Ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Πελοποννήσου, στο κεντρικό τμήμα της, που
σήμερα αποτελεί στο σύνολό της σχεδόν τον νομό Αρκαδίας (4.419 τ. χλμ., 102.035
κάτοικοι) με πρωτεύουσα την Τρίπολη. Ο νομός συνορεύει βόρεια με τους νομούς
Κορινθίας και Αχαΐας, δυτικά με τους νομούς Ηλείας και Μεσσηνίας, νότια με τους
νομούς Λακωνίας και Μεσσηνίας, και ανατολικά βρέχεται από τον Αργολικό κόλπο.
Στο κέντρο σχεδόν της Αρκαδίας απλώνεται το οροπέδιο της Τρίπολης που
περιβάλλεται από τα Αργολιδοαρκαδικά όρη, Ολίγυρτο (Σκίπιζα 1.935 μ.), Τραχύ (1.808
μ.), Λύρκειο (Γούπατα, 1.755 μ.), Αρτεμίσιο (1.771 μ.), Κτενιά (1.634 μ.) και Μαίναλο
(1.980 μ.), το κυρίως αρκαδικό βουνό, με πολλά δάση και άφθονα νερά, όπου κατά την
αρχαιότητα λατρευόταν ο Παν και οι Δρυάδες, και από τις βόρειες προεκτάσεις του
Πάρνωνα (κορυφή Κούκουρα 1.449 μ.). Το οροπέδιο της Τρίπολης χωρίζεται με χαμηλά
εγκάρσια υψώματα στις μικρές λεκάνες της Τρίπολης, της Τεγέας, της Μαντινείας και
του Ορχομενού. Είναι καρστικής προέλευσης και οι λεκάνες του έχουν γεμίσει με
νεότερες προσχώσεις. Τα νερά των λεκανών αυτών αποχετεύονται υπογείως με
καταβόθρες (τα ζέρεθρα των αρχαίων Αρκάδων) που σχηματίζουν λίμνες, έλη και
κεφαλάρια, έξω από τα σύνορα του νομού, ή εκβάλλουν στον Αλφειό και τον Αργολικό
κόλπο. Στα νότια του οροπεδίου της Τρίπολης σχηματίζεται το οροπέδιο της Ασέας, που
κατεβαίνει προς τη λεκάνη της Μεγαλόπολης, τεκτονικό βύθισμα, λίμνη κατά το
τριτογενές και τέλμα κατά το τεταρτογενές. Οι φυτικές ύλες που συγκεντρώθηκαν εκεί
έχουν σχηματίσει επιφανειακά κοιτάσματα λιγνίτη πάχους 65 μ., τα μεγαλύτερα της
Ελλάδας μαζί με αυτά της Πτολεμαΐδας. Τα όρη Λύκαιο (1.421 μ.) και Τετράζιο (1.389
μ.) κλείνουν τη λεκάνη της Μεγαλόπολης στα Δ και τη χωρίζουν από τη σχετικά εύφορη
πεδιάδα της Μεσσηνίας.
Το οροπέδιο της Τρίπολης και τα γύρω βουνά του αποτελούν τον κυρίως υδροκρίτη
της Πελοποννήσου. Στα νότια του οροπεδίου πηγάζει ο Αλφειός. Πριν βγει από τον
νομό δέχεται και τα νερά του Λάδωνα και του Ερύμανθου που και οι δύο πηγάζουν από
την Αχαΐα. Στα βόρεια των Τροπαίων (Γορτυνία) έχει κατασκευαστεί φράγμα μήκους
105 μ. και ύψους 57 μ. που συγκρατεί τα νερά του Λάδωνα και σχηματίζεται έτσι
τεχνητή λίμνη (έκταση 6.000 στρέμ., χωρητικότητας 50.000.000 κ. μ.). Η λίμνη αυτή
τροφοδοτεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο με δύο ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες
εγκατεστημένης ισχύος 70.000 κιλοβάτ που παράγουν κατά μέσο όρο 300.000.000
ωριαία κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας τον χρόνο. Το κλίμα του νομού Αρκαδίας, εκτός
από τις χαμηλές παραλιακές περιοχές, είναι μάλλον ψυχρό και ηπειρωτικό. Τον χειμώνα
το ψύχος είναι δριμύ, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, λόγω του ορεινού χαρακτήρα
της περιοχής. Οι βροχοπτώσεις ξεπερνούν τα 800 χιλιοστά.
Τα γεμάτα δάση βουνά, τα άφθονα νερά, οι όμορφες τοποθεσίες, οι ηλιόλουστες
κοιλάδες, όπου βόσκουν προφυλαγμένα τα κοπάδια, έκαναν από την αρχαιότητα την
Αρκαδία ιδιαίτερα ειδυλλιακή χώρα. Οι ποιητές (Θεόκριτος, Βιργίλιος) έπλασαν έτσι μια
φανταστική χώρα όπου οι βοσκοί διατηρούσαν τα αγνά ήθη τους και επικρατούσε η
ευτυχία της ήρεμης ζωής. Με τον τίτλο Αρκαδία ο Ι. Σανατσάρο δημοσίευσε βουκολικό
ποίημα, το οποίο θεωρείται ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα της ιταλικής
λογοτεχνίας. Με τον ίδιο τίτλο ο ’γγλος ποιητής Φ. Σίντνεϊ έγραψε έργο σε πεζό λόγο
όπου παρεμβάλλονται στίχοι (η τρίτη μορφή του δημοσιεύτηκε το 1593) και ο Λόπε ντε
Βέγκα βουκολικό ποίημα (1598). Αλλά και ο Γάλλος ζωγράφος Πουσέν εμπνεύστηκε από
την Αρκαδία τον περίφημο πίνακά του Ποιμένες της Αρκαδίας (1653) που φυλάσσεται
στο Μουσείο του Λούβρου.
|
|
|
|
Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου Θεοδώρα |
Theodora Koufopoulou-Iliopoulou, was born in Spathari of Arcadia .
She has published four poetry collections : Dewdrops ,Life I Sing you,
In my soul's garden ,Sweet aroma ,of thoughts, as well as a book and
cd with her poems and recitations. Theodora has a also published two books
on folkore Spathari a nostalgic trip, and Saint Kyriaki our settlement.
her poems have been published in Anthologies,newspapers and in Magazines
They have been translated into English,French,Italian.
Theodora has been called a many-voiced priestess of Art.
You can visit her sites : http:// homepages. pathfinder.gr./poiitiki gonia.
She is a member of the UNION OF GREEK WRITERS, OF THE INTERNATIO-
NAL SOCIETY OF GREEK WRITERS AND ARTISTS, AND OF THE UNION
OF HISTORICAL WRITERS.
"Η ποίηση είναι ευλογία"
Η ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ - ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ είναι μία ταλαντούχα ποιήτρια. Τα ποιήματά της έχουν συναίσθημα, στοχασμό και ποικιλομορφία.
Αυτή η δίγλωσση ποιητική συλλογή είναι μία όαση για κάθε αναγνώστη. Γιατί μερικές φορές, η ζωή μας είναι συννεφιασμένη και σκοτεινή. Χρειαζόμαστε αχτίδες φωτός, μια αχτίδα φεγγαριού, μία δάδα να φωτίσει το δρόμο μας.
Η Θεοδώρα λέει: "Ζωή σε τραγουδώ", γιατί "Ζωή σε αγαπώ". Με ποιήματα - "Δροσοσταλιές" από τον κήπο της ψυχής της και με στοχασμών ευωδιές, η ποιήτρια γράφει για την αγάπη, την ελευθερία, τη χαρά, τους γονείς της, την φιλανθρωπία, τον φόβο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη μοναξιά, τα όνειρα, τη φιλία, τα ιδανικά... Κάθε λέξη, κάθε στίχος της είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι και μια ποιητική αντίσταση. Κι ακόμη: "Προσευχή είναι η ποίηση" για την Δημιουργό.
Η Θεοδώρα Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου είναι μία πολλά υποσχόμενη φωνή, μία ξεχωριστή ποιήτρια και άνθρωπος. Ελπίζω το καλύτερο γι' αυτήν.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
|
"Blessing is the poetry"
Mrs. THEODORA KOUFOPOULOU - HELIOPOULOU is a talented poetess. Her poems have emotion, thoughtfulness and variety of forms. Her bilingual poetry collection is an oasis for every reader. Sometimes, our life is cloudy and dark. We need beams of light, a moonbeam, a torch to light the way. Theodora said: "Life, I sing you", because "Life,
I love you". With poems - "Dewdrops" from her soul's garden and with Sweet odours of thoughts, the poetess writes for love, freedom, joy, for her parents, for charity, fear, the human rights, for loneliness, dreams, friendship, for ideals... Every word, every line is a nostalgic trip and a poetry resistance. For her: "Prayer is the poetry". Theodora Koufopoulou - Heliopoulou is a promising voice, a special poetess and woman. I hope for the best for her.
Zacharoula Gaitanaki |
Αχτίδες φωτός είμαστε.
Ελάτε να γίνουμε
ο Πελώριος ΄Ηλιος
της ανθρωπότητας.
΄Ολοι υπόλογοι
για την ομορφιά της.
|
We are beams of light.
Come to be
the vast Sun
of Humanity.
All of us
We are accountable
for its beauty
|
ΑΦΘΑΡΣΙΑ
Νίψου το εγώ.
Ενδύσου μεγαλοπρέπεια.
Γίνε χαρά του πικραμένου,
στήριγμα του ανήμπορου.
Μαστίγωσε το άδικο.
΄Αφησε να σε νικήσει ένα παιδί.
Μείνε κι΄εσύ παιδί.
Νίκησες τη φθορά.
|
TIMELESS
Wash your ego
Clothe yourself in Magnificence.
Be the joy of the embittered
the support of the helpless.
Lash tj\he unjust.
Let a child beat you.
and remain a child. yourself
Thus you beat time.
|
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ
Πνοή αγέρα,
λάμψη και όνειρο
η ζωή.
Τι κρίμα.
Τ΄αγέρι αν δεν ρούφηξες
την λάμψη αν δεν κράτησες,
το όνειρο αν δεν έζησες.
Εσύ φταίς.
|
IT' S YOUR FAULT
A puff of air
Splendor and dream,
the life.
What a pity !
if you didn' t inhale the breeze
if you didn' t keep the splendor,
ij you didn' t live the dream
It' s your own fault.
|
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Γεμάτος από φως,
γνώστης του πνεύματός σου,
διάκονος της ομορφιάς και της αγάπης,
των ιδανικών και των αξιών,
ευλαβής και πιστός στους λειμώνες
της ζωής και της ψυχής σου,
μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος
|
YOY CAN THINK YOURSELF
A HUMAN BEING
Full of light,
versed in your mind,
a servant of beauty and love,
of ideals and merits.
A devout and believer
in the meadows of life
and your soul
you can call yourself
Human. being.
|
Κάλεσμα Ειρήνης
Οι κάμποι διψάνε για νερά.
Για ανθρώπινες ψυχές
ο πόλεμος διψάει.
Κι΄η γή, για σένα ΕΙΡΗΝΗ.
Στο κάλεσμα μας,
μην ειπείς ' όχι '
Βαγιόφυλλα στον ερχομό σου.
Ανάγκη να΄ρθεις τηλαυγή μου.
|
Peace' s call
plains are thirsty for water.
war is thirsty
for human souls.
And the Earth, is thirsty
for you, PEACE.
In our call,
don' t say 'NO'
We ' ll spread palm leaves
when you ' ll come.
It ' s necessary to come,
My far-shining.
|
Επιγραμματική Ποίηση
Υπέστη ρωγμές Στην υπέρβαση
η ανθρωπότης. Δεύτε θα βρεις τον εαυτό σου.
στύλοι Ποιητές. Και στην σύγκρουση.
Μάσκα σου φορώ Δέσμιος ύλης
μιμούμαι τις πράξεις σου. δεν θα πλησιάσεις ποτέ
Μπα; Δεν σ' αρέσω; την αλήθεια.
Το πέρασμά σου
αγιόκλημα και γιασεμί
και γω, Ποιητής.
|
TRIPLEX POEMS
Humanity suffered cracks. In surpassing
Stand Poets you will find yourself.
pillar of society. And in crash.
I have on a mask. A matter's captive,
I imitate your acts. you will never go near
Really! Don't you like me ? to the truth.
Your pass smells
honey-suckle and jasmine
and me, a Poet. |
ΕΣΤΙΑΔΕΣ
"Γενεά έρχεται
γενεά παρέρχεται
η δε Γη, έστηκεν εις τον αιώνα."
( Ησαϊας )
Στο ζενίθ η τεχνολογία,
αφθονούν τα επίγεια αγαθά,
απουσιάζουν τα ουράνια,
ο λογισμός και τ' όνειρο.
Μίκρυναν οι Μεγάλοι
οι παλαιοί ξεχάσαν
οι μικροί δηλώνουν άγνοια.
Δρεπάνι ο λευκός ο θάνατος.
Κι αυτό το ανθρωποβόρο θεριό,
πόλεμο που το λένε,
δεν λέει να χορτάσει.
Πετρωμένα τα πρόσωπα,
οι καρδιές κλειστές,
μολεμένο το αγέρι.
Δεν μαγεύει πια το φεγγαρόφωτο
μήτε ανέμελα σφυρίζουν τα παιδιά.
Δεν δροσίζει ο ουρανός.
Η Γη ασθμαίνει.
Η ψυχή τρέμει.
Η Μούσα αγρυπνά.
Ω, διακωμώδηση του νου,
ωϊμέ της Αποκάλυψης θηρίο.
Εστιάδες, που είναι το χρέος;
Οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων;
Τα μάτια της ψυχής μου
στο ρηθέν του Ησαϊα.
|
HESTIADES
"Generation comes,
generation passes,
earth, eternal remains." ( Isajah )
Technology in zenith.
Earthly goods abound,
the heavenly are absent,
thought and dream, too.
Great men became mean persons,
old men forgot,
young ignore.
Drugs reap.
So and w a r,
he murderer wild beast,
it' s insatiable.
Faces petrify,
hearts are closed.
Air is infected.
Moonlight isn't bewitching any more.
Children do not whistle carefree.
Sky isn't cool,
Earth gasps,
soul is tremulous,
Musa watches.
Oh, mind' s turning into ridicule.
Oh, the Apocalypse' s beast.
Hestiades, where is duty ?
Our efforts vain like of Troy men ?
My soul' s eyes
in saying of Isajah.
|
Φυλαχτό
Κι΄αν το χάδι σου
Δεν στεγνώνει το δάκρυ μου,
Κι΄αν το φιλί σου πιά
Δεν γιατρέβει τις πληγές μου,
Κι΄αν λείπεις στην χαρά μου,
Στην θλίψη μου,είσαι παρηγοριά μου.
Η εικόνα σου η ολόλαμπρη,
Προσκύνημα και φυλαχτό μου
Μητέρα.
Η συγνεφιά,δεν σβήνει τον ΄Ηλιο.
|
|
|
|
|
Τα πρόσωπα.." της kathimerini.gr. |
|
|
τα Ιστορικά ανέκδοτα του Κολοκοτρώνη |
Ο θρυλικός «Γέρος του Μωριά» γεννήθηκε στην Παλαιά Μεσσηνία. Να πως τον περιγράφει ο Βλαχογιάννης: 'Οψη «αδύνατη και μαυρειδερή' μάτια βαθουλά, ματιά σκληρή και δυνατή' μεγάλο μουστάκι μαύρο, γερακωτή μεγάλη μύτη' μαλλιά μακρυά κυματιστά. Μικρό κόκινο φέσι στραβοφορεμένο. Τέλος, πρόσωπο που χτυπάει και ξαφνίζει, και που του κάκου θα γύρευε κανείς να βρη σ' έναν Ευρωπαίο το ταίρι του».
Οι Αρβανίτες έτρεμαν κυριολεκτικά το Κολοκοτρωναίκο σπαθί. Γι' αυτό κι' ο φοβερώτερος όρκος τους ήταν: -Να μη γλυτώσω απ' το σπαθί του Κολοκοτρώνη!.
-Πόσο μεγάλη είναι η χώρα που γεννήθηκες; τον ρώτησε κάποιος 'Αγγλος περιηγητής.
-'Εχει διακόσιους φούρνους! είπε γελώντας ο Κολοκοτρώνης. (Κάθε σπίτι στα χωριά έχει και δικό του φούρνο).
Μια γυναίκα του ζήτησε κάποια χάρη: -Αφέντη μου, τού'λεγε, κάνε μου αυτό το καλό, και σκλάβα σου να γένω! -Τί λες, μωρή ζουρλή; Εμείς για τη λευτεριά πολεμούμε κι' εσύ θέλεις να γίνης σκλάβα μου;
Του είπαν κάποτε: -Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψη. -Το ξέρω, απάντησε' εμένα θα πρωτοεξορίση.
Κάποτε φιλοξένησε εν γνώσει του το φωνιά του αδερφού του, ο οποίος νόμιζε ότι δεν τον ξέρει ο «Γέρος». -Παιδί μου! λέει η μάνα του, δίνεις να φάει ψωμί ο φονιάς του παιδιού μου; -Σώπα μάννα' είπε ο στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο του σκοτωμένου.
Από τη στιγμή, που ο Κολοκοτρώνης ανακατεύτηκε στην πολιτική, έχασε τα νερά του. Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε το σφάλμα του και ξαναγύρισε στ' άρματα.
Διηγόταν μάλιστα και το ακόλουθο μύθο, για να δείξη πως την έπαθε, όταν πήγε να γίνη πολιτικός: 'Ενας λύκος άρπαξε ένα αρνί από το μαντρί και πήγε παραπέρα να το φάει. -Κυρ λύκο, θα με φας, το ξέρω, είπε το αρνί. Γι' αυτό όμως το καλό, κάνε μου και μένα αυτή τη χάρη: τραγούδα μου λιγάκι, γιατί έχεις πολύ γλυκιά φωνή και μένα μου αρέσουν τα τραγούδια.
'Αφησε ο λύκος το αρνί κι άρχισε να ουρλιάζη. Τον άκουσαν τότε τα σκυλιά και τον πήραν στο κυνηγητό. Είδε κι έπαθε, ώσπου να γλυτώσει. Τότε στάθηκε ψηλά στη ράχη κι αγναντεύοντας το μαντρί είπε: -Τί ήθελα εγώ να κάμω τον τραγουδιστή; Καλά να πάθω!.
'Ελεγε κι αυτόν το μύθο: Η κουκουβάγια είχε βρωμίσει πολύ τη φωλιά της κι αποφάσισε να κατοικήση αλλού. Της λέει τότε ο κούκος: -Του κάκου βασανίζεσαι, όσο παίρνεις μαζί σου και τον πισινό σου.
Οι μεγάλοι καπεταναίοι της Επαναστάσεως είχαν διάφορα παρατσούκλια μεταξύ τους.
Τον Οδυσσέα Ανδρούτσο τον έλεγαν Γερο-Χουλιάρα για τις πονηριές και τα τερτίπια του' Γέροντα έλεγαν τον Γκούρα για την φρονιμάδα του' Γύφτο έλεγαν τον Κολοκοτρώνη για το χρώμα του' Γύφτο έλεγαν και τον Καραϊσκάκη.
Καταδιωκόμενος ο Κολοκοτρώνης από τα κυβερνιτικά στρατεύματα στον εμφύλιο πόλεμο του 1825, στάθηκε κάτω από μια καρυδιά να ξεκουραστή. Και μονολογούσε λυπημένος: -Τί έχεις, καρυδιά μου, και παραπονιέσαι; Μη σε πετροβολάνε τα παιδιά; Είναι γιατί έχεις τα καρύδια...
* (Γνωστή και η λαϊκή παροιμία: «Το δέντρο πώχει τον καρπό όλο πετροβολιέται».
Ο Κολοκοτρώνης σχολίασε τη δολοφωνία του Καποδίστρια με τον ακόλουθο μύθο:
Κάποτε, λέει, τα γαϊδούρια πήραν την απόφαση να σκοτώσουν το σαμαρά, για ν' απαλλαγούν απ' τα σαμάρια κι απ' το φορτίο,
που τους έβαζαν οι άνθρωποι. 'Ετσι κι έγινε.
Αμέσως όμως κατόπιν πήραν την πρωτοβουλία τα καλφάδια (οι μαθητευόμενοι) του σαμαρά, μα δεν ήξεραν να κάμουν καλή τη δουλειά, γιατί έχασαν το μαστορά τους.
'Ετσι τα κακοφτιαγμένα σαμάρια άρχισαν να χτυπάνε και να πλυγώνουν τα δυστυχισμένα γαϊδούρια, που δεν άργισαν να καταλάβουν ότι με την ανόητη πράξη τους έπεσαν από το κακό στο χειρότερο...
Στον 'Οθωνα, ο οποίος τον ρώτησε τι γνώμη είχε για το νέο πανεπιστήμιο, που άρχισε να χτίζεται, απάντησε:
-Να σας πω, μεγαλειότατε' μου φαίνεται ότι τούτο εδώ -κι έδειξε το Πανεπιστήμιο- δεν
έπρεπε να κτισθή κοντά σε κείνο -κι έδειξε το Παλάτι' διότι φοβούμαι ότι τούτο θα φάει εκείνο..
'Ελεγε «Οι 'Ελληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν θεόν φρόνιμον».
Μετά την καταδίκη του τον πληροφόρησαν ότι ο βασιλιάς του χαρίζει τη ζωή
και τον αφήνει μόνο... 20 χρόνια φυλακή. -Θα γελάσω το βασιλιά! Δεν θα ζήσω τόσους! Αποκρίθηκε.
|
|
|
|