να δούμε την συνέχεια». «Ναι, έχεις δίκιο», απαντώ. «Το δικό μας φευγιό είναι ό,τι το πιο σίγουρο...».

Υ.Γ.) Ο μπαρμπα-Κώστας -δικαίως, βέβαια - είναι και «αγανακτισμένος»

Πηγή: http://skathari.net

Ήδη έχουμε πέσει στον γκρεμό . Και πέσαμε όχι γιατί δεν υπάρχει σωτηρία πέσαμε γιατί όλοι πια είμαστε αναποφάσιστοι.
Όλοι ξέρουμε τι πρέπει να γίνει ,όλοι ξέρουμε τι πρέπει να κάνει καθένας από το μετερίζι του αλλά δεν το κάνουμε . Δεν κάνουμε τίποτα γιατί όλοι έχουμε την φωλιά μας λερωμένη.
Οι πολιτικοί ξέρουν ότι πρέπει να κυνηγήσουν τους έχοντες και κατέχοντες .
Οι συνδικαλιστές ξέρουν ότι πρέπει να κατεβάσουν τον λαό στον δρόμο .
Ο λαός ξέρει ο πρέπει να κατέβει στον δρόμο. Αλλά δεν κάνουμε τίποτα και ξέρετε γιατί δεν κάνουμε τίποτα αγαπητοί συνέλληνες.; Επειδή όλοι έχουμε την ουρά μας λερωμένη.
Τα ογδόντα τα εκατό των Ελλήνων έχουν αρπάξει και έχουν γευτεί την γλύκα της διαφθοράς . Μέσω αυτής έχουν σπίτια, χωράφια , αυτοκίνητα κλπ ,το δέκα της εκατό δεν έχει τα κότσια να αγωνιστεί και το υπόλοιπο δέκα της εκατό που έχει ήσυχη την συνείδηση του προσπαθεί να παλέψει και να καλύψει τα κενά από το άλλο ενενήντα τα εκατό αλλά δεν μπορεί επειδή είναι πολύ λίγο .
Είμαστε λοιπόν σαν χώρα κατά ενενήντα τα εκατό διεφθαρμένοι και ανίκανοι και αναποφάσιστοι . Έχουμε πέσει στον γκρεμό, το ξέρουμε αλλά δεν κάνουμε τίποτα επειδή δεν έχουμε τα κότσια . Η διαφθορά έφτασε στα μικρότερα κύτταρα του κορμιού μας . Οι πολιτικοί μας το ίδιο .
Κυβερνιόμαστε από αχυρανθρώπους ανίκανους και αναποφάσιστους . Φοβούνται να πάρουν αποφάσεις για να σώσουν την χώρα. Αλλά πως θα τις πάρουν , πρέπει να χτυπήσουν αυτούς που μέχρι χθες τα έπιναν μαζί , πρέπει να χτυπήσουν αυτούς από τους όποιους έχουν λαδωθεί .
Και έτσι άφησαν μια χώρα να πέσει στον γκρεμό. Αλλά το ίδιο σκατά είμαστε και εμείς .Όλοι μας αφήσαμε την χώρα μας να πέσει στον γκρεμό επειδή δεν ήμασταν άξιοι να σταθούμε αντάξιοι των ευθυνών μας και αντάξιοι απέναντι στα όνειρα των παιδιών μας. Δεν μας αφήνουν οι τύψεις μας να κατέβουμε στο δρόμο να παλέψουμε είμαστε πια έρμαια . Πληρώνουμε το εύκολο χρήμα. Το εύκολο χρήμα που βγάζαμε τόσα χρόνια χωρίς ιδρώτα ...;..
Δεν μας φταίνε οι άλλοι.. Αλλά παρόλα αυτά κάτι πρέπει να κάνουμε για την πατρίδα μας τον πολιτισμό μα και το μέλλον της χώρας μας ...;

Google: Γιώργος Καλλιώρας

Μετά από μια ανάπαυλα μερικών ημερών, αναγκαία για να αποφορτιστώ από την ένταση, να ξεκουράσω τον υπερφορτωμένο μου εγκέφαλο από τον συνεχή καταιγισμό πληροφοριών για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, επανέρχομαι με ένα φλας μπακ στην επικαιρότητα, γιατί όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα πλήρως να κρατηθώ μακριά από την ενημέρωση. Είναι κι αυτό μια εξάρτηση όπως η νικοτίνη, το οινόπνευμα ή το σκληρό ναρκωτικό, από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις

Απαραίτητη κρίνω την προσθήκη μιας ισχυρής δόσης χιούμορ, στα εφεξής γραφόμενα κείμενα, γιατί αλλιώς δεν βλέπω να γλιτώνουμε την είσοδο στο ψυχιατρείο ή την αυτοκτονία (πολλά τα σχετικά περιστατικά), με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Εκεί λοιπόν που ξυπνήσαμε ένα απόγευμα και ακούσαμε τον πρωθυπουργό να <αυτοπαραιτείται> και είπαμε υπάρχει Θεός και εισάκουσε τις προσευχές μας και εναγωνίως περιμέναμε τον διάδοχο της νεογέννητης οικουμενικής κυβέρνησης, ή αλλιώς κυβέρνησης συνεργασίας, τι άκουσαν τα αυτιά μας και τι παρακολούθησαν οι έκπληκτοι οφθαλμοί μας?
Τον Γιωργάκη να επανέρχεται δριμύτερος, γιατί δεν τα βρήκε με τον τέως συμφοιτητή, συγκάτοικο και φίλο Αντωνάκη, γιατί κάπου λέει διαφώνησαν για τον χρόνο της υπό σύσταση κυβερνητικής εταιρίας και διότι ο μικρός Αντώνης έκανε επικοινωνιακά κόλπα που δεν τα σήκωνε ο μικρός Γιώργος. Τα παιδία παίζει και μην τα ενοχλείτε.

Αντί λοιπόν νέας κυβέρνησης που θα έδινε ίσως ελπίδες για αλλαγή μέσω επαναδιαπραγμάτευσης του επαχθούς μνημονίου, είχαμε ένα απλό face/lifting, στην μούρη της ήδη υπάρχουσας
Βενιζέλος λοιπόν αντί Παπακωνσταντίνου, η βασική αλλαγή, πολιτικός αντί τεχνοκράτη στο υπουργείο Οικονομικών και δυο Αντιπρόεδροι χρόνια εχθροί και αντίπαλοι με κοινό χαρακτηριστικό την ευτραφή τους παρουσία.

’στραψε και βρόντηξε πάλι ο Παν-κακος Αντιπρόεδρος στη βουλή, γιατί στην περίπτωσή του ισχύει το: άλλος έχει το όνομα και άλλος την χάρη (αφού ούτε Παν-καλλος είναι, ούτε καν Παν-καλος), διατυμπανίζοντας ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα εδραιώθηκε το 1981, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και οι πολιτικάντηδες χαριεντίζονται, για να μην χρησιμοποιήσω καμιά άλλη σοκαριστική έκφραση.
Όλα αυτά αφού είχε ρίξει τις βουτιές του στο Λαγονήσι, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος όπου έτυχε να έχει το <μπάτσελορ πάρτυ> της μια μελλόνυμφη, η οποία όταν τον αντίκρισε δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό και του ζήτησε να φωτογραφηθούν με μαγιό για να σκάσει από την ζήλια του ο μέλλων σύζυγος, ένα αυταπόδεικτο και αδιαμφισβήτητο γεγονός που όταν ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ τόλμησε να το σχολιάσει ελαφρώς ειρωνικά προκάλεσε την έκπληξη και την μήνη του Αντιπροέδρου που έβγαλε τα απωθημένα του στον φυσικό του χώρο, στην Βουλή.

Και πάνω που είπαμε ότι ο νέος υπουργός Οικονομικών θα μας απάλυνε τις μνημονιακές πληγές που συνεχώς αιμορραγούν αφού ακούσαμε από το στόμα του, που ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά το λόγο, σχετικές δηλώσεις που θαρρείς πως έβγαιναν από την λαβωμένη του καρδιά για το δράμα των ανέργων, το γολγοθά μισθωτών και συνταξιούχων, τον θάνατο του εμποράκου και μικροεπαγγελματία, παραλίγο να το πάθουμε το εγκεφαλικό. Σκληρότερα τα μέτρα από τα <Παπακωνσταντινέικα>, φόροι ,περικοπές, έκτατες εισφορές, κεφαλικά χαράτσια και όποιος αντέξει.
Ίσως έχει δίκιο ο νέος ευαίσθητος Αντιπρόεδρος; όταν βλέπεις ότι ο ασθενής δεν μπορεί να σωθεί αντί να τον ταλαιπωρείς, του κάνεις μια ευθανασία και ησυχάζει δια παντός.
Ας μας προσφέρει λοιπόν ως τελευταία ευγενή χορηγία εκ μέρους της πολιτείας την μεταφορά μας στον Ζάλλογο, όπου ως νέες Σουλιώτισσες, θα χορέψουμε τον σχετικό χορό, άδοντας το: Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή κι εσύ δύστυχη Πατρίδα έχε γεια παντοτινή.

Κατά τα άλλα η πλατεία και η αγανάκτηση καλά κρατεί, λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης που δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα φέρει τα πάνω κάτω, θα γκρεμίσει αυτόν τον πύργο της Βαβέλ που έχτισαν οι επίορκοι πολιτικοί με την δική μας συνενοχή και την αγαστή συνεργασία των Ευρωπαίων μετρ της τοκογλυφίας, που συμπράττοντας με τους Διεθνείς ομοίους τους έρχονται τώρα ως σωτήρες, για να μας διαλύσουν <μεσοπρόθεσμα>

Αντισταθείτε λοιπόν συνέλληνες, γελάστε με τα χάλια τους για να μην τρελαθείτε, μην αφήσετε να σας καταβροχθίσουν οι Αντιπρόεδροι που αλληλοχαρακτηρίζονται βουλιμικοί και καλοφαγάδες(ενώ εσείς πλέον δεν έχετε την πολυτέλεια ούτε της πολύ ούτε της καλο-φαγίας, ελλείψει πόρων) και οι γύρω από αυτούς, τραβήξτε τους έντεχνα και έξυπνα το χαλί κάτω από τα πόδια, για να τους δείτε να σκοντάφτουν και να κατρακυλούν.

ΔΥΝΑΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΝΑ: ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΩΧΡΙΑ, ΤΟΝ ΦΑΣΚΕΛΩΝΕΙ, ΜΑ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΠΑΕΙ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ

Σχετικά άρθρα:
- Το "μαζί τα φάγαμε" τώρα και σε βιβλίο (Του Μπ. Τριανταφύλλου)
- Ονειρεύομαι για τα παιδιά μου (του Γ. Καλλιώρα)
- «Παράγω και εξάγω» (του Λουκά Αν. Καράντζαλη)