Και οι άγριοι γίναν ήμεροι, κι' ομόρφυνε ο κόσμος!
Ύστερα και για πολλή.. Μνηστήρες οργισμένοι
ήρθαν και πειραματίστηκαν την βαρβαρότητα
να βγει στον άνθρωπο!

-γιατί μαθές αυτήν την έλεγαν Ελλάδα
κι' είχε το φως της γης!.

Τότες, ήταν που πια στην γαλανή πατρίδα μας
ήρθαν τα χρόνια δίσεκτα και την κρατήσαν στο σκοτάδι..

Στο μεταξύ ο 'Αϊ μετανάστης θύμωσε!
και πήρε πένα και χαρτί κι' αντίς μελάνι, με αίμα!
έγραψε απάνω το όνομά του:
Ρήγας Φεραίος, Φιλικοί, 1821, Διονύσιος Σολωμός,
Υψηλάντης, και άλλοι πολλοί..

Και έτσι με αυτό ήρθε ξανά το φως
στην γαλανή πατρίδα των θεών και των Ελλήνων.

'Ομως και πάλι τώρα 'Αϊ μετανάστη
οι αετονύχηδες των νέων καιρών..
Αυτοί. 'Ολοι αυτοί!.
Που οι ίδιοι είπαν ότι βαπτίστηκαν
στο αρχαίο πνεύμα το ελληνικό.
Σήμερα είναι τοι μπροστά κι' αποκαλούνται:
Οι μορφωμένοι... Οι δυνατοί...

Και αφού είδαν και απόειδαν ότι με την ζόρι
δεν βγαίνει τίποτα γι' αυτό και αλλάξαν το τροπάρι.

Τώρα το λένε: Παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση.
το λένε .. Καρλομάγνο!.

'Αϊ μετανάστη:
Σαν την γλυκιά λαλιά αιθέριας μουσικής,
-από τα χρόνια της Σαπφώς-
την προσταγή την Μητρική Σου ξαναλέω
στου ποιητή τα θεία τούτα λόγια:

«'Oπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί,
όπου και να πατεί το πόδι σας, ανοίξετε μια βρύση,
τη δική σας βρύση του Μαυρογένη. Καλό το νερό!.» Ελύτης : 'Aξιον Εστί.