Κώστας Δουρίδας / Kostas Douridas: Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου.. / The distant and deserted villages of my country.. (Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς / A letter to the Greek in Diaspora)

...Μάθε, στην γαλανή πατρίδα όταν μιλούν για μετανάστες εννοούν μονάχα: Τυχοδιώχτες και ύποπτους!. Η λέξης Αϊ Μετανάστης που σούλεγα.. θυμάσαι?? Τώρα, κατάντησε βρομιά?? στο στόμα του λαού. Και το δικό σου όνομα αδελφέ μου ..για λίγο ακόμα.. και να γράφοταν στην.. ιστορία! ...

...Listen: in the blue homeland when they speak of migrants now they mean crooks and fortune hunters! Remember that phrase I used to say: sainted migrant? Now it is an insult in people's mouths. And your name too my brother..Just a little longer and it would have gone down in history! ... "

Επόμενη Ενότητα / Next Unity..

Προηγούμενη Ενότητα / Previous Unity

Προηγούμενη Σελίδα / Previous Page

Αρχική Σελ.
Starting Page

Επόμενη Σελίδα / Next Page

τα δικά μου γραψίματα / my own writings:

ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ: Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς / ..AND SMOKE RISING : A Letter to the Greek in Diaspora

«..Αυτάρ Οδυσσεύς ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης, θανείν ιμείρεται..» (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.) / «..But Odysseus yearning to see if it were but the smoke leap upwards from his own land, hath a desire to die..» (Odyssey, a, f 57).

Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι Journey to Kardaritsi

Τα απόμακρα κι' ερημικά
χωριά της πατρίδας μου..

Αφιέρωμα στους Αρκάδες συμπατριώτες μου
Sunday, January 19, 2003

Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου
κάθε φορά στο ηλιοβασίλεμα στέλνουν την μοναξιά τους
με το δισάκι του ξενιτεμένου στα πέρατα της γης να παν
χαιρετισμούς στον μετανάστη μέσα στις πλάζες και στα
ντονατσάδικα καθώς που το ρολόι κτυπάει ρυθμικά
τα βήματα στα κουρασμένα πόδια ανιχνεύοντας
τον ουρανό της τρίτης ηλικίας. Ψάχνουν
να βρουν καράβια της επιστροφής
στα μέρη που όπως είπαν
οι καραβοκυραίοι
δεν τα τολμάνε.
Τα απόμακρα
κι' ερημικά
χωριά
της πατρίδας μου είναι όμορφα πολύ.
Μοιάζουν σαν δίδυμα με το Χριστό στην
αγκαλιά της παναγιάς που κάθεται εκεί
με το παράπονο και να αγναντεύει
στις άδειες στράτες το χειμώνα.

The distant and deserted
villages of my country

Dedicated to my Arcadian compatriots Sunday,
January 19, 2003

Every evening at sunset the distant and deserted
villages of home send out their loneliness to the
ends of the earth with the emigrant's backpack
to take greetings to the emigrant On the
beaches and the doughnut shops
as the clock beats to the rhythm
of the steps of tired feet
seeking the haven of old age.
They look for a ship to return
to those places, where the sailors
say they dare not go.
The distant and deserted
villages of home
are so beautiful.
They are like twins of Christ
in the Virgin's warm embrace as she sits
grieving and staring
at the empty streets in winter.

The LAND of GODS Since October 1996
Oakville Ontario Canada

ο Ελληνισμός της Διασποράς
Διονύσης Κονταρίνης