Χριστίνα Τσαρδίκος
Παρατράγουδο για την πατρίδα
Δεν με γνωρίζεις. Γεννήθηκα μακριά σου.
Αλλά ένα αόρατο ομφαλικό λουρί μας ενώνει
με την ίδια ανεξήγητη δύναμη
που δεσμεύει τους πλανήτες με τον ήλιο.
Ακούραστους αιώνιους κύκλους κάνω γύρο σου.
Δεν με γνωρίζεις . Γεννήθηκα στο σκοτάδι.
Δεν με φώτισε η μητρική ματιά σου.
Ούτε με άγγιξε το ζεστό σου χάδι.
Σε ξέρω από πάντα. Από ανέκαθεν.
Από την αρχή του καιρού.
Αισθάνομαι μες τις φλέβες να κυλάς
σαν αργό κόκκινο αίμα.
Δεν σε ξέχασα ποτέ.
Δεν σε αρνήθηκα τρεις φορές.
Πιστή σε λάτρεψα.
Χρόνια προσπαθώ να με προσέξεις.
Κάθε καρδιοχτύπι μου σε ονομάζει.
Κάθε δάκρυ μου σε δροσίζει.
Κάθε πόνος σου με τρομάζει.
Η πλανεύτρα φαντασία μου σε φέρνει
Μπροστά μου όπου και να΄μαι.
Πόσο σε αγαπώ!
.... Ανήκουμε ο ένας στον άλλον.
Είμαστε ένα.
Είμαι ο σπόρος και εσύ το χώμα.
Είμαι το δέντρο και εσύ το δάσος.
Είμαι το κύμα, και εσύ η θάλασσα που με κατέχει.
..........................................
Του παιδιού σου το παιδί,
Το δύο φορές παιδί σου.
Το βλαστάρι σου στον ξένο τόπο
Είμαι το παιδί του μετανάστη,
Κι εσύ , Ελλάδα, μάνα μου.
συνέχεια
download main image
