σήμερα είναι:
Since 1996
Αρκαδική και Γορτυνιακή Ανθολογία
Kostas Douridas
  1. Προλογικά..

  2. Γαϊτανάκη Ζαχαρούλα

  3. Γιαννούκου Ευαγγελία

  4. Γρίβα Ελένη

  5. Γρίβας Στάθης

  6. Δημόπουλος Γιάννης

  7. Διονυσόπουλος Κώστας

  8. Δουζένης Γιώργος

  9. Δουρίδας Κώστας

  10. E. Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου

  11. Ιωαννίδης Τάκης (Παναγιώτης)

  12. Καπαρδέλη Ευτυχία

  13. Καπορδέλης Δημήτρης

  14. Καπορδέλη - Ζογκαρη Ρέα

  15. Καραμούντζος Κ. Σπύρος

  16. Κατράκης Πότης

  17. Κομίνης Θ. Αντώνης

  18. Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου Θ.

  19. Κουσουνέλος Γιώργος

  20. Μποτής Γεώργιος

  21. Παλαμήδης Νίκος

  22. Παναγοπούλου Μαρία

  23. Παπαιωάννου Καλύβα Ζ.

  24. Πρωτοπαπάς Κάκου Γ.

  25. Ρέππας Χρίστος

  26. Σπηλιόπουλος Τάκης

  27. Στασινόπουλος Γιώργος

  28. Συμιγδαλάς Αντώνης

  29. Τριάδης Νικόλαος

  30. Τρουπής Θεόδωρος

  31. Τσίτσος Ιωάννης

  32. Βερβενιώτης Δημήτιος

  33. Χρυσοχός Ηλίας




Προηγούμενη  σελίδα Κεντρική σελ. της Ενότητας Επόμενη  σελίδα
ΠρώτηΣελίδα
«Οι δίοδοι του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε». Ιάκωβος Γαριβάλδης
Αναζητήσεις
  • Nationanal Book Centre of Greece
  • Toussulis
  • Translator on Line
  • Wikipedia
  • Αναπηρία Τώρα
  • Αρχιπέλαγος
  • Ασπρη Λέξη
  • Γιάννης Κοντός
  • Δημοτική Βιβλιοθήκη Ραψάνης
  • Ειδήσεις
  • Εκδόσεις Αρμός
  • Εκδόσεις Ενδυμίων
  • Εκδόσεις Ηλέκτρα
  • Ελληνική Βιβλιογραφική Πύλη
  • Ελληνική Μπλογκόσφαιρα
  • Ηριδανός Βιβλία
  • Θανάσης Παπακωνσταντίνου
  • Καλειδοσκόπιο
  • Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης
  • Μαΐστρος Εκδόσεις
  • Μαρία Βουμβάκη
  • Μετάφραση
  • Μικρός Απόπλους
  • Μουσικά προάστια
  • Μυριόβιβλος
  • Πυξίδα
  • Ραδιοφωνικοί Σταθμοί
  • Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
  • τέχνης παίδευσις
  • ONLINE ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

    Specials Poiein

    Ιστολόγια

    ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

    Ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Πελοποννήσου, στο κεντρικό τμήμα της, που σήμερα αποτελεί στο σύνολό της σχεδόν τον νομό Αρκαδίας (4.419 τ. χλμ., 102.035 κάτοικοι) με πρωτεύουσα την Τρίπολη. Ο νομός συνορεύει βόρεια με τους νομούς Κορινθίας και Αχαΐας, δυτικά με τους νομούς Ηλείας και Μεσσηνίας, νότια με τους νομούς Λακωνίας και Μεσσηνίας, και ανατολικά βρέχεται από τον Αργολικό κόλπο.

    Στο κέντρο σχεδόν της Αρκαδίας απλώνεται το οροπέδιο της Τρίπολης που περιβάλλεται από τα Αργολιδοαρκαδικά όρη, Ολίγυρτο (Σκίπιζα 1.935 μ.), Τραχύ (1.808 μ.), Λύρκειο (Γούπατα, 1.755 μ.), Αρτεμίσιο (1.771 μ.), Κτενιά (1.634 μ.) και Μαίναλο (1.980 μ.), το κυρίως αρκαδικό βουνό, με πολλά δάση και άφθονα νερά, όπου κατά την αρχαιότητα λατρευόταν ο Παν και οι Δρυάδες, και από τις βόρειες προεκτάσεις του Πάρνωνα (κορυφή Κούκουρα 1.449 μ.). Το οροπέδιο της Τρίπολης χωρίζεται με χαμηλά εγκάρσια υψώματα στις μικρές λεκάνες της Τρίπολης, της Τεγέας, της Μαντινείας και του Ορχομενού. Είναι καρστικής προέλευσης και οι λεκάνες του έχουν γεμίσει με νεότερες προσχώσεις. Τα νερά των λεκανών αυτών αποχετεύονται υπογείως με καταβόθρες (τα ζέρεθρα των αρχαίων Αρκάδων) που σχηματίζουν λίμνες, έλη και κεφαλάρια, έξω από τα σύνορα του νομού, ή εκβάλλουν στον Αλφειό και τον Αργολικό κόλπο. Στα νότια του οροπεδίου της Τρίπολης σχηματίζεται το οροπέδιο της Ασέας, που κατεβαίνει προς τη λεκάνη της Μεγαλόπολης, τεκτονικό βύθισμα, λίμνη κατά το τριτογενές και τέλμα κατά το τεταρτογενές. Οι φυτικές ύλες που συγκεντρώθηκαν εκεί έχουν σχηματίσει επιφανειακά κοιτάσματα λιγνίτη πάχους 65 μ., τα μεγαλύτερα της Ελλάδας μαζί με αυτά της Πτολεμαΐδας. Τα όρη Λύκαιο (1.421 μ.) και Τετράζιο (1.389 μ.) κλείνουν τη λεκάνη της Μεγαλόπολης στα Δ και τη χωρίζουν από τη σχετικά εύφορη πεδιάδα της Μεσσηνίας.

    Το οροπέδιο της Τρίπολης και τα γύρω βουνά του αποτελούν τον κυρίως υδροκρίτη της Πελοποννήσου. Στα νότια του οροπεδίου πηγάζει ο Αλφειός. Πριν βγει από τον νομό δέχεται και τα νερά του Λάδωνα και του Ερύμανθου που και οι δύο πηγάζουν από την Αχαΐα. Στα βόρεια των Τροπαίων (Γορτυνία) έχει κατασκευαστεί φράγμα μήκους 105 μ. και ύψους 57 μ. που συγκρατεί τα νερά του Λάδωνα και σχηματίζεται έτσι τεχνητή λίμνη (έκταση 6.000 στρέμ., χωρητικότητας 50.000.000 κ. μ.). Η λίμνη αυτή τροφοδοτεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο με δύο ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες εγκατεστημένης ισχύος 70.000 κιλοβάτ που παράγουν κατά μέσο όρο 300.000.000 ωριαία κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας τον χρόνο. Το κλίμα του νομού Αρκαδίας, εκτός από τις χαμηλές παραλιακές περιοχές, είναι μάλλον ψυχρό και ηπειρωτικό. Τον χειμώνα το ψύχος είναι δριμύ, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, λόγω του ορεινού χαρακτήρα της περιοχής. Οι βροχοπτώσεις ξεπερνούν τα 800 χιλιοστά.

    Τα γεμάτα δάση βουνά, τα άφθονα νερά, οι όμορφες τοποθεσίες, οι ηλιόλουστες κοιλάδες, όπου βόσκουν προφυλαγμένα τα κοπάδια, έκαναν από την αρχαιότητα την Αρκαδία ιδιαίτερα ειδυλλιακή χώρα. Οι ποιητές (Θεόκριτος, Βιργίλιος) έπλασαν έτσι μια φανταστική χώρα όπου οι βοσκοί διατηρούσαν τα αγνά ήθη τους και επικρατούσε η ευτυχία της ήρεμης ζωής. Με τον τίτλο Αρκαδία ο Ι. Σανατσάρο δημοσίευσε βουκολικό ποίημα, το οποίο θεωρείται ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα της ιταλικής λογοτεχνίας. Με τον ίδιο τίτλο ο ’γγλος ποιητής Φ. Σίντνεϊ έγραψε έργο σε πεζό λόγο όπου παρεμβάλλονται στίχοι (η τρίτη μορφή του δημοσιεύτηκε το 1593) και ο Λόπε ντε Βέγκα βουκολικό ποίημα (1598). Αλλά και ο Γάλλος ζωγράφος Πουσέν εμπνεύστηκε από την Αρκαδία τον περίφημο πίνακά του Ποιμένες της Αρκαδίας (1653) που φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου.

    Ελένη Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου

    Η Ελένη Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου γεννήθηκε στα Τρόπαια Γορτυνίας. Σπούδασε στην παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως. Γράφει Ποίηση και Δοκίμιο. Το έργο της έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία στην Ελλάδα και στον κόσμο. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Έχει ανθολογηθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά και στη Σλοβενία. Είναι μέλος της "Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων" και του "Οργανισμού για την Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας". Το 2005, για τη συλλογή της "Υφαίνοντας ’νεμο" βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

    Έργα της οι ποιητικές συλλογές: "Έξοδος από τη νηνεμία" (1994), "Αμοιβαία Μετάθεση" (1999, Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων), "Υφαίνοντας 'Aνεμο", 2004, το αφήγημα "Στην πίσω μεριά του ορίζοντα", 2001 και τα κριτικά δοκίμια: "Η παρασημοφορία" του Δημ. Ζαδέ" (1995), "Ο υπαρξιακός Ν. Δ. Καρούζος" (2000) και "Ο ποιητής Γ. Κάρτερ" (2002).

    "Το χαλινάρι της καρδιάς
    όταν αγγίξει η μνήμη
    με αστραπές καλπάζει η ποίηση."

    "Υφαίνοντας 'Aνεμο" η Ελένη Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου, φτιάχνει ποίηση ξεχωριστή και σχηματοποιεί, στη βαθύτερη μοναξιά της "τον ακίνητο χρόνο". Λύπη, φθορά, αδυναμία, αντιφάσεις, "ευρύχωρα όνειρα", η άπορη μνήμη, "ένα δάσος παραίτησης". Οι στίχοι της Ελένης είναι γραμμένοι με ιερότητα και αγιασμένοι με "αυστηρή αγάπη" για τη ζωή και τους ανθρώπους..."

    [ZAΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ ]




    ΠΟΙΗΜΑΤΑ της ΕΛΕΝΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ - ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
    από τη συλλογή "ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΗΝΕΜΙΑ"

    ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ
    "...και τύχης δείσθαι, λαμπράς."

    Αυτήν την πορεία,
    δεν τη ζητήσαμε, μας εδόθηκε,
    μαζί με το χρώμα των ματιών
    και τη βάφτιση.
    Δοσμένο και τ' αγκάθι της καρδιάς,
    και της ψυχής, το μάλαμα'
    κι η θάλασσα ανοιχτή, δίχως σύνορα...
    Δική μας, η απόφαση,
    δικός μας κι ο απολογισμός.
    "...και τύχης δείσθαι, λαμπράς."
    Έχει εξιλασμό, κι ο ξαστοχισμένος...





    ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ

    Αν ήμουνα σταγόνα της βροχής,
    από τον ουρανό,
    θα ήμουνα ρυάκι, και πηγή και ποταμός,
    θα έφτανα,
    στην απεραντοσύνη της θάλασσας.
    Θα ήταν αδέλφια μου, η κοιλάδα, το βουνό,
    οι ταπεινοί κόκκοι της άμμου.
    Κι όταν γινόμουν, σύγνεφο κι ατμός,
    θα ήμουν,
    πιο κοντά, στ' αστέρια...





    ΕΠΡΕΠΕ;

    Κι ήρθε το θέρος το καφτό,
    καιρός, μεστής συγκομιδής.
    Κόκκοι γυμνοί αποφλοιωμένοι,
    άχυρα, σκορπισμένα στον άνεμο...
    Το δίκρανο το πιο σκληρό,
    το κράτησες, εσύ.





    ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

    Πορεία, συναλλακτική'
    παραβλέψεις, παραγραφές,
    προσπέλαση στις σκοπιμότητες.
    Οι αδιόρατες ενοχλήσεις,
    στοιβαγμένες στο χώρο της συγκατάβασης.
    Κάποια στιγμή, απέδρασαν.
    Στάθηκαν μπροστά σου,
    σε ειρωνική διαμαρτυρία.
    Ακινητοποιήθηκες'
    "Πώς προχωρείς, πού πας,
    σε ποια πορεία...
    Όλοι οι δρόμοι, δείχνουν:
    υπολογισμός! Υπολογισμός!"





    Από τη συλλογή "ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΗ"

    ΕΓΚΑΥΣΤΙΚΗ

    Αυτή η πίκρα
    χώνεψε με τον καιρό, μητέρα,
    κι η αιθάλη - πόα σκοτεινή -
    ερήμωσε το σιωπηλό μου στήθος.

    Με την παλίρροια της μνήμης -
    νόημα μακρινό -
    η αδιόρατη θλίψη σου,
    η αινιγματική σου σιωπή
    στ' αρχαίο κακό,
    η εγκαρτέρηση.
    Τόσο ξένα στα παιδικά μου σύνορα...

    Τώρα εγώ, η σπάταλη των δακρύων,
    με φύλλωμα χειμερινό στις αφές των εποχών -
    στο μαστίγιο της βροχής
    και στου ήλιου το κάμμα -
    ορθή υπάρχω μητέρα...
    Με το ρίγος όλου του χρόνου,
    απ' την κορφή ως τη ρίζα μου,
    μετρώ ημέρες,
    αιώνες αντοχής.





    Η ΑΛΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

    Στις φωτογραφίες μου διαπίστωσες
    αυτό που λέμε "φωτογένεια".
    ’ψυχοι αντικατοπτρισμοί
    σε χάρτινη επιφάνεια....

    Στις στάχτες της ματαιότητας
    αναζητώ την άλλη φωτογραφία,
    το έσχατο του εαυτού μας αποτύπωμα:

    Περιουσία ιερή κι αδιαπραγμάτευτη
    που παίρνουμε μαζί μας φεύγοντας'
    εικόνα ανάμνησης αγαθής, που αφήνουμε,
    ανεξίτηλη φωτογραφία στον καιρό
    να την προσκυνούν οι επίγονοι.





    ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ

    Εμμανουήλ,
    δυο τεράστιες γλαυκές λίμνες
    τ' απορημένα μάτια σου
    με ακολουθούν στις απόμονες ώρες μου.
    Η ασάλευτη άπνοιά τους -
    άηχη διαμαρτυρία -
    πόσες έγκλειστες κραυγές,
    μελλούμενες θύελλες...

    Χλωμό λεπτόμισχο λουλούδι
    στην άνυδρη ανημπόρια σου,
    Εμμανουήλ,
    σημάδι του ανάλγητου καιρού,
    παιδί του κόσμου, παιδί δικό μου,
    μικρέ μου αθώε Εσταυρωμένε,
    η μνήμη μου απαρηγόρητη.





    ΤΟ 131

    .... παρακαλώ περιμένετε στ' ακουστικό σας,
    παρακαλώ... παρακαλώ...
    Κρατούσες τ' ακουστικό
    κοιτώντας το κενό'
    "Θέλω ν' ακούσω κάποιον να μου μιλά...", μου ψιθύρισες.

    Ύστερα, το κάψιμο των καρφιών,
    ύστερα, "η λόγχη στα πλευρά",
    "η χολή και το όξος".

    Πέρασε αθέατη κι αυτή η "τελετή",
    όπως και τόσες άλλες.
    Μόνο που κάπου εκεί
    στα σκοτεινά μου σπλάχνα
    "το παραπέτασμα εσχίσθη"
    κι άνοιξε άλλη μια
    απροσμέτρητη ρωγμή.

    Ήτανε γιορτινή Παραμονή,
    και τα παιδιά, χαρούμενα,
    τραγούδαγαν τα κάλαντα στο δρόμο...

    ****************

    Στη Γραμματική του "τρέχω"
    κυνηγώ το χρόνο,
    στη Σύνταξη του "ξεχνώ"
    ξεγελώ τον εαυτό μου.
    Το επικάλυμμα της συνήθειας
    μια εύθραυστη ισορροπία...
    Προς το παρόν, αναπνέω.





    Από τη συλλογή "ΥΦΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΝΕΜΟ"

    ΑΛΓΕΒΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

    Στην άλγεβρα υπάρχει πάντα
    η πρόκληση διαδρομής
    προς την στέρεη αλήθεια.
    Η αναζήτηση ισόρροπης συνάντησης'
    η μαγεία μιας ταυτότητας.

    Ανάμεσά μας
    αιωρείται ανεπίλυτη
    η εξίσωση απόστασης.

    Εκεί μέσα υπάρχουμε
    σε αγκυλωτές παρενθέσεις,
    σημεία συμβατικά,
    λόγοι ασύμμετροι.
    Ο καθένας στη νύχτα του
    ιδρύουμε ανισότητες...





    ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΘΕΑ
    "...Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος." (Ματθ. Δ' 4)

    Εδώ μέσα υπάρχω
    στα όρια του λιβαδιού μου,
    και για την απεριόριστη νομή μου
    πατώ και τα όρια του πλαϊνού...

    Στη φυτική μου βασιλεία
    ανώφελοι οι στοχασμοί
    και τα προτεινόμενα αχειροποίητα σχήματα,
    αφού και "επ' άρτω μόνω ζήσεται αν-θρωπος..."

    Και "Χόρτος"
    και "Χους εις χουν"
    απ' άκρη σ' άκρη του λιβαδιού.





    ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ

    Έχει το ποίημα
    προσωπίδα αθέατη,
    με αινιγματική
    τη γραμμή των χειλιών,
    με μάτια χαοτικά
    που πασχίζουν να χωρέσουν
    περισσότερο ουρανό.

    Πίσω από τις λέξεις
    η έντρομη ματιά
    στις παραστάσεις των θεαμάτων,
    ο άρτος που μυστικά ιερουργεί
    στο άβατον της ψυχής.

    Έχει το ποίημα
    μια προσωπίδα αιχμηρή
    από μνήμες κρυσταλλωμένες,
    που χαρακώνουν βαθιά
    τις μύχιες κρύπτες του.





    ΑΕΝΑΗ ΡΟΗ

    Αυτά που φεύγουν,
    όσα φαντάζουνε αιώρηση στιγμής
    ή αιωνιότητα,
    όλα που φθίνουν στον καιρό...

    Κι όλο πληθαίνει το κενό,
    κι η απουσία
    φαράγγι άπατο,
    που δε στομώνει.





    ΕΞΑΓΡΑΜΜΟ

    Ω αηδόνι
    των μεθυσμένων αναβαθμών,
    ερώτημα έκθαμβο!
    Σε συμφωνία υπερούσια ανασκιρτάς
    εξευγενίζεις το σύμπαν.
    Στην κόψη γης και ουρανού
    το χρόνο ακινητείς.

    Οι σταλακτίτες των καιρών
    πληθαίνουν στα υπόγεια σπήλαια'
    στενεύουν τα περάσματα.

    Με τα βαριά μου ενδύματα
    ασθμαίνω στις διαβάσεις...



    Δουκίσσης Πλακεντίας 70 - 72 Αθήνα 115 - 23


    Ελένη Ηλιοπούλου - Ζαχαροπούλου
    Web site: http://www.kud-logos.sl http://homepages.pathfindre.gr/poiitikigonia
    Αναζητήσεις





    Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αρκαδίας
    Επιμελητήριο Αρκαδίας
    Παναρκαδική Ομοσπονδία Αμερικής
    Δήμος Γόρτυνος
    Δάρα
    Levidi
    ΤΟ ΚΑΛΛΙΑΝΙΟΝ
    το Χωριό Σέρβου
    Θεοξένια
    Κοσμά Κυνουρίας

    Ανθολογίες

    Ελληνικά Κείμενα - Περιεχόμενα

    Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού του Κ. Θ. Δημαρά και Γ.Π. Σαββίδη

    συγχρονη ελληνικη ποιηση του Χρήστου Δημάκη

    ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ

    Ανθολογία - Ποίηση - Θράκης.

    Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης του Σταύρου Αμπελά

    The LAND of GODS: Ανθολογία 'Ελληνες Ποιητές στο Διαδίκτυο

    ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ : Κεντρική Σελίδα Αφιερωμάτων

    Meta-theses: An Electronic Magazine in Greek

    The LAND of GODS: Ποιητική Ανθολογία : ποιήματα: τα αγαπημένα ...

    ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ του Αρχιμήδη Αναγνώστου

    Οι Ποιητές της Κύπρου

    Ανθολογία Η γωνιά των Ποιητών και Συγγραφέων

    Ελληνική λογοτεχνία οι Γραμμές

    Ανθολογία Φραγκφούρτης 2001 ...

    Ανθολογία από την ποίηση του Κωστή Παλαμά

    The LAND of GODS: Λογοτεχνία της ΕΕΛΣΠΗ 'Ελληνες Συγγραφείς των Πέντε Ηπείρων γράφουν και δημιουργούν

    ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ... Ανθολογία ποιημάτων. Θέλω να το διαβάσω...

    Ποίηση, διηγήματα. Ανθολογία Ρένου Αποστολίδη

    Ανθολογία τα ΚΕΙΜΕΝΑ του Νίκου Σαραντάκου

    The LAND of GODS: Σελίδες απ' την Ελληνική Λογοτεχνία στο Διαδίκτυο

    Πολιτικό καφενείο "Ο Μεγάλος Ανατολικός"

    Λέξημα.gr - Λογοτεχνικό Περιοδικό & Πύλη::

    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

    'Aτυπη Λέσχη Νέων Λογοτεχνών


    Τα πρόσωπα.." της kathimerini.gr.
  • Αλ Γκορ

  • Εντιθ Πιαφ

  • Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

  • Σίνζο 'Aμπε

  • Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν

  • Τζέρι Γιάνγκ

  • Πολ Γούλφοβιτς

  • Τζέρι Φάλγουελ

  • Νικολά Σαρκοζί

  • Στίβεν Χόκινγκ

  • Ρούπερτ Μέρντοχ

  • Μπόρις Γιέλτσιν

  • Τσο Σέουνγκ-Χούι

  • Νάνσι Πελόζι

  • Νίκος Εγγονόπουλος

  • Κων/νος Καραμανλής

  • Κεμάλ Ατατούρκ

  • Ιωσήφ Στάλιν

  • Μάρτιν Σκορτσέζε

  • Χίλαρι Κλίντον

  • Ιντί Αμίν

  • Νίκος Κούρκουλος

  • Μίλτον Φρίντμαν

  • Ορχάν Παμούκ

  • Οδυσσέας Ελύτης

  • Αμεντέο Μοντιλιάνι

  • Ζινεντίν Ζιντάν

  • Ρέμπραντ

  • Βλάντιμιρ Πούτιν

  • Κιμ Γιονγκ Ιλ

  • Kαραβάτζιο

  • Νόαμ Τσόμσκι

  • Λεονάρντο Ντα Βίντσι

  • Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ

  • Αλέξης Δαμιανός

  • Σίγκμουντ Φρόιντ

  • Bernardo Provenzano

  • Σάμιουελ Μπέκετ

  • Απόστολος Βαβύλης

  • Γεωργίος I. Ράλλης

  • E. X. Γονατάς

  • Κων/να Μπουρμπούλια

  • Mehmet Ali Agca

  • 'Aλμπερτ Αϊνστάιν


  • τα Ιστορικά ανέκδοτα
    του Κολοκοτρώνη

    Ο θρυλικός «Γέρος του Μωριά» γεννήθηκε στην Παλαιά Μεσσηνία. Να πως τον περιγράφει ο Βλαχογιάννης: 'Οψη «αδύνατη και μαυρειδερή' μάτια βαθουλά, ματιά σκληρή και δυνατή' μεγάλο μουστάκι μαύρο, γερακωτή μεγάλη μύτη' μαλλιά μακρυά κυματιστά. Μικρό κόκινο φέσι στραβοφορεμένο. Τέλος, πρόσωπο που χτυπάει και ξαφνίζει, και που του κάκου θα γύρευε κανείς να βρη σ' έναν Ευρωπαίο το ταίρι του».

    Οι Αρβανίτες έτρεμαν κυριολεκτικά το Κολοκοτρωναίκο σπαθί. Γι' αυτό κι' ο φοβερώτερος όρκος τους ήταν: -Να μη γλυτώσω απ' το σπαθί του Κολοκοτρώνη!.

    -Πόσο μεγάλη είναι η χώρα που γεννήθηκες; τον ρώτησε κάποιος 'Αγγλος περιηγητής. -'Εχει διακόσιους φούρνους! είπε γελώντας ο Κολοκοτρώνης. (Κάθε σπίτι στα χωριά έχει και δικό του φούρνο).

    Μια γυναίκα του ζήτησε κάποια χάρη: -Αφέντη μου, τού'λεγε, κάνε μου αυτό το καλό, και σκλάβα σου να γένω! -Τί λες, μωρή ζουρλή; Εμείς για τη λευτεριά πολεμούμε κι' εσύ θέλεις να γίνης σκλάβα μου;

    Του είπαν κάποτε: -Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψη. -Το ξέρω, απάντησε' εμένα θα πρωτοεξορίση.

    Κάποτε φιλοξένησε εν γνώσει του το φωνιά του αδερφού του, ο οποίος νόμιζε ότι δεν τον ξέρει ο «Γέρος». -Παιδί μου! λέει η μάνα του, δίνεις να φάει ψωμί ο φονιάς του παιδιού μου; -Σώπα μάννα' είπε ο στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο του σκοτωμένου.

    Από τη στιγμή, που ο Κολοκοτρώνης ανακατεύτηκε στην πολιτική, έχασε τα νερά του. Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε το σφάλμα του και ξαναγύρισε στ' άρματα.
    Διηγόταν μάλιστα και το ακόλουθο μύθο, για να δείξη πως την έπαθε, όταν πήγε να γίνη πολιτικός: 'Ενας λύκος άρπαξε ένα αρνί από το μαντρί και πήγε παραπέρα να το φάει. -Κυρ λύκο, θα με φας, το ξέρω, είπε το αρνί. Γι' αυτό όμως το καλό, κάνε μου και μένα αυτή τη χάρη: τραγούδα μου λιγάκι, γιατί έχεις πολύ γλυκιά φωνή και μένα μου αρέσουν τα τραγούδια.
    'Αφησε ο λύκος το αρνί κι άρχισε να ουρλιάζη. Τον άκουσαν τότε τα σκυλιά και τον πήραν στο κυνηγητό. Είδε κι έπαθε, ώσπου να γλυτώσει. Τότε στάθηκε ψηλά στη ράχη κι αγναντεύοντας το μαντρί είπε: -Τί ήθελα εγώ να κάμω τον τραγουδιστή; Καλά να πάθω!.
    'Ελεγε κι αυτόν το μύθο: Η κουκουβάγια είχε βρωμίσει πολύ τη φωλιά της κι αποφάσισε να κατοικήση αλλού. Της λέει τότε ο κούκος: -Του κάκου βασανίζεσαι, όσο παίρνεις μαζί σου και τον πισινό σου.

    Οι μεγάλοι καπεταναίοι της Επαναστάσεως είχαν διάφορα παρατσούκλια μεταξύ τους.
    Τον Οδυσσέα Ανδρούτσο τον έλεγαν Γερο-Χουλιάρα για τις πονηριές και τα τερτίπια του' Γέροντα έλεγαν τον Γκούρα για την φρονιμάδα του' Γύφτο έλεγαν τον Κολοκοτρώνη για το χρώμα του' Γύφτο έλεγαν και τον Καραϊσκάκη.

    Καταδιωκόμενος ο Κολοκοτρώνης από τα κυβερνιτικά στρατεύματα στον εμφύλιο πόλεμο του 1825, στάθηκε κάτω από μια καρυδιά να ξεκουραστή. Και μονολογούσε λυπημένος: -Τί έχεις, καρυδιά μου, και παραπονιέσαι; Μη σε πετροβολάνε τα παιδιά; Είναι γιατί έχεις τα καρύδια...
    * (Γνωστή και η λαϊκή παροιμία: «Το δέντρο πώχει τον καρπό όλο πετροβολιέται».

    Ο Κολοκοτρώνης σχολίασε τη δολοφωνία του Καποδίστρια με τον ακόλουθο μύθο: Κάποτε, λέει, τα γαϊδούρια πήραν την απόφαση να σκοτώσουν το σαμαρά, για ν' απαλλαγούν απ' τα σαμάρια κι απ' το φορτίο, που τους έβαζαν οι άνθρωποι. 'Ετσι κι έγινε.
    Αμέσως όμως κατόπιν πήραν την πρωτοβουλία τα καλφάδια (οι μαθητευόμενοι) του σαμαρά, μα δεν ήξεραν να κάμουν καλή τη δουλειά, γιατί έχασαν το μαστορά τους.
    'Ετσι τα κακοφτιαγμένα σαμάρια άρχισαν να χτυπάνε και να πλυγώνουν τα δυστυχισμένα γαϊδούρια, που δεν άργισαν να καταλάβουν ότι με την ανόητη πράξη τους έπεσαν από το κακό στο χειρότερο...

    Στον 'Οθωνα, ο οποίος τον ρώτησε τι γνώμη είχε για το νέο πανεπιστήμιο, που άρχισε να χτίζεται, απάντησε:
    -Να σας πω, μεγαλειότατε' μου φαίνεται ότι τούτο εδώ -κι έδειξε το Πανεπιστήμιο- δεν έπρεπε να κτισθή κοντά σε κείνο -κι έδειξε το Παλάτι' διότι φοβούμαι ότι τούτο θα φάει εκείνο..

    'Ελεγε «Οι 'Ελληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν θεόν φρόνιμον».

    Μετά την καταδίκη του τον πληροφόρησαν ότι ο βασιλιάς του χαρίζει τη ζωή και τον αφήνει μόνο... 20 χρόνια φυλακή. -Θα γελάσω το βασιλιά! Δεν θα ζήσω τόσους! Αποκρίθηκε.

    ο ΕλληνισμόςSince 1996 της Διασποράς
    ...Αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
    Προηγούμενη σελίδα Κεντρική σελ. της ΕνότηταςΕπόμενη σελίδα
      

    ..Με την Ελλάδα να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην ξεχαστείς στα καταράχια της οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι σημαδεμένη την Ελλάδα!...

    σήμερα: