Στην άκρη του ματιού: Ένα οδοιπορικό μέσα από τις σελίδες του ηλεκτρονικού περιοδικού "Έλα να δεις" της "LAND of GODS"

«Η Χώρα των Θεών», των ποιητών
και του καπνόν αποθρώσκοντα...

Previous
INDEX
Next

Γέφυρα Γοργοποτάμου

Μετέωρα

Όλυμπος (Πιερία)

Σίδνεϋ
Ειρηνικός Ωκεανός
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούκ Δημήτρης Αλεξίου: 2 , Μανόλης Αναγνωστάκης: 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9 , 10 , 11 , 12 , 13 , 14 , 15 , 16 , 17 , Ευγένιος Αρανίτσης Νάσος Βαγενάς Νάνος Βαλαωρίτης: 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9 , 10 , 11 , 12 , 13 , 14 , 15 , 16 , 17 , Γιάννης Βαρβέρης Τάκης Βαρβιτσιώτης Γιώργος Βέης Θανάσης Βενέτης : 2 , 3 , Αναστάσης Βιστωνίτης Χάρης Βλαβιανός Σπύρος Λ. Βρεττός Γιώργος Γαβαλάς Ρέα Γαλανάκη Γιώργος Γεωργούσης Κώστας Γεωργουσόπουλος Μιχάλης Γκανάς Βασίλης Γκουρογιάννης Κώστας Γουλιάμος Τάκης Γραμμένος Νίκος Γρηγοριάδης Νίκος Δαββέτας Βερονίκη Δαλακούρα Γιάννης Δάλλας Ζέφη Δαράκη Δημήτρης Δασκαλόπουλος Τάσος Δενέγρης Ιάσων Δεπούντης: 2 , 3 , 5 , Σωτήρης Δημητρίου Νίκος Δήμου Κική& Δημουλά Αγγελική Ελευθερίου Μάνος Ελευθερίου Λεύκιος Ζαφειρίου Νανά Ησαΐα Λουκάς Θεοδωρακόπουλος Ρούλα Κακλαμανάκη Έκτωρ Κακναβάτος Δημήτρης Καλοκύρης Τάσος Καπερνάρος Γιώργος Καραβασίλης Βασίλης Καραβίτης 2, 3, Διονύσης Καρατζάς Τάκης Καρβέλης Λίνα Κάσδαγλη Διονύσης Καψάλης Νατάσα Κεσμέτη Γιάννης Κοντός Βασίλης Δ Κουγέας Λουκάς Κούσουλας Κλείτος Κύρου Μαρία Κυρτζάκη Θανάσης Κωσταβάρας Νίκος Λάζαρης Μαρία Λαϊνά Μαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου Χρίστος Λάσκαρης Θέμης Λιβεριάδης Χριστόφορος Λιοντάκης Κώστας Λογαράς Γιώργης Μανουσάκης Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου Γιώργος Μαρκόπουλος Τζένη Μαστοράκη Κώστας Μαυρουδής Λία Μεγάλου - Σεφεριάδη Τάκης Μενδράκος Μάρκος Μέσκος Μιχαήλ Μήτρας Ερρίκος Μπελιές Παντελής Μπουκάλας Θανάσης Νιάρχος Μανόλης Ξεξάκης Παυλίνα Παμπούδη Γιώργος Α. Παναγιώτου Κώστας Παπαγεωργίου Αθηνά Παπαδάκη Σωτήρης Παστάκας Στρατής Πασχάλης Νάσα Παταπίου Γιάννης Πατίλης Τίτος Πατρίκιος : 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , Γιώργης Παυλόπουλος : 2 , 3 ,
Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου
Λύμνη της Καστοριάς
Πάνω από το Ιόνιο
Ρούσκιο (Αχαΐα)
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ξημερωνοντας τ' Αγιαννιου, με την αυριο των φωτων, λαβαμε τη διαταγη να κινησουμε παλι μπροστα, για τα μερη οπου δεν εχει καθημερινες και σκολες. Επρεπε, λεει, να πιασουμε τις γραμμες που κρατουσανε ως τοτε οι Αρτινοι, απο Χειμαρρα ως Τεπελενι. Λογω που εκεινοι πολεμουσανε απ' την πρωτη μερα, συνεχεια, και ειχαν μεινει σκεδον οι μισοι και δεν αντεχανε αλλο.

Loading...

Δωδεκα μερες κιολας ειχαμε μεις πιο πισω, στα χωρια. Κι απανω που συνηθιζε τ' αυτι μας παλι στα γλυκα τριξιματα της γης, και δειλα συλλαβιζαμε το γαβγισμα του σκυλου ή τον αχο της μακρινης καμπανας, να που ηταν αναγκη, λεει, να γυρισουμε στο μονο αχολόι που ξεραμε: στο αργο και στο βαρυ των κανονιων, στο ξερο και στο γρηγορο των πολυβολων.

Νυχτα πανω στη νυχτα βαδιζαμε ασταματητα, ενας πισω απ' τον αλλο, ιδια τυφλοι. Με κοπο ξεκολλωντας το ποδαρι απο τη λασπη, οπου, φορες, εκατοβουλιαζε ισαμε το γονατο. Επειδη το πιο συχνα ψιχαλιζε στους δρομους εξω, καθως μες στην ψυχη μας. Και τις λιγες φορες οπου καναμε σταση να ξεκουραστουμε, μητε που αλλαζαμε κουβεντα, μοναχοι σοβαροι κι αμιλητοι, φεγγοντας μ' ενα μικρο δαδι, μια-μια εμοιραζομασταν τη σταφιδα. Η φορες παλι, αν ηταν βολετο, λυναμε βιαστικα τα ρουχα και ξυνομασταν με λυσσα ωρες πολλες, οσο να τρεξουν τα αιματα. Τι μας ειχε ανεβει η ψειρα ως το λαιμο, κι ηταν αυτο πιο κι απ' την κουραση ανυποφερτο. Τελος, καποτε, ακουγοτανε στα σκοτεινα η σφυριχτρα, σημαδι οτι κινουσαμε, και παλι σαν τα ζα τραβουσαμε μπροστα να κερδισουμε δρομο, πριχου ξημερωσει και μας βαλουνε στοχο τ' αεροπλανα. Επειδη ο Θεος δεν κατεχε απο στοχους ή τετοια, κι οπως το 'χε συνηθιο του, στην ιδια παντοτε ωρα ξημερωνε το φως.

Τοτες, χωμενοι μες στις ρεματιες, γερναμε το κεφαλι απο το μερος το βαρυ, οπου δε βγαινουνε ονειρα. Και τα πουλια μάς θυμωναν, που δε διναμε ταχα σημασια στα λογια τους - ισως και που ασκημιζαμε χωρις αιτια την πλαση. Αλλης λογης εμεις χωριατες, μ' αλλω λογιω ξιναρια και σιδερικα στα χερια μας, που ξορκισμενα να 'ναι.

Δωδεκα μερες κιολας, ειχαμε μεις πιο πισω στα χωρια κοιταξει σε καθρεφτη, ωρες πολλες, το γυρο του προσωπου μας. Κι απανω που συνηθιζε ξανα το ματι τα γνωριμα παλια σημαδια, και δειλα συλλαβιζαμε το χείλο το γυμνο ή το χορτατο απο τον υπνο μαγουλο, να που τη δευτερη τη νυχτα σαμπως παλι αλλαζαμε, την τριτη ακομη πιο πολυ, την υστερη, την τεταρτη, πια φανερο, δεν ειμασταν οι ιδιοι. Μονε σα να πηγαιναμε μπουλουκι ανακατο, θαρρουσες, απ' ολες τις γενιες και τις χρονιες, αλλοι των τωρινων καιρων κι αλλοι πολλα παλιων, πού 'χαν λευκανει απ' τα περισσια γενια. Καπεταναιοι αγελαστοι με το κεφαλοπανι, και παπαδες θερια, λοχιες του 97 ή του 12, μπαλτατζηδες βλοσυροι πανου απ' τον ωμο σειώντας το πελεκι, απελάτες και σκουταροφοροι με το αιμα επανω τους ακομη Βουργαρων και Τουρκών. Ολοι μαζι, διχως μιλια, χρονους αμετρητους αγκομαχωντας πλάι-πλάι, διαβαιναμε τις ραχες, τα φαραγγια, διχως να λογαριαζουμε αλλο τιποτε. Γιατι καθως οταν βαρουν απανωτες αναποδιες τους ιδιους τους ανθρωπους παντα, συνηθαν στο Κακο, τελος του αλλαζουν ονομα, το λεν Γραμμενο ή Μοιρα - ετσι κι εμεις επροχωρουσαμε ισια πανου σ' αυτο που λεγαμε Καταρα, οπως θα λεγαμε Ανταρα ή Συννεφο. Με κοπο ξεκολλωντας το ποδαρι απο τη λασπη οπου πολλες φορες εκατοβουλιαζε ισαμε το γονατο. Επειδη το πιο συχνα, ψιχαλιζε στους δρομους εξω καθως μες στην ψυχη μας.

Κι οτι ημασταν σιμα πολυ στα μερη οπου δεν εχει καθημερινες και σκολες, μητε αρρωστους και γερούς, μητε φτωχους και πλουσιους, το καταλαβαιναμε. Γιατι κι ο βροντος περα, κατι σαν πισω απ' τα βουνα, δυναμωνε ολοενα, τοσο που καθαρα στο τελος να διαβαζουμε το αργο και το βαρυ των κανονιων, το ξερο και το γρηγορο των πολυβολων. Υστερα και γιατι ολοενα πιο συχνα, τυχαινε τωρα ν' απαντουμε, απ' τ' αλλο μερος vα 'ρχονται, οι αργες οι συνοδειες με τους λαβωμενους. Οπου απιθωνανε χαμου τα φορεια οι νοσοκομοι, με τον κοκκινο σταυρο στο περιβραχιωνιο, φτυνοντας μεσα στις παλαμες, και το ματι τους αγριο για τσιγαρο. Κι οπου σαν ακουγανε για που τραβουσαμε, κουνουσαν το κεφαλι, αρχινωντας ιστοριες για σημεια και τερατα. Ομως εμεις το μονο που προσεχαμε ηταν εκεινες οι φωνες μεσα στα σκοτεινα, που ανεβαιναν, καυτες ακομη απο την πισσα του βυθου ή το θειαφι. "Όι, όι μανα μου", "όι, όι μανα μου", και καποτε, πιο σπανια, ενα πνιχτο μουσουνισμα, ιδιο ροχαλητο, που 'λεγαν, οσοι ξερανε, ειναι αυτος ο ρογχος του θανατου.

Ηταν φορες που εσερνανε μαζι τους κι αιχμαλωτους, μολις πιασμενους λιγες ωρες πριν, στα ξαφνικα γιουρουσια που κάναν τα περιπολα. Βρωμουσανε κρασι τα χνωτα τους, κι οι τσεπες γιοματες κονσερβα ή σοκολατες. Ομως εμεις δεν ειχαμε, οτι κομμενα τα γιοφυρια πισω μας, και τα λιγα μουλαρια μας κι εκεινα ανημπορα μεσα στο χιονι και στη γλιστραδα της λασπουριας.

Τελος καποια φορα, φανηκανε μακρια οι καπνοι που ανεβαιναν μεριες-μεριες, κι οι πρωτες στον οριζοντα κοκκινες, λαμπερες φωτοβολιδες.

Οδυσσέας Ελύτης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (1) συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (2) συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (3) συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ 4 συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (5) συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (6) συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία
Γιάννης Βαρβέρης ΠΙΑΝΟ ΒΥΘΟΥ αφήγηση Κώστας Καστανάς
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ (μέρος τρίτο) για τον ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ


τα ΜΙΚΡΑ ενθυμήματα..

   

the LAND of GODS Ενότητες, Ανθολογίες και άλλα..: Κεντρική σελ.  /   Τα δικά μου γραψίματα και άλλα.. /   Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι  /   το Δημοτικό τραγούδι.. /   Γη των πατέρων μου τρισαγαπημένη Αρκαδία /   Eλληνική λογοτεχνία στο διαΔίκτυο /   Οδυσσέας Ελύτης /   Ποιητες και Συγγραφείς στο διαΔίκτυο /   Απομ. Γιάννης Μακρυγιάννης /   Απομ. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης /   A Little Bit of Greece.. /   το ηλεκτρονικό μας περιοδικό "Έλα να δεις"  /   μια Φωτογραφία και ένας τόπος /   ποιήματα τα αγαπημένα /   Νεοελληνική πεζογραφία /   Ανθολογίες της EELSPH  /   Δελτίο τύπου  /   το Ποιήμα της ημέρας /   ο Στίχος της ημέρας  /   Αρκαδική ανθολογία  /   ο Ελληνισμός της Διασποράς  /   Βιβλία και Αφιερώματα /   τα Δεκάχρονα της LAND of GODS /   στην ΑΚΡΗ του ματιού..  /  youTube SlideShows (pps) /  Καπνόν Αποθρώσκοντα : Γράμμα στον Έλληνα της Διασποράς 

ποιήματα: τα αγαπημένα
    

Λορέντζος Μαβίλης: Λήθη
Κώστας Ουράνης:Η αγάπη
Βρεττάκος Νικηφόρος:Μαζεύω
Οδυσσέας Ελύτης: Η πορτοκαλένια
Κώστας Βάρναλης: Οι πόνοι της Παναγιάς
Τάκης Παπατσώνης: Ο κηπουρός του τάφου
Γιώργος Σεφέρης: Κοντά στη θάλασσα
Δημήτρης Αλεξίου: Στον Πατέρα μου
Κώστας Κρυστάλλης: του τρυγητού
Κώστας Καρυωτάκις: Πρέβεζα
Ανδρέας Εμπειρίκος: Ηχώ
Δ. Ι. Αντωνίου: Κακοί έμποροι
Γεώργιος Δροσίνης: Η Πατρίδα
    

Κωνσταντίνος Καβάφης:Ιθάκη
Γιώργος Σεφέρης: Ένας Γέροντας
Μελισσάνθη: Στη νύχτα που έρχεται
Δημοτικό : Σώπασε Κυρά Δέσποινα
Οδυσσέας Ελύτης: Τη γλώσσα μου έδωσαν
Χρ. Χατζηγιαννιού : Στην Παναγία των Βλαχερνών
Η ΠατρίδαΑπόστολος Μελαχρινός: η ΄Ωρα των Ωρών...
Αλέξ. Παπαδιαμάντης : Στην Παναγία
Γιώργος Δροσύνης: Χώμα ελληνικό
Νίκος Καββαδίας: Μαραμπού
Νίκος Γκάτσος: Αμοργός
Γεώργιος Ζαλοκώστας: Το φίλημα
Γιώργος Παυλόπουλος : Τα Αντικλείδια

 

Greeklish 1,2
GREEK FONTS
Greekspell-check
  
YoutubeSearch
Φίλες & Φίλοι, Πρίν ..κάμποσα χρόνια ρίξαμε δυο ΤΑΒΛΕΣ στο νερό τις ονομάσαμε "the LAND of GODS.." και από τότε συνταξιδεύουμε ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!!. Να είστε καλά!! κδ


Να ξέρεις, η κάθε τρώκλα σπιθαμή
από την γη της γαλανής, είναι Αίμα, Πνεύμα, Πέτρα και Πηλός!.