"Διο ευφυούς η ποιητική εστιν ή μανικού. Τούτων γαρ οι μεν εύπλαστοι οι δε εκστατικοί εισίν".
(Η τέχνη της ποίησης είναι έργο του προικισμένου μάλλον παρά του μανικού καλλιτέχνη, γιατί ο πρώτος είναι ο επιδέξιο μιμητής, ενώ ο δεύτερος κατέχεται από ενθουσιασμό και του λείπει η ψυχική ηρεμία).
Αριστοτέλης
Η ποίηση έχει σώμα ζεστό κι ολοζώντανο
και το αίμα της κυκλοφορεί
όπως το όνειρο στον ύπνο και στις φλέβες.
(Νόρα Αναγνωστάκη)
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες,
όπου η ζωή χορεύει...
(Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου)
Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή.
Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη.
(Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου)
Ποίηση είναι η ανάπτυξη
ενός επιφωνήματος.
(Βαλερύ)
Ω, ποίηση αναμάρτητη
εμπιστευμένη στη δροσιά της θύελλας,
ω, ποίηση ατελεύτητη
φτεροκόπημα χελιδονιών...
(Τάκης Βαρβιτσιώτης)
Φαίνεται όμως πως θαύματα δεν κάμνουν μόνο
οι διάβολοι κι οι θεοί. Θαύματα κάνει
κι η ποίηση, όταν πράγματι είναι Ποίηση.
(Γιώργος Βαφόπουλος)
Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση,
είναι μι’ ανθρώπινη καρδιά
φορτωμένη όλο τον κόσμο.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
Ο τελευταίος στίχος δε μένει πάντα τελευταίος.
Κάποτε γίνεται ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος,
που γράφει κάποιος αναγνώστης.
(Μιχάλης Γκανάς)
Ποίηση
ανάμνηση από φίλντισι
περίπατος τα ξημερώματα
...................
άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό
μαύρος ήλιος καλοκαιρινός
άσπρος ήλιος χειμωνιάτικος...
(Θωμάς Γκόρπας)
Βαδίζεις σε μια έρημο.
Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει.
Όσο κι αν είναι απίθανο
να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο,
ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος
να του φτιάξεις ένα δέντρο.
Αυτό είναι το ποίημα.
(Κική Δημουλά)
Η Τέχνη ξαναπλάθει ως λαθραίος θεός τον κόσμο
από την αρχή, μεταμορφώνοντας ό,τι μας απελπίζει
ως γνωστό κι αδιάσειστο
σε μια καταπραϋντική αβεβαιότητα.
(Κική Δημουλά)
Τούτοι οι στίχοι ο λαός μου
και τα σπίτια μου.
(Μάνος Ελευθερίου)
Εκείνο που πρέπει να γίνεται και να ξαναγίνεται
αδιάκοπα, ατέρμονα, χωρίς την παραμικρή διάλειψη,
είναι η αντιδουλικότητα, η αδιαλλαξία, η ανεξαρτησία.
Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της Υπερηφάνειας.
(Οδυσσέας Ελύτης)
Η ποίησις είναι ανάπτυξις
στίλβοντος ποδηλάτου.
(Ανδρέας Εμπειρίκος)
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα
τι είναι τα ποιήματα .......
Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.
Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
(Νίκος Καρούζος)
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίηση
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
(Κώστας Καρυωτάκης)
Δεν ξεθυμώνω με την ποίηση.
Αν ηρεμώ αυτό να φοβηθείς.
Γιατί - υπολογισμένα κτυπώ -......
(Μιχάλης Κατσαρός)
…κι η ποίηση: ένα παιχνίδι
που τα χάνεις όλα,
για να κερδίσεις ίσως
ένα άπιαστο αστέρι.
(Τάσος Λειβαδίτης)
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε
τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ -
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.
(Τάσος Λειβαδίτης)
Η ποίηση είναι ένα ταξίδι
σ’ άγνωστη χώρα.
Η ποίηση είναι ταυτόσημη
με την παραγωγή ραδίου.
Για μια και μόνο λέξη
λιώνεις χιλιάδες τόνους
γλωσσικό μετάλλευμα.
(Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη)
Μοναχική κι ανήμπορη διαδικασία
η ποίηση.
(Μάριος Μαρκίδης)
Τα ποιήματα δεν είναι και τόσο δύσκολα, το ξέρετε.
Και αν σηκώσεις τις λέξεις, είναι τόσο θλιμμένα,
σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες.
(Γιώργος Μαρκόπουλος)
Στίχοι που κραυγάζουν
στίχοι που ορθώνονται τάχα σαν ξιφολόγχες
στίχοι που απειλούν την καθεστηκυία τάξη
και μέσα στους λίγους πόδες τους
κάνουν ή ανατρέπουν την επανάσταση,
άχρηστοι, ψεύτικοι, κομπαστικοί,
γιατί κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα
κανένας στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες…
(Τίτος Πατρίκιος)
Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες -
πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια
και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές.
(Γιάννης Ρίτσος)
Η ποίηση είναι
εκείνος ο εαυτός μας
που δεν κοιμάται ποτέ.
(Γιώργος Σαραντάρης)
Η ποίηση δεν είναι
η θέληση ν΄ αντισταθείς,
μα ένα ολοσκότεινο δάσος
για να ξεφύγεις.
(Γιώργης Σαραντής)
...το χρυσό δίχτυ,
όπου τα πράγματα σπαρταρούν
σαν ψάρια.
(Γιώργος Σεφέρης)
Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων
τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό
τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική
ευτυχία, που ποτέ δε θα πυρποληθεί.
(Τάκης Σινόπουλος)
Η ποίηση πρέπει να ’ναι
ένα ζαχαρωμένο βότσαλο
πάνω που θα ’χεις γλυκαθεί
να σπας τα δόντια σου.
(Αργύρης Χιόνης)
Καμιά φορά στα ποιήματα
στις λέξεις στα τραγούδια
ακούω φτεροκοπήματα
θαρρείς απ’ αγγελούδια.
(Θέτη Χορτιάτη)
Εγκαταλείπω την ποίηση
δε θα πει προδοσία,
δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο
στη συναλλαγή.
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)