'Ηθελα να πάρω εδώ την αφορμή και να σου παρουσιάσω αυτόν τον μεγάλο μου ήρωα αλλά και θύμα των τελευταίων χρόνων της ελληνικής μας ιστορίας: τον 'Ελληνα της Διασποράς. Καθώς που τον βλέπω, στις καινούριες γενιές, απ' άκρη σ' άκρη, στην δραματική πλειοψηφία του, να έχει βαρέσει ντουγρού στην αφομοίωση. Με θλίβει.. Είναι βλέπεις κι' αυτός θύμα της νέας θεάς που λέγεται παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση? 'Ισως. Και 'ισως από την καινούρια αυτή θεά, τα τελευταία χρόνια, η ίδια η πατρίδα μας μαζί και ολάκερος ο ελληνικός πολιτισμός μας να κινδυνεύουν.

Καθώς το Ιντερνέτ μπήκε πια στη ζωή μας και οι αποστάσεις μίκρυναν.. Τώρα στο σπίτι μας, μπορούμε και διαβάζουμε τα νέα απ' την πατρίδα, προτού ακόμα οι εφημερίδες στην Αθήνα, προλάβουν να φτάσουν στα περίπτερα! Λεω εγώ κι' εσύ από άκρη σε άκρη στη γη της Διασποράς, μπορούμε να μιλήσουμε με μια φωνή για την καινούρια μας πατρίδα.

Πριν τέσσερα χρόνια πήρα ένα e-mail από έναν πολύ σπουδαίο φίλο κι' αδελφό μου, συνελληνά μου, μετανάστης κι' αυτός στην Μελβούρνη. Είναι δυναμικός ποιητής και ανήκει στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών της Αυστραλίας, πονετικός και καλός πατριώτης. Ηγετικό στέλεχος και από εκείνους τους 'Ελληνες, που αναμφίβολα τιμούν τον Ελληνισμό της Διασποράς. Το όνομά του είναι Ιάκωβος Γαριβάλδης, και μεταξύ άλλων μου έγραφε τούτα τα λόγια: «Οι δίοδοι του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε».

Τα απλά ετούτα λόγια, σταθήκανε για μένα θαρρείς, η αρχή μαζί και το «προσκλητήριο» του άλλοτε Ρήγα! Καθώς που στους δρόμους της διασποράς, βλέπω τον 'Ελληνα αδελφό μου μετανάστη, να κινδυνεύει περισσότερο από τα χρόνια του Ρήγα! Και γίνεται αυτό, επειδή τότες ο εχθρός του 'Ελληνα.. ήταν ορατός μαζί δυνατός και βάρβαρος! Ο σκλαβωμένος -τότες- 'Ελληνας, το γνώριζε καλά με τι είχε να κάνει και για τούτο ήτανε θέμα χρόνου και σωστής οργάνωσης να βρει την λευτεριά του από τον τύραννο. Και αφού πολέμησε μαζί και θυσιάστηκε την βρήκε(!) γιατί αυτό ποθούσε και είχε στο μυαλό του.

Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός, γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα.. αλλά βρίσκεται παντού σαν τον αγέρα!. Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση. Και ο 'Ελληνας μετανάστης σαν τον προπάτορά του Οδυσσέα αφημένος στο «μαγευτικό» τραγούδι των σειρήνων δεν αντιστάθηκε καθώς εκείνος!..... Επειδή κουρασμένος όλα αυτά τα χρόνια.. θαρρείς κι' ...αποξεχάστηκε?

Καλέ μου φίλε, Σε ένα τραπέζι στρογγυλό καθόμαστε σήμερα εγώ κι' εσύ. το λένε ο πλανήτης γη. Με το «Καπνόν Απoθρώσκοντα» θα σου μιλήσω για τα δικά μου προβλήματα που είναι και δικά σου. Την αγωνία μου λεω να σου αποδώσω.. Μαζί την αλήθεια μου παραστατικά και όπως την ζω, την βλέπω και μαζί την αισθάνομαι.

Δεν θα σου κρύψω τίποτα! Μπορεί κάποια στιγμή να σου φανώ κουραστικός στην λεπτομέρεια. Μεροληπτικός στα κοινότυπα. Κι' επειδή κάπου - αφαιρούμαι: Αντί να σου μιλήσω για ΣΕΝΑ! Συγχώρεσέ με!!! Ξεχνάω να επαναλαμβάνω το ΕΜΕΙΣ! που είναι και η βάση της θείας εντολής που ΕΓΩ κι' ΕΣΥ, έχουμε πάρει ΕΥΧΗ μαζί και ΚΑΤΑΡΑ απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!

Και σου το λεω αυτό επειδή ΕΔΩ, εγώ κι' εσύ ΡΙΖΩΣΑΜΕ πια, με τα παιδιά μαζί και τα εγγόνια μας και οι ρίζες μας είναι τα παιδιά μας!!. Για τα παιδιά μας παλέψαμε μια ολάκερη ζωή και φύγαμε απ' την πατρίδα μας Ο αγώνας μας ήταν μαζί και ο σκοπός, για ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας: Να συνεχίσουν δηλ. την ζωή τους με βάση την ελληνική παράδοση μαζί και την ιστορία των: Με αξιοπρέπεια και σεβασμό και όχι φανατισμό, στις κοινωνίες και μέσα στους χώρους της διασποράς όπου κι' αν βρίσκονται. Και γιατί όχι;; 12 χιλιάδες χρόνια λένε οι ειδικοί κρατάει η ιστορία του 'Ελληνα!!

'Ομως σήμερα, υπάρχει παντού και γίνεται μια «προσεγμένη» προσπάθεια, να κρύψουμε ή μάλλον να σκεπάσουμε την αλήθεια και αυτό θα το δεις στα λόγια του πρώτου επίσημου που έρχεται από την πατρίδα, που αφού τον υποδέχονται και τον χειροκροτούν, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΝΤΑ -τελευταία μάλιστα και ..λιγοστεύουν- Εκείνος, θα πει στον «πανηγυρικό του» όλα και όσα δεν έχουν σχέση με τα παιδιά και τις καινούριες γενιές που χάνονται στην αφομοίωση. 'Ολα και όσα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα του μετανάστη: δηλ. ΕΜΕΝΑ και ΕΣΕΝΑ αδελφέ μου.

..Και με αυτά και άλλα τέτοια, κυνηγήσαμε τον κόσμο από τις εκκλησίες, τα παιδιά από τα ελληνικά σχολεία.. Δεν σου κρύβω πως σε αυτό βοήθησε και η δολερή πολιτική όλων εκείνων όπου ποτέ δεν είδαν τον 'Ελληνα παρά με τη θεωρεία του γλοιώδη Κισινγκερ** Σκέψου ότι από αυτούς ακόμη πληρώνονται οι Ελληνοδάσκαλοι για να διδάσκουν τα ελληνικά στα παιδιά του μετανάστη.. Για ετούτο και σου λέγω στο άγριο αυτό παιγνίδι που γίνεται εις βάρος μας, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε πρέπει να σμίξουμε την φωνή μας σε μια φωνή

ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω.... ' Ομως εγώ επιμένοντας σου λεω: Στην αγωνία σου ΣΕ ζω και για τούτο τις νύχτες πετάγομαι απ' τον ύπνο μου, καθώς που ζητώ και θέλω, σαν μάνα στο πληγωμένο της παιδί να σκύψω και να ράνω την πληγή σου, επειδή ΑΥΤΟΣ είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθώ στη δική μου ζωή. ΕΙΣΑΙ το δέντρο που βαθιά ριζώθηκε μες την ψυχή μου και θα υπάρχω αφού κι εφόσον θα υπάρχεις.. Σου λέγω ακόμη και τούτο: 'Οσο που ζω και όπου και αν ευρίσκομαι, ΠΡΩΤΑ θα μιλάω για ΕΣΕΝΑ και μετά για εμένα.

Δεν σου κρύβω πως έχω πρόβλημα (με το "Καπνόν Αποθρώσκοντα") να συνταιριάξω στο ίδιο "πανί", τα γεγονότα μαζί με τα συναισθήματα: Μπερδεύομαι λεω να βρω τον δρόμο τον σωστό επειδή ζητάω να ωφελήσω και όχι να ζημιώσω. Να επουλώσω -πληγές- και όχι να σκοτώσω. Να δώσω θάρρος και όχι να απογοητεύσω. Μα πάνω απ' όλα με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» ζητάω και θέλω να κτίσω το σπίτι μου όχι με τα υλικά που θα ήθελα να έχω αλλά με αυτά που έχω! Δεν παραιτούμαι απ' τον αγώνα, το όνειρο ήθελα να πω. Αλλά δεν θέλω να παραμείνω στο όνειρο μονάχα, παρά να προχωρήσω στην πράξη... Κι' έχω τα «εργαλεία μου πολύ φθαρμένα» και τα υλικά μου αδύνατα πολύ. Θαρρείς και μόλις ξύπνησα στα ξαφνικά σε τούτο ξεροχώραφο που ήταν παλιά περιβόλι;;

Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος...

Νάσαι καλά!.. Κώστας Δουρίδας mailto:landofgods@durabond.ca Oakville On, 18 Feb 2002