Στην άκρη του ματιού: Ένα οδοιπορικό μέσα από τις σελίδες του ηλεκτρονικού περιοδικού "Έλα να δεις" της "LAND of GODS"

«Η Χώρα των Θεών», των ποιητών
και του καπνόν αποθρώσκοντα...



Παντελής
Ξανθίδης


τα περιεχόμενα της "ΧΩΡΑΣ των ΘΕΩΝ"
Kilauea Volcano, Hawaii, USA 2
Kilauea Volcano, Hawaii, USA 2

Παντελής Ξανθίδης   Φωτεινή Μαστρογιάννη & Παντελής Ξανθίδης Take the money & run ...   Η Ευρώπη δέχεται επίθεση από «ζόμπι»    Εδώ Αθήναι...: 28 Οκτωβρίου: Πώς τα καταφέραμε έτσι...    Ποιόν να ψηφίσω στις εκλογές μπαμπά   Τα... σκατόπαιδα!   Γράμμα από την Αφρική   Ο βιασμός του Σεπτέμβρη   Ώρα Ελλάδος...    Φως Γεννάται και... ενοχλεί!   Μπαμπά, οι... Τεχνοκράτες!   Μας πήρανε χαμπάρι κι οι κινέζοι!   Η ευκαιρία της Δημοσιογραφίας    Η Ερέτρεια, για βραβείο... UNESCO!  

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

Η Ευρώπη δέχεται
επίθεση από «ζόμπι»


Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον στα πλοκάμια των «ζόμπι» του κεφαλαίου, οι οικονομίες των χωρών της λυγίζουν και η ΕΚΤ με το αμετάβλητο επιτόκιο του 4% προσπαθεί να αντισταθεί στο διεθνές οικονομικό κομφούζιο.

Το «μπουρλότο» που βάζουν στη διεθνή οικονομία, τα «λευκά κολάρα» που διαφεντεύουν το δολάριο, το πετρέλαιο και τον χρυσό, δεν προκαλεί μόνον τριγμούς στις ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά τείνει να κηρύξει έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, με άγνωστες συνέπειες σε καθεστηκυίες τάξεις...

Και μέσα σε όλον αυτό τον χαμό, εμφανίζεται η Κίνα, που προτίθεται να αυξήσει το μερίδιο των αποθεματικών της σε ευρώ με 1,4 τρισ. δολάρια. Κάτι που υποχρεώνει το αμερικανικό νόμισμα να υποχωρεί και άλλο και το 1 ευρώ να αντιστοιχεί περίπου με 1,5 δολάριο. Μία υποχώρηση, που ενίσχυσε την αμερικανική πολιτική στο εξωτερικό εμπόριο και έπληξε την ευρωπαϊκή οικονομία.

Από την Γαλλία και την Ιταλία ακούστηκαν φωνές αγανάκτησης για την ανοδική πορεία του ευρώ, ενώ διαμαρτυρίες προς την ΕΚΤ διατυπώθηκαν και από άλλες χώρες. Έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σαν πρώτο βήμα υποχρεώνεται να «παγώσει» τα επιτόκια στο 4%. Και ίσως να μην είναι το πρώτο βήμα, καθώς το αδιέξοδο που ακολουθεί η ευρωπαϊκή οικονομία, υποχρεώνει τις Βρυξέλλες να γίνουν πιο «ανθρώπινες» και η οικονομία της ΕΕ να ακολουθήσει έναν δρόμο για την ουσιαστική και όχι την… περιουσιακή ανάπτυξη.

Στις διεθνείς αγορές διαμορφώνονται επικίνδυνες συνθήκες για ανακατατάξεις και ανατροπές, με την κούρσα της διολίσθησης του δολαρίου, να βάζει «φωτιά» στα καύσιμα και την τιμή του πετρελαίου να φλερτάρει στα 100 δολ. το βαρέλι, για να μας φέρει 28 χρόνια πίσω (1980) - τότε που ο «μαύρος χρυσός» είχε πιάσει τα 101,7 δολ./βαρέλι και ο χρυσός τα 2.250 δολ. την ουγκιά! Σήμερα βέβαια ο χρυσός πλησιάζει τα 850 δολ. την ουγκιά και βλέπουμε...

Και μέσα σε όλον αυτό τον οικονομικό χαμό υπάρχει η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων, με τη στέρηση και τη φτώχια να απειλούν ακόμη και τα «ρετιρέ» και την ανεργία των νέων και μεσήλικων να χτυπάει «κόκκινο».

Από τη μία, για τους πολλούς να υπάρχουν μισθοί και συντάξεις πείνας και για τους λίγους αναδρομικές αυξήσεις εκατομμυρίων. Το εμπόριο να είναι «καθισμένο», η βιομηχανία να... ιδρώνει και άλλοι με κρατικές επιχορηγήσεις να έχουν «αυτομολήσει» πέρα από τα βόρεια σύνορά μας. Και η παροχή υπηρεσιών να αναλαμβάνει χρέη «φιλιππινέζας» και τα ηνία της εθνικής οικονομίας.

Αυτονόητο είναι πως το πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι οι επενδύσεις. Έτσι, ο Γ. Αλογοσκούφης, οργάνωσε κυβερνητική και επιχειρηματική αποστολή και «πετάχτηκαν» μέχρι τις ΗΠΑ, μήπως και επιστρέψουν αγκαζέ με κανέναν επενδυτή. Προ αυτού οι Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες και επιχειρηματίες κάνουν επαφές με εκπροσώπους μεγάλων χρηματοπιστωτικών και επενδυτικών οίκων. Τώρα ποιος αναλύει στα «αμερικανάκια» πόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες χρειάζονται για να κάνει κάποιος επενδύσεις στην Ελλάδα, αυτό είναι μία άλλη ιστορία.

Σημασία έχει ότι παρά το βαρύ κλίμα οικονομικό κλίμα της Αθήνας και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του ΧΑΑ, ο Έλληνας υπουργός Οικονομίας-Οικονομικών, την Πέμπτη πέρασε το κατώφλι της Wall Street και κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Ας μην είμαστε και... πλεονέχτες! Κάτι είναι κι αυτό.

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

28 Οκτωβρίου: Πώς τα καταφέραμε έτσι...


Η Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, 67 χρόνια μετά τις χρυσές σελίδες της, βρίσκει και φέτος τα ελληνικά νιάτα πικραμένα και απογοητευμένα - τουλάχιστον. Παρά τους τόσους και τόσους αγώνες των νεολαιών όλων των εποχών, ακόμη δεν είδαμε να βρίσκουν αντίκρισμα τα αιτήματα και τα μηνύματα. Λόγια από τη μία, «θα» από την άλλη και ο μαθητής, ο σπουδαστής, ο φοιτητής και ο νέος του μόχθου να γίνονται «υπομόχλια» και «εφαλτήρια» για τον κάθε βολεμένο της καθεστηκυίας τάξης. Και να χουμε μία εκπαίδευση που ούτε καν να ντρέπεται για την κατάντια της. Από την άλλη η εργασία να αποτελεί... προνόμιο! Κατά τα άλλα, υποσχέσεις με τη «σέσουλα» και τα πάντα στο «χύμα».

Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνον Εθνική Επέτειος, αλλά και η μεγαλύτερη γιορτή για τα ελληνικά νιάτα. Για εκείνα τα παλικάρια που έδωσαν τον ηρωϊκό αγώνα τους κατά των κατακτητών και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της λευτεριάς. Εκείνα τα νιάτα του αλβανικού μετώπου, των οχυρών του Ρούπελ και της Εθνικής Αντίστασης, ήταν τα ίδια νιάτα με εκείνα του 1-1-4, της Νομικής, του Χημείου, του Πολυτεχνείου και του σήμερα. Τα ίδια νιάτα με τα σημερινά, που δίνουν τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, έτσι μόνα τους και περιφρονημένα. Να βλέπουν τον ενθουσιασμό και την επαναστατικότητά τους, να γίνονται προϊόντα άγριας εκμετάλλευσης, από τον κάθε οπορτουνιστή πολιτικάντη, από τον κάθε εκ του ασφαλούς «επαναστάτη», από τον κάθε δήθεν «αγωνιστή» κι από τον κάθε «προοδευτικό» πλουτοκράτη. Απ' όλους αυτούς τους καλοβολεμένους και μερικές φορές, γιατί όχι, υποπροϊόντα της δημόσιας ζωής.

Οι σαλταδόροι και οι γαβριάδες, με τους πιτσιρικάδες σαμποτέρ και τα άλλα παιδιά της Κατοχής, που μέσα από την ορφάνια, την πείνα και την κακουχία τους πέρασαν στην ιστορία, δεν ήταν τα παιδιά ενός ανώτερου Έλληνα. Οι «ξυπόλυτες ταξιαρχίες», υπάρχουν και σήμερα! Φωλιάζουν μεσ' στις πικραμένες καρδιές των σημερινών παιδιών που επιμένουν να απαιτούν «Μόρφωση - Ψωμί - Δουλειά»! Αυτά τα τρία «συστατικά» της ζωής, που άλλοι τα θεωρούν... ρομαντικά και πεπαλαιωμένα και άλλοι στηρίζουν σε αυτά τις καριέρες τους... Αν θέλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, η προσφορά της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, στη σημερινή νεολαία είναι για ορισμένους από μηδαμινή έως και σε μερικές περιπτώσεις εγκληματική. Μηδαμινή, διότι για «Μόρφωση» της προσφέρουμε «χαρτιά» χωρίς αντίκρισμα. Για «Ψωμί» της δίνουμε «φαρμάκι». Και για «Δουλειά» της παρέχουμε την ημιαπασχόληση, την έλλειψη ασφάλισης και για τους προνομιούχους τα... περιβόητα 700 ευρώ!

Είναι και εγκληματική, επειδή αφήνουμε τους νέους «άοπλους» και ευάλωτους, σε κάθε πονηρό «έμπορο» ιδεολογιών, φιλοσοφιών και ουσιών. Γιατί τους προσφέρουμε μία κοινωνία σαθρή πέρα για πέρα. Εντελώς άδεια από αξίες και ιδανικά και γεμάτη από μετριότητες και «μοντερνισμούς». Μια κοινωνία, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία, η οποία βιάζει ασυστόλως τη Γλώσσα, δημιουργεί, καμιά φορά ανιστόρητους... συνωστισμούς και παράγει αντεθνικούς παροξυσμούς. Μία κοινωνία, όπου πρυτανεύουν το «μπαξίσι» και το «φακελάκι». Μία κοινωνία που αφήνει ανυπεράσπιστους τούς πολίτες της σε κάθε χαμηλό θέαμα-ακρόαμα και σε κάθε απόπειρα προσβολής της νοημοσύνης, ή και της αισθητικής τους. Και έχουν κάποιοι το θράσος να κατηγορούν αυτά τα νιάτα. Αυτά τα παιδιά, που έτσι και τα «ψάξει» κανείς, θα δει ότι πρόκειται για την πιο γενναία γενιά Ελλήνων, καθώς δίνουν τις μάχες τους εντελώς μόνα και κάνουν τους αγώνες τους έχοντας απέναντί τους μία Λερναία Ύδρα με χίλια κεφάλια κάθε μορφής.

Από το Έπος του '40 έχουν περάσει 67 ολόκληρα χρόνια. Εκείνο το «ΟΧΙ», έμελλε να είναι μακράς διαρκείας. Και οι παραλήπτες του να είναι πάντα «ζόμπι». Ανθρωποειδή, ορισμένοι και «μαϊμούδες» κάποιοι άλλοι, φερέφωνα και «παπαγάλοι». 'Aλλοι με τη μάσκα του «πατριώτη» να θωπεύουν τις εξουσίες. Και άλλοι με τον μανδύα του «αγωνιστή» να φλερτάρουν με ό,τι το φασιστικό και αυθαίρετο μάς διοχετεύει η σαθρή κοινωνία του «ωχαδερφισμού» και του «ετσιθελισμού», του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, του πολιτισμικού «βαρομετρικού χαμηλού», της αφασίας και της αφίσσας.

Αυτή η Ελλαδίτσα της κοροϊδίας, της παραπλάνησης και του αποπροσανατολισμού, δεν είναι η Πατρίδα των τόσων και τόσων παλικαριών, που θυσίασαν τη ζωή τους στα αλβανικά βουνά. Για μια άλλη Πατρίδα θυσιάστηκαν. Για μία Πατρίδα που δυστυχώς υπάρχει μόνον επί... χάρτου, δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της και την λένε Ελλάδα!

«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» - τόση που αυτά τα 67 χρόνια, δείχνουν πολύ λίγα. Δυστυχώς. 'Aραγε μέχρι πότε αυτός ο λαός θα πίνει τις ρακές του στριμωγμένος και παραγκωνισμένος και μέχρι πότε αυτή η νεολαία θα ρίχνει τις ροκές της, υπό την σκιά της ανεργίας, της στέρησης και της αφραγκίας; 'Aντε να τους πεις τώρα ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου που έννοιες όπως η Πατρίδα και η Σημαία, έχουν αφεθεί έρμαια στα νύχια της ακροδεξιάς. Πώς τα καταφέραμε έτσι...

Εδώ, θα πει κανείς, ότι θεωρείται ως «επαναστατική πράξη» η κατάληψη των σχολείων -η κλασσική ναζιστική συνταγή! Όπως τότε δηλαδή, που τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής κατελάμβαναν και έκλειναν τα ελληνικά σχολεία και η Εθνική Αντίσταση οργάνωνε τα κρυφά σχολεία! Πώς τα καταφέραμε έτσι...

Τότε, όμως, είχαμε τους θρυλικούς σαλταδόρους, που έκαναν... καταλήψεις στις καρότσες των γερμανικών φορτηγών για να βουτήξουν καμιά κουραμάνα. Κάθε σάλτο, μπορεί να είχε τα ρίσκα του. Αλλά ήταν μία εκδίκηση κατά της πείνας, της κακουχίας, της ορφάνιας, της στέρησης. Βέβαια, τότε υπήρχαν αξίες και ιδανικά... Και τώρα; «Για σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους» - έστω και με τα... γοβάκια μας! Πώς τα καταφέραμε έτσι...

Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2007

Παντελής Ξανθίδης.

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο http://www.apn.gr/ του Ρίζου, στο πλαίσιο των βουλευτικών εκλογών του 2000 και φιλοξενείται - όπως και άλλα άρθρα μου - στο Site του Δημήτρη. Παρά την 7ετία που πέρασε, το βρίσκω κάπως επίκαιρο και το αναδημοσιεύω ως έπεται... Π.Ξ.

Ποιόν να ψηφίσω στις εκλογές μπαμπά;


Αγαπητέ μου μπαμπά,
Λίγες έμειναν για να πάμε στις κάλπες και να ψηφίσουμε τους ανθρώπους που θέλουμε να μας κυβερνήσουν. Και ξέρεις ότι είναι μία μοναδική στιγμή για μας τους πολίτες, αφού με τις επιλογές μας καθορίζουμε το αύριο της χώρας.
Επειδή λοιπόν θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και να μην λέω πάντα ότι μου φταίνε οι άλλοι, ήθελα να σε ρωτήσω μερικά πράγματα σχετικά με τον ποιόν πρέπει να ψηφίσω:
Να ψηφίσω εκείνον που μπήκε στην πολιτική μπατίρης και τώρα "μιλάει" με βίλλες, κότερα και "σινιέ" ντυσιματάκια, ή εκείνον που εκμεταλλεύτηκε τα οράματα μιάς ολόκληρης γενιάς και μεταλλάχθηκε σε υπάκουο ανθρωπάκι του συστήματος;
Να ψηφίσω εκείνον που εξαργύρωσε προς όφελός του την ψήφο του ελληνικού λαού ή εκείνον που κάνει πολυέξοδο προεκλογικό αγώνα, ο οποίος δεν είναι ανάλογος των οικονομικών δυνατοτήτων του;
Να ψηφίσω εκείνον που αδιαφορεί για την υπογεννητικότητα και δεν αντιλαμβάνεται ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειονότητα στην ίδια την πατρίδα μας ή εκείνον που αδιαφορεί για τον βιασμό της Γλώσσας μας, της Ιστορίας μας και τις παντοειδούς μορφής αφελληνιστικές επιθέσεις;
Πες μου ρε πατερούλη μου, ποιόν να ψηφίσω τελικά;

Αγαπητό μου παιδί,
Το ξέρω ότι ζεις μέσα σε μία αβεβαιότητα και ότι κάπου "στη δίνουν" μερικά περίεργα πράγματα. Τι να σου πω; Ψήφισε εκείνους, που κατά την γνώμη σου είναι αξιοπρεπείς, σεμνοί και έντιμοι και όπου δεν διακρίνεις στα λόγια τους την κοροϊδία. Ψήφισε εκείνους, που ζουν με δικά τους και καθαρά εισοδήματα, που στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία και που γνωρίζουν πόσο έχει το κιλό η... φέτα!
Και τέλος κοίταξε τι θα κάνεις, μην τυχόν και σου πουν αύριο τα παιδιά σου "τι έκανες στις εκλογές μπαμπά;".-

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Κάποτε ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε αποκαλέσει ως "σκατόπαιδα" μερικούς νέους και μου έδωσε την ευκαιρία να προβώ στην ανάπτυξη του "θέματος", πραγματοποιώντας όμως μία τομή...Π.Ξ.

Τα... σκατόπαιδα!


Πολύ... δίκιο είχε ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, με τα όσα περί σκατόπαιδων ανέφερε για τα ελληνικά νιάτα. Γνωρίζων αρκετά την ελληνική ο τ. υπουργός, εξεστόμισε την πλέον αληθινή κουβέντα σχετικά με τη νεολαία μας και κακώς έτυχε αρνητικών κριτικών...
Είναι γνωστό, πως η λέξη σκατόπαιδο είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις έσχατο (=τελευταίο) και παιδί. Δηλαδή: έσχατο + παιδί = εσχατοπαίδι = αισχατόπαιδο = σκατόπαιδο!
Οποία η αμαρτία Παγκάλου; Είπε κανένα... ψέμα; Εκτός και εάν οι πικρές αλήθειες σε αυτόν τον τόπο πρέπει πάντα να θεωρούνται ως ψέματα!
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, εκστομίζοντας αυτή την λέξη, οπωσδήποτε ήθελε να σκιαγραφήσει ένα μέρος της νεολαίας μας, όπου τους δίνονται τα πάντα και αυτά τα παιδιά συμπεριφέρονται αγενέστατα και γενικά με έλλειψη αγωγής, που τα βλέπεις και τα λυπάσαι...
Προσωπικά θα τα έλεγα "σκατόπαιδα του... κερατά!", εάν έβαζα στην άκρη τις παραμέτρους, που μεταλλάσσουν αυτό το μέρος της νεολαίας μας. Παραμέτρους, οι οποίες δεν τιμούν ιδιαίτερα ένα συγκροτημένο κράτος, ούτε και τους ίδιους του δάσκαλους και τους καθηγητές!
Υπάρχει και το σπίτι, θα πει κανείς... Και βέβαια υπάρχει και το σπίτι όπου οι γονείς υποχρεούνται να δώσουν την αγωγή στα παιδιά τους. Εάν την έχουν όμως... Γι αυτό υπάρχουν τα σχολεία! Και οι διδάσκοντες να μην βγάζουν την ουρά τους απ έξω. Για να μιλάμε έξω από τα δόντια, φέρουν πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης!
Δεν ξέρω εάν ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, με αυτή την κουβέντα του επιτίθεται στους ανθρώπους, που αύριο θα κληθούν να ντυθούν το χακί, να εργαστούν για τον τόπο τους, να φορολογηθούν, να εκλέξουν και να εκλεγούν... Κατά την γνώμη μου, ατυχής και άδικος ο χαρακτηρισμός. Το... γαϊδούρι ήθελε χτύπημα κύριε Πάγκαλε και όχι το... σαμάρι!
Εάν αυτά τα παιδιά είναι σκατόπαιδα, τότε τι να είναι άραγε εκείνοι που σταδιακά και επιστημονικά τα δημιούργησαν;
Το σχολείο, δεν είναι "διαβάστε το παρακάτω μάθημα" και καθαρίσαμε... Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής δεν επιτρέπεται να δέχεται την κακή συμπεριφορά των μαθητών κι ας βάλει στην άκρη την μοντέρνα παιδαγωγική, που έχει κάνει τα σχολεία... άντε μην γράψω την λέξη.
Μπορεί οι εκάστοτε σοφοί του υπουργείου Παιδείας, να επιζητούν τον συνεχή εκμοντερνισμό της παιδείας, σε σημείο να διώκονται διδάσκοντες επειδή έριξαν μιά... φάπα ή αντιμίλησαν... στον μαθητή!
Το κακό με την Παιδεία, όπως καλά θα θυμάται ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, άρχισε από το τραγικό λάθος του αξέχαστου του Ανδρέα Παπανδρέου που ξαφνικά μπήκε ο συνδικαλισμός στα σχολεία και βγήκαν οι ποδιές τις ποδιές. Ήταν η αρχή του ξεχαρβαλώματος και η έναρξη παραγωγής... σκατόπαιδων! Αυτό το τίμημα πληρώνουμε τώρα κύριε Πάγκαλε...
Κάποτε μιά μαθητριούλα έβγαζε την χρονιά της με δυό ποδιές και τώρα χρειάζεται μοντελάκια και trendy ντυσιματάκια! Κάτι, που τουλάχιστον για κάθε σκεπτόμενο, αποτελεί την κύρια πηγή... κωλοπαιδαροσύνης και μυρίων άλλων κακών!
Ναι, οι ποδιές δεν θα ήταν η ενδεδειγμένη ενδυμασία για την εποχή του ευρώ... Κάλλιστα όμως, θα μπορούσε να καθιερωθεί μία σχολική απλή ενδυμασία, όπως συμβαίνει σε προηγμένες χώρες. Αφ ενός θα επικρατούσε στα σχολεία η ενδυματολογική ομοιομορφία, αφ ετέρου θα έπαιρναν ανάσα τα πορτοφόλια των γονέων και το κυριώτερο; Το παιδί, δεν θα σπαταλούσε τον χρόνο του με το πώς θα ντυθεί για να πάει στο σχολείο, ούτε θα γκρίνιαζε για να του αγοράσουν καινούργια ρούχα επειδή τα είχε... ξαναβάλει!
Για όσους αντιλαμβάνονται, κύριε Πάγκαλε, το τι ρόλο παίζει η καθαριότητα, η τάξη, η ομορφιά και η φινέτσα στον μαθητή, ίσως δεν θα διερωτώνται σήμερα "μα, γιατί έγιναν έτσι τα παιδιά μας"! Εκείνα, τα... σκατόπαιδα!
Πολύ φοβάμαι, ότι το... απελευθερωτικό μέτρο που... ξεσάλωσε τους μαθητές, δεν έγινε τυχαία, αλλά ήταν μία παράμετρος της γενικής διάλυσης της Παιδείας, για να φτάσουμε σταδιακά στο τραγικό σήμερα...

Iδού μία άλλη ουσιαστικότατη παράμετρος για την κατάντια της εκπαίδευσης, που δεν είναι άλλη, από: Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα κράτος στο οποίο οι δημόσιοι άνδρες δεν υποχρεούνται να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία;
Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως π.χ. ο υπουργός Δικαιοσύνης Φίλιππος Πετσάλνικος, ο οποίος για τα παιδιά του -και προς τιμήν του- επέλεξε την δημόσια εκπαίδευση. Ίσως να υπάρχουν και άλλοι...
Εάν υπήρχε αυτή η υποχρέωση, τότε τα πράγματα στην ελληνική εκπαίδευση θα ήταν πολύ διαφορετικά.. Τι τους νοιάζει τώρα η... χλέμπα! Τα... κολλέγια ας είναι καλά και τα μουράτα ιδιωτικά!
Εάν αυτά, κύριε Πάγκαλε έγιναν από σοσιαλιστές, τότε η Φρειδερίκη ήταν... κρυφοκομμουνίστρια! Διότι, θέλοντας να γνωρίσει ο Κωνσταντίνος τον λαό του, δημιούργησε την Σχολή Αναβρύτων, όπου φοιτούσαν παιδιά απ όλη την Ελλάδα και απ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ποιά; Η... Φρειδερίκη!
Τα σκατόπαιδα κύριε Πάγκαλε, είναι δική μας δημιουργία. Και αν θέλετε, είναι προϊόντα του γενικού συστήματος εκπαίδευσης και της γενικής Παιδείας του λαού. Τέτοια πολιτισμική κατάπτωση δεν έχει ζήσει η Ελλάδα. Η υποκουλτούρα, το φθηνό, το πρόστυχο, η ασχήμια και τα κατακαημένα ινδάλματα, προσφέρονται με το... ζόρι στη νεολαία!
Μόνον ένα αντίδοτο υπάρχει γι αυτό το πολιτισμικό χαμηλό που έχει φέρει σε... περιδίνηση την ελληνική κοινωνία και σε... δελφινισμούς την σχολική κοινότητα. Κι αυτό είναι το Σχολείο. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές! Που κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιδράσουν, να θυμηθούν τον προορισμό τους και να αντιταχθούν στην πολιτεία.
Δεν είναι απλοί εργαζόμενοι. Είναι λειτουργοί και παιδαγωγοί. Οι άνθρωποι που τους εμπιστεύεται ένας λαός για να δημιουργήσουν αξιοπρεπείς πολίτες με γνώσεις και ήθος. Ας αντιδράσουν, θέτοντας ως προτεραιότητα την Ποιότητα στην Εκπαίδευση.

Παντελής Ξανθίδης.

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Κάτω στην Ν. Αφρική υπάρχει ένας Έλληνας ιατροφιλόσοφος - ο Δημήτρης Καραλής και σε ένα από τα συναρπαστικά e-mail του μου είχε γράψει περί Παιδείας και Εκπαίδευσης...Π.Ξ.

Γράμμα από την Αφρική


Περί Παιδείας και Εκπαίδευσης το... ανάγνωσμα και πάλι, άσχετα εάν το φετινό σχολικό έτος βρίσκεται στην εκπνοή του. Αιτία, η παρέμβαση από έναν Έλληνα της Νοτίου Αφρικής - από τον ιατροφιλόσοφο Δημήτρη Καραλή. Έναν σωστό δάσκαλο, του οποίου η κάθε κουβέντα είναι ένας χείμαρρος υψηλών εννοιών και μηνυμάτων. Γράφει, μεταξύ άλλων ο δρ. Καραλής...
Από τα εφηβικά μου χρόνια, είχα καταλάβει την επίδραση της σκέψεως πάνω στην ζωή μας. Απορούσα όμως, για την ελλιπή ενημέρωση από γονείς, σχολειά και κοινωνία. Πώς είναι δυνατόν, ρωτούσα, μία τόση οφθαλμοφανής επίδραση του νου του ανθρώπου να παραμένει εντελώς απαρατήρητη;

Στη ζωή
, τίποτε δεν έρχεται τυχαία χωρίς προηγουμένως να το σκεφτούμε. Πλούτη, φτώχια, ευτυχία, δυστυχία, επιτυχία, αποτυχία, αγάπη κι ό,τι άλλο - είναι όλα έργα του μυαλού μας.
Στη συνέχεια, ο δρ. Καραλής αναφέρεται στη γνώση, λέγοντας:
Μιλώντας όμως για αναπτυγμένη γνώση, δεν εννοώ βέβαια το σχολικό μας παραγέμισμα, αλλά την καθ εαυτού προσωπική πείρα που περισυλλέξαμε στην πορεία της ζωής μας. Το πολύ σχολειό πολλές φορές, καταστρέφει την έλξη για αληθινή γνώση και ανάπτυξη. Δεν είχε κι άδικο ο αγγλόφωνος φιλόσοφος William Hazlitt όταν έλεγε: "Eάν τελείωσες τις ανώτερες σπουδές σου και στο τέλος δεν έγινες σπουδαγμένος ηλίθιος, γλίτωσες από τρίχα αδερφέ μου! Eίσαι ήρωας στη ζωή και σ αξίζει ο θαυμασμός μου!".

Τώρα, για να προλάβω τυχόν αναθεμο-φτυσίματα και αφορεσμούς από φανατικούς ακαδημαϊκούς και δογματολάτρες, θα κάνω κάτι που κάνουμε και στα μικρά παιδάκια όταν κλαίνε: Τους δίνουμε λίγες καραμέλες για να σταματήσουν το θυμό τους και τα δάκρυα. Με λίγα λόγια, δεν φταίνε πάντα τόσο τα σχολειά για τους πολλούς ηλίθιους που παράγουν εκεί μέσα, αλλά η λανθασμένη και βεβιασμένη τους εκπαίδευση. Η ανύπαρκτη προώθηση της ελευθέρας σκέψεως του παιδιού, που το οδηγεί στην αποβλάκωση και αργότερα στην αμάθεια...
Και τέλος, επεξηγεί:
Ο κοσμικός μας νόμος γράφει αδιάκοπα χωρίς παράληψη και διακοπή.
Ό,τι σπέρνουμε - αυτό πάντα θερίζουμε. Κάθε πράξη είναι γραμμένη με φλεγόμενα γράμματα στην πόρτα της αιωνιότητας. Κανείς δεν μπορεί να την αρνηθεί, κανείς να την αφαιρέσει, κανείς να της ξεφύγει. Καμιά προσευχή, νηστεία ή μετάνοια δεν μπορεί να την αλλάξει. Αυτός που βάζει τα χεράκια του μέσα στη φωτιά, πληρώνει πάντα με εγκαύματα.

Το ίδιο ακριβώς επικρατεί και στις νοητικές μας σκέψεις. Μίσος, ζήλια, φθόνος, λαγνεία, αντιδικία, φοβία και συκοφαντία είναι πάντα φωτιές που ΚΑΙΝΕ.
Ελπίζω ότι κάποια μέρα, γονείς και κοινωνία -μαζί με τα σχολειά μας- να διδάξουν πρόωρα την τρανή ετούτη αλήθεια, νωρίτερα κι απ το αλφαβητάριο!
Τότε μόνο και όχι νωρίτερα, θα αισθανθούμε πιό ασφαλείς σαν κοινωνία και σίγουροι για το μελλοντικό μας ταξίδι. Χωρίς τις προστατευτικές ανάγκες από αστυνομίες, πολεμικές βιομηχανίες, δικαστικά μέγαρα, φυλακές ντροπής και την παγκόσμια φτώχια στο κατώφλι μας. Φτωχιά που βασανίζει και μαστίζει αιώνες τώρα τα τρία πέμπτα του πλανήτη μας...

Αυτά είχε να πει, ο φίλος και δάσκαλος Δημήτρης Καραλής, ένας μεγάλος Έλληνας γιατρός που χρόνια τώρα ζει και λειτουργεί στο μακρινό Γιοχάνεσμπουργκ.
Και τούτα τα λόγια του, ας λογιστούν ως συμβουλευτικά προς γονείς, μαθητές και δασκάλους κι ας γίνει κάποια στιγμή ο διαχωρισμός των εννοιών σπουδαγμένος και μορφωμένος. Διότι εάν οι... τίτλοι σπουδών έφτιαχναν τον επιστήμονα, τότε θα ήταν άγνωστη ως έννοια η λέξη Μόρφωση...

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Ήταν τότε που αρθρογραφούσα στο www.apn.gr του Ρίζου Τζαμαλή και του είχα στείλει το "ραπόρτο" μου από την Κρήτη - από τον Σταλό των Χανίων. Ήταν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 90...Π.Ξ.

Ο βιασμός του Σεπτέμβρη


"ΣΥΓΓΝΩΜΗ... ΔΙΑΚΟΠΕΣ!", ίσως θα έπρεπε να πω κι εγώ, αφού εκ παραδόσεως... δεν ανήκω στην ευτυχισμένη κατηγορία των αδειούχων και παραμένω συνεπής στο... Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!
ΘΑ ΗΘΕΛΑ κι εγώ να βρίσκομαι ανάμεσά σας - εκεί στην απάνθρωπη Αθήνα, με τα κυκλοφοριακά της και τα εμφράγματά της - αλλά ο Σεπτέμβριος με στέλνει τα τελευταία χρόνια αποστολές σε ήσυχες παραλίες της πανέμορφης και μοναδικής Ελλαδάρας!
ΠΑΝΤΩΣ, όπου κι αν με βρίσκει η χάρη μου, ζω εκ του σύνεγγυς τα πάθη των Αθηναίων. Ο γέρικος φορητός Η/Υ με το εξωτερικό modem, με κρατάει σε συνεχή επαφή με τα δρώμενα και κυρίως με την άλλη την θαυμάσια Ελλάδα, που είναι διασκορπισμένη στα ξένα. Εκεί όπου οι ομογενείς λένε πατρίδα και κολλάει το στόμα τους!
ΟΜΟΡΦΗ που είναι η Αθήνα τον Αύγουστο και πόσο πανέμορφες που είναι οι διακοπές τον Σεπτέμβριο...
ΠΕΡΑΣΑΜΕ πολύ ωραία! ¶δειοι δρόμοι, σε άδεια ο δακτύλιος, και άνετο το παρκάρισμα! Μία Αθήνα που μπορεί να έχει κάνει πάρκινγκ τα θερινά σινεμά, αλλά που σου χαρίζει σκηνές από... ασπρόμαυρο κινηματογράφο! Που σου έρχεται ο Στράτος ο Δουκάκης - αυτός ο λεβέντης Έλληνας από την Βενεζουέλα και σου ανοίγει η καρδιά!
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ. Βρίσκομαι σε παραλία ήσυχη που ούτε τζίτζικας δεν ακούγεται. Κάνει λίγο ζέστη, αλλά όταν βρίσκεσαι κάτω από την σκιά ενός γερόπευκου και έχεις στα δυό μέτρα ένα βράχο όπου πάνω του σπάνε τα κυμματάκια δημιουργώντας αρνητικά ιόντα, δεν είναι και τόσο ενοχλητική η θερμή αγκαλιά του Σεπτέμβρη...
ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ Internet και επιτέλους να βλέπεις το ΑΡΝ σε πλήρη οργασμό! Διακοπές τον Αύγουστο, μου ήθελες Ρίζο...
ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ κλικ στις Ειδήσεις και να σε πιάνει σύγκρυο! Μα, πώς μπορείτε και ζείτε στην Αθήνα με τέτοιον... καιρό;
ΝΑ ΠΙΑΝΕΙΣ διαδικτυακή κουβέντα, με ομογενείς που είχαν έλθει στην πατρίδα για διακοπές και να μην ακούς την γκρίνια που έχουμε οι ντόπιοι για τον τόπο μας. Να σου λένε ουσιαστικότερα πράγματα, που είδαν και πικράθηκαν...
ΠΡΑΓΜΑΤΑ και... θάματα, για τα οποία εμείς οι εντός αδιαφορούμε. Δηλαδή, να καίγεται η Πεντέλη, πάνω στα καμένα να χτίζονται βίλλες, να γίνεται βούκινο η υπόθεση από τα ΜΜΕ κι αυτό... ήτανε! Εφήμερα πράγματα...
ΟΛΑ... ΚΑΛΑ - κι όλα... ωραία! Τουλάχιστον, εδώ! Σ αυτό το χαγιάτι του κρητικού πελάγους, με το φορητό μου και την πευκάρα μου...
ΚΙ ΟΤΑΝ θα πλησιάζει η ώρα για το χταποδάκι, να ρίχνεις μιά τελευταία ματιά στα e-mail...
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ, η Αμερική μπορεί να σου φέρει κάποιο μήνυμα που να μυρίζει γιασεμί και εθνική αξιοπρέπεια... Και έτσι και είναι από το Ρίτσμοντ και ο ¶ρης ο Σισμάνης σου στείλει τον Ιπποκράτη παρέα με τον Καβάφη, άντε να τους φιλέψεις χανιώτικα... καλτσουνάκια! Μωρέ, ρακή θα σου ζητήσουνε να τους ποτίσεις!
ΜΙΑ ΡΑΚΗ και... στην υγειά μας! Μήπως και πάνω στο μεθύσι αντιδράσουμε! Τουλάχιστον για το φυλλορρόημα της Ελληνικής Παιδείας - που το ραντεβού για τον βιασμό της, κλείνεται πάντα κάθε Σεπτέμβρη...

Παντελής Ξανθίδης.

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Ε, κάτι το διαχρονικό - έτσι για να μην ξεχνιώμαστε, όπως θα έλεγε κι ο Στράτος ο Δουκάκης! ...Π.Ξ.

Ώρα Ελλάδος...


ΜΕ το... κομπιουτεράκι στο χέρι η Ελλάδα και η χρονιά του ευρώ, ενοποιεί τις ανησυχίες και τα προβλήματα 300 εκατομμυρίων Ευρωπαίων, για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και επιβίωσης.
ΜΙΑ όμορφη και ενδιαφέρουσα εξέλιξη, που καλά θα ήταν να την αντιμετωπίσουν οι 12 λαοί με αισιοδοξία - αφού η Ευρώπη ανήκει σε αυτούς που εκλέγουν και επιλέγουν τους κυβερνήτες και εξουσιαστές τους!
ΑΛΛΑ, για την αίσθηση αισιοδοξίας χρειάζονται και... προδιαγραφές! Τέτοιες, που να μην βασίζονται στα πρόσκαιρα και τα βραχύπνοα, αλλά στα ουσιώδη και νομοτελειακά. Όπως π.χ. στην Ελληνική Πρόταση, όπως αυτή μεταφράζεται στο Ιδεώδες και το Ωραίο, το Ιδανικό και το Μέτρο.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι - Έλληνες και ξένοι Ελληνιστές - που ανωνύμως μάχονται για την επικράτηση της Ελληνικής Πρότασης. ¶νθρωποι υψηλά ιστάμενοι σε διάφορες θέσεις της πολιτικής, της οικονομικής, της επιστημονικής και της κοινωνικής ζωής του Πλανήτη, που συμμετέχουν ενεργά σε σημαντικά δρώμενα διεθνούς λήψεως.
ΜΙΑ ομάδα ανθρώπων που αγωνίζονται για την διαφύλαξη του Ελληνικού Πνεύματος και Πολιτισμού και για την ουσιαστική εξέλιξη της Επιστήμης προς όφελος της ανθρωπότητας.
ΟΣΟ περνάει ο καιρός, όλο και πυκνώνουν οι ειδήσεις για τα διάφορα επιτεύγματα των ανά τον κόσμο Ελλήνων - κάτι που κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται στο ανεξέλεγκτο Διαδίκτυο.
Η δημιουργία μιάς Διαδικτυακής Συνόδου, αποτελούμενης από εραστές του Ελληνικού Πνεύματος, με Γνώση και Αυτογνωσία, όπου από το μετερίζι του ο καθένας, θα συμμετέχει ενεργά στις Διεργασίες - ίσως θα πρέπει να θεωρείται πλέον αναγκαία.
Να υπάρχει, σύνδεση με τα περισσότερα έγκυρα πανεπιστήμια και επιστημονικά κέντρα του κόσμου, όπου διδάσκουν ή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους Ελληνιστές - Έλληνες ή ξένοι καθηγητές.
Να ανοίξει μία Πύλη, που να λέει την ελληνική καλημέρα της...
Μια καλημέρα που μάλλον σύντομα θα ειπωθεί για τον κάθε χρήστη του Διαδικτύου, τον οποίο δεν θα ενοχλεί το Απολλώνιο Φως και η αέναη Ελληνική Πρόταση...

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Θέμα διαρκούς επικαιρότητας...Π.Ξ.

Φως Γεννάται και... ενοχλεί!


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2001 και συμπληρώνονται... 2007 χρόνια από την Γέννηση του Ιησού Χριστού και η οποία συνέβη: τρεις ημέρες νωρίτερα από την καθιερωμένη 25η Δεκεμβρίου! Περίεργο; Ίσως, αλλά υπάρχουν μερικά στοιχεία που δεν αποκλείουν την εν λόγω τοποθέτηση...
ΕΝΑ ΑΛΛΟ περίεργο, είναι το "γιατί;" η ημέρα του Θείου Τοκετού να αναφέρεται ως... Γέννηση!
ΑΣ αρχίσουμε από το δεύτερο "περίεργο"...
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ, ότι "ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει" και πως η γέννηση συμβαίνει κατά την στιγμή της σύλληψης και μετά από 9 μήνες κυοφορίας επέρχεται ο τοκετός. Επί του προκειμένου, οι Κινέζοι, γιορτάζουν τα γενέθλια τους την ημέρα που έγινε η σύλληψή τους!
ΤΟ ΙΔΙΟ δέχεται και η ρεαλιστική Θρησκεία μας, ακόμη και για την Θεία Γέννηση! Δηλαδή, η σύλληψη του Ιησού Χριστού συμβαίνει την 25η Μαρτίου (εορτή του Ευαγγελισμού) όταν : Aγγελος Κυρίου, δια του κρίνου, πληροφορεί την Παναγία ότι θα φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού. Μετά δε, από εννέα μήνες ακριβώς, συμβαίνει το μεγαλύτερο των γεγονότων στην Φάτνη της Βηθλεέμ!
ΑΡΑ, η 25η Μαρτίου, όπου η Παρθένος Μαρία πήρε το "μήνυμα", θα πρέπει να θεωρείται ως η ημέρα της Γέννησης και η 25η Δεκεμβρίου η ημέρα του Τοκετού!
ΑΣ δούμε, τι λένε οι... γραφές, για την ακριβή ημερομηνία (και
χρονολογία) όπου η Θεομήτωρ ( Θεο-τόκος!) έφερε στον κόσμο τον Ιησού Χριστό...
ΕΝΑ ιστορικό στοιχείο "λέει" ότι: ΤΑ 59α γενέθλια του Ηρώδη του Μεγάλου γιορτάστηκαν στις 10 Οκτωβρίου του 6 π.Χ. και πέθανε μετά από έξι μήνες - στις 20 Απριλίου του 5 π.Χ.
ΣΤΗ ΔΙΚΗ του Ιησού, ο ίδιος ο Θεάνθρωπος φέρεται να είχε καταθέσει, πως: "Γεννήθηκα τέσσερις μήνες πριν τον θάνατο του Ηρώδη - την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου. Αυτό μου το είπε πολλές φορές η Μητέρα μου".
ΑΡΑ, η Έλευση του Ιησού Χριστού, συνέβη το 6 π.Χ. και μήνα Δεκέμβριο.
ΕΔΩ ΟΜΩΣ, υπάρχει μία "σύνοδος" στοιχείων η οποία διαφοροποιείται από την ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου και θέλει ως ημερομηνία Γέννησης του Χριστού την 22α Δεκεμβρίου!
ΚΑΤ ΑΥΤΗ την "άποψη" δεν γίνεται δεκτή η ύπαρξη του Υπέρλαμπρου ¶στρου, αλλά το φαινόμενο ερμηνεύεται ως παρουσία του Ηλίου του Ηλιοστασίου! Όπου ο Ήλιος φαίνεται σαν να έχει μία στασιμότητα και αυτός οδήγησε τους Μάγους προς το Θείο Βρέφος. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει πάντα στις 22 Δεκεμβρίου...
ΣΤΑ πρωτοχριστιανικά χρόνια, η Γέννηση εορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου. Αργότερα, θεωρήθηκε ως ημέρα Γέννησης του Χριστού η 22α Δεκεμβρίου - ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Δηλαδή όταν αρχίζει να μικραίνει η διάρκεια της νύχτας - του Σκότους και αρχίζει να μεγαλώνει η διάρκεια της ημέρας - του Φωτός. Μια συναρπαστική και ?απολλώνια? στιγμή της Φύσης - ώστε να προκύψει η Θεία Έλευση του Ιησού!
ΤΟΝ 4ο αιώνα μ.Χ. η Εκκλησία αποφάσισε όπως η Γέννηση του Χριστού, να εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου και όχι στις 22 Δεκεμβρίου. Επειδή, λέει, οι ειδωλολάτρες (διάβαζε οι... Έλληνες!) γιόρταζαν το... Χειμερινό Ηλιοστάσιο, που οι Λατίνοι το είπαν "Sol Invictus" (=Αήττητο Ήλιο)!
ΝΑ ΟΜΩΣ, που δεν είναι μόνον η Γέννηση, που καλείται να... αλλάξει ημερομηνία, αλλά ακόμη και η Πρωτοχρονιά! Και η 1η Ιανουαρίου να "μεταφερθεί" στις... 22 Δεκεμβρίου - πρώτη ημέρα του Φωτός!
ΑΛΛΑ, ας μην ανησυχεί κανείς! Δεν πρόκειται να αλλάξουν οι ημερομηνίες.
Το Φως ενοχλεί...

Παντελής Ξανθίδης.

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Μια άποψη περί "τεχνοκρατών" στον τότε 10χρονο γιό μου - δηλαδή εν έτει 2001... Π.Ξ.

Μπαμπά, οι… Τεχνοκράτες!


ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της δεκαετίας του 80, ήταν που έγιναν ευρύτερα γνωστές οι λέξεις Τεχνοκρατία και Τεχνοκράτης. Δύο έννοιες, που με την πάροδο των ετών - έχασαν την οντότητά τους και κέρδισαν φίλους και εχθρούς!
ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ της λέξης Τεχνοκράτης δίνεται πολλαπλή έννοια. ¶λλοι την χρησιμοποιούν σαν προτέρημα και άλλοι σαν... κουσούρι! Δηλαδή, ανάλογα με το ποιός και για ποιόν το λέει!
ΑΝ ΔΕΝ με ρωτούσε προχθές ο 10χρονος Μάριος: "Μπαμπά, η τεχνοκρατία είναι καλό ή κακό για μας;", σίγουρα δεν θα με απασχολούσε φιλοσοφικώς αυτό το πράγμα...
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ άκουγα τον Μιλτιάδη Έβερτ (με αφορμή εκείνο το περίφημο περί του Ασφαλιστικού στο site της Ν.Δ.) να λέει από ραδιοφώνου ότι: "Οι τεχνοκράτες δεν έχουν πολιτικό αισθητήριο" ή κάτι τέτοιο, οπωσδήποτε και δεν θα καθόμουν να γράψω γι αυτό το είδος...
ΚΑΤ ΑΡΧΑΣ, η Τεχνοκρατία δεν είναι... κακή λέξη και ούτε ο Τεχνοκράτης αποτελεί... βρισιά!
ΜΕ ΔΥΟ λόγια, η Τεχνοκρατία είναι ο ρεαλισμός στην επιστήμη και η δίοδος για την πραγμάτωση των επιστημονικών δεδομένων - ή κάτι τέτοιο. Πάντως, κακό... δεν είναι - σίγουρα!
ΑΠΟ ΤΗΝ στιγμή, που εμφανίζεται κάποιος Τεχνοκράτης, ο οποίος καταστρώνει ένα οποιοδήποτε σχέδιο, το οποίο δεν άπτεται της πραγματικότητας και αποτελεί απλώς μία άποψη, δεν μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται περί προϊόντος της Τεχνοκρατίας.
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ δυνατόν, να θεωρείται κάποιος Τεχνοκράτης και ευρύτερα Επιστήμων, όταν το έργο που προσφέρει ως λύση για μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα; Πρόκειται, περί τεχνοκρατικής μελέτης ή μήπως περί κάποιας αναλυσούλας, που έγινε επειδή δεν είχαμε να καθαρίσουμε... φασολάκια;
ΑΝ ΕΝΑΣ επιστήμων τεχνοκράτης, δεν καταστρώσει ένα σχέδιο στο οποίο πρωτίστως να λαμβάνονται υπ΄ όψιν οι συνθήκες του εδάφους και του κλίματος - για ποιό επιστημονικό πλάνο μπορεί να μιλήσει κανείς;
Ο EΒΕΡΤ, είναι κατά γενική ομολογία, ένας από τους λίγους ντόμπρους πολιτικούς που διαθέτει η χώρα και είπε μία πικρή αλήθεια: "Οι τεχνοκράτες δεν έχουν πολιτικό αισθητήριο"... Τουτέστιν, δεν πατάνε στη Γη!
ΑΝ Η ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ, Μάριε, λειτουργεί έτσι στην Ελλάδα και δεν πατάει στη Γη, ε τότε - είναι πολύ κακό για μας!

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Ήταν τότε που άρχισαν να "κατακτούν" την κεντρική Αθήνα τα λεφούσια των Κινέζων και ουδείς διέβλεπε ποιο θα ήταν το μέλλον για το ελληνικό εμπόριο... Π.Ξ.

Μας πήρανε χαμπάρι κι οι κινέζοι!


ΓΙΑ ΕΝΑ καφεδάκι βρέθηκα στο μαγαζί του φίλου μου του Λουκά και από μιά κουβέντα ενός πελάτη του, βγήκε ένα θέμα που σε πολλούς δεν φαίνεται να "ιδρώνει τ΄ αυτί" τους.

Ο ΛΟΥΚΑΣ έχει ένα κατάστημα υλικών ραπτών - εκεί μεσ΄ στη γειτονιά των νιγηριανών "μπουμπουκιών" με τα πλαστά CD και τα άλλα τινά έντιμα... προϊόντα!

ΛΟΙΠΟΝ, κι έρχεται ένας ράφτης για να αγοράσει δυό-τρία φερμουάρ. Τα αγοράζει και πριν πει το "ευχαριστώ γειά χαρά"...
- ¶στα, ρε Λουκά τι έπαθα! Μούρθε μία και μου είπε να της αλλάξω το φερμουάρ από το μπουφάν...
- Ε, και τι έγινε;
- Ήτανε κινέζικο! Και της λέω να πας να στο αλλάξουνε εκεί που το αγόρασες!

ΩΣ ΕΚΤΟΣ της "εμποροραπτικής" πιάτσας, τόλμησα να τον ρωτήσω "γιατί;"...
Και μου λέει:
- ¶κου να σου πω... Οι κινέζοι, μας έχουν "κατασπαράξει"! Φέρνουνε μπουφάν με την οκά και τα πουλάνε σε τιμές ξεφτίλα! Βλέπεις, τα μεροκάματα τα δικά μας, είναι μηνιάτικα γι΄ αυτούς... Έτσι έχουν λυγίσει την αγορά και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε! Αντιλαβού; Πήγαινε στην Κουμουνδούρου να δεις τι γίνεται! Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν τα μαγαζιά τους! Μέχρι πότε θα αντέξουμε;

ΨΑΧΝΩ το θέμα και βλέπω πράγματι, ότι η πέριξ περιοχή της πλατείας Κουμουνδούρου έχει γίνει σωστό... China Town! Λεφούσια... οι κινέζοι δεν προλαβαίνουν να αδειάζουν τις εισαγωγές τους και όλοι οι δρόμοι τους ανήκουν!

ΕΙΠΑ να το ψάξω περισσότερο...

ΚΑΙ... ΟΙΔΑ! Πάνω από εκατό "κινέζικες" αιτήσεις στην "οικεία" εφορία, περιμένουν την έγκριση για έναρξη εργασιών!

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ "και πού βρήκαν άραγε λεφτά οι κινέζοι και έρχονται στην Ελλάδα όχι για να βρουν κάποια δουλειά, αλλά για να ανοίξουν μαγαζιά;", ακόμη παραμένει αναπάντητο...

ΠΑΝΤΩΣ, απ΄ ότι έχω παρατηρήσει, οι μαρκίζες όλων των καταστημάτων τους, εκτός από τα κινέζικα γράμματα έχουν και άλλο κοινό στοιχείο που κάνει "μπαμ". Είναι το ίδιο "look"!

ΈΤΣΙ, συμπεραίνεται ότι: ή τους τις φτιάχνει ο ίδιος... "ταμπελοποιός", ή πίσω από όλα τα καταστήματα της αθηναϊκής... China Town βρίσκεται κάποιος μεγαλέμπορος - κινέζος ή μη!

ΣΥΝΤΟΜΑ θα διαβάσουμε...

ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ τότε, ίσως η πολιτεία θα πρέπει να σκύψει στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές βιοτεχνίες ενδυμάτων και τα καταστήματα ενδύσεως. Κι ας μην θεωρηθεί αυτή η παραίνεση, ως "ρατσισμός", γιατί τότε θα... κράξω: Μάθανε ότι #+$#=^?*… και πλακώσανε κι οι κινέζοι;

Παντελής Ξανθίδης.

Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Μόλις το Διαδίκτυο άρχιζε να λέει την "καλημέρα" του στην Δημοσιογραφία... Π.Ξ.

Η ευκαιρία της Δημοσιογραφίας


Η "διαδικτυακή" Δημοσιογραφία, βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα. Είναι κάτι το καινούργιο, κάτι το "άπιαστο", κάτι το οποίο δεν έχει πείσει τον αναγνώστη του Διαδικτύου - πόσο μάλλον το ευρύτερο κοινό.

ΕΤΣΙ, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή από τους κατέχοντες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, στην ποιότητα και την εγκυρότητα των όσων κειμένων φιλοξενούν. Και να γίνει τώρα! Τώρα που είναι αρχή και σαφώς είναι πιο εύκολο για να δημιουργήσουν Μέσα Ενημέρωσης, που να μην προσβάλουν τουλάχιστον τον μέσο αναγνώστη.

ΤΟ σημερινό βαρομετρικό… χαμηλό, που παρουσιάζει η πλειονότητα του Τύπου και των άλλων ΜΜΕ, δίνουν την ευκαιρία στο Διαδίκτυο να ξεχωρίσει, αναδεικνύοντας την Δημοσιογραφία, όπως την ξέραμε πριν την "άλωση", στα τέλη της δεκαετίας του 80.

ΠΡΟ αυτού, ας κοιτάξουν να ζητήσουν την συνεργασία εγγραμμάτων επαγγελματιών δημοσιογράφων, που έχουν να δείξουν δείγματα γραφής, ποιότητας, εγκυρότητας και ήθους. Να δημιουργήσουν σχολές μέσα στις ιστοσελίδες τους και να κοιτάξουν να προάγουν την Δημοσιογραφία μέσα από το μεράκι και τα ρεπορτάζ και όχι μέσα από τις εύκολες "αποδελτιοποιημένες" λύσεις.

ΕΙΜΑΣΤΕ ένας λαός με ανησυχίες, που μπορεί μεν να μην διαβάζουμε πολύ, αλλά είμαστε πολυγραφέστατοι, που σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να θεωρήσει εαυτόν… δημοσιογράφο!

ΑΣ μην γίνονται δεκτές οι κάθε είδους "δημοσιογραφικές" συνεργασίες υπό την μορφή αρθρογραφίας, εκτός εκείνων που ανήκουν σε ανθρώπους που λόγω επαγγέλματος είναι ειδήμονες.

ΜΙΑ καινούργια σελίδα ανοίγει στον ελληνικό Τύπο το Internet και θα είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία. Μία ευκαιρία μοναδική, για να "ξανασυναντηθεί" η Δημοσιογραφία με το "παιδί" της, που δεν είναι άλλο από το παραμελημένο και… περιφρονημένο ρεπορτάζ.

ΜΕΣΑ από αυτή την σελίδα, κάνω έκκληση προς κάθε συνάδελφο, όπως στείλει κανένα "μονοστηλάκι" - σε οποιοδήποτε ελληνικό site - συμμετέχοντας έτσι στην απαιτούμενη προσπάθεια για την δημιουργία σχολών στο Διαδίκτυο.

ΑΣ κάνουμε κάτι, γιατί κάπου έχουμε μπερδέψει τη βούρτσα…

Παντελής Ξανθίδης.


Παντελής Ξανθίδης : Εδώ Αθήναι...

*** Ναι, το Μουσείο Χαλκιδιώτη στην Ερέτρεια, αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το παρακάτω δημοσίευμα, παραμένει... "κλειστόν"! Π.Ξ.

Η Ερέτρεια, για βραβείο... UNESCO!


ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ χρόνια η Ερέτρεια είχε την πολιτιστική ευαισθησία να δημιουργήσει ένα Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, αφιερωμένο στον μεγάλο Βασίλη Χαλκιδιώτη, με πάνω από 100 έργα του διάσημου καλλιτέχνη, επιστήμονα και ανθρωπιστή.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ αυτού του Μουσείου, ήταν μυθιστορηματική, αφού κατά την μεταφορά των πινάκων του Χαλκιδιώτη από την Ιταλία, έγιναν στάχτη αρκετοί πίνακες από πυρκαγιά στο πλοίο που τους μετέφερε. Ο Χαλκιδιώτης αντικατέστησε τον αριθμό των καμένων πινάκων και έτσι κάποια μέρα έγιναν τα εγκαίνια του Μουσείου, όπου παρευρέθηκαν μάλιστα και αρκετοί ξένοι εκπρόσωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ αυτό, δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα… Η νέα δημοτική αρχή της Ερέτρειας το θεώρησε ίσως "πολυτέλεια" και κάποια μέρα αποφάσισε να το… καταργήσει. Και το κατάργησε!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ τώρα ποιόν θέλησε να "καταργήσει" η Ερέτρεια…

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Χαλκιδιώτης ζει μόνιμα στην Ιταλία και είναι πασίγνωστος και ως ζωγράφος και ως γιατρός και ως ανθρωπιστής. Εμείς στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε λόγω της… Ορνέλλα Μούττι !

ΣΑΝ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ανήκει στην "πρώτη γραμμή" των ανά τον κόσμο ζώντων καλλιτεχνών και το εικαστικό του έργο έχει εμπνεύσει ακόμη και τον Νίκολας Μέγιερ για την πασίγνωστη ταινία του "The Day After" ("Η Επόμενη Μέρα").Ο δε πάπας έχει τιμήσει τον Χαλκιδιώτη χαρακτηρίζοντάς τον ως "Ζωγράφο της Ειρήνης".

ΣΑΝ ΓΙΑΤΡΟΣ, είναι καθηγητής Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μόντενα και οι έρευνές του γύρω από το Aids, έχουν ληφθεί πολύ σοβαρά υπ΄ όψιν από την διεθνή επιστημονική κοινότητα. Ποτέ δεν αμείβεται για τις υπηρεσίες του στην Ιατρική και τον μισθό του από το Πανεπιστήμιο τον αφιερώνει εξολοκλήρου στην έρευνα γα τον καρκίνο.

ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ, επί σειρά ετών είναι πρόεδρος των Ορθοδόξων Κοινοτήτων της περιοχής όπου ζει. Έχει χτίσει στην Μόντενα Ορθόδοξη Εκκλησία όπου λειτουργούν δύο Ιταλοί ιερείς - πρώην καθολικοί πάστορες.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ αυτός είναι ο Χαλκιδιώτης… Μπορεί η Ιταλία και άλλες χώρες του εξωτερικού να χτίζουν μουσεία στο όνομά του, αλλά στην Ελλάδα η μεν Εθνική Πινακοθήκη φιλοξενεί τα έργα του στις αποθήκες της και η Ερέτρεια θέλησε να την μιμηθεί…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Χαλκιδιώτη, εφιστάται η προσοχή του αποτελεσματικού υπουργού Πολιτισμού κ. Θεόδωρου Πάγκαλου.

ΕΠΙΣΗΣ, απευθύνομαι προς την πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, αφού είναι το μοναδικό πρόσωπο στην Ελλάδα, που η παρουσία της δηλώνει την ύπαρξη της UNESCO στη χώρα μας.

ΥΠΑΡΧΕΙ η Ελληνική Εθνική της UNESCO, με πρόεδρο τον αξιολογότατο κ. Νικόλαο Παπαγεωργίου, αλλά δεν αποτείνομαι εκεί, καθ΄ όσον μία Εθνική Επιτροπή για να λειτουργήσει χρειάζεται και κατάλληλους Ομίλους UNESCO που να ασχολούνται ουσιαστικά με θέματα της UNESCO και όχι με "τέϊα" και τιμητικές… βραβεύσεις. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...

Παντελής Ξανθίδης.

τα Δικά μου Γραψίματα:    Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι:  το Καρδαρίτσι / Journey to Kardaritsi (η παλιά σελ.) | τα Δημοτικά / Folk songs (η παλιά σελ.) |
το Εικοσιένα / the 1821 (η παλιά σελ.) | Τραγούδια της Ξενιτιάς / The songs of foreign land (η παλιά σελ.) | τα Τραγούδια της αγάπης.. / Songs of love... (η παλιά σελ.) | Μιλώντας τότε.. / Speaking then... (η παλιά σελ.) | Είσαι παιδί / You are a child... (η παλιά σελ.) | τα Τραγούδια μου / My Songs... (η παλιά σελ.) | η Εφηβεία / Adolescence (η παλιά σελ.) | η χαμένη μας Hirosima / Our lost Hiroshima..
|    Καπνόν Αποθρώσκοντα:  Γράμμα στον Έλληνα της Διασποράς / A Letter to the Greek in Diaspora|

   Ενότητες, Ανθολογίες και Άλλα..     Home Page  the LAND of GODS στο Google:  1,  1b,  2,  3,  4,  4b,  5,   5b,   Μηνύματα και επιστολές.. 5,   6,   Αρκαδική Ανθολογία το Έλα να δεις ></a>

<img src= τρισαγαπημένη Αρκαδία Oδοιπορικό στο Καρδαρίτσι το Δημοτικό τραγούδι.. ποιήματα τα αγαπημένα Νεοελληνική Πεζογραφία 7 σελιδες απο την Ελληνική Λογοτεχνία Οδυσσέας Ελύτης Οι Ποιητές στο διαΔίκτυο τα ΔΕΚΑΧΡΟΝΑ 1996 - 2006 στην ΑΚΡΗ του ματιού.. Γιάννης Μακρυγιάννης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο Ελληνισμός της Διασποράς Επισκεπτήριο της Google Κριτική και ο Λόγος των Φίλων.. Ανθολογίες της EELSPH Βιβλία και Αφιερώματα.. το Ποίημα της ημέρας ο Στίχος της ημέρας το FTP κ.α. Mια Φωτογραφία και ένας τόπος Γιατί το λέμε έτσι.. Κείμενα και Φωτογραφίες 2012 Καινούρια και Παλιά.. A Little Bit of Greece: Newspapers... Πρωτοσέλιδα εφημερίδων Πάμε Καρδαρίτσι??

ο ΕλληνισμόςSince 1996 της Διασποράς
...Αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)

Αλφαβητικά οι Λογοτέχνες
Αβρααμίδου Χριστιάνα Αγαθοπούλου Μαρία Αγγελής Αλέξανδρος Αγγελής Χρήστος Αδαμοπούλου Μαίρη Αηδονίδης Χρόνης Αθάνας Γεώργιος Αθανασούλης Κρίτων Αθανασιάδου Φανή Αθενάκη Δήμητρα Αλεξίου Δημήτρης Αλεξίου Χάρις Αλιθέρσης Γλαύκος Αμπατζοπούλου Φρ/σκη Αμπελάς Σταύρος Αναγνωστάκης Μανόλης Αναγνωστόπουλος Κων/νος Αναστασόπουλος Βασίλης Ανδρεόπουλος Γιάννης Ανδρικόπουλος Αλέξανδρος Ανθίας Τεύκρος Αντράντο Φρανσίσκος Αντωνιάδης Ανδρέας Αντωνίου Δ. Ι. Αποστολίδης Ρένος Αποστολίδη Δέσποινα Αρανίτσης Ευγένιος Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης Αυγέρης Μάρκος Αυδίκος Γιάννης Αχαλινωτόπουλος Μάνος Ασημακόπουλος Βασίλης Ασημακόπουλος Ιωάννης Βαγενάς Νάσος Βαλαωρίτης Αριστοτέλης Βαλαωρίτης Νάνος Βαλσάμης Γιώργος Βαλτινός Θανάσης Βάμβουρα-Γιάνναρου Μ Βάρναλης Κώστας Βαρβέρης Γιάννης Βαρθολομαίος.. Βαρελλά Αγγελική Βασσάλου Κυριακή Βασιλόπουλος Γιάννης Βελουχιώτης 'Aρης Βενέζης Ηλίας Βενέτης Θανάσης Βερβενιώτης Δημήτριος Βήχος Παναγιώτης Βιζυηνός Γεώργιος Bishop Elizabeth Βλαβιανός Χάρης Βλάζια Φαϊδά Βλαχογιάννης Γιάννης Βόμπρας 'Aγγελος Βοριάς Θοδωρής Βρεττάκος Νικηφόρος Βρεττός Σπύρος Λ. Γαβαλάς Γιώργος Γαβράς Κώστας Γαϊτανάκη Ζαχαρούλα Γαριβάλδη 'Aντρια Γαριβάλδης Ιάκωβος Γελαγώτης Χρυσόστομος Γεωργουσόπουλος Κώστας Γιαννίση Φοίβη Γιανίσσοβα Χριστίνα Γιαννούκος Γιάννης Γιαννούκου Ευαγγελία Γιωτάκης Παναγιώτης Γκαίτε Γκαρσία Μάρκες Γκάτσος Νίκος Γκιμπράν Xαλίλ Γκόρπας Θωμάς Γλύκατζη Αρβελέρ Ελ. Γονέου Αναστασία Γοντικας Αγγελος Γρίβα Ελένη Γρίβας Στάθης WARREN JIM Δαββέτας Νίκος Δάγλαρης Χρήστος Δαμιανάκου Βούλα Δανόπουλος Κωστής Δαρσινός Σπύρος Δεληγιάννη - Τσιουλπά 'Aννα Δέλτα Πηνελόπη Δε.Στα ΄Πα Κατερίνα Δημάκης Χρήστος Δημητρακάκη Χρυσούλα Δημουλά Κική Δήμου Αγγελική Δήμου Νίκος Δημόπουλος Γιάννης Δημόπουλος Νίκος Διακογιάννης Κυριάκος Διονυσόπουλος Κώστας Δουατζής Γιώργος Δουζένης Γιώργος Δουζένης Διονύσης Δουκάκης Στράτος Δουμένη Α. Στέλιος Δουρίδας Κώστας Δουρίδας Νίκος Δοσίθεος Αρχιμ. Δραγούμης Ίων Δροσίνης Γεώργιος Δωρικός Βούλης Σ Εγγονόπουλος Νίκος Ελύτης Οδυσσέας Ελευθερίου Μάνος Ελυάρ Πωλ Εμπειρίκος Ανδρέας Έρμα Βασιλείου Εσκενάζη Ρόζα Εφταλιώτης Αργύρης Ζαλοκώστας Γεώργιος Ζαλώνη Παναγιώτα Ζάμπουρου Φόλλεντερ Στέλλα Ζαχαροπούλου - Ηλ. Ελένη Ζαχαρόπoυλος Δημήτρης Ζάχος Δημήτρης Ζήσης Χρυσόστομος Ζολώτας Ξενοφών Ζορμπά Ευτυχία Ζουράρις Κώστας Ζυγογιάννης Νίκος Ηλιάδη Κ. Αμαλία Ηλιόπουλος Αλέξης Ηλιόπουλος Ηλίας Ηλιόπουλος Θεόδωρος Ηλιόπουλος Χρήστος Θανοπούλου Μαρία Θεμελή 'Aννα Θεοδωράκης Μίκης Θεοδοσοπούλου Μ. Θεοτοκάς Γιώργος Θεοτόκης Κωνσταντίνος Θεοφίλου Φαίδων Ιγγλέσης Νίκος Ιωάννου Γιώργος Ιωαννίδου Σταύρου Ρ. Ιωαννίδης Τάκης Καββαδίας Νίκος Καβάφης Κωνσταντίνος Καγιούλη Βασιλική Καζαντζάκης Νίκος Καζαντζίδης Στέλιος Κακριδής Φάνης Κάλβος Ανδρέας Καλύβας Κώστας Καλούσης Γιάννης Καλτσάς Θεόδωρος Κανελλόπουλος Παναγιώτης Καραβίτης Βασίλης Καραβίτη Φαίη Καραγάτσης Μ. Καραγιώργης Ευαγόρας Καραγιώργος Πάνος Καραϊσκάκης Γεώργιος Καραλής Δημήτρης Καραντώνης Ανδρέας Καραντώνης Γιώργος Καργάκος Σαράντος Καρέλλη Ζωή Καρκαβίτσας Ανδρέας κ ART ά SOS Καρυωτάκης Κώστας Καπαρδέλη Ευτυχία Καπορδέλης Δημήτρης Καπορδέλη - Ρέα Kασσιμη Aλεξανδρα Κατσαράς Γιάννης Κατσιμάρδος Τ. Κατσίμπαλης Γιώργος Κατσουλάκη Ελένη Κατσούλης Κώστας Κατράκης Μάνος Κατράκης Πότης Καφταντζής Γιώργος Καψάλης Τεντ Κετιμέ Αρετή Κίπλινγκ Ράντυαρντ Κιούση 'Ελλη Κλάρας Μπάμπης Κλεφτογιάννη Ιωάννα Kλύν Xάρρυ Kokonis Nicholas . Ph.D. Κολλητήρη Σοφία Κόλλιας Στάθης Κολοκοτρώνης Θεώδωρος Κομίνης Θ. Αντώνης Κομφούκιος Κονδυλάκης Ιωάννης Κονταρίνης Διονύσης Κόντογλου Φώτης Κορδής Γιώργος Κορδώνη Ντίνα Κοπιδάκης Μ.Ζ. Κουρή Μάρω Κόρνουελλ Χρηστάκη Αννα Κότσικας Νίκος Κοτζιάς Αλέξανδρος Κουλ Λάρρυ Κουνενάκη Πέγκυ Κουφοπούλου Θεοδώρα Κουσουνέλος Γιώργος Κουτλή Αντιγόνη Κουτσοχέρας Γιάννης Κοκκάλας Σταύρος Γ. Κοφινάς Γιάννης Κρανιώτης Δημήτρης Κρυστάλλης Κώστας Cummings E.E. Κυμοθόη Νότα Κυριαζής Aθανάσιος Κύρου Κλείτος Κωνσταντινίδης Κ. Χ. Κωσταβάρας Θανάσης Κωστάρας Ν. Ι. Λάλεζας Παναγιώτης Λαμπρίδης Μανόλης Λαμπρόπουλου Παν. Λάσκαρης Χρήστος Λιαντίνης Δημήτρης Λιάππα Τζένη Λιάσκος Γιάννης Λεκάκης Γιώργος Λειβαδίτης Tάσος Λειβαδιτάκης Πέτρος Λεϊμονής Διονύσης Λειψάνος Νίκος Λοΐζος Μάνος Λορκα Γκαρθια Φεντερικο Λουδοβίκος.. Λουντέμης Μενέλαος Λυμπερόπουλος Μιχάλης Λυγίζος Μήτσος Λύτης Νίκος Β. Μαβίλης Λορέντζος
  1. Οι πραγματικοί μου δάσκαλοι, My real teachers

  2. Της γης το πιο όμορφο στολίδι.., The earth's most precious jewel..

  3. Βουνοκορφούλες του χωριού, Village mountain tops

  4. Προσμονή και λήθη, Expectation and oblivion

  5. Πανηγύρι στο Καρδαρίτσι, Fair at Kardaritsi

  6. Του Βέλου ο γιος παντρεύεται, The wedding of Velos"s son

  7. Κατάρα να'χεις ξενιτιά, A curse upon the foreign land

  8. Ρημοκοπήθει το χωριό, The village is a waste land

  9. Ο χρόνος είν' ο φταίχτης, Time is the culprit

  10. Μόνο για το φιλί σου, For your kiss alone

  11. Κουτσομπολόϊ, Gossip

  12. Ο Βλαχοθωδωρής, Vlachothodoris

  13. Τα παρατράγουδα, Village goings on

  14. Τα Προξενιά, Matchmaking

  15. Τσοπανοπούλα του Αϊλιά, Shepherd lass at Ailias

  16. Της Χήρας Δυχατέρα, The widow's daughter

  17. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Kolokotronis and 21

  18. Ο Κολοκοτρώνης, Kolokotronis

  19. το Εικοσιένα, 1821

  20. Μοριά λεβενταρώνα! Morias, Land of Heroes!

  21. Ελα αδελφέ από τα ξένα, Come brother from abroad

  22. Ελα και φεύγεις, and come and go

  23. Σαν ζείς στη ξενιτιά, As you live in foreign lands

  24. Οι χωριανοί λιγόστεψαν, There are fewer villagers

  25. η Κυρά των αηδονιών, Lady of the nightingales

  26. Κυρά μου καπετάνισσα, Mistress of my heart

  27. Μ' ένα φιλί, With a kiss

  28. Σαράντα αηδόνια, Forty nightingales

  29. Σου γράφω από τον Καναδά, I'm writing from Canada

  30. Οϊμένα, Woe is me

  31. Η στιγμή, The moment

  32. Πέσε προσκύνησε, pay tribute

  33. Είσαι, You are

  34. Οι άνθρωποι, People

  35. Μην αφήνεις, Do not let

  36. Αν μπορείς, If you are able

  37. Η υποψία, Suspicion

  38. Ο θάνατος, Death

  39. Τα πάντα, All things

  40. Η λογική, Logic

  41. Οι μεγάλοι, The great

  42. Η αφηρημένη Τέχνη, Abstract Art

  43. 'Οταν, When..

  44. 'Οταν ζεις, When you live

  45. Κρατήσου, Stay

  46. Η γλώσσα μου η ελληνική, My Greek language

  47. Η ελπίδα, Hope

  48. Είσαι Παιδί, You are a child

  49. Ελπίδα Φώς, Light of hope

  50. Σκέψου το αύριο, Think of tomorrow

  51. Χρόνια περάσαν, Years have passed

  52. Παιδί της Εποχής, Child of the times

  53. Σύννεφα στον ήλιο, Clouds on the sun

  54. Η αγάπη, Love

  55. Ποιο νάναι το παιδί, Who is that child

  56. Δίνη στον άνεμο, Whirlpool in the wind

  57. Το όνειρο, The dream

  58. Περνάει η Tσιγγάνα, The Gipsy walks

  59. Νεκρή 'ναι η άνοιξη, Spring will be dead

  60. Απρίλης, April

  61. Τι ήταν το όνειρο; What was the dream?

  62. Πες μου, Tell me

  63. Φίλες και φίλοι, Dear friends

  64. Αντί για Πρόλογο , In lieu of a prologue

  65. Μors-code test , Μorse-code test

  66. Το Μοιρολόι, The Lament

  67. Ενα παιδί με λένε οι φίλοι, My friends say I am a child

  68. Επιτύμβιο, Tombstone

  69. Αγριμικό, Attack of wild beasts

  70. Οι κάργες , Jackdaws

  71. Θεία η μικρή στιγμή, Divine small moment

  72. Ερωτικός Λόγος , Words of Love

  73. Η χαμένη μας Hiroshima, Our lost Hiroshima

  74. Δεν γίνεται αλλιώς , It cannot be otherwise

  75. Η έβδομη παράσταση, The seventh performance

  76. Γλυκόπιοτο τρελό, Sweet drink of madness

Αλφαβητικά οι Λογοτέχνες
Μάγγας Γιώργος Μακρυγιάννης Γιάννης Μαλακάσης Μιλτιάδης Μαλιάρας Βάιος Μαμαλάκης Ηλίας Μαμαλούγκος Νεκτάριος Μάνεση Μανιώ Μάνου Πωλίν Μάνης 'Aγγελος Μανιάτης Δημήτρης Ν. Μανινάκη Γρηγόρη Μαραγκουδάκη Αγγελική Μαρίτσας Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος Θανάσης Μαρκές-Γκαρθία Γκαμπριέλ Μάρτης Νίκος Μαστοροδήμου Χρυσούλα Μαυρίδης Όμηρος Μελάς Σπύρος Μελαχρινός Απόστολος Μελικέρτης Ιωάννης-Αδωνις Μελισσάνθη Μενεγάκης Μιχάλης Μεντζίνης Νίκος Μερκούρης Δημήτρης Μερκούρη Μελίνα Μέσκος Μάρκος Μητρόπουλος Γιάννης Μητροπούλου Κωστούλα Μητσάκης Mιχαήλ Μητσόπουλος Γιάννης Μιστράλ Μιχαλάκη Γιάννη Μόντης Κώστας Μόσχος Αριστείδης Μόσκοβου Σπύρος Μουζάς Ι. Φίλιππος Μουρόπουλος Δημήτρης Μουρούτης Σπύρος Μουστάκης Δημήτρης Μούσουρα - Τσουκαλά Διονυσία Μπαμπασάκης Γιώργος - Ι. Μπαμπινιώτης Γιώργος Μπατσικανής Νίκος Μπέλμπα Ελευθερία Μπήλιω Τσουκαλά Μπίτα Λιλή Μπίσκα Νάνσυ Μπλάνας Γιώργος Μπραχάλα Π. Βασιλική Μπόρχες Λούις Χόρχε Μποτής Γεώργιος Μπουκάλα Παντελή Μπούλης Κώστας Μυλωνά Τάνια Μυριβήλης Στράτης Μ υ ρ τ ι ώ τ ι σ σ α Μωραΐτη Θανάση Ναλμπάντης Κων. Σ. Νερούντα Πάμπλο Νεοφύτου Α. Χρίστος Νιάρος Χρήστος Νιάρχος Θανάσης Θ Νικολιδάκης Ν. Νικολοπούλου Κωνσταντία Νιρβάνας Παύλος Νοταράς Σπύρος Ντζιαφέρη Μερσίνα Ντρυόν Μωρίς Ξανθίδης Παντελής Ξενόπουλος Γρηγόριος Ξύδης Θεόδωρος Ξυλούρης Νίκος Οικονόμου Φίλιππος Ομήρος Ουράνης Κώστας Παγώνης Ανδρέας Παϊδούση Ελένη Παλαμάς Κωστής Παλαμήδης Νίκος Παλληκαρίδης Ευαγόρας Παναγιωσούλης Γαβριήλ Παναγιωσούλη Κλεοπάτρα Παναγιωτοπουλος Νικος Παναγοπούλου Μαρία Πανόπουλου Κώστα π. Παντικίδης Λοΐζος Παπά Ειρήνη Παπάς Κώστας Παπαδάκη Αλκυόνη Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος Παπαδίτσας Δ.Π. Παπαδόπουλος Χρίστος Παπαδόπουλος Τάσσος Παπάζογλου Νίκος Παπαθεοδώρου Βασίλης Παπαηλιού Αλέξανδρος Παπαϊωάννου Δημήτρη Παπαϊωάννου Ζανέτα Παπακωνσταντίνου 'Aσπα Παπακωνσταντίνου Βασίλης Παπαναστασίου Αλέξανδρος Παπανδρέου Ανδρέας Παπανδρέου Νίκος Παπανικολάου Μήτσος Παπανικολάου Σούλης Παπανούτσος Ευάγγελος Π. Παπαρρηγόπουλος Κων. Παπασιδέρης Γιώργος Παπαστεργίου Δ. Κώστας Παστάκας Σωτήρης Παπατσώνης Τάκης Παυλίδου Ρεβέκκα Παυλόπουλος Γιώργης Παυσανίας Πάτροκλου Σταύρου Πελώνη Αριστοτελία Περγιαλίτης Γιάννης Πετρολιάγκης Θωμάς Πετρολούκας Χαλκιάς Πετρόπουλος Γιώργος Πεχλιβανίδου Ευαγγελία Πισιώτη Μαρία Πισσαλίδης Γιώργος Πλακιάς Γεώργιος Πλακιά Ζορμπά Ευτυχίας Πλατύρραχος Οδυσσέας Πρεκατές Αντώνης Πρωτοπαπάς Γιώργος Πόε Έντγκαρ 'Aλαν Πολέμης Ιωάννης Πολίτης Kοσμάς Πολυδούρη Μαρία Πολύδωρας Βύρων Πουλιανίτης Κώστας Pousin Nickolas Πυθία Ράλλης Γεώργιος Ραβάνης-Ρεντής Δημήτρης Ρασούλης Μανώλης Ρέππας Χρίστος Ρέππας Στάθης Ριμπά Διαμαντένια Ρίτσος Γιάννης Ροΐδης Εμμανουήλ Ross Spirou Ρουμπάνης Θοδωρής Ρουσιάς Γιάννης Κ. Ρώτας Βασίλης Σάββας Μηνάς Σαββίδης Θωμάς Σαβόπουλος Διονύσης Σαμαράκης Αντώνης Σαλούτος Θεόδωρος Σαμίου Δόμνα Σαραντάρης Γιώργος Σαραντάκος Δημήτριος Σαραντάκος Νίκος Σαχτούρης Μίλτος Σεφέρης Γιώργος Σιδέρη Αικατερίνη Σιδέρη Μάρω Σιδερίδου Στέλλα Σικελιανός 'Aγγελος Σιούλη Ζωή Σιώτης Ντίνος Skalkotos D. Nikolas Σκανδαλάκης Παναγιώτης Σκαρίμπας Γιάννης Σολωμός Διονύσιος Σωτηρόπουλος Νικόλαος Γ. Σπάνιας Νίκος Σπήλιος Απόστολος Σπηλιόπουλος Τάκης Σπυρέλη Χρυσούλα Σπύρου Κρις Spyropoulos Ted G. Σταύρου Γιάννης Ζωγράφος Στασινόπουλος Γιώργος Στρατή Γιώτα Συλλελόγλου Ανδρέας Συμιγδαλάς Αντώνης Διδώ Σωτηρίου Ταμβάκης Στέφανος Τάτσης Στέλιος Τζιλιάνος Μέκης Τζήκα Ελένη Τζιόλας Eλευθέριος Τρανούλης Παναγιώτης Τρουπής Θεόδωρος Τριάδης Νικόλαος Τσακνιάς Σπύρος Τσακιρίδης Γεώργιος Τσαρδίκος Χριστίνα Τσαρούχης Γιάννης Τσιάμης Μήτσιος Τσιάρας Ανδρέας Τσιτσάνης Βασίλης Τσίτσος Ιωάννης Τσιμπούκη Θεοδώρα Τσόγκας Παύλος (Πολ) Τσόκλη Μάγια (Πολ) Φαλάτσι Οριάνα Φαραντούρη Μαρία Φασούλας Βάιος Φασούλας Χρήστος Φασούλα Χριστίνα Φεραίος Ρήγας Φιλίπποβα-Χαντζή Μαρία Φουρουκλάς Λάκης Φραγκούλη-Αργύρη Ι. Φωτίου Παναγιώτης Σ. Φωτόπουλος Μίμης Χαριτόπουλος Διονύσης Χατζής Δημήτρης Χατζής Κώστας Χατζηαντωνίου Ναταλί Χατζηβασιλείου Βαγγέλης Χατζηγιαννάκης Κ. Χατζηγιαννιού Χρυσούλα Χατζιδάκις Μάνος Χατζηκωστής Γ. Χατζηχρήστος Κώστας Χατζίνης Γιάννης Χατζόπουλος Κωνσταντίνος Χεζάσι Χρυσοστομίδου Αννα Χριστιανόπουλος Ντίνος Χριστοπούλου - Ζαλώνη Παν Χρονόπουλο Π. Χρυσσομάλης Γιάννης Χουζούρη Έλενας Χουρμουζιάδης Γ. Χ. Χουρμούζιος Αιμίλιος Χυτήρης Τηλέμαχος Ψαθάς Δημήτρης Ψυχάρης Γιάννης
....Φίλοι μου: Όπου και να συναντήσετε τον Έλληνα στην διασπορά θα τον βρείτε να σας περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο και μια πλούσια καρδιά φιλοξενίας!. ....Θα σας μιλήσει σα να σας ξέρει από χρόνια.. Και με στοργή και την φροντίδα του αδελφού θα σας χαϊδέψει με το βλέμμα του από πάνω ως κάτω, θέλοντας να μάθει τα πιο πολλά για εσάς και αν είστε καλά!.
  

Στ' αχνάρια των Ελλήνων της Διασποράς
σήμερα: