Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες του Oakville,

Επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι: Μία σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα εργαλεία της δηλ. το «εμένα» και «εσένα», για να καταλήξει στους πολλούς και εν συνεχεία στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν πάει καλά: Αυτοί φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ. κλπ., κλπ.. Θα μπορούσα εδώ απλά να σας πω, ότι στην πολύχρονη προσπάθειά μου: Βάλετε υπόψη σας ότι είμαι σχεδόν από τους πρώτους, όπου στρατεύθηκα! στην ιδέα, για μία σωστή οργάνωση της ελληνικής παροικίας σε κοινότητα στο Oakville. Και έτσι, μέχρι τις τελευταίες εκλογές που συμπληρώνονται εξήμιση χρόνια ζωής της, μπορώ να πω ότι ίσως, να είμαι και ο μοναδικός, όπου ποτές του δεν έλειψε, έστω! και από μια της εκδήλωση.. Πήρα λοιπόν μέρος από την πρώτη στιγμή και προσπάθησα με τον δικό μου τρόπο, όσο μπορούσα, να βοηθήσω προς αυτόν τον σκοπό.

Βγήκα πρόεδρος.

Μου δόθηκε έτσι καλύτερα η ευκαιρία, να εκφραστώ στην θεωρεία αλλά ταυτόχρονα και στην πράξη. 'Εβαλα όλη μου την δύναμη! και καθώς που και τα προσωπικά μου παραμέρισα.. Προσπάθησα να δώσω τον καλύτερο -που λένε- εαυτόν μου: 'Εχωσα την μούρη μου, γραμμή την γραμμή, στις τηλεφωνικές λευκές σελίδες της Bell Canada, να ξετρυπώσω τον 'Ελληνα της παροικίας μου και να του στείλω γράμμα, να πάρει συμμετοχή μαζί και ενδιαφέρον για την κοινότητα και να βοηθήσει στην οργάνωση.. Κατέβηκα στο πεζοδρόμιο -με το Midnight Madness- κι' αγκάλιασα το Ελληνόπλο μαζί και τους νιόγνωρους στην Κοινότητα. Τρεις μήνες-κάθε φορά- δούλευα μονάχος μου για να ετοιμάσω το πανηγύρι του Carousel. Τρεις μήνες ολόκληρους! ως μέχρι και 17 ώρες την ήμερα -καθώς αυτοδίδακτος- ώρα την ώρα, στιγμή την στιγμή, να κτίσω την Ελληνική Κοινότητα στο computer, μαζί και το Ιντερνέτ με το διαφημιστικό βιβλίο κλπ., κλπ.. Σας καταγιόμισα με γράμματα και επιστολές, Τα «Κοινοτικά Νέα» κάθε περίπου δυο μήνες κλπ., κλπ.. Και όλα αυτά σχεδόν μονάχος μου να παλεύω.. Ακόμη -έτυχε- και στο φόρτωμα ξυφόρτωμα.. Πήρα τους δρόμους, κτύπησα πόρτες και ζήτησα ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ βοήθεια από πολλούς και σχεδόν από όλους...............

Τελικά στην πολύχρονη προσπάθεια μου: Θα επαναλάβω πάλι, αυτό που είπα στην αρχή, ότι δηλαδή: Μια σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα εργαλεία της: το «εμένα» και «εσένα» για να καταλήξει στους πολλούς και εν συνεχεία στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν πάει καλά: Αυτοί φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ. κλπ., κλπ.. Λεω ότι, αφού πια και με όλη μου την παραπάνω προσπάθεια που έκανα, μου στάθηκε αδύνατον(!!!) για να σε πείσω. Δεν τα κατάφερα λέω, να δημιουργήσω μέσα σου το ενδιαφέρον, για εκείνο που εγώ είχα και έχω σκοπό της ζωής μου: Την μεγάλη αγάπη μου για τον συνελληνά μου κι' αδελφό μου στην ξένη γης και ΜΑΖΙ ΣΟΥ να ρθεις(!) να κτίσουμε την παραδειγματική αληθινή μικρή κοινότητα - ΕΛΛΑΔΑ! για όλους τους συνανθρώπους και 'Ελληνές Μας, στην καρδιά του Oakville.

Τούτο ΙΣΩΣ και να εσυνέβη επειδή σαν άνθρωπος δεν είμαι τέλειος.
Και το γνωρίζω, έχω πολλά ελαττώματα και αδυναμίες. (Ο μεγάλος ελευθερωτής του γένους μας Κολοκοτρώνης είπε: «Καλύτερα να μας ακούν παρά να μας βλέπουν...» 'Ισως κάτι περίπου το ίδιο, συμβαίνει και με μένα). Για τους λόγους -όλους- αυτούς και αποσύρομαι: Προς το παρόν θα παραμείνω πίσω για κάποιους καιρούς και θα περιμένω.. Ποιος ξέρει, στην περισυλλογή μου, μπορεί να βρω καλύτερη λύση και μέθοδο και τότε να έρθω και να δώσω ξανά την προσπάθεια..

Θα ήταν εύκολο να ρίξω την ευθύνη αλλού κι' ίσως σε ΣΕΝΑ πρώτον. Που δυστυχώς.. σου το ομολογώ, κάπου - κάπου το κάνω.. Γι' αυτό συγχώρεσέ με! Ακόμη, βρίσκω πολλές φορές τον εαυτόν μου (και ίσως το ίδιο κάνω ακόμα και τώρα, στο γράμμα μου αυτό..) και να επαναλαμβάνει το «εγώ...» κι' «εγώ...κι' «εγώ...» ξεχνώντας -κι ίσως ηθελημένα από τον εγωισμό μου...» το κι' «ΕΣΥ!...» που τα δύο μαζί κάνουν το «ΕΜΕΙΣ!!!» που είναι και το σωστό.

Για τούτο και σου ζητώ συγγνώμη
συνελληνά μου πατριώτη και φίλε μου.
Αδελφέ μου και αδελφή μου.

Νάστε καλά!!!
Κώστας Δουρίδας
Μάιος 2001


Υστερόγραφο:

Κλείνοντας το γράμμα μου αυτό σε όλους εσάς, θα σας μεταφέρω εδώ ένα μικρό μήνυμα, που πήρα 23/05/2001 απ' αυτόν -που πάντα αποκαλούσα και θα αποκαλώ- μεγάλο μου ήρωα: τον 'Ελληνα της διασποράς που αποτελείτε κομμάτι του. Το μήνυμα αυτό, είναι από εκείνα που όταν έρχονται μου δίνουν δύναμη, μαζί κουράγιο κι' ελπίδα(!!!) για εκείνο που παραπάνω μιλάμε, μαζί κι ..ελπίζουμε..

"Αγαπητέ μου Κώστα σε χαιρετώ,
Πριν από αρκετό καιρό βρήκα την σελίδα σου στο Ιντερνέτ και την έβαλα στην μνήμη του κομπιούτερ.
Σήμερα έχοντας λίγο χρόνο άνοιξα την σελίδα σου και διάβασα την εισαγωγή που γράφεις για τον " Έλληνα της Διασποράς" και δάκρυσα. Σταμάτησα το διάβασμα της σελίδας σου και σου γράφω το ε-μαιλ για να σου ειπώ ότι είσαι πραγματικός Έλληνας και πιο Έλληνας από τους άλλους Έλληνες. Είμαι κι' εγώ ένας από τους Έλληνες της διασποράς, Ζω στην Γερμανία από το 1969 και είμαι 49 χρονών. Τη σελίδα σου θα τη δώσω και σε άλλους Έλληνες για να την διαβάσουν, γιατί νομίζω ότι πρέπει να την διαβάσουν όχι μόνο οι Έλληνες της διασποράς, αλλά όλοι οι Έλληνες.

Σου εύχομαι να είσαι καλά. Φιλικά
Γιώργος Κατσαρός
Γερμανία". 23/05/2001