Αντί για Επίλογο
|
* * * (Σημείωσης: Σε αυτό το πρώτο μου γράμμα που έγραψα (στον Έλληνα της Διασποράς) το Φθινόπωρο του '97.. Γράφτηκε όλως τυχαία αλλά κι' αυθόρμητα και το κομμάτι που αργότερα ονομάτισα "ο Ύμνος του Μετανάστη".. Το παραχωρώ εδώ ολόκληρο το γράμμα εκείνο στην αρχική μορφή του) |
Αγαπητέ μου φίλε,
 Είμαι κι' εγώ καθώς εσύ. Ο Ελληνας της
διασποράς. Μένω και ζω με την φαμελιά
μου στο Οakville, Ontario Canada. Η πρώτη
γενιά του μετανάστη.. Κατάγομαι από την ορεινή Γορτυνία του
Νομού Aρκαδίας. Και μπορώ να σου πω: Η
καταγωγή μου, είναι η μεγάλη και η πρώτη
μου περηφάνια.
Και τούτο επειδή σώνει και
καλά πιστεύω, ότι τα δώδεκα χρόνια, που
έζησα παιδί στο Καρδαρίτσι το χωριό μου,
ήταν αρκετά για να μάθω, όσα δεν θα μου
μάθαιναν ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑ, σε δεκαπέντε
χρυσοποίκιλτες Ακαδημίες!..
Τότε που ο κόσμος λεει, σαν πήγαινε στην
εκκλησιά κι αυτή σχολνούσε, μίλαγε ο ένας
στον άλλονε με το μικρό τους τ' όνομα! Και
χαιρετιώσαν κι' αγκαλιάζανε, και δεν υπήρχε
ξένος εκεί στην εκκλησιά!.. Μα κι' αν υπήρχε
εδώ κι' εκεί στον χρόνο μέσα. 'ΟΛΟΙ ρωτούσαν
στο χωριό, ποιος είναι ο ξένος; Πούθ'
έρχεται; Πού πάει; Και πού θα κοιμηθεί;;
Σήμερα φίλε μου άλλαξε η ζωή.. Και οι
άνθρωποι λεει, αλλάξανε νοοτροπία: Γίναν
κατηφείς.. Οι αποστάσεις μίκρυναν. Ο
πληθυσμός της γης διπλασιάστηκε.
Στο
Cable Net της τηλεόρασης του Halton, πολύ
γρήγορα θα βλέπουμε στο"κουτάκι" μέχρι
κι' εκατό, διακόσια, χίλια και βάλε! διαφορετικά κανάλια φορτωμένα με βλ... πολλές!!!!!!
και λίγα για τον .....ΑΝΘΡΩΠΟ.
Aγαπητέ μου φίλε, ΕΣΕΝΑ μιλώ, της πρώτης γενιάς του μετανάστη:
Ξεκίνησες με μια βαλίτσα..
Σήκωσες την Ελλάδα στον ώμο σου
ως σαν το Διγενή και την σεργιάνισες
στις πέντε Ηπείρους!.
Κράτησες και κρατάς με περηφάνια
την ελληνική παράδοση
και την ωραία σου καταγωγή!
Γιε του Λαέρτη,
σε κάθε γωνιά της γης έκτισες την Ιθάκη σου
και οι άνθρωποι -άσπροι, μαύροι και κίτρινοι-
στέκουν στην άκρη σιωπηλοί, γιομάτοι δέος
για να περάσει η γαλανόλευκη!
Κρατημένη ψηλά στ' αντρίκειο σου χέρι,
καθώς περνάς στις παρελάσεις,
καβάλα στο άλογο του Θοδωρή Κολοκοτρώνη!
Ωραίε μου φουστανελά!
Αληθινέ κι' αγνέ μου 'Ελληνα της Διασποράς!!
Υστερόγραφο:
Γράψε μου αν θέλεις,
σαν εύρεις τον καιρό. Το γράμμα σου μου δίνει κείνη την αίσθηση της γλυκιάς
επιστροφής στην πατρίδα, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς
-που πια δεν ζούνε-, κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι,
η πρώτη μου πατρίδα έγινες εσύ! Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέμου!
Νάσαι καλά!!
|
In lieu of epilogue
|
* * * (Note: In this letter, the first I wrote (to the Greek of the Diaspora) in the autumn of 97, spontaneously I also wrote the piece which I later called 'Hymn to the Migrant'. I quote that letter as a whole in its original form) |
My dear friend,
Like you, I too am a Greek of the Diaspora. I live with my family in Οakville, Ontario Canada; a first generation immigrant. I come from mountainous Gortynia in the Prefecture of Arcadia. I must tell you this: I am very proud of my roots, and I firmly believe that the first twelve years of my life that I spent in the village of Kardaritsi were enough to teach me what I could never have learned if I had gone to fifteen gilded Academies!
In those days when people left the church after the service they all spoke to each other and knew each other's first name. And they greeted and embraced each other and there were no strangers in the church and if once in a while any strangers were to come to the village, everyone would say: who is the stranger? Where did he come from? And where will he sleep?
Today my friend, life has changed. People have changed - they all have long faces; distances have shrunk; the earth's population has doubled. On Halton's Cable Net TV we will soon be able to watch hundreds if not thousands of different channels with all sorts of trash and very little to do with
PEOPLE.
My dear friend, I am speaking to YOU, the first generation immigrant:
You set out with just a suitcase…
You lifted Greece on to your shoulders
like Dighenis, and carried it to
the five continents!
You have proudly kept
the Greek traditions
and your noble origins at all times!
Son of Laertes,
you have built Ithaca in all corners of the earth!
And people of all races and colours
stand silently aside, filled with awe,
as the blue and white flag marches by!
Held high in your brave and manly hand,
as you proudly parade,
astride on the steed of Theodoros Kolokotronis!
Noble wearer of the fustanella!
My true and pure Greek of the Diaspora!!
Postscript:
Write to me if you like, when you find the time.
Your letter gives me a sense of that sweet return home,
at a time when my parents were still living. Now that they are no longer
alive and I am cut off from home, you have become my first motherland!
That is why I think of you, my brother! Be well always!
|
Since 1996
