Αντί για Επίλογο
* * *
(Σημείωσης: Σε αυτό το πρώτο μου γράμμα που έγραψα (στον Έλληνα της Διασποράς) το Φθινόπωρο του '97.. Γράφτηκε όλως τυχαία αλλά κι' αυθόρμητα και το κομμάτι που αργότερα ονομάτισα "ο Ύμνος του Μετανάστη".. Το παραχωρώ εδώ ολόκληρο το γράμμα εκείνο στην αρχική μορφή του)
Αγαπητέ μου φίλε,
Είμαι κι' εγώ καθώς εσύ. Ο Ελληνας της
διασποράς. Μένω και ζω με την φαμελιά
μου στο Οakville, Ontario Canada. Η πρώτη
γενιά του μετανάστη.. Κατάγομαι από την ορεινή Γορτυνία του
Νομού Aρκαδίας. Και μπορώ να σου πω: Η
καταγωγή μου, είναι η μεγάλη και η πρώτη
μου περηφάνια.
Και τούτο επειδή σώνει και
καλά πιστεύω, ότι τα δώδεκα χρόνια, που
έζησα παιδί στο Καρδαρίτσι το χωριό μου,
ήταν αρκετά για να μάθω, όσα δεν θα μου
μάθαιναν ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑ, σε δεκαπέντε
χρυσοποίκιλτες Ακαδημίες!..
Τότε που ο κόσμος λεει, σαν πήγαινε στην
εκκλησιά κι αυτή σχολνούσε, μίλαγε ο ένας
στον άλλονε με το μικρό τους τ' όνομα! Και
χαιρετιώσαν κι' αγκαλιάζανε, και δεν υπήρχε
ξένος εκεί στην εκκλησιά!.. Μα κι' αν υπήρχε
εδώ κι' εκεί στον χρόνο μέσα. 'ΟΛΟΙ ρωτούσαν
στο χωριό, ποιος είναι ο ξένος; Πούθ'
έρχεται; Πού πάει; Και πού θα κοιμηθεί;;
Σήμερα φίλε μου άλλαξε η ζωή.. Και οι
άνθρωποι λεει, αλλάξανε νοοτροπία: Γίναν
κατηφείς.. Οι αποστάσεις μίκρυναν. Ο
πληθυσμός της γης διπλασιάστηκε.
Στο
Cable Net της τηλεόρασης του Halton, πολύ
γρήγορα θα βλέπουμε στο"κουτάκι" μέχρι
κι' εκατό, διακόσια, χίλια και βάλε! διαφορετικά κανάλια φορτωμένα με βλ... πολλές!!!!!!
και λίγα για τον .....ΑΝΘΡΩΠΟ.
Aγαπητέ μου φίλε, ΕΣΕΝΑ μιλώ, της πρώτης γενιάς του μετανάστη:
ο Ύμνος του Μετανάστη
|
Ξεκίνησες με μια βαλίτσα..
Σήκωσες την Ελλάδα στον ώμο σου ως σαν το Διγενή
και την σεργιάνισες στις πέντε Ηπείρους!.
Κράτησες και κρατάς με περηφάνια
την ελληνική παράδοση
και την ωραία σου καταγωγή!
Γιε του Λαέρτη,
σε κάθε γωνιά της γης έκτισες την Ιθάκη σου
και οι άνθρωποι -άσπροι, μαύροι και κίτρινοι-
στέκουν στην άκρη σιωπηλοί, γιομάτοι δέος
για να περάσει η γαλανόλευκη!
Κρατημένη ψηλά στ' αντρίκειο σου χέρι,
καθώς περνάς στις παρελάσεις,
καβάλα στο άλογο του Θοδωρή Κολοκοτρώνη!
Ωραίε μου φουστανελά!
Αληθινέ κι' αγνέ μου 'Ελληνα της Διασποράς!!
|
|
|
|