...''Μπορώ να πω ότι αποτυπώνεται με ακρίβεια την πραγματικότητα του Έλληνα της Διασποράς. Μακριά από φαινομενικές τυμπανοκρουσίες και ασύστολα ψεύδη περί συνοχής και δύναμης της ομογένειας, λέτε τα πράγματα όπως έχουν. Ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη φάση όπου η Ελληνική γλώσσα πάει να εξαφανιστεί ενώ και οι νέες γενιές των Ελλήνων της Διασποράς πάνε να αφομοιωθούν..." Χρίστος Α. Νεοφύτου
''I can say that accurately reflected the reality of the Greek Diaspora. Far from seeming fanfare and brazenly lies the cohesion and strength of the Diaspora, saying things like they are. That we are in a very difficult phase where the Greek language to go extinct while new generations of Diaspora Greeks go to digest..." Xristos A. Neofytoy
Since 1996
Kostas Douridas
  1. Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς
    A letter to the Greek in Diaspora

  2. ο 'Υμνος του μετανάστη
    Hymn of the migrant..

  3. ο Πρόλογος
    Prologue..

  4. Πνεύμα Κοινότητας...
    Spirit of Community...

  5. Γη των πατέρων μου..
    Land of my fathers..

  6. ..Οι Ποσειδωνειάτες του Καβάφη..
    ..Poseidonians of the future..

  7. Mοιάζουμε αποξεχασμένη μεραρχία..
    An abandoned army

  8. Πάνω στα βράχια της πατρίδας..
    On the rocks of my country..

  9. Στο Ελληνόπουλο της Διασποράς..
    The children of the Diaspora..

  10. 'Αγιε μου μετανάστη..
    Sainted migrant..

  11. η Προσευχή του μετανάστη..
    The migrant's prayer..

  12. το Πάσχα των Ελλήνων της Διασποράς..
    Easter of the Greeks of the Diaspora....

  13. Λαμβρινή Σταύρου..
    Lamvrini Stavrou

  14. Μάθε, προχτές σου έστειλα..
    Hear this, the other day I sent..

  15. Ο Θάνατος του Μετανάστη..
    Death of the Immigrant

  16. Τα ..ερημικά χωριά της πατρίδας μου.. The ..deserted villages of my country

  17. Και λέω άραγε ταχιά..
    And I wonder tomorrow..

  18. Και είπε ο λαός μου...
    And my people said..

  19. «'Oπου Φωνάζω και να Βρίσκεστε Αδελφοί»
    Wherever you are,when I call, my brothers»

  20. Κυπριακή παράδοση
    Cypriot tradition

  21. Ένα τραγούδι για το '21
    A song for '21

  22. Με το τραγούδι το δημοτικό
    With the demotic song

  23. Στάλα τη στάλα
    Drop by drop

  24. Κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση
    With literature and poetry

  25. 'Ενα ακόμα λάθος..
    'Another mistake

  26. Χαμπέρια..
    News

  27. Οι χωριανοί λιγόστεψαν..
    There are fewer villagers

  28. Να μου το θυμάσαι..
    Remember this

  29. Στον ύπνο του μικρού παιδιού ..
    In the small child's sleep..

  30. Στις αυλές και στα μπαλκόνια
    In the yardsand on the balconies

  31. Στις πέρα ανηφοριές..
    Up on the far off hills..

  32. Φύγανε τα χρόνια μας
    Our years gone

  33. Στα 2004
    In 2004

  34. Η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη
    The Olympic Flame of the Migrant

  35. Τόσο μακριά
    So far away...

  36. 'Ελα βρε γέρο να μας δεις..
    Come on old man now hear my call..

  37. Για μιαν ...Αθήνα
    For an...Athens

  38. Στα 1950 όταν ο Ανδρέας Κιούλος..
    In 1950 when Andreas Kioulos..

  39. Το μόνο που ξέχασαν..
    The only thing they forgot..

  40. Σε ψάχνω..
    I seek you

  41. Νίκος Αλιάγας
    Nikos Aliagas

  42. Ζει ο Μεγαλέξανδρος;
    Does Alexander live?

  43. η Αρετή Κετιμέ
    Areti Ketime

  44. Αφιέρωμα..
    Dedicated..

  45. Η πατρίδα μου
    My Country

  46. Θέλω να ξέρεις..
    I want you to know..

  47. Κοίτα φίλε μου...
    Just look, my friend..

  48. Μου ήρθε κοντά..
    It comes close...

  49. Την μάνα την φευγάτη
    The elusive mother

  50. O έφεδρος λοχίας Παπαχρήστου
    Reserve sergeant Papachristou

  51. Ο χαμένος μου παράδεισος
    My paradise lost

  52. Tσάμικο, βλάμικο!
    Tsamiko, vlamiko!

  53. Τα παιδιά του μετανάστη
    Migrants' children

  54. Πρόσωπα..
    Faces..

  55. ΠατροΚοσμάς
    Patrokosmas*

  56. Αυτός ο τόπος..
    This land..

  57. Είναι το ίδιο;
    Is it the same?

  58. Kαι θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις..
    And I will exist as long as you exist

  59. Με πέντε οργιές καζάντι..
    With five fathoms ..progress..

  60. Στον τόπο τα κλαρίνα..
    The clarinets ring loudly..

  61. Γράμμα στην Ελένη Φοκά
    A letter to Eleni Foka

  62. Σκληρή Πραγματικότητα..
    Harsh Reality

  63. Κοινοτικά και Οργάνωση
    Community affairs and Organisation

  64. Ζητείται ελπίδα
    Hope wanted

  65. Ελληνική Διασπορά ώρα Μηδέν?
    Greek Diaspora Zero Hour?

  66. η Ελληνική Διασπορά απ' τους Αρχαίους Χρόνους..
    The Greek Diaspora from Ancient Times..

  67. Τι είναι η Διασπορά?
    What is the Diaspora?

  68. Αντί για Επίλογο
    In lieu of epilogue

  69. Μικρό-Απάνθισμα
    Small Anthology

Επόμενη Ενότητα / Next Unity..
Ακολουθείτε το τόξο για την επόμενη ενότητα / Follow the arrow to the next section
Προηγούμενη Ενότητα / Previous Unity Προηγούμενη Σελίδα / Previous Page
Αρχική Σελ.
Starting Page
Επόμενη Σελίδα / Next Page
τα δικά μου γραψίματα / my own writings:

ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ: Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς / ..AND SMOKE RISING : A Letter to the Greek in Diaspora

«..Αυτάρ Οδυσσεύς ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης, θανείν ιμείρεται..» (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.) / «..But Odysseus yearning to see if it were but the smoke leap upwards from his own land, hath a desire to die..» (Odyssey, a, f 57).
Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι Journey to Kardaritsi
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΡΙΔΑΣ
"..Γεννήθηκε στη Γορτυνία του Νομού Αρκαδίας. Μετανάστευσε στον Καναδά όπου ζει με την οικογένειά του. Καλλιεργεί την ποίηση και την αρθρογραφία, με θέματα που εστιάζονται στον 'Ελληνα μετανάστη και στο οδυσσειακό όνειρο του νόστου. 'Εχει ετοιμάσει μια πλούσια σελίδα στο διαδίκτυο απ' όπου προβάλλει την Ελλάδα και τον όπου γης Ελληνισμό. Υπό έκδοση βρίσκεται το έργο του Καπνόν Αποθρώσκοντα.
"Ξενιτειά" Ανθολογία
Βιβλιοθήκη Κυπριακής Διασποράς
της ποιήτριας Ρούλας Ιωαννίδου - Σταύρου"
   Home to LAND of GODS  ο 'Υμνος του μετανάστη / Hymn of the migrant.. ο Πρόλογος / Prologue.. Πνεύμα Κοινότητας / Spirit of Community... Γη των πατέρων μου / Land of my fathers.. Οι αυριανοί Ποσειδωνειάτες του Καβάφη / Cavafy's Poseidonians of the future.. Αποξεχασμένη μεραρχία / We are like an abandoned army division.. Πάνω στα βράχια της πατρίδας / On the rocks of my country.. Στο ελληνόπουλο της διασποράς / The Greek children of the Diaspora.. 'Αγιε μου μετανάστη / Sainted migrant.. η Προσευχή του μετανάστη / The migrant's prayer.. το Πάσχα των Ελλήνων της διασποράς / Easter of the Greeks of the Diaspora.. Λαμβρινή Σταύρου / Lamvrini Stavrou Μάθε, προχτές σου έστειλα / Hear this, the other day I sent.. Ο Θάνατος του μετανάστη / Death of the Immigrant Στις εκκλησιές της διασποράς.. / Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου / The distant and deserted villages of my country Και λέω άραγε ταχιά / And I wonder tomorrow.. Και είπε ο λαός μου / And my people said.. «'Oπου φωνάζω και να βρίσκεστε αδελφοί» / «Wherever you are, when I call, my brothers» Κυπριακή παράδοση / Cypriot tradition Ένα τραγούδι για το 21 / A song for '21 Με το τραγούδι το δημοτικό / With the demotic song Στάλα τη στάλα / Drop by drop Κοντά στη λογοτεχνία και την ποίηση.. / With literature and poetry 'Ενα ακόμα λάθος / Another mistake Χαμπέρια / News Οι χωριανοί λιγόστεψαν / There are fewer villagers Να μου το θυμάσαι.. / Remember this Στον ύπνο του μικρού παιδιού / In the small child's sleep Στις αυλές και στα μπαλκόνια / In the yards and on the balconies Στις πέρα ανηφοριές.. / Up on the far off hills.. Φύγανε τα χρόνια μας / Our years gone Στα 2004 / In 2004 Η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη / The Olympic Flame of the Migrant Τόσο μακριά / So far away... 'Ελα βρε γέρο να μας δεις.. / Come on old man now hear my call.. Για μιαν Αθήνα... / For an...Athens Στα 1950 όταν ο Ανδρέας Κιούλος.. / In 1950 when Andreas Kioulos.. Το μόνο που ξέχασαν / The only thing they forgot.. Σε ψάχνω / I seek you Νίκος Αλιάγας .. / Nikos Aliagas Ζει ο Μεγαλέξανδρος; / Does Alexander live? Αρετή Κετιμέ / Areti Ketime and our demotic song Αφιέρωμα / Dedicated.. Η πατρίδα μου / My Country Θέλω να ξέρεις / I want you to know.. Κοίτα φίλε μου / Just look, my friend.. Μου ήρθε κοντά.. / It comes close... Παλιέ μου φίλε / Την μάνα την φευγάτη / The elusive mother O έφεδρος λοχίας Παπαχρήστου / Reserve sergeant Papachristou Ο χαμένος μου παράδεισος / My paradise lost Tσάμικο, βλάμικο! / Tsamiko, vlamiko! Τα παιδιά του μετανάστη / Migrants' children Πρόσωπα / Faces.. ΠατροΚοσμάς / Patrokosmas* Αυτός ο τόπος / This land.. Είναι το ίδιο? / Is it the same? Kαι θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις.. / And I will exist as long as you exist Με πέντε οργιές καζάντι.. / With five fathoms ..progress.. Στον τόπο τα κλαρίνα / The clarinets ring loudly.. Γράμμα στην Ελένη Φοκά / A letter to Eleni Foka Σκληρή Πραγματικότητα / Harsh Reality Κοινοτικά και Οργάνωση / Community affairs and Organisation Ζητείται ελπίδα / Hope wanted Ελληνική Διασπορά ώρα Μηδέν? / Greek Diaspora Zero Hour? η Ελληνική Διασπορά απ' τους Αρχαίους Χρόνους.. / The Greek Diaspora from Ancient Times.. Τι είναι η Διασπορά? / What is the Diaspora? Αντί για Επίλογο / In lieu of epilogue

  
The LAND of GODS Since October 1996
Oakville Ontario Canada
ο Ελληνισμός της Διασποράς
Κριτικές σημειώσεις
πάνω στα κείμενα του Καπνόν Αποθρώσκοντα
της λογοτέχνιδας κ. Ελευθερίας Μπέλμπα

Αγαπητέ κύριε Κώστα Δουρίδα, καλησπέρα σας. ......Σας στέλνω επίσης και το δόκιμιο μου ως πρόλογο στα κείμενά σας γενικά, το θέμα του είναι η λογοτεχνία των αποδήμων Ελλήνων. Γράψτε μου πως σας φάνηκαν. Σας στέλνω τους φιλικούς μου χαιρετισμούς. με πολλή εκτίμηση Ελευθερία Μπέλμπα February 09, 2005

ΔΟΚΙΜΙΟ
Η Λογοτεχνία
των Αποδήμων Ελλήνων.
της Ελευθερίας Μπέλμπα,
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην ιστορία της γραμματείας μας επισημαίνεται η παρουσία του ελληνικού λογοτεχνικού βιβλίου σε κάθε γωνιά της γης, με συνέπεια τη διακίνηση των ιδεών, των ηθών, των πιστεύω, των αξιών, του τρόπου ζωής και γενικά της εθνικής κουλτούρας και την επίδραση σε αλλότριους πολιτισμούς. Συσσωρεύοντας κανείς πληροφορίες βέβαια σήμερα από τον τύπο και γενικά τα μέσα ενημέρωσης, αντιλαμβάνεται τη ενεργοποίηση ομάδων και επίσημων φορέων που αποσκοπούν να επεκτείνουν τη φήμη της ελληνικής λογοτεχνίας και έξω από τα όρια της χώρας.

Έτσι και οι δραστηριότητες της ΕΕΛΣΠΗ (Ένωσης Ελλήνων λογοτεχνών και συγγραφέων των πέντε ηπείρων) είναι ενδεικτικές της προσπάθειας των πνευματικών δημιουργών να προωθήσουν ανά τον κόσμο την ελληνική τέχνη του γραπτού λόγου. Παράλληλα διαδίδονται και τα έργα των λογοτεχνών της ελληνικής διασποράς, παρέχοντας τη δυνατότητα σε μελετητές αλλά και στο κοινό να παρατηρήσει την ιδιαίτερη σημασία τους.

Το Αριστοτέλειο ίδρυμα της Κύπρου εξάλλου, σε συνεργασία με την ΕΕΛΣΠΗ, επιτελεί ένα προσοδοφόρο διάβημα, δηλαδή την παρουσίαση σε εκθεσιακούς χώρους στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό του ελληνικού βιβλίου και μάλιστα των εκδόσεων των Ελλήνων μεταναστών λογοτεχνών. Με αυτό το έναυσμα μπορούμε να επιχειρήσουμε μια περιδιάβαση στα έργα των αποδήμων Ελλήνων, προκειμένου να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στα βασικά χαρακτηριστικά της γραφής, στις κυρίαρχες ιδέες, το ύφος, τη θεματολογία, την πάγια μορφολογία και την αισθητική τους.

Δ Ο Κ Ι Μ Ι Ο :
Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ


Η αξία της τέχνης αναφέρεται γενικά στον εξευγενισμό του ατόμου, την πνευματική του καλλιέργεια, την ηθικοποίησή του και τη σμίλευση αισθητικών αξιών. Ο έντεχνος γραπτός λόγος συγκεκριμένα προσκομίζει τη δυνατότητα συγκρότησης ολοκληρωμένης σκέψης και εμβάθυνσης. Επιπρόσθετα, μέσω αυτού διοχετεύονται ιδεολογίες, διαδίδονται γνώσεις και πληροφορίες, προσεγγίζεται η ευαισθησία, αναδεικνύονται οι υψηλές πανανθρώπινες αξίες. Είναι αλήθεια πως έτσι διαμορφώνεται ο πνευματικός πολιτισμός, πιστοποιείται η εθνική φυσιογνωμία με την πιστοποίηση των φυσιογνωμικών εκείνων χαρακτηριστικών που εντάσσουν τα μεμονωμένα έργα στην εθνική τους παρακαταθήκη.

Το βιβλίο σήμερα διαδίδεται ευκολότερα βέβαια και με μεγαλύτερη ταχύτητα συγκριτικά με το παρελθόν, εξαιτίας της προόδου της τεχνολογίας. Με το διαδίκτυο συνεπώς σηματοδοτείται και το γεγονός της κοινοποίησης του εντύπου γενικά σε κάθε γωνιά της γης, πράγμα που επιφέρει ως συνέπεια αφενός την ευχέρεια της επικοινωνίας μεταξύ των διανοουμένων παγκόσμια και αφετέρου την πληροφόρηση των αναγνωστών και των μελετητών της λογοτεχνίας. Θεωρείται μάλιστα προσοδοφόρα η διακίνηση των ιδεών μέσω των "ηλεκτρονικών" δημοσιεύσεων, χωρίς αυτό να καταργεί την αξία του βιβλίου, απεναντίας την καθιστά πρωτεύουσα.

Κάθε γενιά συγγραφέων μας διαφωτίζει για μια σειρά ιδεογραμμάτων που εντοπίζονται στην εκάστοτε εποχή που αυτοί αντιπροσωπεύουν? μέσα από τα έργα τους ιδιαίτερα αποσαφηνίζονται στοιχεία κοινά που μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε το ύφος, την επικρατούσα γλωσσική έκφραση, την ποιότητα της μορφολογίας, τους βασικούς θεματικούς πυρήνες, τις πηγές έμπνευσης και την ερμηνεία των επικρατουσών ιδεολογιών.

Η λογοτεχνία της διασποράς λοιπόν σήμερα στο σύνολό της γίνεται προσιτή στο ευρύτερο κοινό όχι μόνο μέσω της παραδοσιακής έκδοσης των βιβλίων, αλλά και του "ηλεκτρονικού" τύπου. Απαρτίζεται από μια σωρεία αξιόλογων έργων, μέσα στα οποία μπορεί να διαβλέπει κανείς τη συγκεκριμένη καθεστώσα κουλτούρα, τον τρόπο θέασης της ζωής, κατανόησης των γεγονότων. Επιπλέον αναδεικνύεται ο προβληματισμός γύρω από τις σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων συγγραφέων του εξωτερικού στο πνεύμα του διεθνισμού και υπάρχει διαλεκτικός συσχετισμός με τις εγχώριες δημιουργίες. Σε πολλά έργα λοιπόν των αποδήμων Ελλήνων λογοτεχνών διακρίνεται η έντονη νοσταλγική διάθεση για την πατρίδα, που παρουσιάζεται ως μια κοιτίδα που συγκρατεί τις ευαισθησίες, τους οραματισμούς και ένα διαδεδομένο σκεπτικό. Ενδεικτική κρίνεται η συναισθηματική φόρτιση κυρίαρχη στα κείμενα που με αναδρομικές αφηγήσεις εμμένουν στην ανάλυση της κοινωνικής πραγματικότητας της χώρας μας σε συγκεκριμένες περιόδους, φέροντας στην επιφάνεια τον τρόπο διαβίωσης, τις συνήθειες, τα έθιμα, την τυπική συμπεριφορά και τις αξίες. Κάποτε η προσφυγή στο προσωπικό παρελθόν του γράφοντος στην πατρίδα αποτελεί κατάθεση ενός ιδιαίτερου τρόπου σκέψης, σε τόνο εξομολογητικό.

Στην ποίηση πάλι παρατηρούμε τη χρήση του ελεύθερου στίχου, συνακόλουθο της μοντέρνας έκφρασης των ιδεών, συνδυασμένο με μια ρυθμικότητα που προσδίδει ποιότητα στο λόγο. Δε λείπει η αλληγορική αναδίπλωση των σημασιών, η μεταφορικότητα, η παρήχηση, η επιστράτευση εκφραστικών σχημάτων, ο συμβολισμός, η ρεαλιστική προσέγγιση των ζητουμένων. Επιπλέον οι ίδιοι δημιουργοί εμμένουν και στην καθιερωμένη από τη γραμματεία μας μορφή, αποδεικνύοντας την έννοια της συνέχειας της παράδοσης? έτσι προτιμούν και την έμμετρη απόδοση των νοημάτων μέσα από τη δυναμική της επεξεργασίας των κειμένων, την ομοιοκατάληκτη διατύπωση, τη χρήση του στροφικού συστήματος πιστοποιώντας ότι το σκεπτικό του σύγχρονου ατόμου δύναται να ξεδιπλώνεται σ' ένα παγιωμένο σχήμα.

Ενδεικτικό μάλιστα είναι πως στην πεζογραφία το παρελθόν παίζει πρωτεύοντα ρόλο με την ανάδειξη της διαδικασίας της μνήμης. Επομένως οι συγγραφείς της πρώτης γενιάς των μεταναστών εστιάζουν στις αναμνήσεις από τη γενέτειρά τους και μάλιστα σε εποχές ιστορικής σημασίας για τον τόπο μας, όπως τα μεταπολεμικά έτη, ο εμφύλιος, η δικτατορία των συνταγματαρχών. Αποκομίζουμε πληροφορίες σχετικά με τις κοινωνικές διαμάχες, τις πολιτικές ανατροπές, την οικονομική κατάσταση, τις ιδεολογίες, το διαχωρισμό σε ταξικούς ομίλους, τις ταλαιπωρίες του λαού, τις βλέψεις των κυβερνητικών φορέων. Στο πλαίσιο αυτό βέβαια κατατίθενται και μαρτυρίες που μας βοηθούν να αποσαφηνίσουμε τα αίτια που υποκίνησαν το μεταναστευτικό ρεύμα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπως αυτό εντάθηκε κατά τη δεκαετία του '60. Αντιλαμβάνεται κανείς την επιλογή διεξόδου στη λύση της αυτοεξορίας στο εξωτερικό κατά την επτάχρονη δικτατορία που είχε ως απόρροια την οριστική απομάκρυνση πολλών Ελλήνων από την πατρίδα. Έτσι γνώριζαν πως θα απεγκλωβιστούν αφενός από τη φίμωση της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών, εξαιτίας της λογοκρισίας και αφετέρου από τις διώξεις, τις συλλήψεις, τη φυλάκιση, την κακοποίηση γενικά της ζωής εξαιτίας των φρονημάτων τους ή της πολιτικής τους δράσης.

Στα εναύσματα ωστόσο που υποκίνησαν την αποδημία στο εξωτερικό προστίθεται, όπως γίνεται κατανοητό από τα κείμενα, αυτό που χαρακτηρίζεται γενικά ως αναζήτηση μια καλύτερης τύχης. Οι Έλληνες που κατέφυγαν σ' αυτή τη λύση επιδίωκαν να αντιμετωπίσουν τα οξυμμένα οικονομικά τους προβλήματα, την αδυναμία της επιβίωσης, που εξαρτιόταν από την άνοδο των ποσοστών της ανεργίας. Σε καιρούς εκβιομηχάνισης του τόπου εύλογη ήταν η παρείσφρηση της μηχανής στους χώρους απασχόλησης, η αντικατάσταση του ανθρώπινου μόχθου και τελικά η αχρήστευσή του ως παραγωγική δύναμη. Εξάλλου σημειώνονταν και η σταδιακή εξαφάνιση των παραδοσιακών επαγγελμάτων, οι αυξημένες απαιτήσεις στην αγορά εργασίας, η επικράτηση των πολυεθνικών εταιριών.

Ωστόσο ανάμεσα στους λόγους που προκάλεσαν το ευρύ μεταναστευτικό ρεύμα ήταν και τα προσωπικά αδιέξοδα, η επιδίωξη ενός πιο αναβαθμισμένου τρόπου ζωής, η περιηγητική διάθεση, όμως αυτά αντικατοπτρίζουν πολύ μεμονωμένες περιπτώσεις. Ακόμα ένα κίνητρο ερμηνείας αυτής της επιλογής θεωρείται βέβαια η προσφυγή σε σπουδές στο εξωτερικό? η δύση παρείχε τη δυνατότητα ανάπτυξης του μορφωτικού επιπέδου του ατόμου, ανάδειξης των επιστημονικών δεξιοτήτων του, της επαγγελματικής του ανέλιξης σε περιόδους που η χώρα μας ταλαιπωρούνταν από τα τρωτά της οικονομικής πολιτικής και την πολύμοχθη προσπάθεια συμπόρευσης με τις προηγμένες πολιτισμικά κοινωνίες.

Η λογοτεχνία της διασποράς επιπλέον αποτελεί μια βασική μαρτυρία του πλαισίου μόνιμης διαβίωσης του Έλληνα στο εξωτερικό, αποδίδοντας πολλαπλές πτυχές αυτής της συντελεσμένης πραγματικότητας. Μέσα από το έργο των μεταναστών μπορούμε καταρχήν να αφομοιώσουμε μια εικόνα των δυτικών πολιτισμών, των επικρατουσών συνθηκών ζωής, της σημασίας της παγκοσμιοποίησης. Διαβλέπουμε την ξενική κουλτούρα, τον καθολικό τρόπο δράσης, τις βασικές σύγχρονες αξίες, το τεχνοκρατικό πνεύμα, την οικονομική δυναμική, την εξέλιξη των θεσμών, τα κοινωνικά αδιέξοδα, επιπρόσθετα την πορεία του διακρατικού διαλόγου, τις σχέσεις μεταξύ των χωρών, τις επιρροές. Παρατηρούμε τη ροή των γεγονότων στα πλαίσια των πολυπολιτισμικών κοινωνιών με την ανταλλαγή στοιχείων ανάμεσα στους πολίτες λογής εθνικοτήτων, κάτι που ισχύει πλέον και στον τόπο μας, ανευρίσκοντας αναλογίες.

Κυρίως οι Έλληνες λογοτέχνες στρέφουν το ενδιαφέρον στο ζήτημα της ενδεχόμενης αφομοίωσης των πληθυσμών των αποδήμων από τη χώρα που κατοικούν μόνιμα. Τούτο θεωρούν επικίνδυνο επακόλουθο της χρόνιας τριβής με έναν ξένο τρόπο αντίληψης, τις αλλότριες συνήθειες, ήθη, ιδεολογίες περισσότερο για τις μετέπειτα γενιές των μεταναστών. Εντοπίζεται μια διαρκής αγωνία για την τύχη της ελληνικής γλώσσας, όπως την αφομοιώνουν και τη χρησιμοποιούν οι νέοι αυτό συμβαίνει, διότι το γλωσσικό όργανο επισφραγίζει την εθνική κουλτούρα του ανθρώπου, λειτουργεί όμως και ως μέσο συλλογισμού και διατύπωσης των απόψεών του. Συνεπώς χρειάζεται να κληροδοτείται αυτούσια, χωρίς την ενσωμάτωση στο τυπικό της στοιχείων ξένων, προκειμένου να σμιλεύεται ανόθευτη η ελληνική σκέψη.

Ανάμεσα στις ξενικές επιδράσεις τα έργα των αποδήμων ανευρίσκουν και όσες σχετίζονται με τη μεταλλαγή της ελληνικής φυσιογνωμίας γενικά, πράγμα που σημαίνει ασφαλώς την ολοσχερή ενσωμάτωση στον ξένο τρόπο διαβίωσης. Εύκολα κρίνεται ότι ο μετανάστης μπορεί να επηρεαστεί από νεοεμφανισθέντα ιδεολογικά ρεύματα, ένα αλλότριο πολιτιστικό επίπεδο, εξαιτίας της απατηλής αντίληψης πως οτιδήποτε δυτικό είναι περισσότερο προοδευτικό. Έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος απώλειας της εθνικής του ταυτότητας, καθώς θα αποστασιοποιείται συνεχώς από την πατροπαράδοτη παρακαταθήκη, με αποτέλεσμα να διχάζεται, να μην οριοθετεί την φυλετική του ιδιοσυγκρασία και να παραπαίει ανάμεσα στα ξενόφερτα ήθη.

Οι Έλληνες διανοούμενοι του εξωτερικού εύλογα εξαπολύουν τη βαθύτερη αυτή αγωνία τους μην οδηγηθούν οι επόμενες γενιές των μεταναστών στον αφελληνισμό. Κρίνουν επιτακτική ανάγκη λοιπόν τη διατήρηση των σχέσεων με την πατρίδα, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και επίσης την κληροδότηση της παράδοσης στη νέα γενιά. Η μελέτη της ελληνικής λογοτεχνίας κρίνεται ένα βασικό εγχείρημα, προκειμένου να μεταλαμπαδεύεται η εθνική κληρονομιά, σε μια περίοδο με πρωτεύουσα συνθήκη το διεθνισμό μ' αυτόν τον τρόπο δύναται να καλλιεργηθούν οι γλωσσικές δυνατότητες, να ερμηνευτούν οι διαχρονικές αξίες, να σχηματοποιηθεί ένα ενιαίο σκεπτικό και το άτομο να συνειδητοποιήσει την εθνική του φυσιογνωμία, να κατακτήσει την αυτογνωσία.

Στα έργα εξάλλου των Ελλήνων αποδήμων συγγραφέων επισημαίνεται μια διάθεση πικρίας. Αυτή προκύπτει από την τάση να μετανιώνουν κάποτε για την επιλογή της αποδημίας μέσα από μια πορεία αυτοκριτικής σε έντονα προσωπικό τόνο. Μάλιστα ο γυρισμός αναδεικνύεται ως απώτερος στόχος του μετανάστη, ως μοναδική ελπίδα ευδοκίμησης, ώστε να ισχυρίζεται ότι έκλεισε ένας κύκλος ζωής ικανοποιητικά. Εξάλλου κάποτε επισύρεται και η θλίψη από την απώλεια προσφιλών προσώπων, συμπατριωτών που δεν ευτύχησαν να εκπληρώσουν το νόστο.

Ένας σκεπτικισμός μάλιστα είναι ευδιάκριτος, όταν αποτιμάται γενικά η στάση των Ελλήνων μονίμων κατοίκων της χώρας προς τους απόδημους αδερφούς τους. Στοιχεία που προσάπτονται στους δεύτερους είναι η εμμονή στα παραδεδομένα σχήματα, ο συντηρητισμός, η γραφικότητα, αλλά αντίθετα και η προοδοπληξία, ο δήθεν νεοφιλελευθερισμός, ο σνομπισμός. Οι χαρακτηρισμοί υποκινούνται ασφαλώς από επιπολαιότητα, είναι επιφανειακοί, αντιπροσωπεύουν ένα σκεπτικό ανωριμότητας και αυξάνουν το χάσμα που χωρίζει τους ανθρώπους με τις ίδιες ρίζες, απορρίπτοντας τη δυνατότητα της μορφοποίησης της ομοψυχίας, της σύμπνοιας για την αντιμετώπιση κοινών αδιεξόδων και την υποστήριξη συλλογικών οραμάτων.

Επιπρόσθετα και στις παροικίες του εξωτερικού σηματοδοτούνται προβλήματα, όπως η εκπροσώπηση των Ελλήνων στο διεθνή στίβο, η αναχαίτιση κοινωνικών δυσχερειών, η επιτακτική ανάγκη διάδοσης της έννοιας της ελληνικότητας στις νέες γενιές μεταναστών. Επισημαίνονται μάλιστα οι ηγετικές τάσεις ορισμένων ιδιοτελών προσώπων που δεν αποσκοπούν στην επίλυση των κοινών προβλημάτων και την καλλιέργεια του ελληνικού πολιτισμού, αλλά στην προσωπική τους ανάδειξη. Αλλά και η αβλεψία των υπολοίπων μελών των κοινοτήτων αυτών, ο οχαδερφισμός, ο ατομικισμός είναι ενδεικτικά σημεία της αποποίησης των υποχρεώσεων και των ευθυνών από μέρους τους.

Στη λογοτεχνία της διασποράς παρατηρούμε διάσπαρτα στοιχεία που αναδεικνύουν το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού. Καταρχήν αποδίδεται έμφαση στις ιστορικές συγκυρίες, τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας, με παραπομπές στην κλασική αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την περίοδο της επανάστασης κατά του τουρκικού ζυγού, της μικρασιατικής καταστροφής. Ακόμα εγκωμιάζονται και τα έργα κάθε Έλληνα που διέπρεψε αποδεικνύοντας την ευρηματικότητα, το θάρρος, την επινοητικότητα, τον ηρωισμό. Εγείρεται λοιπόν ένα συναίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, όταν εξυμνείται η πατρίδα ως ιδανικό μέσα από έναν λόγο επιφωνηματικό.

Επιπρόσθετα στα κείμενα των αποδήμων ο αναγνώστης σχηματίζει την εντύπωση του τρόπου διαβίωσης των Ελλήνων του εξωτερικού που πασχίζουν να διατηρήσουν τους δεσμούς με την πατρίδα τους, γίνονται φορείς της ελληνικότητας. Αυτό επιτυγχάνεται με την υιοθέτηση των εθίμων και των έξεων του τόπου τους δεν είναι λίγες οι παραπομπές στις συνήθειες που διανθίζουν το πανηγυρικό κλίμα διαφόρων εκδηλώσεων, των θρησκευτικών εορτών, επετειακών διοργανώσεων. Έντονο και το στοιχείο της ορθόδοξης λατρείας, της πίστης, της κατάνυξης, της ευλάβειας, που αναδεικνύουν τη σημασία του ελληνισμού. Μέσα από τις αναδρομές στο παρελθόν, όπως σημειώθηκε, στη ροή του λόγου κάποτε σημείο αναφοράς αποτελούν οι ρίζες του αφηγητή. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τις ξεχωριστές περιστάσεις που συνοδεύουν τον τρόπο διαβίωσης στην ιδιαίτερη πατρίδα του γράφοντος, αντλούμε λαογραφικές πληροφορίες σχετικά με τις εθιμοτυπικές τάσεις του πληθυσμού, τις φάσεις της επιβίωσής του ακόμα και άρτιες παραπομπές στα αξιοθέατα, τα μνημεία, το φυσικό περιβάλλον, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, την εργασιακή απασχόληση. Κι όλα τούτα σε αντιδιαστολή με την επισήμανση αλλού της ερήμωσης της ελληνικής επαρχίας εξαιτίας της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.

Ο μελετητής της λογοτεχνίας μέσα απ' τα έργα των αποδήμων δύναται βέβαια να συγκεντρώσει στοιχεία που πιστοποιούν τις ιδιαιτερότητες της γραφής και των θεμάτων τους που οφείλονται στη χρόνια παραμονή τους στο εξωτερικό. Συνάμα όμως παρέχεται η δυνατότητα να αποσαφηνιστεί και η έννοια της ελληνικότητας, όπως σχηματοποιείται από τους κοινούς προβληματισμούς τους για ζητούμενα σχετικά με την παγκοσμιοποίηση, τα κοινωνικά αδιέξοδα, την πορεία του ελληνισμού στο σύγχρονο γίγνεσθαι.

Φεβρουάριος 11.2005
Μπέλμπα Ελευθερία, Φιλόλογος, συγγραφέας, κριτικός.

Ο Πρόλογος:
Στο κείμενο αποσαφηνίζονται ακόμα και οι στόχοι της συλλογής κειμένων του Κ. Δουρίδα με τίτλο "". Ως μετανάστης, βιώνοντας πολλά χρόνια στο εξωτερικό, πράγματι φαίνεται ότι έχει τη δυνατότητα να διαβλέπει την πολιτιστική συγκεχυμένη ταυτότητα του νεοέλληνα σήμερα, εξαιτίας των πολλαπλών επιρροών ξενόφερτων ως επί το πλείστον, που αλλοιώνουν και τοις προϋπάρχουσες εθνικές ιδέες, τον κληροδοτημένο τρόπο συλλογιστικής και την ίδια την ταυτότητά του.

Παρατηρείται γενικά στα ποιήματα του Κ. Δουρίδα η χρήση ομοιοκαταληξίας σε πολλά, αλλά όχι με την αυστηρά παραδοσιακή μορφή, ωστόσο διάχυτη να δίνει ρυθμικότητα στο λόγο. Συχνά και τα σχήματα λόγου κατατίθενται, όπως οι μεταφορές, παρομοιώσεις, η αλληγορία- ωστόσο μόνο στο πλαίσιο προώθησης των ιδεών, όχι καλολογικά απλώς να διανθίζουν το λόγο. Οι ξένες λέξεις αρμονικά συνδεδεμένες με το νοηματικό πλαίσιο, περισσότερο εστιάζουν στην προβολή της παγκοσμιοποίησης των κοινωνιών, όπως άμεσα συνειδητοποιεί πρώτος ο έλληνας μετανάστης.

Επιπλέον σημειώνεται η σχηματοποίηση των ποιημάτων του Κ.Δουρίδα, κάτι που δείχνει ότι πρόκειται για νεοτερικά κείμενα στα οποία όμως διαβλέπει κανείς και την έννοια της παράδοσης κυρίαρχης όχι μόνο θεματολογικά, αλλά και μορφολογικά. Η χρήση των ρητορικών ερωτήσεων προτιμάται στα πλαίσια της έκφρασης της ποιητικής ειρωνείας, ενώ οι επικλήσεις προς το θεό αναδεικνύουν στοιχεία θρησκευτικότητας, παράλληλα με την παρουσία κειμένων ως προσευχών. Η ποίηση επιχειρεί την κατάθεση πολιτικών-κοινωνικών προβληματισμών, αντιστρατεύεται το δόγμα "η τέχνη για την τέχνη". Γενικά και σε άλλα επιτυγχάνεται αναφορά σε συνθήκες ζωής σύγχρονες, κυρίως τη διείσδυση του κλίματος της προοδευμένης Ευρώπης στην ελληνική κουλτούρα. Η γλώσσα δημοτική, με στερεότυπες λαϊκές φράσεις, πολλά στοιχεία της καθομιλουμένης, προτιμάται επίσης η χρήση εκφραστικών μέσων, όπως ο διάλογος ή ο εσωτερικός μονόλογος, εκτός απ΄ την αφήγηση και την περιγραφή.

Επιπρόσθετα στα πεζά κείμενα ανευρίσκονται στοιχεία που δείχνουν τη συγγένεια με το δοκίμιο, αφού ο γράφων εστιάζει σε ευρύτερους προβληματισμούς για τις σημερινές καταστάσεις, τις εξελίξεις που πάντοτε επιδρούν στην ανθρώπινη σκέψη και ψυχοσύνθεση. Με παρρησία αναλύονται οι αντιστάσεις του ατόμου στη νεοσύστατη, εντούτοις συμβατική ζωή, που με το προσωπείο της ανανέωσης δεσμεύει την πρωτοβουλία και την ευρηματικότητα. Κυρίως ο Κ. Δουρίδας μέσα απ' αυτό το λόγο του δίνει μια μαρτυρία της δικής του εμπειρίας τόσα χρόνια στο εξωτερικό, έτσι καθίσταται η κατάθεσή του μας επηρεάζει περισσότερο, εφόσον βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα. Συχνά αποδίδει κείμενα σε επιστολική μορφή, ώστε παρατηρείται η αμεσότητα των μηνυμάτων, η ζωντάνια, το έντονο προσωπικό ύφος. Γενικότερα σε όλα τα κείμενα αυτά ο Κ. Δουρίδα κάνει κατάθεση ψυχής, συγκινησιακά φορτισμένος ο λόγος πιο πολύ αναλώνεται στο εγκώμιο καθετί που σχετίζεται με την πατρίδα, αλλά μας γνωστοποιεί και δεδομένα που άπτονται του τρόπου επιβίωσης των Ελλήνων στις πολυπολιστικές κοινωνίες σήμερα.

Συγκεκριμένα μπορούμε να παρακολουθήσουμε καθένα από τα κείμενα αυτά, διαμορφώνοντας κάποιες απόψεις για το περιεχόμενο, τη μορφή, το ύφος και γενικότερα τις ιδέες του γράφοντος.


* * * * * *

Ο ύμνος του μετανάστη
Κυρίαρχο το δεύτερο ενικό πρόσωπο που αναδεικνύει ότι ο ποιητής απευθύνεται στον κάθε Έλληνα που αποδήμησε και στον εαυτό του επίσης. Ο ελληνισμός παρουσιάζεται ως μια πολιτιστική και ιστορική εστία που εγείρει την έννοια της συνέχειας, παρά τη διαλεκτική του σχέση με αλλότριες κουλτούρες εξακολουθεί να κυριαρχεί με τις ιδιομορφίες του.


* * * * * *

Πνεύμα κοινότητας
...Μέσα από έναν λόγο προτρεπτικό αναπτύσσεται η σημασία της κοινότητας για τον κάθε Έλληνα για τη διατήρηση της εθνικής ιδιοσυγκρασίας με βάση την ομοψυχία, τη συναδέλφωση και την άμιλλα.


* * * * * *

Η γη των πατέρων μου
Η χρήση παρενθετικού λόγου περισσότερο εστιάζεται στην πεζολογική του λόγου. Ως ποίημα με μοντέρνα μορφή διακρίνεται εξαιτίας τέτοιας διαίρεσης των στίχων, ώστε αποδίδεται ένα καθορισμένο σχήμα, ενώ πρωτοστατούν αξίες εθνικές που αφυπνίζουν τη συνείδησή μας.


* * * * * *

Οι αυριανοί "Ποσειδωνειάτες" του Καβάφη...
Χρησιμοποιείται ο ελεύθερος στίχος, η αλληγορία, η χρήση του α΄ πληθυντικού προσώπου, που πιστοποιεί την ένταξη στην ομάδα κι όχι τον υποκειμενισμό. Έντονοι είναι οι προβληματισμοί, τα ηθικά διλήμματα του ανθρώπου, που αναρωτιέται για την ηθική του στάση στο σημερινό κόσμο.


* * * * * *

Mοιάζουμε αποξεχασμένη μεραρχία
Ενδείκνυται η ειρωνεία σχετικά με τη διείσδυση του μοντέρνου τρόπου σκέψης που αποτελεί πιο πολύ μίμηση, ως αποτέλεσμα των ξένων επιδράσεων.


* * * * * *

Πάνω στα βράχια της πατρίδας
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ποίημα, με διάχυτο λυρισμό, παραστατικότητα συμβολισμό- στοιχεία της ελληνικότητας διακρίνονται ο Χριστός, ο Διγενής. Ο αγωνιζόμενος Έλληνας που αυτοεξορίζεται στην περίοδο δικτατορίας αποτελεί το βασικό συμβολισμό. Έντονη η νοσταλγική διάθεση για την επιστροφή, το νόστο, ενώ η χρήση β΄ ενικού προσώπου γίνεται αντιληπτή, εφόσον το κείμενο είναι αφιερωμένο στον Δ. Καραλή. Ωστόσο διαφαίνεται η καθολικότητα των μηνυμάτων του Κ. Δουρίδα με την αναφορά σε κάθε Έλληνα του εξωτερικού.


* * * * * *

Στο Ελληνόπουλο της Διασποράς
Αναφαίνεται έντονος ο λυρισμός, η συναισθηματική φόρτιση, η εμμονή στην κληροδότηση της ιστορίας της παράδοσης. Επιπλέον διοχετεύονται στοιχεία της εθνικής φυσιογνωμίας που δεν πρέπει να αλλοιωθούν.


* * * * * *

'Αγιε μου μετανάστη
Κυριαρχεί η επιγραμματικότητα, ο μεστός λόγος, ο βαρυσήμαντος υμνητικός τόνος που εστιάζει στα βάσανα, τους καημούς της ξενιτιάς, της συνθήκης του οργανικού πλέον αποχωρισμού από τη γενέτειρα.


* * * * * *

η προσευχή του μετανάστη
Στο κείμενο είναι έκδηλο το θρησκευτικό στοιχείο-συγκεκριμένα η ιδιοσημία του Έλληνα ορθόδοξου που παραπαίει στις σύγχρονες δυτικές πολιτείες, απομακρυσμένος από τη παράδοση. Εξάλλου γίνεται αναφορά σε φυσιογνωμίες σημαντικών Ελλήνων που σκιαγραφούν την ποιότητα του καθαυτού πολιτισμού μας. Ο λόγος επιφωνηματικός σηματοδοτεί τον κίνδυνο του αφελληνισμού


* * * * * *

το Πάσχα των Ελλήνων της Διασποράς
Ο γράφων δίνει έμφαση στα ήθη και έθιμα της πατρίδας του εξαφανισμένα στο εξωτερικό, εξαιτίας των επικρατουσών συνθηκών διαβίωσης. Όμως σηματοδοτείται η προσπάθεια του Έλληνα να διατηρήσει το εορταστικό κλίμα, τη θρησκευτική κατάνυξη και τη δημοτική κληρονομιά-παράδοση.


* * * * * *

Λαμβρινή Σταύρου
Εμφανής κρίνεται η επίδραση απ' το δημοτικό τραγούδι, ενώ εδράζει η περιγραφικότητα. Μάλιστα σημειώνεται η έννοια της μετανάστευσης που γίνεται φορέας των εθνικών κληροδοτημάτων. Κυρίαρχο μοτίβο αποτελεί η απλοϊκότητα του ανθρώπου που συντηρεί την ταυτότητα του υποκινούμενος από την ανάγκη διατήρησης της φυσιογνωμίας του στην ουσία, επιχειρεί τη σύνθεση με βάση το φυλετικό παρελθόν του.


* * * * * *

Μάθε, προχτές σου έστειλα..
Το κείμενο επικεντρώνει στην αναπόληση των πρώτων στόχων που σμίλευαν οι Έλληνες ξενιτεμένοι και στη μετάλλαξη του κλίματος στο εσωτερικό της Ελλάδας που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τους ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν ως οριστικά αποκομμένους από το κλίμα της.


* * * * * *

Ο Θάνατος του Μετανάστη
Η χρήση της κλητικής προσφώνησης συνιστά την επίδραση από την παράδοση, ιδίως το προφορικό τραγούδι. Επικρατεί η πικρία από το θάνατο του μετανάστη, ενώ η ξένη γη περιθάλπει το φθαρμένο του σώμα- η έμπνευση για τον Κ. Δουρίδα αντλείται από στοιχεία προσωπικά για την απώλεια του Β. Μωησάκου.


* * * * * *

Στις εκκλησιές της διασποράς
Συγκινησιακό ποίημα στο ίδιο μοτίβο με το προηγούμενο. Αναφαίνεται η καθολικότητα με την αναφορά στο "ξόδι του μετανάστη", μια σημαντική επισήμανση για τη φιλοξενία στην ξένη γη και μετά θάνατον, όμως πιστοποιείται ουσιαστική η πικρία για το πέρασμα των δεκαετιών και την εδραίωση στις χώρες του εξωτερικού, τον αποκλεισμό της δυνατότητας επιστροφής εν ζωή στην πατρίδα.


* * * * * *

Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου
Ενδεικτική είναι η επισήμανση της ερήμωσης των επαρχιακών ελληνικών τόπων εξαιτίας της οικονομικής μετανάστευσης σε καιρούς δυσχερείς, ώστε σήμερα οι εγκαταλειμμένες περιοχές δεν έχουν ελπίδα εμφύσησης ζωής, πολιτιστικής ακμής, δράσης γενικά. Στο κείμενο οι προσωποποιήσεις ανασύρουν έναν έντονο σκεπτικισμό για την απώλεια της λαϊκής κληρονομιάς στις μέρες μας.


* * * * * *

Και λέω άραγε ταχιά
Στο ποίημα εδραιώνεται η θρησκευτική πνοή. Εξάλλου η έννοια της ελληνικότητας συνυφαίνεται με την ορθοδοξία και την παρουσία της, αλλά επιβάλλεται η διάδοσή της στο δυτικό κόσμο.


* * * * * *

Και είπε ο λαός μου
Στηλιτεύεται η υποκριτική συμπεριφορά, οι επιφανειακές διαπροσωπικές σχέσεις στις δυτικές πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Εγείρεται ένας σκεπτικισμός απέναντι στον Έλληνα μετανάστη και από την πλευρά των συμπατριωτών του, ωστόσο αυτός γίνεται φορέας του ελληνισμού ως ιστορική συγκυρία και κληρονομιά πολιτιστική. Μάλιστα εντοπίζονται συμβολισμοί στο κείμενο σχετικά με το θέμα της επιστροφής στις ρίζες.


* * * * * *

'Oπου Φωνάζω και να Βρίσκεστε Αδελφοί" :
Δεσπόζει το επαινετικό ύφος αναφορικά με δεδομένα που άπτονται της εθνικής ταυτότητας του Έλληνα, τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του, την ηθική προσωπικότητά του, γαλουχημένη με αξίες. Ο ξενιτεμένος, ακόμα και τον καιρό της ελληνική επανάστασης, κατά την τουρκοκρατία, ξεσηκώνεται ως φύση επαναστατική, εγείρει το ανάστημά του στους ισχυρούς που θέλησαν να τον κατατροπώσουν. Μέσα απ' αυτό το μοτίβο εξαπολύεται μια καταγγελία της έννοιας της παγκοσμιοποίησης και της καταστρατήγησης του εθνικού ιδεώδους των λαών από ισχυρά κράτη που επεκτείνουν τις επιρροές τους. Τέλος η ισχυρή παράδοση επιτάσσει τη στάση άρνησης αφομοίωσης του Έλληνα από τον ξένο τρόπο ζωής, όπως αντιλαμβανόμαστε μέσα από την άμεση οπτική του γράφοντος.


* * * * * *

Κυπριακή παράδοση
Σημειώνεται ιδιάζουσα η παρουσία των Κυρπίων μεταναστών των εμμενόντων στην εθνική τους ταυτότητα. Έτσι κρίνονται φορείς της ελληνικότητας, όπως διαβλέπουμε με τον εγκωμιαστικό λόγο που δεσπόζει.


* * * * * *

Ένα τραγούδι για το 21" :
Σηματοδοτούνται εθνικές ηθικές αξίες, όπως το θάρρος, η ειλικρίνεια, η αυτοθυσία, η αυταπάρνηση. Κυρίαρχος είναι ο συμβολισμός για το νόστο ("επιστροφή του ξενιτεμένου") σε ισορροπία με το ότι εκπροσωπεί την πατροπαράδοτη κληρονομιά μέσα από τη συνέχειά της στη σύγχρονη ιστορική συγκυρία.


* * * * * *

Με το τραγούδι το δημοτικό
Παρατηρούνται στοιχεία της ντοπιολαλιάς, στερεότυπες εκφράσεις της καθομιλουμένης, οπότε ενισχύεται η σημασία της λαϊκότητας. Υπάρχει ρυθμός, στα πλαίσια της επίδρασης από τη δημοτικό τραγούδι, επίσης ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ανομοιοκατάληκτος (σπάνιο επίτευγμα και πετυχημένο). Το βασικό ιδεώδες που μας διοχετεύει ο γράφων είναι η ανάγκη της επιστροφής στην παράδοση.


* * * * * *

Στάλα τη στάλα
Επισημαίνεται η προσωπική διαδικασία της μνήμης για τον άνθρωπο που αναδεικνύει ένα αμιγές θρησκευτικό συναίσθημα. Προβάλλεται η διαδικασία της ενδοσκόπησης, της αυτοκριτικής μέσα από τη μορφή της προσευχής [πρόκειται για ένα ολιγόστιχο ποίημα, με συγκεκριμένη μορφολογική διάταξη].


* * * * * *

Και οι μεν πήραν τους δρόμους
Εδραιώνεται η τριτοπρόσωπη αφήγηση, σε ποιητική δομή. Το ζητούμενο αφορά κυρίως τη σημασία του νεοελληνικού πολιτισμού μέσα από την αξιολόγηση της τέχνης για τη ζωή και τον πνευματισμό μας. Έντονη θεωρείται η πολιτική διάσταση στη δεύτερη στροφή, όμως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ιστορία είναι συνυφασμένη με τις πιο σημαντικές- δυσάρεστες πολιτικές συνθήκες, συνδεδεμένες κι αυτές με τους αγώνες των ανθρώπων του χώρου της αριστεράς τα σκοτεινά χρόνια της επταετίας της δικτατορίας. Η μορφή του ποιήματος βασίζεται σε αποσιωπήσεις, παύσεις σε μια ακολουθία λόγου αποσπασματικού(πράγμα που κρίνεται νεοτερικό στοιχείο γραφής). Συνεπώς η μετανάστευση προβάλλεται πλέον ως αυτοεξορία υποκινημένη από τη στέρηση των πολιτικών ελευθεριών.


* * * * * *

Ενα ακόμα λάθος
Διακρίνεται έντονη η επισήμανση της ένταξης του ατόμου στη συλλογικότητα. Ενδείκνυται μια διάθεση αυτοκριτικής με τη χρήση α΄ πληθυντικού προσώπου. Οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού διαφαίνονται να παραδέχονται ότι τα κίνητρα, που τους εξώθησαν στη μετάβασή τους εκεί, τελικά δεν ήταν ουσιώδη και επιπρόσθετα ποτέ δεν ενσωματώθηκαν στο κλίμα των ξένων κρατών, δεν αφομοιώθηκαν απ τον πολιτισμό τους (είναι σαφές το ύφος του γράφοντος, αφού εξαπολύει την ειλικρίνεια σε έναν τόνο εξομολογητικό).


* * * * * *

Χαμπέρια- Υστερόγραφο
Το κείμενο σε μορφή επιστολής με επικρατούσα τη λακωνική διατύπωση που προσδίδει σοβαρότητα και βαρύτητα στα μηνύματα. Θεματολογικά τον Κ. Δουρίδα απασχολεί η πάροδος του χρόνου, η φθορά που επιφέρει, η απώλεια προσώπων. Όλα δημιουργούν προβληματισμό και συναισθηματική σύγχυση, ενώ το άτομο αποδίδεται στις ταπεινές διαστάσεις του, με την ταπεινότητα ως χαρακτηριστικό του.


* * * * * *

Οι χωριανοί λιγόστεψαν
Εντοπίζονται εικόνες αλληγορικές, προσωπικές σκέψεις με τη χρήση ομοδιηγητικής αφήγησης. Σηματοδοτείται η μοναξιά του ανθρώπου σε πρώτο επίπεδο και έν συνεχεία η μοναξιά των κοινωνικών ομίλων, με χαρακτηριστικό αυτό το χωριό Καρδαρίτσι που ερημώνει- επομένως εδραιώνεται η οικτρή εικόνα της ελληνικής επαρχίας εγκαταλελειμμένης.


* * * * * *

Να μου το θυμάσαι
Σε μορφή επιστολής προς κάποιο φίλο αίρεται πάλι ένας ευρύτατος προβληματισμός για τον κόσμο, την Ελλάδα, τη μοίρα του μετανάστη. Το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι τελικά πατρίδα και οίκος είναι η ανθρώπινη συμπαράσταση και η φιλία. Παρατηρούνται οι ρητορικές ερωτήσεις, μέσα απ' τις οποίες εγείρονται αναπάντητα αδιέξοδα του σύγχρονου ατόμου.


* * * * * *

Στον ύπνο του μικρού παιδιού
Αντλείται το κείμενο από προσωπικά βιώματα του ποιητή [αφιερώνεται στον πατέρα του ποιητή]. Έτσι διαγράφεται η μορφή του πατέρα διαχρονικά, εδώ ο χρόνος γίνεται αντιληπτός στη φιλοσοφική του διάσταση, δηλαδή απροσπέλαστος, αόριστος κι ωστόσο να καθορίζει τις εξελίξεις, την κατάσταση των πραγμάτων. Η έννοια της πατρίδας συνδέεται με τη σχέση του παιδιού με το γονιό του, είναι τόσο αυστηρά προσωπική και ισχυρότατη.


* * * * * *

Στις αυλές και στα μπαλκόνια
Σηματοδοτείται η εσωτερική εστίαση στην αφήγηση με την αναπόληση της χρονιάς 1960. Άρα εύλογα παρατηρείται η νοσταλγική διάθεση μέσα απ' την αναδρομή στο παρελθόν και η συσσώρευση στοιχείων που καταδεικνύουν τον ελληνικό τρόπο ζωής της εποχής, επιπρόσθετα επιχειρείται η αναζήτηση των αιτίων της αποδημίας μέσα από συμβολισμούς.


* * * * * *

Tριάντα τρία χρόνια δίπλα μου
Βασικό μοτίβο αποτελεί η ιδιοσημία της νεότητας μέσα από την αναδρομική αφήγηση, μάλιστα και η σημασία του ερωτισμού, της αγάπης, δεδομένα που αντλούνται και από την προσωπική εμπειρία του γράφοντος με έντονο το συναισθηματισμό. Οι στίχοι είναι επιγραμματικοί, προτιμάται η διαίρεση σε στροφές (πλησίον της παραδοσιακής μορφής το ποίημα) και η χρήση β΄ ενικού προσώπου.


* * * * * *

Φύγανε τα χρόνια μας
Διαφαίνεται ο προβληματισμός για την έλευση του χρόνου, η πικρία για το παρελθόν που δεν επιστρέφει στη μοναδικότητά του, η ηλικιακή διαφοροποίηση με το πέρας του καιρού, η διαφοροποίηση συνακόλουθα και στις συνήθειες του ανθρώπου.


* * * * * *

Στα 2004
Η αναφορά στο αρχαίο ελληνικό ιδεώδες με αφορμή την επιτέλεση της ολυμπιάδας στην Αθήνα. Ενδεικτική είναι η σημασία της φιλοξενίας ως βιωματικού χαρακτηριστικού του Έλληνα.


* * * * * *

Η ολυμπιακή φλόγα του μετανάστη
Η Ελλάδα συμβολίζεται με τη μάνα όλων των επιφανών δημιουργών της, των τόπων, της ψυχής του Έλληνα μέσα τον επιφωνηματικό λόγο, το εγκωμιαστικό ύφος. Σημειώνεται η αυστηρή δομή του στίχου, η διαίρεση σε στροφές. Το εγχείρημα αποτελεί η σκιαγράφηση της εικόνας της διοχέτευσης του ελληνικού πολιτισμού στα ξένα μέσω των Ελλήνων μόνιμων κατοίκων.


* * * * * *

Τόσο μακριά
Το μεγαλείο της Ελλάδας κοινοποιείται σε κάθε γωνιά της γης (αφορμή της γραφής είναι η ελληνική νίκη στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004).


* * * * * *

'Ελα βρε γέρο να μας δεις
Ενδεικτική είναι η χρήση ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου, ενώ επιτυγχάνεται η συσσώρευση στοιχείων της παράδοσης, των λαϊκών θρύλων. Εξάλλου εγείρεται η εθνική υπερηφάνεια, η άμεση συνείδηση της εθνικής μας φυσιογνωμίας. Συμβολισμός κρίνεται ο γέρος, στον οποίο απευθύνεται ο ποιητής, πρόκειται για φορέα της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς.


* * * * * *

Για μιαν Αθήνα
Χρησιμοποιείται τοπική διάλεκτος, με έμφαση στο τοπικό ιδίωμα, προβάλλεται η σημασία της συνέχειας της γλώσσας. Βασικό θέμα είναι η αστυφιλία στη χώρα μας και η αστικοποίηση, με συνέπεια την εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου και την υπερσυσσώρευση πληθυσμού στην πρωτεύουσα


* * * * * *

..όταν ο Ανδρέας Πούλος..
Αναδεικνύεται η διαίρεση του ποιήματος σε επιμέρους ενότητες, πράγμα που το καθιστά νεοτερικό. Όσο αφορά το περιεχόμενο, σηματοδοτείται η σημαντική παρουσία του Α. Πούλου, ποιητή μετανάστη που έγραφε πάντοτε έχοντας εμμονή στη συγκίνηση που του προξενούσε η απουσία του απ' την πατρίδα και η σταδιακή έλευση του θανάτου με την πάροδο του χρόνου (παρατίθενται στίχοι αντιπροσωπευτικοί). Στο υπόλοιπο μέρος κυριαρχεί ο λόγος ο αφηγηματικός σε πεζολογική μορφή, η επιστροφή του ποιητή στην πατρίδα είναι στοιχείο και της μετριοπάθειάς, της σεμνότητάς του, για να αρθεί το συμπέρασμα της περιπαιχτικής υποδοχής των μεταναστών από Έλληνες που χρησιμοποιούν γι' αυτούς γελοίους χαρακτηρισμούς, αποδεικνύοντας τη δική τους φαιδρότητα πρώτιστα.


* * * * * *

Το μόνο που ξέχασαν
Ξανά στο ίδιο μοτίβο, εγείρεται δηλαδή η πικρία για τον Έλληνα μετανάστη που συνειδητοποιεί τη σημασία της λήθης από την πλευρά των συμπατριωτών του που ζουν στην Ελλάδα, αυτό αποδεικνύεται μέσα από τις επετείους, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις- πάντα απουσιάζει η αναφορά στους ξενιτεμένους πόσο μάλλον η προσέγγισή τους.


* * * * * *

Σε ψάχνω
Η έννοια της ιδιάζουσας φυσιογνωμίας του Έλληνα αποδίδεται αποφθεγματικά σχεδόν και επίσης η διάδοση της ελληνικότητας σε κάθε γωνιά της γης ως εγχείρημα και ως πραγμάτωση.

Αγαπητέ κύριε Δουρίδα
η ποίησή σου είναι τεκμήριο Είναι ντοκουμέντο. Αναλώνεις όλο σου το πάθος όλη σου την ψυχή, όλη σου την έξαρση [υπονοώντας όμως το εύρος της ποιητικής σου πολυπλευρότητας] για να ποτίσεις στάλα - στάλα με το στίχο σου [το αίμα σου] τα δεντράκια της φυλής σου που μεταφυτεύθηκαν στ' απόσκια ετούτου του απέραντου και πολύχρωμου δάσους Η προσπάθεια δεν είναι μάταιη. Πριν πέσεις θα πάρουν άλλοι την σκυτάλη . Κι' άλλοι. Κι' άλλοι... Οι ανάγκες ετούτου του δάσους θα ζητήσουν, γλήγορα ή αργά την τροφή τους από τις ρίζες της φυλής σου!
Σπύρος Δαρσινός.
Saturday, February 12, 2005
Nesbil Tenesi H.P.A.




* * * * * *

Γεννήθηκε στην Γαλλία
Ποίημα αφιερωμένο σε Έλληνα του εξωτερικού, το Ν. Αλιάγα, που κατάγεται από το Μεσολόγγι. Αναφαίνεται η τάση του ανθρώπου αυτού να επιτελεί κάθε χρόνο ένα προσκύνημα στην Ελλάδα και να γίνεται φορέας των ηθών και των εθίμων μας.


* * * * * *

Ζει ο Μεγαλέξανδρος;
:Ακόμα μια αναφορά, αυτή τη φορά σε ένα νεαρό κορίτσι που προέρχεται από οικογένεια μεταναστών, την Κ. Σαράντη. Αποδεικνύεται η τάση κάποιων Ελλήνων να διαπρέπουν στην πατρίδα τους, να επιστρέφουν στη χώρα τους και να διαδίδουν την ελληνική ιδιοσυγκρασία παντού.


* * * * * *

Η Αρετή Κετιμέ..
Η αναφορά εδώ σχετίζεται με το πρόσωπο της μικρής Μεσολογγίτισσας Α. Κετιμέ που ως μουσικός με το σαντούρι της γίνεται φορέας της ελληνικής κληρονομιάς, δηλαδή το αντίπαλο δέος πλέον στην επιτάχυνση της ξενομανίας σήμερα.

Πόσο με συγκίνησε αγαπητέ μου Κώστα αυτή η ποιητική σου γραφή για τον Πατέρα. Το ποίημά σου αυτό με ταρακούνισε. "Πατέρα, κάθε φορά που ερχόμουν στο χωριό απ΄την Αθήνα στα χρόνια του 60-65".. Τότε που κι εγώ βρέθηκα στην Αθήνα. Τι θυμήθηκα.... Έφηβος στην Αθήνα.. Την Αθήνα των Αγώνων..των διαδηλώσεων των συζητήσεων με τους συνομηλίκους μου. Των ατέλειωτων συζητήσεων εκεί στην "FONTANA" κάπου στο Κουκάκι... Κι εγώ, θυμάμαι τον Πατέρα μου που από την Μικρά Ασία, βρέθηκε σαν εργάτης στην Θεσσαλία το ΄18 για να αποφύγει την στράτευση στην Τουρκιά και για να συναντήσει τους δικούς του στην Αλιστράτη των Σερρών κάπου στο 23,΄εικοσι τριών χρονών...΄Κι απ΄εκεί πάλυ πρόσφυγας στην Αθήνα των Ονείρων... Στα εξήντα οκτώ του χρόνια έφυγε το '68. Πάντα πρόσφυγας..Αναπολώντας την Πατρίδα.. Πάντα με ελπίδες κι όνειρα που μείναν πίσω στην Ανατολή, που φέτος επισκεύθηκα επί τέλους για να βρώ το περιβόλι τους..κι ίσως κάποιες ρίζες απολιθωμένων ..κόπων.. Δεν το βρήκα..βρήκα όμως τον τόπο του, φίλησα το χώμα που είνα γεμάτο από τον ιδρώτα τους, ιδρώτα 3000 ετών.... Σε χαιρετώ καλέ μου φίλε Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα
Νίκος Καμπούρης.




* * * * * *

Αφιέρωμα
Αναδιπλώνεται η παρουσία της Μ. Τσουκαλά, μιας γυναίκας που μέσα από τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης μπορεί να αποδεικνύει ότι υπάρχει η ποιότητα στο νεοελληνικό πολιτισμό, η αξία κάποιων έργων. Η εκπομπή της λοιπόν ταυτίζεται με ένα ταξίδι στην έννοια της ελληνικότητας.


* * * * * *

Η πατρίδα μου
Σε έναν επιγραμματικό λόγο, με λιτά εκφραστικά μέσα διοχετεύονται οι σκέψεις του γράφοντος όσον αφορά την επισκόπηση της μορφής της πατρίδας. Εστιάζει κυρίως στην αισθητική τελειότητα του τόπου, τις φυσικές ομορφιές και το αιγαιοπελαγίτικο σκηνικό.


* * * * * *

Θέλω να ξέρεις
Το ποίημα πεζολογικό σε μορφή επιστολική καλεί τον Έλληνα να επικοινωνεί με το συμπατριώτη του στο εξωτερικό, να αγωνίζεται να εδραιωθεί η σημασία της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης, της ενιαίας δομής του ελληνισμού.


* * * * * *

Ο Λόγος μέσα
από τη Διασπορά

Αφιέρωμα στο Συγγραφέα του: «ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ» Κώστα Δουρίδα, Καναδά
Γράφει ο Βάιος Φασούλας

Βάιος Φασούλας

Γνωστός ο τίτλος:"Ο Λόγος μέσα από τη Διασπορά". Τον βλέπουμε συχνά μέσα από ποικίλα κείμενα Ελλήνων Συγγραφέων της Ομογένειας και θα τον βλέπουμε πάντα και παντού να αρθρώνει το Λόγο προς κάθε κατεύθυνση και να φωνάζει:

Το μόνο που ξέχασαν...
"Τραγουδιστάδες,
Καλλιτέχνες, θεατρίνοι
και θεατρόφιλοι όλοι με
λαμπαδοδρομίες
και "τρανταχτές
γιορτές"
Δεκαετίες ολόκληρες!
-Η πατρίδα στις μεγάλες της δόξες!
Το μόνο που ξέχασαν κι' απ' τις γιορτές
κι' απ' τα τραγούδια τους είναι τον μετανάστη!. "


Λοιπόν, αυτός ο τίτλος δεν επιλέχτηκε τυχαία. Αποτελεί το απαύγασμα μιας ολοζώντανης φωνής: Της φωνής του Συγγραφέα Κώστα Δουρίδα. Οι μεγάλες αποστάσεις δεν έδωσαν την ευκαιρία να γνωριστούμε από κοντά με τον Κ. Δουρίδα, αλλά νομίζω ότι τον γνωρίζω χρόνια γι' αυτό και τολμώ να καταθέσω τις απόψεις μου, αδιάψευστες και αγνές. Νιώθεις ανατρίχιασμα και δέος και παράλληλα υπερηφάνεια και κάλλος αν περιδιαβείς τον πνευματικό "κήπο" τον κήπο του "'Aγιου Μετανάστη", του Έλληνα Αρκάδα απ' τον Καναδά, Κώστα Δουρίδα, που συμπυκνώνεται στο βιβλίο του: "ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ". Μέσο της απροσπέλαστης σε πλούτο ιστοσελίδας του, https://douridasliterature.com, παρουσιάζει όχι μόνο τα δικά του έργα, αλλά και εκατοντάδων Ελλήνων Συγγραφέων, Ποιητών και Λογοτεχνών ολόκληρης της οικουμένης.

Αυτή και μόνο η πανανθρώπινη προσφορά του, ανεβάζει κατακόρυφα το πνευματικό ανάστημα του Κώστα Δουρίδα, αφού όχι μόνο δεν περιορίζει τη φιλοξενία άλλων Συγγραφέων και πάντα και για όλους έχει να καταθέσει έναν αληθινό καλό και ζεστό λόγο, αλλά σαν πρώτο μέλημά του είναι η απαράμιλλη άμιλλα και πως η προβολή ΟΛΩΝ, μέσο της ιστοσελίδας του, να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη, Παγκόσμια, εμβέλεια.

Αγνός ο Γορτύνιος μετανάστης και παθιασμένος υπερασπιστής των ηθών, αξιών και παραδόσεων της πατρίδας μας, που συγκινείται βαθύτατα στο άκουσμα του δημοτικού τραγουδιού:

"Κάθε φορά που ακούω
το δημοτικό τραγούδι, είναι λες
και πίδακες από πολλά νερά να ξεπηδούν
μέσα μου από παντού και όχι για να με πνίξουν
παρά για να μου σηκώσουν την ελληνική περηφάνια στον έβδομο ουρανό...",

που ταράσσεται η ψυχή του στο άκουσμα της ποιμενικής μελωδίας, στα ακούσματα που αφήνουν τα κρυσταλλένια νερά που γκρεμίζονται και στην αύρα που δροσίζουν το κορμί και κρατούν το νου καθαρό, στις ευχές των γονιών του και εκείνη της παρτίδας για προκοπή και επιστροφή...! Ποιος τάχα δεν έχει αυτόν τον καημό...!

"Γράψε μου
αν θέλεις, σαν εύρεις τον καιρό.
Το γράμμα σου μου δίνει κείνη την αίσθηση
της γλυκιάς επιστροφής στην πατρίδα,
όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς που πια δεν ζούνε,
κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι,
η πρώτη μου πατρίδα έγινες εσύ!
Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέ μου"!.


Έχοντας σαν πιστούς συνοδοιπόρους όλες τις αξίες του τόπου του κατάφερε κι έμεινε ξένος και αλώβητος από το σύνδρομο της ανταγωνιστικότητας και της ύλης, του εγωκεντρισμού, της μικροπρέπειας και της ηττοπάθειας,( ηττοπάθεια η οποία πολλές φορές προξενείται από ποικιλόμορφη αδιαφορία και λειτουργεί σαν αφοπλιστικός μηχανισμός, που σημαίνει τα παρατάω όλα παραδίνομαι),απομόνωσε την αειθαλή μητροπολιτική αδιαφορία στα σαθρά "κάστρα" της και αφοσιώθηκε (αυτονόητο για τον ίδιο) με ψυχή και νύχια στο σκάψιμο της γης του μετανάστη σπέρνοντας το δικό του πνευματικό σπόρο, για να ανθίσει ένας αστείρευτος πλούτος, που σαν πηγάδι αναζωογονείται συνεχώς, φτάνει να πέφτουν πάνω του οι μακρινές αχτίνες του ήλιου.

Δύσκολο να αναφερθεί κανείς στο ποιητικό έργο του "Aγιου Μετανάστη" και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο διότι ο Κώστας Δουρίδας δεν αφήνει περιθώρια να τον υμνήσει κανείς. Μένει αυτάρκης με τα δικά του αγνά αγαθά και σαν δραγάτης και καβαλάρης πα στο λευκό του άλογο περιφέρεται στον κήπο του κράζοντάς μας κοντά του να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τούς πόθους του Οδυσσέα... "ΑΥΤΑΡ ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΙΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ ΝΟΗΣΑΙ ΗΣ ΓΑΙΗΣ, ΘΑΝΕΙΝ ΙΜΕΙΡΕΤΑΙ... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)

Ωστόσο μια και οι ειδήμονες (κριτικοί) με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν ασχολιούνται με τους μετανάστες, ταπεινά ασχολείται ο γράφοντας, που εδώ και λίγα χρόνια παρακολουθεί και αφουγκράζεται τον αέναο κόπο του Κώστα Δουρίδα, ο οποίος, ιδιαίτερα στην μεταναστευτική ποίηση, στη δική μας ποίηση, προσφέρει το δικό του λιθαράκι.

Στον 'Aγιο Μετανάστη" όπως πολύ έντεχνα ποιεί σε λίγους μεστούς στίχους διαβάζουμε:

"Ξεχύθηκε η λεβεντιά στους ουρανούς!
Κι' άστραψε ο κόσμος σου 'Αγιε μου μετανάστη!
Και η γης που πριν σε τρόμαζε το αχανές..
Τώρα χωριό στα πόδια σου, δες,
Στις παραλίες του Sydney
Πεντέξι στήσαν το χορό
Απ' τα ελληνάκια σου
Για τα μεράκια σου
Αι μετανάστη.
Στο τραπεζάκι.
Ουζάκι...
Για την Ελλάδα μας
μωρέ παιδιά...",

Διακρίνονται πολλά στοιχεία, όπως το μέγα όνειρο του νόστου, η αγάπη για την πατρίδα και το αέναο κάπνισμα του τζακιού της, η μοίρα της και άλλα. Και δεν είναι βέβαια μόνο ο "Αγιος Μετανάστης" που συγκροτεί όλο το πνευματικό επίπονο και επίμονο οικοδόμημα του Κώστα Δουρίδα. Πρόκειται για μια πνευματική πανσπερμία του συγγραφέα, για έναν πανηγυρότοπο μουσών και θεών, για μια σύγχρονη Πνύκα συνάθροισης Μεταναστών, που όλα μαζί δομούν το πρόσωπο του Παγκόσμιου Έλληνα Μετανάστη.
Αγαπητέ μου Βάιο Δάκρυσα από χαρά! ..Τελικά ο καλός ο λόγος των άλλων σε εκείνο που κάνουμε με θυσία ζωής και σταύρωση της ψυχής μας, είναι ό,τι η πρώτη δροσερή γουλιά νερού στο στόμα του διψασμένου! και ας λένε, όσοι τάχα μου, λένε, ότι αυτά τους κρατούν αδιάφορους.. Να 'σαι πάντα καλά φίλε μου και να γράφεις πάντα για όλους και για όλα!!! Με εκτίμηση και φιλία Κώστας Δουρίδας Canada.

Η γοητεία και η τέχνη του Κώστα Δουρίδα συγκεντρώνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του: "Καπνόν Αποθρώσκοντα", ένα έντεχνο Ημερολόγιο του Μετανάστη, πλαισιωμένο με όλα τα άνθη και τους καρπούς του "κήπου" του. Ποικίλες οι φωνές και τα καλέσματα, η νοσταλγία της πατρίδας πυρήνας τού "Καπνόν Αποθρώσκοντα" , "συγκρούσεις" ανάμεσα στο Αρχαίο και Ωραίο με το κακό και άσχημο του σήμερα.

Στον πρόλογό του, ήρωα και μεγάλο αλλά και θύμα χαρακτηρίζει τον Έλληνα της Διασποράς τα τελευταία χρόνια της ελληνικής μας ιστορίας:

"Καθώς που τον βλέπω, στις καινούριες γενιές, απ' άκρη σ' άκρη! στην δραματική πλειοψηφία του να έχει βαρέσει ντουγρού στην αφομοίωση. Με θλίβει.. Είναι βλέπεις κι' αυτός θύμα της νέας θεάς που λέγεται παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση;; Ίσως. Και ίσως από την καινούρια αυτή θεά, τα τελευταία χρόνια, η ίδια η πατρίδα μας μαζί και ολάκερος ο ελληνικός πολιτισμός μας να κινδυνεύουν..."

Και κλείνοντας τον πρόλογό του με πικρία αλλά και ακρίβεια επισημαίνει:

"Ο κόσμος του "Καπνόν Αποθρώσκοντα" δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: Ότι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή, που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος...

Αναρίθμητα τα συναισθήματα που απορρέουν από τα γραφτά του προκαλούν θαυμασμό και συγκίνηση, ρίγος και κάλος, όταν συχνά πυκνά λέει: "Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέ μου!" εκφράζοντας τον αέναο πόθο του: ΑΥΤΑΡ ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΙΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ ΝΟΗΣΑΙ ΗΣ ΓΑΙΗΣ, ΘΑΝΕΙΝ ΙΜΕΙΡΕΤΑΙ...

Βάιος Φασούλας
Ε .Ε. Γερμανία Ιανουάριος 31 2005     
www.fasoulas.de      Vaios@fasoulas.de

"Ο Κώστας Δουρίδας είναι από τα πρώτα ιδρυτικά
μέλη της ΕΕΛΣΠΗ, μέλος του Δ.Σ. και τομεάρχης Καναδά".
Κοίτα φίλε μου
Παρατηρείται η χρήση β΄ ενικού προσώπου, η πεζολογική μορφή του λόγου, ο εξομολογητικός τόνος από την πλευρά του ποιητή, η εσωτερική εστίαση με κεντρικό θεματικό πυρήνα την επέκταση της εθνικής συνείδησης του Έλληνα παντού αδιάκριτα μέσα από συμβολισμούς. Σημειώνεται ότι η τεχνολογική προαγωγή αφήνει άναυδο τον άνθρωπο που δεν προεξοφλεί ποτέ τις εξελίξεις.


* * * * * *

Μου ήρθε κοντά
Στο ποίημα διαφαίνεται η λειτουργικότητα της τεχνικής προόδου σήμερα, καθώς συνυφαίνεται με τον τρόπο ζωής του Έλληνα μετανάστη. Επίσης η τεχνολογία με τα μέσα πληροφόρησης, τα οπτικοακουστικά-ηλεκτρονικά, διεισδύει τόσο στη ζωή του ατόμου, ώστε δεν αποκόπτεται από την πατρίδα του ποτέ, η τεχνολογία φέρνει κοντά την πατρίδα. Εντοπίζεται έντονος ο σατιρικός τόνος του ποιήματος.


* * * * * *

Παλιέ μου φίλε
Φανερή είναι η νοσταλγική διάθεση που σχετίζεται με τον αποχωρισμό αγαπημένων προσώπων εξαιτίας της γεωγραφικής απόστασης που τα χωρίζουν, αναφαίνεται η νοσταλγία ουσιαστικά που αφορά την ελληνικότητα που ζωντανεύει μέσα από την ιστορία, τον πνευματικό πολιτισμό.


* * * * * *

Την μάνα την φευγάτη
Επιστρατεύεται ένας συγκινησιακός τόνος που υποδεικνύει την απομάκρυνση από τη μάνα, την απώλειά της μετέπειτα και την αδυναμία έκφρασης της έγνοιας, της φροντίδας προς αυτή- κυριαρχεί η φιλοσοφική διάθεση.


* * * * * *

O έφεδρος λοχίας Παπαχρήστου
Η νεοτερική γραφή σε στυλ αφηγηματικό αναλώνεται στην αναδίπλωση μιας ανάμνησης από το λοχία Παπαχρήστου- ενδεικτική είναι η επίδρασης της μοίρας στη ζωή του ανθρώπου. Θεματικά το κείμενο ανήκει σε κείνα που τονίζουν την απομάκρυνση του ανθρώπου που ζει στο εξωτερικό από τη χώρα του.


* * * * * *

Ο χαμένος μου παράδεισος
Πραγματοποιείται η μνεία, όπως και σε άλλα ποιήματα, της γενέτειρας του ποιητή, το Καρδαρίτσι- εδώ οι ηχητικές εικόνες αποπνέουν την αλήθεια ότι πολλές φορές οι μνήμες του ανθρώπου βασίζονται αποκλειστικά σε ήχους που φέρουν στο νου από την παιδική τους ηλικία (η φιλοσοφική διάθεση βασική).


* * * * * *

Tσάμικο, βλάμικο!
Παραδοσιακή μορφή του κειμένου, που είναι εν μέρει ομοιοκατάληκτο, με κυρίαρχη την επιγραμματικότητα. Κατανοούμε ότι θεωρείται η λαϊκή παράδοση ζωντανή, συνυφασμένη με τις εμπειρίες του ανθρώπου και το παρελθόν του.


* * * * * *

Τα παιδιά του μετανάστη
Στο κείμενο υπάρχει μια παρομοίωση που συνιστά και το θεματικό κέντρο: τα παιδιά των μεταναστών ταυτίζονται με τους αθλητές που φέρουν την ολυμπιακή φλόγα σε κάθε περιοχή του πλανήτη, αφού με τα επιτεύγματά τους, την ίδια τους την εθνική οντότητα, διαδίδουν το ελληνικό πνεύμα. Επιδίωξή τους επίσης είναι να στηρίξουν την απόφαση της αποδημίας των γονιών τους με τη δράση τους.


* * * * * *

Πρόσωπα
Έκδηλη είναι η φιλοσοφική ενατένιση των πραγμάτων με έμμονή στη σημασία του χρόνου μέσα από τη μνήμη των προσώπων που πέρασαν από τη ζωή μας - η απώλειά τους καθοριστική της άποψης ότι το πέρασμά τους ήταν φευγαλέο και στιγμιαίο.


* * * * * *

ΠατροΚοσμάς
Επιγραμματικό ποίημα με έμφαση στην ερήμωση των χωρών από τους γηγενείς τους.


* * * * * *

Αυτός ο τόπος
Με λιτότητα στα εκφραστικά μέσα , λακωνικότητα στο λόγο ο ποιητής ονοματίζει την Ελλάδα σημειώνοντας στοιχεία της παράδοσης, του τρόπου διαβίωσης και της λαϊκότητας του πολιτισμού μας.


* * * * * *

Είναι το ίδιο?
Επισημαίνεται η εργασία που επιτελεί ο διανοούμενος σήμερα με τη βοήθεια του διαδικτύου, η τέχνη διαδίδεται και κοινοποιείται ευρύτατα μέσω της χρήσης της ηλεκτρονικής τεχνολογίας-χαρακτηριστικά πλέον αποδίδεται μέσα από έναν προσωπικό λόγο η πραγματικότητα της εποχής.


* * * * * *

η Επιστροφή του μετανάστη
Θεωρητικά αποδίδεται η επιστολική μορφή, δέκτης κάποιος φίλος και θεματογραφικά προσεγγίζεται η αξία της επιστροφής στην πατρίδα μέσα από τις ιστορικοπολιτικές εξελίξεις του καιρού μας


* * * * * *

Και θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις
Αποκλειστικά νεοτερική η μορφή του ποιήματος, δυναμική του συμβολισμού μέσα από την επίκληση στο β΄ ενικό πρόσωπο της πατρίδας προφανώς- σημειολογικά είναι αλληγορικό το ποίημα, ενδεικτική η εικονοπλασία, ο λυρισμός.


* * * * * *

"Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ"
του Στράτου Δουκάκη

Σε μια εποχή φθίνουσας πνευματικότητας σαν τη σημερινή, όπου οι ορίζοντες έχουν μικρίνει και οι πνευματικές διαστάσεις έχουν παραμείνει στο περιθώριο, είναι ενθαρρυντικό και παρήγορο, θα έλεγα, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν παύουν, με αγάπη, να επιλέγουν και να τοποθετούν τις βαθύτερες ανησυχίες και τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα στη διάθεση των φίλων τους.

Ο λόγος για τη σημαντική υπέροχη και άψογη από κάθε πλευρά ιστοσελίδα του φίλτατου Κώστα Δουρίδα, τη «Χώρα των Θεών»! Γεμάτη μοσκοβολιά από την πατρίδα, προδιαθέτει ευνοϊκά τον επισκέπτη της σ’ ένα κλίμα ευφροσύνης και ευοσμίας πνευματικής, με το πλούσιο, πρωτότυπο, πολύμορφο, απολαυστικό, πνευματώδες και πολυδιάστατο περιεχόμενό της.

Μ’ ένα δισάκι φορτωμένο πολύμορφες παιδικές αναμνήσεις και συγκινήσεις, από την ορεινή Αρκαδία*1, την πατρίδα του, ο φίλος μας, μεταφυτεύτηκε στον μακρινό Καναδά για να παραμείνει ένας αθεράπευτος νοσταλγός των ανεπίστρεφων και πληγωμένων ελπίδων, μέσα στη σύγχρονη και αδυσώπητη διαδρομή του χρόνου. Εκεί έχει ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του πλουτίζοντάς τα, με μνήμες και λογής άλλα καμώματα για να χαράξει τα βήματά του με το πολύτιμο έργο τον «Καπνόν Αποθρώσκοντα» στον απέραντο χώρο του διαδικτύου.*2

Το έργο αυτό του αγαπητού Κώστα, χωρίς υπερβολή, αποτελεί ένα ψιλοδουλεμένο κέντημα που φιλοτέχνησε και συνεχίζει, με περισσή φροντίδα, να φιλοτεχνεί, να το μεταπλάθει με τον πλέον περίτεχνο τρόπο και να το προσφέρει απλόχερα, δώρο και χάρισμα, στους πολυάριθμους επισκέπτες της ιστοσελίδας του. Είναι έκδηλη η καλαισθησία και το μεράκι που διακρίνουν αυτή την ερευνητική εργασία που παρουσιάζει στο διαδίκτυο ο ακάματος και λεπτολόγος αυτός λεβέντης της διασποράς που η αφομοίωση της ξενιτιάς, ευτυχώς, δεν μπόρεσε να τον ακουμπίσει.

Ο Κώστας Δουρίδας, άνθρωπος με μεγάλες ευαισθησίες, προσηνής, μειλίχιος, χαμηλών τόνων αλλά, συγχρόνως, υψηλών πτήσεων ψυχής, ύστερα από επίμονες ανιχνεύσεις, συλλέγει, καταγράφει και αξιολογεί, το έργο χιλιάδων ελλήνων λογοτεχνών. Μα εκείνο που εντυπωσιάζει και χρήζει ιδιαίτερης μνείας, είναι ο εκτεταμένος χώρος και το πλήθος λεπτομερειών που καλύπτει και διαθέτει για να οικοδομήσει μια πολύτιμη, για όλους μας, πνευματική συγκομιδή μ’ ένα έργο που τιμά την αφανή ομογένεια. Κάνει εντύπωση η αντοχή και η επιμονή του, κι εδώ θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι χρειάζεται μόχθος πολύς αλλά και αγάπη για όλο αυτό το χρήσιμο και ευρύτερης αποστολής και χρησιμότητας έργο του.

Δίνει την αίσθηση, πολλές φορές, ότι συνοδοιπορείς με όλους όσους έχει ανθολογίσει στους κήπους της «Χώρας των Θεών». Μας παρασύρει στους πολύπλοκους διαδρόμους και μας αποκαλύπτει -όσο είναι δυνατόν- όλο το φάσμα της πνευματικής κληρονομιάς της πατρίδας μας ώστε να διδαχτούμε απ’ αυτό, να φωτιστούμε και να γίνουμε ψυχικά και πνευματικά πλουσιότεροι.

Είναι ένα έργο ζωής, ένα μεράκι κι ένα όραμα, μια εργασία που δικαιώνει την προσπάθειά του. Είναι η οδός ονείρων κάθε ανθρώπου να πορεύεται ανάμεσα από σταθμούς κειμένων και προσώπων της λογοτεχνίας μας. Ανάγκη και χρέος μας, λοιπόν, είναι να το επισημάνουμε μιας και αποτελεί σημείο φωτεινό, για όλους μας. Ας σταθεί, η σύντομη τούτη αναφορά μου, ένα ελάχιστο φιλικό αφιέρωμα στον υπερήφανο Αρκάδα ομογενή, με όλο το σεβασμό και την αγάπη, που του οφείλουμε, για τη δημιουργική προσφορά του.

Στράτος Δουκάκης

*1 Ξεκίνησες με μια βαλίτσα.. / Σήκωσες την Ελλάδα στον ώμο σου ωσάν το Διγενή και την σεργιάνισες στις πέντε Ηπείρους!. Κράτησες και κρατάς με υπερηφάνεια την ελληνική παράδοση και την ωραία σου καταγωγή! Γιε του Λαέρτη, σε κάθε γωνιά της γης έκτισες την Ιθάκη σου! Και οι άνθρωποι -άσπροι, μαύροι και κίτρινοι- στέκουν στην άκρη σιωπηλοί, γιομάτοι δέος για να περάσει η γαλανόλευκη! / κρατημένη ψηλά στ' αντρίκειο σου χέρι, καθώς περνάς στις παρελάσεις, / καβάλα στο άλογο του Θοδωρή Κολοκοτρώνη! Ωραίε μου φουστανελά! / Αληθινέ κι' αγνέ μου / 'Ελληνα της Διασποράς!! (Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ)

*2 Γη των πατέρων μου, τρισαγαπημένη πατρίδα. Βάζω τα χέρια μου χωνί κι' απ' το παράθυρο του Διαδικτύου μπήγω φωνή στους άπλετους γαλάζιους ουρανούς για τους θεούς και τ' όνομά σου ! Στην πιο ψηλή κορφή της γης ο πρώτος καβαλάρης και σταυραϊτός Δίπλα μου ο ήλιος χαμογελαστός Σπέρνει τραγούδια, αγάπης λουλούδια. Χιλιάδες άγγελοι στήνουν χορό και σφάζονται μες την ποδιά σου !!! Για εσένα αγαπημένη των ελπίδων μου η ελπίδα! Γλυκύτατή μου Eλληνική πατρίδα. (ΓΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΟΥ)

Με πέντε οργιές καζάντι
Το κείμενο σημειώνει την πικρία της μετοίκησης στο εξωτερικό και της αδυναμίας του μετανάστη να μεταβεί πάλι στην πατρίδα- σε β΄ ενικό πρόσωπο αποτελεί ένα συγκινησιακό αποχαιρετισμό σε κάποιον άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή, χωρίς να προλάβει να πραγματώσει την επιστροφή του.


* * * * * *

"Στον τόπο τα κλαρίνα
Η ζωντάνια της παράδοσης, η διάδοσή της μέσα από την παρουσία ενός προσώπου, δείγμα της μνήμης του ποιητή που αναδεικνύει τη λεβεντιά, την ξεγνοιασιά, το κέφι, όπως κατατίθενται από τη λαϊκή μας κουλτούρα.


* * * * * *

Γράμμα στην Ελένη Φοκά
Επιστολική μορφή του κειμένου που απευθύνεται από τον αφηγητή στην Ε. Φοκά, αναδεικνύεται η ιδιοσυγκρασία, η ισχυρή της βούληση, το απαράμιλλο έργο της, η αντίστασή της μέσα απ' την επαινετική έκφραση- η διακειμενικότητα φανερή με την παραπομπή στους στίχους του Γ. Ρίτσου προβάλλει την αξία της "ρωμιοσύνης", ακόμα και όταν βάλλεται από την καταδυνάστευση, την καταπάτηση της ελευθερίας και κάθε είδους χειραγώγηση.


* * * * * *

Σκληρή Πραγματικότητα
Η αυστηρά θεωρητική υφή του κειμένου που διαιρείται σε επιμέρους νοηματικές ενότητες το καθιστά ξεκάθαρα πεζό, προσδίδει μάλιστα ένα σοβαρό ύφος, επίσημο που παραπέμπει σε μια αφηγηματική ανάλυση των αδιεξόδων των ελληνικών παροικιών, που διακρίνονται από την έλλειψη οργανωτικότητας. Ο Κ. Δουρίδας αναφέρεται με πιστότητα στη χώρα που κατοικεί άλλωστε. Έτσι κάθε κοινότητα παρουσιάζεται έρμαιο των συμφερόντων των ηγεσιών της με πρωτεύουσα συνθήκη τον αμέτοχο πολίτη σε κάθε πρωτοβουλία και εκδήλωση- αποδεικνύεται η λαϊκή δυσαρέσκεια από το έργο της στατικής, πάγιας ηγετικής ομάδας των ομογενών στον Καναδά, αλλά και οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων-άρα γίνεται κατανοητό ότι επιβάλλεται να πνεύσει ο άνεμος της αλλαγής, της απόδοσης εξουσίας στους νεότερους και της αποβολής της νοοτροπίας του εμφυλίου.


* * * * * *

Κοινοτικά και οργάνωση
Το κείμενο, διαιρεμένο σε επιμέρους ενότητες, έχει ως αφετηρία την ερμηνεία της λέξης "κοινότητα", που συνάδει στην ύπαρξη της μονάδας και τη συνεργασία με την πλειονότητα όσων συμμετέχουν στην οργάνωση της ελληνικής ζωής στις παροικίες. Στη συνέχεια παρατίθεται ένα ποίημα που κριτικάρει τον τρόπο που λειτουργεί ο Έλληνας στην κοινότητα, εύκολα δηλαδή κατηγορεί τους άλλους ή όσους έχουν ηγετικό ρόλο- δύσκολα ασκεί όμως αυτοκριτική, πράγμα μεμπτό, διότι απαιτείται η σμίλευση συλλογικής συνείδησης. Επιπρόσθετα ο Κ. Δουρίδας με παρρησία σημειώνει τις ατασθαλίες και όσων συμπατριωτών ενήργησαν δόλια, με ιδιοτέλεια, φιλαυτία, ματαιοδοξία, πετυχαίνοντας να' χουν αρχηγικό ρόλο και να καρπώνονται όλες τις τιμές για τον ελληνισμό. Πρόκειται για όσους καρπώθηκαν κάποια εξουσία για την εκπροσώπηση των συμπατριωτών τους και αντί αυτού ανέδειξαν τον εαυτό του παριστάνοντας τους άμεπτους, ειδήμονες και μάλιστα κατά την πρώτη γενιά των αποδήμων. Τέλος με ένα ποίημα αποδίδει την αληθινή πραγματικότητα στις παροικίες, δηλαδή το ότι κάποιοι πατριώτες, με αγνές προθέσεις μόχθησαν για την αναβάθμιση της ελληνικής ζωής και άλλοι χαιρέκακοι ανέτρεψαν τη δραστηριότητα των πρώτων μέσα από διαδικασίες ανταγωνισμού που στόχο είχαν την επίδειξη της ισχύος τους και όχι την ανατροπή των κινδύνων αφομοίωσης του ελληνικού στοιχείου από τη δυτική κουλτούρα.


* * * * * *

Ζητείται ελπίδα
Ποίημα διαιρεμένο σε στροφές ομοιόμορφες, πρόκειται για δώδεκα τρίστιχα, αποφθεγματικά μέρη- με ύφος επιτακτικό επιζητείται λύση σε πολλά προβλήματα που προκύπτουν στις περιοχές της ελληνικής διασποράς, όπως η αναβίωση της ελληνικότητας, η αντιμετώπιση των επιρροών του διεθνισμού σε κάθε του έκφανση, η ευχερής αφομοίωση των μηνυμάτων που αλλοιώνουν την εθνική ταυτότητα, η αναζήτηση ουσιαστικών στόχων για τη νεολαία- ενδεικτική η χρήση β΄ πληθυντικού προσώπου καθορίζει τη δυναμική της προτροπής για αντίδραση.


* * * * * *

Ελληνική Διασπορά ώρα Μηδέν?
Σε ένα κείμενο πεζό πάλι αναδιπλώνονται προβληματισμοί σχετικά με τον προορισμό της ελληνικής παρουσίας στο εξωτερικό. Σηματοδοτείται ο μειωμένος αριθμός ελλήνων μεταναστών που προσέρχονται στις δυτικές χώρες, ώστε απουσιάζει η νέα δυναμική παρουσία, επιπλέον η έλλειψη ενδιαφέροντος για πλήρη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας, επίσης και η πραγματικότητα της αποστασιοποίησης από την παράδοση που δεν επιτρέπει στη νέα γενιά να εκδηλώσει το ενδιαφέρον της γι' αυτή.

Ο 'Ελληνας της Διασποράς

Με ενιαίο τίτλο παρατίθενται ποιητικές συνθέσεις με θέμα τον Έλληνα της διασποράς, τις συνήθεις, τα ήθη, το πολιτιστικό του επίπεδο, κυρίως τη σχέση του με την κουλτούρα της γενέτειράς του σε πέντε ήχους (οι δυο πρώτοι έχουν πεζολογική υφή και οι δυο τελευταίοι ποιητική), που διαχωρίζουν και τις αντίστοιχες νοηματικές ενότητες.

Ήχος πρώτος

Πιστοποιείται η δομή του πρώτου μεταναστευτικού ρεύματος προς το εξωτερικό, διακρίνονται η ελληνική ευρηματικότητα, η προαγωγή μεμονωμένων προσώπων, η δραστηριοποίηση στον εργασιακό χώρο κι ωστόσο η αυθεντικότητα, η συμπόρευση με την παράδοση και τις συνήθειες της πατρίδας τους.

Ηχος δεύτερος

Αποδίδεται η μειονεξία του Έλληνα αποδήμου, ο οποίος, αντίθετα με την προσωπική του πρόοδο, δεν ενδιαφέρεται για τη συλλογική δράση, αμέτοχος για τα κακώς κείμενα στο χώρο των παροικιών, που εντάσσεται, κατηγορεί τους άλλους, ποτέ δεν ευθύνεται για την αποστασιοποίησή του.

Ηχος τρίτος

Με σατιρικό ύφος αποτυπώνεται η ασυνεννοησία στους κύκλους των συλλόγων των Ελλήνων μεταναστών, η έλλειψη πρωτοβουλιών κάποιων που στηλιτεύουν τις αποφάσεις των δυναμικών εκπροσώπων τους, τις απορρίπτουν ακόμα ως ακραίες, συνηθίζουν να απουσιάζουν κατά τη λήψη αποφάσεων. Η διακειμενικότητα, με την παράθεση αποσπάσματος από το ποίημα, "Άξιον εστί", αποδεικνύει τα βασικά φυσιογνωμικά στοιχεία του Έλληνα γενικότερα.

'Ηχος τέταρτος

Κείμενο σε μορφή περισσότερο συγγενική με τη διηγηματική, αφού αναλώνεται σε κριτική της στάσης ενός προσώπου που διαφαίνεται τυπολάτρης, έλληνας μετανάστης αλλοτριωμένος ουσιαστικά από την παράδοση, κάτι που μεταλαμπάδευσε και στα παιδιά του.

Ήχος πέμπτος

Ο γράφων αναφέρεται περισσότερο στους απόδημους της τρίτης ηλικίας συνιστώντας τελικά η ωριμότητα του πνεύματος να συμπορεύεται με τη διάθεση αποκόμισης σοφίας από την ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό. Αγαπητέ μου φίλε:

Σε μορφή επιστολής σε πεζό κείμενο ο Κ. Δουρίδας απευθύνεται σε κάποιο πρόσωπο φανταστικό, επισημαίνοντας την καθεστηκυία πραγματικότητα που περιβάλλει τη ζωή του μετανάστη, από τη στιγμή που αποχωρίστηκε την πατρίδα του ως τη σύγχρονη εποχή. Τα αρχικά συναισθήματα λύπης και συγκίνησης μεγιστοποιήθηκαν, καθώς ο μετανάστης συνειδητοποίησε πως το ελληνικό κράτος τον εγκατέλειψε, τον διέγραψε, όσο κι αν αυτός προσπάθησε να διατηρήσει τους δεσμούς του ακέραιους. Έτσι η έλλειψη σε σχολεία με ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την ελληνική γλώσσα καθιστά αποκομμένα τα παιδιά από τον πολιτισμό τους- σημαντικό παράδειγμα είναι και η συμπεριφορά των Σκοπιανών στο Τορόντο που αυτοχαρακτηρίζονται μια μειονότητα που δεν έχει δικαιώματα, όπως αυτό του εορτασμού της ελληνικής παρέλασης, αν και αυτοχρίζονται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.


* * * * * *

..Απ' τους Αρχαίους Χρόνους
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον κείμενο που επικεντρώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη στην παρουσία Ελλήνων μακριά απ' τη γενέτειρά τους από την αρχαιότητα ακόμα- συνέπεια ήταν η συνέχιση της επικράτησης των Ελλήνων στις περιοχές του εξωτερικού, πράγμα που σηματοδοτεί ότι η πατρίδα τους ακολουθεί- συνεπώς πιστοποιείται πως δε χαρακτηρίζονται από τυχοδιωκτισμό, αλλά ωφέλησαν τη πατρίδα τους σε δύσκολες εποχές.


* * * * * *

Τι είναι η Διασπορά?
Ο Κ. Δουρίδας ταυτίζει τη φυσιογνωμία του Έλληνα μετανάστη με αυτή του μυθικού Οδυσσέα μέσα από μια μεταφορά- αποφαίνεται ότι οι Έλληνες απόδημοι υπερβαίνουν τα 6.000.000 στον κόσμο προσεγγίζουν τα 100. 000.000, όπως λένε οι ειδικοί, ενώ ο πληθυσμός της πατρίδας μας πλησιάζει τα 11.000.000. Συνεπώς εύλογα αναδεικνύεται το συμπέρασμα που βασίζεται στα λόγια του ποιητή, ότι δηλαδή ο Έλληνας παντού κουβαλά μαζί του τη μνήμη και έναν τρόπο ζωής πάγιο, πράγματα που συνυφαίνουν την ιδιοσυγκρασία του. Επισημαίνεται διακειμενικότητα στο σημείο που παραπέμπει σε αποσπάσματα από την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη.


* * * * * *

Αντί για Επίλογο
Καταληκτικά ο Κ. Δουρίδας σημειώνει, "σε αυτό το πρώτο μου γράμμα που έγραψα το Φθινόπωρο του '97.. Γράφτηκε όλως τυχαία αλλά κι' αυθόρμητα και το κομμάτι που αργότερα ονομάτισα "ο Ύμνος του Μετανάστη"". Πράγματι, απευθύνεται σε έναν φανταστικό φίλο Έλληνα εμφαντικά διατυπώνει μια εικόνα του σύγχρονου κόσμου με τη διείσδυση του τεχνοκρατικού πνεύματος, του αυτοματισμού, των φιλελεύθερων ηθών, της ελαχιστοποίησης των γεωγραφικών αποστάσεων. Υπάρχουν στοιχεία αυτοβιογραφικά, όταν αναφέρει, "είμαι κι' εγώ καθώς εσύ. Ο Έλληνας της διασποράς. Μένω και ζω με την φαμελιά μου στο Οakville, Ontario Canada. Η πρώτη γενιά του μετανάστη.. Κατάγομαι από την ορεινή Γορτυνία του Νομού Aρκαδίας.
Και μπορώ να σου πω: Η καταγωγή μου, είναι η μεγάλη και η πρώτη μου περηφάνια. Και τούτο επειδή σώνει και καλά πιστεύω, ότι τα δώδεκα χρόνια, που έζησα παιδί στο Καρδαρίτσι το χωριό μου, ήταν αρκετά για να μάθω, όσα δεν θα μου μάθαιναν ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑ, σε δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες Ακαδημίες!.. ". Στη συνέχεια, όταν απευθύνεται στον Έλληνα μετανάστη της πρώτης γενιάς, το ύφος γίνεται ποιητικό, η προσωπικότητα του μετανάστη γίνεται κυρίαρχη, καταδεικνύει ότι είναι φορέας της ελληνικότητας, όπως διαμορφώνεται μέσα απ' την κουλτούρα και τα πνευματικά επιτεύγματα.





Επιστολή Α'
Χρίστος Α. Νεοφύτου
Μεγάλη Παρασκευή 9 Απρίλη του 2004

Αγαπητέ κ. Κώστα Δουρίδα,


Aν και δεν σας γνωρίζω προσωπικά μετά που είδα τις σελίδες σας στο διαδίκτιο https://douridasliterature.com/ σας χαιρετώ ωσάν να σας ήξερα για χρόνους πολλούς.

Ονομάζομαι Χρίστος Α. Νεοφύτου και βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο σπουδάζοντας δεύτερο πτυχίο νομικής για να γίνω δικηγόρος Barrister. Πριν από αυτό ήμουν στις Η.Π.Α. όπου έχω 3 πτυχία στους υπολογιστές, Master, και ΜΒΑ Διοίκηση Επιχειρήσεων. Σπούδασα στην Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, και στο Λος Άντζελες, ενώ έχω επισκεφτεί ολόκληρο τον Καναδά πολλές φορές και έχω πολλούς φίλους και γνωστούς εκεί πέρα. Πριν από αυτό ήμουν στην Κύπρο όπου έχω άλλο πτυχίο μηχανικός και προγραμματιστής Ηλ. Υπολογιστών. Είμαι 27 χρονών.

Μπορώ να πω ότι οι καλύτεροι Έλληνες που γνώρισα, πατριώτες, περήφανοι αλλά και δυνατοί είναι στο Σικάγο και στον Καναδά στο Τορόντο.

Στο Σικάγο όταν ήμουν δίδαξα σε ένα Ελληνικό Σχολείο το ΑΘΗΝΑ διευθυντής του οποίου είναι ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος. Μετά από αυτό σκέφτηκα να τους φτιάξω και ιστοσελίδες γιατί πάντα με απασχολούσε τί είναι το λάθος με τους Έλληνες στο εξωτερικό; Γιατί οι "οργανωμένοι" φορείς είναι φορείς αποσύνθεσης; Είχα το παράπονο τα Ελληνόπουλα να μην μιλούν καλά Ελληνικά. Γιατί να μην έχουν δασκάλους;; Γιατί να μην έχουν βιβλία;; Βοήθησα και βοηθώ ακόμα όσο μπορώ.

Προσπαθούσα να βρώ Έλληνες λογοτέχνες στο χώρο που ήμουν και είμαι, αλλά μάταια. Αν και υπάρχουν οι καλές προθέσεις, δυστυχώς κάπου υστερούν στην ... τελική προσπάθεια. Όχι όμως εσείς.

Μπορώ να πω ότι αποτυπώνεται με ακρίβεια την πραγματικότητα του Έλληνα της Διασποράς. Μακριά από φαινομενικές τυμπανοκρουσίες και ασύστολα ψεύδη περί συνοχής και δύναμης της ομογένειας, λέτε τα πράγματα όπως έχουν. Ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη φάση όπου η Ελληνική γλώσσα πάει να εξαφανιστεί ενώ και οι νέες γενιές των Ελλήνων της Διασποράς πάνε να αφομοιωθούν. Ότι πολλοί Έλληνες και ειδικά νέοι αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα χωρίς να έχουν κάποιον να τους καθοδηγήσει όπως πρέπει στο σωστό δρόμο. Ότι πολλοί χάνονται ακόμα.... Η δική μου λιγοστή πείρα στα 6 χρόνια που είχα στην Αμερική μου το έχουν δείξει αυτό και το λέω με μεγάλη πίκρα.

Τις ιστοσελίδες του Ελληνικού Σχολείου Αθηνά στο Σικάγο τις έχω βάλει σε μηχανές που έχουμε στην Βοστώνη στο http://www.athena.agrino.org/ είναι μια προσπάθεια να τονωθεί το εθνικό αίσθημα, να δημιουργηθούν πρώτα απ' όλα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ιστοσελίδες, με ΕΛΛΗΝΙΚΑ γράμματα, με ΕΛΛΗΝΙΚΑ πρότυπα, με ΕΛΛΗΝΙΚΑ παραδείγματα, με ΕΛΛΗΝΙΚΗ παιδεία. Με πενιχρά μέσα αλλά πάντα με πίστη και με ισχύ διά της γνώσεως. Σιγά σιγά αυτό που λέω σε όλους είναι πως ότι μπαίνει στο διαδίκτιο, μένει και δεν χάνεται και πως μόνο αυξάνονται και ποτέ δεν μειώνονται οι ιστοσελίδες.

Με όλο τα θάρρος κύριε Κώστα σας έχω προσθέσει κάτω από τη σελίδα "Ποίηση/ Λογοτεχνία" γιατί πραγματικά πιστεύω ότι είσαστε ένας Φάρος του Ελληνισμού στην Διασπορά και πάνω απ' όλα Έλληνας. Έχω προσθέσει τη διεύθυνση των ιστοσελίδων σας και ακόμα έχω βάλει και τη φωτογραφία σας γιατί είσαστε πραγματικά παράδειγμα προς μίμηση και μακάρι να υπήρχε ένας Κώστας Δουρίδας σε κάθε πόλη όπου υπάρχουν Έλληνες στο εξωτερικό!

Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να σας ευχηθώ και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και να σας έχει ο Θεός πάντα καλά.

Πολλούς χαιρετισμους στον Καναδά.
Χρίστος Α. Νεοφύτου





Επιστολή Β'
Χρίστος Α. Νεοφύτου
Monday, April 12, 2004
Αγαπητέ Κύριε Κώστα,

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας, ΔΕΝ ήταν σκοπός μου να σας κάνω αυτή καθεαυτή παρουσίαση του LANDS OF GODS. Στην πραγματικότητα είσαστε ο μόνος Έλληνας λογοτέχνης που έχω τουλάχιστον εγώ ανακαλύψει και που ζεί και δημιουργεί στην Αμερική είτε αυτό ονομάζεται Ηνωμένες Πολιτείες, είτε ονομάζεται Καναδάς. Για μένα είναι ο ίδιος Αγγλοσαξωνικός χώρος και με το έργο σας αποτελείτε ζωντανό φάρο γνώσης και τόνωσης του Ελληνικού μας εθνικού αισθήματος μέσα σε αυτό τον Αγγλοσαξωνικό και σιωνιστικο κικεώνα της πλήσεως του εγκεφάλου μέσα από την παραπληροφόρηση των μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Εγώ μάλλον σας "έκλεψα" την με τόσο ζήλο, και μόχθο συσσωρευμένη Ελληνική γνώση που έχετε εναποθέσει στο διαδίκτιο σαν μια πεινασμένη αρκούδα κλέβει το μέλι που με κόπο και μόχθο παρήγαγε ένα ολόκληρο μελίσσι με μέλισσες! Εγώ σας είμαι υπόχρεως και είμαι σίγουρος πως ο Θεός σας έχει στείλε και μια ανώτερη δύναμη σας κατευθύνει στο να επιτελείτε το πνευματικό έργο που επιτελείτε.

Το βιβλίο σας να το τελειώσετε, είναι θέλημα Θεού και αυτό, δεν επιτρέπεται να μην το τελειώσετε. Θα το περιμένω να το αγοράσω πρώτος, σας το είπα.

Μου ζητήσατε να μην χαθούμε. Εάν έχουμε ένα κοινό αίσθημα αποστολής, τότε σίγουρα δεν θα χαθούμε. Για μένα το αίσθημα αποστολής είναι η διατήρηση και εξάπλωση της Ελληνικής γλώσσας στο διαδίκτιο. Μόνο έτσι θα επιβιώσει.

«Οι δίοδοι του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε». Ιάκωβος Γαριβάλδης΄

Ξεκινώντας και εγώ από το τί είπε ήδη ο Ιάκωβος Γαριβάλδης σας λέω τα εξής: Σαν φοιτητές, από το 1997, έχουμε στήσει μηχανές σερβερς στην Βοστώνη της Μασαχουσέτης στο ΜΙΤ. Εκεί παρέχουμε ΔΩΡΕΑΝ 35ΜΒ χώρο για ισοσελίδες και 3ΜΒ για ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Δεν έχουμε ούτε ΒΑΝΝΕΡΣ ούτε διαφημίσεις. Οι ιστοσελίδες που είδατε του Ελληνικού σχολείου http://www.athena.agrino.org/ είναι ένα παράδειγμα και φτιάχτηκαν σε συνεργασία με την Κυρία Ειρήνη Κριμήτσου kkrimitsos@sbcglobal.net φυλάγονται εκεί. Έχω φτιάξει ιστοσελίδες επίσης για το Σικάγο στο http://www.chicago.agrino.org/ σε συνεργασία με τον Δρ. Γιάννη Καλάρα AristonU@aol.com που πάλι φυλάγονται εκεί.

Ακόμα για την Ελληνική Βιβλιοθήκη Νοτίου Καλιφορνίας στο http://www.greeklibrary.agrino.org/ σε συνεργασία με τον Κώστα Χολιαστό και τον Σωτήρη Ρανγκούση.

Εγώ όπως σας είπα βρίσκομαι τώρα στο Λονδίνο για σπουδές....

Μπορείτε να πείτε σε όσους θέλουν να αποταθούν στο http://www.agrino.org/ και στο http://agrino.org/cgi-bin/new.cgi και να συμπληρώσουν μια αίτηση για να αποκτήσουν ΔΩΡΕΑΝ χώρο πάνω σε ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ μηχανές για να φτιάξουν τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ τους ιστοσελίδες.

Το αγρινό (που είναι και η ονομασία της μηχανής) είναι το αγριοπρόβατο της Κύπρου, είναι το έμβλημα των Κυπριακών αερογραμμών. Έτσι όπως το αγρινό πάνω στα Κυπριακά αεροπλάνα πάει παντού, έτσι και οι ιστοσελίδες είναι προσβάσιμες πανταχόθεν...

Έχουμε και ελέγχουμε εμείς τις μηχανές, Έλληνες, όχι ξένοι. Εμείς παπάδες, εμείς τατάδες. Μαζί και με τους Γιώργο Ζαχαρία και Αλέξανδρο Κυριακίδη στη Βοστώνη, και Όσοι πιστοί προσέλθετε...

Μια Ελληνική εφημερίδα επίσης που υπάρχει στο Σικάγο, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΗΜΑ, έχει ενσωματωθεί πρόσφατα στο διαδίκτιο. Βρίσκεται προσωρινά στο http://hellenic-tribune.linustech.com.cy Εκδότης είναι και πάλιν ο Κύριος Δημήτρης Γεωργακόπουλος διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου Αθηνά. Εάν θέλετε μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα κατηγορία "Λογοτεχνία", στην οποία να βάζουμε ό,τι μας στέλνετε, ή ό,τι θέλετε εσείς.

Πραγματικά με τα γραφόμενα σας κυπάτε κέντρο τις ευαισθησίες και ιδιαιτερότητες του Έλληνα μετανάστη στην Αμερική, με τα προβλήματα του, τα μειονεκτήματα του, το "ψώνιο του", όλα του, με ένα λόγο μεστό και κατηγορηματικό που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Τονώνεται το εθνικό αίσθημα που τόσο ανάγκη έχουν οι μετανάστες μας.

Αυτό που σας προτείνω δεν το ανέφερα σε κανένα ακόμη αλλά δεν νομίζω να έχει κανένας καμιά αντίρρηση.

Αυτά είναι όλα τα "μυστήρια" μου, σας τα είπα όλα.

Πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί αδελφικά, χέρι χέρι γιατί ο εχθρός όπως πολύ καλά το είπατε είναι αόρατος, αλλά άρτια οργανωμένος και εξοπλισμένος, κτυπά το μυαλό και το νανουρίζει σιγά σιγά, αλλά συνάμα και το διαλύει, έτσι όπως το οξύ τρώει σιγά σιγά το ατσάλι.

Πολλοί ακόμα λειτουργούν σαν δούριοι ίπποι ανάμεσά μας, Έλληνες μόνον κατ' όνομα, που όμως προσκυνούν άλλο Θεό και εργάζονται για την αποδυνάμωση και αφομίωση του Ελληνισμού της διασποράς πανταχόθεν...

Όπως είπε και ο Κολοκοτρώνης "Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος (στον Ιμπραήμ Πασά), εφοβήθην πραγματικά δια την πατρίδαν μου".

Πρέπει να εργαστούμε μαζί για να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες αντιστάσεις στους νέους, πνευματικές αντιστάσεις. Εσείς μπροστάρης, εμείς σας ακολουθούμε, μήπως σιγά σιγά καταφέρουμε και εμείς να σας "κλέψουμε" κάτι λίγο από το αστείρευτο και πηγαίο ταλέντο σας και το μεταδώσουμε παραπέρα.

Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση και Καλή Λευτεριά στην Κύπρο μας κύριε Κώστα. Χρίστος Α. Νεοφύτου





Επιστολή Γ'
Χρίστος Α. Νεοφύτου
July 31, 2004

Αγαπητέ κύριε Δουρίδα,

"...Πέρασαν κάποιοι μήνες από τότε που ανταλλάξαμε ηλεκτρονικά μηνύματα, αλλά παρά ταύτα, είναι σαν να συνομιλούμε σχεδόν καθημερινώς αφού μέσα από τις συχνές επισκέψεις μου στις ιστοσελίδες σας μπορώ να λαμβάνω πνευματική τέρψη από τον τρομερά αξιόλογο πνευματικό πλούτο που συγκεντρώνετε στις ιστοσελίδες σας και που όπως βλέπω επ' αυξάνετε με ακάθεκτους ρυθμούς.
Ως ανταπόδοση της χειρονομίας σας αυτής, αλλά και προς υλοποίηση του στόχου να χρησιμοποιήσουμε την υπάρχουσα τεχνολογία («Οι δίοδοι του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε». Ιάκωβος Γαριβάλδης ούτως ώστε και πρακτικά να εκμηδενίσουμε τις όποιες αποστάσεις οι οποίες μας χωρίζουν και να συγκεντρώσουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις του Ελληνισμού της διασποράς προς υλοποίηση του στόχου της χρήσης και περαιτέρω εξάπλωσης της χρήσης της Ελληνικής γλώσσας στην Ελληνική νεολαία της διασποράς, έχω συνδέσει και εγώ τις σελίδες σας στις σελίδες του Ελληνικού Σχολείου «Αθηνά» στο Σικάγο. Πιστεύω ότι οι μαθητές του Σχολείου, τα νεαρά Ελληνόπουλα του Σικάγου θα πάρουν πολύ καλά μαθήματα πατριοτισμού με το να επισκέπτονται τις ιστοσελίδες σας και περαιτέρω θα τα βοηθήσει να αντιληφθούν από πολύ μικρή ηλικία ότι ανήκουν σε μία πολύ μεγάλη οικογένεια Ελλήνων σε όλη την οικουμένη και δεν θα παλεύουν μέσα τους να καταλάβουν πρώτα απ' όλα .... ποιοί είναι!

Οι συνδέσεις βρίσκονται τόσο http://www.athena.agrino.org/poetry_literature.htm στο όσο και στο http://www.athena.agrino.org/links.htm όπου εκεί βρίσκεται και μία λίστα με συνδέσεις για άλλες Ελληνικές (όταν λέγω ελληνικές, εννοώ φυσικά να είναι εκδομένες στην Ελληνική γλώσσα, ή τουλάχιστον ένα μέρος τους να είναι γραμμένο στα Ελληνικά) ιστοσελίδες στις Η.Π.Α. και στον Καναδά (που δυστυχώς είναι λιγοστές)
Περαιτέρω θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι εκεί που ελάμβανα την ημερήσια δόση πνευματικής τέρψης από τις ιστοσελίδες σας (ειλικρινά όταν κάποιος επισκέπτεται τις ιστοσελίδες σας είναι ωσάν να μπαίνει στο καλύτερο εστιατόριο, όπου όλα είναι ΔΩΡΕΑΝ και δεν ξέρει ...τί να πρωτοδιαλέξει από το μενού!!!) και πάτησα που λέτε πάνω στο «Πνεύμα Κοινότητας» χωρίς να υποπτευόμουν ακριβώς τι θα είχατε γράψει. https://douridasliterature.com/diaspora/pnevma.html
Πραγματικά ο τρόπος με τον οποίο καλείτε τον νέο να ενδιαφερθεί για να κοινά όσο απλός και «εκ των ων ούκ άνευ» και αν ακούγεται ότι είναι, είναι τρομερό το γεγονός ότι εσείς το εκφράζετε με τέτοια αντικειμενική ειλικρίνεια, με εμπεριστατωμένη ανάλυση, με πειθώ, με επιχειρήματα τύπου «αφού τα κατάφερε και έγραψε ολόκληρο Εθνικό Ύμνο ένα παιδί της Διασποράς, μπορείς και εσύ!» και με λόγο μεστό, που κτυπά κέντρο.
Με συνάρπασε και με ενθουσίασε αυτό για να μην σας πω ότι με συγκίνησε ακόμα. Μπορεί να συναρπάζομαι, να ενθουσιάζομαι και να συγκινούμαι εύκολα, αλλά τί να κάνω; Αυτός είμαι! Γι΄αυτό το λόγο πάλι σας «έκλεψα»! Πήρα το άρθρο σας, που τόσο πολύ το χρειάζονται όλοι, μικροί και μεγάλοι, και το πρόσθεσα στις ιστοσελίδες της Ελληνικής Εδημερίδας του Σικάγου «Το Βήμα» στο http://hellenic-tribune.roswellcomputing.com/index.php Έχω επίσης προσθέσει και την φωτογραφία σας μαζί με το άρθρο, καθώς επίσης και το ότι αποτελεί αναδημοσίευση από τις δικές σας ιστοσελίδες.
Ευελπιστώ ότι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές οι ιστοσελίδες της Εφημερίδας «Ελληνικό Βήμα του Σικάγου» θα πάρουν και αυτές μεγάλες διαστάσεις γιατί η εφημερίδα που βρίσκεται πίσω τους είναι πολύ αξιόλογη και πρέπει να είναι το παράδειγμα και για άλλες εφημερίδες της ομογένειας να μπουν στα Ελληνικά στο διαδίκτιο.
Σας ευχαριστώ και να είσαστε πάντα καλά."
Χρίστος Α. Νεοφύτου.





Γράμμα από το Γκύτερσλο

May 18, 2005
Αγαπητε συμπατριωτη,
Με αφορμη της γνωριμιας μεσω του γραμματεα μας Αγγελου Βομπρα και τη συμμετοχη σου στο Βιβλιο της Ελληνικης Κοινοτητας του Γκυτερσλο , θελουμε να σε ευχαριστησουμε για τη σταση σου και τη συμπεριφορα σου οχι απεναντι προς εμας μονο, αλλα και ως προς τον ελληνα μεταναστη του οποιου εισαι ισως ο γνησιοτερος και αυθεντικοτερος εκπροσωπος του.
Η φωνη σου στο διαδυκτιο περναει πανω απο ωκεανους και εκφραζει το παραπανω μιας γεννιας που αποδημησε αλλα ποτε δεν ξεχασε τη γλυκια πατριδα. Οσο για το Καρδαριτσι σου δεν ειναι δικο σου, εγινε δικο ΜΑΣ, γιατι μεσα απο αυτες τις μνημες ξαναβρηκαμε ολοι την παιδικη μας ηλικια και το δικο μας χωριο, ετσι λοιπον εγινε το Καρδαριτσι τοπος συμβολικος ανακουφισης και αναπολησης του καθε ξενιτημενου κερδιζοντας δικαιωματικα μια θεση στην αθανασια.
Η σελιδα σου, η οποια αποτελει τη μοντερνα βιβλιοθηκη του Μεταναστη εγινε για μενα τοπος σπουδης αυτων που νεος θα ηθελα να εχω διαβασει και δεν προφτασα... αλλα καλλιο αργα παρα ποτε λεει ο λαος μας. Αυτο που η ελληνικη πολιτεια ουτε σαν σκεψη δεν το εκανε το υλοποιησες εσυ, με την εργατικοτητα σου και το μερακι σου και εφτιαξες μια γωνια στολιδι μεσα στο διαδυκτιο. Μην καρτερας ανταμοιβη γιατι οπως λεει ο ποιητης και ΄¨αν φτωχικη τη βρεις... η Ιθακη δε σε γελασε¨ η Ιθακη σε εδωσε το ωραιο ταξιδι....
Ευχομαι να εισαι καλα και να συνεχιζεις το εργο σου γιατι το πνευμα και ο πολιτισμος που προβαλεις και συνεχιζεις αξιος απογονος μεγαλων προγονων σου επιτρεπει να λεγεσαι δικαιωματικα ΕΛΛΗΝΑΣ και κλεινω με το στιχο του ποιητη που εγραψε για αυτην την ΕΝΝΟΙΑ οτι ¨¨ Ιδιοτης δεν υπαρχει τιμιοτερα, εις τους Θεους ευρισκονται τα περα!!!¨¨
Χαιρετισματα απο το Γκυτερσλο σε ολους τους συμπατριωτες εκει. Να εισαι καλα και υγιης εσυ και η οικογενεια σου
Νικος Παναγιωτοπουλος
Προεδρος της Ελληνικης Κοινοτητας του Γκυτερσλο.

Αγαπητέ μου φίλε πρόεδρε του Γκύτερσλο κ. Νίκο Παναγιωτόπoυλε,
Διαβάζοντας το γράμμα σας βούρκωσα. Είμαι σίγουρος, φτιάγνοντας την ιστοσελίδα την "Χώρα των Θεών" και γράφοντας το "Καπνόν Αποθρώσκοντα" κάθε του λέξη και πίσω της, πιστεύω, κρύβονταν η λεβεντιά η δική σας η προσωπική! που είναι ταυτόσημη με την πολυαγαπημένη μοναδική κλασική λεβεντιά του Έλληνα μέσα και έξω της πατρίδας και, που μου 'δινε κουράγιο μαζί και συγκίνηση να προχωρήσω. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας άρεσε η προσπάθειά μου. Να είστε πάντα καλά και σας ευχαριστώ για τα ωραία σας λόγια.
Θαυμάζω τον προσωπικό σας αγώνα στην κοινότητα του Γκύτερσλο που μαζί με όλα τα μέλη του συμβουλίου και ιδιαίτερα τον γραμματέα τον παλιό μου φίλο και αλληλογράφο κ. Aγγελο Βόμπρα βρίσκω ότι προσφέρετε έργο άξιο προς μίμηση για τον Ελληνισμό της διασποράς!!!
Έχουμε ανάγκη από πρότυπα σαν και το δικό σας για την επιβίωση του κοινοτισμού αλλά και συλλόγων εκεί όπου η καλοπέραση και ο νεοπλουτισμός ναρκώνουν τον Έλληνα και τον αποκοιμίζουν.. Ιδιαίτερα για εμάς του μακρινούς κι' αποκομμένους μεταναστευτικούς κόμβους όπως Καναδά, Αμερική, Αυστραλία κλπ., ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Με βαθιά ικανοποίηση αλλά και υπερηφάνεια πληροφορήθηκα από τον γραμματέα σας και φίλο μου κ. Aγγελο Βόμπρα ότι κείμενα απ' το "Καπνόν Αποθρώσκοντα" θα μπουν στο αναμνηστικό βιβλίο για τα 25χρονα της Κοινότητάς σας και είναι αυτό η πιο μεγάλη τιμή που μου γίνεται..
Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου για όλα και περισσότερο επειδή και μόνο μου φτερώσατε την ελπίδα για τον πολυαγαπημένο μου Οδυσσέα...
Σας εύχομαι προσωπική, οικογενειακή ευτυχία και μακροημέρευση! Ο θεός των Ελλήνων να σας έχει πάντα καλά για να συνεχίστε το έργο σας!. Χαιρετισμούς στον φίλο κ. Aγγελο Βόμπρα αλλά και σε ολόκληρο το συμβούλιό σας. Mετά τιμής Κώστας Δουρίδας Canada. https://douridasliterature.com/

The LAND of GODS
Since October 1996
Oakville Ontario Canada
2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα
Δείτε εδώ τα κείμενα -μπορεί και τα δικά σας- μέσα από το Google..
..Φωτογραφίες της LAND of GODS στο Google..
Γράψτε μας!!

σήμερα: