Τώρα που έμαθες πολλά
μέσα σ' όλα είσαι.
Πρωί-πρωί σηκώνεσαι
τρέχεις και δεν κοιτάς,
μα τίποτα δεν κάνης.
Να τα προλάβεις όλα θέλησες
τίποτα να μην ξεχάσεις.
Τι κι' αν σεμινάρια πέρασες
κι' αριστούχος βγήκες,
το μάθημα δεν το έμαθες,
το πάθημα σε βρήκε.
Όλου του κόσμου τα καλά
μαζί σου τ' έχεις πάρει,
να δίνεις έμαθες πολλά
και να κρατάς τα λίγα.
Αυτά που σ' αρέσουνε
μυριόπνοα τα κάνεις
και στο χαρτί κατεβατά
με τέχνη τα στοιβάζεις.
Μα θάρθη η μέρα η καλή
που θα μιλούν όλοι για σένα,
αχός πολύς θ' ακούγεται
ζητωκραυγές αντάμα.
Κι εσύ ανέμελα κοιτάς
την κοσμοσυρροή ετούτη,
όλοι μαζί με μια φωνή
φωνάζουν πέρα ως πέρα
ν' έχουμε να δίνουμε
κι αυτό όσο μπορούμε,
της ποίησης το νανούρισμα,
του λόγου την αλήθεια,
του πνεύματος την γραφή.
Επιτέλους τα είπα όλα…

Ο ΠΑΠΑΣ ΜΑΣ

Να ο παπάς μας ο καλός
με την περίσσια χάρη,
ευθυτενής, καλλίφωνος,
προσεκτικός στα πάντα.

Ακούραστος, τελειομανής,
με τις γυναίκες στη σειρά
την χορωδία φτιάχνει
με ακούσματα αυστηρά.

Την εκκλησιά μας ανακαίνισε
με κούραση και πάθος,
εικόνες έβαλε παντού
χωρίς κανένα λάθος.

Επίτροποι και φιλόπτωχο,
μαζί και η πρεσβυτέρα,
φροντίζουνε την εκκλησιά
για την Λαμπρή ημέρα.

Να μην διανοηθεί κανείς
να κάνει λάθος βήμα,
αμέσως θα επιληφθεί
επρόλαβε το πλήγμα.

Το πρόβλημά μας ήτανε
του ψάλτη η λαλιά,
ευθείς το τακτοποίησε
χωρίς ανεμελιά.

Όλοι από καρδιάς ευχόμεθα
χρόνια πολλά να ζήσει,
πάντα να είναι εν Χριστό
σε τούτη εδώ την ζήση.

Την ευχή του προσδοκούμε,
με αγάπη και συμπόνια,
με σεβασμό και σύνεση
η αγάπη μας θ' είναι αιώνια.

22-4-2005

ΔΙΑΘΗΚΗ

Σαν θα πεθάνω βάλτεμε
στου καραβιού την πλώρη
για να γυρίζω θάλασσες
λιμάνια, ακρογιάλια.

Να μου μυρίζει θάλασσα,
αλμύρα ν' αναπνέω,
αφού τόσο την αγάπησα
χωρίς αυτήν θα κλαίω.

Μαζί με τον αέρα της
και τα καμώματά της
περνούσα ώρες πάμπολλες
στα γαλανά νερά της.

Με τις μπουνάτσες τις καλές
και τ' αφρισμένα κύματα,
στην αμμουδιά την άραζα
και έστελνα μηνύματα.

Για τους καλούς και τους κακούς
τους ξύπνιους και τους πονηρούς,
τεμπέληδες και αραχτούς,
αετονύχηδες και ντροπαλούς.

Αδέλφια πιάστε τη δουλειά
με σύνεση και πόνο
ελπίδα δεν μας μένει πια
παρά η τεμπελιά μας μόνο.

Τα χέρια σας να δουλεύουνε
μαζί με το μυαλό,
να φτιάξετε περίτεχνα
μεγάλη τρύπα στο νερό.

Από ψηλά θα σας θωρώ
να έχετε την ευχή μου,
για προκοπή να κάνετε
κάνω την προσευχή μου.
20-4-2005

ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

Τέσσερα λάθη έκανα
σε τούτο το βιβλίο
μέχρι που ενευρίασα
και τόβαλα στο αρχείο.

Από το χειρόγραφο έγραφα
σελίδα μία-μία
στο τέλος τα κατάφερα
δεν περίσσεψε καμία.

Όλες μπήκαν στην σειρά τους
η μιά μετά την άλλη
μαζί με τις φωτογραφίες μας
ω! τι χαρά μεγάλη.

Κι αφού το έδεσα καλά
μ' ένα χοντρό εξώφυλλο
διαβάζοντάς το απ' την αρχή
κατάλαβα ότι ήταν ανώφελο.

Έκανα όρκο σοβαρό
μα και την προσευχή μου
να μην ασχοληθώ ξανά
για νάχω την ευχή μου.

Είναι βαρύ το τίμημα
με αντάλλαγμα μεγάλο
γίνε τεμπέλης σίγουρα
ψάχνοντας για κάτι άλλο.

Μα τώρα πια τελειώσαμε
δεν θα ξανά ασχοληθούμε
δεν κάναμε τίποτε κακό
για να απολογηθούμε.

Δημ. Καπορδέλης 19-4-2005

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αγαπητέ και φίλτατε
καθηγητή Βαγγέλη
θέλω δυό λόγια να σου πω,
έστω και αν δεν σε μέλει.

Κατάλαβα πως στοχάζεσαι
να έχεις να θυμάσαι
ξυπνάς τώρα πρωί-πρωί
μα φαίνεται ακόμη ότι κοιμάσαι.

Μου θύμησες τον γέροντα παππού
που έλεγε στο εγγόνι
κάνε όσα μπορείς μικρός
για να θυμάσαι κάποτε στο παραγώνι.

Πέρασαν μέρες μπόλικες
κι ο ήλιος βασιλεύει
μα εσύ μυαλό δεν έβαλες
φαίνεται πως σε βολεύει.

Με προσοχή εδιάβασα
τους στοίχους σου Βαγγέλη
εντύπωση μου έκαναν
τα καυτερά σου βέλη.

Πιάνεις τον έναν απ' εδώ
ξεγύμνωτο τον κάνεις
και συ σαν καθηγητής
πες μας τι πας να κάνεις.

Αφήνεις τον άλλον απ' εκεί
να περπατά στ' αγκάθια
νομίζεις ότι κάτι έκανες
κι έχασες τ' αυγά και τα καλάθια.

Πρόσεχε λοιπόν πολύ
και μην παρακουνιέσαι
ην κάτσεις πάνω στο αυγό
και τότε θα παραπονιέσαι.

2 Αυτά τα λίγα είχα να σου πω
με εκτίμηση μεγάλη
να είσαι πάντα δυνατός
με έξαρση μεγάλη….

Με πολύ πολύ αγάπη
Δημ. Καπορδέλης

12-4-2005