Πατέρα, κάθε φορά
που ερχόμουν στο χωριό
απ' την Αθήνα στα χρόνια του ΄60 ΄65
σε εύρισκα πάντα να σκαλίζεις τον κήπο σου...
...Τώρα πια κι' εγώ ..εξηντάρης.. στο πίσω μέρος
του σπιτιού έχω έναν κήπο. Kαι είναι μαθές μες τα πολλά,
ένας ακόμα τρόπος μου να επικοινωνώ μαζί σου. Κόβω λοιπόν
φρέσκο κλαράκι ντοματιάς, το τρίβω στην μούρη μου
και προσπαθώ απεγνωσμένα να πιάσω
την οσμή σου. Κλείνω τα μάτια μου
και μπήγω φωνή μες την ψυχή μου..
Γονατιστός προσεύχομαι στην νωπή γης και φιλώ το χώμα της
και είναι σαν να φιλώ πατέρα το καθάριο ιερό σου μέτωπο.
Είναι ο καιρός που σε σκέπτομαι και σε επισκέπτομαι πατέρα!