ο Ελληνισμός της Διασποράς
...αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ:
Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς
ο 'Υμνος του μετανάστη

ο Πρόλογος

Πνεύμα Κοινότητας

Γη των πατέρων μου

Οι αυριανοί Ποσειδωνειάτες του Καβάφη

Αποξεχασμένη μεραρχία

Πάνω στα βράχια της πατρίδας

Στο ελληνόπουλο της διασποράς

'Αγιε μου μετανάστη

η Προσευχή του μετανάστη

το Πάσχα των Ελλήνων της διασποράς

Λαμβρινή Σταύρου

Μάθε, προχτές σου έστειλα

Ο Θάνατος του μετανάστη

Στις εκκλησιές της διασποράς..

Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου

Και λέω άραγε ταχιά

Και είπε ο λαός μου

«'Oπου φωνάζω και να βρίσκεστε αδελφοί»

Κυπριακή παράδοση

Ένα τραγούδι για το 21

Με το τραγούδι το δημοτικό

Στάλα τη στάλα

Και οι μεν πήραν τους δρόμους..

'Ενα ακόμα λάθος

Χαμπέρια

Υστερόγραφο

Οι χωριανοί λιγόστεψαν

Να μου το θυμάσαι..

Στον ύπνο του μικρού παιδιού

Στις αυλές και στα μπαλκόνια

Στις πέρα ανηφοριές

Φύγανε τα χρόνια μας

Στα 2004

Η Ολυμπιακή Φλόγα του μετανάστη

Τόσο μακριά

'Ελα βρε γέρο να μας δεις..

Για μιαν Αθήνα...

Στα 1950 όταν ο Ανδρέας Πούλος... ή το παράπονο του μετανάστη

Το μόνο που ξέχασαν

Σε ψάχνω

Γεννήθηκε στην Γαλλία..

Ζει ο Μεγαλέξανδρος;

Αρετή Κετιμέ

Αφιέρωμα

Η πατρίδα μου

Διασπορά μου

Θέλω να ξέρεις

Κοίτα φίλε μου

Μου ήρθε κοντά..

Παλιέ μου φίλε

Την μάνα την φευγάτη

O έφεδρος λοχίας Παπαχρήστου

Ο χαμένος μου παράδεισος

Tσάμικο, βλάμικο!

Τα παιδιά του μετανάστη

Πρόσωπα

ΠατροΚοσμάς

Αυτός ο τόπος

Είναι το ίδιο??

η Επιστροφή του μετανάστη

Kαι θα υπάρχω έως ότου θα υπάρχεις..

Με πέντε οργιές καζάντι..

Στον τόπο τα κλαρίνα

Γράμμα στην Ελένη Φοκά

Σκληρή Πραγματικότητα

Κοινοτικά και Οργάνωση

Ζητείται ελπίδα

Ελληνική Διασπορά ώρα Μηδέν?

η Ελληνική Διασπορά απ' τους Αρχαίους Χρόνους..

Τι είναι η Διασπορά?

Αντί για Επίλογο





Τι είναι Αμερικανός;    Tracing Your Roots in the Diaspora .. Ιχνηλατώντας τις Ρίζες σου στην Διασπορά..    Κρις Σπύρου,    Πνεύμα Κοινότητας   Νικόλαος Δ. Σκαλκώτος: OI EN ALODAPI! (Those Abroad)    Μάικλ Δουκάκη   Παύλος (Πολ) Τσόγκας    Τζόρτζ Στεφανόπουλος   Με το αίσθημα του νόστου    Οι Τελευταίοι Χαιρετισμοί του Ρήγα    Κάποιοι πρέπει να ντρέπονται   Το θαυμαστό έργο της Αυστραλίας   η MAGNA GRECIA    Cafe Aman Amerika   Οι "Έλληνες" της Ουρουγουάης   Ιστορική καταγραφή του Ελληνισμού της Βραΐλας   Αυστραλία: Ελληνόφωνοι συγγραφείς της Μελβούρνης   τα Ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας   Η Ρωμιοσύνη της Καππαδοκίας    Έλληνες με μεγάλη καριερα σε κράτη της Διασποράς   
...«Στα ελληνικά καφενεία, που οι μετανάστες εύρισκαν ανάμεσα σ' άλλα και μια παρηγοριά στη διάρκεια των μοναχικών ωρών, μαζευόντουσαν κάθε είδους Έλληνες, υπάλληλοι σιδηροδρόμων, εργάτες εργοστασίων, μαγαζάτορες, επαγγελματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, ερασιτέχνες φιλόσοφοι, όλο το κουτσομπολιό της κοινότητας, χαρτοκλέφτες, φιλοθεάμον κοινό...»
Cafe Aman Amerika
Αναδημοσιεύεται από την σελίδα Rebetiko online

Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και στις τρεις πρώτες του 20ου το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα κατευθύνθηκε κυρίως στις Η.Π.Α. και δευτερευόντως στην Αυστραλία και στον Καναδά. Για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έπρεπε να επιβιώσουν και να εργαστούν οι πρώτοι μετανάστες έχουν γραφτεί πολλά. Ο κοινοβιακός τρόπος ζωής αρκετών μεταναστών, όπως διαβάζουμε στην μηνιαία επιθεώρηση "Ατλαντίς" τον Απρίλιο του 1912, θυμίζει αρκετά τον τρόπο ζωής των μεταναστών της Γερμανίας (κύριος τόπος προορισμού του δεύτερου μεταναστευτικού ρεύματος) στις δεκαετίες του 1950 και 1960.

ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ... ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΒΑΚΧΟ!

«Οι Έλληνες εργάται ακολουθούν το κοινοβιακόν σύστημα της ζωής τόσον εις τα βιομηχάνους πόλεις, όπου εργάζονται εις τα εργοστάσια, όσον και εις τας σιδηροδρομικάς γραμμάς και τα μεταλλεία. Ζωσι καθ' ομάδας και έχουσι κοινήν την τράπεζαν. Εις τας πόλεις ενοικιάζουν δέκα έως δέκα πέντε εργάται εν διαμέρισμα εις μίαν πενιχράν οικίαν, όπου μαγειρεύουν το φαγητόν των εκ περιτροπής, έχουν τας συναναστροφάς των καθ' εσπέραν. Θύουν κάποτε εις τον Βάκχον, σχηματίζοντες κύκλον πέριξ του Βαρελίου ζύθου, ουχί σπανίως δε επιδίδονται και εις χορούς και θορυβώδη άσματα, προς μεγάλην ανησυχίαν των γειτόνων των. Η ζωή δεν στοιχίζει ακριβά εις τους εργάτας τούτους. Εις πολλάο μέρη οι Ελληνες | εργάται των εργοστασίων κατορθώνουν και ζουν επί βλάβη βεβαίως της υγιείας των με δυο δολάρια την εβδομάδα... ...Εις τας γραμμάς οι εργάται έχουν ως κατοικίαν των τα παλαιά βαγόνια, τα οποία αφήνουν εις την διάθεσίν των αι εταιρείαι, ή ξυλίνας καλύβας, κατασκευαζομένας επίτηδες δι' αυτούς εις τα εργατικά στρατόπεδα, ισχύει δε και εκεί όπως εις τας πόλεις το κοινοβιακόν σύστημα».

Η διασκέδαση του όμως δεν περιοριζόταν μόνο στην κατ' οίκον αλλά περιελάμβανε και την επίσκεψη σε κάποιο ελληνικό καφενείο, τα οποία έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 1920 στην Νέα Υόρκη.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ
(Απόσπασμα από το βιβλίο
του Θεόδωρου Σαλούτου «The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press)

«The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press) «Στα ελληνικά καφενεία, που οι μετανάστες εύρισκαν ανάμεσα σ' άλλα και μια παρηγοριά στη διάρκεια των μοναχικών ωρών, μαζευόντουσαν κάθε είδους Έλληνες, υπάλληλοι σιδηροδρόμων, εργάτες εργοστασίων, μαγαζάτορες, επαγγελματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, ερασιτέχνες φιλόσοφοι, όλο το κουτσομπολιό της κοινότητας, χαρτοκλέφτες, φιλοθεάμον κοινό. Το καφενείο ήταν επίσης κέντρο διασκεδάσεως. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα με χαρτοπαίκτες βαθιά βυθισμένους σε κάποιο παιχνίδι, πολύ συχνά το "σκαμπίλι". Όταν κουραζόντουσαν από το παιχνίδι βρισκόταν πάντα μια καινούργια διασκέδαση, καμιά φορά η μουσική. Ίσως να 'βγαιναν στην επιφάνεια ένα ή δύο βιολιά, μια μεγάλη κιθάρα με τρομερή αντήχηση και ένα σαντούρι. Μετά από ορισμένες συγχορδίες σε μινόρε, μια πολύΙ λυπητερή εισαγωγή γινόταν το σύνθημα για δυο, ίσως τέσσερα παλικάρια να βγουν πιο πέρα και να πιάσουν τα χέρια. Μετά την απομάκρυνση των τραπεζιών, οι θεατές μαζευόντουσαν τριγύρω και ενθαρρύνανε με φωνές τους χορευτές, καθώς αυτοί άρχιζαν τα βήματα τους... Όταν τελείωνε επιτυχημένα ένας χορός επιβραβευόταν με χειροκροτήματα, ποτά για τους εκτελεστές και εκείνη την απαραίτητη προσφώνηση "εις υγείαν σας..."

Το πρώτο καφέ αμάν άνοιξε στην Νέα Υόρκη το 1925 (σε μια εποχή που τα αντίστοιχα στην Ελλάδα έκλειναν) από την Μαρίκα Παπαγκίκα. Στους πελάτες σερβιρόταν εκτός από καφέ και ούζο σε φλιτζάνι του καφέ λόγω της ποτοαπαγόρευσης. Όπως όλοι οι μετανάστες, έτσι και αυτοί, μετέφεραν στην ξενιτιά τα τραγούδια του τόπου τους. Μόνο όμως οι Έλληνες της Αμερικής, απ' όλους τους έλληνες μετανάστες, ηχογράφησαν σε δίσκους τα τραγούδια που τραγουδούσαν και μόνο αυτοί έγραψαν καινούρια τραγούδια συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά λέξεις από το γλωσσικό ιδίωμα gringlish.Πολλά από τα τραγούδια που ηχογράφησαν δεν πέρασαν στην δισκογραφία της Ελλάδας. Το γεγονός πως δεν έπρεπε να ενσωματωθούν σε κάποια κυρίαρχη κουλτούρα τους επέτρεψε να έχουν τέτοιες δραστηριότητες. 12000 τραγούδια πέρασαν στην ελληνική δισκογραφία των Η.Π.Α. από το 1986 έως το 196 ,όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κουνάδης. Στη συνέχεια τίποτα. Ίσως η αθρόα εισαγωγή δίσκων από την Ελλάδα να έπαιξε κάποιο ρόλο. Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος "Cafe Aman Amerka" με δεκατέσσερα τραγούδια, το παλιότερο είναι του 1923 ενώ το πιο πρόσφατο είναι του 1954. Τα τραγούδια βρέθηκαν στη συλλογή του Dino Pappas (περιλαμβάνει πάνω από 10000 τραγούδια). Παραγωγός ο Μιχάλης Αδάμ. 9 Έλληνες και Ελληνιαμερικάνοι μουσικοί και το συγκρότημα Cafe Aman Amerika είναι γεγονός.

  


The LAND of GODS Since October 1996   Oakville Ontario Canada