Αγαπητέ μου φίλε,
'Ηθελα να πάρω εδώ την αφορμή και να σου παρουσιάσω αυτόν τον μεγάλο μου ήρωα αλλά και θύμα των τελευταίων χρόνων της ελληνικής μας ιστορίας: τον 'Ελληνα της Διασποράς. Καθώς που τον βλέπω, στις καινούριες γενιές, απ' άκρη σ' άκρη, στην δραματική πλειοψηφία του, να έχει βαρέσει ντουγρού στην αφομοίωση. Με θλίβει.. Είναι βλέπεις κι' αυτός θύμα της νέας θεάς που λέγεται παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση? 'Ισως. Και 'ισως από την καινούρια αυτή θεά, τα τελευταία χρόνια, η ίδια η πατρίδα μας μαζί και ολάκερος ο ελληνικός πολιτισμός μας να κινδυνεύουν. Καθώς το Ιντερνέτ μπήκε πια στη ζωή μας και οι αποστάσεις μίκρυναν.. Τώρα στο σπίτι μας, μπορούμε και διαβάζουμε τα νέα απ' την πατρίδα, προτού ακόμα οι εφημερίδες στην Αθήνα, προλάβουν να φτάσουν στα περίπτερα! Λεω εγώ κι' εσύ από άκρη σε άκρη στη γη της Διασποράς, μπορούμε να μιλήσουμε με μια φωνή για την καινούρια μας πατρίδα. ο Πρόλογος παράγραφος 1, 2

Πριν τέσσερα χρόνια πήρα ένα e-mail από έναν πολύ σπουδαίο φίλο κι' αδελφό μου, συνελληνά μου, μετανάστης κι' αυτός στην Μελβούρνη. Είναι δυναμικός ποιητής και ανήκει στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών της Αυστραλίας, πονετικός και καλός πατριώτης. Ηγετικό στέλεχος και από εκείνους τους 'Ελληνες, που αναμφίβολα τιμούν τον Ελληνισμό της Διασποράς. Το όνομά του είναι Ιάκωβος Γαριβάλδης, και μεταξύ άλλων μου έγραφε τούτα τα λόγια: «Οι δίοδοι του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε». ο Πρόλογος παράγραφος 3

Τα απλά ετούτα λόγια, σταθήκανε για μένα θαρρείς, η αρχή μαζί και το «προσκλητήριο» του άλλοτε Ρήγα! Καθώς που στους δρόμους της διασποράς, βλέπω τον 'Ελληνα αδελφό μου μετανάστη, να κινδυνεύει περισσότερο από τα χρόνια του Ρήγα! Και γίνεται αυτό, επειδή τότες ο εχθρός του 'Ελληνα.. ήταν ορατός μαζί δυνατός και βάρβαρος! Ο σκλαβωμένος -τότες- 'Ελληνας, το γνώριζε καλά με τι είχε να κάνει και για τούτο ήτανε θέμα χρόνου και σωστής οργάνωσης να βρει την λευτεριά του από τον τύραννο. Και αφού πολέμησε μαζί και θυσιάστηκε την βρήκε(!) γιατί αυτό ποθούσε και είχε στο μυαλό του. Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός, γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα.. αλλά βρίσκεται παντού σαν τον αγέρα!. Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση. Και ο 'Ελληνας μετανάστης σαν τον προπάτορά του Οδυσσέα αφημένος στο «μαγευτικό» τραγούδι των σειρήνων δεν αντιστάθηκε καθώς εκείνος!..... Επειδή κουρασμένος όλα αυτά τα χρόνια.. θαρρείς κι' ...αποξεχάστηκε? ο Πρόλογος παράγραφος 4, 5

Καλέ μου φίλε, Σε ένα τραπέζι στρογγυλό καθόμαστε σήμερα εγώ κι' εσύ. το λένε ο πλανήτης γη. Με το «Καπνόν Απoθρώσκοντα» θα σου μιλήσω για τα δικά μου προβλήματα που είναι και δικά σου. Την αγωνία μου λεω να σου αποδώσω.. Μαζί την αλήθεια μου παραστατικά και όπως την ζω, την βλέπω και μαζί την αισθάνομαι. Δεν θα σου κρύψω τίποτα! Μπορεί κάποια στιγμή να σου φανώ κουραστικός στην λεπτομέρεια. Μεροληπτικός στα κοινότυπα. Κι' επειδή κάπου - αφαιρούμαι: Αντί να σου μιλήσω για ΣΕΝΑ! Συγχώρεσέ με!!! Ξεχνάω να επαναλαμβάνω το ΕΜΕΙΣ! που είναι και η βάση της θείας εντολής που ΕΓΩ κι' ΕΣΥ, έχουμε πάρει ΕΥΧΗ μαζί και ΚΑΤΑΡΑ απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!! ο Πρόλογος παράγραφος 6, 7

Και σου το λεω αυτό επειδή ΕΔΩ, εγώ κι' εσύ ΡΙΖΩΣΑΜΕ πια, με τα παιδιά μαζί και τα εγγόνια μας και οι ρίζες μας είναι τα παιδιά μας!!. Για τα παιδιά μας παλέψαμε μια ολάκερη ζωή και φύγαμε απ' την πατρίδα μας Ο αγώνας μας ήταν μαζί και ο σκοπός, για ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας: Να συνεχίσουν δηλ. την ζωή τους με βάση την ελληνική παράδοση μαζί και την ιστορία των: Με αξιοπρέπεια και σεβασμό και όχι φανατισμό, στις κοινωνίες και μέσα στους χώρους της διασποράς όπου κι' αν βρίσκονται. Και γιατί όχι;; 12 χιλιάδες χρόνια λένε οι ειδικοί κρατάει η ιστορία του 'Ελληνα!! 'Ομως σήμερα, υπάρχει παντού και γίνεται μια «προσεγμένη» προσπάθεια, να κρύψουμε ή μάλλον να σκεπάσουμε την αλήθεια και αυτό θα το δεις στα λόγια του πρώτου επίσημου που έρχεται από την πατρίδα, που αφού τον υποδέχονται και τον χειροκροτούν, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΝΤΑ -τελευταία μάλιστα και ..λιγοστεύουν- Εκείνος, θα πει στον «πανηγυρικό του» όλα και όσα δεν έχουν σχέση με τα παιδιά και τις καινούριες γενιές που χάνονται στην αφομοίωση. 'Ολα και όσα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα του μετανάστη: δηλ. ΕΜΕΝΑ και ΕΣΕΝΑ αδελφέ μου. ο Πρόλογος παράγραφος 8, 9

..Και με αυτά και άλλα τέτοια, κυνηγήσαμε τον κόσμο από τις εκκλησίες, τα παιδιά από τα ελληνικά σχολεία.. Δεν σου κρύβω πως σε αυτό βοήθησε και η δολερή πολιτική όλων εκείνων όπου ποτέ δεν είδαν τον 'Ελληνα παρά με τη θεωρεία του γλοιώδη Κισινγκερ** Σκέψου ότι από αυτούς ακόμη πληρώνονται οι Ελληνοδάσκαλοι για να διδάσκουν τα ελληνικά στα παιδιά του μετανάστη.. Για ετούτο και σου λέγω στο άγριο αυτό παιγνίδι που γίνεται εις βάρος μας, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε πρέπει να σμίξουμε την φωνή μας σε μια φωνή ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω.... ' Ομως εγώ επιμένοντας σου λεω: Στην αγωνία σου ΣΕ ζω και για τούτο τις νύχτες πετάγομαι απ' τον ύπνο μου, καθώς που ζητώ και θέλω, σαν μάνα στο πληγωμένο της παιδί να σκύψω και να ράνω την πληγή σου, επειδή ΑΥΤΟΣ είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθώ στη δική μου ζωή. ΕΙΣΑΙ το δέντρο που βαθιά ριζώθηκε μες την ψυχή μου και θα υπάρχω αφού κι εφόσον θα υπάρχεις.. Σου λέγω ακόμη και τούτο: 'Οσο που ζω και όπου και αν ευρίσκομαι, ΠΡΩΤΑ θα μιλάω για ΕΣΕΝΑ και μετά για εμένα. ο Πρόλογος παράγραφος 10, 11

Δεν σου κρύβω πως έχω πρόβλημα (με το "Καπνόν Αποθρώσκοντα") να συνταιριάξω στο ίδιο "πανί", τα γεγονότα μαζί με τα συναισθήματα: Μπερδεύομαι λεω να βρω τον δρόμο τον σωστό επειδή ζητάω να ωφελήσω και όχι να ζημιώσω. Να επουλώσω -πληγές- και όχι να σκοτώσω. Να δώσω θάρρος και όχι να απογοητεύσω. Μα πάνω απ' όλα με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» ζητάω και θέλω να κτίσω το σπίτι μου όχι με τα υλικά που θα ήθελα να έχω αλλά με αυτά που έχω! Δεν παραιτούμαι απ' τον αγώνα, το όνειρο ήθελα να πω. Αλλά δεν θέλω να παραμείνω στο όνειρο μονάχα, παρά να προχωρήσω στην πράξη... Κι' έχω τα «εργαλεία μου πολύ φθαρμένα» και τα υλικά μου αδύνατα πολύ. Θαρρείς και μόλις ξύπνησα στα ξαφνικά σε τούτο ξεροχώραφο που ήταν παλιά περιβόλι;; Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος... ο Πρόλογος παράγραφος 12, 13

Αγαπητέ μου φίλε, Στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ο Ελληνισμός μας όλο και χάνεται στην αφομοίωση, νομίζω πως ήρθε η ώρα, να πάρεις μέρος και να βοηθήσεις με όποιο τρόπο εσύ μπορείς στην παροικία σου, στους τόπους της διασποράς όπου κι' αν ευρίσκεσαι! Αυτό θα γίνει ίσως με μόνο και την παρουσία σου στις εκδηλώσεις να είναι αρκετό. 'Ισως και μόνο με την εγγραφή σου σαν μέλος, να -είναι το πρώτο βήμα-, είναι αρκετό. Αν είσαι νέος και θελήσεις, μπορείς να συμμετάσχεις και εσύ!!! στην ανασυγκρότηση της ελληνικής νεολαίας. Μην σε φοβίζει που δεν μιλάς καλά ελληνικά. Θυμήσου: 'Ενα παιδί της διασποράς, ήταν τότε, είκοσι χρονών, που γύρισε στην πατρίδα γύρω στα 1820, και δεν μιλούσε καλά ελληνικά, -καθώς κι' εσύ- και όμως στον ίδιο καιρό, έγγραψε τον εθνικό μας ύμνο, ήταν ο Διονύσιος Σολωμός που έγγραψε επίσης και τούτο: «Κλείσε στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νιώσεις μέσα σου κάθε είδους μεγαλείο»!! συνέχεια

Το πρόβλημα σήμερα στις ελληνικές παροικίες είναι αυτό το ίδιο πρόβλημα που είναι απλωμένο παντού όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ελληνικής διασποράς, με δύο λέξεις: Κακή οργάνωση! Ιδιαίτερα στις νέες μικρές εστίες της μετανάστευσης, όπου ποτέ δεν υπήρξε μια κεντρική ηγεσία δυναμική αλλά και ακέραια, όπου να κατευθύνει, αλλά και να ελέγχει! Μαζί να νουθετεί αλλά και να βάζει τους όρους της σωστής οργάνωσης του Ελληνισμού.. Οι Κοινότητες μαζί και οι σύλλογοι, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, περιέπεσαν στον μαρασμό και την απραγία, επειδή στην πλειοψηφία τους διοικούνται από ανθρώπους της πρώτης γενιάς με την νοοτροπία του εμφύλιου, που μη γνωρίζοντας ή, θελημένα αγνοώντας τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και καθώς που είναι αυτοκέφαλοι, ανάλογα τα κέφια τους: Μπορούν να κάνουν ή να μην κάνουν τίποτα. Και αφού η κάθε κοινότητα είναι ανεξέλεγκτη από οποιαδήποτε κεντρική ηγεσία καταλήγει να είναι έρμαιο του προέδρου μαζί και της «κλίκας» του που αποτελεί το λεγόμενο συμβούλιο κι' αφού αυτά βλέποντας ο κάθε νοικοκύρης τραβιέται μακριά και δεν συμμετέχει. Οι καινούριες γενιές μη βλέποντας τίποτε το ενδιαφέρον απογοητευμένες αλλά και σχεδόν τρομοκρατημένες πήραν τον δρόμο χωρίς επιστροφή στην αφομοίωση;; συνέχεια

Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε ειδικά για την πρώτη γενιά του μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι και όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να προσθέσει επί πολλή, στην δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του πατρίδας!. Σήμερα η χώρα αυτή -όποια και αν είναι- με σιγουριά τον έχει τοποθετήσει, ανάμεσα στα πρώτα στελέχη της κοινωνίας της. Και του αξίζει! Αφού ο ίδιος με ένα παράξενο μίγμα ανθρώπινης αντοχής, άλλα και υπόστασης, κατάφερε με αξιοπρέπεια και υπομονή, χωρίς διαμαρτυρίες να ενταχθεί προοδευτικά κι' όταν ήταν ακόμη να του λάχουν, οι πιο χειρότερες δουλειές.. Στη συντριπτική πλειοψηφία του, δεν έκανε ούτε καν την προσπάθεια, να πάει σχολείο και να μάθει την γλώσσα της καινούριας του πατρίδας. Για τον απλούστατο λόγο: Δεν είχε καιρό παρά μόνο για δουλειά. Και τα έβγαλε πέρα ο παλικαράς, χωρίς κανενός την βοήθεια!.. 'Εκανε σπίτια, έκανε φαμελιά και τα παιδιά του τα έστειλε στα πανεπιστήμια, τα έβγαλε γιατρούς, computers scientist, δικηγόρους, και ότι άλλα επαγγέλματα. Ωστόσο ο ίδιος έμεινε αμόλυντος! 'Εμεινε αγνός! 'Ιδιος, καθώς την μέρα που έφυγε απ' το χωριό και την πατρίδα του. Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα χωματά της, σαν να μην έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή. Μοιάζει με κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το αεροδρόμιο, έτοιμο να προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται. Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!. συνέχεια

Ο 'Ελληνας της διασποράς δεν εξεκίνησε εχθές την μετανάστευση, παρά εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και στην πορεία του ποτέ του δεν ήταν τυχοδιώχτης παρά διαφωτιστής, καλλιεργητής του νου αλλά και της ύλης. Απ' τους αρχαίους χρόνους πήγε το φως της γαλανής πατρίδας του στα πέρατα της οικουμένης κι' έλαμψε η γης και οι άγριοι έγιναν ήμεροι κι' ομορφυνεν ο κόσμος! ΠΟΤΕ! δεν ελησμόνησε την πατρίδα.. Αλλά και ο στόχος του δεν ήταν η επιστροφή. Δεν πήγε να «αρπάξει» σαν άλλοι λαοί.., και να φύγει ξανά, γιατί το γνώριζε: 'Οτι ήταν το εκλεκτό τέκνο των θεών και τέκνο της γαλανής πατρίδας του Ελλάδας, που η μοίρα της ήταν χαραγμένη μαζί ταγμένη απ' τους θεούς: Να δώσει το φως στην ανθρωπότητα! Γι' αυτό ο 'Ελληνας της διασποράς αντί να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα κάθισε και την ξανάκτισε παντού με αποικίες και παροικίες: Στην Ιταλία, Ρωσία, στην νότια Ευρώπη ως μέχρις τις Ινδίες, Αίγυπτο κλπ., κλπ.. Με άλλα λόγια αντί να πάει αυτός πίσω στην Ελλάδα επήγε η Ελλάδα κοντά σ' αυτόν. Και όταν οι καιροί χαλεποί για την πατρίδα.. Πόσες φορές ο μετανάστης δεν την έσωσε;; Για τούτο και για όλα αυτά τα παραπάνω που λεω, επιμένω σε αυτό: Ο 'Ελληνας της διασποράς, ποτέ του δεν υπήρξε τυχοδιώχτης η επιζήμιος για τους συνανθρώπους του στην νέα γη, παρά μοχλός στην δημιουργία και την πρόοδο και όσο για την πατρίδα. Αϊ μετανάστης! 'Αγιος δηλαδή, που και η πατρίδα να μην το ξεχνά! αλλά να το αποδεικνύει με πράξη και όχι μονάχα με λόγια.. Αλλά ούτε κι' εμείς να το ξεχνάμε! Και όταν επιστρέφουμε στην πατρίδα, θα πρέπει πάντα να έχουμε το κεφάλι ψηλά! μαζί και το αίσθημα, ότι είμαστε από την εκλεχτή γενιά των Ελλήνων της διασποράς!. σελίδα

Είναι ο ακαταπόνητος Οδυσσέας που από τον καιρόν της Τροίας ίσως και ακόμα νωρίτερα, πλανιέται σε όλα τα πλάτη της γης. Κτίζει το σπίτι του. Δημιουργεί αποικίες και παροικίες. Ο ακούραστος και ονειροπόλος ωραίος 'Ελληνας της δεύτερης πατρίδας του που λέγεται ΔΙΑΣΠΟΡΑ. Ο απόδημος Ελληνισμός, στο σύνολό του υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 6.000.000. Ο Ελληνογεννής πληθυσμός ανά τον κόσμο (η αφομοίωση που λέμε) πλησιάζει τα 100. 000.000. λένε οι ειδικοί. Ο πληθυσμός της πατρίδας πλησιάζει τα 11.000.000. Και κάποιοι άλλοι λένε: Είστε 'Ελληνας; Απάντηση: 'Οχι. Μιλάτε ελληνικά; Απάντηση: Ναι.! Και πώς να μην μιλάνε ελληνικά αφού ο πολιτισμός της ανθρωπότητας είναι κτισμένος πάνω από τον πολιτισμό της αθάνατης Ελλάδας μας; Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης μας λέγει στο «'Αξιον Εστί»: «Τα θεμελιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους, και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος. Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε 'Αθω» Και παρακάτω θαρρείς και αποτείνεται σε μας τους 'Eλληνες της Διασποράς: «'Oπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί, όπου και να πατεί το πόδι σας, ανοίξετε μια βρύση, τη δική σας βρύση του Μαυρογένη». Και επιμένοντας μας λέει εμπιστευτικά: «Καλό το νερό..». σελίδα

Γη των πατέρων μου, τρισαγαπημένη πατρίδα. Βάζω τα χέρια μου χωνί κι' απ' το παράθυρο του Διαδικτύου μπήγω φωνή στους άπλετους γαλάζιους ουρανούς για τους θεούς και τ' όνομά σου ! Στην πιο ψηλή κορφή της γης ο πρώτος καβαλάρης και σταυραϊτός Δίπλα μου ο ήλιος χαμογελαστός Σπέρνει τραγούδια, αγάπης λουλούδια. Χιλιάδες άγγελοι στήνουν χορό και σφάζονται μες την ποδιά σου !!! Για εσένα αγαπημένη των ελπίδων μου η ελπίδα! Γλυκύτατή μου Eλληνική πατρίδα. σελίδα

Mοιάζουμε αποξεχασμένη μεραρχία στο πεδίο της μάχης και μ' έναν πόλεμο όπου ποτέ δεν έγινε... Επειδή λεει δεν μας χρειάστηκαν παρά μονάχα ένα ποτήρι νερό να δώσουμε στον διψασμένο αναχωρητή της μακρινής πατρίδας. (Εκεί όπου οι διωγμένοι και οι κατατρεγμένοι βρήκαν αναπαμό και λίγη θαλπωρή πάνω στις άδειες τις πατημασιές που αφήσαμε λίγο πριν φύγουμε) Τώρα κι' εμείς καθώς που ξανα-σμίγουμε με τα φτερά τσουρουφλισμένα -πουλιά στον άνεμο- θαρρείς και αράξαμε κοπαδιαστά πάνω σε γέφυρα -από Χολυγουτιανή φτωχή σκηνοθεσία..- κάτω απ' τα πόδια μας οι τράφοι, μας τραγουδούν το "ωσανά"... σελίδα

Πάνω στα βράχια της πατρίδας, σου γράφω τραγούδι και τούτο επειδή μόνος εσύ, για μια ολόκληρη εποχή πήρες την ευθύνη απάνω σου, λες και ήσουν ο αίτιος.. Μα δεν σε πείραζε γιατί ήσουν νέος κι ήσουν γερός και δυνατός και με χαμόγελο είπες: "θα πάω και θα γυρίσω".. Και είπες το "γεια".. Σήκωσες τον σταυρό σου και προχώρησες σαν τον Χριστό ή σαν τον Διγενή με την Ελλάδα να τρέχει από πίσω σου και να μην σε φτάνει... Με την Ελλάδα να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην ξεχαστείς στα καταράχια της οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι σημαδεμένη την Ελλάδα!. Μια Ελλάδα βαριά τόσο, όσο η ευχή των πατέρων σου! Βαριά τόσο, όσο μια πετρούλα απ' το θείο της το σώμα... Θα σε βαραίνει... Όσο που ζεις θα σε πικραίνει, όπου κι' αν βρίσκεσαι μακριά της, θα σε πεθαίνει... Μα νάσαι σίγουρος θα σ' ανασταίνει μονάχα η σκέψη της!! Για ετούτο κι' εγώ τώρα, πάνω στα βράχια της πατρίδας, σου γράφω τραγούδι για να το λες ψιθυριστά κάθε πρωί που ξεκινάς την μέρα σου και προϋπαντείς τον ήλιο. Να ξέρεις πάντα, ότι τα πρώτα χάιδια του στο πρόσωπό σου, είναι τα δικά της χαιρετίσματα και τα γλυκοφιλιά στην ιερή θύμηση της μάνας σου με μιαν ευχή: "Παιδί μου ώρα σου καλή"... Ρίξε χαμόγελο κι' ένα σπιρτόζικο σφυριγματάκι και προχώρα.. σελίδα

..Στους κάμπους και στα βουνά της πατρίδας αχ και να σ' έπαιρνα απ' το χέρι, στιγμή - στιγμή, βήμα το βήμα! Κρυφό Σχολειό να σου έκανα την ιστορία του Έλληνα παππού σου. Να ξέρεις, η κάθε τρώκλα σπιθαμή από την γη της γαλανής, είναι Αίμα, Πνεύμα, Πέτρα και Πηλός!. Από εκεί ξεκίνησε η Σοφία και η Αρετή. Η Δημοκρατία και η Ελευθερία. Στις εκκλησιές και στα μοναστήρια της πατρίδας τα λυγερά κυπαρίσσια προσεύχονται στην Παναγιά και στον Αϊ Γιώργη: Της αρνησιάς το νερό παιδί μου εσύ να μην το πιεις, παρά να πάρεις άσπρο άλογο καβάλα, και σαν τον μέγα Αλέξανδρο γοργά να ρθεις... Και σε περιμένω... σελίδα

Με το τραγούδι το δημοτικό στα ερτζιανά.. Ξεχύθηκε η λεβεντιά στους ουρανούς! Κι' άστραψε ο κόσμος σου 'Αγιε μου μετανάστη!. Και η γης που πριν σε τρόμαζε το αχανές.. Τώρα χωριό στα πόδια σου, δες, Στις παραλίες του Sydney Πεντέξι στήσαν το χορό Απ τα ελληνάκια σου Για τα μεράκια σου Αι μετανάστη. Στο τραπεζάκι Ουζάκι.. Για την Ελλάδα μας μωρέ παιδιά.. 'Αντε μας γεια! Στον Καναδά ..Καλή καρδιά. σελίδα

Η Ελληνικότητά μου Κύριε, στην ξενιτιά μου, είναι η εκκλησιά μου! Kαι η Εκκλησία Σου, η Μεγαλουργία Σου, Απεραντοσύνη.. και Μεγαλοσύνη στους αιώνας!.. Στήνω Ναό στο κάθε μου κύτταρο Κύριε, και πέφτω και προσεύχομαι στης γαλανής μου πατρίδας και στης δικής Σου την Θεία ύπαρξη για να υπάρξω Κύριε! 'Οτι ΕΣΥ ο Θεός μου ο Μεγαλοδύναμος, θα διαφυλάξεις την μακρινή μου πατρίδα, τον μετανάστη και τις μελλούμενες γενιές από την αφομοίωση, την παγκοσμιοποίηση και τον εξευτελισμό που φέρνει την άγνοια των ιερών μας προγόνων! Θα διαφυλάξεις την ιστορία του 'Ελληνα που εδώ και δώδεκα χιλιάδες χρόνια πολέμησε με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στο κακοτράχαλο βουνό της μοίρας του.. Και τα κατάφερε Κύριε να αντέξει τους λοιμούς και τους καταποντισμούς και την μανία όλων εκείνων όπου τον ζήλευαν και τον φθονούσαν.. 'Ομως σήμερα βλέπω, και πολύ φοβάμαι Κύριε, πως οι εχθροί του 'Ελληνα τελικά τα κατάφεραν.. κι' αλυσοδεμένο τον έχουν.. Και χαζοχαρούμενο.. Και γδυτόν!! Ως αμνό τον πάνε -και με άλλους λαούς, ποιος να πιστέψει.. με μια Κοκα Κόλα στο χέρι, στο Θείο Σταυρό του Μαρτυρίου Σου! και στην δική του την εξαφάνηση ! Κύριε ελέησον! Και βάλε την ευσπλαχνία Σου, Και προφήτες Σου βάλε τους Ρήγα Φεραίο, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη.. Και όλους εκείνους που σταυρώθηκαν και σταυρώνονται στο βωμό της μητέρας πατρίδας, και στην αγάπη για τον άνθρωπο με την ιστορία και τις παραδόσεις του και κάτω απ' την δική Σου Θεία σκέπη Κύριε! σελίδα

Όπου η καρδιά του Έλληνα κι' οχτώ πατρίδες κι' όχι μια... Κι' ανήμερα το Πάσχα λαλούν κλαρίνα και βιολιά σε όλη την γη του Αϊ μετανάστη! 'Όπου ψυχούλα ελληνική στις γειτονιές του κόσμου, μπρούσκο κρασί κι' αρνιά στην σούβλα!.. Λουλούδια ανθρώποι και πουλιά πάνω απ' τους φράχτες της ολόλαμπρης αυλής, καρτερικά κι' ευλαβικά γλυκοκοιτούν -θαρρείς προσεύχονται στον Πλάστη: Δωσμου θεέ μου μια στιγμή φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ' το τσάμικο κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό... Σαν αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη κι' αφού αισθανθώ την πασχαλιά ως άνω! Μαζί και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!! σελίδα

Ξεκίνησε παιδούλα η Λαμπρινή σαν την γοργόνα του παραμυθιού να κυνηγήσει το όνειρο του μετανάστη.. Πήρε μια χούφτα χώμα απ' τα Καλάβρυτα.. Το έσμιξε με κείνο της γης του Σύδνεϋ και έκανε το περβόλι της!.. Τώρα στην άκρη του περιβολιού κάθεται και μας τραγουδάει με ένα τραγούδι που οι άνεμοι ξετρελαμένοι απ' το παράπονο και της φωνής τη γλύκα! Την παίρνουν στα ταξίδια τους ως τα Καλάβρυτα, τη Κρήτη, την Νέα Υόρκη.. Το Ώκβιλλε Οντάριο.. Κάνει τα μάτια μας να κλαινε η Λαμπρινή και την ψυχή μας παλικάρισσα σφιχταγκαλιά με την Ελλάδα!!! σελίδα

Μάθε, προχτές σου έστειλα νεράιδες να σε βρούνε να ρθουν γοργά στον ύπνο σου και να σου ειπούν τραγούδι.. Τραγούδι για την ξενιτιά και για τα πρώτα χρόνια: Τότε που τα καράβια μας άλλο δεν φόρτωναν παρά μονάχα μετανάστες... Το θυμάσαι?? Τώρα και τα καράβια μας τα.. κάψαμε. Και τα όνειρά μας τα στοιβάξαμε σε μια παλιοαποθήκη.. Μάθε, στην γαλανή πατρίδα όταν μιλούν για μετανάστες εννοούν μονάχα τυχοδιώχτες και ύποπτους!. Η λέξης Αϊ Μετανάστης που σούλεγα.. θυμάσαι? Τώρα κατάντησε λακές? στο στόμα του λαού. Και το δικό σου όνομα αδελφέ μου ..για λίγο ακόμα.. και να γράφοταν στην.. ιστορία!.. σελίδα

Πατρίδα μου, Ελληνική πατρίδα μέσα στους ήχους τους λειτουργικούς του "Κύριε Ελεήσον" σε ψάχνω απεγνωσμένα κι' απελπισμένα την ιστορία σου και την μορφή σου να ξεδιπλώσω σώμα απ' το σώμα σου θέλω να κτίσω μνήμα στα μνήματα του μετανάστη με την ευχή σου!! Δύο κόκκους από το άγιο σου χώμα πάνω στο στήθος του νεκρού.. Kαι δίπλα μες στους πολλούς κλαιει η αδελφή (παρ' ότι γριούλα ..ομοιάζει παιδούλα η κυρία Βούλα..) Aχ ο καημός είναι δαρμός και στεναγμός!. - Ευχή μας κι' αλί μας απ' την αυλή μας: το χώμα καλέ μου Αχ.. αδελφέ μου της γης αντιστύλι, Βασίλη... καλό σου ταξίδι. σελίδα

Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου κάθε φορά στο ηλιοβασίλεμα στέλνουν την μοναξιά τους με το δισάκι του ξενιτεμένου στα πέρατα της γης να παν χαιρετισμούς στον μετανάστη μέσα στις πλάζες και στα ντονατσάδικα καθώς που το ρολόι κτυπάει ρυθμικά τα βήματα στα κουρασμένα πόδια ανιχνεύοντας τον ουρανό της τρίτης ηλικίας. Ψάχνουν να βρουν καράβια της επιστροφής στα μέρη που όπως είπαν οι καραβοκυραίοι δεν τα τολμάνε. Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου είναι όμορφα πολύ. Μοιάζουν σαν δίδυμα με το Χριστό στην αγκαλιά της παναγιάς που κάθεται εκεί με το παράπονο και να αγναντεύει στις άδειες στράτες το χειμώνα. σελίδα

Πατρίδα μου, στις εκκλησιές της διασποράς -ελπίδα μου ! - Μέσα απ' του ψάλτη τη φωνή και του παπά ακούω την φωνή σου και ραγίζω βλέπω τριγύρω καταχνιά την απουσία απ' τις καινούργιες γενιές.. δακρύζω.. Και λέω άραγε ταχιά θα υπάρχουνε εκκλησιές στην διασπορά;; και γονατίζω.. σελίδα

Εκεί που πας στην ξένη γη θα σμίξεις και θα χαιρετηθείς με ψεύτες αγγελιοφορείς με γραμματείς πολλούς και φαρισαίους.. Θα σε πλησιάσουν με το χαμόγελο του φίλου και θα σου ειπούν πως είναι οι απεσταλμένοι μου.. Μην αφεθείς και να μην ησυχάσεις ποτέ.. Θα είναι οι πατριδοκάπηλοι! όπου μυριάκις με πρόδωσαν: Καθώς θα τους ακούσεις να λένε ξετσίπωτα οι αιώνιοι αδιάντροποι: "Σας φέρνουμε τον χαιρετισμό επτά εκατομμυρίων απόδημων του Ελληνισμού".. Θα ξέρεις -κι' είναι το πρώτο για να καταλάβεις ότι μπροστά σου έχεις τους κόλακες μαζί και τους ψεύτες του λαού σου!. Και είπε ο λαός μου: Εκεί που πας στην ξένη γη μην φοβηθείς.. Εγώ κι' εσύ πορεύουμε την ιστορία στον ώμο μας. Κι' επά στην κορφή του 'Ολυμπου για δώδεκα χιλιάδες χρόνια φιλάμε σκοπιά το ανθρώπινο γένος. Μη φοβηθείς να σκούξεις την αλήθεια: Με την φωνή του Ρήγα στα μπουντρούμια της Οδησσού! με το ραβδί των φιλικών: «Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου! Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ' ακούς;.. Ναρθείς!»* * Τα χρόνια γίναν δίσεκτα και οι μέρες οργισμένες. σελίδα

* * Νικηφόρος Βρεττάκος.

Και είναι αυτή η ίδια η αθάνατη γενιά του 'Αϊ μετανάστη που απ' τους αρχαίους χρόνους πήγε το φως της γαλανής πατρίδας του στα πέρατα της οικουμένης, και έλαμψε η γης! Και οι άγριοι γίναν ήμεροι, κι' ομόρφυνε ο κόσμος! Ύστερα και για πολλή.. Μνηστήρες οργισμένοι ήρθαν και πειραματίστηκαν την βαρβαρότητα να βγει στον άνθρωπο! -γιατί μαθές αυτήν την έλεγαν Ελλάδα κι' είχε το φως της γης!. Τότες, ήταν που πια στην γαλανή πατρίδα μας ήρθαν τα χρόνια δίσεκτα και την κρατήσαν στο σκοτάδι.. Στο μεταξύ ο 'Αϊ μετανάστης θύμωσε! και πήρε πένα και χαρτί κι' αντίς μελάνι, με αίμα! έγραψε απάνω το όνομά του: Ρήγας Φεραίος, Φιλικοί, 1821, Διονύσιος Σολωμός, Υψηλάντης, και άλλοι πολλοί.. Και έτσι με αυτό ήρθε ξανά το φως στην γαλανή πατρίδα των θεών και των Ελλήνων. 'Ομως και πάλι τώρα 'Αϊ μετανάστη οι αετονύχηδες των νέων καιρών.. Αυτοί. 'Ολοι αυτοί!. Που οι ίδιοι είπαν ότι βαπτίστηκαν στο αρχαίο πνεύμα το ελληνικό. Σήμερα είναι τοι μπροστά κι' αποκαλούνται: Οι μορφωμένοι... Οι δυνατοί... Και αφού είδαν και απόειδαν ότι με την ζόρι δεν βγαίνει τίποτα γι' αυτό και αλλάξαν το τροπάρι. Τώρα το λένε: Παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση. το λένε .. Καρλομάγνο!. 'Αϊ μετανάστη: Σαν την γλυκιά λαλιά αιθέριας μουσικής, -από τα χρόνια της Σαπφώς- την προσταγή την Μητρική Σου ξαναλέω στου ποιητή τα θεία τούτα λόγια: «'Oπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί, όπου και να πατεί το πόδι σας, ανοίξετε μια βρύση, τη δική σας βρύση του Μαυρογένη. Καλό το νερό!.»* * σελίδα

* * Ελύτης : 'Aξιον Εστί.