Προηγούμενη Ενότητα / Previous Unity Προηγούμενη Σελίδα / Previous Page
Αρχική Σελ.
Starting Page
Επόμενη Σελίδα / Next Page

τα Περιεχόμενα:
Βιογραφικό συγγραφέως    Λυτή, λιτά αγιάζει η ποίηση    Λογοτεχνία και ψυχική υγεία    Ποιώ το λόγο    Έρποντες δράκοι    Prudent poetry    Μελένιο πανοφώρι    Γράμμα σε ένα στενό μου φίλο    Για την ιδέα ζούμε!    Επικοινωνείτε με την ποιήτρια   


H σειρά του Έλα να δεις..

* * *Η πιο παλιά σειρά της LAND of GODS.. Θα μπορούσε να είχε τον τίτλο: Στα αχνάρια των Ελλήνων (λογοτεχνών) της διασποράς.. όμως φιλοξενεί και πολλούς διακεκριμένους συγγραφείς, ποιητές-ποιήτριες από την πατρίδα, δημοσιογράφους κριτικούς κ.α..
  1. Mια Φωτογραφία και ένας τόπος
  2. ποιήματα τ' αγαπημένα
  3. Ελληνική Πεζογραφία

  4. ο στίχος της ημέρας
  5. Ανθολογίες της ΕΕΛΣΠΗ
  6. Λογοτέχνες και λογοτεχνήματα
  7. Δ Ε Λ Τ Ι Α Τ Υ Π Ο Υ
  8. Θωμάς Πετρολιάγκης
  9. Ελένη Κατσουλάκη
  10. Το περιοδικό "Εποχές" Μάιος 1963 Απρίλιος 1967
  11. Τα απομνημονεύματα τού Δία
  12. Δημήτρης Καραλής
  13. Στέφανος Ταμβάκης
  14. Διονυσία Moύσουρα-Τσουκαλά
  15. 'Aννα Δεληγιάννη - Τσιουλπά
  16. Χριστιάνα Αβραμίδου
  17. Γιώτα Στρατή
  18. Μαρία Θανοπούλου
  19. Αικατερίνη Σιδέρη
  20. Διονύσης Δουζένης
  21. Κώστας Καλύβας
  22. ΤΟ ΚΑΡΔΑΡΙΤΣΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
  23. 'Aσπα Παπακωνσταντίνου
  24. Παναγιώτης Τρανούλης
  25. Φώτης Κόντογλου
  26. 'Aντρια Γαριβάλδη
  27. Σπύρος Δαρσινός
  28. Τι είναι ποίηση
  29. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
  30. Μ. Καραγάτσης
  31. ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
  32. Δέκα μύθοι και μία Ιστορία Εισαγωγή
  33. ΕΛΕΝΗ ΤΖΗΚΑ
  34. Χριστίνα Τσαρδίκος
  35. Αλκυόνη Παπαδάκη
  36. ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ
  37. Μάρω Σιδέρη
  38. 'Αιντε λοιπόν Έλληνα μου
  39. Φωτογραφία και περιήγηση
  40. Βασίλης Παπαθεοδώρου
  41. Πατέρα κάθε φορά
  42. Χαιρετισμούς και Αφιερώματα
  43. Ημέρα μνήμης Πολυτεχνείου
  44. Ένας όρκος και μια Ιστορία
  45. Γενοκτονία των Ποντείων
  46. Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων
  47. «H Πόλις εάλω!»
  48. Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!
  49. 'Aξιον εστί το τίμημα
  50. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα
  51. ο Ξενοφών Ζολώτας
  52. η Γλώσσα μου η Ελληνική
  53. Γιώργος Μπαμπινιώτης: Ο «ποιητής της γλώσσας»
  54. ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
  55. Δρ Θωμάς Σαββίδης : Γλώσσα και πολιτισμός
  56. Prof. Minas Savvas THE VANISHING OF CONSCIOUS HELLENISM
  57. Κριτικές Αναλύσεις
  58. Γαβριήλ Παναγιωσούλης
  59. Γιάννης Ανδρεόπουλος
  60. Λάκης Φουρουκλάς
  61. 'Ατυπη Λέσχη
  62. η Ανθολογία «ΞΕΝΙΤΕΙΑ»
  63. Οδυσσέας Πλατύρραχος
  64. Κική Δημουλά
  65. Στέλιος Καζαντζίδης
  66. Η Νάνσυ Μπίσκα
  67. Διονύσης Κονταρίνης
  68. Γκαμπριέλ Μάρκες
  69. Λάρρυ Κουλ
  70. Δημήτρης Ζαχαρόπoυλος
  71. Ρούλα Ιωαννίδου - Σταύρου
  72. Χρήστος Νιάρος
  73. Στράτος Δουκάκης :
  74. Βάϊος Φασούλας
  75. Ελευθερία Μπέλμπα
  76. Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη
  77. Γιώργος Δουατζής
  78. Διδώ Σωτηρίου
  79. Εθνική Αντίσταση και Λογοτεχνία
  80. O ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ
  81. Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο
  82. Κώστας Γεωργουσόπουλος
  83. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ
  84. η ΜΑΝΗ
  85. Όμορφη και παράξενη πατρίδα
  86. Γνωρίστε το Oakville και τα πέριξ
  87. Ο Νίκος Δημόπουλος
  88. Γράμμα από το Γκύτερσλο
  89. Τρισαγαπημένη ΑΡΚΑΔΙΑ
  90. Δημήτρης Λιαντίνης
  91. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ
  92. Hellenic American National Council
  93. Ο Λόγος μέσα από τη Διασπορά
  94. ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ : Φοβάμαι...
  95. Αχ Ελλάδα..
  96. Γιατί δεν πήρε ο Νίκος Καζαντζάκης το βραβείο

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρία Θανοπούλου γεννήθηκε στο κέντρο της καρδιάς της ρομαντικής Θεσσαλονίκης.
Πίστευε πάντα, πως μέσα της επικρατεί δημιουργικό φως που ανατέλλει από τις ψυχές των κατοίκων .Ποιητές και συγγραφείς τιμούν τη σιωπηλά μυστική πόλη της μέθης της έκφρασης και της απέραντης ομορφιάς. Ασχολήθηκε από μικρή με τη λυτρωτική ποίηση. Στα 13 της χρόνια, γράφοντας καθημερινά ημερολόγιο εμπιστεύεται την ιδέα να γράψει ποίηση. Στα 16 έχει ολοκληρώσει μέσα από την ευαίσθητη τούτη ηλικία 91 ποιήματα. Βάζει στόχο κάποτε να φθάσει στο βάθος της πραγματικής γνώσης της ακροβατικής γραφής. Φοιτεί στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Σπουδάζει σχέδιο μόδας στη σχολή Μποζάρ. Μελετά την ιταλική γλώσσα στην Περούτζια. Στο Μιλάνο παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου μόδας και συνεχίζει στο Ντίσελντορφ. Εξακολουθεί να γράφει με πάθος. Ασίγαστος πόθος μέσα της ....

Το 1985 εκδίδονται ποιήματα της στο Τριγώνιο, περιοδική έκδοση αφιερωμένη στους 23 αιώνες της Θεσσαλονίκης. Παντρεύεται και αφιερώνεται στην οικογένεια που λατρεύει και στον αγαπημένο της γιό και λατρεμένη κόρη. Επιμένει , πως κάθε μητέρα πρέπει να μεγαλώνει με τα δικά της χέρια τ' ακριβά παιδιά ,που είναι το κόσμημα της γης! Λατρεύει τα παιδιά!

Αναρωτιέται από μικρή ,πως είναι δυνατόν παιδιά του Θεού, παιδιά του ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, παιδιά του ΠΟΛΕΜΟΥ, να τυχαίνουν της ύψιστης χείριστης μεταχείρισης, σε κράτη ,που η ελάχιστη χαρά μιας ηλιαχτίδας ήλιου , ανεβάζει στα ύψη τη διάθεση αυτών των μικρών ηρώων ,που δεν τολμάνε ούτε ένα μικρό παιχνίδι να ονειρευτούν. Μονάχα τα φαγώσιμα, κάποια εμβόλια και φάρμακα τους είναι είδη πρώτης ανάγκης κι επιθυμίας. Έμαθαν να ξεπερνάνε τον όποιο πόνο, να αντέχουν στις κακουχίες που βρίσκονται μπροστά τους, με ένα πλατύ χαμόγελο, χωρίς να έχουν τα δικαιώματα που τους πρέπει.....

Εμπνέεται από την αθωότητα και τη δυστυχία της τύχης κάποιων.... « Ο κόσμος των παιδιών που δε λέει ποτέ καληνύχτα!», «πυρήνας ψυχής», μόνο σαν το θελήσουν οι μεγάλοι «θα διατηρήσουν τον τίτλο αυτό», αγαπημένο της σλόγκαν. Ο έρωτας γεννιέται μέσα από τη δημιουργία των παιδιών και τανάπαλι. Ο έρωτας γεννά αγάπη για όποιους υποφέρουν, για όποιους προβληματίζονται για τα καθημερινά βίαια, κυκλικά φαινόμενα. Κι είναι πολλά αυτά...Δυστυχώς....Ευτυχώς όμως γι' αυτούς, που αντλούν δύναμη μέσα από την υπέρβαση. Το 1999 αποφασίζει να αγγίξει τον πεζό λόγο. Το πρώτο της δοκίμιο «Το ξέσπασμα της λιόχαρης Νεφέλης» είναι έτοιμο το 2001.

Μέλος της εταιρείας ’λτσχάιμερ , χάνει την πολυαγαπημένη της μητέρα από τη νόσο που μαστίζει , που αρπάζει το πιο πολύτιμο μέρος του ανθρώπου. Το μυαλό! Συνεπώς και όλη του την προηγούμενη προσωπικότητα. Κεντάει έναν ολάνθιστο ύμνο άρθρο στη μηνιαία εφημερίδα της εταιρείας, προς τη μητέρα αρωγό, πηγή έμπνευσης και μελέτη της άμετρης αφοσίωσης. « Μια αγκαλιά που ποτέ δεν πονά...» Γράφει στην εφημερίδα της Εταιρείας ’λτσχάιμερ , κι έπειτα αποφασίζει να περιγράψει συνοπτικά σε ένα βιβλίο , την απίστευτη ιστορία «των επτά χρόνων της μητέρας», που το χαρίζει στην Ε.Α. ,σαν ελάχιστη ανταπόδοση της ακάματης προσφοράς τους.

Εν συνεχεία ολοκληρώνει με μεράκι , αληθινό πάθος και τυφλή δύναμη άλλες 14 ποιητκές συλλογές ( «Υγρή Ζωή»,« Ο Θεός χρόνος Έρωτας», « Χαμένες απαντήσεις στη θάλασσα νύχτα μοναξιά» « Αίμα και ποίηση» κ.α. Γράφει διηγήματα, παραμύθια, παιδικά ποιήματα, ρήσεις, χρονογραφήματα και αρθρογραφεί στην τοπική εφημερίδα του Πολιτιστικού Οικολογικού Συλλόγου «ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ»,όπου και δημοσιεύονται ποιήματα της. Γίνεται μόνιμη συνεργάτης του Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ. Συμμετοχές:

1.Στον Πανελλήνιο διαγωνισμό 2004 Μυθιστορήματος και Ποίησης του ραδιοφωνικού σταθμού «ΜΥΘΟΣ» στα FM 93,4. με το πρώτο της Μυθιστόρημα και την πρώτη της Ποιητική Συλλογή « Υγρή Ζωή».

2. Στον 49ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποιητικής Παιδικής Λογοτεχνίας 2004, με μία Ποιητική Συλλογή για παιδιά ,που διοργάνωσε η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, που ηγείται η Αγγελική Βαρελά.

3.Στον 16ο Παγκόσμιο Ποιητικό διαγωνισμό 2004 της Κεντρικής Βιβλιοθήκης της κομητείας του Νταν Λήρι της Ιρλανδίας FEILE FILIOCHTA , με ένα της ποίημα της στην ιταλική γλώσσα.

4.Στο Λασκαρίδειο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2004 του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών με διήγημα της.

5.Στον 1ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης 2004 του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ευόσμου με θέμα το «ΑΙΓΑΙΟ».

6.Στον 1ο Διαγωνισμό Διηγήματος 2004 του «Ημερήσιου Κήρυκα» σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Λαρισαίων, την Ένωση Βιβλιοπωλών Λάρισας « Φίλων ο Λαρισαίος» και τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ν. Λάρισας, με ένα της διήγημα.

7.Στον Πανελλήνιο Ποιητικό διαγωνισμό 2004 της « Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών».

8.Στο Ε΄ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης, της Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Ευρώπης.

9. Στον Ετήσιο Διαγωνισμό Διηγήματος του καφέ «ΖΩΓΙΑ, Βιβλίο Τσάι και Συμπάθεια».

10. Στον Πανελλήνιο διαγωνισμό του Παγκ. Λογ. Περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ» , ΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ διακρίνεται.

11.Στον Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης της Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος.

12.Στην Ελληνοιταλική Ανθολογία Ποίησης που ηγείται η κ. Παπαστράτου Δανάη.

13. Παρέλαβε Δίπλωμα Τιμής από την κυρία Ζαλώνη Παναγιώτα στην «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ» που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη ύστερα από πρωτοβουλία των λογοτεχνικών περιοδικών «ΝΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ» και «ΚΕΛΑΙΝΩ», υπό την αιγίδα του Υπ. Πολιτισμού.

14.Επίσης διοργάνωσε με την ομάδα Λόγου και Τέχνης �ALE AMOROZA� Aνοικτή Σκηνή Ποιητών ,« ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ» στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΑ.

15.Σα δόκιμο μέλος της ΕΛΒΕ( Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος) για πρώτη φορά συμμετέχει στην Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2004.

16.Στο ανθολόγιο του Ερωτικού Μαΐου 2004 και 2005 εκδίδει ποιήματα της μαζί με άλλους ποιητές της Θεσσαλονίκης.

17.Διοργανώνει με την ομάδα Λόγου και Τέχνης "ALE AMOROZA" Ανοικτή Σκηνή Ποιητών , Βραδιές Ποίησης στην Περαία στο άρτ καφέ παιδότοπο ΛΟΥΛΟΥΑ στις 25.10.2004 ,όπου επίτιμη καλεσμένη της βραδιάς είναι η κ. Ζαλώνη Παναγιώτα εκδότρια του Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Περιοδικού « ΚΕΛΑΙΝΩ», στο ξενοδοχείο GOLDEN STAR στην αίθουσα Αναστασία, στη Θεσσαλονίκη στην τσαγερί Ζώγια, «βιβλίο τσάι και συμπάθεια» , στη Μηχανιώνα στην Καψαλάκειο Πολιτιστική Στέγη στις 22.12.2004 και ολοκληρώνει ένα Μουσικό Λογοτεχνικό Απόγευμα για παιδιά στις 5.12.2004 στην Περαία, όπου νεαροί κύριοι και δεσποινίδες από 5 ως 15 χρονών διαβάζουν στίχους μεγάλων Ελλήνων ποιητών.

Για την πρώτη ποιητική βραδιά γράφει επαινετικά η εφημερίδα «Εγνατία» . Ζει σε ένα εξοχικό χωριό της Θεσσαλονίκης με την οικογένεια της. Θα συνεχίσει να γράφει, ωσότου ξαναγίνει βρέφος.... Το χειμώνα του 2005 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «το αλκοολούχο ύδωρ» εκδόσεις Μαλλιάρη. Είχε την επιμέλεια του πρώτου βιβλίου της ομάδας το 2005 το «...ας υφάνουμε ποίηση». Ετοιμάζεται το 2ο ανθολόγιο Λογοτεχνών 2006 με ποίηση και πεζό λόγο, το οποίο επιμελείται με πολύ προσωπικό κόπο η ίδια. Συμμετέχουν λογοτέχνες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Θα εκδοθεί αρχές Ιουνίου 2006.

Συνεχίζει να κάνει ποιητικές βραδιές καρδιάς με τη λογοτεχνική ομάδα της. Μέσα από κάθετους στίχους σιγομιλά. Καταθέτει ψυχή σ' ένα νέο μυθιστόρημα « μεγάλο σε ηλικία» διερευνώντας, απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα. Δυσανασχετεί με την ζητωκραυγή των επαιτών , με τους άστεγους και τα βασανισμένα παιδιά. Τα παιδιά των τραγικών άχαρων πολέμων! Εμπνέεται από την αποθέωση των θαυμάσιων λόγιων, ενάρετων , απόηχων λόγων. Αμφισβητεί, εγκωμιάζοντας το όνομα της μεταρσίωσης του αδιάβαστου νου.... Το δεύτερο βιβλίο της θα εκδοθεί το 2006.




Λυτή, λιτά αγιάζει η ποίηση σα λυτρωμός του ήλιου

Το θείο της ποίησης

Αραιώνει ο κόσμος, διαλύομαι ανάμεσα του...
Αγγίζω αυτό που δεν "έχω" αυτό που δεν επιθυμώ
Τη δόξα που σφάζει το ήθος
Κυκλοφορώ, κι ανανεώνω τα πλήθη της θλίψης μου
Κάθε στιγμή πολύτιμη
...κι όμως προτιμώ τη μοναξιά ενός γαλήνιου τοπίου...
μιας παλιάς φωτογραφίας, ενός λυρικού χαμόγελου
Τώρα, μιλώ με τους ποιητές,τους "ομόθρησκους"
Να και η αμαρτία!Μόλις πριν λίγο απήγγειλα στο αίμα της!
Στ' αλήθεια, ας μη βαρεθούμε
να βρισκόμαστε όσοι συναθροιζόμαστε
μέσω της ποίησης. Είναι τραγούδι άλικο
μεγάλη ανάγκη αναπνοής γητεύτρας.
Ας είναι Θεέ μου πιο μεγάλη να γίνει η ποίηση
και να χωρά μονάχα όλες τις καρδιές...
Λιγοθυμώ... όταν πάω να σκεφθώ,
πως, ίσως κάποτε μισεύσει το κέφι της
Και αν η ρίμα πια νόημα δε θα 'χει,
τότε ελεύθερα θα σου μιλώ,
ω, σύμπαν,
άστιχο είναι μου, είσαι γεμάτο ήχους!
Σ' αυτούς τους στίχους να γεννώ
και να κρατώ σφιχτά
ότι κατέβασε η χελιδόνα μάνα
Έσταξε η γη μέλια ασπροκέντητα
φορέσαν σμήνη ποιήματα
τα κείμενα μιλάνε
θαρρείς ανάψανε φωτιά
χορέψαν στη φούχτα του χειμώνα
τότε... στου Μάρτη την καρδιά
βάλαν μπουρλότο τα χαρτιά
να ανοίξει η γη ήλιους να δει!

...αραιώνει ο κόσμος, αραιώνει...
Κι εγώ ξαναρχίζω να ζω
μέσα στα μυστικά του νου που
λέει:
"Σώσε τη δόξα από του ανθρώπου τα χέρια
Την κακομεταχειρίζεται και πρήζεται η αλήθεια"
Τότε
Τραγούδι έσωσε τη γη,που είπε στ' αυτί του κόσμου
"όταν κοιμάται μια ζωή, ο ουρανός χαρίζεται,
ανοίγει δρόμο ξενυχτά ...
και γράφει αιθέρια μυστικά
κερνά τα βήματα
κι εμείς;
εμείς
επικοινωνούμε
μέσω των κειμένων μας
δεν αδιαφορούμε
ασφαλίζουμε τις αόρατες σκέψεις
δυιλίζουμε το παρόν
με κοντές κινήσεις
επικοινωνούμε
καθόλου σαρκαστικά
μπορετά
κοινωνούμε....
αναπνέουμε
Πόσα στο όνομα σου ποίηση
γραφτήκανε στα χρόνια που πέρασαν
και ήρθαν
κι ακόμη οι ποιητές συνεχίζουν
το έργο ακάματοι
χωρίς τη δόξα
σου αφιερώνονται
από καρδιάς
λύχνοι τη νύχτα
λώροι μειλίχιοι
μελοποιούν μελτέμια

Στην παγκόσμια ημέρα ποίησης 21 Μαρτίου





«Λογοτεχνία και ψυχική υγεία»

Η μοναξιά αυτή η δημιουργική γυναίκα του πλήθους των λέξεων εισάγει το νου στην ομαλή ψυχική υγεία, πλάθει τη λογοτεχνία στα βάθη των αιώνων.

Είναι μια αστείρευτη αγάπη μία σχέση φυγής και οράματος που σε ανακαλύπτει και θαρρεύεις, γουστάροντας έναν τίτλο ομόηχο του ονόματος σου. Ο χρόνος ο ηγέτης μας εδώ και τρισεκατομμύρια χρόνια, περιστοιχίζεται από στίχους ποτάμια.

Διαβάζουν στις νύχτες την περιπλάνηση που βουλιάζει στο αίμα του υδατοσκέπαστου νου. Είναι το λίγο της στιγμής που επιμένει στην ποσότητα της χαρτογεννημένης αρχής, της σημασίας του γράφω δίχως όρια.

Ελληνικό στοιχειό η φουρτούνα της φωτιάς, που συμπαθεί τα έργα τα ποιητικά. Βαδίζουν πεζά, χωρίς ανίχνευση, χωρίς δικαίωση, μονάχα με τη σπίθα της ανακούφισης.

Σήμερα έγραψα κομμάτια της ψυχής μου, άνοιξα την πόρτα κι αγκάλιασα τόσους ήλιους.Τους κράτησα για λίγο στη χούφτα μου...κι έπειτα από την ανάγκη μου να φωνάζω ξεγλίστρησαν από την ποδιά των νοημάτων, τις νύχτες που κόντεψα να αγγίξω την ψυχή τους.

Σε πληγώνει η άμορφη αμφιβολία που μαστίζει το πρόσωπο του πανέμορφου Έλληνα.Δεν ανήκω πουθενά, παρά μόνο στην εξοντωτική μοναξιά της λογοτεχνίας.

Διαμορφώνει τη ζωή μου μέσα από τη γραφή, που ω ναι του θαύματος της γλώσσας μας της ενικής με εκπλήσσει. Ο λόγος θεραπεύει την ψυχή. Η ψυχή θεραπεύει το λόγο που έχει να ζει.

Η ζωή αποδεικνύει στην ψυχή πως τα λόγια δέχονται ίαση, μέσω του ευαίσθητου πνεύματος.

Η ψυχή και η μονιμότητα της. Αλήθεια πόσο διαρκεί; ...... Συγκινητικά σκληρό το αποτέλεσμα μιας δευτεροβάθμιας εξίσωσης, μιας αντίφασης που πολλαπλασιάζει τη ζωή με το άπειρο.

Μια κουκίδα διαμόρφωσε την τελεία. Ένα θεώρημα μιας ατέλειωτης πράξης. Ο στοχασμός.Μας ανήκει η σκέψη, η ψυχή κι η αναμονή του πρώτου.

Προερχόμαστε από τα σύννεφα , ανήκουμε στα άστρα, είμαστε ο ήλιος του φεγγαριού, οι ποιητές που υπερβαίνουν τον εαυτό τους δημιουργώντας νέες σελίδες οξυγόνου.

Στον άνεμο του φευγιού αγωνίζομαι να γαντζωθώ, να υπάρχω στη δύναμη της λέξης ακροβατώ!



"Ποιώ το λόγο
που μου δίνει το δικαίωμα
να φωνάξω με έντεχνο τρόπο.
Διαμαρτύρομαι στην εξουσία της θλίψης
που πάει να πνίξει το καταναλωτικό και μη κομμάτι του πλανήτη. "


Έρποντες δράκοι

Αυτοί οι δράκοι βγαίνουν ξανά και ξανά...
Αυτοί οι δράκοι δε μ΄αφήσαν να χαρώ την παιδικότητα μου
Σαν ερπετό πλησιάσαν την ψυχή
Πάνε τα όνειρα
Αυτοί οι δράκοι στα μάτια κολυμπάνε
Χορεύουν άτσαλα κάθε που η νύχτα
έρχεται στην αγκαλιά,
κι εγώ
δράκος
Τρώω της σάρκας τα οστά
Την κατατρομαγμένη καρδιά
φιλώ
που σιγοτραγουδά
"Ελευθερία
σημαίνει να αγαπάς
Ελευθερία
ζάρι που ρίχνει ο ήλιος
στο νιογέννητο
Τότε αρχίζει η παιδική ηλικία
δέντρα να θεριεύει
στο άπειρο σύμπαν
στο κατασκότεινο
ΦΩΣ!"


Prudent poetry

...I am covered
the poverty
and the misery of
my shaking mind.
I have decided
to carve
with flowers
the pillars
of furtune,
which adore
the fruitful
prudent poetry...


Γεννά το ύδωρ στεναγμούς...

Θυμός και λυγμός δυο απόκοσμων στεγνών καιρών...
Δυο παγωμένων ματιών...Κοιμήθηκα στην αγκαλιά του.
Ξεκίνησα να περπατώ σε λευκές μαργαρίτες,
οι αγαπημένες μου...
Θεέ και Κύριε αμόλυντε, ευλογημένο σημάδι
σωτήριας κουβέντας.
Μόνοι άνθρωποι σε άναρθρες στιγμιαίες
εξομολογήσεις αναρωτιούνται για σχέσεις...
ανύπαρκτες πια.
Βαδίζει η παρέα με τη ρουτίνα, σύννεφο,
συνταιριάζοντας την παράλογη
έλξη δυο ξένων...Η απιστία της συγκέντρωσης
απλώνεται στα ανυποψίαστα
κορμιά των λέξεων... «συνεχίζω να ζω!»
Ναι, λάμπω μέσα στου ήλιου την καρδιά.
Λάβα μοιράζω στις γύρω ακτίνες.
Μοβόρα σκέψη! Ανέμου...σταγόνα ζωηράδας...
Φύσηξε αρχή της άνοιξης. Ποίηση την ονόμασα.
Αρέσει στις εποχές του χρόνου. Απιστία γυναίκα,
γένους ατέρμονου ανταμείβεις τις σχέσεις.
Το δάκρυ εξερευνά το αναπάντητο
του πιθανού...
Γεννά η φιλία καρδιές ονείρων. Συμμετέχω, ελπίζω...
Ανακουφίζομαι. Λέξεις οσφρίζομαι
και αναιρώ την αισχρότητα καιρών ανεπίτρεπτων,
σχέσεων αμαρτωλών. 'Aραγε τι είναι αμαρτωλό;
Η σκέψη κύτταρο; Η πράξη θεά;
ή η αμφιβολία σοφά απαντά
δεν ξέρω, δε βλέπω
δε ζω πια κοντά στο νερό που γεννά ......


Μελένιο πανοφώρι

Καμιά ρυτίδα στο μελένιο πανοφώρι
ρυθμίζονται οι αντιστάσεις απάνεμου ονείρου
δώρο φίλης αδελφής
ολόφωτη σκιά
Χθες
Γρίφος
σαφήνεια
σπάταλα λόγια σωρεύουν


Γράμμα σε ένα στενό μου φίλο

Αγαπημένε μου φίλε Υλάγκ, επισκέφτηκα το μουσείο των Νεοελλήνων στις ψηλές κορφές της Πίνδου. Φόρεσα στα πόδια μου πτερωτά σανδάλια που αποσπούν την κούραση από το μυαλό. Είναι τελευταία τεχνολογία, της αξίας της στιγμής. Δεν έχουν έκπτωση και τ' αγοράζεις μόνο μετρητοίς. Πληροφορήθηκες πως το δευτερόλεπτο απέκτησε δαιμονισμένη αξία; Ναι,για ακόμη μία φορά κατάλαβα, πως αξίζει να ζούμε, έστω με κουρελιασμένα ρούχα, σε μία σκηνή, που κάθε τόσο την παίρνει ο αέρας, χωρίς τροφή, παρά μόνο με λίγες ρίζες γιασεμιού, πασπαλισμένες με μισό δάκτυλο κανέλλας, λίγη ανάσα άχνη ζάχαρη και κόκκους από μέλι. Ξέρεις, τα πιο πολλά αγάλματα παρίσταναν γυναίκες. Ντυμένες στα άσπρα, στα μαύρα μαλλιά τους κεντημένα τα λόγια αυτών που τις αγάπησαν και λίγο πιο πέρα, πλάι στην φαγωμένη τους καρδιά στηρίγματα του μίσους τα λάθη. Των σχέσεων, που τράβηξαν τα σχοινιά και δέσαν με κατακκόκινο αλκοόλ τις ελπίδες που σβήναν το ξημέρωμα.

"Τι φοβερό να ζω με κάποιον, που πια δεν αγαπώ, να βλέπω την πεθυμιά μου να ξεψυχά κάθε πρωί στο πρόσωπο του..." Προειδοποιούν πάντα όταν είναι να γεράσει η χαρά της γυναίκας. Θα θυμάσαι λοιπόν, πως όταν συνάντησα κι εγώ τον Αλκοολόσταχτο την επόμενη μέρα γέρασα κιόλας 20 χρόνια. Ο χρόνος είναι ηγέτης μας πια εδώ και τρισεκατομμύρια έτη.Δεν έμοιαζα καθόλου με την πρώτη μου μορφή. Με ετοιμάζουν κι εμένα για το Μουσείο των Νεοελλήνων στην Πίνδο,ψηλά όπου δε βλέπεις μάτι ανθρώπου. Από τη μια σκέφθηκα, πως θα ήταν πολύ καλά. Δε θα άκουγα πια καμιά βρισιά για τη μέρα που γεννήθηκα, καμιά κατάρα, επειδή τόλμησα να ερωτευθώ αυτόν που κέρδισε το αλκοόλ.Παρακάλαγα το χρόνο, όταν περνούσε, να ρουφήξει τις στάχτες του Αλκοολόσταχτου. Τον ρήμαξε το ποτό! Έγινε ο φίλος, η ερωμένη, η αδελφή του. Κρατούσε τα σκήπτρα μιας φανερής νίκης με τη δυστυχία. Αλήθεια, γιατί καλέ μου Υλάγκ όλα τα σημαντικά ονόματα είναι θηλυκού γένους;

Προκύπτει από την μανία κατανάλωσης, να προηγείται η γυναίκα στη δύναμη της θέλησης της Πρωτοβουλίας της Αγνότητας, μιας χώρας που ηγείται πια από γυναίκες. Θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος, γιατί εξαφανίστηκαν μέσα σε μια στιγμή του δευτερολέπτου οι πιο πολλοί άντρες. Είπαν πως τους στείλαν σε έναν πλανήτη, που δεν έχει όνομα. Λυπάμαι μόνο που δε θα δουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν.Ζευγάρωναν με το αλκοόλ, λένε. Είναι το μόνο που τους δίνουν κι εκεί. Τους αναγκάζουν να ζουν ξανά και ξανά τις στιγμές, που χάλασαν από τη θυμωμένη τους φύση.Δεν τους επιτρέπεται να νοσταλγούν τη γυναίκα που χυδαία ξεστόμιζαν κατά πάνω της λέξεις βέλη, που δεν έμαθαν πως στα σχολεία δεν διδάσκονται. Δε διδάσκεται το μίσος πια!!!. Όμως γεννιέται το μίσος από την ιστορία. Από τη λέξη πόλεμο ξεκινά μία μάχη του άνδρα ενάντια στη γυναίκα.Η ζωή παίζει βιντεοπαιχνίδια, που σοκάρουν τον πιο πολιτισμένο γίγαντα. Μου κάνει εντύπωση, πως οι γυναίκες γιγάντωσαν ακόμη και στο σώμα. Λένε πως απέκτησαν την πραγματική τους φύση. Δε θα υπάρχουν πια θλιμμένες μαυροφορεμένες γυναίκες. Υλάγκ, ξέρω πως σα σοφό δέντρο που είσαι στη μέση της γης, ακούς τα πάντα. Όλες τις καρδιές που θέλουν να χτυπάνε δυνατά. 'Aκου λοιπόν τα λόγια μου , καλέ μου.

Δε θέλω άλλη θλίψη, άλλη δυστυχία, άλλη σκούπα, άλλη δουλεία. Φόρεσε στα μαλλιά μου λόγια χαράς. Είναι κόκκινα της φωτιάς. Μπορεί να ήμουν μάγισσα παλιά. Λατρεύω το Νεραϊδοχώρι. Συχνά το αναφέρω στα τραγούδια που λέω σαν η ψυχή δακρύζει από τη μοναξιά, που έκανε κατάλυμα μέσα μου πια.Όταν τα μάτια με πάνε στον Αλκοολόσταχτο δεν τραγουδώ, μα κι ούτε δακρύζω. Ετοιμάζομαι να φύγω για το Νεραϊδοχώρι. Μαζί με τα παιδιά μου, που σε λίγο θα μεγαλώσουν. Θα αναπτύξουμε μαζί έναν τόπο με αγάπη και χωρίς να θυμόμαστε τα αλκοόλ τα χρόνια. Μόλις διασχίσουμε την πράσινη Γαλαρία πάνω στην κορυφή της Μέντας, τότε θα έχουμε ξεχάσει αυτόν που αδίκως έπινε, έβριζε, ξεστόμιζε φρικιαστικά λόγια, έφτυνε στης αγάπης τα μυστικόδεντρα. Κινδύνεψα πολλές φορές μαζί του. Υλάγκ σ' ευχαριστώ που με άκουσες. Θα τραγουδήσω και θα πω στα όνειρα μου για σένα.... Θα σε σκέφτομαι στις θλιμμένες στιγμές, καθώς ένας μικρόσωμος Γίγαντας θ' αρπάζει τη σκέψη που τυραννά, παίζοντας βιολί στη στέγη όλου του κόσμου , θα χορεύει και θα γράφει ποιήματα για πάντα. Για σένα Υλάγκ


Για την ιδέα ζούμε!

Αναρωτιέμαι ....και σκέφτομαι, γιατί να αναγνωρίζονται συγγραφείς μετά θάνατον. Γιατί κάποιοι θέλουν τα πρωτεία! Γιατί είναι λυπηρό να συναντάς άτομα που διαλέγουν και επιλέγουν συγγραφείς, ενώ ΟΛΟΙ γράφουν με μία νότα και άλλο κλειδί!

Δε λυπάμαι που κάποιοι απορρίπτονται... Λυπάμαι αυτούς, που απορρίπτουν τα λό-γι-α λόγια, καρδιές ψυχές όλων των ποιητών...όλων αυτών που διαμαρτύρονται σοφά επικαλούμενοι το όνομα της ποίησης και της αθάνατης γραφής.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε πρωτεργάτες της Τέχνης του Λόγου! 'Aφθαστοι καλωσορίζουμε διαμάντια λέξεις, εκφράσεις κλειδιά, που μας οδηγούν στη γνώση λογική μιας λιλιπούτειας, νουβελικής, δοκιμαστικής ανάσας. Εκδίδονται βιβλία- σωρός" πιάτα"-, χωρίς ...έστω ένα μικρό φαγώσιμο μέσα ... ...και περιμένουν ...και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να ανοίξουν τα μάτια κάποιων που προτιμούν τους "γνωστούς" συγγραφείς ...κι οι νέοι παραμένουν νέοι, λόγω της μη αναγνωρισιμότητας τους..., λόγω της φτωχής τους τσέπης...λόγω της έλλειψης απαραίτητων εφοδίων. Τούτο λείπει από πολλούς ποιητές συγγραφείς, που εκείνοι ακάθεκτοι επιμένουν να προσφέρουν στον εαυτό φίλο και στον περίγυρο απλό γνωστό, σελίδες χρωματισμένες άστεγων σκέψεων, μιας δυνατής μνήμης. Γι' αυτό είναι άξιοι! Πιο άξιοι κι ικανοί των ορφανών ιδεών, κείνται περήφανες πάνω στο πάλκο της γραφής .

Ευχαριστώ το Θεό, που ακόμη δεν έχω εκδώσει κάποιο βιβλίο με τον τρόπο που ξέρουμε! Φωλιάζω στις σκέψεις μου, στα ιερά γραφόμενα μου, κι εκεί ανάβει η φλόγα του ιδεατού γραπτού! Εκεί συμμαζεύω τον κόπο ιδρώτα μου μέσα στις κουρασμένες μου παλάμες,κρατώ γερά, μην τύχει και μου λείψει η ποίηση γραφή....

Εκεί θα περιμένω κι εγώ με τη σειρά μου μέσα από τα παραμύθια, τις συλλογές της ποίησης, τα παιδικά τα ποιήματα,τα άρθρα και την κριτική, το μυθιστόρημα που αναμένει, μεγαλώνει κι αυτό ...σε ηλικία, τα κείμενα βροντοφωνάζουν, μα εγώ κρύβω την πεθυμιά μου στα χνάρια βήματα του φεγγαριού...κι η απόσταση μικραίνει... ...σαν θα το φθάσω, τότε πραγματικά θα ζω στο φως του ήλιου φεγγαριού....παράσημο θα δώσουν στο φάντασμα μου ... και τότε θα ξεκαρδιστώ!

...ίσως με έπαρση μιλώ, γιατί πραγματική δεν είμαι ...είμαι η φωνή του ποιητή, που μέσα του γεννιέμαι και μέσα του πεθαίνω! Είμαι αυτή, που ακόμη ξεγελώ κι ένα χαμόγελο μου φτάνει να ακουμπά των μοναχών καρδιές. Είμαι αυτή που ποίηση με ονομάζουν...κι εγώ αρνιέμαι, τα πρωινά που.... βουρκώνει ο νους τους ουρανούς, τα μάτια του χειμώνα κλέβουν τα χιόνια απ' τα βουνά τα βάζουν στα μαλλιά μου...στα όμορφα δικά σας.... και περιμένω ....αναπολώ κάτι που θα σοκάρει και θα τινάξει στα ύψη όλων των συγγραφέων τη μοίρα!

.....με μια ποιητική βραδιά, με δυο και τρεις και παραπάνω μοίρες ... ίσως να ξελογιάσει κάποιον εκδότη που αμέριμνα ξυπνά από των ποιητών τη ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ εξωτικά!!



Greece
Επικοινωνείτε
με την ποιήτρια

Μαρία Θανοπούλου
E-mail: amoroza_giorma@yahoo.gr

Λογοτεχνία της διασποράς   
Υστερόγραφο:
...Γράψε μου αν θέλεις, σαν εύρεις τον καιρό.
Το γράμμα σου μου δίνει κείνη την αίσθηση της γλυκιάς
επιστροφής στην πατρίδα, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς -που πια δεν ζούνε-,
κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι, η πρώτη μου πατρίδα έγινες εσύ!
Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέμου! Νάσαι καλά!! κωσ/δουρ.

   Λογοτεχνία της διασποράς


Since October 1996 Oakville/Τοροντο Canada