Η Αλληλογραφία μου
με τον Δημήτρη Καραλή
λα να δεις . .
Mια Φωτογραφία και ένας τόπος

Λογοτέχνες και λογοτεχνήματα

"Τι είναι ποίηση"  

Τα ΑΠΑΝΤΑ του Ελύτη  

Μ. Καραγάτσης  

'Αιντε λοιπόν Έλληνα μου  

Φωτογραφία και περιήγηση   

Ένα ακόμη εξώφυλλο για τον Οδυσσέα...   

«H Πόλις εάλω!»   

Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!  

'Aξιον εστί το τίμημα   

Στα 2004   

ποιήματα τ' αγαπημένα  

ο Ξενοφών Ζολώτας  

Ημέρα μνήμης Πολυτεχνείου   

Ένας όρκος και μια Ιστορία   

Πνεύμα Κοινότητας  

Αναζητώντας στο διαΔίκτυο...  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   

Γιάννης Ανδρεόπουλος   

Λάκης Φουρουκλάς  

'Ατυπη Λέσχη  

η Ανθολογία «ΞΕΝΙΤΕΙΑ»  

Νίκος Παλαμήδης   

Οδυσσέας Πλατύρραχος  

Κική Δημουλά   

Φλόγα του μετανάστη  

Στέλιος Καζαντζίδης   

Η Νάνσυ Μπίσκα   

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες  

Λάρρυ Κουλ  

Δημήτρης Ζαχαρόπoυλος   

οι Ποσειδωνιάτες   

Δρ Θωμάς Σαββίδης  

Γλώσσα τροφός   

MINAS SAVVAS  

Το νέο Λεξικό Μπαμπινιώτη  

MATHISIS.COM  

ο Ιάκωβος Γαριβάλδης  

Ρ. Ιωαννίδου - Σταύρου  

Χρήστος Νιάρος  

Στράτος Δουκάκης :   

Βάϊος Φασούλας  

Βασίλης Κουτουζής  

Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη  

Ζαννέτα Καλύβα  

Ελευθερία Μπέλμπα   

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη   

Γιώργος Δουατζής   

Ανθολογίες της ΕΕΛΣΠΗ  

Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο  

Κώστας Γεωργουσόπουλος  

η ΜΑΝΗ  

Όμορφη και παράξενη πατρίδα   

Ο Νίκος Δημόπουλος   

Δημοτικό Τραγούδι  

Τρισαγαπημένη ΑΡΚΑΔΙΑ   

Δημήτρης Λιαντίνης  

Hellenic American Council   

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ  

Ο Λόγος μέσα από τη Διασπορά  




 

....ΛΕΞΙΚΟ
GREEK FONTS
Κάνετε κλικ εδώ και στείλτε envelop iconτην σελίδα στους φίλους σας!
 
η Αλληλογραφία


 
Γράμματα στον
Δημήτρη Καραλή
 
 


June 10, 2001

Αγαπητέ μου φίλε κι' αδελφέ μου 'Ελληνα του μακρινού Johanessburg,

Η τυχαία επίσκεψή σου στην σελίδα μου και πάραυτα η άμεση διάθεσή σου να μου γράψεις ήταν για μένα δυναμική συγκίνηση καθώς αυτή του τραγουδιού που λέει, (οι 'Ελληνες της διασποράς είναι) τ' αδέλφια που σχίζουν τα βουνά ως που να ανταμωθούνε. Σ' αυτή την ιερή αδελφοελληνική αντάμωση είναι γραμμένο μαζί κι' αφιερωμένο το "Καπνόν Αποθρώσκοντα" αδελφέ μου.

Καλά το κατάλαβες δεν γράφτηκε επειδή από πλήξη ή για να γράψουμε κάτι και να εντυπωσιάσουμε κάποιους..

Γράφτηκε από καημό όπως καλά το είπες, γιατί τα τελευταία χρόνια ο 'Ελληνας της διασποράς, μπερδεύτηκε στα γρανάζια της μοίρας του και των καιρών κι' αποξεχάστηκε απ' το μαγευτικό τραγούδι των σειρήνων και τούτο γιατί δεν ακολούθησε το παράδειγμα του προπάτορά του Οδυσσέα με το να βουλώσει τ' αυτιά του. παρά το έριξε στις παραλυσίες να κάνει λεφτά περιουσίες και αύριο βλέπουμε..

Και αφού ήρθε το αύριο να είναι σήμερα τι βλέπει;; Βλέπει ότι τα παιδιά του στην δραματική πλειοψηφία τους να έχουν βαρέσει ντουγρού στην αφομοίωση κι' αυτός ο πολυβασανισμένος μετανάστης στα γερατειά του πια έμεινε πάλι μόνος καθώς τότε που ήρθε..

Τα παιδιά δεν τον ακολουθούν πουθενά και καθώς και μερικοί από τους φίλους ..πέθαναν γι' αυτό πας στους χορούς και τον βλέπεις μονάχο του η με την γυναίκα του. Θαρρείς τους χορούς τώρα τις οργανώνουν τα γηροκομεία... Πάς στις εκκλησίες και τελευταία τις βλέπεις γεμάτες. Και είναι επειδή τα πολλά ..μνημόσυνα.. Ο μετανάστης δίνει το τελευταίο του ΄ξόδι με το να κηδέψει την δική του φάρα και ύστερα από λίγα χρόνια οι εκκλησίες θάνε πάλι αδειανές..

Εσείς όμως ευτού θα πρέπει φαντάζομε από Ελληνισμό να τα πηγαίνετε καλύτερα!.. Γι' αυτό αδελφέ μου Δημήτρη γράψε μου τα σχετικά για το Ελληνισμό της περιοχής σου. Πόσους περίπου Έλληνες έχει το Johanessburg και από πότε περίπου ξεκινάει αυτού ο μετανάστης. Με ενδιαφέρει πολύ να μάθω για όλα του Ελληνισμού στην Αφρική.

Και πάνω από όλα να κρατήσουμε στενή επαφή.
Σε ευχαριστώ και νάσαι πάντα καλά.
Κώστας Δουρίδας



June 11, 2001

Φίλε μου Δημήτρη,

Ανακαλύπτω στο πρόσωπό σου έναν δυναμικό καλά "ψαγμένο" απ' την ζωή στο πνεύμα αλλά και στην πράξη άνθρωπο της ελληνικής διασποράς. Τέτοιοι άνθρωποι (καθώς λέει και ένας άλλος καλός και μεγάλος μου φίλος) είναι οι άνθρωποι οι δικοί μου που αγαπώ και σέβομαι, και όχι μόνο. Οι άνθρωποι αυτοί -κι' ας είναι μακριά μου- αποτελούν το ιερό κομμάτι της ΠΡΩΤΗΣ! αληθινής μου πατρίδας, που λέγεται ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!!

'Οπου γης λοιπόν και 'Ελληνας! 'Οπου 'Ελληνας μετανάστης και δικός μου αδελφός.. Μετανάστης θα πει Αϊ Μετανάστης! 'Αγιος δηλαδή επειδή εκεί όπου είναι σε οποιοδήποτε μέρος της γης μαζί του είναι και ζει περίτρανα μες την καρδιά του η όμορφη πατρίδα μας ΕΛΛΑΔΑ!! που είναι και η πνευματική μητέρα όλου του κόσμου.

Οι 'Ελληνες μετανάστες από τους αρχαίους χρόνους γίνανε οι αγγελιοφόροι του πνεύματος σε όλη τη γης και οι άνθρωποι γίναν ήμεροι και ομόρφυνε ο κόσμος... Αυτός λοιπόν ήταν ο μετανάστης και έτσι ξεκίνησε. Σήμερα αλλάξανε οι καιροί.. Ο 'Ελληνας μετανάστης έχασε τα χνώτα του;; και από αγγελιοφόρος έγινε πρόβατο;;

Να! το ερώτημά μου Δημήτρη. Πάρε στιγμή και διάβασε στην κατακλείδα όπου σου παρουσιάζω το 'Ελληνα της Βόρειας Αμερικής ή ακόμα και της Αυστραλίας, καθώς που ενώ δε έχω πάει οι φίλοι μου από εκεί μου γράφουν ότι έτσι είναι όπως τα λέω στο "Καπνόν Αποθρώσκοντα"

Θα ήθελα να σε παρακαλέσω αν είχες καιρό και να διαβάσεις -αρχή και τέλος- στα όσα αναφέρομαι στο βιβλίο του "Καπνόν Αποθρώσκοντα" και ύστερα να προσπαθούσες να μου έγραφες παραστατικά τον 'Ελληνα της περιοχής σου! Γιατί κάτι μου λεει ότι ο 'Ελληνας αυτός, είναι ότι καλύτερο έχουμε σήμερα να παρουσιάσουμε -απ' την πατρίδα μας για την πατρίδα μας- και στους ευλογημένους δρόμους της ελληνικής διασποράς.

Σε φιλώ
Κώστας Δουρίδας



June 18, 2001

Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη,

Είμαι πολύ συγκινημένος μαζί κι ενθουσιασμένος που γνωριστήκαμε έστω κι' από μακριά και με την βοήθεια του Internet. Θέλω επίσης να σε ευχαριστήσω για τα καλά -και παρότρυνσης- λόγια σου, στην προσπάθειά μου και με (το "βιβλίο" όπως τώρα τελευταία αρχίζω να αποκαλώ) το "Καπνόν Αποθρώσκοντα".

Απ' ότι καταλαβαίνω το δικό σας κομμάτι Ελληνισμού είναι ότι καλύτερο έχουμε να παρουσιάσουμε στην σημερινή Διασπορά. Μου αναφέρεις πως πολλοί 'Ελληνες της Αιγύπτου ήρθαν μαζικά μετά την έξοδό τους.. Αυτή η ράτσα φυλής του Ελληνισμού είναι το κάτι άλλο και ξεχωρίζουν πολύ από εμάς τους υπολοίπους. Είναι στην πλειοψηφεία τους δυναμικοί και εκλεκτικά πολιτισμένοι. Αγαπούν την Ελλάδα με έναν τρόπο θαρρείς ξεχωριστό και δικό τους: 'Οχι παθιασμένα και με κοντόφθαλμο φανατισμό.. Παρά με την ακρίβεια -στο απλό συναίσθημα- ότι: "αφού είμαστε αυτό είμαστε γιατί και να το φωνάζουμε;;". Ή ράτσα αυτή του 'Ελληνα πιστεύω είναι η πιο κοντινή ή μάλλον η πιο πιθανή να συγγενεύει περισσότερο με τους αρχαίους προγόνους μας.

'Οσο για το θερμό κλίμα που έχετε και μου αναφέρεις ότι είναι κατάλληλο για τον 'Ελληνα.. Αχ και νάξερες εδώ, που ακόμα και ύστερα από 35 χρόνια αναρωτιόμαστε και λέμε στον εαυτό μας πολλές φορές: Γιατί αφού πήγες.. που πήγες καημένε μου, δεν διάλεγες τουλάχιστον ένα καλύτερο κλίμα από ετούτο, που ο χειμώνας κρατάει ως και το τέλος του Μάη;; Αλλά παρ' όλα του χειμώνα τα.. Ο Καναδάς είναι ένα πολύ όμορφο μαζί και απέραντο, πλούσιο κράτος! Με ανθρώπους φιλόξενους και πολλά καταδεχτικούς αλλά και φιλήσυχους. Στο κράτος του Καναδά όλοι οι άνθρωποι απ' τον πλανήτη γη είναι πράγματι όλοι ίσοι και έχουνε χώρο μαζί και δικαίωμα να ζήσουν όλοι τους αρμονικά και όπως οι ίδιοι το επιθυμούν.

Εδώ και ο λόγος απ' όλη αυτή την "ανοχή" εμείς οι 'Ελληνες χάσαμε τον ...Ελληνισμό μας!! Βλέπεις η πολλή μεγάλη ελευθερία στον πολίτη του Καναδά μετανάστη, έβλαψε τον ίδιο τον ..μετανάστη!. Κάπου το αναφέρω αυτό στο βιβλίο αποκαλώντας το "Δολερή πολιτική" κατά την γλώσσα του μεγάλου μας Μακρυγιάννη..

Αυτά για τώρα καθώς λες κι εσύ.

Νάσαι καλά!
Κώστας Δουρίδας



Ιούνιος 30, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

Συγχώρα με και πάλι γιατί άργησα να σου απαντήσω. Τις τελευταίες μέρες με πήρε πάλι ο πυρετός της σελίδας με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» και αφού την άλλαξα κατά κάποιον τρόπο ώστε στο print -αν ο ίδιος εγώ ή κάποιος άλλος θελήσει να κάνει ένα κομμάτι ή δύο πες- να είναι εύκολα και να μην βγαίνουν ξανά και ξανά πράγματα καθώς τα «περιεχόμενα».. Το άλλο που με κούρασε κι' ακόμη τον «παλεύω» είναι ο πρόλογος: Βλέπεις τα κείμενα αυτά δεν είναι λογοτεχνικά κομμάτια στηριγμένα στην φαντασία του γράφοντα παρά στην προσπάθεια που ο ίδιος έδωσε να οργανώσει κοινότητα. Ο πρόλογος λοιπόν είναι ο συνδετικός κρίκος Του βιβλίου. 'Υστερα με απασχολεί πολύ το θέμα κατά πόσον έχω το «δικαίωμα» να βγάζω στην «φόρα» πράγματα -καθώς που είναι τα περισσότερα- που κατά κάποιον τρόπο ίσως μπορούσε να εκθέσει ή να ενοχλήσει άλλους και έτσι έχοντας κίνδυνο να κάνω αντί ωφέλεια, ζημιά στον σκοπό που έχω.

Σε τούτο Δημήτρη θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μου δώσεις την γνώμη σου αν είχες χρόνο και έριχνες μια ματιά στα κείμενα. 'Εχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην κρίση σου και γι' αυτό θα στο ζητούσα χάρη της φιλίας που παρ' ότι καινούρια όμως σου ομολογώ είναι στην συνήθειά μου: Τους καλύτερους φίλους στην ζωή μου πάντοτε, τους είχα εκτιμήσει με το πρώτο σμίξιμο και απ' την αρχή. Το λοιπόν τα ίδια τώρα και με σένα αισθάνομαι. Για αυτό και στο ομολογώ. Δεν γράφω πολλά γράμματα στο Ιντερνέτ. Όμως από το Ιντερνέτ γνώρισα ακόμα τον φίλο μου όπως τον αποκαλώ και κείνον, απ' την Μελβούρνη. Και αναφέρω γι' αυτόν στο πρόλογο. Έχουμε ανταλλάξει πολλά γράμματα κλπ., κλπ.. 'Εχω εδώ κι' εκεί ακόμα δύο ή τρεις που κατά καιρούς «απλοηγιώμαστε» και αυτά..

Τώρα με σένα, το γράμμα σου είναι πάντα φορτωμένο του κόσμου τα καλά. Η σκέψη σου απλή αλλά αυτοί που σε διαβάζουν παίρνουν μηνύματα βαθιά που και οι ίδιοι αναρωτιούνται γιατί πριν τις ίδιες αυτές σκέψεις τις εύρισκαν δύσκολες;; Θα αποτολμήσω να ειπώ ότι θα πρέπει να είσαι εκπαιδευτικός ή ακόμα και συγγραφέας!

Συγχώραμε φίλε μου που μπαίνω αναρώτηγά σου στο ιδιωτικό που είναι και προσωπικό σου αν όμως δεν σε πείραζε μου λύνεις την περιέργεια μου την παιδική.

Από τον Φίλο μου στην Μελβούρνη μαθαίνω ότι ο Ελληνισμός της Αυστραλίας από το 1920 και μετά έχει εκδώσει 600 βιβλία. Έμεινα έκπληκτος!!! Τον έβαλα και μου στέλνει λογοτεχνικά βιβλία -και να σκεφτείς με το καράβι αλλά και το ταχυδρομείο που αυτά τα περιμένω σύντομα. Μου ετοιμάζει μια μικρή παρουσίαση στο περιοδικό ο «Λόγος» που εκδίδει η «Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών» και το διευθύνει ο ίδιος.

Σε ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου μαζί την πλατειά γνώση σου στον αθάνατο αρχαίο πολιτισμό που τόσο απέριττα και απλά μου ανέπτυξες στο γράμμα σου. Η τελειότητα του αρχαίου Ελληνισμού είναι το καύχημα του ανθρωπίνου γένους: Γιατί να έχω την ιδέα ότι θα συμφωνούσες μαζί μου(??) εάν σου έλεγα ότι ο χριστιανισμός έπεσε απάνω του σαν άγριο γεράκι και τον κατασπάραξε?? Που ακόμα στο 2001 ο καημένος ο 'Ελληνας..: Παρακολούθησα στην τηλεόραση / Satellite Συλλαλητήρια στην Αθήνα με τον Χριστόδουλο μπροστά και να κρατάει το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας και πίσω ο κόσμος. Το πρόβλημα των ταυτοτήτων. Παρ' ότι έχω αντιθέσεις με την κυβέρνηση των Αθηνών.., παρ' ότι πίστευα ότι ο Χριστόδουλος ήταν καλός και δραστήριος.., κλπ., κλπ.. Τώρα με τρόμαξε καθώς που μας αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο??..

Τέλος αυτά για την ώρα
Νάσαι καλά!
Κώστας Δουρίδας Καναδα



July 21, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

Πρώτα θέλω να σε παρακαλέσω να μην πεις ξανά αυτή την φρασούλα της παρακάτω επιστολής σου: "Συγνώμη που σε κούρασα". Πολύ περισσότερο να μην την τηρήσεις. Πως είναι δυνατόν να με κουράσεις όταν εγώ διαβάζω το κάθε σου γράμμα 7 φορές και πάλι να μη το χορταίνω?? Με την βεβαιότητα ότι κιόλας μου το υποσχέθηκες αυτό, θα πάμε παρακάτω.

Αυτό που γίνεται με τον "Σύλλογο Ελλήνων Συγγραφέων" της Αυστραλίας και το οποίο πιστεύω, σου είναι ήδη γνωστό ότι δηλαδή: Ο σύλλογος φροντίζει για την έκδοση μαζί και την προώθηση του βιβλίου του συγγραφέα. 'Εχουν προγράμματα εβδομαδιαία σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, με ειδικούς δυναμικούς παρουσιαστές της λογοτεχνίας σε ολάκερη την Αυστραλία. Κάνουν ακόμα και ελεύθερα δωρεάν μαθήματα της γλώσσας μας κλπ., κλπ.. Περισσότερα μπορεί να μάθεις από τον φίλο μας Γαριβάλδη που τούτο θεριό υποπτεύομαι ότι είναι και ο "μοχλός" στο θαυμαστό αυτό οικοδόμημα. Λεω θα μου άρεσε η ιδέα τους να ξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο της ελληνικής διασποράς.

Οι πνευματικοί άνθρωποι στους κατά τόπους και χώρους της Ελληνικής διασποράς με συνεργασία και συλλογική κατεύθυνση από έναν μεγαλύτερο οργανισμό, θα μπορούσαν, στα ίδια τα μέτρα της Αυστραλίας, να φέρουν καλά αποτελέσματα. Ακόμα, αυτοί οι ίδιοι θα είναι, και είναι! οι πραγματικοί πρώτοι εργάτες που, εγώ μιλώ στο "Καπνόν Αποθρώσκοντα" και θα οργανώσουν καλύτερα τον κατά τόπους Ελληνισμό. Και αυτό είμαι σίγουρος με τα σημερινά δυναμικά μέσα που έχουμε ότι θα γίνει πραγματικότητα, κάποτε -αν όχι και σύντομα- στην πορεία του χρόνου.

Το κακό είναι ότι πολλές φορές (τι ειρωνία..) οι καλές ιδέες να ξεκινάνε με τους πιο ακατάλληλους για την σωστή οργάνωση έτσι γι' αυτό και ξεδιπλώνεται σε ολάκερο το "μεγαλείο" του, το "κουσούρι" μας το ελληνικό, που τόσες και τόσες καταστροφές μας έφερε και θα μας φέρει. Πάνω λοιπόν σε αυτά τα δεδομένα η δική σου πρόταση για συνέδριο Ελλήνων Συγγραφέων απ' όλο τον κόσμο, ήταν και είναι (!!!) η βάσης μαζί και η αρχή όπου θα δοθεί η ευκαιρία όπως το λες! να συζητηθούν όλες οι απόψεις.. Που όπως είπα και πάλι, τίποτα δεν πήγε και δεν πάει χαμένο.

Χαμένος πάει ο χρόνος μαζί και πολλά άλλα όταν το "κεφάλι" στην κορφή είναι σε ανθρώπους με κοντόφθαλμο νου και οι άλλοι δεν αντιδρούνε παρά με το "δε βαριέσαι" του 'Ελληνα ακολουθούνε... Τότε καταλήγουμε στην απραγία, τον μαρασμό του Ελληνισμού του Καναδά και όπου δει...

Με άλλα λόγια συμφωνώ σε όλα που λες για τους συγγραφείς: Την ψυχοσύνθεση ενός συγγραφέα - διανοητή, μπροστά την μεγάλη ανάγκη του για μια "ζωντανή" ολοκλήρωση της φωνής και του έργου του. Του γίνεται δύσκολο και πολύ σωστά το λες για εξώτερη "πραχτική?- επαφή και επικοινωνία με άλλους συγγραφείς. 'Ομως κατά την γνώμη μου αυτό το κενό το συμπληρώνει η τηλελεπικοινωνιακή ανέξοδη πραγματικότητα του σήμερα!! 'Οπου μας έχει φέρει εγώ κι' εσύ αν κάποια στιγμή -κι' αυτό το εύχομαι πολύ- συναντηθούμε: αν και ποτέ πριν δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον και όμως σε αυτό το σμίξιμο, εμείς οι δυο θα είναι μια δυνατή ξανα-συνάντηση δυο φίλων και όχι πρωτο-συνάντηση δυο άγνωστων ανθρώπων.

Και επειδή στην διασπορά, μερίδα δυναμικών ελλήνων συγγραφέων οπωσδήποτε υπάρχουν άμετροι.. Γι' αυτό επιμένω η ιδέα της παγκόσμιας οργάνωσης θα είναι αυτή όπου θα τους ξετρυπώσει και μαζί θα τους προβάλει. Σωστή και οργανωμένη -όχι μεμονωμένη γιατί αυτή ήδη γίνεται και δεν αρκεί- διάδοση του βιβλίου των Ελλήνων συγγραφέων στους κατά τόπους χώρους της ελληνικής διασποράς θα προωθήσει την γλώσσα μας, που τελευταία κινδυνεύει πολύ.. Μαζί την κουλτούρα μας που κι' αυτήν χάνουμε στην αφομοίωση.

Με άλλα λόγια η διασπορά για την διασπορά: τέλεια απαγκίστρωση από την πατρίδα. Νομίζω εδώ είναι το μεγάλο κομμάτι της αδυναμίας μας στο να επιβιώσουμε.. Επειδή ελλείψει ολοκληρωμένης υπαρκτής και σωστής ηγεσίας στην διασπορά, η εθνικότητά μας θαλασσοπνίγεται κι' εδώ κι' εκεί όπου δημιουργούνται δυναμικές εξαιρέσεις μη βρίσκοντας αλλού προστασία αλλά και αναγνώριση.. Μην έχοντας λεω άλλη εκλογή καταφεύγουν εκλιπαρώντας την πατρίδα που καθώς ανήμπορη το μόνο που γίνεται είναι αυτό που γίνεται ότι δηλαδή βουτήξαμε πρώτοι -κι' απ' άλλους λαούς - στην αφομοίωση.

Νάσαι καλά.
Κώστας Δουρίδας.



Oakville Ontario, 01/08/01

Αγαπητέ μου φίλε,

Με την σελίδα σου ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ μαζί με τον ωραίο άνθρωπο έναν δυναμικό επιστήμονα! που ο τρόπος ζωής μαζί κι' εργασίας, είναι λειτούργημα στην πράξη καθώς που η αγάπη σου μαζί και η βαθιά γνώση σου για τους αρχαίους μας πρόγονους -σε βάση καθημερινότητας- λαβαίνει σάρκα και οστά και γίνεται λαμπρή πραγματικότητα! Καλέ μου φίλε ο θεός να σε έχει πάντα καλά μαζί και την φαμελιά σου. Καλό ταξίδι στην πατρίδα. Καλή επιστροφή και να τα λέμε σαν βρίσκεται χρόνος.
Με εκτίμηση
Κώστας Δουρίδας



August 03, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

Η MAGNA GRECIA απ' το Γιοχάνεσμπουρκ -που είναι τα δικά σου μετερίζια στην γη της ευλογημένης διασποράς- μου ήρθε σαν ήλιος λαμπρός να δώσει θάρρος, ζωή και δύναμη στον ταπεινό και λίγο μίζερο -καθώς εγώ τον παρουσιάζω μαζί και τον βλέπω- Ελληνισμό του ωραίου μας Καναδά.

Είναι τιμή για την σελίδα μου μα πιο πολύ τιμή στον μεγάλο μου ήρωα τον 'Ελληνα μετανάστη όπου ανάλογα ο καθένας και με την δική του δύναμη συνεχίζει να δίνει το παρών στο χτες και στο σήμερα να λάβουμε κουράγιο να αντιμετοπίσουμε το αύριο και οι καιροί είναι πιο δυσκολοι παρά ποτέ για την πατρίδα μας και το Ελληνισμό.

Νάσαι καλά!
Κώστας Δουρίδας



August 05, 2001

Καλέ μου Φίλε,

Αναλογίζουμε στα πέντε σχεδόν χρόνια που έχω την σελίδα μου στο WEB: Θα πρέπει και χίλια μικρο-γράμματα να έχω λάβει από συμπατριώτες μας απ' όλο τον κόσμο -σαν έναν πες χαιρετισμό ή ένα κομπλιμέντο- 'Ιδιο καθώς εκείνο το πρώτο σου γράμμα που μου έστειλες κι' εσύ. Και αναρωτιέμαι τώρα καθώς που το έχω κακό μου συνήθειο να μην απαντάω σχεδόν σε όλα ΛΕΩ κοντά σε όλους αυτούς ΠΑΡΑ ΛΙΓΟ να έχανα την ευκαιρία μου να σε γνωρίσω:

Και κάθε σου γράμμα είναι για μένα -μικρό βιβλίο: Ξαπόσταμα του νου. Μια αναλαμπή στους χώρους τους μαγευτικούς απ' το απύθμενο μεγαλείο του προπάππου μου που δυστυχώς εγώ ο άμοιρος δεν διδάχτηκα και δεν πολύ γνωρίζω και το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω μια βαθιά -για εκείνον τον προπάππου μου- υπερηφάνεια μέσα μου ότι ήταν, λέει, πολύ μεγάλος και δυνατός στο πνεύμα... Και ότι είναι αυτός που πρώτος "Πήγε το φως της γαλανής πατρίδας μας στα πέρατα της γης! Και οι άγριοι γίναν ήμεροι και ομόρφυνε ο κόσμος"

Καλέ μου φίλε παρά τα (58) χρόνια μου που δυστυχώς σπατάλησα "Χωρίς αιδώ χωρίς ντροπή" και μόνον για την ..επιβίωση Λέω τώρα άραγες, να έχω ακόμα καιρό ή και δύναμη, αν εσύ μπορούσες να μου έδειχνες με το μπαστούνι σου κατά που, και μάλλον από πού ξεκινάν τα πρώτα αχνάρια αυτουνού του προπάππου μου να ακολουθήσω σε μια έστω μικρή περιήγηση??

Τρελαίνουμε με το τρόπο της γραφής σου... και λέω υπάρχουν δικά σου γραπτά;; γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν! Και αν έτσι έχει το πράγμα θα σε παρακαλέσω να μου μιλήσεις στο γράμμα σου, σαν βρεις καιρό κατάλληλο.

Νάσαι καλά!
Κώστας Δουρίδας



August 11, 2001

Καλέ μου φίλε,

Καλό ταξίδι, καλή πατρίδα !! και μια και πέφτεις απάνω που η Ελλάδα: 'Ολα της τα χωριά πανηγυρίζουν.. Σου μεταφέρω εδώ ένα μικρό τραγούδι που έγραψα τελευταία θέλοντας να περιγράψω το πως αισθάνομαι κάθε φορά που ακούω το αθάνατο δημοτικό μας τραγούδι. Σου το αφιερώνω:

Με το τραγούδι το δημοτικό

"Με το τραγούδι
το δημοτικό -Μάνα μου
πως παθιάζουμαι : Παλικαρόπουλο
γίνουμε -Μάνα μου το μαντίλι ! Ο νους μου :
αρμάθες τα σπαθιά, στα πόδια
το τσαρούχι. -Ζυγές εδώ
ζυγές εκεί, παντού
βροντούν κλαρίνα :
Στήνω χορό στης εκκλησιάς
τον πλάτανο -Μάνα μου την ευχή σου !
Σαράντα μέρες στο χορό και δεν τ' αποχορταίνω.."

Κώστας Δουρίδας
Oakville ON. Canada.
Αύγουστος 2001



September 28, 2001

Αγαπητέ μου Φίλε, Καλωσόρισες στο Johannesburg!

Και βέβαια δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός σου για την γαλανή πατρίδα μας. Κρίμα που εμείς φύγαμε μακριά της, γνωρίσαμε καινούριες πατρίδες -που ποτέ στ' αλήθεια δεν αγαπήσαμε όμως εκεί- ρίξαμε τις ρίζες μας με τα παιδιά μας.

Τώρα ούτε εμπρός ούτε πίσω. Τα γεγονότα του κόσμου μας κάνουν περισσότερο σκεφτικούς.. Αίσθηση ανασφάλειας κυριαρχεί τους ανθρώπους παντού στον πλανήτη γη. Τελευταία στην Αυστραλία δημιουργήθηκε το ζήτημα της ελληνικής γλώσσας, που αφού χάνεται και χάνεται στις δεύτερες- τρίτες γενιές κι' ενώ κατά παράξενο τρόπο όπως σου έχω ξανά γράψει, στην Αυστραλία ο Ελληνισμός τα τελευταία χρόνια έχει εκδώσει 600 βιβλία λογοτεχνικά , ιστορικά και άλλα

'Ομως απροκάλυπα η από λάθος?? η πατρίδα με τους απεσταλμένους της -κατά πρώτη φορά στέλνει χέρι βοηθητικό στο μετανάστη- στο πρόσωπο του Σ.Α.Ε (Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού) 'Ετσι στις 19-21 Οκτώβρη του 2001, θα διεξάγει πολιτιστικό συνέδριο στη Μελβούρνη με μοναδικό σκοπό (όπως μαθαίνω από έγκηρες πηγές) την προώθηση αποκλειστικά αγγλόφωνων συγγραφέων.

Θαρρείς και οι αγγλόφωνοι συγγραφείς έχουν ανάγκη τα δεκανίκια της πατρίδας αφού ολόκληρο το κοινό της Αυστραλίας το έχουν δικό τους -κι εφόσον τα βιβλία τους αξίζουν.. Έκεινοι που θέλουν την βοήθεια είναι οι Ελληνόφωνοι (μετανάστες) συγγραφείς όπου με δυσκολία προσπαθούν να επιβιώσουν καθώς που τα βιβλία τους από το τυπογραφείο που, αφού μεταφέρονται στο σπίτι του συγγραφέα τους παραμένουν εκεί πεισματικά εκτός από λίγα που ο συγγραφέας θα δώσει σε φίλους του. Και όμως τα βίβλία αυτά που είναι γραμμένα κατ' ευθείαν από μετανάστες και οποσδήποτε στις σελίδες τους κρύβουν την μικρή Οδύσσηα του μετανάστη συγγραφέα μαζί και την κρυφή ελπίδα για την επιβίωση της γλώσσας μας στις καινούριες γενιές μαζί και την κουλτούρα μας την ελληνική.

Αυτά για την ώρα φίλε μου
και Καλωσόρισες και πάλι
Κώστας Δουρίδας



October 28, 2001

Δημήτρη

Είσαι τρομερός και γλυκύτατος άνθρωπος! Κάθε σου λέξη νομίζω πηγάζει απ' την ωραία σου ψυχή καθώς ίδια το γάργαρο νερό απ' την πηγή του. Η μάνα γης, η φύσης, μαζί το σύμπαν, αποτελούν για σένα θεότητα που οι προγονοί σου πρώτοι ανακάλυψαν(!) μαζί και θέσπισαν με απλότητα αλλά και δόξα, που ως μέχρι την σήμερον όλες οι θρησκείες των ανθρώπων δεν τα κατάφεραν να αλλοιώσουν (παρ' ότι και με βαρβαρότητα το προσπάθησαν...) αυτήν την αλήθεια των αρχαίων ημών Ελλήνων.

Θέλω κάπου να βρω τον τρόπο και μέσα στην σελίδα μου να φτιάξω έναν μικρό κήπο αυτών όλων των σκέψεών σου που ομοιάζουν με αληθινά δυναμικότατα ποιήματα, και εννοώ αποσπάσματα από την όλη σου επιστολογραφία μαζί μου, αλλά σ' αυτό αν συμφωνείς πρώτα και ύστερα θα χρειαστώ την βοήθεια σου. Πάνω απ' όλα ναι και τα θέλω στην εγγλέζικη όμως μου είναι απαραίτητο πρώτα στην Ελληνική: Την μάνα γλώσσα των γλωσσών!! Την τσούπρα μας (λέξης του χωριού μου για την κόρη = νύφη). 'Εριξα λοιπόν αυτό το θαυμάσιο κομμάτι σου στον μεταφραστή και δες τι βγήκε. Θα μπορούσα να προσπαθήσω να το διορθώσω όμως το βρίσκω για ενέργεια ...εγκληματική για ετούτο σε παρακαλώ ξαναστείλτο μου διορθωμένο από εσένα.

Σε ευχαριστώ Κώστας Δουρίδας και όχι Δουρίδης που με ενέγραψες προχτές χα! χα!.,

Να'σαι καλά.



October 29, 2001

Φίλε μου Δημήτρη,

Καταπληκτικά τα όσα μου γράφεις. Ναι θέλω πολύ να κάνω μια μικρή ανθολογία, από μικρά είτε μεγάλα αποσπάσματα, από τα γράμματα που μου έχεις στείλει. Το σκέφτομαι καιρό τώρα, αλλά την διαλογή δεν την άρχισα ποτέ, επειδή ήθελα πρώτα να σε ρωτήσω. Και αφού με χαρά μου βλέπω να συμφωνείς με την ιδέα μου λέω θα ξαναμπώ πάλι στα γράμματά σου και θα αρχίσω σιγά σιγά να βγάλω κομμάτια είτε και ολόκληρα, να παρουσιάσω τον καταπληκτικό φίλο μου στον αναγνώστη της σελίδας. Το βρίσκω λιγάκι πρόβλημα, να βάλω ένα δικό σου, ένα δικό μου.. Θα είναι ίσως περισσότερο κουραστικό στον αναγνώστη?? Αλλά μια και συμφωνούμε άσε να δω τι μπορώ να κάνω και αφού φτιάξω κάτι, τότε στο στέλνω, το βλέπεις και από εκεί προχωρούμε.

Να'σαι καλά.
ο φίλος σου
Κ. Δουρίδας.



November 04, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

Τις μέρες αυτές, σε έχω περισσότερο στο μυαλό μου, καθώς είμαι σκυμμένος στις επιστολές σου προσπαθώντας να τις μεταφέρω στην σελίδα μου λεω, την ίδια στιγμή κι' ανακαλύπτω όλο και περισσότερο το μεγαλείο της ωραίας σου ψυχής μαζί και την στραφτάδα του δυναμικού σου μυαλού και σοφίας!

Είσαι κατ' ευθείαν απ' την θαυματουργή και ζωογόνα γενιά των αρχαίων Ελλήνων!.

Η δική σου φύτρα και σογιά έμεινε αμόλυντη στο πέρασμα των αιώνων καθώς ο χρόνος μαζί και οι βάνδαλοι που ταλαγάνισαν τον Ελληνισμό.. Εσένα όχι!

Είσαι απ' το κομμάτι εκείνο που αποτελεί ή μάλλον φέρει στους ώμους του το θαύμα της φυλής μας!.

Για ετούτο κι' εγώ μονάχα υπερηφάνεια εκτίμηση και σεβασμό τρέφω και θα τρέφω πάντα για εσένα δάσκαλε!.

Ο θεός των αρχαίων Ελλήνων να σε έχει πάντα καλά για να μου στέλνεις τα γραμματά σου που μόνο ξέρουν να ομορφαίνουν τους ψυχικούς κόσμους όλων αυτών που τα διαβάζουν.

Να'σαι καλά.
ο φίλος σου
Κώστας Δουρίδας.



November 16, 2001

Αγαπημένε μου Δάσκαλε,

Τις μέρες αυτές παλεύω να σου φτιάξω προσωπική σου σελίδα μέσα στην σελίδα μου της LAND of GODS. Απ' ότι βλέπω κάποιος πρέπει να βγει και να μιλήσει για σένα.

Το λυπηρό είναι μαζί και η ατυχία σου (τουλάχιστον ως αυτή την στιγμή και απ' το ιντερνέτ) ότι μουρλοί σαν και μένα δεν είναι οι πιο κατάλληλοι για την περίπτωση αλλά που ξέρεις από μουρλούς έρχονται ύστερα και οι γνωστικοί σαν θα το πάρουν ..χαμπάρι..

Είμαι το αντίθετο απ' ότι διδάσκεις. Καπνίζω αρειμανίως, και είμαι πολυφαγάς κι' ασύστολος. Τι να σου κάνω??

Τρελαίνουμε να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω τα όσα γράφεις όμως δεν μπορώ να τα βάλω στην πράξη με καμία δύναμη. Τις τελευταίες 10 μέρες προσπάθησα να κόψω το τσιγάρο γι' αυτό και με έχασες. Σήμερα πήρα ξανά πακέτο έφτιαξα και τις κουπάρες μου τον ελληνικό καφέ που με το τσιγάρο είχα κόψει.. Και με τον καφέ και με τα τσιγάρα το ένα επάνω στο άλλο ξαστέρωσε το μυαλό μου πήραν τα χέρια μου φτερά και ιδού παρακάτω τι σου έκανα.

Δεν την έχω τελειώσει ακόμα αλλά για ρίχτεις μια ματιά βρες μου τα λάθη και γράψε μου.
Κώστας Δουρίδας



November 17, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

Μέχρι να της δώσω (της σελίδας) την σωστή μορφή θα την περάσω πρώτα από πολλά μονοπάτια. Συνήθως αν θέλω να πάω ανατολικά, πάω πρώτα ως τα βαθιά χαράματα στα δυτικά κι' αφού πνιγώ στη θάλασσα τότε καταλαβαίνω πως έχω πάρει λάθος δρόμο. Και τούτο συμβαίνει απ' τα πολλά τερτίπια που μου παίζει ο ενθουσιασμός μου, όπου τις πιο πολλές φορές με καταντάει παιδί. Για ετούτο να μην σε πάρω στο λαιμό μου έχε τον νου σου!!!!

Μην σε φοβίζει να μου πεις και την παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί να φαίνεται στην κρίση σου πράγμα μικρό. Να μου το ειπείς! να το διορθώσω!! όπως εσύ το θέλεις και σε ευχαριστεί. Δεν με κουράζεις και ούτε με ενοχλείς σε οτιδήποτε. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να το πιστέψω και να είμαι ήσυχος.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είναι Ευλογία θεού όπου σε γνώρισα έστω και από το Ιντερνέτ. Και να σου ειπώ κάτι?? Εσένα και τον άλλο φίλο μου στην Αυστραλία είναι σα να σας έχω δίπλα μου. Γιατί είστε και οι δυο που ειλικρινά με την καρδιά μου σας έχω αγαπήσει και σέβομαι ως πραγματικούς μου φίλους.

Να'σαι καλά
Κώστας Δουρίδας.



November 17, 2001

Αγαπητέ μου φίλε,

.....Με πιάνει κρύος ιδρώτας να μιλήσω εγώ για τον Δημήτρη Καραλή.
Ο αναγνώστης το καταλαβαίνει αυτό και γι' αυτό δεν τον ενδιαφέρει.

Περιμένω γράμμα σου
Κώστας Δουρίδας.



November 19, 2001

Δασκαλέ μου και φίλε, Γιατί ανησυχείς??

Είσαι το πρώτο φως μαζί και η πρώτη ελπίδα που ο απελπισμένος εγώ αναζητώντας σε εβρήκα!!!

Είσαι το κάτι άλλο.. (καθώς που συχνολένε οι νεο-΄ Έλληνες τα τελευταία χρόνια).

Στον Ιστό της σελίδας μου η φωνή σου είναι το πρώτο μήνυμα και το μοναδικό στην επιβίωση του μετανάστη 'Ελληνα αδελφού μου.

Να'σαι καλά!!!



January 13, 2002

Δημήτρη,

Καθάρια σαν γάργαρο νερό η Nεοπλατωνική σου σκέψη στο θολωμένο μυαλό της γέρικης εποχής μας, καθώς που η παγκοσμιοποίηση ξεχείλισε την ακαταστασία και που την είπαν "σάπια επανάσταση" για το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Η γηραιά κυρία, μόλις που πρόλαβε πάλι την τελευταία στιγμή, να ρίξει δική της καταβολάδα με έναν νεοσσό όπου τον είπαν να κυβερνήσει χωρίς τον φόβο της πέραν του Ατλαντικού Βασιλείας.

Στο μεταξύ η γαλανή πατρίδα γέμισε τις ορδές της από συμαζωτάρια (Ενάμηση εκατατομύριο πεινασμένους αλλά και απειθάρχητους μετανάστες) του μεγάλου Κύκλωπα (Ρωσικό κουμουνηστικό μπλάκ) όπου τον είπαν: "Ο αγαθός μαζί και το φιάσκο του αιώνα".

Τώρα η γλυκύτατη λέξης "Αϊ μετανάστης" άρα να γίνεται βρομιά(??) στο στόμα του ελληνικού λαού μαζί κι' εφιάλτης και ουαί και αλίμονο σε κείνους -που σαν κι' εμάς- μείνανε πίσω για να θαυμάσουν λέει αστέρες διάττοντες στο ίδιο τους τ' άδειο κεφάλι.

Νάσαι καλά.
Ο φίλος σου
Κώστας Δουρίδας



January 16, 2002

Αγαπητέ μου και ωραίε μου φίλε,

'Εχεις ένα δικό σου (κατά την γνώμη μου) προσωπικό είδος γραψίματος που σαν κι' αυτό δεν έχει το ταίρι του. Εκεί και το μεγαλείο της δικής σου γλώσσας! που γίνεται αρεστό στον αναγνώστη κι έτσι ζητάει να το διαβάζει ξανά και ξανά και να μην το χορταίνει.

Δεν διορθώνεται ο Καραλής για τον απλούστατο λόγο: Είναι προσωπικός! Είναι μοναδικός και ακέραιος! Ίδιος καθώς ο Μακρυγιάννης!!! Αν ο οποιοσδήποτε θελήσει να διορθώσει τον Καραλή τότε το κείμενο θα σπάσει και θα χαλάσει η προσωπική ομορφιά. Η ομορφιά δεν φτιάχνεται παρά επέρχεται καθώς με τον δικό της τρόπο στο μάτι. Ο δικό σου ο λόγος κυλάει γλυκά σαν το καθάριο νερό που απ' την πηγή τραβάει κατά την φύση του κι αν θα του ρίξεις μέσα διορθωτικές βαφές θα το χαλάσεις γιατί δεν επιδέχεται αλλουνώνε διορθώματα.. Γι' αυτό δεν μπορεί κανείς να πειράξει τα κειμενά σου. ο μόνος που μπορεί να τα βοηθήσει (αν που δεν το πιστεύω ότι χρειάζονται βοήθεια) είσαι εσύ και μόνον κανένας άλλος.

Αυτά για την ώρα αγαπημένε μου δάσκαλε.
Νάσαι καλά
ο φίλος σου
Κώστας Δουρίδας



January 19, 2002

Αγαπητέ μου φίλε,

Το άρθρο σου είναι καταπληκτικό -όπως όλα σου και ότι γράφεις- και θάλεγε κανείς είναι γραμμένο για ανθρώπους σαν και ..εμένα.... Και είναι αναμφίβολα η πρώτη μεγαλοδυναμική απάντηση στο δικό μου "Καπνόν Αποθρώσκοντα" που όντας απογοητευμένος βγήκα στο παραθύρι του WEB κι' έβαλα τις φωνές στον Έλληνα αδελφό μου της Διασποράς.. Η απαντησής σου ξανάδωσε σε μένα αυτοπεπίθεση μαζί και γαλήνη , που την χρειαζόμουνα..

Νάσαι καλά!



January 20, 2002

Σεβάσμιε κι' αγαπημένε μου φίλε,

Με φόβο ψυχής προσπαθώ να δώσω παράλληλο νόημα και σκεπτικό που να ταιριάζει στη σελίδα επάξια μ΄ αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό και πλούτο που διακατέχεται στην κάθε γραμμή και λέξη από τα άρθρα κι' επιστολές σου. Είναι ο διακαής πόθος μου στην επικοινωνία μαζί κι' επαφή με τον όπου γης συνέλληνα αδελφό μας.

Η φωνή σου είναι η φωνή του δίκαιου πνευματικού ανθρώπου σ' όλο το μέγεθος απ' την μεγαλοσύνη των αρχαίων προγόνων μας που μέχρι σήμερα έδωσαν τα φώτα στον άνθρωπο καλύτερα μαζί και μοναδικότερα από κάθε άλλο λαό. Χωρίς αμφιβολία και οι δικοί σου λόγοι αποκαθρεφτίζουν αυτό το μεγαλείο.

Ελπίζω στο μέλλον να μην χαθούν και να βγούνε βιβλίο μια μέρα.

Νάσαι καλά και να γράφεις πάντα.
Κώστας Δουρίδας



January 30, 2002

Αγαπητέ μου φίλε κύριε,

Είσαι για μένα, ο καλύτερος ποιητής της αγάπης που διάβασα ποτέ για την αγάπη. Τι είναι η αγάπη?? Και γιατί λαβαίνει μέρος? Τα εξηγείς όλα με την απλότητα της μητέρας φήσης που τα έχει όλα ταγμένα στους τόσο ολότελα δικούς της νόμους και οι άνθρωποι δεν το λογίζονται τις πιο πολλές φορές.

Συνεχίζεις να με εκπλήτεις και κάθε τι που λές τόσο απλό μα τόσο μεγαλειώδεις. Κάθε σου τι που πιάνεσε και στείνεις την θεωρεία της σχετικότητας σε απλότητα και μεγαλείο! Είσαι ο Γκουρού που οι άνθρωποι θα πρέπει να ακούσουν μαζί να διαβάσουν την κάθε του λέξη. Η γυναίκα μου που από καιρό σε διαβάζει μου ζήτησε πως όλα αυτά θα πρέπει να είναι μεταφρασμένα στην αγγλική για τα παιδιά. Το σπουδαιότερον!

Τελικά σήμερα καταφερα να μπώ στην σελίδα και διάβασα τα γράμματα που σου έχουυν σταλμένο από ανθρώπους που νοσήλεψες. Είναι καταπηκτικό!. Είσαι η πράξη μαζί και η θεωρεία.

Νάσαι καλά!.
Ο φίλος σου κώστας.



January 31, 2002

Καταπληκτικό !!!

Για την φωτογραφία σου μιλώ, με τον γλυκύτατό ΜΑΣ -και έναν από τους ΒΑΡΔΟΥΣ της νεώτερης μας ΓΑΛΑΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ Γιάννη Ρίτσο Τι να σου ειπώ??? Μονάχα αυτό: Ζηλεύω!!!!!!!!!!!

ΥΓ. Στη νέα σου προσπάθεια γράψε την εμπειρία σου με τον Γιάννη Ρίτσο. Κάτι που θα πηγαίνει κουτί και με την φωτογραφία και θαταν πολύ επίκαιρο??

....Ζητάς στο Search για τον μεγάλο αυτόν ποιητή και κατεβαίνουν 200 σελίδες, αλλά ούτε μία να διαβάσεις κάτι. Κινδυνεύεις να βρεις ένα ποίημα του. Φυσικά μη το πάρεις για παραγγελιά απλώς αν σούρχεται και αν είναι εύκολο. Κράτα το τέλος πάντων στην άκρη της θύμησης.
Κώστας.



February 01, 2002

Φίλε Δημήτρη,

Αγγελικός και γοργοπέταγος ο λόγος σου -και τόσο γρήγορα?? Παραγγελιά στ' αλήθεια!- για τον μεγάλο μας θλιμμένο ποιητή τον Γιάννη Ρίτσο!.

Τον τρεισ'αγάπησα κι' εγώ στα νιάτα μου με τα τραγούδια του στον "Επιτάφιο", "Τραγούδι της αδελφής μου", "Εαρινή συμφωνία", το "Εμβατήριο του Ωκεανού" και τόσα πολλά άλλα.. Ο λόγος του ήταν ένας πλατύλαμπρος στ' αλήθεια Ωκεανός που είχε την γλύκα της δροσιάς και της φρεσκάδας στην λογοτεχνία μας και γι' αυτό την λαμπρήνει.

Φωνές καθώς η δική του, του Αλεξανδρινού Καβάφη του Σεφέρη, Βρεττάκου, κι' απόκοντα τόσων πολλών και υπεράνω όλων του Οδυσσέα Ελύτη. Καθώς όλοι αυτοί ο λόγος τους μεγαλειώδης ήταν και πρωτόγνωρα δύσκολος για το απλό πνεύμα του λαού μας στη δεκαετία του 50 και Μετά : καταλαβαίνεις για να πάρουν θέση οι κριτικοί και να μιλήσουν για το 'Αξιον Εστί του Ελύτη τους πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια!..

Στη στιγμή όμως παρουσιάστηκε κείνος ο γίγαντας ο μουσικός -ίδιος θεός του Ολύμπου ο Θεοδωράκης!. -Μαζί του ο Χανζιδάκης, Ξαρχάκος και άλλοι πολλοί! και μ' αυτούς αλλά πρώτος κατά την γνώμη μου ο πιο δυναμικός ο Θεοδωράκης- έκανε κι άστραψε ο ήλιος της πατρίδας μας όσο ποτέ και γιόμισαν τα μπαλκόνια την Αθήνας ποίηση και μεγαλείο. Την έζησα Δημήτρη εκείνη την γλυκύτατη εποχή του 60 απάνω στην νιότη μου και τόσο που την λάτρεψα. Όλοι η Ελλάδα τραγούδαγε τον Ελύτη τον Ρίτσο και όλους τους ποιητές.. Χάρις νομίζω στην μεγάλη συμμετοχή των μουσικών μας όπου μ' απλωχεριά αποζήτησαν να προβάλουν μοντέρνα ποίηση.

Νομίζω Δημήτρη και βέβαια, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τον αρχαίο μας ελληνικό πολιτισμό χωρίς συζήτηση. Πρέπει όλοι οι Έλληνες και τα Ελληνόπουλα να τον γνωρίσουν σωστά και να τον νιώσουν σ' ολάκερο το μεγαλείο του!... 'Ομως, η νεώτερη λογοτεχνία μας, η μουσική και γενικότερα οι τέχνες, τα τελευταία χρόνια δημιούργησαν κατεστημένο άξιο με εκείνο των προγόνων μας.

Στα λεω αυτά επεοδή βλέπω τελευταία μια εξεζητημένη προσπάθεια να φέρουμε μπροστά τον αρχαίο μας πολιτισμό την ίδια στιγμή μια φανερή φανατισμένη διάθεση αρνητική στον σημερινό πολιτισμό μας. Ο νεοέλληνας θα πρέπει να είναι υπερήφανος μαζί και να εκπαιδευτεί νομίζω με τα σημερινά πολιτισμικά του στοιχεία από Καζανζάκηδες Μακρυγιάννηδες, και όλους που ανάφερα παραπάνω και δυναμωμένος πια να προχωρήσει το κακοτράχαλο βουνό να φτάσει στη κορφή στον ΄Όμηρο, Σωκράτη, Πλάτωνα και όλους αυτούς τους γίγαντες που πνευματο- γαλούχησαν τον άνθρωπο του πλανήτη γη. -Δεν νομίζεις ότι αρχίζω να μιλώ αντιγράφοντας σε?? Χα! Χα!

'Ενας απίθανος δάσκαλος για εμένα είσαι εσύ και φυσικά πιστεύω να το ξέρεις ήδη αυτό. Σε εκτιμώ βαθύτατα επειδή μιλάς για τον αρχαίο μας πολιτισμό με τόση λατρεία και γνώση, όμως επ' ουδενή δεν αγνοείς τους τωρινούς πνευματοδάσκαλους κι' έχεις ένα καταπληχτικό τρόπο να κάνεις τα δύσκολα απλά και δεν καταδικάζεις τίποτα και αυτό νομίζω είναι ο αληθινός δάσκαλος να διδάσκει τις αρετές με απλότητα και σοφία.. Τα αγκάθια αν βρίσκοναι με τον καιρό θα ξεραθούν μόνα τους.

Κλείνοντας για τον Ρίτσο λέω η εμπειρία σου μαζί του είναι για εμένα, μία ακόμα δυναμική έκπληξης μέσα στις πολλές που πήρα τους τελευταίους καιρούς από την γνωριμία μου με εσένα.

Νάσαι καλά
ο πάντα φίλος σου
Κώστας Δουρίδας



February 01, 2002

Φίλε μου

Οπωσδήποτε -κι' είναι καιρός(!!!) μερικές λέξες να μην τις χρησιμοποιούμε μεταξύ μας πια. Όπως τις λέξες "να με συγχωρείς" που πάντα μου λες. Το καταλαβαίνω κι' είναι περισσότερο απ' την ευγένεια. Αλλά μην τις λες. Νοιώθω πιο άνετα πνευματικά κοντά σου. Γιατί κι' εγώ θέλω ακόμα και την φλυαρία μου! εδώ κι' εκεί να σ' αποδείχνω και να διορθώνομε. Ύστερα εγώ σε είπα ο Γκουρού μου. Και είσαι! Θέλω όμως πάντα εγώ να σου δείχνω καθημερινά το σεβασμό μου επειδή εγώ είμαι ο μαθητής και εσύ ο δάσκαλος! Το λοιπόν όπως και εσύ το είπες, ότι από αυτή τη συμπορεία την πνευματική μεταξύ μας κάτι -υποπτεύομαι κι' εγώ- μπορεί να βγει. Στο μυαλό μου -σου το έχω ξανά αναφέρει: Ομοιάζομε λίγο τινά τους Ριλκε (Ποιητή) με τον νεώτερο που δεν θυμάμαι τώρα το όνομα : "Γράμματα σε ένα νέο ποιητή" κλπ., κλπ..

Το λοιπόν το κομμάτι για τον Ρίτσο έγινε τέλειο!.

Και τούτο ακόμα: (το ξέρω στα έχω ξαναπεί αλλά δώσε μου την υπομονή σου να ολοκληρώσω μια κι' έξω αυτό μου τον συλλογισμό). Την άλλη μέρα σε είπα φανερά και δημόσια, ο μεγαλύτερος ποιητής που έχω διαβάσει. Αυτό δεν το είπα προς χάριν λόγου. Το είπα γιατί το πιστεύω! Ότι ακόμα και τον Καζαντζάκη που τον θεωρώ το πιο τρανό πλατάνι του νεώτερου ελληνικού πνεύματος, λεω, μετά από καμπόσο που τον διαβάζω μ' αρχίζει πια να του παίρνω "χαμπάρι" το ρυθμό και ύστερα με κάνει να τεμπελιάζω επειδή έχω την αίσθηση στο τι παρακάτω έχει να μου ειπεί. ΟΜΩΣ οι φράσες οι δικές σου, μου είναι το κάτι άλλο. Δεν επαναλαμβάνεσαι!!! Ότι και αν πεις έχεις τον τρόπο σου στη φράση να τοποθετείς καινούρια χρώματα. Οι φράσες σου έχουν το μεγαλείο καθώς στο δημοτικό μας τραγούδι: Χίλιες φορές να το διαβάσεις: κάθε φορά έχει την γλύκα του δροσερού νερού στον διψασμένο.

Τα ίδια λοιπόν κι' εγώ στον λόγο σου!.. Και πιστεύω μαζί με μένα και άλλοι πολλοί... Το λοιπόν, γράφε, διόρθωνε.. στείλε, ξαναστείλε, να προχωρήσουμε και μην φοβάσαι από εμένα πως θα με κουράσεις.

Νάσαι καλά
Κώστας Δουρίδας.



February 03, 2002

Πάρε φόρα και γράφε δάσκαλε...

Παλεύω στο κομπιούτερ και την ίδια στιγμή άκούω ραδιοσταθμό από το Ηράκλειο Κρήτης. Βλέπεις δάσκαλε, η αρχαϊκή αγορά του Σωκράτη, σήμερα είναι ο κόσμος ολάκερος...

Ο διψασμένος μαθητής σου
Κώστας.



February 04, 2002

Αγαπητέ φίλε,

Τα κείμενά σου αποτείνονται στον καθημερινό κι' απλό άνθρωπο με όλο το πνεύμα σοφών ανθρώπων της εποχής. 'Ομως το μεράκι σου είναι να μιλάς και να προβάλεις τους αρχαίους μας 'Ελληνες.

Μιλάς γι' αυτούς με την οικειότητα του φίλου, του δικού και αγαπημένου σου προσώπου που γνώρισες καλά και η ευχαρίστησής σου είναι να μάθουν γι΄ αυτούς και άλλοι άνθρωποι απλοί σαν και εμένα. Και αυτό γίνεται με σιγουριά.

Πολλές φορές παίρνουμε καλοδεμένα η και καλοδιαφημισμένα βιβλία στα χέρια μας και όμως ποτέ δεν τα διαβάζουμε. Ο δικός σου λόγος είναι λόγος που κάθε του πρόταση είναι φορτωμένος το πλούσιο καλάθι της λυρικής ποίησης, μαζί απλός, όμως μεστός σαν το γερό κρασί γιομάτος σοφία και πράγματα που αφορούν άμεσα τον αναγνώστη στο πνεύμα και την υγεία του. Αυτά τα δύο: πνεύμα και υγεία είναι ο στόχος στο κάθε σου γράψιμο με ακεραιότητα που είναι καλά δοσμένη. Σέβεσαι και αγαπάς τον αναγνώστη σου γι΄ αυτό και τον κατακτάς με το πρώτο.

Και νομίζω τούτο είναι το αληθινό γνώρισμα του πραγματικού σοφού δάσκαλου. Είναι αυτό το ίδιο πνεύμα καθώς όλων αυτών των δυναμικών προγόνων μας που έζησαν εδώ και 2,500 χιλ. χρόνια και η ανθρωπότητα δεν τους ξεχνάει επειδή είναι αυτοί που έδωσαν το φως της σοφίας και που δεν θα σβήσει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι.

Ο θεός
να σε έχει πάντα καλά φίλε μου.
Κώστας Δουρίδας.



February 12, 2002

Αγαπητέ μου φίλε,

Χίλια συγνώμη που σε παραμελώ προς στιγμής..

Είμαι ακόμα λίγο απασχολημένος με την καινούρια διάρθρωση γενικά στις λογοτεχνικές σελίδες που έχω.. Ζητάω να τους δώσω μια ομοιόμορφη εμφάνιση με την δική σου.

Δώσε μου λίγο χρόνο και επιστρέφω δριμύτατος να ασχοληθώ με αυτόν τον ανεκτίμητο πλούτο της σελίδας με την επιστολογραφία σου. Είναι και αποτελεί το καλύτερο κομμάτι της LAND of GODS. Μην πτοείσαι διόλου (και δεν με ενοχλείς!) να μου στέλνεις τα κομμάτια διορθωμένα και μη. Εγώ θα γυρίσω γρήγορα να τα βάλλω στην θέση τους

Νάσαι πάντα καλά λεβέντη φίλε μου και ανεκτίμητε άνθρωπε
Κώστας Δουρίδας
Canada



February 17, 2002

Αγαπητέ μου φίλε,

Δεν μπορώ και να θέλω λεω να σ' αποφύγω.. Αδύνατον να απαλλαγώ από εσένα δάσκαλε!.

Προσπαθώντας να βάλω καλύτερη σειρά στα γράμματά σου πάω να διαβάσω μια φράση σου για να ιδώ ποιο γράμμα είναι και χωρίς να θέλω το διαβάζω ολόκληρο. 'Υστερα πάω στο άλλο ξανά τα ίδια απ' την αρχή. Το λοιπόν η εγώ είμαι παλαβός μαζί σου η εσύ είσαι ο καινούριος Μακρυγιάννης που καθώς κι' εκείνος τα ίδια κι' εσύ παραπονείσαι ότι δεν γνωρίζεις καλά την γλώσσα μας την ελληνική.

Το λοιπόν όλα σου τα γράμματα -γιατί τα μισά τα έχω αφήσει έξω απ' την σελίδα και όμως όλα τους έχουν την τρομερή δυναμική σου σφραγίδα και καθώς τα φέρνω από εδώ τα πάω από εκεί λεω δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να ειπώ ότι ετούτο είναι καλύτερο από εκείνο. Επειδή το κάθε σου γράμμα όταν γράφτηκε είχε την δική του αιτία το δικό του προσωπικό έρεισμα.

Το λοιπόν κι' εγώ τώρα σιγά σιγά τ' αρχίζω ξανά από την αρχή και με σειρά θα προσπαθήσω να βάλω μια καλύτερη συστοιχία. Εκείνο που με έκανε ωστόσο να σου γράψω είναι να σου ζητήσω να γράψεις ένα βιογραφικό και να μου το στείλεις. Δεν είναι βιασύνη.

αυτά για την ώρα
Νάσαι καλά.
Κώστας Δουρίδας



February 18, 2002

Δεν πρέπει να αισθάνεσαι καταϋποχρεωμένος όπως λες γιατί αυτό που κάνω είναι γιατί εδώ βλέπω κάτι πρωτόγνωρο και δυναμικό και μου αρέσει πολύ γι' αυτό και προσπαθώ απ' το κεφαλόβρυσο που έχεις μέσα σου λεω, πως να μπορέσω να τραβήξω περισσότερο νερό να ξεδιψάσω Δάσκαλε!

Νάσαι Καλά
Καλημέρα σου!!
Κώστας Δουρίδας


February 26, 2002

Κάλέ μου φίλε, Που πήγες και μου χάθηκες??

Εγώ τόσες ήμερες παλεύω σαν τον Ζορμπά όπου τρυπώντας τα χαρτιά και σπώντας το μολύβια να γράψει διό λέξεις.. τα ίδια κι' εγώ να τελειώσω την σελίδα. Και ξέρεις κάτι? Την τέλειωσα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(.......)Το περίμενα να σου το γράψω αυτό το γράμμα πως και πως. Ήθελα όμως να τελειώσω πρώτα την σελίδα. Και αυτό έκανα. Χαλάλι όλος μου 'τούτος ο κόπος γιατί πολύ το αξίζεις καλέ μου φίλε. Είναι ένας τρόπος -ίσως φτωχός- όμως ο κόσμος και ιδιαίτερα της διασποράς αλλά μαζί και ο Ελληνισμός στην πατρίδα να διαβάσουν για εσένα γιατί έχεις μεγάλο ταλέντο κι' έχεις πολλά να πεις και αυτά δεν είναι ιστοριούλες που πολλοί γράφουν, παρά σοφά διδάγματα που θα ωφελήσουν αυτόν που τα διαβάζει. Επειδή ότι λες είναι πράγμα σοφό, μαζί σπιρτόζικο, σύντομο, όχι πολυλογίες άσκοπες. Το πιο δυναμικό στο γραψιμό σου είναι ότι δεν προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τον αναγνώστη. Αυτό γίνεται επειδή είσαι και γιατρός και φιλόσοφος -Και οι διό είναι συντομώλογοι: Σαν το καλό και μεστωμένο κρασί που όμως δεν πρέπι να πιεις πολύ... Νομίζω ότι αυτά τα γραπτά σου και κείνα ακόμα που θα γράψεις -που τόσο απλά δοσμένα γίνονται σύνεργο στον όποιον τα δει γι' αυτό δεν πρόκειται να χαθούν.

Νάσαι λοιπόν πάντα καλά και να μου γράφεις πάντα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κώστας Δουρίδας
Θα καρτερώ το γράμμα σου.
http://www.skybusiness.com/kostas/karalis.html

 
  
Τα Γράμματα
του Δημήτρη Καραλή
 
Johannesburg Ιούνιος 10, 2001

Αγαπητέ πατριώτη
Κώστα Δουριδα

Είμαι και εγώ ένας 'Ελληνας της διασποράς πρώτης γενεάς, γεννημένος στο χωριό Μεγαρχη του νομού Τρικάλων Θεσσαλίας, πολύ κοντά στα γνωστά Μετέωρα.

Τυχαία απόψε έπεσα στην ηλεκτρική σας σελίδα και γράφω πρώτα να σας συγχαρώ και δεύτερον να σας ευχαριστήσω θερμά για την τεραστία αυτή πρόσφορα στον Ελληνισμό.

Σίγουρα η δουλειά αυτή είναι προϊόν αγάπης και καημού. Εύγε. Σε εύχομαι καλή υγεία πρώτα από όλα και ότι ποθεί η ψυχή σου να το αποκτήσεις.

Με αδελφική αγάπη
Δημήτρης Καραλης
Johannesburg Νοτίου Αφρικής

 
  
 

Johannesburg June 11, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα,

Ευχαριστώ για το γεμάτο ψυχή και πάθος γράμμα σου. 'Οπως καταλαβαίνεις φίλε μου, το ζωικό μέρος του ανθρώπου είναι πολύ πιο ισχυρό για τους περισσότερους ανθρώπους και αναπτύσσεται πιο εύκολα από το πνευματικό, διότι είναι ορατό και χειροπιαστό. Ο κάθε άνθρωπος όταν φτάνει στην εφηβική ηλικία του συναντά μια διακλάδωση δυο δρόμων στην πορεία της ζωής του όπου διαλέγει. Οι δυο αυτοί δρόμοι οδηγούν σε διαφορετικές αφετηρίες.

Ο πρώτος δρόμος(που είναι και πιο εύκολος) καλεί όλους αυτούς που τους αρέσει η υλιστική υπεροχή η υπέρ- ικανοποίηση των ζωικών αισθήσεων και δεν νοιάζονται πολύ για την αφηρημένη σκέψη η εσωτερική ανάπτυξη

Ο δεύτερος δρόμος καλεί αυτούς ( πολύ λίγους) που η ψυχή τους διψά και ωθείται για γνώση, αλήθεια και ανάπτυξη. Στην αρχή ο δρόμος αυτός φαίνετε δύσκολος και άκαρπος για αυτόν τον λόγο δεν προτιμείται από το πλήθος. Τα εμπόδια αυτού το δρόμου είναι απλώς προσωρινά και αποζημιώνονται με γνώση και πνευματική ανάπτυξη αργότερα.

Γεννηθήκαμε με κάποιο βιολογικό επάγγελμα για τον δρόμο αυτό και το επάγγελμα αυτό το ονομάζουμε ταλέντο. Μόνον όταν το ακολουθήσουμε πιστά σε όλη μας την ζωή γινόμαστε υποψήφιοι της αλήθειας και της ανάπτυξης. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το μέλλον οικονομικά διότι μέσα απ' την ανάπτυξη θα γίνομαι χρήσιμοι στην κοινωνία και κατά συνέπεια θα μας αποζημιώσουν μια μέρα. Εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον έχουμε αναρίθμητα παραδείγματα από τους αρχαίους χρόνους έως και σήμερα. Ηράκλειτος ,Πυθαγόρας, Επαμεινόντας, Σωκράτης, Αντισθένης, Διογένης,Πλάτωνας ,Πλούταρχος, Καζαντζάκης, και τόσοι άλλοι.

Ο αναπτυγμένος άνθρωπος ακτινοβολεί σε κάθε κίνησή του. Η πνευματική του ανάπτυξη αστράφτει σε πρόσωπο, μάτια, χέρια, χαμόγελο, ομιλία και σκέψη. Όλα του εκδηλώνουν την θεϊκή του υπόσταση μπροστά μας. Πως μπορεί τέτοιος άνθρωπος να μήνη απαρατήρητος και νηστικός στην ζωή; Δεν αναφέρει άραγε και ο Χριστός στην βίβλο «κοίταξε για την βασιλεία των ουρανών και όλα τα υπόλοιπα θα σας ακολουθήσουν».

Για να μην σε κουράσω πολύ στο επόμενο γράμμα μου θα αναφερθώ για την παντρειά , παιδία κ.τ.λ που τόσο ανέφερες στο γράμμα σου. Σε ευχαριστώ για την υπομονή.

Γράψε μου ελεύθερα και άφοβα.

Φιλικότατα
Δημήτρης Καραλης
Johannesburg

 

Johannesburg June 12 2001

Αγαπητέ Κώστα

Ευχαριστώ για την ύλη που μ' έστελλες αντανακλώντας μέσα την μάχη που δίνεις για τον Ελληνισμό της διασποράς με τον δικό σου τρόπο βεβαια. Σαν Έλληνας κει εγώ της διασποράς νοιώθω τον πόθο και πόνο που νοιώθει κανείς όταν βρίσκετε μακριά από τον τόπο που γεννήθηκε. Η ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοιους πόθους. Δεν ήταν η εκρηκτική αυτή φλόγα που λαμπάδιασε τις καρδιές της φιλικής εταιρίας και απελευθέρωσαν την Ελλάδα? Και όχι μόνον στην απελευθέρωση αλλά και στον πολιτιστικό τομέα. Τι ήταν οι Ψυχάρης, Καβάφης, και τόσοι άλλοι? Η αγάπη, ο πόθος, ο πόνος και η στέρηση της ελευθέριας ξυπνά πολλές φορές τον Θεό μέσα μας να κάνουμε θαύματα.

Οι Έλληνες της Νότιου Αφρικής άρχισαν να φτάνουν από το 1912 μεμονωμένα, μαζικά ήλθαν με την έξοδο των Ελληνο- αιγυπτίων. Αργότερα στιες δεκαετίες του 50-60 άρχισαν οι οργανωμένες μεταναστεύσεις.

Η Νότιος Αφρική είναι πλούσια χώρα και με Θερμό κλίμα κατάλληλο για τον Έλληνα νομίζω.

Αυτά για σήμερα
Φιλικότατα
Δημήτρης Καραλης

 
  
 

Johannesburg June 19 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα

'Eνοιωσα μια αυξημένη χαρά παίρνοντας ξανά γράμμα σου, διότι οι αλληλογραφίες με Έλληνες στοχαστές και προπαντός της διασποράς με ευχαριστούν ιδιαίτερα .Η προσπάθειες από τους Έλληνας λογοτέχνες της Αυστραλίας είναι ενδιαφέρουσες. Ευχαριστώ πολύ για την χρήσιμη αυτή σύνδεση. Διαβάζοντας τον πρόλογο για το νέου σου βιβλίο μ'αρεσε το πάθος σου και ο καημός που καταβάλεις περιγράφοντας την τύχη του απόδημου Ελληνισμού. 'Oταν με το καλό θα το εκδώσεις θα ήθελα να προμηθευτώ ένα αντίγραφο.

Ναι συμφωνώ μαζί σου το ότι οι 'Eλληνες της Νοτίου Αφρικής έχουν κάτι το ξεχωριστώ στην διασπορά. Και αυτό προέκυψε, πρώτον από την μαζική άφιξη Ελλήνων της Αιγύπτου με πολύ αυξημένη σχολική κατάρτιση, και δεύτερον ότι η Νότιος Αφρική εισήγαγε μόνον επιστήμονες και τεχνίτες στην χώρα τις και καθόλου εργάτες .Η συνέπεια αυτή ήταν να δημιουργηθεί ένας ισχυρός Ελληνισμός των γραμμάτων και της τέχνης και με κάποια συνέχεια στα παιδία τους αργότερα. Σήμερα το Γιοχαννεσμπουρχ έχει καλύτερα σχολεία κ'απο την Ελλάδα. Το Γυμνάσιο-Λύκειο SAHETI (South African Hellenic Technical Institute) έχει πάνω από 900 μαθητές όπου διδάσκονται όχι μόνον την Ελληνική γλώσσα αλλά και ιστορία, παραδοσιακή μουσική και χορούς όπου ακόμη και τα παιδιά των ιθαγενών μαθαίνουν τον Ελληνικό πολιτισμό.

Τώρα έρχομαι να αγγίξω ένα πολύ-καυτό θέμα, το θέμα "ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ" που πολύ περισσότερο νομίζω Κακό-νοήθηκε παρά καλό-νοήθηκε. Ο ελληνισμός ξεκίνησε πολύ παλιά από τους Μινωικούς και Μήκωνες έως στην-ομηρική και μετέπειτα εποχή όπου ήκμασε ένας φοβερός πολιτισμός που γνώρισε το ανθρώπινο γένος. Αυτός ο λαμπρός πολιτισμός διάρκεσε έως την άφιξη του Χριστιανισμού όπου και εξοντώθηκε γοργά και βάναυσα. Το ερώτημα γενάτε σε εμάς είναι, πια ήταν τα κριτήρια οι συνθήκες που ευνόησαν την ανάπτυξη αυτού του λαμπρού πολιτισμού?

1). Το θρησκευτικό σύστημα τους είχε ως βάσει τα ακόλουθα

Α. Τον σεβασμό του περιβάλλοντος θεοποιώντας κάθε τομέα με αρμόδιο θεό. Ο Δίας για τον ουρανό, η Δήμητρα για την γη, ο Ποσειδώνας για την θάλασσα, η Αθηνά για την γνώση, ο Απόλλωνας για την υγεία, και καλλιτεχνία, η Αρτεμης για τα Ζώα, ο 'Aρης για πόλεμο, η Αφροδίτη για την ομορφια ,ο 'Hφαιστος για φωτιά, ο Ασκληπιός για την ίαση, κ.ο.κ.εξης. 'Oλος αυτός ο πολύ έξυπνος μηχανισμός δημιούργησε μια αυτοπειθαρχία και μια συμβίωση του ανθρώπου και περιβάλλον σε μια πρωτοφανή αρμονία που την βλέπομε ακόμη και σήμερα σε ότι δημιουργικό τους μας απόμενε ως κληρονομιά.

Β. Σκοπός στην ζωή των προγόνων μας ήταν η Υγεία, η Γνώση, η Διατήρηση του παιδικού Ενστίκτου, η αρμονική δημιουργία, η Αυτό- εξάρτηση, η αποφυγή της υπερβολής (μήδε άγαν) η αγάπη για την Φιλοσοφία, την ποίηση και την αλήθεια. Η λέξη αλήθεια είναι σύνθετη, προέρχεται από την λέξη Λήθη-που σημαίνει ξεχνώ, και το αρνητικό Α.. δηλαδή διώχνω το ξέχασα. Με άλλα λόγια η γνώση για αυτούς ήταν ανάμνησης από τις προηγούμενες ζωές των. Εξ ου και η πλατωνική θεωρία ότι ολη η γνώση είναι απλώς ανάμνησης.

Με την άφιξη όμως του Χριστιανισμού αργότερα όλη αυτή η θεωρία αντικαταστήθηκε με την πίστη σε σωτηρα «Χριστό» και όλος ο αρχαίος τρόπος ζωής και σκέψεως αφορίστηκε ως είδος ειδωλολατρία και μπήκε στο ψυγείο. Σήμερα έχασε πια την μαζική του υπόσταση ως κράτος. Διατηρείται μόνον μεμονωμένα σε ανθρώπους ανά του πλανήτη. 'Eτσι κάθε άνθρωπος σήμερα που βιώνει και σκέπτεται όπως οι αρχαίοι προγονοί μας, είναι ΈΛΛΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ' ανεξάρτητα οπου και να κατοικεί. 'Αλλωστε το ίδιο εξέφρασε και ο μέγας Αλέξανδρος εδώ και 2,400 χρόνια.

Σε ευχαριστώ για την υπομονή σου.
Δημήτρης Καραλης
Γιοχαννεσμπουρχ

 

Johannesburg June 30, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα

Καταλαβαίνω την δουλειά και τον χρόνο που χρειάζεται ένα βιβλίο για να προετοιμασθεί προς εκτύπωση, μην ανησυχείς για την αλληλογραφία μας. Ο συγγραφέας όμως πρέπει πάντα να θυμάται το αρχαίο μας γνωμικό, «Παω πολύ αργά διότι βιάζομε». Έτσι μόνον αποφεύγομε τα λάθει της βιασύνης μας. Τα προφορικά μας λάθει μπορούμε εύκολα να τα ανακαλέσουμε αλλά τα γραπτά μας όμως σχεδόν ποτέ. Χρειάζεται χρόνος λοιπόν να ωριμάσει και να εκφραστή η σκέψη μας στο χαρτί. Ο πρόλογος ενός βιβλίου είναι αφ 'ενός ο συνδετικός κρίκος όπως σωστά το αναφέρεις, αλλά είναι όμως και μια ελκυστική σύνοψης του περιεχομένου. Είναι βλέπεις το δόλωμα για τον αναγνώστη να ανοίξει το βιβλίο σου πάρα πέρα. Η απόσταξης ενός βιβλίου(ο πρόλογος) πρέπει να είναι σύντομη και ελκυστικότατη. Ποτέ μα ποτέ να μην γράφεις για τον κόσμο αλλά για το προσωπικό πιστεύω σου.

Ο κόσμος αρέσκετε πάντα να διαβάζει μια ειλικρινή σκέψη. Αυτό έκαναν πάντα οι μεγάλοι συγγραφείς.(Λασκαρατος, Ροΐδης, Καζαντζάκης, και τόσοι άλλοι) Αλίμονο αν θα έπρεπε να ρωτάμε και να περιοριζόμαστε στις αντιδράσεις του όχλο πριν να γράψουμε. Ακόμη και στον σκοτεινό Αιώνα κάτω από την φοβερή « ιερά εξέταση,» δεν περιορίζονταν ο πραγματικός συγγραφέας. «Σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τον εστέκει η μάνδρα» έλεγε Ο Βενιζέλος.

Μόνο με τολμηρές σκέψεις γράφετε το γέρο βιβλίο. Είμαι σίγουρος ότι έχεις τέτοια προσόντα. Ως αναφορά για τους παπάδες και τον Χριστιανισμό, ξέρεις καλά πως όχι μόνον δεν πήραν μέρος αρχικά στην επανάσταση του 1821, αλλά αφορίζανε την φιλική εταιρία, τον Καραϊσκάκη και αναθεματίζανε ακόμη και τον ίδιο τον Βενιζέλο. Το φανάρι ήταν φανατικά ενάντια στην Ελληνική επανάσταση. Και ο λόγος ήταν όταν περνούσαν πολύ καλά με τους Τούρκους γιατί να μπλεχτούν σε αγώνες πολέμου. Μόνον πολύ αργότερα όταν η απελευθέρωση φούντωσε πια μπήκαν μέσα για να μην χάσουν την σκυτάλη.

Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Πιο άλλο κράτος στον κόσμο γράφει την θρησκεία του στις ταυτότητες? Τι ρεζιλίκι είναι αυτό για μια χώρα όπως η Ελλάδα? Αυτά όμως για τους παπάδες προς στιγμή . Τώρα και λίγα λόγια για μένα. Είμαι γεννημένος όπως ανέφερα στο χωριό Μεγαρχη του νομού Τρικάλων από παπαδοκόρη μητέρα και προοδευτικό πατέρα. Είμαι ηλικίας 60 χρονών παντρεμένος με Αγγλίδα σύζυγο. Έχουμε 3 παιδιά δυο γιους και μια κόρη. Είμαι Γιατρός στο επάγγελμα μου και ασχολούμαι με την Ελληνική και παγκόσμια φιλοσοφία. Είμαι πρόεδρος του Νεοπλατωνικού συνδέσμου Νότιου Αφρικής και οργανώνω τακτικά παγκόσμια συνέδρια. Η καινούργια σας πρόξενος στην Vancouver Canada κ. Λεωνιδίου με γνωρίζει πολύ καλά. Σε κούρασα λίγο νοιώθω προς στιγμή. Να είσαι πάντα καλά στην υγειά σου και δεν χρειάζεται να με γράφεις τακτικά όταν ο ελεύθερος χρόνος σου είναι τόσο περιορισμένος

Φιλικότατα από τον Δημήτρη Καραλη
Γιοχαννεσμπουρχ

 
  
 

July 20, 2001

Αγαπητέ Κώστα

Είναι παρά πολύ δύσκολη προσπάθεια αν όχι αδύνατη να συντονίσει κανείς διάφορους συγγραφείς σε έναν κοινό δημιουργικό στόχο. Για να πραγματωθεί αυτό θα χρειαστεί τεράστια δουλειά από ικανούς ιδεαλιστές απαλλαγμένοι από την Νεοελληνική αρρώστια που λέγετε ΕΓΩΙΣΜΟΣ η ΑΜΑΘΕΙΑ Το όνειρο τους πρέπει να φλέγετε από κοινού για την προώθηση του Ελληνο- πνευματικού μας πολιτισμού με την προσωπο- συνολική τους προσφορά.

Όπως ανάφερα και σε προηγούμενο γράμματά μου η πνευματική ανάπτυξη του κάθε ανθρώπου είναι αποκλειστικά ιδιωτική ψυχο-κατεύθυνση του κάθε ενός. Είναι τα σιωπηλά επίμονα όνειρα μας που αργο -ωριμάζουν με πόνο και δάκρυ σε πνεύμα. Δεν υπήρχε ποτέ σχολείο που μπόρεσε να διδάξει ομαδικά το πνευματικό ξεδίπλωμα του ανθρώπου. Η σχολική εκπαιδεύσει δεν βοηθάει αποκλειστικά στην πνευματική γνώση. Απεναντίας καταστρέφει πολλές φορές τα προσωπικά πνευματικά μας όνειρα. «Πολυμαθή νοον έχει ου διδάσκει» έλεγε ο μεγάλος παππου-φιλόσοφος Ηράκλειτος. Δηλ. Η πολυμάθεια δεν μας διδάσκει κατανόηση. Καταλαβαίνεις φίλε μου Κώστα πόσο δύσκολο είναι να επιστρατέψεις διάφορους συγγραφείς για έναν κοινό σκοπό χωρίς να επιβραδύνουμε την προσωπική τους πορεία. Πρέπει όλοι τους πρώτα εφ όσον γνωριστούν να ενωθούν με αγάπη για έναν σκοπό.

Αυτός ήταν ο λόγος μου που πρότεινα στην αρχή για όλου σας ένα παν-συγγραφικό συνέδριο, όπου η γνωριμία μεταξύ σας θα βοηθούσε στην ψυχοσύνδεση των οραμάτων. Δεν προτείνω τίποτα προς το παρόν αλλά απλώς εκφράζω την αποψη μου. Πρώτος και κύριος στόχος πρέπει να είναι η προσωπική δημιουργία του κάθε ενός, προσφέροντας μ'αυτον τον τρόπο τροφή για την τάβλα του Ελληνισμού.

Συγνώμη που σε κούρασα νομίζω.
Φιλικότατα

 
July 23, 2001

Αγαπητά Κώστα

Ευχαριστώ για το γράμμα γεμάτο από ενθουσιασμό για τα μελλοντικά σου ονειρα. Δεν υπάρχει πιο πολύτιμο αγαθό στην ζωή από τα ονειρεύεται κανείς. Τα γεράματα δεν μας φοβίζουν αρκεί να συνοδεύονται με ονειρα, γιατί είναι τα μοναδικά μέσα επικοινωνίας με το Θειο. Το πνεύμα μιλάει στην ψυχή πάντα δια μέσω ενστίκτου, (τα ονειρα) η ψυχή μιλά στο σώμα μέσω αυθορμητικότητας και ο νους τις υλοποιεί στην πράξει. Ο νους είναι ενας εργολάβος που εκτελεί τις εντολές της ψυχής, και λιγότερο να υποδεικνύει το δρόμο στην ζωή.

Έχοντας εμπιστοσύνη στα ονειρα μας είμαστε πιο ασφαλείς για το μέλλων πάρα στις σκεπτο- απόψεις του κόσμου. Για κάθε φουρτούνα(δυσκολία) που συναντάμε στην ζωή, λαμβάνομε πάντα κάποια έμπνευση για λύση η έξοδο. Όταν δεν την εμπιστευόμαστε όμως χάνομε την ευκαιρία, και την λύση συνάμα. Το μετάνιωμα για τα περασμένα συμβάντα μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια νοσταλγία για κάποιας χαμένης έμπνευσης. Ένα παραδειγματάκι χρειάζεται εδώ νομίζω για να το νιώσουμε πιο καθαρά. Ο Κώστας και ο Δημήτρης πήγαν για ορειβασία στο βουνό. Στην προσπάθεια τους να ανεβούν όσο και πιο ψηλά τους πήρα η νύχτα και ξέσπασε σύναμμα μια μεγάλη καταιγίδα. Μέσα στην δυνατή βροχή και το πυκνό σκοτάδι χάσανε το δρόμο τους για να γυρίσουν στο σπίτι. Ξαφνικά μια λαμπερή αστραπή φωτίζει τον χώρο γύρο και τον δρόμο τους για λίγα χιλιόμετρα. Αν ο Κώστας και Δημήτρης αμέσως περπατήσουν γρήγορα για όσο η λάμψη τους υπέδειξε, και περιμένουν για μια ακόνη έξτρα λάμψη θα μπορέσουν να γυρίσουν σπίτι τους.

Αν όμως διστάζουν να πάρουν απόφαση διότι φοβάται την βροχή και την δυσκολία, τότε η αστραπή σταματά (η αστραπή συνήθως έρχεται μόνον στην αρχή της καταιγίδας). ο Κώστας και Δημήτρης τότε παραμένουν μόνοι τους στο βροχερό σκοτάδι πικρά μετανοιωμένοι για την μεγάλη ευκαιρία που χάσανε. Ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ φίλε μου Κώστα. Ποτέ δεν πρέπει να διστάζουμε για τα ονειρα μας διότι μας φεύγουν χωρίς επιστροφή. Μέσα μας βρίσκετε η λύση πάντα και όχι κάτω από την έξω- εξάρτηση και γνώμες των άλλων ανθρώπων.

Ας αλλάξουμε θέμα για λίγο και να σου πληροφορήσω ότι το Johannesburg έχει επίσης ισχυρό ραδιοφωνικό σταθμό(Πανελλήνια Φωνή) 24 ώρες την ημέρα με ότι πρόγραμμα μπορείς να φανταστείς ακόμη και φιλοσοφία. Το Ελληνικό σχολείο (SAHETI) έχει περίπου 900 μαθητές.

Στις 14 Αυγούστου φεύγω για διακοπές στην Ελλάδα έως στις 18 Σεπτεμβρίου. Θα δώσω επίσης και μια ως δυο ομιλίες στην Αθήνα κατά στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Έως τότε να παραμενεις πάντα υγιής και δημιουργικός. Με φιλική αγάπη από τον Δημήτρης Καραλη 23/7/2001

Υ.Γ Έχω στην ηλεκτρική σελίδα μια φωτογραφία μου, μπορείς να κοιτάξεις αν θέλεις για πάρεις μια ιδέα πως φαίνομε σαν άνθρωπος
Η ηλεκτρική σελίδα μου είναι
Www.naturalhygieneclinic.com or co,za

 
  
 

Johannesburg August 02, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα

Διαβάζοντας πριν λίγα λεπτά το γράμμα σου ένοιωσα κάποια ώθηση να σου γράψω λίγα λογάκια παρά τον περιορισμένο χρόνο μου.

Αισθάνθηκα μέσα από το γράμμα σου κάποια απογοήτευση που σου προκάλεσε η κρητική του κ.(....) Αυτήν την δοκιμασία φίλε την έχουν αισθανθεί σχεδόν όλοι οι συγγραφείς στον παρελθόν και θα συνεχισθεί πάντα να υφίσταται στα αρχικά σου βήματα. Το μόνο που θέλω να σου τονίσω είναι ότι να μην αποθαρρύνεσαι από τέτοιου είδος κριτικές. Υπάρχουν δυο ειδών κριτικές στην ζωή μας. Πρώτον η εποικοδομητική κρητική, με τάση την ενθάρρυνση στον συγγραφέα και δεύτερη η κατεδαφικη κριτική προερχόμενη ήτοι από άγνοια για το τι σημαίνει γράψιμο, ήτοι για κάποια φοβία που κατέχετε ο κριτής για το δόγμα του που προασπίζετε.

Κάθε βιβλίο γράφετε από δυνάμεις έξω από την προσωπική μας βούληση χρησιμοποιώντας το συγγραφέα μόνον ως αγωγό εκφράσεως. Το βάθος του γραψίματος φυσικά εξαρτάτε από το επίπεδο σκέψεως και τον ενθουσιασμό που κατέχει τον συγγραφέα για κάποιο θέμα. Χτυπώντας την πνευματική πόρτα να ανοίξει να υποβάλουμε την συγγραφική μας αίτηση, συναντάμε αρχικά κάποιες δυσκολίες έως ότου συντονίσουμε την πνευματική ροή μέσα μας. Φυσικό είναι για κάθε συγγραφέα αρχικά να γράψει κάποιες «ανάλατες» σκέψεις ο τρόπος το λεει, αλλά είναι φυσιολογικά φαινόμενα για κάθε αρχή. Μεγάλοι συγγραφείς σαν τον Ροΐδη, Walt Whitman, Henry Miller και τόσοι άλλοι περάσανε αυτό το στάδιο.

Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ λίγο για την κριτική του κ.(.....) Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο αλλά από το περιεχόμενο του γραψίματος που απευθύνει σε εσένα μη θυμίζει κάποιον Αιγύπτιο διευθυντή θεάτρου της αρχαίας εποχής ο οποίος μεταμφίεσε μερικούς πίθηκους ντυμένους σαν ανθρώπους για να ξεγελάσει τους θεατροθεατές. Ατυχώς όμως κάποιο παιδάκι έριξε στην θεατρική σκηνή λίγα φιστίκια και αμέσως οι πίθηκοι εκδηλώθηκαν κυνηγώντας τα φιστίκια αντί το θεατρικό έργο. Το ίδιο σχεδόν συνέβη και με τον κ. (....) όταν αναφέρει τις λέξεις « κάθε Έλληνας χριστιανός» και τους αιματοβαμμένους ήρωας του Ελληνικού γένους Γρ. Λαμπράκη και Γιάννη Ρίτσου υπονοώντας ως μη σημαντικοί σε σχέση με τον Όμηρο, δεν χρειάζεσαι άλγεβρα να καταλάβει κανείς τον κύριο την υπονοεί με τέτοιες εκφράσεις.

Με αυτες τις λίγες σκέψεις μου σου εύχομαι να συνεχίσεις χωρίς δισταγμούς το έργο σου, και όλα θα ωριμάσουν κάποια μέρα σύμφωνα με την ειλικρίνεια που σε κατέχει.

Φιλικότατα
Δημήτρης Καραλης

 

Johannesburg August 05, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα

Η δουλειά σου στην ηλεκτρική σελίδα καθρεφτίζει όχι μόνο την καλλιτεχνική σου ικανότητα αλλά και το πάθος που σε κατέχει για τον Ελληνισμό της διασποράς. Εύλογο ψυχικό χάρισμα είναι το πάθος για τον άνθρωπο νομίζω, όπου μαζί με τον συνεργάτη του ενθουσιασμό μπορούν να κατορθώσουν τα ακατόρθωτα.

Την ξερή τέχνη μπορεί εύκολα να την βρει κανείς, αλλά σε συνδυασμό με τoν ψυχο-έρωτα είναι κάπως δύσκολο. Η ψυχή συνήθως λάμβανε μέρος μόνον σε θεϊκές αποστολές. «Κάθε αληθινός καλλιτέχνης» λεει ο Γκαίτε. «συναντά τον θεο του γρηγορότερα» Γιατρός χωρίς αγάπη και πάθος για την υγεία του ανθρώπου (όχι βέβαια μέσου αντιβιοτικών) δεν μπορεί ποτέ μα ποτέ να εξελιχθεί σε εξαίρετο δασκαλοθεραπευτη.

Σαφέστατα ο Ιπποκράτης το εκφράζει στο «Ιατρός δε μη φιλόσοφος ουδέποτε Ιατρός εστί.» Οι Ιατροφιλόσοφοι της αρχαίος εποχής βρίσκονταν σε υψηλότερη κλίμακα γνώσεως και εκτιμήσεως από τους φαρμακομπογιαννίτες. Χρειαζόμαστε καθ' οδών βέβαια και κάποια σχετική πειθαρχεία για να παράγομαι έργα αξίας.

Θα δανειστώ ένα παράδειγμα από τον Πλάτωνα για να γίνω πιο αντιληπτός. Όταν ζέψουμε δυο άλογα στην άμαξα χρειαζόμαστε τον αμαξά με τα σχοινιά για να τα ελέγχει, διαφορετικά ούτε το αμάξι θα σύρουν αλλά και τα ίδια θα τραυματιστούν. Ο αμαξάς στη ζωή είναι η διανοια μας ενώ η ζωικές ορμές όπως, θυμός, υπερβολή. κοιλιοδουλεία, φυλοαργυρια, ανυπομονια, ζήλια, κριτική, κ.τ.λ είναι τα άγρια άλογα αλλά και τα σοβαρά εμπόδια για την πνευματική μας ανάπτυξη. Ουδέποτε άνθρωπος προχώρησε στη ζωή του πολύ ψηλά χωρίς την ανάλογη πειθαρχία του.

Η αυτοεξάρτηση για την ανάπτυξη μας επίσης είναι απολύτως αναγκαία. Πόσο σοφά το εκφράζει ετούτος ο λαϊκός στοίχος! «Δεν θέλω του κισσού το ψήλωμα σε ξένα αναστυλώματα δεμένο, ας είμαι ένα καλάμι ένα χαμόκλαδο, μα όσο ανεβαίνω μονός μου να ανεβαίνω» Στην αρχαία αποχή υπήρχαν τρία ρητά στην είσοδο των Δελφών 1. Γνώθι σ'αυτόν. 2. Μηδέν άγαν. 3. Εγγεια παρά δαττα.

Τον πρώτον συνιστά το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Το δεύτερον να αποφεύγουμε την υπερβολή. Και το 3. Να μην δίνουμε εγγύηση πρόθημα διότι επιφέρει προβλήματα. Κάθε υπερβολή στην ζωή μας δημιουργούμαι άλλα κοινά. Για αυτό και οι προγονοί μας είχαν σχεδόν θεοποιήσει το κάτωθι γνωμικό «ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ»

Ο απολλώνιος Τυανας περιγράφει την υπερβολή πολύ σοφά όταν λεει. «Αρετή και χρήματα παρ' ημιν αλλήλοις εναντιωτατα. Μειουμενον γαρ το έτερον αυξει το έτερον, αυξανόμενο δε μειοι, πως ουν δυνατόν αμφότερα περί τον αυτόν γένεσθαι, πλην ει μη τω των ανόητων γίγνεσθαι.». Δηλαδή. Η αρετή και το χρήμα βρίσκονται πάντα εναντίον το ένα με το άλλο. Όταν αυξάνομε το ένα μειώνετε αμέσως το άλλο και μειώνοντας το άλλο αυξάνομε το άλω. Πως είναι δυνατόν να βρεθούν και τα δυο μαζί στον άνθρωπο ταυτόχρονα?, μόνο στα κεφάλια των νοητών.

Αυτός ήταν ο λόγος που αρκετοί Έλληνες φιλόσοφοι και γενικά οι πνευματικός αναπτυγμένοι άνθρωποι να αποφεύγουν κάθε είδος υπερβολή και ιδίως τις υλιστικές. Ηράκλειτος, Σωκράτης, Πλάτωνας, Επαμινοντας, Αντισθένης. Διογένης και τόσοι άλλοι στην αρχαία μας Ελλάδα έδωσαν το παράδειγμα.

Η ταπείνωση του μέγα Αλέξανδρου από τον Διογένη είναι γνωστή σε όλους μας όταν ο Αλέξανδρος τον πρόσφερε να διαλέξει τι υλιστικό αγαθό θέλει και αυτός του ζήτησε να μην τον κόβει τον ήλιο του.

Σε όλους τους τομείς που υπερβάλουμε χάνουμε κάτι άλλο, πληρώνοντας όχι μόνον με την πνευματική στασιμότητα αλλά και τον σωματο- διανοητικό μας μαραγκιαζμο.

Οι μόνοι αφορολόγητοι τομείς στην ζωή είναι Η ΑΓΑΠΗ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ

Παραστοχάστηκα λίγο νομίζω
Πάντα φιλικά από τον φίλο σου
Δημήτρη Καραλη

 
  
 

Johannesburg August 06, 2001

Αγαπητέ Κώστα.

Ευχαριστώ πολύ για τα εγκάρδια σου λόγια, να είσαι πάντα καλά καλέ μου φίλε, προπάντων στην υγεία. Έχω πολυαναφέρει την λέξη «ΥΓΕΙΑ» και σε προηγούμενα γραμματα, θέλοντας έτσι βέβαια να τονίσω την τεράστια άξια που έχει στην ζωή μας.

Ο γερμανός φιλόσοφος Friedrich Nietzsche λεει πως η σωματική υγεία είναι τα πάντα και η ψυχή μας είναι μια λέξη μόνον στο σώμα. Θέλοντας βέβαια να τονίσει το μεγαλείο της σωματικής υγείας. Πριν αυτόν φυσικά το βροντοφώναζαν οι προγονοί μας με το «νους υγιείς εν σώματι υγιή.» Ιδιαίτερα ο Ηράκλειος ήταν κατηγορηματικώς ακόμα και την επίδραση του κλήματος στην ψυχή του ανθρώπου όταν λεει. «Αυγή ξερή ψυχή σοφοτατη και αρίστη» δηλ. Όπου υπάρχει ξερό φως (κλίμα) δημιουργεί σοφότατες και άριστες ψυχές.

Ο ίδιος ο Nietzsche το τόνισε ότι εάν θέλουμε καλύτερη πνευματική ανάπτυξη, ξερό κλίμα είναι η λύση. Αθήνα, και Ιερουσαλήμ λεει είναι οι πρώτες εκλογές μας. Πουθενά στον κόσμο δεν συναντάμε τόσο χαμηλή υγρασία σε παραθαλάσσιες περιοχές, παρά μόνον στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Αττική. Δεν ήταν τυχαία η τεράστια πολιτιστική ακμή των προγόνων μας, μάλλον και το κλίμα βοηθείσαι αρκετά.

Ευχαριστώ συγχρόνως τον φίλο μας Ιάκωβο απτήν Αυστραλία για τα καλά του λόγια και τον χαιρετίζω επίσης εγκάρδια. Στις 14 Αυγούστου φεύγω για πέντε 5 εβδομάδες στην Ελλάδα με διακοπές και κάτι ομιλίες που πρέπει να δώσω. Θα σου ξαναγράψω μετά 20 Σεπτεμβρίου. Έως τότε νασε καλά.

Φιλικότατα
Δημητρης Καραλης.

 

Johannesburg August 11, 2001

Η ΥΛΗ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

O αυτοκράτορας Αυγουστίνος κάποτε ρώτησε με απορία τον υπασπιστή του αντικρίζοντας κάτι ξένους να αγκαλιάζουν και να φιλούν σκυλάκια, και πιθηκάκια στους δρόμους της Ρώμης: Μα γιατί λεει στη χώρα τους δεν κάνουν παιδιά οι γυναίκες τους και για αυτό φιλούν τα ζώα.

Το ίδιο περίπου θα έλεγε κανείς και για τον άνθρωπο σήμερα που τόσο Ιερο-επίμονα αγαπά και λατρεύει την υλιστική του ματαιότητα. Ίσως να νομίζει πως η γνώση και η πνευματική ανάπτυξη είναι αφηρημένες ιδέες μόνον για τους ονειροπόλους. Μπας και γυρίζουμε πίσω στο ζωικό Βασίλειο, που ο μοναδικός σκοπός μας θα είναι φαΐ ,ύπνο, αναπαραγωγή και μάλωμα;

Οι περασμένες γενιές ιδίως οι αρχαιο-Αθηναίοι, έβαζαν στην ζωή τους κύριο στόχο την πνευματο-καλλιτεχνική ανάπτυξη πρώτα ως προσωπική τους αρετή αλλά και για το καλό της πολιτείας. Φιλόσοφοι και καλλιτέχνες γενικά κατείχαν ανώτερη κοινωνική θέση και κατατάσσονταν μεταξύ των ευγενών. Σωκράτης, Φειδίας, Πλάτωνας, Αριστοτέλη και άλλοι, ήταν και είναι ακόμη άτρωτοι φάροι γνώσεως για την οικουμένη.

Παρά την πάροδο 2,500 χρόνια παραμένουν άφθαρτοι φορείς σοφίας για την ανθρωπότητα. Κανείς μας δεν μπόρεσε ακόμα να προσθέσει ούτε ένα ιώτα στις σκέψεις των και ιδιαίτερα στον Πλάτωνα. Μας παραμένει και θα παραμένει ο πνευματικός κολοσσός όχι μόνον του Ελληνο- Ευρωπαϊκό πολιτισμού αλλά και όλου του πλανήτη γενικότερα. «Πλάτωνας σημαίνει φιλοσοφία και φιλοσοφία σημαίνει Πλάτωνας» λεει ο Εμμερσον. Μας χάρισε την αγνότερη και υψηλότερη μορφή ΕΡΩΤΑ (για την γνώση) που την λεμε ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ (Made in Greece) και υιοθετήθηκε παγκόσμιος χωρίς ανανέωση.

Η γλώσσα μας παραμένει ως παγκόσμια συνδετική αλυσίδα για κάθε άλλη γλώσσα του πλανήτη.

Για κάθε καινούργια εφεύρεση, τρέχουν όλοι τους στην Ελληνική γλώσσα να βρουν λέξη πως να το πούνε.

Αλίμονο αν η γλώσσα μας μαζί με τα αρχαία πρότυπα του πολιτισμού απουσίαζαν ανάμεσα μας. Η ανθρωπότητα και η επιστήμη δεν θα βρισκόταν αυτού που είναι σήμερα. «ότι κυκλοφορεί σήμερα στον κόσμο έχει τις ρίζες του στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό» έλεγε ο φιλόσοφος Thomas Taylor.

Ας τολμήσει όποια ευρωπαϊκή γλώσσα να αφαιρέσει τα ελληνικά από το λεξιλόγιο τις και ο Θεός βοηθός παραπέρα. Αν δεν θα μετατρέψουν την χώρα τους σε φαφούτηδες, τότε σίγουρα θα γυρίσουν πίσω στις μέρες του πύργο του Βαβέλ.

Στοχαζόμενος με τέτοιες ιδέες Κώστα αναρωτιέμαι άραγε θα γυρίσει ποτέ ο τροχός της ανθρωπότητας στα πρότυπα του αρχαίου Ελληνισμού; Και αντί να φιλάμε σκυλιά πιθήκους και χρήματα να στραφούμε προς την ΓΝΩΣΗ, ΑΓΑΠΗ, ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ. Λίγο η πολύ αυτό κι από εμάς θα εξαρτηθεί νομίζω

Να είσαι πάντα καλά φίλε μου και προ πάντων στη υγεία
Δημήτρης Καραλης

 
  
 

Joxanesburg September 27, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα !

Η Ελλάδα μας ήταν είναι και θα είναι όχι μόνο κληματο- γεωγραφικά όμορφη χώρα, αλλά και ανεκτίμητος τόπος για πνευματική ανάπτυξη όταν κανείς είναι ψυχικά έτοιμος βέβαια.

Ψυχή νους και σώμα ανανεώνονται εδώ, αναπνέοντας τον αιθέριο αέρα της Αττικής, μουσκομυρίζοντας θυμάρι και πευκοέλατο. Το πρωινό αηδονο -τραγούδισμα και το μεσημεριανό τζιτζικο- ξεφάντωμα με βεβαίωναν ότι βρισκόμουνα πια στην ΕΛΛΑΔΑ.

Δίκαια ο Ψυχάρης φώναξε κάποτε αντικρίζοντας την Αθήνα: «Δεν με νοιάζει πια να πεθάνω τώρα που είδα την Ελλάδα, εδώ μορφώθηκε η Ευρώπη και όλοι η ανθρωπότητα αυτόν τον ουρανό που βλέπω τώρα, τον έβλεπε και ο Σόλωνας, Περικλής, Σωκράτης και Πλάτωνας, ». Εδώ ο άνθρωπος έμαθε γράμματα, ποίηση, γλυπτική, θέατρο, φιλοσοφία, αστρονομία, δημοκρατία και πνευματική συνείδηση.

'Aδικα λενε ορισμένοι πως η Ελλάδα ανήκει δήθεν στην Ευρώπη, θα ήτανε νομίζω πολύ σωστότερα να λένε πως η Ευρώπη ανήκει στην ΕΛΛΑΔΑ! Τους δώσαμε γλώσσα, πολιτισμό, δημοκρατία, και την λέξη ΕΥΡΩΠΕΟΙ.

Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν συναντάς κλίμα σαν της Ελλάδας, μηδέν υγρασία σε επίπεδο θαλάσσης όπως της Αττικής. Δίκαιο είχε ο φιλοσοφοςimitriw Ηράκλειτος όταν έλεγε: «Αυγή ξερή ψυχή σοφότατη και αρίστη».

Με πολύ φιλική αγάπη
Δημήτρης Καραλης

 

Johannesburg October 29, 2001

Αγαπητέ Κώστα

Για κάθε έκφραση γραφτή η προφορική χρειάζεται συνήθως κάποιο κίνητρο ερεθισμού. Τα κίνητρα ερεθισμού συνήθως είναι τα εσωγενη και τα εξωγενή. Όταν συμβαίνει νάνε εσωγενη, δημιουργείτε κάποια ψυχική επιθυμία για δημιουργία σε γνήσιο επίπεδο συνήθως. Έτσι γενάτε ένας πρωτότυπος στοίχος, πεζογραφικό διήγημα, γλυπτικό έργο, μουσική σύνθεση, ένας πίνακας ζωγραφιάς κ.τ.λ. Όταν όμως είναι εξωγενείς ερεθισμός από κάποιο άτομο η κοινωνία, το δημιούργημα μας τότε ανήκει πολλές φορές και σ' αυτούς. Αν πρόσεξες καμιά φορά με ορισμένα άτομα η γλώσσα μας λύνετε και μιλάμε άνετα, ωραία και βαθιά. Ενώ με άλλα άτομα η γλώσσα μας δένεται και δεν βγαίνει ούτε στραβή λέξη.

Τι συμβαίνει άραγε; Πια είναι τα αίτια αυτού το φαινομένου; Υπάρχει κάποια απάντηση; Ας προσπαθήσουμε λίγο να στοχαστούμε τα αίτια.

Η ζωή μας είναι πάντα ρευστή με κύριο σκοπό την γνώση όταν βέβαια ο νους μας είναι ανοικτός και όχι κλειστός. Καθένας μας ψάχνει για γνώση και όλοι είμαστε συνάμα αγωγοί γνώσεων για κάποιον άλλον ήτοι το θέλουμε ήτοι όχι.

Τον ερεθισμό που δημιουργούμε σε κάποιον να μας μιλά ευχάριστα και ενδιαφέροντα είναι ακριβώς το δικαίωμα γνώσης που μας ανήκει μέσου αυτού.

Δεν θα μπορέσει να αρνηθεί η να κρύψει μυστικό το μερίδιο μας, ήτοι το θέλει ήτοι όχι. Διότι θα ειπωθεί μόνο του. Ο ενθουσιασμός της ομιλίας του δεν τίποτα άλλο παρά ο θεός μας που εκφράζετε. Άλλωστε αυτό ακριβώς σημαίνει και η λέξη «ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ» δηλ. «Εν-Θεό-ποιουμαι» Να λοιπόν η αιτία μιας ενθουσιώδεις ομιλίας με ορισμένους ανθρώπους.

Σε περίπτωση που ο λαός ερεθίζει τον καλλιτέχνη όπως οι αγώνες για την δημοκρατία στις δεκαετίες του εξήντα, τότε έχουμε τα φαινόμενα υψηλής δημιουργίας, Μ. Θεοδωράκη, Χ. Λεοντή, Μ. Λουιζο, Γ. Ρίτσο, Α. Παπανδρέου. Κ.τ.λ.

Όλοι μας γινόμαστε αγωγοί δημιουργίας χωρίς καν ν'μαστε εμείς οι δημιουργοί. Γιατί άραγε δεν γράφουν και σήμερα μεγάλα τραγούδια οι Θεοδωράκης, Λεοντής κ.τ.λ; διότι έπαψε πια ο αγώνας και ο ερεθισμός δημιουργίας του λαού δεν υπάρχει. Δεν ήταν μόνον ο Θεοδωράκης αποκλειστικά ο δημιουργός ενός μουσικού μεγαλείου αλλά και η ελληνική κοινωνία έμμεσα..

Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω την σπουδαιότητα που παίζει η ανοικτή και αυθόρμητη άφοβη βούληση στην ζωή μας, για μια αξιόλογη και γνήσια δημιουργία.

Δε ευχαριστώ για την υπομονή Κώστα.

Φιλικότατα
Δημήτρης Καραλης

 
  
 
Johannesburg November 04, 2001

Αγαπητέ φίλε Κώστα.

Ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια φίλε μου, αν και εσύ συμβάλλεις κατά πολύ στην αλληλογραφία μας, διότι δημιουργείς μοχλό ερεθισμού και δημιουργίας για μένα. Η βροχή πέφτει πιο εύκολα και χαρούμενα όταν τα δάση και φυτά την προκαλούνε. Σπάνια πηγαίνει την έρημο, διότι δεν υπάρχει βιολογική πρόσκλησης. Χρειάζονται πάντα δυο για να χορέψουν ένα ταγκό, λενε οι 'Αγγλοι.

Το ποιο πολύτιμο πράμα στην ζωή μας είναι η αμοιβαία κουβέντα όπου συμβάλει πολύ για την πνευματική μας ανάπτυξη. Οι αρχαίοι προγονοί μας αγαπούσαν παράφορα την ανταλλαγή απόψεων στα γνωστά τους συμπόσια αλλά και στους δρόμους η στην αγορά. Η κουβέντα για αυτούς ήταν ο μεταφυσικός τους καθηγητής. Μην διστάζεις να γράφεις ότι κ'αν σκέφτεσαι. Σαν Έλληνες και απόγονοι ενός μεγάλου και θαυμαστού πολιτισμού έχουμε μεγάλο χρέος να προωθήσουμε την ιστορία μας μπροστά. Δεν πρέπει να τραβάμε νερό από το παλιό πηγάδι συνέχεα γιατί θα στειρέψει κάποια μέρα.

Νασε καλά φίλε μου
Δημήτρης Καραλης

 
November 17, 2001

Αγαπητέ φίλε μου Κώστα!

Η ικανότητα σου δεν τελειώνει μόνο με την ηλεκτρο-υπολογιστική επιδεξιότητα, αλλά αντανακλά και το εύρος της ψυχή σου αντάμα. Μεγάλη δουλειά!! !ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Κρίμα που δεν είσαι πιο κοντά για να ψυχο-κουβεντιάσουμε κάπου, κάπου. Η ιδέα σου να δημιουργήσεις κήπο αλληλογραφίας, ήταν εξαίσια και έξυπνη. Όχι μόνο πρόσφερες τροφή και ενδιαφέρον για πολλούς αναγνώστες στον Ελληνοκοσμο, αλλά έφερες και μένα καινούργιους φίλους. Σ' ευχαριστώ πολύ για αυτό το προξενιό . Θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον αν η ηλεκτροσελίδα σου συμπεριλάβανε και τα δικάσου γράμματα.

Μεταξύ των καινούργιων φίλων μου πρόσφατα απέκτησα, ήταν και ένας δικό σου φίλος, ο Παντελής Ξανθιδης. Ικανότατος λογοτέχνης και χαίρομαι που τον γνώρισα. Ήδη σκέπτεται να προσχεδιάζει κάποιον σύλλογο Ελλήνων λογοτεχνών, που πολύ θα ήθελα να τον βοηθήσω για το καλό όλου του Ελληνισμού μας.

Η προσπάθεια να κόψεις το τσιγάρο σου και να περιορίσεις τις ορεκτικό- υπερβολές, δεν πήγαν χαμένες. Χρειάζεται λίγη υπομονή όμως. Όλα τα παιδάκια για να μάθουν το περπάτημα σηκωνοπέφτουνται πολλές φορές στην αρχή, αλλά σίγουρα θα τρέξουν μια μέρα.

Η συνήθειες μας Κώστα! Και προ παντός το κάπνισμα, είναι σαν τα μικρά λιονταράκια, που μας αρέσουν να παίζουμε μαζί τους, επειδή είναι τόσο όμορφα και παιχνιδιάρικα στην αρχή. Αλλά αν συνεχίσουμε για πολλή καιρό αυτό το παιχνίδι, σίγουρα θα μας φανε μια μέρα όταν μεγαλώσουν. Όλες οι αφύσικες συνήθειες είναι επιζήμιες στην ψυχή και σώμα. Εμποδίζουν την πνευματο- διανοητική μας ακμαιο-ωρίμανση.

Η μόνο ασφαλείς συνήθειες, είναι οι βιολογικές ανάγκες με μέτρο. Φορολογούμαστε αδρά για κάθε υπερβολή, με εξαίρεση μόνο την γνώση. Τις τρις επιγραφές των προγόνων μας μπροστά στους Δελφούς, δεν πρέπει να τις ξεχνάμε.

«ΓΝΩΘΙ Σ' ΑΥΤΟΝ»...... « ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ»....και.... «ΕΓΓΥΑ ΠΑΡΑ Δ'ΑΤΑ»

Το πρώτο επισημάνει την αυτεπίγνωση μας. Το δεύτερο το μέτρο σε όλα μας. Το τρίτο να μην εγγυόμαστε ασυλλόγιστα. Τι αξιοθαύμαστη κληρονομιά έχουμε θαψιμο- εγκαταλείψει πίσω μας Κώστα!! Ξεχάσαμε σχεδόν την ανθρώπινη μας αποστολή!

«Αν γνως τι έστι άνθρωπος, ηδιων έση» δηλ. Αν συνειδητοποιήσεις τι είναι άνθρωπος, τότε σίγουρα καλύτερος θα γίνεις.
Σε ευχαριστώ και πάλη.
Τα χειρότερα νέα είναι να μάθω πως ο φίλος μου Κώστας είναι άρρωστος.
Φρόντισε το σώμα σου.

 
  
 

Johannesburg January 19, 2002

Φίλε μου Κώστα,

Ευχαριστώ για τα βαθύψυχα λόγια σου φίλε μου. Είσαι για μένα το εμπνευστικό δημιουργοερέθισμα της ψυχής μου. Κάθε φορά που παίρνω γράμμα σου, η ψυχή μου ξεπροβάλει παιδοχαρωπά να γράψει λίγες ορφικές μουσικολεξούλες.

Παρά τα πάμπολλα γράμματα που λαμβάνω καθημερινά τελευταία, κανένα προς στιγμή δεν μ' ώθησε να γράψω τόσο δημιουργικά, όσο του φίλο μου Κώστα. Εύχομαι ο πανάγαθος Δίας, να προστατεύει από κάθε κακό, την νεογέννητη φιλία μας.

Αν και δεν συναντηθήκαμε ακόμα, νοιώθω πως στον Καναδά βρίσκετε ο ανεξίτηλος παιδικός μου φίλος. Ας ελπίσουμε μια μέρα να τα λιανοκουβεντιάσουμε λίγο πιο κοντότερα απ΄την ηλεκτρο-υπολογιστική συσκευή .

Να'σαι πάντα καλά στην υγειά φίλε μου.
Ο φίλος σου απ'την άλλη άκρη της γης
Δημήτρης Καραλης

 
Johannesburg January 21, 2002

Αγαπητέ φίλε Κώστα καλημέρα σου ,

Επιδέξια και αξιοζήλευτη η δουλειά σου στη καινούργια ιστοσελίδα. Σε ευχαριστώ για πολλαπλή φορά. Είσαι για μένα σαν τον αρχαίο Πορφύρα, που ήταν το άλλο πνευματικό ήμισυ του μεγάλου μας Πλωτίνου. Αυτός ήταν που έκδωσε, βοήθησε και γνωστοποίησε, τις πνευματικές εννεαδες του φιλοσοφοδιδασκάλου του.

Φαίνετε πως η γνωριμία μας δεν έγινε τυχαία φίλε μου, αλλά προκαθορίσθηκε από ανώτερες κοσμικές δυνάμεις, για σκοπούς άγνωστους σε μας, αλλά σίγουρα χρήσιμους για κάπου η κάποιον. Ήμαστε Κώστα, σαν τις μαριονέτες που κινούνται και χορεύουν άθελα κάτω από τα επιδέξια χέρια του μαριονετοεμπνευστή.

Η ζωή μας καθημερινά, αποτελείτε από εναλλασσόμενες ψυχοδιαθέσεις που αν τις ακολουθήσουμε πιστά, θα μοιάζουν σαν τα άσκοπα χοροπηδήματα των πουλιών στα δενδροκλωναράκι.

Όσο άσκοπες και επιπόλαιες να φαίνονται οι παιδοκινήσεις μας αυτές, είναι οι μόνες και πιο ασφαλέστερες πνευματο -οδηγήτρες στη ζωή μας.

Δεν είχε άδικο ο άγγλος πολιτικοφιλόσοφος Cromwell όταν έλεγε, Φτάνομαι γρηγορότερα και ασφαλέστερα στο προορισμό μας, όταν δεν ξέρουμε που παμε. Η πνευματική μας ανάπτυξη, δεν βρίσκετε στα θεολογικά και ακαδημαϊκά θρανία, αλλά μέσα μας, ψιθυρο-οδηγά τον καθένα μας ξεχωριστά τον δρόμο για την γνωσοελευθεριά.

Η συζήτηση (συν+ ζητώ) ήταν το καλύτερο σχολειό για γνώση και πνευματοανάπτυξη των προγόνων μας. Τρελαίνονταν για βαθιά κουβέντα. Η ακαδημία του Πλάτωνα δεν είχε καμιά σχέση με την σημερινή μας αντίστοιχη. Ο Πλάτωνας δεν πίστευε στην γραπτή διδασκαλεία, αλλά μόνο στην προφορική συζήτηση, την γνωστή μας ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ.

Αν και έγραψε βιβλία για να περνάει τις Ελεύθερες ώρες, όπως έλεγε, αλλά ταγραψε όλα σε μορφή διάλογο. Πίστευε πως η γνώση είναι μεταψυχική ανάμνηση, ( βιβλ. Μενου) και για αυτό μόνο με τη συζήτηση την ανακαλεί κανείς στην μνήμη του.

Κώστα συμφωνώ μαζί σου πως για το όφελος κι'αλλων ανθρώπων, πρέπει να τα κάνομε βιβλίο μια μέρα. Θα το'θελα πολύ όμως, ο πρόλογος να'ναι δικό σου, μιας και το ήμισυ αυτής της δημιουργίας, ανήκει σε σένα όπως ανάφερα και παραπάνω.

Να είσαι πάντα καλά στη υγεία Κώστα
Ο φίλος σου
Δημήτρης Καραλής

 
  
 
Johannesburg February 04, 2002

Αγαπητέ φίλε μου Κώστα,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά νομίζω θα γνωρίζεις, πως η μάθησης είναι είδος ανάμνηση για αυτά που είδη ξέρουμε. Όσο και ξεκάθαρο να 'ναι ένα γραφτό, δεν κατανοείτε από όλους, αν η ψυχή τους δεν βρίσκετε στο ίδιο πνευματικό επίπεδο του συγγραφέα.

Αυτός ήταν ο λόγος που ο Αριστοτέλης απάντησε τόσο σοφά στο Μέγα Αλέξανδρο. Ο Μ. Αλέξανδρος διαμαρτυρήθηκε κάποτε προς τον Αριστοτέλη, όταν έκδωσε τις φιλοσοφικές του μελέτες για όλον τον Ελληνισμό. Νόμισα, λεει ο Μ. Αλέξανδρος, πως οι μελέτες που διδάξατε για Βασιλιά παραμένουν αποκλειστικά Βασιλικές και απόρρητες! Μεγαλειότατε, απαντά ο Αριστοτέλης, ΟΙ ΜΕΛΕΤΕΣ ΜΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ. Δηλ. Εκδόθηκαν μόνο για αυτoούς που έχουν αναπτυχθεί σε σημείο να τις καταλάβουν. Από κάθε στοχαστικό βιβλίο η γραφτό παίρνομαι μόνο αυτό που μας ανήκει. Σπανίως δυο άτομα καταλαβαίνουν τα ίδια απ΄το ίδιο βιβλίο. Το βαθύ βιβλίο του Ησίοδο, λεει ο Thomas Taylor, γίνετε 1.000 διαφορετικά βιβλία για 1.000 διαφορετικούς ανθρώπους.

Σε προηγούμενα γράμματα και άρθρα μου, ανάφερα πως η γνώση είναι είδος πνευματο-διανοητικό ξεδίπλωμα, σαν τα μπουμπούκια που ξεδιπλώνουν σε λουλούδια και αγάλι, αγάλι, σε γλυκύτατα αρωματικά φρούτα αργότερα.

Η μεγαλύτερη ευτυχία για τα καρποφόρα δένδρα, είναι να βρίσκονται άνθρωποι και πουλιά, για να τρωνε τη σοδειά τους.

Είμαι ευτυχής φίλε μου που σε συνάντησα, για να μοιράζουμε τις λίγες μας ψυχοσκέψεις, στο μικρό τουτο διάστημα που το λεμε ζωή.

Μακάρι εμείς και οι οικογένειες μας να'μαστε πάντα καλά στην υγειά.

Φιλικότατα
Δημήτρης Καραλης

 
Johannesburg February 05, 2002

Φίλε Κώστα,

Είναι Τετάρτη σήμερα χαραυγή στις 4π.μ στο Johannesburg, που συνήθως απαντώ στην αλληλογραφία μου, διότι έχω λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο, και υπάρχει συνάμα μεγάλη ησυχία, εκτός τα πουλάκια έξω που με κρατούν συντροφιά κελαηδώντας.

Βλέπω πως άνοιξες λαγούς με πατραχιλια προσπαθώντας να ανανεώσεις την σελίδα σου. Εύχομαι σύντομα να βρεις την λύση της. Είμαι σίγουρος πως η προσπάθεια που καταβάλεις θα εκτιμηθεί από πάρα πολλούς μια μέρα.

Δεν μπόρεσα να ανοίξω τη σελίδα σου διότι με δίνει το σήμα λάθος πάντα, αλλά θυμάμαι την κριτική περίπτωση κάποιου κυρίου όπου και σου απάντησα αν δεν απατώμαι.

Επειδή ζητάς την γνώμη μου, θα ήθελα να σου πω τα εξής. Τα γραφτά μας καθρεπτίζουν όχι μόνο τον χαρακτήρα, αλλά και το πνευματικό μας επίπεδο που βρισκόμαστε. Αναγνώστης συνήθως προτιμά να διαβάζει την ύλη που πλουτίζει την γνώση του αλλά τρέφει και την ψυχή του ταυτόχρονα. Η κριτική του γραψίματος, προξενεί μάλλον αρνητικούς κραδασμούς τόσο σε μας όσο και στον αναγνώστη.

Η επιθετικότητα στο γράψιμο, είναι μάλλον προνόμιο των δημοσιογράφων και ποτέ του λογοτέχνη. Για αυτό και σπάνια συναντάμε τροφή για την ψυχή απ? την πέννα του δημοσιογράφου.

Η ψυχή μας μαζεύετε στο καβούκι της με την αρνητικότητα, σαν το σκαντζόχοιρο όταν συναντά κίνδυνο.

Μπορείς βέβαια γράφοντας να προσφέρεις οικοδομική συμβολή γεμάτη απ΄? ανθρωπιά, που θα ?ναι περισσότερο χρήσιμη και αποδεχτή θωρώ.

Το πιο εύκολο πράγμα (που είναι η κριτική) δεν εκτιμάται σχεδόν καθόλου απ? την ανθρωπότητα. Οι κοινωνία βαθμολογεί περισσότερο την εγκράτεια, την σωφροσύνη, την σύνεση, και την αγάπη που έχουμε για τον άνθρωπο.

Ελπίζω να μην σε στεναχώρησα φίλε μου με αυτά που γράφω, διότι σ'αγαπώ σαν φίλο και σε τοποθετώ πολύ ψιλότερα απ' το αρνητικό κουτσομπολιό.

Να'σαι καλά από υγεία
Δημήτρης Καραλης

 
  
 
Johannesburg February 06, 2002

Φίλε Κώστα.

Ξέχασα να σε ευχαριστήσω για την μεστωμένη εισαγωγή σου που΄γραψες για μένα. Σ' ευχαριστώ. Κάθε φορά που διαβάζω τις εκτιμήσεις σου, αισθάνομαι αμειβόμενος σαν τον Διογένη. Γυρίζοντας ένα βράδυ ο μεγάλος φιλόσοφος στο βαρέλι του που κατοικούσε, τον έπιασε ο στοχασμός, ακούγοντας έξω τον κόσμο να γλεντάει και να πίνει χαρωπά! Μουρμούρισε στεναχωρημένα. Καλά λεει, την μ' έπιασε μένα να αρνηθώ όλα τα αγαθά που προσφέρει η κοινωνία; Γιατί προτίμησα το βαρέλι για σπίτι μου μαζί και με την φτωχο- ταλαιπωρία μου; Ξαφνικά όμως ένας ποντικός πέρασε μπροστά του, κρατώντας λίγο ψωμάκι στο στόμα που άρπαξε απ' το ξεροκόμματο του που φίλαγε για Πρωινό. Γεύμα και Δείπνο.

Ε!.... λεει είμαι ευτυχείς και εγώ που τουλάχιστον προσφέρω τροφή σε κάποιο πλάσμα.

'Ετσι και εγώ φίλε μου Κώστα. Αισθάνομαι ευτυχής που εκφράζοντας της απόψεις μου, βρίσκουν κατανόηση και τροφή για σένα. Περισσότερη χαρά αισθάνομαι που είσαι σε επίπεδο όχι μόνο να κατανοείς αυτά που διαβάζεις, αλλά και να τα μοιράζεις αφιλοκερδή με όλη την ανθρωπότητα. Αυτό το μεγαλείο σου δεν μπορεί πάρα να ανταμειφθεί πνευματικά κάποια μέρα.

Να'σαι πάντα καλά
Ο φίλος Δημήτρης Καραλης

 
Johannesburg February 13, 2002

Φίλε μου Κώστα

Μετά από τόσες διορθώσεις στο τελευταίο μου άρθρο, θα'θελα να εξομολογηθώ για ορισμένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω σε τέτοιου είδος κείμενα.

Συνήθως αποφεύγω να γράφω πολιτικά σχόλια, διότι η ψυχή μου αρνείται να με ακολουθήσει στο γράψιμο. Μαζεύετε σαν τον σκαντζόχοιρο στο αγκυλωτό της καβούκι, και μ'αφήνει ολομόναχο να τα βγάλω πέρα.

Ενώ αντίθετα καταχαρούμενη και χοροπηδώντας με βοηθά αφάνταστα όταν καταπιάνομαι για αγάπη και φιλοσοφικούς στοχασμούς.

Δεύτερο πρόβλημα είναι ότι κάθε άρθρο, είναι σαν το γλυπτό που θέλει παρά πολύ προσεκτικά κοπιδοσκάλισμα, για να γίνει όμορφο και ψυχικά ωφέλιμο. Ο μεγάλος μας Φειδίας δεν πρόλαβε ο δόλιος, να αποτελειώσει το μακρόχρονο έργο του, στον ναό των Θεών και της σοφίας, ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

Ο Καζαντζάκης παρακαλούσε το Θεό να του δώσει λίγα χρονάκια ακόμα ζωή, για να ψυχοστολίσει την Οδύσσεια του. Ε!!.. να μην παω λεει στον άλλο κόσμο κολοβός, και βάλουν τα χαχανίσματα οι διαβόλοι. Όλα τα φιλοσοφικά άρθρα, επιγράμματα και ποίηση μας φίλε μου, είναι εσωτερικοί κραδασμοί που θέλουν να βγουν προς τα έξω. Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι, να βρω κατάλληλο λεξιλογικό υλικό, για να τα νυφοστολίσω. Περισσότερο δε για μένα, που άφησα την μητρική μου γλώσσα ατροφική, απ' τα 16 μου χρονάκια στο εξωτερικό.

Χαίρομαι δε που στα εξήντα (60) μου, με γκρίζα μαλλιά, επιστρέφω πάλη στην Μητρική μου γλώσσοκληρονομιά. Ανακαλύπτω δε συνάμα, το άτρωτο και πλούσιο μεγαλείο της. Δίκαια φώναζε κάποτε ο Ρωμαίος φιλόσοφος Κικέρων: 'ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ' ψυχολάλησε ενθουσιασμένος.

Να με συμπαθάς φίλε μου Κώστα για την γραφική μου σχολαστικότητα, βλέπεις, παρά τις μακρόχρονες μου ξενόγλωσσες σπουδές, παρέμενα ασπούδαχτος στην Ελληνική μου γλώσσα σαν τον Ζορμπά του Ν. Καζαντζάκη. Την μόνη λίγη πρόοδο που έκαμα, είναι που δεν τρυπάω το χαρτί όταν γράφω σαν τον Ζορμπά. Ευτυχώς βέβαια που ανακαλύφτηκε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, αλλιώς θα ήμουνα πόλη χειρότερος θωρώ.

Εύχομαι φίλε μου
να'σαι πάντα καλά στην υγεία.

Ο φίλος σου
Δημήτρης Καραλης

 
  
 
February 26, 2002

Φίλε μου Κώστα.

Μην στεναχωριέσαι φίλε μου, δεν χανόμαστε εμείς τόσο εύκολα πια, αν κι ακόμη η ζωή μας χωρίσει κάποια μέρα, εμείς θα αναζητάμε ο ένας τον άλλο σαν το νυχτοπούλι γκιόνη μερόνυχτα. Απλώς αγναντεύομε κατά καιρούς τα περίχωρα ψάχνοντας για ψυχοτροφές σαν τα μελίσσια με τα μελιλούλουδα να υφάνουν τον βασιλικό πολτό τους. Κοιτάζοντας την ωραία σου ιστοσελίδα, με θύμησες λίγο το άρθρο Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ που κάθε σπίτι και παλάτι τελειοποιείτε μόνο με τα χέρια του κηπουρό. Μπορεί εγώ να γράφω λιγάκι, αλλά εσύ ενορχηστρώνεις τα άρθρα μου σε αρμονική συμφωνία. Ψάχνω να βρω καλύτερη λέξη να σε ευχαριστήσω, αλλά δεν την βρίσκω εύκολα, για αυτό θα στην γράψω με κεφαλαία γράμματα, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ φίλε μου.

Να είσαι πάντα καλά στην υγειά σου. ΟΦίλος σου Δημήτρης Καραλης

 
February 28, 2002

Φίλε Κώστα.

Ευχαριστώ για την φωτογραφία μου με τον Γιάννη Ρίτσο που πέρασες στην ιστοσελίδα σου, με συγκινούν βαθιά οι αναμνήσεις του όταν την κοιτάζω. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την λυρική του μεγαλοψυχία. Δεν θα'ταν κάπως καλύτερα να περάσεις και ένα στοίχο κάτω απ' την φωτογραφία απ' την Ρωμιοσύνη την Αγρύπνια του; Ίσως ένα μελωδοστιχάκι του να ανθοστολίσει ακόμα παραπάνω την μεγάλη σου προσπάθεια.

Αντιλαλούν οι στίχοι του ακόμα στα αυτιά μου όταν με διάβαζε τους παρακάτω στοίχους απ'την Ρωμιοσύνη του: Αχ, να φυσήξει μια, να πάρει σβάρνα τις πορτοκαλιές της θύμησης,
Αχ, να φυσήξει δυο, να βγάλει σπίθα η σιδερένια πέτρα σαν καψούλι,
Αχ, να φυσήξει τρεις και να τρελάνει τα ελατόδασα στη λάκουρα,

Να δώσει μια με τη γροθιά του να τινάξει την τυράγνια στον αγέρα,
Και να τραβήξει της αρκούδας νύχτας το χαλκά να μας χορέψει τσάμικο καταμεσής στην τάπια,
Και ντέφι το φεγγάρι να χτυπάει που να γεμήσουν τα νησιώτικα μπαλκόνια,
Αγουροξυπνημένο παιδολόι και σουλιώτισσες μανάδες

Ένας μαντατοφόρος φτάνει απ' τη μεγάλη λαγκαδιά κάθε πρωινό,
στο προσωπό του λάμπει ο ιδρωμένος ήλιος,
κάτου απ' την μασκάλη του κρατάει σφιχτά τη ΡΟΜΙΟΣΥΝΗ
όπως κρατάει εργάτης την τραγιάσκα του μέσα στην εκκλησιά.
«Ήρθε η ώρα» λεει «Νάσαστε έτοιμοι. Κάθε ώρα είναι η δικιά μας ώρα»

Να 'σαι καλά φίλε μου Κώστα

Δημήτρης Καραλης
Johannesburg.

 
  





The LAND of GODS Since October 1996
Oakville / Τοροντο Canada
τα δικά μου γραψίματα:   Οδοιπορικό στο Καρδαρίτσι: το Καρδαρίτσι / Journey to Kardaritsi (η παλιά σελ.) | τα Δημοτικά / Folk songs (η παλιά σελ.) |
το Εικοσιένα / the 1821 (η παλιά σελ.) | Τραγούδια της Ξενιτιάς / The songs of foreign land (η παλιά σελ.) | τα Τραγούδια της αγάπης.. / Songs of love... (η παλιά σελ.) | Μιλώντας τότε.. / Speaking then... (η παλιά σελ.) | Είσαι παιδί / You are a child... (η παλιά σελ.) | τα Τραγούδια μου / My Songs... (η παλιά σελ.) | η Εφηβεία / Adolescence (η παλιά σελ.) | η χαμένη μας Hirosima / Our lost Hiroshima.. (η παλιά σελ.) | Καπνόν Αποθρώσκοντα: Γράμμα στον Έλληνα της Διασποράς / A Letter to the Greek in Diaspora|
the LAND of GODS στο Google:  1,  1b,  2,  2b,  3,  4,  5,   5b,   Μηνύματα και επιστολές..  1, 2, 3,