Χαρά Θεού κι Ανάσταση, ζυγώνει η Λαμπρή,
γιόμισε ο τόπος χριστιανούς, η Φύση γιορτινή.
Μεγάλη Βδομάδα έφτασε και Κυριακή Βαϊων,
εικόνες ανθοστόλιστες, σαν κείνες των Μαϊων.
Τα βάγια ανεμίζουνε στο πέρασμα του Ανθρώπου,
σήμερα γιορτάζουνε οι χριστιανοί του τόπου.
Μ' αρχίζει το Μαρτύριο και προχωρούν σε δίκη
και τον Χριστό ξεδιάντροπα κατηγορούν οι "λύκοι".
Οι ίδιοι δεν τολμούν απόφαση να βγάλουν
και τον ρωμαίο προύχοντα μπροστάρη τόνε βγάζουν.
Μα εκείνος πισωγύρισε κι ευθύς τα χέρια νίβει,
ένοιωσε πως το άδικο τον 'Aνθρωπο συνθλίβει.
Οι "λύκοι" όμως δε μύριζαν το θεϊκό Του άρωμα
και με μανία στήνουνε τον 'Aνθρωπο για σταύρωμα.
"Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί", στου Μαρτυρίου τον τόπο,
είν' του Χριστού μας η κραυγή, η πίκρα του Ανθρώπου.
Μα γνώριζε τι έμελλε και τι θα απογίνει,
η Δόξα του Ανθρώπου παντοτινή θα μείνει.