Ο συγγραφέας των Ελλήνων Προσφύγων
ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Γράφει ο Βάιος Φασούλας
|
Γεννήθηκε στο Βοτάνι Καστοριάς το 1915. Δάσκαλος. Στην Εθνική Αντίσταση ΕΑΜ-ΕΛΑΣ)1941-1944). Απολύθηκε, διώχτηκε, φυλακίστηκε
(1945-1946). Στο ΔΣΕ Λαϊκή Αυτοδιοίκηση(1947-1948). Πολιτικός πρόσφυγας στην Τσεχοσλοβακία (1949). Εργάστηκε στην υπηρεσία των
Ελληνόπουλων (ΕΒΟΠ) και στην ελληνική εκπομπή του Ραδιοσταθμού Πράγας. Δίδαξε ελληνικά στα Ελληνόπουλα και στη Σχολή
Ξένων Γλωσσών Πράγας. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία σε μεταφράσεις ελληνικών έργων στα τσέχικα, τσέχικων και σλοβάκικων στα
ελληνικά. Έγραψε λογοτεχνικά άρθρα και χρονογραφήματα δε ραδιοφωνικέ εκπομπές και περιοδικά. Με τη σύζυγό του μετάφρασαν στην
τσέχικη γλώσσα σειρά ελληνικών λογοτεχνημάτων του Κ. Βάρναλη, Κ. Κοτζιά, Εμ. Ροΐδη, Κ. Ασημακόπουλου, Γ. Θεοτοκά, Χρ. Λεβάντα, Κ. Βαλέτα,
και τη μεγάλη ανθολογία που περιέχει 42 νεοελληνικά διηγήματα ισάριθμων σύγχρονων συγγραφέων με το τίτλο: «Θάλασσα η μοίρα μας». Τα βιβλία
«ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ» και «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ». Διηγήματα, (ανέκδοτα). Εργάστηκε σε διάφορα όργανα της Προσφυγιάς. Επίτιμος Πρόεδρος
της Ελληνικής Κοινότητας Πράγας. (Αντιγραφή από το βιβλίο: «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ» Πράγα, Νοέμβρης 1999
«ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ -ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ»
Ασπασία Παπακωνσταντίνου
Σχολιάζοντας το «Ήλιε της καρδιάς μου»
Είναι
γοητευτικό, όμορφο και ωραίο να ακούς το κελάηδημα ενός πουλιού, ενός πουλιού
που πέταξε στα βουνά και στους κάμπους, που δροσίστηκε απ’ τα
κρουσταλλένια νερά των Αγράφων, που τραγούδησε τραγούδια των μουσών και της
φύσης το κάλος, που γεύτηκε τον καημό και τη νοσταλγία, που έζησε τον πόνο και
τη θλίψη, που ταξίδεψε πάνω από ωκεανούς και βρέθηκε σε μακρινές πολιτείες,
μέχρι που κάποια μέρα γύρισε στην πατρίδα.
Έχοντας
διπλό το νόστο στα φτερά του, την αειθαλή δίψα του τραγουδιού και τα πολλά ακούσματα
απ’ την ξένη, κάπου στη μεγάλη από μπετόν πόλη, Αθήνα, φώλιασε κι από κει
συνεχίζει το αέναο τραγούδι του, αγνό και άφτιαχτο, όπως το χάρισε η μητέρα φύση.
Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό γυρνά τόπους και λιβάδια, αφουγκράζεται να βρει και
άλλες φωνές να βάλει και τη δική του και μαζί με τ’ άλλα πουλιά να
τραγουδήσουν την άνοιξη.
Και
τη βρήκε, η Ασπασία Παπακωνσταντίνου, την άνοιξη, να ανθεί σ’ ένα περβόλι
με χιλιάδες πουλιά, με μύρια άνθη να μοσχοβολούν και να μεθούν τα κελαηδήματά
τους κι εκεί έστησε τη δική της φωλιά και συνεχίζει το τραγούδι...
Πώς
αλλιώς θα μπορούσα να περιγράψω τη συγγραφέα της ποιητικής συλλογής: «Ήλιε της καρδιάς μου», όταν μέσα απ’ τα ποιήματά της
οι αναφορές της, πλασμένες με τρυφερό και απαλό λόγο, σε συγκινούν και σε γοητεύουν,
σε ταξιδεύουν μπροστά και σε γυρίζουν πίσω, σε φέρνουν στο παρόν και ατενίζουν
το μέλλον. Το χτες της νοερής ανάμνησης και της νοσταλγίας και το ζοφερό σήμερα,
η Ασπασία προσπαθεί να τα μεταφέρει στο αύριο, με την ελπίδα πως μέσα και από
τα δικά της τραγούδια, θα αλλάξει το Εγώ σε Εμείς.
Για
όσους δε γνωρίζουν το έργο της επέλεξα ένα δυο αποσπάσματα, τα οποία δείχνουν
μέρος του χαρακτήρα και του ποιητικού της πάθος καθώς και την αγάπη,- έντονο χαρακτηριστικό
της- την οποία θα τη βρούμε στους στίχους της παντού και διάχυτη. Σε ένα από τα
ποιήματά της: «Έφυγε ο χειμώνας» γράφει: «Άνοιξή
μου όμορφη στα χίλια χρώματά σου / παράδεισος
είναι η γη μ’ αυτή την ομορφιά σου.»
Σε
κάποιο άλλο «Αηδόνι μου γλυκόλαλο» ποιώντας το
αηδόνι γράφει: «Αηδόνι μου γλυκό θέλω κι εγώ να ’ρθω / στο δάσος να
σ’ ακούσω / δίπλα με τ’ άλλα τα πουλιά
εσένα να θαυμάσω / αηδόνι μου σαν
φτάσω...»
Σε
οικογενειακή ενότητα λεπτά και μεστά δίνει τις διαστάσεις της μητέρας, όπως
στο: «Μάνα». «Κι έμεινα να καρτερώ / Το βλέμμα το θλιμμένο / και το γλυκό σου γέλιο
Αχ! μάνα μου, φως, της ζωής
αγαπημένο...».
Και
στο: «Σε πεθύμησα» στο ίδιο μέτρο γράφει: «Η
ορφάνια είναι δύσκολη
Και γιατρειά δεν έχει / Μάνα
στον κόσμο δεν μπορεί / κανείς να ξαναέχει...»
Αν
και δεν είμαι ειδικός να κρίνω το έργο της αγαπητής φίλης, Ασπασίας Παπακωνσταντίνου,
ωστόσο με ενδιαφέρον μελέτησα τα πρωτόλεια ποιήματά της, της πρώτης συλλογή της,
και επίσης με ενδιαφέρον παρακολουθώ την εξέλιξή της και τέλος, αφού συγχαρώ
την αξιέπαινη προσφορά της στο απέραντο λιβάδι της ποίησης, είμαι βέβαιος πως
στην επόμενη ποιητική της συλλογή θα δώσει ό,τι καλλίτερο από τα κελαηδήματά
της.
Γερμανία, Φλεβάρης του 2005 Φασούλας Βάιος
|
|
|
Μετά από το διάβασμα του πρώτου του βιβλίο, «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ», Πράγα, Μάρτης 1998, ένα δεύτερο βιβλίο
έφτασε στα χέρια του γράφοντα, υπό τον τίτλο: «ΝΟΣΤΙΜΟ ΗΜΑΡ».
Το απτόητο παιδί της Θύελλας, - όπως σωστά τον χαρακτήρισαν κάποιοι συμπατριώτες των γραμμάτων και των τεχνών και όπως
βγαίνει μέσα από τα έργα του - Έ λ λ η ν α ς συγγραφέας και των δυο έργων, Λυσίμαχος Χρ. Παπαδόπουλος, στην προσπάθειά του
να μας δώσει παραστατικές και πραγματικές εικόνες της δεκαετίας του 1940, έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Κι αυτό όχι για να
προβάλει το δικό του πρόσωπο ή την ιστορία του (όπως συνηθίζεται σήμερα από πολλούς συγγραφείς-λογοτέχνες, ιδιαίτερα γηγενείς)
αλλά για να δώσει όλες τις διαστάσεις, όπως αυτές προέκυψαν από την εμφύλια ζοφερή εποχή (1944-1949) και την Οδύσσεια των Ελλήνων Προσφύγων.
Προσπάθεια που αξίζει κάθε θαυμασμό και έπαινο, προσπάθεια που ξεσηκώνει όλα τα συναισθήματα των
Ελλήνων Προσφύγων και αυτών που αναγκάστηκαν να υποστούν το διωγμό και να χάσουν τα πάντα (οικογένεια,
Πατρίδα, περιουσίες κλπ) αλλά και των συγγενών που έμειναν στα χωριά τους και ταλαιπωρήθηκαν ακόμα περισσότερο
στην ίδια τους Πατρίδα από τις τότε μισαλλόδοξες κυβερνήσεις μέχρι των ημερών των μαύρων Συνταγματαρχών.
Αναμφισβήτητα ο Λ. Π. έζησε πολλές ψυχικές αναταραχές γράφοντας τα δυο βιβλία του, αφού κάτω από το βαρύ πέπλο
της Προσφυγιάς αναγκάστηκε να ζήσει και πάλι όλη την Οδύσσεια της εποχής και τη μοίρα των Προσφύγων.
Επί πλέον αναζωογόνησε και την Ιστορία δίνοντάς της σελίδες που θα μείνουν ανεξίτηλες στα περάσματα των αιώνων.
Μια, κατά την άποψή μου, Ανάταση για την Ελληνική ψυχή, που κυνηγήθηκε ξεδιάντροπα και ανελέητα, δολοφονήθηκε
και προδόθηκε. Σκηνές απάνθρωπα αφόρητες που διαδραματίστηκαν χάρη στο φασισμό και ανεξίτηλα φωτογραφίστηκαν από
Έλληνες, πατριώτες-μάρτυρες στην ξενόφερτη και ανώμαλη μισητή εποχή.
Από τη μια για πολλούς, που θα διαβάσουν τα έργα του, θα είναι ένας ξεχωριστός έπαινος, μια κρούση
απαράμιλλης τόλμης και ρεαλισμού που θα δουν της εποχής τα «θαύματα» και από την άλλη θα δουν τη φυσική
τέχνη του λόγου να σφυρηλατεί την επιμονή και υπομονή, που δείχνει τους λόγους της Προσφυγιάς και την παραμονή
σε ξένες Πατρίδες, που αποδείχτηκαν όχι μόνο ξένες, αλλά στοργικές σαν μητέρες και αδελφές. Χώρες του πρώην
«σιδερούν παραπετάσματος», όπως η σημερινή Τσεχία, στιγματισμένες από κάθε άποψη από τον «λαμπρό» και
«πολιτισμένο» κόσμο της Δύσης. Χώρες που «βομβαρδίστηκαν» ανελέητα με την πιο βρώμικη προπαγάνδα της Δύσης,
ήταν αυτές που φιλοξένησαν τους Πρόσφυγες, που τους περιέθαλψαν και τους έκλεισαν τις πληγές και τους έδωσαν ψωμί
και δουλειά και στέγαση, που τους μόρφωσαν και τους εξασφάλισαν με πτυχία όλων των επιστημών κάνοντας το Ελληνικό
στοιχειό ακόμα πιο παντοδύναμο, ακόμα και στους χώρους του «Σιδερούν παραπετάσματος»!!
Δε θα αναλύσουμε εδώ τα δυο Ιστορικά και διαχρονικά έργα του συγγραφέα και τους λόγους που γονάτισαν και ντρόπιασαν την Ελλάδα
και ξερίζωσαν τον Ελληνισμό μέσα από ένα μισαλλόδοξο κλίμα. Ένα κλίμα που προέκυψε γιατί οι Έλληνες να θέλουν να ζουν λεύτεροι
κάτω από το δικό τους ήλιο. Δε θα αναλύσουμε τι νιώσαμε στις γνωστές λέξεις, όπως «παιδομάζωμα» των παιδιών από τους
«συμμορίτες» και άλλα σαχλά. Αλλά θα πούμε ότι ένα π α ι δ ο μ ά ζ ω μ α έγινε όντως στην Ελλάδα από τα τότε παλάτια
των βασιλιάδων, που μάντρωσαν τα ορφανά του εμφυλίου στα «ιδρύματα» της Φρειδερίκης με σκοπό τον γενιτσαρισμό τους
για τη συντήρηση και τροφοδότηση του μόνιμου μίσους και διχασμού μεταξύ των Ελλήνων.
Έργα όπως τα: «ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ» και το «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ» είναι έργα και αφορούν όλους τους Έλληνες.
Μέσα απ' αυτά τα έργα, πέρα από τη γοητεία και το κάλος των αγωνιστών της Προσφυγικής Οδύσσειας και το ανάστημά
τους, θα βρούμε και τα πολλά γ ι α τ ί, όπως και τούτο: Γιατί έγινε ο εμφύλιος σπαραγμός; και γιατί, ενώ ό λ ο ι οι
Έλληνες αγωνίστηκαν για να διώξουν τον κατακτητή και να φέρουν την ελευθερία, μίσησε ο ένας τον άλλον;
Μέσα απ' αυτά τα βιβλία δίνονται εξηγήσεις. Καθώς οι σελίδες τους συγκρούονται με την εποχή αντικατοπτρίζουν μια
ωμή πραγματικότητα σε βάρος της Πατρίδας μας, την οποία μπορούσε να αποφύγει!!
Αγαπητοί αναγνώστες, «δεξιοί» και «αριστεροί» ο γράφοντας δεν είναι κριτικός. Αλλά επειδή για μας τους Έλληνες της Διασποράς,
είτε είμαστε πρόσφυγες, είτε είμαστε μετανάστες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν
κριτικοί να ασχοληθούν με τα γραφτά μας, που πολλά
απ' αυτά θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στα σχολειά μας, σχολιάζουμε οι ίδιοι τα έργα μας. Και δεν ασχολούνται με τα έργα μας
επειδή σκιάζονται και τρομάζουν. Έτσι κι εμείς αποκτούμε όχι μόνο τον τίτλο του «κριτικού» αλλά και του κοινωνικού ανατόμου.
Βάιος Φασούλας Γερμανία, Φλεβάρης 2003
Στην υγειά σου, Ευρώπη,
στην υγειά σου..!
|
Στην υγειά σου Ευρώπη!
Όπως πάντα έτσι και σήμερα, στο ξεψύχισμα του 2002, θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, τόσο για σένα, Ευρώπη, όσο και για μας τους πολίτες σου και γι' αυτούς που προσκυνάς.
Λοιπόν! Ας πιούμε την πρώτη χειμωνιάτικη γουλιά με Παγκόσμιο κρασί στην υγειά σου. Μια γουλιά κερασμένη από την πολυσυζητημένη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης, 12-13.12.2002, μοναδική στο είδος της για τις τελευταίες δεκαετίες ως προς τις αποφάσεις της, που σίγουρα θα μας επιτραπεί να ξαναπιούμε και πάλι στην υγειά σου. Κι αυτή τη φορά έχουμε πολλούς λόγους να το γιορτάσουμε: Την ένταξη της Κύπρου * των Ελληνοκυπρίων, τη διεύρυνση, τον Ευρωστρατό, το «ραντεβού» με την Τουρκία, τις σχέσεις σου με τους άτλαντες συμμάχους σου, με την «Παγκοσμιοποίηση» και με άλλα πολλά.
Εις υγείαν Ευρώπη! Πάλι γεμίσαμε τα ποτήρια μας, σαν και πέρσι, σαν πρόπερσι όπως και πιο παλιά, συντροφιά με τους 15 «παλιούς» ηγέτες σου και τους 10 «νέους» σου και σηκώνοντάς τα ψηλά φωνάξαμε:
Ερωτοτροπούσα Ευρώπη! Ψεύτρα και πλανεύτρα, δειλή και άμυαλη! Πόσο μελάνι δε χαλάσαμε για σένα! Πότε με τον ένα τρόπο και πότε με τον άλλο καταφέρνεις και μεταβάλλεσαι άλλοτε σε Δούρειο Ίππο και γκρεμίζεις τα κάστρα σου, και άλλοτε σε παίχτρια, παίζοντας ένα παιχνίδι, όμοιο με την πόρνη, που προκειμένου να εξοικονομήσει τα προς το ζην, πουλά το ήδη κατάφορα βιασμένο κορμί της.
Έχεις και εσύ τα κοντάρια σου: αυτά των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με τα Δικαστήριά σου, (που αποφασίζεις για «τρομοκράτες», για βασιλιάδες,
για θρησκείες και ακόμα για τον κοινωνικοοικονομικό και πολιτισμικό τρόπο ζωής των πολιτών σου), με τα σύμβολα της ειρήνης και της προκοπής
και άλλων, που όλα μαζί δεν είναι παρά ευρωπαϊκά παιχνίδια αποπροσανατολισμών και καουμπόικες ατάκες, έτσι που να σε καθιστούν αδύναμη να
δείξεις τον πολιτισμό και την ευημερία σου. Όμως...
«Κοίτα, κοίτα τη ζωή μας μες στο Σύμπαν!
«Κοίτα την κοινωνία μας μες στη ζωή μας!
Όσο όμορφη κι αν είναι η ζωή μας,
τόσο άσχημη είναι η κοινωνία μας
Κοίτα να δεις το μεγάλο θαύμα του Σύμπαντος
Και κοίτα να δεις και την κοινωνική σου ασχήμια,
που μένει «ανεξερεύνητη» ως
θανατηφόρα
αρρώστια!»
Prost, Europa! Prost!
Πόσοι, τάχα, ευρωπολίτες δεν αγωνίστηκαν να σου δώσουν το πραγματικό και ανθρώπινο πρόσωπό σου; Και πόσοι τάχα από μας, για χάρη σου, δεν συγκρουστήκαμε αναμεταξύ μας; Πόσοι από μας δε γίναμε κατήγοροι και κράχτες για να προφυλάξουμε το ολίσθημά σου; Και πόσοι από μας δε γίναμε υπερασπιστές και υπηρέτες και σε σπρώχνουμε στον κατήφορό σου; Και πόσοι από μας δεν νοιαστήκαμε -και δε νοιαζόμαστε- πώς και με ποιον τρόπο να σε προσεγγίσουμε καλλίτερα, να σε δείξουμε και να σε βάλουμε στη σωστή πορεία; Όμως, σαν μεγαλόστομη που «ετάχθη» να γίνεις, απ' το ξεκίνημα της πορείας σου ακόμα, άλλαξες.
Η αλληγορία σου -ένα από τα όπλα σου-, σ' έπνιξε στα πηγάδια του αμοραλισμού. Κινήθηκες στο κέντρο σου σαν
μεταχειρισμένος κουβάς, χτυπώντας κάθε φορά σε γλοιώδη και μαύρα τοιχώματα. Αφού πήρες το «μπάνιο» σου-,
σε τράβηξαν στην επιφάνεια «βαφτισμένη» με όλα τα «κοσμικά» μασκαραλίκια. Κι αλίμονο καημένη, άθλια και δυστυχισμένη,
ποιος δε σε βλέπει! Και τρισαλίμονο για μας τους Έλληνες και τη γειτονιά μας, που πάντα φωνάζουμε και λέμε: «Ο Ρήγας ζει στις μέρες μας,
κρίμα ποιος δεν τον βλέπει, κρίμα σ' αυτόν τον Έλληνα που δεν το αφουγκριέται...» ή το άλλο που πάντα λέμε και αφορά τον πολιτισμό μας: «Ξυπνήστε τέκνα και ήλθε η ώρα. Ξυπνήστε όλα τρέξατε τώρα και ήλθε ο δείπνος ο Μυστικός».
Μεταλλαγμένο, πλέον, το πρόσωπό σου σαν κλωνοποιημένο εξάρτημα, ψυχρό και «άρρωστο», πρόσωπο, από μειλίχιο που ήταν, έγινε πρόσωπο άγνωστο για την καταγωγή σου και τραυματισμένο αθεράπευτα από τα μαχαίρια της ατλαντοστρατηγικής και ευρωκοινωνικοπολιτικής σπίλωσης. Μέσα από την τάξη τής νομενκλατούρας, την οποία εσύ «τάισες» και επέτρεψες να διευρυνθεί, υπέκυψες στη δίνη της δήωσης...!
To Your health, Europe!
Τα μοιραία λάθη σου δεν έχουν αρχή και τέλος και η πορεία σου στον 21ο αιώνα, δυσοίωνη, ατέρμονη και αβέβαιη, πιστοποιεί το ανυπέρβλητο Εγώ σου, που σε καθιστά περισσά άχρηστη και ανίκανη να σταθείς στα δικά σου πόδια και να δεις τον Κόσμο στα μάτια. Εγκλωβισμένη σε σύνδρομα του παρελθόντος, όσο κι αν προσπαθείς να δείξεις εικονικά μια άλλη κατάσταση ή εικόνα, η υποταγή σου μαζί και των λαών σου, είναι δεδομένη. Λαών και χωρών που συνεχώς μετατρέπεις σε «όχλο» και κάστρα...
Απ' τα αποκρουστικά σύνδρομα, που σκιάσανε και σκιάξανε τον πλανήτη, (αυτοκρατορικά, δυναστικά και φεουδαρχικά, απολυταρχικά, μοναρχικά και φασιστικά, ρατσιστικά, θρησκευτικά και θεοκρατικά και άλλα πολλά) σύνδρομα ανήθικα, που επέδρασαν σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πρωταγωνιστή τον ρατσισμό, επέδρασαν κάθε φορά και διαφορετικά στην ανθρώπινη ύπαρξη. Οι επιδράσεις αυτές, σε μεγάλο βαθμό, μήτρα είχαν τον τόπο σου και αντί να πάρεις διδάγματα, που θα σε αναδείκνυαν σε μια Παγκόσμια δύναμη με μάτια, νου και χέρια ανοιχτά προς το καλό και την ΕΙΡΗΝΗ της Ανθρωπότητας, συμμετέχεις ξεδιάντροπα στα σημερινά σύνδρομα... στα Βαλκάνια, την Κύπρο, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, και τώρα με τη διεύρυνση, στο Ανατολικό τμήμα σου, αφού προηγουμένως εξασφαλίσεις τον Ευρωστρατό σου και... πατάξεις τα ανθρωποκύματα των ταλαίπωρων και δυστυχισμένων ανθρώπων, γνωστοί ως «λαθρομετανάστες».
Αναρωτήθηκες ποτέ, Ευρώπη, γιατί αυτοί οι άνθρωποι να είναι καταδικασμένοι ως «καταραμένοι»; Ποια αίτια τους έφεραν στα πιο απάνθρωπα στάδια του πολιτισμού σου; Όταν συνυπογράφεις Πολέμους, τάχα για την πάταξη της τρομοκρατίας και καταστρέφονται κράτη, λαοί και πολιτισμοί, δεν ξέρεις ότι αμέσως σαν ποταμοί ξεχύνονται στη φυγή μιλιούνια άμοιροι συνάνθρωποί μας έχοντας στα χέρια τους τη μοίρα τους; Τόλμησες ποτέ να πεις, ΣΤΟΠ! Κύριοι Αμερικάνοι δεν πάει άλλο.
Prost Europa! Prost Ευρωστρατέ!
Τι θα τον κάνεις τον Ευρωστρατό, Ευρώπη, όταν ξέρεις πολύ καλά, ότι ποτέ δεν πρόκειται να τον χρησιμοποιήσεις για δικούς σου σκοπούς; Δεν θα τον παρατάξεις στο πλευρό του ΝΑΤΟ; Δεν θα τον στείλεις στη Μέση Ανατολή για να δεις πόσο μοιάζεις με τους εκεί «μεσανατολίτες»; Ή θα μας δείξεις ότι από τα σύνδρομα του Β`Πολέμου έχεις απαλλαγεί; Για πόσο ακόμα οι λαοί πρέπει να γονατίζουν στη λιτότητα; Για πόσο ακόμα οι λαοί θα καταφεύγουν στα χειρότερα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ανεργία, το έγκλημα, την πορνεία, τα ναρκωτικά και την «λαθρομετανάστευση», ως αποτέλεσμα των Πολέμων; Και πέρα απ' αυτά συγκροτείται ένας «νέος» κόσμος, που μέσα από διάφορες μεθόδους θα επισκιάσει την Ανθρωπότητα και θα επικρατήσει η βία και ο τρόμος και εκ των πραγμάτων θα επιβληθεί η γνωστή μας ρήση: «Ο θάνατός σου η ζωή μου».
Και τα κρούσματα, πυκνά και σφοδρά, φαίνονται με τις καθημερινές ληστείες, με αρπαγές ομήρων και δολοφονίες, με το στράγγισμα των τραπεζών, σύνδρομο σε βάρος των μικρών λαϊκών αλλά και των μεσαίων τάξεων, από τις επίπονες και πολυποίκιλες επιδρομές και αρπαγές από τις τσέπες. Αυτή είσαι, Ευρώπη, «του χρήματος και του πολέμου», μια Δυτική Ευρώπη απρόσωπη και στείρα, κρύα και παραγωγός ποικίλων αντικοινωνικών και αντιδημοκρατικών υποπροϊόντων, με ραγδαία ανάπτυξη.
Na Zdravi Evropo! - Saglikli Aurupa!
Μετά το οικονομικό γδάρσιμο των 15 μελών σου, που τους έκανες «νοικοκυραίους» και τώρα «εφημερεύουν», απλώθηκες και σε άλλες δέκα χώρες να τους προσφέρεις προκοπή!! Θα πλημμυρίσουν οι αγορές σου από ανθρώπινα πλήθη, που θα συγκροτούν την ... πολυπολιτισμική σου κοινωνία -«σύγχρονα» Σόδομα και Γόμορρα- και θα υποστούν την άγρια εκμετάλλευση των τραστ, και θα αναγκαστούν να γίνουν κλέφτες και ληστές από την ασυδοσία των μεγαλοεργοδοτών και του τραπεζικού συστήματος... (που θα «καταθέτουν»!! τα λεφτά τους οι άνθρωποι) και επιπλέον το «κοινωνικό» αποσαθρωμένο σύστημά σου θα τους οδηγήσει σε άλλες ατραπούς και δε θα προλάβεις, Ευρώπη, να «ενσωματώσεις» χώρες της Μεσογείου, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής... όπως ακούμε να λέγεται!!
Διεύρυνση με ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους και στις γυναίκες, αποτελεί των αιώνων ουτοπία. Οι σημερινοί πολίτες τής Ε.Ε. από καιρό έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν προβλήματα φτώχειας και επιβίωσης και η είσοδος του Ευρώ, ένα χρόνο τώρα, αποτελεί αναμφισβήτητη επιβεβαίωση και για την σκληρότητά του και για τη συγκέντρωση του πλούτου στις τσέπες των πλουσίων.
Με το Ευρώ, που οι «παλιοί» πολίτες της Ε.Ε δεν μπόρεσαν να ορθοποδήσουν και γονάτισαν ακόμα περισσότερο απ' την λιτότητα, πώς θα μπορέσουν να την αντιμετωπίσουν οι πολίτες, ιδιαίτερα των φτωχών Χωρών, αυτή την περιβόητη διεύρυνση, τους οποίους εξαπατάς με διάφορα τερτίπια προκειμένου να τους μαντρώσεις σε ένα από κάθε άποψη σιωνιστικό και στρωματοποιημένο από αξίες σύστημα; Οι νέοι πολίτες της διεύρυνσης των πρώην Χωρών της Σ.Ε., φτωχών υλικά πατρίδων τους αλλά πλούσιων σε επιστημονικό και μορφωτικό επίπεδο, σε τι πολίτες θα μεταβληθούν; Αλλά και την ατίθαση πολιτική Τουρκία (αυτή δεν έχει πρόβλημα οικονομικό, δηλαδή είναι Χώρα φτωχή έτσι κι αλλιώς, άλλες είναι οι βλέψεις της, όπως άλλωστε παρουσιάζονται στο χώρο της Μέσης Ανατολής και στη Μεσόγειο), πώς θα αντιμετωπίσεις τις πολιτικές και στρατηγικές της αξιώσεις; Με τα περιβόητα σχέδια Ανάν; Κι αυτό, Ενωμένη Ευρώπη, είναι μια άλλη επιπρόσθετη δολοφονία που κάνεις.
To Your Health, Europe! - Salud Europa, Salud!
Στην Παγκόσμια ημερήσια διάταξη το δυτικό μένος του Πολέμου μεγαλώνει. Γνωρίζεις πολύ καλά τις αρνητικές επιπτώσεις της αναγκαστικής «Παγκοσμιοποίησης» των όπλων και του χρήματος, αλλά όχι μόνο δεν κάνεις τίποτα εναντίον της, αλλά στο χορό των γήινων δαιμόνων συμμετέχεις κι εσύ σαν φτωχή «βλάμισσα», καραδοκώντας να βρεθεί κάποιος «βλάμης» να δέσεις τη μοίρα σου!!
Η «Παγκοσμιοποίηση» αποτελεί ένα μπερδεμένο κουβάρι «ζωντανών» δηλητηριωδών ιστών και αυτό το κουβάρι καλούνται οι άνθρωποι να το πάρουν στα χέρια τους και να το ξεμπερδέψουν. Κι όπως πολύ σωστά λέγεται από πολλούς αναλυτές, το νέο και εφιαλτικό στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ εγκαινιάζει τη δύναμη του ισχυρότερου, και εισάγει το νόμο της ζούγκλας στις διεθνείς σχέσεις. Αυτό είναι πλέον πασιφανές και διεθνώς αναγνωρισμένο. Ο στρατηγικός «περίπατος» των ΗΠΑ ανά τον Κόσμο έχει αποδιοργανώσει και οδηγήσει στο οικονομικό χάος και τις Χώρες (των διαμαντιών και του μαύρου χρυσού) της Λατινικής Αμερικής. Δεν νοείται «Παγκοσμιοποίηση» αν ο οδοστρωτήρα της «Pax Americana» δεν περάσει και από τα συντρίμμια της Λατινικής Αμερικής.
Εν κατακλείδι, είναι πλέον γεγονός ότι για όλα τα παραπάνω που αναφέραμε οι επιλογές για την σταθερότητα και την ειρήνη στον Πλανήτη είναι δυο. Και είναι ακριβώς αυτές που δήλωσε και ο πρόεδρος Αμερικανός: ή μαζί μας, ή με τους τρομοκράτες. Και επειδή δεν είμαστε μαθημένοι να χάφτουμε μύγες και παραμύθια, λέμε ότι ο Κόσμος μπορεί να ζήσει και χωρίς τους Αμερικάνους και την πολιτική τους και να προκόψει, και να ευημερήσει, και να συνυπάρξουν όλοι οι λαοί με αγάπη και ειρήνη. Η αναφορά μας αυτό τον σκοπό έχει. Μόνο τότε θα μπορέσει και η Ευρώπη να ανασυγκροτηθεί και να αναδιοργανωθεί σε Ευρώπη των λαών της και να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στα διεθνή γίγνεσθαι.
Λοιπόν, στην υγειά σου, Ευρώπη, στην υγειά σου. Και όπως αναφέραμε κι άλλες φορές, αυτή είσαι, Ενωμένη Ευρώπη. Με τα τρωτά σου και άτρωτα. Μ' αυτά που συγχωρούνται και με τα ασυγχώρητα. Με τα ψέματά σου, που τα παρουσιάζεις σαν θαύματα. Με τις επιδρομές σου στις τσέπες των φτωχών και την αρπαγή εθνικών ακεραιοτήτων και πολιτισμών. Στο όνομα της δημοκρατίας και των άλλων λοιπόν αγαθών στήνεις άϋλους πύργους στους βωμούς των παθών. Μια Ευρώπη ορφανή από πνευματική τροφή, που δεν μπορεί να αντισταθεί στη φθαρτή ύλη. Ύλη που καταπίνει, αλλοιώνει, σβήνει και καταβροχθίζει την ανθρώπινη νοημοσύνη μέχρι την πλήρη εξαφάνισή της...!
Μην προκαλείς τους πολίτες, Ευρώπη. Οι κοινωνικές εκρήξεις στο χώρο σου και οι διεθνείς αποτροπιαστικές καταστάσεις θα σε φέρουν σε αναπόφευκτες αντιπαραθέσεις.
Ας πάρουμε τα ποτήρια μας για άλλη μια φορά και ας βροντοφωνάξουμε μπας και πλαντάξουν τα μιάσματα, που θέλουν να χαλάσουν τον Κόσμο μας..!
Στην υγειά σου, Ευρώπη, στην υγειά σου..!
Prost, Europa! Prost!
To your health Europe!
Salud Europa, salud!
Na zdravi Evropo!
Saglikli Aurupa!
Χρόνια Πολλά - Καλή Χρονιά (*παραπομπές σε ιστοσελίδες με αναλυτικά άρθρα)
Ε .Ε. - Γερμανία Δεκέμβρης 29.12.2002
www.fasoulas.de vaios@fasoulas.de
Ευρωβαλκανικό σύνδρομο:
Μακεδονία ή «Μακεδονία»;
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Οι εναπομείναντες για ολόκληρη την ανθρωπότητα, που μάταια εξακολουθούν να λένε τα Σκόπια «Φυρόμ» και όχι Μακεδονία, είναι Έλληνες και ιδιαίτερα τα ΜΜΕ, κυβερνήσεις και πολιτικοί. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και οι συγκροτημένες σε ένα σύμπλεγμα πολιτειών, όπως η Ε.Ε., η ΗΠΑ, ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ κλπ, από τις πρώτες μέρες του Πολέμου στη Βοσνία Ερζεγοβίνης, την αποκαλούν-προσφωνούν «Μακεδονία».
Μάλιστα οι πρώτες πρεσβείες που άνοιξαν ήταν ευρωπαϊκές!! Στον «επαναστατικό» πόλεμο που διεξήγαγαν οι κοσσοβάροι «επαναστάτες» στο Κόσοβο υπέρ της «μεγάλης» Αλβανίας, οι οποίοι, «επαναστάτες», είχαν εκπαιδευτεί σε ευρωπαϊκά στρατόπεδα και ενισχυθεί με σύγχρονο πολεμικό εξοπλισμό, όσο και να φαίνεται άσχετο με την υπόθεση των Σκοπίων, δεν παύει να παίζει έναν κατασταλτικό ρόλο στο χώρο των Βαλκανίων και βεβαίως στην διεθνή καθιέρωση της «Φυρόμ» σε «Μακεδονία». Ας μη παίζουμε με τα λόγια όπως παίξανε οι ελληνικές κυβερνήσεις και εξακολουθούν να παίζουν κοροϊδεύοντας τους Πολίτες. Καπνός χωρίς φωτιά δεν βγαίνει. Ας καθαρίσουν οι Έλληνες πολιτικοί τα πιάτα τους για να ξέρουμε κι εμείς τι έχουμε.
Αν και δεν θα πείραζε ένα ελληνικό όνομα, όπως αυτό που συζητάμε, να το χρησιμοποιούσαν οι γείτονές μας προβάλλοντας την Ελλάδα, την Μακεδονία μας, και από ένα άλλο σημείο, όμως οι καιροί έχουν αλλάξει και δεν εμπιστευόμαστε ούτε τους εαυτούς μας.
«Μακεδονία» λοιπόν ακούμε να τη λένε εδώ στη Γερμανία και οι Γερμανοί πολιτευτές και βουλευτές ακόμα και της σοσιαλδημοκρατίας. Αν προβάλεις τη Μακεδονία σαν Ελληνική, αυτή τη Μακεδονία που όλοι μας εξακολουθούμε να λέμε, αυτή που μάθαμε στα σχολειά μας και μας δίδαξαν οι παππούδες μας, χαρακτηρίζεσαι εθνικιστής, φασίστας, και ρατσιστής. Κι αυτά βέβαια μέσα από την κεντρική Ευρώπη-Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμα και στην πρόσφατη Eurovision στην Κων/πολη (της οποίας την πολυδιαφημιζόμενη παρουσία της Ελλάδας δεν προτιθέμεθα να σχολιάσουμε) όλες οι συμμετέχοντες Χώρες (πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης, Βαλκανικές, αλλά και ευρωπαϊκές) την προσφωνούσαν: Μακεδονία. Από και μετά εκείνο που μένει είναι ή να παρατήσουν οι Έλληνες τις διεκδικήσεις τους ή να εντείνουν τους αγώνες τους να τελειώνει αυτό το μέγα μασκαραλίκι του οποίου δημιουργός είναι η «Παγκοσμιοποίηση» και οι «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες.
Την αφορμή γι αυτό το σχόλιό μας την πήραμε από επιστολή διαμαρτυρίας (17.05.2004) της «Πανμακεδονικής Ένωσης Αμερικής» την οποία διαβάσαμε στην ιστοσελίδα http://www.sofiatimes.com και την παραθέτουμε:
«Επιστολή διαμαρτυρίας προς το Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ), Βαλτερ Σιμερ, απέστειλε η Πανμακεδονική Ένωση Αμερικής, εκφράζοντας την απογοήτευσή της για το θέμα που προέκυψε μετά από ανακοίνωση (27/4/2004) της κυβέρνησης στα Σκόπια ότι θα προσφωνείται ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατά τις επαφές της με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η εξέλιξη αυτή δρομολογήθηκε μετά την επίσκεψη κυβερνητικής αντιπροσωπείας των Σκοπίων στη Γραμματεία της ΕΕ, ενώ αμέσως μετά, ακολούθησε επίσημη ανακοίνωση της γραμματείας, σύμφωνα με την οποία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κάνει χρήση της προσωρινής ονομασίας FΥRΟΜ (ΠΓΔΜ). Στην ίδια επιστολή, η Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής καταγγέλλει την τακτική καθυστέρησης της πολιτικής ηγεσίας στα Σκόπια σχετικά με την επίλυση του προβλήματος, στιγματίζοντας γενικότερες προσπάθειες αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή, ενώ προτείνει και τη χρήση του ονόματος Vardaska κατά τα δεδομένα πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επιστολή επισημαίνει επίσης την ανάγκη τήρησης από την ΕΕ των υποχρεώσεων υποστήριξης της Ελλάδας στο ζήτημα του ονόματος, τονίζοντας «τη δύναμη της πένας έναντι του σπαθιού» και καλώντας το Συμβούλιο της Ευρώπης, να δείξει πνεύμα ηγεσίας και δικαιοσύνης στην εφαρμογή της προσωρινής συμφωνίας 816 του ΟΗΕ».
Στην «Πανμακεδονική Ένωση Αμερικής» ευχόμαστε κάθε επιτυχία.
Η αποθράσυνση του ευρωατλαντικού γαλαξία
και οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Το θράσος των Βρετανών δημοσιογράφων (εδώ πρόκειται για τη γνωστή Βρετανική- αρπαχτερή- ιμπεριαλιστική πολιτική του 21ου αιώνα) να εισέλθουν στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όπως ο αγάς με το σπαθί στο χαρέμι του, γράφοντας στ' αχαμνά τους τούς πάντες, είναι αποτέλεσμα της ανεκτικότητας και της υποταγής των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Ασφαλώς ευθύνες δεν έχουν μόνο οι παλιές κυβερνήσεις-ανδράποδα- ξενοκίνητες που χαντάκωσαν τον τόπο μας με ωμές αλυσιδωτές επεμβάσεις κατά της Χώρα μας, αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση του Πασόκ (η οποία δεν κατάφερε ούτε το ελάχιστο: να επιστραφούν τα μάρμαρά μας) καθώς και η σημερινή, που ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Στο πρόσφατο παρελθόν και οι δυο μαζί, (κυβέρνηση και αντιπολίτευση), συναγωνίστηκαν ποια θα είναι η καλλίτερη απέναντί τους, φτάνει να μην ξεχνούν τις αναφορές τους όλο το διάστημα της Ολυμπιάδας, που θα μας πήγαινε (φτάσαμε) στους Ολυμπιακούς Αγώνες με ένα κάρο εξωγενή καρκινώματα.
Αναφορές για την εγχώρια τρομοκρατία, που την έκαναν βρετανοαμερικάνικο σύνδρομο, αναφορές για την βοήθεια και συμπαράσταση των Βρετανών, στην προκειμένη περίπτωση, που πάντα ζητούσαν στα πλαίσια της ασφάλειας των Ο.Α. υποβαθμίζοντας οι ίδιοι την εσωτερική ασφάλεια έναντι των ξένων. Ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε τραγελαφικά πράγματα, ιδιαίτερα με τους 'Aγγλους, που για την Ελλάδα αποτελούν το πιο μελανό, αμαρτωλό και βρώμικο κομμάτι της ιστορίας μας με την εμφύλια σύρραξη, που κόστισε στους Έλληνες πολλά.
Αυτοί οι «αιώνιοι φίλοι» μας, που αμαυρώνουν και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που την παγιδεύουν στα ιμπεριαλιστικά τους νύχια και τη μετατρέπουν σε ευρωατλαντικό γαλαξία, αυτοί λοιπόν οι τυχοδιώκτες των λαών έρχονται σήμερα στην Ελλάδα να ελέγξουν τα μέτρα ασφαλείας, κατά πόσο είναι ικανά και σε θέση να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των Ο.Α.
Αίσχος για τους κύριους 'Aγγλους που φτάσανε, οι άμοιροι, να θέλουν να στείλουν και ελεύθερους σκοπευτές, προκειμένου να φυλάξουν τους αθλητές τους και αίσχος για όσους τους ανέχονται και αλληλοχαδεύονται στ αφτιά τους. Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε την ελληνική κυβέρνηση που δεν έμεινε αδιάφορη και μέσο του υπουργού της κ. Γ Βουλγαράκη προειδοποίησε: «Η ασφάλεια των Αγώνων δεν είναι παιχνίδι. Θα ήθελα να συστήσω σε όλους τους δημοσιογράφους, ειδικά από τον ξένο Τύπο, οι οποίοι νομίζουν ότι αντιμετωπίζονται τα πάντα επικοινωνιακά, ότι δεν είναι έτσι. Δεν είναι εδώ ρεπορτάζ και εφημερίδα, είναι ολυμπιακή εγκατάσταση" είπε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας παράλληλα τον ενδεχόμενο κίνδυνο ανεπανόρθωτων επιπτώσεων για τους ίδιους τους δημοσιογράφους από μια πιθανή επανάληψη μιας τέτοιας προσπάθειας».
Αμήν λέμε εμείς, να μάθουν οι 'Aγγλοι να σέβονται επί τέλους τη Χώρα μας. Μόνο που αυτό το αμήν εξακολουθεί και μένει αμήν. πάρ αυτά εμείς ανεπιφυλάκτως θα μηνύσουμε δυο πράγματα: πρώτον αν οι «φίλοι» μας 'Aγγλοι φοβούνται τόσο πολύ από την έλλειψη μέσων προστασίας, ας μη στείλουν τους αθλητές τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δε χάλασε ο κόσμος, βρε αδελφέ, και δεύτερον με τη μη συμμετοχή τους στους Ο.Α., μεταβάλλονται και καθίστανται από κάθε άποψη ειρηνικοί και ακίνδυνοι.
Το ίδιο μήνυμα απευθύνουμε και στους Αυστραλούς και στους Αμερικάνους και βεβαίως στους Γερμανούς (αναφερόμαστε στις κυβερνήσεις) προσθέτοντας ότι οι Ο.Α. δεν πρόκειται να σταματήσουν αν λείψουν δυο τρία κράτη. Επίσης προσθέτουμε ότι θα πρέπει να ντρέπονται, που θέλουν να λέγονται και πολιτισμένοι, να σαμποτάρουν τους Ο.Α. του 2004 στην Ελλάδα με διάφορες ταξιδιωτικές συνταγές που τρομοκρατούν τους πολίτες. Τους δικούς τους Πολίτες. Αυτές οι χώρες, όπως η Αυστραλία, η Αμερική και βεβαίως ο Ευρωατλαντικός γαλαξίας με κεντρικό «άστρο» την Αγγλία και δορυφόρο τη Γερμανία, που κι αυτή δεν απέφυγε τον πειρασμό τής κατασκοπείας στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, δεν έχουν να θυμούνται τίποτα από τους Έλληνες μετανάστες; Δεν θυμούνται ότι, εκτός της οικονομικής τους συνεισφοράς στα έθνη τους επί σειρά δεκαετιών, μέσα από αυτούς, τους Έλληνες εμιγκράντες, αναδείχτηκαν και οι δικοί τους πολιτισμοί;
Το αν οι Ο.Α. αποτελούν κάποιο πρόβλημα, αυτό έχει να κάνει με εμάς και με κανέναν άλλον. Η σύγκρουση απόψεων ανάμεσα στους Έλληνες υφίσταται μεταξύ πνεύματος και ύλης, στην καταστροφή του οικολογικού συστήματος, στην ερήμωση της ελληνικής επικράτειας, στη φτώχεια και στην ανεργία που θα μεγαλώσει και προπαντός στα μέτρα καταστολής και κατασκόπευσης των Πολιτών που προστέθηκαν από εντολές των «φίλων» μας, κάτι που οι Έλληνες δεν τα δέχονται.
Από κει και μετά, έπρεπε δεν έπρεπε να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια Χώρα μικρή που με το βάρος της ύλης της γονάτισε ο λαός της, οι Ο.Α. θα διεξαχθούν με την δέουσα προστασία. Ευχή μας είναι να παν όλα καλά, να μείνει το έπαθλο της ειρήνης όρθιο και φωτεινό (κι αυτό θα είναι η μόνη επιτυχία) και αν κάτι συμβεί, την ευθύνη δεν θα την έχει η Ελλάδα, αλλά οι προαναφερόμενοι «φίλοι» που προκαλούν. Από κει και μετά, κατά την ταπεινή μας άποψη, όλα γίνονται εκ του πονηρού κι αυτό να το καταλάβουν οι οποιοδήποτε βρικόλακες που μέσα από ανήθικες ταξιδιωτικές συνταγές και εισβολές δημοσιογράφων στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις καραολούν να αρπάξουν ευκαιρίες. Η ταλαιπωρημένη Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα να πληγεί τρομοκρατικά. Ο λαός μας απέναντι στους λαούς της Οικουμένης την αξιοπρέπειά του δεν την έχει χάσει. Αυτοί οι «φίλοι» ή «σύμμαχοι» με τα τερτίπια τους το επιδιώκουν.
Πολύ θα θέλαμε να ακούγαμε το Ολυμπιακό πνεύμα, τι γνώμη, άραγε να έχει.
Γερμανία 20.12.2004
Αγαπητέ μου φίλε Κώστα. Εν όψει των γιορτών και της Πρωτοχρονιάς για τους φίλους αναγνώστες που σεργιανούν και ξεχνιούνται στον απέραντο κήπο σου, σκέφτηκα να σου στείλω ένα πακέτο και με δικά μου λουλούδια, που ακόμα δεν είδαν το φως της «αγοράς». Μαζί μ' αυτά και τις καλλίτερες ευχές μου για όλες και όλους της Ομογένειας. Χρόνια Πολλά! Καλή Χρονιά! Βάιος Φασούλας
1. Αχ! χαρά μου, χαρά
Αχ! χαρά μου, χαρά
Κόρη μου, ρούσα, γαλανή, αχ να 'ξερες πώς νιώθω!
Και τι χαρά, αστέρι μου, στα στήθια μου που έχω!
Όπως τα πέλαγα που χύνονται στων αμμουδιών αγκάλες
Όπως ο ήλιος που σκορπά τη χρυσαφένια λάμψη
Σαν τη σελήνη που κερνά τ' ασήμι της σε ουρανό και γη
Ναι! Νιώθω σαν άνεμος π' αγγίζει των κοριτσιών κορμιά
Σαν τη βροχή που απορροφά την αύρα της η γη
Σαν το αρνάκι που στης μάνας του το στήθος της βυζαίνει
Σαν ρόδο καταπόρφυρο, σαν κρίνος, σαν πουλί
Σαν μέλισσας το βόμβισμα, το μέλι μου να στάζει
Κι όλα μου δίνουνε χαρά, δύναμη και αντοχή
Αχ! χαρά μου, χαρά, κόρη μου, γαλανή
Η γαλατένια ανάσα σου, μύρωμα της ζωής
Και η ματιά σου ουράνια, άστραμμα της ψυχής
Στο χέρι σου θαρρώ τον κόσμο όλο κρατάς
Μοίρες χαράς, μοίρες ζωής, θωρώ στο πρόσωπό σου
Κι εμέ και τον πατέρα σου, σαν φάρος μας φωτίζεις
Να 'ναι απαλό το διάβα σου γιομάτο από αρμονία
Και να σου δώσει τη χαρά, αγάπη, ευτυχία.
Ω συ χαρά μου, κόρη μου, ρούσα μου, τρυφερή
Πολλά τραγούδια θα σου πω μέχρι να μεγαλώσεις
Μύριες ευχές θα λογιστώ, σαν μάνα να τις έχεις
Μόνο αγάπη να κρατάς, πάντα να 'χεις να δώσεις
Θα 'ρθει στιγμή, θα χρειαστεί, σε κάποιο ηλιοβασίλεμα
πα στ' άσπρα μαλλιά μας σταλιά κι εσύ να δώσεις.
Έλα, γλυκό αγγελούδι μου, να στείλεις την αγάπη
Πα στο χαρτί να κάνουμε το όμορφο χεράκι
Του πατερούλη μοναξιά να διώξουμε λιγάκι
Ω τι χαρά θα νιώσει εκεί, θαρρώ φτερά θα βγάλει
Της ρούσας μας χεράκι θα τρέξει να αρπάξει
Τώρα γλυκά να κοιμηθείς κι εγώ ο άγγελός σου
Μούσες να 'ρθουν στον ύπνο σου για να σε τραγουδήσουν
Στα όνειρά σου τα γλυκά θα 'ρθει κι ο πατερούλης
Κι αντάμα θα 'μαστε κι οι δυο και θα σε νανουρίζω
Αχ! χαρά μου, χαρά...
2. Η μικρή μου κόρη
Αγγελουδάκι μου γλυκό, του παραδείσου κόρη
στολίδι είσαι της καρδιάς και φάρος μες στο σκότος
είσαι ο ανθός της φαμελιάς, ξανθή και γαλανή μας
δύναμη τα γελάκια σου, ελπίδα της ζωής μας
Και τα λογάκια σου σαν λες, φτάνουν σαν μελωδίες
μέσα τα φύλλα της καρδιάς, με μιας μας τα ανοίγεις
την παγωνιά και μοναξιά τη διώχνεις και γεμίζεις
από χαρά εμάς τους δυο, που άφθονα σκορπίζεις
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα!
Όταν σε δει πως τράνεψες, θα κλαίει σαν παιδούλα
όταν σ' ακούσει να μιλάς, γλυκά το όνομά της
το γέλιο της θα ξαναρθεί, θα στυλωθεί η καρδιά της
Μέσα απ' τα ξένα, μάτια μου, κι εσύ πια μεγαλώνεις
και τρίβεσαι με βάσανα, που τώρα δεν τα νιώθεις
όταν ρωτάς κι αναζητάς, η μάνα να σου φέρει
το γάλα και στην αγκαλιά λογάκια να σου λέει.
Σαν το θεριό ο πόνος μου το είναι μου σπαράζει
σαν λείπε η μάνα απ' το παιδί, όλη η γη χλομιάζει
το ρόλο της πήρα, εγώ για σένα ξενυχτάω
και όλες τις ανάσες σου, τις νύχτες μου μετράω
Στον ύπνο σου πολλές φορές τη μάνα σου φωνάζεις,
πότε γελάς και πότε κλαις και πότε αναστενάζεις
κι άλλοτε τα χεράκια σου ανοίγεις να την πιάσεις
στα όνειρά σου η μάνα σου, είναι πάντα κοντά σου
Ω τι χαρά, τι αντοχή, θα πάρει η μανούλα
ώρες μας μένουν, θησαυρέ, και φτάνει η αυγούλα
εσύ, αυτή κι εγώ πάλι θα ενωθούμε
σε μια αγκαλιά θα σμίξουμε και δεν θα χωριστούμε...
3. Στο παγκάκι της πλατείας
Αχ! Εσύ παγκάκι τυχερό κι εσύ γλυκιά πλατεία
να ξέρατε, πόσο πολύ μου δώσατε χαρά και ευτυχία!
Που νόμισα, για μια στιγμή, πως με περιγελάτε
και μιας κοπέλας την καρδιά άδικα τυραννάτε
Κι εσείς δέντρα που ρίχνατε, αραιά και πού τα φύλλα
πώς νόμισα, η άμοιρη, πως έρχονταν μαυρίλα
κι εσάς πουλάκια, θάρρεψα, δε βγάζατε λαλιά
ω πόσο πολύ υπόφερα, βαθιά μες στην καρδιά!
Να 'σαι καλά, παγκάκι μου, μου έφερες την τύχη
κι εσείς δεντράκια και πουλιά ανοίξατε τα τοίχοι
όπου μέσα τους είχανε κλεισμένη την ελπίδα
και τον καλό μου φέρατε σαν πύρινη αχτίδα.
Κοντά σας θα 'ρχομαι συχνά να λέω τα μυστικά μου
και όμορφα και άσχημα που θα δεχτεί η καρδία μου
μα πιο πολύ θα τραγουδώ εδώ τον έρωτά μου
αυτόν που τώρα γνώρισα και βρίσκεται κοντά μου...
4. Τα κρίνα της καρδιάς μου
Λουλούδι αγνό στα λούλουδα
σκόρπα τη μυρουδιά σου
τον κήπο τον απάτητο
δώσε στον άρχοντά σου
Έλα, έλα άρχοντά μου
μες στον κήπο της καρδιάς μου
στην αγκάλη σου να γείρω
κι απ' αγάπη να μεθύσω
Ω συ καλέ μου κι ακριβέ
κι άρχοντα γαλανέ μου
για σε ανθάκια μάζεψα
και κρίνα απ' την καρδιά μου
’λλα μιλούν για έρωτα,
άλλα μιλούν γι' αγάπη
και τα ρωτώ, ποιο απ' τα δυο
λάβωσε την καρδιά μου
Κι αυτά όλα ανοίξανε
τα ροδοπέταλά τους
και μ' έλουσαν μ' αρώματα
παρθενικά και χάδια
Η αγάπη είναι ο έρωτας
κι ο έρωτας η αγάπη,
με λένε και με σκέπασαν
με κρίνα και στεφάνια
Τα λούλουδά σου ωρίμασαν
καιρός να τα χαρίσεις
μην τα κρατήσεις στη σκιά
κι άδικα χαραμίσεις
Λουλούδι αγνό στα λούλουδα
σκόρπα τη μυρουδιά σου
τον κήπο τον απάτητο
δώσε στον άρχοντά σου
Στης νιότης σου το άστραμμα
τη δίψα του να σβήσει
κει την αγάπη θε να βρεις,
του έρωτα τη γλύκα
Αυτά μου είπανε, για σε
λούλουδα και μπουμπούκια
καθώς στον κήπο μάζευα
τα πιο ακριβά μου κρίνα
Έλα, έλα άρχοντά μου
μες στον κήπο της καρδιάς μου
στην αγκάλη σου να γείρω
κι απ' αγάπη να μεθύσω
Έλα, έλα ακριβέ μου
μες στον κήπο μου να ζήσεις
την καρδιά μου θα σου στρώσω
κρεβατάκι να ξαπλώσεις
5. Της αγάπης
Πως θα' θελα, μανούλα μου, τη μοίρα μου να αδράξω
απ' τα μαλλιά, και να της πω, με δύναμη να κράξω
όσα κι αν έχεις μυστικά, που ορίζουν το στρατί μου
όσα κι αν έχεις βάσανα, που σκιάζουν τη ζωή μου
Δείξε τα όλα, μοίρα μου, για μένα τι έχεις γράψει
μύριες φορές σαν ορφανή, πόσο δεν έχω κλάψει!
Κάτι θα έχεις και για με, ω μοίρα μου, γραμμένη
κάτι καλό και ακριβό, ν' ανοίγει την καημένη
Μέσα στα σπλάχνα την καρδιά, που όλο ψυχοραγίζει
και ψάχνει, ψάχνει αδιάκοπα, τα φύλλα της γυρίζει
μήπως και κάπου έκρυψες και τη δική μου αγάπη
ω μοίρα μου, βοήθα με, να βρω κι εγώ μια άκρη
Σα να θαρρώ, μανούλα μου, τη μοίρα μου να φέρει
το ταίρι μου, που αγαπώ και έχω υποφέρει
ο κήπος μου τον καρτερά με κρίνους ανθισμένους
με λούλουδα, τριαντάφυλλα και λόφους μυρωμένους
Στρωσίδια του 'χω το κορμί κι όλο τ' άρωμά μου
και γι' απανωσκέπασμα, τ' άπλωσα την καρδιά μου
μη μου κρυώσει, ο καλός, καθώς θα μ' αγκαλιάζει
και τούτος ο παράδεισος, μαζί μας θα στενάζει
Έλα, καλέ μου κι ακριβέ, που όλο σε καρτεράω
αβάσταχτη η αγάπη μου και άδικα πονάω
έλα να 'γιανεις την καρδιά, που η δόλια σπαρταράει
τραγούδια λέει στον ύπνο της, τραγούδια σαν ξυπνάει...
6. Η νύφη στην πεθερά
Πεθερούλα μου χρυσή και μητέρα μου καλή
είσαι τώρα πια για με η καινούρια μου μανούλα
και κοντά σου θε να ζήσω σαν κορούλα ακριβή
τα χατίρια θα σου κάνω και θ' αρχίζω απ' την αυγούλα
Την αυλή μας θα σκουπίζω, τα λουλούδια θα ποτίζω
και το βάζο θα στολίζω με τα άνθη της αυγής
και το σίδερο θα πιάνω κι όλα θα τα λαμπυρίζω
φρέσκα ρούχα στον πατέρα να τον δεις να λιμπιστείς
Το νεράκι, θα σου φέρνω, γάλα ή καφέ να πιεις
την καρδιά σου να δροσίζεις και τη γλύκα να χαρείς
απ' της νύφης σου χεράκια, θα σου λέω και τραγουδάκια
άνοιξη, χειμώνες κρύους κι όλα τα καλοκαιράκια
Θες στα ψώνια μας να πάμε αγκαζέ σαν αδελφές
και το γιόμα θα γυρνάμε ξάλαφρες και χαρωπές
τον τρανό και νιο αφέντη θα φιλεύουμε με χάρη
με κρασί φωτιάς θα λούζω το μικρό μας τον χαδιάρη
Ω καλή μου μητερούλα, του ανδρός κι εμού εικόνα
μοίρα μας, εσύ θε να 'σαι, στο δικό μας ελαιώνα
μύριες συμβουλές να δίνεις, με αγάπη και στοργή
τα εγγόνια σου να βρίσκουν την αγκάλη ανοιχτή
Νεοτάτη πεθερούλα, μητερούλα μου καλή
εσύ είσαι πια για μένα η καινούρια μου μανούλα,
δώρα έφερα για σένα, την ψυχούλα μου αγνή
δώρο φέρνω το κορμί μου, την [v1] καρδιά μου καθαρή
Μάνα μου, καλή μου μάνα, μάνα, τ' άνδρα μου, χρυσή
με τα κάλλη σου που έχεις και την ομορφιά
μοιάζεις κι εσύ σα νύφη με περίσσια αρχοντιά,
φίλη μου θέλω να γίνεις, στοργική και ακριβή
Να 'ξερες πώς μ' αγαπάει η μανούλα στο χωριό!
νύχτες έπλεκε για μένα τα προικιά στον αργαλειό
Πώς βουίζουνε στ' αφτιά μου, λέξεις κάμποσων στιγμών
λέξεις που έβγαιναν με πόνους, δακριών και στεναγμών.
«Πάνε κόρη μου», μου είπε, «στο καινούριο σπιτικό
τη χαρά να συναντήσεις και ποτέ σου το κακό
με τη μάνα του ανδρός σου, φίλες να 'σται κι αδελφές
και το σέβας σου να δείχνεις πάντα σε όλες τις στιγμές.
Παντοτινή καλοκαιριά, να 'χετε ολοένα
κι αν κάνα σύννεφο ποτέ θολώσει τον αιθέρα
η αγάπη σας η δυνατή θα φτάνει μακριά
πα απ' τα μαύρα σύννεφα και απ' την καταχνιά
Τα λυκαυγές θα ανοίγεται, θα λιώνουνε τα σκότη
ποιος θα τολμήσει, άραγε, κακό να κάν' στη νιότη,
πάρε, κορίτσι μου, χρυσό, της μοίρας το στρατί
μακριά θα 'ναι απ' τη στράτα σου, σκιά και αστραπή»
Μοναδικό μου όνειρο να ζήσω την αγάπη,
κείνη που βγαίνει απ' την ψυχή και είναι από σμαράγδι
στον άνδρα μου τον γαλανό απάνω του ν' απλώσω
κι ήλιος να γέν' ο αφέντης μου, στη λάμψη του να λιώσω
7. Χωριατοπούλα
Τι σ' έφερε στη στράτα μου, κορίτσι του χωριού;
Και μ' αναστάτωσες με μιας, καρδιά, ψυχή και νου;
Κόρη νεράιδας να 'σουνα, μάγισσας ή γοργόνας,
Μούσας, θεάς, βασίλισσας, χρυσός σιτοβολώνας
Πάλι κάτι θα σου 'λειπε...μα εσύ τα έχεις όλα.
Θαρρώ πως έχεις μέσα σου βουνό από πετράδι
Το χαμογέλι σου, γλυκό, κι αστράφτει σαν διαμάντι
Κι η ματιά, σαν με κοιτάς, καίει τα σωθικά μου
Τα μελωμένα λόγια σου, γλυκαίνουν τα μυαλά μου
Ω συ, χωριατοπούλα μου, τι σε 'φερε κοντά μου;
Ποιον άνεμο να πάω να βρω, να τον ευχαριστήσω;
Και ποια λιαχτίδα πύρινη, να τρέξω, να υμνήσω;
Ποιο φεγγαρόφως φωτεινό με τα ασημικά του
Σε έντυσε σαν άστρο του, σαν αγαπητικιά του
Και άστραψε η στράτα σου κι ήρθες εδώ κοντά μου;
Μην πέσουνε σε μαρασμό κάμποι, βουνά, ραχούλες;
Και τα λαγκάδια, οι ρεματιές, του κάμπου οι κυρούλες;
Πώς θάν' τ' αγόρια του χωριού, μην θα μοιρολογάνε;
Θα 'χει η νύχτα ξαστεριά, πουλιά θα τραγουδάνε;
Ω συ, χωριατοπούλα μου, μου 'φερες τη χαρά μου
Μα να, θαρρώ, δεν γίνεται τίποτα από αυτά
Ευχές, ακούω γύρα μου, να ζήσουμε καλά
Τραγουδιστά ακούγεται τ' αγέρι με μαγεία
Κι ο ήλιος τις αχτίδες τις ρίχνει με λατρεία
Ω συ, χωριατοπούλα μου, μου 'φερες ευτυχία......
(Σημ. Τα παραπάνω ποιήματα είναι ενσωματωμένα σε ένα μυθιστόρημα (ο τίτλος θα δημοσιοποιηθεί κάποια άλλη φορά) και διασκευασμένα πεζά. Αν κάποια ή κάποιος χρειαστεί κάτι, παρακαλώ να με ενημερώσει. Είναι καταχωρημένα στην εδώ βιβλιοθήκη και ενσωματωμένα σε ενότητες στη Β` Ποιητική Συλλογή. Β. Φ.)
Δυό Έλληνες συγγραφείς της Διασποράς βραβεύτηκαν στην Αθήνα:
ο Βάιος Φασούλας και η 'Aννα Χρηστάκη Κόρνουελ
Δευτέρα, Οκτώβριος 25, 2004
Δυο Έλληνες συγγραφείς της Διασποράς βραβεύτηκαν την Κυριακή το
βράδυ από την Πνευματική Εστία Π.Τρανούλη
σε εκδήλωση που έγινε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην Αθήνα.
Μοιράστηκαν το βραβείο που συνοδεύεται με έπαθλο 30.000 ευρώ οι συγγραφείς Βάιος
Φασούλας από τη Γερμανία για το βιβλίο του
ΣΤ' ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και η 'Aννα Χρηστάκη Κόρνουελ απο τις ΗΠΑ για το βιβλίο της
ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΤΕΡΑ.
Το βραβείο μυθιστορήματος Παναγιώτη Τρανούλη έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και αφορά έλληνες
και ξένους συγγραφείς, τα έργα των οποίων έχουν μεταφραστεί στην ελληνική γλώσσα.
Εδώ να σημειώσουμε ότι και οι δυο βραβευθέντες είναι μέλη της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών
Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων
(ΕΕΛΣΠΗ).
Στράτος Δουκάκης. Αθήνα.
Φωτογραφείες
απο την βράβευση
Δείτε επίσης για την βράβευση των συγγραφέων της ΕΕΛΣΠΗ στις σελίδες :
| |
Αποσπάσματα από τα βραβευθέντα βιβλία
"Στ' αχνάρια της ζωής"
Του Βάιου Φασούλα
Τρίτο Μέρος Σελίδα 6 ( ΙΙ )
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Βάιος Φασούλας, γεννήθηκε στο Γοργογύρι Τρικάλων το 1947. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του
έβγαλε μόλις το δημοτικό. Από το 1970 έως και σήμερα ζει και εργάζεται ως εστιάτορας στη Γερμανία. Παράλληλα,
τρέφει το μεγάλο του πάθος για το λόγο, γράφοντας ποιήματα, μυθιστορήματα, αρθρογραφώντας στον καθημερινό
τύπο της γενέτειράς του και έχοντας μια πολύ έντονη παρουσία σε ελληνικές και ξένες ιστοσελίδες. Τα έργα του
ταξιδεύουν σ' όλον τον κόσμο μέσω του διαδικτύου και η φωνή του ενώνεται με τις χιλιάδες άλλες φωνές του απόδημου
Ελληνισμού. Η ΕΕΛΣΠΗ υπήρξε αποτέλεσμα εντόνων προσπαθειών του, να ενώσει τους λογοτέχνες της διασποράς
σε μια δύναμη, πραγματοποιώντας έτσι ένα από τα όνειρά του. Σήμερα έχει να παρουσιάσει πάνω από δέκα βιβλία
(μυθιστορήματα και ποίηση), τρία εξ αυτών στη γερμανική γλώσσα, και πολλά ανέκδοτα ακόμα. Γράφει ασταμάτητα,
ωσότου πάψει η ξενιτιά να τον εμπνέει, ωσότου επιστρέψει στην πατρίδα, όπου πηγή έμπνευσής του, θα 'ναι πια ένας
Έλληνας ήλιος. ΕΕΛΣΠΗ | |
Σαν μέλισσες μαζεύτηκαν στο σπίτι της Μαίρης συγγενείς, περιμένοντας με κομμένη την ανάσα να φτάσει ο Γιάννης με τη γυναίκα του, που θα βλέπονταν για πρώτη φορά. Η αδερφή του η Μαρία, που έγινε μάνα στα αδερφάκια της και αναποδογύρισε την κατοχή, μια γυναικάρα όμορφη σαν νεράιδα που δεν έμοιαζε με κανέναν τους λες κι ήταν από άλλη μάνα και πατέρα, ήρθε με τα δυο της παιδιά. Πρόσφατα είχε χηρέψει.
Ο αδερφός του ο Βασίλης, οικοδόμος με χοντρά χέρια, στο ύψος του πατέρα τους και γαλανομάτης, ήρθε με την οικογένειά του. Ήρθε κι ο Μήτσος, ο άντρας της Θωμαής, που ήταν κι αυτός οικοδόμος αλλά σπουδαγμένος φιλόλογος και ιστορικός που ακόμα περίμενε μια θέση.
Μπαρουτοκαπνισμένος απ' την εποχή των Γερμανών μέχρι σήμερα και με τέτοια κοφτερή γλώσσα, που όταν μίλαγε τον άκουγαν όλοι και κάθονταν προσοχή. Πολύ σπουδή. Πολλά γράμματα μ' ένα μυαλό ξυράφι που δεν έλεγε ποτέ "δεν ξέρω".
Ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι είχαν μαζί του δυσκολίες. Κι όταν οι χωροφύλακες είχαν ένταλμα συλλήψεως, ο ένας χωροφύλακας κρύβονταν πίσω απ' τον άλλο, όχι από φόβο, αλλά που δεν ήξεραν τι να του πουν και ντρέπονταν να τον αντικρίσουν. Έτσι κι αυτός, χαμογελαστός άπλωνε τα χέρια του να του περάσουν τις χειροπέδες, διευκολύνοντας έτσι το έργο τους. "Ελάτε, παιδιά" τους έλεγε. "Κάντε τη δουλειά σας".
Μαζί και η γυναίκα του Θωμαή, επίσης με τα τρία παιδιά της, γιομάτη χαρά που θα έβλεπε τον αδερφό της κι άλλη φορά.
Στο προσκλητήριο αυτό ήρθε και η ξαδέρφη, η άλλη Θωμαή, η κόρη του καπετάν "Γέρακα", συναγωνίστρια επί σειρά
ετών στα δυο αντάρτικα με πολύ "επιβαρημένο" παρελθόν, με καμιά δεκαριά χρόνια φαγωμένη φυλακή. Έμενε στην
ίδια γειτονιά και η Θωμαή του Χρήστου μοιράζοντας τη χαρά της, της σφύριξε το νέο από χτες.
Ο Βάιος Φασούλας ευχαριστεί
Για τις απανταχού φίλες και φίλους.
Γερμανία 27.10.2004:
Παρόλο που όταν καλέστηκα στο βήμα η βράβευση είχε γίνει, θεώρησα υποχρέωσή μου να προσφωνήσω τα λίγα λόγια, (βλέπε στη συνέχεια) τα οποία είχα γράψει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Αυτά τα λίγα λόγια εξακολουθούν να έχουν την ισχύ τους, τα επαναλαμβάνω και τώρα και από αυτή τη θέση εκφράζω την ηθική ικανοποίηση και τις ευχαριστίες μου καθώς και το θαυμασμό μου γι? αυτόν τον 'Aνθρωπο για τη συνεισφορά του, όχι μόνο της προσωπικής του στα γράμματα(είναι ο ίδιος συγγραφέας και αφιερωμένος στο βωμό της λογοτεχνίας) αλλά την αναλαμπή, που ως φωτεινός αστέρας εκπέμπει στα δικά μας σκοτάδια.
Ευχαριστώ θερμά τον αγαπητό κ. Π. Τρανούλη που μου έδωσε την ευκαιρία, τη χαρά και την τιμή να λάβω μέρος σ' αυτό το διαγωνισμό με το βιβλίο μου «ΣΤ' ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» και να βραβευτώ. Επίσης ευχαριστώ θερμά τους κριτικούς του εν λόγο διαγωνισμού της «Πνευματικής Εστίας» του κ. Παναγιώτη Τρανούλη, που η έμπειρη κρίση τους κατάφερε να μετριάσει το κάμα μου (καθώς και άλλων πολλών) εκείνης της εποχής και να το μεταβάλλουν σε μια συγκινησιακή φόρτιση, αναμιγμένη με προσδοκία και ελπίδα για μια καλλίτερη κοινωνία. για έναν καλλίτερο κόσμο.
Επίσης ευχαριστώ όλους εκείνους που κατά καιρούς είχαν την ευγενή καλοσύνη να καταθέσουν έναν καλό λόγο για τα έργα μου, καθώς και τις ευχές που έλαβα και λαβαίνω από φίλες και φίλους της υφηλίου.
Ευχαριστώ όλους σας Φασούλας Βάιος
Αθήνα 24.10.2004
Αξιότιμε και αγαπητέ κ. Τρανούλη, αξιότιμες κυρίες και κύριοι των κριτικών επιτροπών, αγαπητοί φίλοι. Περίσσια η χαρά, μεγάλη η τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά σας και ακόμα πιο μεγάλη, που ανάμεσα με άλλους εκλεκτούς συναδέλφους, συμμετέχω σ' αυτόν το διαγωνισμό, ο οποίος, χάρη στη φροντίδα και την αγάπη του κ. Παναγιώτη Τρανούλη για το βιβλίο, λαβαίνει χώρα σήμερα στην Αθήνα για πολλοστή φορά.
Ας μου επιτραπεί να πω δυο λόγια δίνοντας έναν ειλικρινή χαρακτηρισμό στον κ. Τρανούλη, χαρακτηρισμό φορτωμένο με συγκίνηση και πνευματικό δέος, που για μας τους συγγραφείς της διασποράς δεν είναι παρά ένας Πρέσβης του Ελληνικού Πολιτισμού, ένας Στυλοβάτης και Δραγάτης της Λογοτεχνίας μας, η οποία μαραζώνει. Ένας Πρέσβης ιδεωδών και αξιών, μια αναλαμπή που ενθαρρύνεται από ευγενικές προσφορές και τιμητικές διακρίσεις.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω την προσπάθεια του κ. Τρανούλη να βγει έξω από τα σύνορα της Ελλάδος, αφήνοντας πίσω το ελληνικό κατεστημένο και με όσα σ' αυτό συνεπάγονται κι αυτό και μόνο δίνει μια ξεχωριστή διάσταση και πνευματική ανάταση. Χάρη στην επιμονή και υπομονή του κ. Τρανούλη να κρατήσει τα γράμματα και τους συγγραφείς στη ζωή, βρίσκομαι κι εγώ ανάμεσά σας. Από καρδιά συγχαίρω αυτήν την προσφορά, ευχαριστώ θερμά την «Πνευματική Εστία» και εύχομαι σ' αυτήν, την πνευματική όαση, να βρίσκει πάντα αποκούμπι ο Λόγος.
Σας ευχαριστώ θερμά Fasoulas Vaios
http://www.fasoulas.de
e-mail: vaios@fasoulas
| |
Το σφύριξε και σ' έναν άλλο ξάδερφο, παιδί του αδερφού του Χρήστου, που κείνες τις μέρες ήταν στην Αθήνα. Οι συγγενείς του τον "βάφτισαν" δίνοντας του το όνομα "Άρης Κόζιακας". Είχε γεννηθεί κι αυτός στην αρχή της κατοχής και αφού ορφάνεψε, είχε την ίδια περιπέτεια με την Μαρία, την Αλεξία και το Βασίλη. Στα δεκαπέντε του πέρασε στην Ε.Δ.Α., όπου και άρχισε πολιτική δράση. Δεν έλειψε βέβαια κι η νοικοκυρά του σπιτιού, εκείνη η λεβεντογυναίκα η Ελένη, με το γελαστό πρόσωπο, που ανεξήγητα για το Γιάννη όταν ήταν μικρός, τον αγαπούσε πολύ.
Πρώτη τον αγκάλιασε κι ήταν το αγκάλιασμά της σφιχτό σα μέγγενη που τόσα χρόνια τώρα φύλαγε επειδή δε μπορούσε και δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Ήταν τρία χρόνια τώρα που είχε φύγει η Ελένη απ' την μικρή πόλη και ήρθε κοντά στους συγγενείς της να ζήσει. Κάπου ξενοδούλευε πλύστρα και κάπως τα γύριζε σπουδάζοντας την κόρη της. Ο πόνος της Ελένης ήταν ο πιο μεγάλος, γιατί παρόλο που τον έβλεπε κάθε μέρα, το δίκτυο της Πελαγίας δεν της επέτρεπε να κάνει τίποτα, εκτός από να του πει μια ξερή καλημέρα. Κι ήταν αυτό για τη γιαγιά του Γιάννη ένας οδυνηρός εφιάλτης, που την ξύπναγε τις νύχτες και τρόμαζε τον Ανέστο, για να λέει εκείνος πως η γριά του είχε πια χαζέψει.
Όλοι τους έχουν αφήσει πίσω τους κι από μια ιστορία, που οι άνθρωποι του κατεστημένου της εποχής, την παρουσίασαν τελείως αλλαγμένη με τη μορφή μιας κατάρας κι ενός μόνιμου σιγματισμού. Ασφαλώς ξεπερασμένα πράγματα γι' αυτό το σόι κι ούτε τους ίδρωνε τ' αφτί. Κάποια μέρα, κάποια στιγμή θα 'ρχόταν η λευθεριά και η δημοκρατία, για την οποία τόσο πολύ είχαν αγωνιστεί.
Πολύς κόσμος κι ο Γιάννης έχει πολλές δυσκολίες να τους καταγράψει και να τους βάλει στην καρδιά του. Ανόρεχτα μια αγκαλιά τον άφηνε και μια άλλη γρήγορα τον καταβρόχθιζε. Ήταν κατακόκκινος σαν το μήλο απ' τα πολλά χέρια που δεν τον άφηναν ήσυχο. Την ίδια τύχη είχε και η Μαριώ που χωρίς να καταλάβει, βρισκόταν αμέσως στην αγκαλιά που άφηνε το Γιάννη για να τον πάρει μια άλλη.
Ήταν τόσοι πολλοί που δεν ήξερε με ποιον να πρωτομιλήσει. Ο Μήτσος τον είχε σκλαβώσει. Απόρησε πολλές φορές, γιατί άνθρωποι σαν το Μήτσο έμεναν στο περιθώριο, επειδή ήταν αριστεροί. Τους τοποθετούσε έναν έναν στην καρδιά του και τα μάτια του, όπως και των άλλων, είχαν στερέψει πια. Δε θα τους χόρταινε, το ήξερε. Το ταξίδι στην Αθήνα πλησίαζε στην επιστροφή του. Είχαν γνωριστεί όμως, κι αυτό και μόνο μέτραγε.
Σαν σκιές που είχαν εκπληρώσει το καθήκον τους, άρχισαν να φεύγουν σιγά σιγά με φανερή ευχαρίστηση. Μάταια φώναζε η Ελένη να μείνουν για φαγητό. Θα τους βόλευε όλους. Τίποτα! Έμοιαζε το σπίτι της εκείνη τη στιγμή σα σταθμός διερχομένων που άλλοι έμειναν, άλλοι έφευγαν κι άλλοι μπαινόβγαιναν αναποφάσιστοι. Κι όπως η πόρτα ήταν διάπλατα ανοιχτή και μπουκάρισε το κρύο μέσα, ο Γιάννης νόμισε πως ήταν σε καράβι που όλο κουνούσε, μέχρι που μια στιγμή ένιωσε πως το καράβι αυτό τερμάτισε φτάνοντας στον προορισμό του...
-Αθήνα! Ορίστε, ορίστε! Νεαρέ, φτάσαμε Αθήνα", ακούστηκε η φωνή του εισπράκτορα, κι εκείνος είχε απομείνει μόνος, είχε ξεχαστεί και πνιγεί στις σκέψεις και στους στοχασμούς του.
Βαρύς και συνοφρυωμένος κατέβηκε απ' το λεωφορείο και στάθηκε λίγες στιγμές στο πρακτορείο να σκεφτεί τι να κάνει. Κόντευε γιόμα και σκέφτηκε να πάει κάτι να φάει. Το πρακτορείο απ' το κέντρο δεν ήταν και πολύ μακριά με τα πόδια. Λίγα πράγματα γνώριζε απ' το κέντρο της Αθήνας και για καλό-κακό, είχε και σημειώσεις μαζί του. Πολύ ήθελε να πήγαινε στην αχόρταγη Αλεξία ή στο σοφό Μήτσο για καμιά ώρα, ή στην άλλη αδερφή του τη Μαρία που θαύμαζε για τον μεγάλο της αγώνα, μια γυναίκα που την είδε πολύ λίγο τότε και δεν τη χόρτασε, αλλά δεν προλάβαινε.
Πριν νυχτώσει έφευγε το τελευταίο λεωφορείο για το Ναύπλιο και έπρεπε να το προλάβει. Εκεί θα παρουσιαζόταν κι η προσοχή του ήταν στραμμένη στα δρομολόγια των λεωφορείων. Έφτασε στο κέντρο και χάζεψε λίγη ώρα στην Ομόνοια. Κόσμος πολύς, βιαστικός και κουκουλωμένος στα σακάκια και στα παλτά του. Έκανε κρύο κι ο Γιάννης σήκωσε το γιακά του και τράβηξε για μια ταβέρνα που ήξερε.
Δεν ήθελε ν' απομακρυνθεί απ' το κέντρο. 'Aντε να χαθεί και να 'χει ιστορίες. Βολεύτηκε σ' ένα μικρό τραπεζάκι και παρήγγειλε κάτι να φάει. Ένα αγόρι κάπου δώδεκα χρονών τον σερβίρισε, ενώ οι σκέψεις του γύρναγαν σ' όσα είχε αφήσει πίσω του. Το σπίτι του στροβιλιζόταν μες στη σκέψη του. Οι γονείς του, η γυναίκα του η Μαριώ, οι συμβουλές όλων και μια μεγάλη αναστάτωση που τώρα τελευταία είχε αποχτήσει για το τι θα 'βρισκε στο δρόμο του, την ένιωθε έντονη. Ακόμα και κάνα δυο γειτόνοι τον απασχολούσαν. Και μέσα σ' αυτούς ο Λάζαρος κι ο κυρ-Τάσος. Παράξενοι άνθρωποι με τεράστιες διαφορές, αλλά φίλοι. Ουφ! Τα παράτησε. Η νέα του ζωή που θ' άρχιζε την άλλη το πρωί, τραβούσε τη σκέψη του σα μέταλλο. Τίποτα δεν μπορούσε όμως να φανταστεί. Φώναξε το μικρό σερβιτόρο να πληρώσει. 'Aφησε ένα καλό χαρτζιλίκι κι έφυγε με βήμα γοργό.
Σχόλια - κριτικές γύρω από το μυθιστόρημα
του Βάιου Φασούλα «Στ' αχνάρια της ζωής» |
Διαβάζοντας «Στ' αχνάρια της ζωής» του λογοτέχνη
Βάϊου Φασούλα Γράφει o Απόστολος Παπανδρέου - φιλόλογος
Κυκλοφόρησε σ' έναν καλαίσθητο τόμο το μυθιστόρημα του Βάγιου Φασούλα, «Στ' αχνάρια της ζωής».
Πρόκειται για έναν πίνακα της μετακατοχικής, κυρίως, τραγωδίας της Ελλάδας, ο οποίος αναδείχνεται μέσα απ' τις δραματικές περιπέτειες μιας φτωχής οικογένειας στη Θεσσαλική ύπαιθρο. Έτσι, μέσα από το μερικό και το συγκεκριμένο (όπως είναι το ατομικό και το οικογενειακό δράμα) αποκτούμε μια αμεσότερη γεύση απ? τη βαθύτερη, την ανθρώπινη ουσία του εθνικού δράματος. Εδώ, άλλωστε, συγκρίνεται και η γοητεία της τέχνης.
Η ηρωίδα του δράματος, η Πελαγία, με την ακατάβλητη θελιματικότητα, συγκρούεται με τις θύελλες των καιρών και στέκει αλύγιστη, ενσαρκώνοντας την ίδια την Ελλάδα στην κόλαση των παθών και των συμφορών του εμφυλίου πολέμου. Τα παιδιά της, αντάρτες στα βουνά, πολεμούν για τη λευτεριά, και αυτή πίσω, με τα αδύνατα μέλη, με το γέροντά της, τις κόρες της και τα εγγονάκια της, μέσα στην αγριότητα των εμφυλίων παθών, δίνει τη φοβερή μάχη της επιβίωσης. Μία μάχη που παίρνει δραματική διάσταση, όταν μετά την αναγκαστική «εξαφάνιση» του γαμπρού της και τον τραγικό θάνατο της κόρης της, υποχρεώνεται να δώσει σε άτεκνα ζευγάρια τα δυο εγγονάκια της (το ένα βρέφος μερικών ημερών και το άλλο νήπιο) για να μην πεθάνουν στα χέρια της από την πείνα. Και κρατάει αυτή το τρίτο εγγονάκι, που μπορούσε να ροκανίσει ένα ξεροκόμματο ψωμί, για να αναζητήσει τα αδέρφια του, όταν μεγαλώσει και ανδρωθεί.
Τόσο οι περιπέτειες της οικογένειας της Πελαγίας, όσο και των δυο εγγονών που μεγαλώνουν σε φτωχές αλλά τίμιες οικογένειες, συνθέτουν μαζί το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της Ελλάδας του εμφυλίου και της δεκαετίας που ακολούθησε.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, ένας απ' τους δυο εγγονούς της Πελαγίας που μεγάλωσε στα ξένα χέρια, συγκλονισμένος ως τα τρίσβαθα της ψυχής του και φορτωμένος ο ίδιος απ? τις πικρές εμπειρίες της ζωής, όταν άντρας πια έμαθε όλη την αλήθεια, την έκανε βιβλίο. Καθοδηγημένος από το ένστικτο περισσότερο παρά από γνώση (τέλειωσε μόνο το δημοτικό σχολείο) και υπακούοντας σε μια ακατανίκητη εσωτερική παρόρμηση, κατάφερε να γράψει ένα βιβλίο αληθινό με ολοκληρωμένους χαραχτήρες και γνήσιες καταστάσεις, ένα βιβλίο που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια μια ολόκληρη εποχή.
Απόστολος Παπανδρέου - φιλόλογος
| |
Στο λεωφορείο δεν άφησε το μυαλό του να τρέξει σε φαντασίες και πισωγυρίσματα. 'Aλλωστε σ' αυτά τα μέρη πήγαινε πρώτη φορά κι ήθελε να τα δει. Κοίταγε απ' το παράθυρο γύρα του και ενθουσιάστηκε πολύ όταν πέρασε απ' τον ισθμό της Κορίνθου. Συνέχιζε το λεωφορείο την πορεία του περνώντας από μέρη που είχε μόνο ακουστά και προσπαθούσε να αποκρυσταλλώσει όσα πιο πολλά μπορούσε. Ήταν μια όμορφη διαδρομή και το πράσινο που πρώτη φορά έβλεπε μαζεμένο, τον είχε μαγέψει. Στον τόπο του τέτοια εποχή ήταν όλα ξερά. 'Aσπρες οι κορφές του Κόζιακα κι ο κάμπος σκούρος, όσο δεν είχε ακόμη χιονίσει.
'Hθελα ήρθε στο μυαλό του ο Μήτσος και στ' αφτιά του φτάσαν τα λόγια του. Λόγια γεμάτα αγάπη για την πατρίδα κι ένα γλυκό δέος ένιωσε να κυριεύει όλη του την ύπαρξη.Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή ενός συνεπιβάτη του, ενός νέου θεσσαλονικιού, που πήγαινε κι αυτός στο ίδιο κέντρο. Τινάχτηκε ο Γιάννης για μια στιγμή, τρόμαξε κι ο Μήτσος και ξαναγύρισε στην κρυψώνα της καρδιάς του. Πιάσανε την κουβέντα και μ' αυτή, μετά από ώρες, φτάσανε στο τέλος της διαδρομής. Ότι και έπαιρνε να σουρουπώσει. Το λεωφορείο άδειασε κάμποσους νέους και ξαναγέμισε μ' άλλους, συνεχίζοντας την πορεία του για την επόμενη στάση του.
Σεργιάνισαν με το σαλονικιό λίγο στην πόλη, ψάχνοντας για ένα ξενοδοχείο φτηνό να περάσουν τη βραδιά. Έκλεισαν ένα δωμάτιο και ξαναβγήκαν έξω να περάσουν κάνα δυο ώρες παρέα και να φάνε. Στα ταβερνάκια της πόλης πολλά αγόρια που είχαν τον ίδιο προορισμό, είχαν φτιάξει κιόλας παρέες και το 'ριξαν στο πιοτό να πνίξουν τα μεράκια τους και να χορτάσουν την ελευθερία των τελευταίων τους ωρών. Ήταν κουρεμένοι στον πάτο και ξεχώριζαν. Στις πλατείες και στους δρόμους πολλές παρέες από υποψήφιους νεοσύλλεκτους κάνανε φασαρία και δύο-τρία τζιπ της Ε.Σ.Α.(Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία) που κυκλοφορούσαν, παρατηρούσαν τα πάντα και τους πάντες. Κάποια στιγμή κόντεψε να γίνει επεισόδιο από κάτι μαντραχαλάδες που είχαν μεθύσει. Ένας φαλακρός, τόσο που ο Γιάννης νόμιζε πως έβλεπε τον Γιουλ Μπρύνερ, προκαλούσε μαζί με άλλους. Ο Γιάννης με τον σαλονικιό αποφάσισαν να απομακρυνθούν και ταμπουρώθηκαν σε μια ταβέρνα προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων. Εκεί πέρασαν κάνα δυο ώρες με κουβέντα και κρασάκι κι ανακάλυψαν, ότι τους ήταν ευχάριστη η παρέα. Αργά, όταν πια κουράστηκαν, γύρισαν στο ξενοδοχείο τους για ύπνο.
Προηγούμενη Τρίτο Μέρος Σελίδα 5η
Επόμενη Τέταρτο Μέρος Σελίδα 1η
Βάιος Φασούλας
Ο Βάγιος Φασούλας και «Στ' αχνάρια της ζωής»
Από το Γοργογύρι... στη Μεγάλη Βρετανία!!
Γράφει ο Παναγιώτης Γιωτάκης
Ο...υπερμαραθώνιος αυτός δρόμος διανύθηκε από τον καταξιωμένο συγγραφέα Βάγιο Φασούλα και όχι μόνο κατάφερε να τερματίσει, αλλά έκοψε και πρώτος (!) το νήμα...
Στις 24 του Οκτώβρη παραβρεθήκαμε -πλήθος κόσμου-σε μια λαμπρή εκδήλωση στο καλύτερο ξενοδοχείο της Αθήνας, στην ανακαινισμένη «Μεγάλη Βρετανία». Στην εκδήλωση αυτή, η οποία οργανώθηκε από το Κοινωφελές Ίδρυμα «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΝΟΥΛΗ» βραβεύτηκε το καλλίτερο μυθιστόρημα ανάμεσα σε δεκάδες συμμετοχές και το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στον Βάγιο Φασούλα για το μυθιστόρημά του: «Στ' αχνάρια της Ζωής» καθώς και στην κ. 'Aννα Χρηστάκη Κόρνουελ, καθηγήτρια της παιδιατρικής στη Νέα Υόρκη της Αμερικής, για το μυθιστόρημά της: «Μόνο τα πουλιά είναι λεύτερα». Το βραβείο συνοδευόταν και από ένα αξιοσέβαστο ποσό των 30.000 Ευρώ, το οποίο οι δυο βραβευμένοι μοιράστηκαν.
Ο Βραβευμένος πια Βάγιος Φασούλας, ο οποίος ως γνωστό ζει και δραστηριοποιείται στη Γερμανία, δεν είναι γνωστός μόνο στη Γερμανία και στην πατρίδα μας αλλά και σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο αφού εκτός από τα πολλά βιβλία που έχει γράψει μέχρι τώρα και τις δεκάδες παρεμβάσεις του σε εφημερίδες και ραδιόφωνα (ο ίδιος μας λέει ότι η αρθρογραφία του αποτελείται από πολλές εκατοντάδες κείμενα!!) και στο διαδίκτυο όπου διαθέτει δική του ιστοσελίδα (www.fasoulas.de), πρωτοστάτησε για τη δημιουργία της ΕΕΛΣΠΗ (Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων) της οποίας είναι και πρόεδρος από την πρώτη μέρα της δημιουργίας της.
'Aνθρωπος με έντονη κοινωνική, πολιτιστική και κυρίως πνευματική δραστηριότητα ο Βάγιος Φασούλας ευτύχησε-ύστερα από επίμονο αγώνα πολλών ετών -να δει ένα από τα πνευματικά του δημιουργήματα να παίρνει το πρώτο βραβείο σε μια λιτή και περιεκτική εκδήλωση, η οποία συνοδεύτηκε και από δεξίωση (εκ μέρους της Πνευματικής Εστίας) σε μια περικαλλή αίθουσα στο πολυτελέστερο ξενοδοχείο της Αθήνας.
Στο μυθιστόρημα «Στ' αχνάρια της ζωής» φαίνεται ανάγλυφη η αγωνία για τη ζωή και την επιβίωση και τονίζεται με έντονα χρώματα ο αγώνας για έναν καλύτερο, δικαιότερο και ασφαλέστερο κόσμο όπου η ανθρώπινη ζωή θα κατακτήσει τη θέση που της αξίζει.
Φίλε Βάγιο, ως πνευματικός άνθρωπος, σου απευθύνω θερμότατα συγχαρητήρια για τη μεγάλη αυτή διάκριση και σου εύχομαι να ζήσεις στο μέλλον κι άλλες σημαντικές επιτυχίες, κατακτώντας την κορυφή μέσα από τα έργα σου είτε αυτά είναι μυθιστορήματα είτε είναι ποίηση, γιατί ό,τι κι αν γράφεις έχει τη σφραγίδα του αναμφισβήτητου ταλέντο σου και το άρωμα του αυθεντικού, του πηγαίου και του γνήσιου.
Αθήνα, Οκτώβρης 2004 Παναγιώτης Γιωτάκης
Διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Περιστερίου
Αγαπητοί φίλοι
Με το σχόλιο του αγαπητού φίλου και υπεύθυνου της ΕΕΛΣΠΗ για την Ελλάδα Παντελή Ξανθίδη, «Στον καιρό της ΕΕΛΣΠΗ», για όσους δε γνωρίζουν, σας πληροφορώ ότι οι τελευταίες πολιτιστικές και ευχάριστες εξελίξεις στο χώρο της Ένωσής μας, φιλοξενούνται ήδη σε πολλές ιστοσελίδες καθώς και σε ιδιωτικές όπως και στον επαρχιακό τύπο: Όταν θα ΄χετε καιρό και διάθεση επισκεφτείτε τις κάτωθι ιστοσελίδες:
http://www.grportal.com/gr
http://www.omogenia.com/forums/ubbthreads.php
http://www.koutouzis.gr/logotexnes.htm
http://www.patrides.com
http://www.fasoulas.de
http://www.aeolos.net/principal.htm και αλλού.
Βεβαίως φιλοξενία υπάρχει και στον πνευματικό κήπο του φίλου μας και υπεύθυνου της ΕΕΛΣΠΗ για τον Καναδά Κώστα Δουρίδα
https://douridasliterature.com/fasoulas.html
Αυτά προς το παρόν και ελπίζουμε όπως και τα ΜΜΕ να ασχοληθούν και με το δικό μας πολιτισμό, ο οποίος δεν έχει ούτε διακρίσεις ούτε σύνορα.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Φασούλας Βάιος
Γερμανία 30.10.2004
ΕΡΑ 5, Φωνή της Ελλάδας, Δίκτυο χωρίς σύνορα 02/11/2004, 9μ.μ.
..........................................................................................
ΕΡΑ 5, Φωνή της Ελλάδας, Δίκτυο χωρίς σύνορα 02/11/2004, 9μ.μ.
Από την Ελευθερία Μπέλμπα:
Στην ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΑ 5, Φωνή της Ελλάδας,
δίκτυο χωρίς σύνορα, στις 02.11.2004 21.00, απ' αφορμή τη βράβευση του βιβλίου του Βάιου Φασούλα «Στ' αχνάρια της ζωής» από τους δημοσιογράφους, Νώε Παρλαβάντζα και Γιώργο Πενταράκη, καλέστηκαν (τηλεφωνικώς) ο κ. Παναγιώτης Τρανούλης «Πνευματική Εστία», ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό και αξιόλογο έργο που επί πολλά χρόνια συντελείται από την «Πνευματική Εστία». Ο κ. Παναγιώτης Τρανούλη απαντώντας στις δημοσιογραφικές ερωτήσεις απέσπασε τα θερμά συγχαρητήρια για την αξιόλογη και μοναδική προσφορά ιδιαίτερα στο χώρο της ελληνικής διασποράς.
Η δεύτερη καλεσμένη κ. Ελευθερία Μπέλμπα, συγγραφέας, φιλόλογος και κριτικός αναφέρθηκε γενικά στο έργο του Βάιο Φασούλα:
Το έργο του Βάιου Φασούλα, μεγάλο και πραγματικά αξιόλογο, με έκδηλη τη σημασία της ελληνικότητας διακρίνεται σε ποιητικό και πεζό και μπορούμε να καταδείξουμε την αξία του.
Θα αναφερθώ αρχικά στο πρώτο, όπου επισημαίνονται στοιχεία που πιστοποιούν την ποιότητά του. Έτσι παρατηρείται στην ποίησή του έντονος λυρισμός, κάνει χρήση του έμμετρου λόγου συχνά με ομοιοκαταληξία, ειδυλλιακές περιγραφές κι εντυπωσιακές εικόνες. Ενδεικτικά τα λυρικά σημεία με την αλληγορία, το φυσικό στοιχείο παρόν να συμπορεύεται με τις εκάστοτε παραστάσεις, ενώ πραγματεύεται έννοιες υψηλές, ηθικές αξίες, με έμφαση στον ανθρωπισμό, την ειρήνη, τον έρωτα και κυρίως τη σημασία της ελληνικότητας με τα κληροδοτήματά της διάχυτη σε όλον τον κόσμο.
Όσον αφορά εξάλλου το πεζογραφικό έργο του, ο Βάιος Φασούλας είναι καλός ψυχογράφος, παριστάνει τους ήρωες να βιώνουν το προσωπικό τους δράμα, μέσα από τις εμπειρίες, τους αγώνες τους, να συμμερίζονται την αναγκαιότητα της προσαρμογής στα δρώμενα, κυρίως να παλεύουν για την επιβίωσή τους κι ωστόσο να υψώνονται σε αντιπροσωπευτικές φιγούρες της εποχής τους. Επιπρόσθετα σηματοδοτούνται στοιχεία κοινωνικά-πολιτιστικά, αφού τα κείμενά του αποτελούν μαρτυρίες μιας ορισμένης ιστορικής εποχής σημαντικής για τη χώρα μας. Ενδιαφέρον κρίνεται και ο πολιτικός προβληματισμός με την κατάθεση του σκεπτικισμού μέσα σε μια οπτική της ωριμότητας της πολιτικής σκέψης και την απομυθοποίηση του φανατισμού. Σημειώνονται και ηθογραφικά στοιχεία, όπως η σήμανση των ηθών, των εθίμων, της παράδοσης της ελληνικής επαρχίας συγκεκριμένων περιόδων. Επίσης ο συγγραφέας κάνει αναφορά σε δεδομένα της καθημερινότητας, αντικείμενα και φάσεις ζωής ακόμα, που εμπλουτίζουν τις παραμέτρους της ιδιοσημίας των χαρακτήρων που παρελαύνουν στα κείμενά του, φωτίζουν τα αίτια των συνθηκών και θεωρούνται τελικά στοιχεία του νεορεαλισμού. Η γλώσσα του πηγαία, με ρεαλισμό στην περιγραφή, ενδεικτική είναι η χρήση του τοπικού ιδιώματος που σήμερα τείνει να εξαφανιστεί από πολλές περιοχές της χώρας μας, ενώ κυριαρχεί η σαφήνεια, η λιτότητα. Στα διαλογικά μέρη χρησιμοποιείται η δημοτική, καθαρή λαϊκή έκφραση, με στόχο την αμεσότητα, τη γλαφυρότητα και τελικά ο λόγος είναι μεστός, καθαρός.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε ο Βάιος Φασούλας λέγοντας μεταξύ των άλλων και τούτα:
Αγαπητοί φίλοι πριν πούμε ότι πούμε επιτρέψτε μου να σταθώ εν τάχει στα πεπραγμένα, που στις 24 Οκτωβρίου 2004 έλαβαν χώρα στην Αθήνα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία όπου η Πνευματική Εστία βράβευσε δυο ομογενείς συγγραφείς, ο ένας εκ των δυο ο ομιλών.
Πρώτα απ' όλα να ευχαριστήσω όλους σας στην ΕΡΑ 5 για τη φιλοξενία και τις ευχές σας, επίσης, από τη θέση αυτή, να ευχαριστήσω όλες τις φίλες και φίλους που μου στείλανε τις ευχές τους απ' όλα τα σημεία του Πλανήτη, τα μέλη και φίλους της ΕΕΛΣΠΗ και τέλος για μια φορά ακόμα ευχαριστώ τον πρέσβη της ελληνικής λογοτεχνίας, κ. Παναγιώτη Τρανούλη -που μου 'δωσε την ευκαιρία να λάβω μέρος στο διαγωνισμό- τον δικό μας Πρέσβη, όπου για πολλοστή φορά, από τη μια, επέτρεψε τη λογοτέχνιδα Μούσα να σεργιανίσει στα δικά μας λιβάδια και να μας χαμογελάσει και από την άλλη να αφήσει πίσω του μεγαλόστομες ρητορείες ταγών και ιθυνόντων της μητέρα Ελλάδας και ως πνευματικός πυρπολητής να ορμήσει στο χώρο μας κάνοντας να αστράψει. Πολλές φορές ακούσαμε θεαματικές ρητορείες με αναφορές στα γράμματα και για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και σαν παράδειγμα μεταφέρω μία εντυπωσιακή επί των ημερών τού κ. Κώστα Σημίτη, που κάπου, κάποτε έλεγε:
«..Η βράβευση των δημιουργών είναι πριν απ' όλα γιορτή. Γιορτή βιβλίου, γιορτή της δημιουργίας, γιορτή της ανάγνωσης. Γιορτάζουμε για τη χαρά που νιώθουμε απολαμβάνοντας τη λογοτεχνική δημιουργία μετέχοντας ως αναγνώστες στην εμπειρία του κειμένου, συνδιαλεγόμενοι με το συγγραφέα, ανιχνεύοντας τον εαυτό μας, μετατοπίζοντας όλο και πιο πολύ τα όρια της φαντασίας μας. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: Σε πείσμα της περιρρέουσας μεμψιμοιρίας, η Ελλάδα της δημιουργίας υπάρχει.» Ο κ. Τρανούλης, εδώ και χρόνια, τέτοιου είδους θεωρίες τις κάνει πράξη».
Κλείνοντας ο Β.Φ. στο μήνυμά του προς τους συγγραφείς ανέφερε ότι «κανείς δεν πρέπει να πτοείται και να απογοητεύεται για το έργο τους που δέχονται μια απαράδεκτη αδιαφορία» καλώντας τους ταυτόχρονα σε πνευματική πάλη διότι «οι συγγραφείς πρέπει να έχουν και πολιτικό λόγο και οφείλουν να έχουν και όχι να περιορίζονται μόνο στα γραφτά τους. Ποιος θα διαβάζει τα βιβλία μας αν πρώτα δεν αλλάξουμε τον κόσμο, αν δε σταματήσουμε να κοιτούμε τηλεόραση και να διαβάζουμε σαχλά και διάφορα πορνό και εγκληματικά. Πιστεύω στη νέα γενιά, αυτή τη σημερινή, που όλοι μας χαρακτηρίζουμε με «κοσμικά» επίθετα. Αυτή η νέα γενιά θα αποτελέσει την κοινωνία του αύριο».
Για τη μεταφορά της τηλεφωνικής συνέντευξης στο γραπτό λόγο,
Ελευθερία Μπέλπμα.
Έδεσσα 04.11.2004
|
Συγχαρητήρια και ευχές φίλων
Εύγε γιε απόδημε!
'Aλλος ένα φίλος μας τα κατάφερε και οι αράχνες πέταξαν μακριά.
Η ηλιαχτίδα φώλιασε στα σκοτάδια και ξαράχνιασαν τα χρονοντούλαπα.
Εύγε γιε απόδημε! Εύγε ευγενική ψυχή... Έλληνα!! Σου βγάζω το καπέλο!
Να! Κάτι τέτοιους λεβέντες θέλουμε μπροστάρηδες, για να φωνάξουν και να
μπορέσουν με τη σειρά τους να διεκδικήσουνε κι άλλοι ένα μερίδιο από τον ήλιο,
να βρουν κι εκείνοι την ηλιαχτίδα τους. Την ηλιαχτίδα, που θα ξαραχνιάσει και τα δικά τους χρονοντούλαπα.
Να είσαι καλά φίλε μας βραβευμένε και να έχεις τόσο εσύ, όσο και η οικογένειά σου υγεία και ευτυχία.
Χαίρε Βάϊε. Γεια σου φίλε Δημήτρης
From: Sifounikos1 (Original Message)
Sent: 10/26/2004 5:38 PM Από Ελλάδα καλησπέρα.
| |
Αγαπητοί μου φιλοι.
Θεωρώ μεγάλη μας τιμή, για εμας που ζούμε στο εξωτερικό, για όλα τα μέλη της ΕΕΛΣΠΗ και για όλους τους Έλληνες της Διασποράς η Βράβευση δυο μελλών της ΕΕΛΣΠΗ με βραβείο της Πνευματικής Εστίας Τρανούλη, ενώνω κι εγώ το ευχαριστώ μου στην Πνευματική Εστία Τρανούλη
Ένα μεγάλο Εύγε στον πρόεδρο της ΕΕΛΣΠΗ, Βάιο Fασούλα για το βιβλίο του στα Αχναρια της Ζωής, ένα μεγάλο Ευγε στην Δρ. 'Aννα Χριστάκη για το βιβλίο της Μόνο τα Πουλιά Είναι Λεύτερα.
Χαίρομαι κι εγώ από τη Μακρινή Νέα Υόρκη, και με ικανοποιεί το αίσθημα ότι ακούστηκε η φωνή των Ελλήνων της Διασποράς με την βράβευση δυο άξιων μελλών της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων.
Φαντάζομαι από την αίθουσα του Ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, η φωνή σας, η φωνή των μελλών της εελσπη, αυτών που πήραν τα βραβεία θ' ακούστηκε σε κάθε γωνιά όπου υπάρχη Έλληνας.
Η ΕΕΛΣΠΗ βροντοφώναξε για μια ακόμα φορά ότι ζει και προοδεύει.
Συγχαρητήρια σε όλους σας
Γαβριήλ Παναγιωσούλης Νέα Υόρκη 26 Οκτ. 2004
Αγαπητοί φίλοι,
Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να συγχαρώ τόσο τους βραβευμένους από την Πνευματική Εστία Τρανούλη συγγραφείς μέλη της ΕΕΛΣΠΗ, όσο και τους οργανισμούς όπως το Πνευματικό Κέντρο Τρανούλη και την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων για τη συμβολή τους στη βράβευση αυτή.
Πάνω απ' όλα βροντοφωνάζουμε ότι για μας η τέχνη του λόγου, η αγάπη για τη γλώσσα, η απεριόριστη συμπαράσταση στην παράδοση και ιστορία μας μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη του κάθε απόδημου.
Χρειάζονται όμως άνθρωποι και οργανισμοί με την ευαισθησία του κ. Παναγιώτη Τρανούλη και του οργανισμού του για ν' αντιληφθούν τη σημασία της προσφοράς των Ελλήνων ομογενών. Ένα τεράστιο μπράβο στην Πνευματική Εστία Τρανούλη.
Με τους πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς μου από Αυστραλία
Ιάκωβος Γαριβάλδης
Tuesday, October 26, 2004
Στον καιρό της ΕΕΛΣΠΗ...
Οπωσδήποτε, αποτελεί τιμή για τον Ελληνισμό της Διασποράς και για την "Ένωση Ελλήνων Συγγραφέων-Λογοτεχνών των Πέντε Ηπείρων" (ΕΕΛΣΠΗ) η επιβράβευση του συγγραφικού έργου δύο μελών της και μάλιστα σε διαγωνισμό κύρους και παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως είναι αυτός του Ιδρύματος Τρανούλη. Όπότε τα συγχαρητήρια προς τον Βάϊο Φασούλα (Γερμανία) και την 'Aννα Χρηστάκη - Κόρνουελ (ΗΠΑ), είναι δεδομένα, όπως δεδομένη θα πρέπει να είναι και η επίσημη αναγνώριση της ΕΛΣΠΗ από την ελληνική πολιτεία.
Για την ιστορία, ο διαγωνισμός του Ιδρύματος Τρανούλη, διαθέτει αρκετό κύρος καθ' όσον το Ίδρυμα δεν δείχνει να βρίσκεται υπό την ομηρία κάποιας παρεούλας, ούτε μοιράζει τα βραβεία του έναντι κάποιας δωρεάς...
Είναι ένας διαγωνισμός κύρους και η υπόθεση για το πού θα πάνε τα 30.000 ευρώ, αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για την τελική απόφαση. Το γεγονός και μόνον ότι το πρώτο λογοτεχνικό βραβείο δόθηκε και πέρυσι και φέτος σε ομογενείς, αυτό σημαίνει πολλά πράγματα...
Πέρυσι βραβεύτηκε ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης (ΗΠΑ) και φέτος ο Βάϊος Φασούλας (Γερμανία) και η 'Aννα Χρηστάκη - Κόρνουελ (ΗΠΑ)...
Το πλέον σημαντικό γεγονός είναι πως και οι τρεις ομογενείς συγγραφείς ανήκουν και μετέχουν ενεργά στην ΕΕΛΣΠΗ. Μάλιστα, ο Βάϊος Φασούλας είναι η "ψυχή" της Ένωσης, πρόεδρος και από τα βασικά ιδρυτικά μέλη. Και μιλάμε για μία Ένωση, μοναδική στο είδος της, η οποία παρά το γεγονός ότι έχει χτυπήσει αρκετές φορές τις πόρτες της ελληνικής πολιτείας, παρ' όλα αυτά, η εξουσία στάθηκε ανίκανη να κοιτάξει κατάματα εκείνα τα παιδιά της, που τιμούν την αγαπημένη τους πατρίδα σε όποια γειτονιά του κόσμου κι αν βρίσκονται. Μόνον για μεγάλα λόγια, συνέδρια και πανηγυράκια είμαστε...
Μακάρι, η καημένη η εξουσία, να μπορούσε να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς του κάθε Βάϊου, του κάθε Γαβρίλη, της κάθε 'Aννας, που λένε "πατρίδα" και κολλάει το στόμα τους, που ακούνε Ελλάδα και γλυκαίνονται, που βλέπουν την κατάντια και πικραίνονται...
Πράγματι, αποτελεί μεγάλη τιμή η βράβευση των λογοτεχνών ομογενών μας και από τούδε και στο εξής, η ΕΕΛΣΠΗ, δεν θα πρέπει να αναζητά "αναγνωρίσεις", αλλά η ίδια να δίνει... διαπιστεύσεις! Καιρός ήτανε...
Παντελής Ξανθίδης.
Αθήνα, 27/10/04
Αγαπητοί φίλοι,
Συγχαρητήρια στους συγγραφείς της ΕΕΛΣΠΗ όπου ύστερα από ένα χρόνο
ακολούθησαν το μονοπάτι πού χάραξε ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης. Τώρα ο Βάιος
Φασούλας μοιράστηκε με την 'Αννα Χριστάκι το A' βραβείο λογοτεχνίας από την
πνευματική Εστία Τρανούλη.
Συγκίνηση και υπερηφάνεια μας διακατέχει για τους λογοτέχνες
της διασποράς αλλά και την πνευματική Εστία Τρανούλη όπου λες και.. αντιπροσωπεύοντας την πατρίδα
απλώνει στοργικά προστατευτικά και ενθαρρυντικά τα φτερά της στον πνευματικό 'Ελληνα μετανάστη.
Χίλια ευχαριστώ και χίλια εύγε!!!
Φίλε Βάιο
'Ολα τα καλά λόγια σου τα είχα πει εντελώς παράδοξα και τυχαία, ορμώμενος από
ένα τυχαίο γεγονός και αυτό έγινε την Παρασκευή πριν φύγεις για την Αθήνα και να πάρεις
το A' βραβείο λογοτεχνίας και που μοιράστηκες με την κυρία 'Aννα Χρηστάκη Κόρνουελ.
Φυσικά εγώ δεν ήξερα ούτε για τον διαγωνισμό που γίνονταν γι' αυτό και όταν αργότερα ήρθε στα
ξαφνικά η είδηση από τον Στράτο Δουκάκη για το βραβείο το μόνο που μπόρεσα και ανέκραξα όλος χαρα
ήταν την λέξη.: Συγχαρητήρια ! ! ! Τώρα αφού καταλάγιασε η πρώτη αντίδραση του μεγάλου ενθουσιασμού γυρίζω πίσω και με προσοχή μαζεύω
στοργικά και με φροντίδα τα λόγια μου εκείνα και σου τα επαναλαμβάνω εδώ:
..Ήμαστε τυχεροί που σε συναντήσαμε στα κορφοβούνια του διαδικτύου ΓΙΑΤΙ ήσουν και είσαι : η πιο δυνατή ανθρώπινη,
πατριωτική, προστατευτική, λογοτεχνική, ερευνητική, οργανωτική, Eλληνική , φιλική και ότι άλλο καταλήγει στο "κή" παρουσία των
Ελλήνων της διασποράς!.. Νάσαι Πάντα καλά για να μας γράφεις και να μας θυμίζεις πως πρέπει να υπάρχουμε ΖΩΝΤΑΝΟΙ και όχι ξενέρωτοι !!
Αγαπητή μου κυρία 'Aννα Χρηστάκη Κόρνουελ, Δεχτείτε σας παρακαλώ
τα συγχαρητήριά μου για την επιτυχία σας που είναι και επιτυχία του κάθε 'Ελληνα μετανάστη είτε ασχολείται
με την λογοτεχνία είτε όχι. Και αν έτσι έχουν τα πράγματα όπως τα λέω τότες δεχτείτε κι' ένα μεγάλο ευχαριστώ από
ένα μικρό άνθρωπο των Ελλήνων της διασποράς!! Θα ήταν μεγάλη μου τιμή εάν μου στέλνατε το βιβλίο σας αφ' ενός
να το διαβάσω και να το γευτώ σαν καλοκάμωτο κρασί ταυτόχρονα να το καταχωρούσα στην σελίδα μου της LAND
of GODS που είναι ταγμένη και αφιερωμένη στην Ελλάδα, την λογοτεχνία, μαζί και τον 'Ελληνα της Διασποράς. Ο θεός να σας
έχει πάντα καλά για να γράφετε βιβλία που να διακρίνουν την αξία τους η πολιτεία, μαζί, το βάθος του χρόνου και οι αναγνώστες!. Κώστας Δουρίδας
| |
|
« Μ Α Ρ Ι Ν Α »
Το νέο μυθιστόρημα του πολυγραφότατου Βάϊου
Φασούλα- Προέδρου της ΕΕΛΣΠΗ
Γράφει η Ελένη Τέγου
«Πλούσιος δεν είναι αυτός που
έχει χρήματα αλλά αυτός που, έχοντας ελαττώσει τις δικές του ανάγκες, προσφέρει
τον πλούτο των δικών του ευαισθησιών στην κοινωνία».
Αυτό και μόνο φωτογραφίζει
τον συγγραφέα Βάϊο Φασούλα. Ας με συγχωρήσει, αν στο λίγο χρόνο της
επικοινωνίας μας, μπόρεσα να αφουγκρασθώ τα βήματά του μέσα από δρόμους
δύσβατους και από άγνωστες καμπές τόσο στην πρώτη του τροφό ζωής και της
άρθρωσης του λόγου του, την φωτοδότρα Ελλάδα, όσο και στην άλλη του τροφό, την
Γερμανία, που του χάρισε την αυτοσυνειδησία, την περαιτέρω γνώση και παιδεία,
ώστε να θεωρείται σήμερα το «λάλον ύδωρ», η Κασταλία πηγή της ποίησης και του
πεζού λόγου. Τον διακρίνει αφηγηματική και περιγραφική ικανότητα.
Το μυθιστόρημά του «Μαρίνα»
είναι και αυτό ένα δείγμα -περίσσευμα ψυχής και αγάπης- για τους Έλληνες της
διασποράς που και αυτοί με τη σειρά τους, με αίσθημα ευθύνης προσπαθούν να
δώσουν με τη δική τους διαίσθηση και την ενορατική δύναμη κάποιες αλήθειες.
Ο συγγραφέας Βάϊος Φασούλας
προσφέρει αυθόρμητα τα βιώματά του που είναι, θα έλεγα, η ίδια του η μοίρα την
οποία δεν διάλεξε αλλά αποδέχτηκε. Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει πως στις
ιστορίες του πρωταγωνιστούν απλοί άνθρωποι, που παίζουν μικρό ή μεγάλο ρόλο στο
θέατρο της ζωής και πάντα κάτω από τις προσταγές των περιστάσεων. Ο ρεαλισμός
του πότε, πότε ξαφνιάζει, μα είναι στενά δεμένος με το θέμα και τους τύπους που
το ζωντανεύουν. Όπως οι καημοί και οι πίκρες του Έλληνα μετανάστη, τα μεράκια,
οι έρωτες και τα ευτράπελα, ιστορίες διαχρονικές.
Είναι καλαίσθητο βιβλίο που
το εξώφυλλό του σε παραπέμπει στο παρελθόν. Ένα βιβλίο «ύμνος» στην Ελλάδα ως
πατρίδα της Ευρώπης και όχι της παγκοσμιοποίησης. Ένα καθαρά βιωματικό πόνημα
που σε προκαλεί να το διαβάσεις με κομμένη την ανάσα. Ποτάμι αψεγάδιαστο ο
λόγος του πολυγραφότατου Βάϊου Φασούλα. Κινείται σε δύο επίπεδα. Αφ’ ενός
των Τρικάλων της Θεσσαλίας, πόλη που το όνομά της υποδηλώνει ότι προσφέρει τρία
καλά: ωραίο περιβάλλον, καλά κορίτσια και άνδρες με λεβεντιά. Αφετέρου εκείνο
της μετανάστευσης του ’60, με την Ελλάδα να αιμορραγεί, καθώς έχασε ότι
εκλεκτότερο από τα παιδιά της, τα οποία μεγαλούργησαν στους ξένους τόπους
έχοντας ως υπόβαθρο τη δύναμη της Ελληνικής ψυχής. Γι’ αυτό και αποτελεί
κεφάλαιο αψεγάδιαστο για την Ελληνική πεζογραφία. Ο συγγραφέας, μέσα από
μαρτυρίες ζωής που κύλησε με σημάδια οικονομικής μιζέριας και κοινωνικής
αθλιότητας, κατόρθωσε με περίτεχνο τρόπο να αναδείξει πρότυπα ανθρωπιάς και
αξιοπρέπειας σε μια εποχή που το λιγοστό ψωμί είχε την δική του γλύκα, εφόσον
ζυμωνόταν με τη συνταγή αγνών Ελληνικών παραδόσεων, αξιών και «πιστεύω». Τότε
που ο άνθρωπος κατόρθωνε να επιβιώσει έστω και «πατώντας ξυπόλητος στ’
αγκάθια».
Είναι ένα αφιασίδωτο βιβλίο,
καθώς ο συγγραφέας λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Οι εικόνες του
έργου αποδίδονται ζωηρά, ενώ δεν λείπουν και κάποιοι υπαινιγμοί και παραινέσεις
για αγωνιστική διάθεση ακόμη και σήμερα που η κοινωνία μας ορθώνεται σημαδεμένη
από καταστάσεις αναξιοκρατίας, εύκολου πλουτισμού και απαξίωσης. Με τον τρόπο
αυτό εκφράζει την επιθυμία του να χτυπήσει το κατεστημένο αφήνοντας τον
αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Προσπαθεί να κάνει την προσωπική
του υπέρβαση, όμως η ίδια η ζωή τον προσγειώνει. Τότε ο αναγνώστης διερωτάται:
Άραγε θα κατορθώσει να φτάσει στους στόχους του; Η απάντηση είναι: Μα φυσικά,
αφού διαθέτει ισχυρό χαρακτήρα και έχει τις κεραίες της ψυχής του γυρισμένες
σφαιρικά, ώστε να μην μένει καθηλωμένος σε πάγιες καταστάσεις. Άλλωστε και η
καθόλα σωστή, εργατική, θεληματική, τρυφερή και προσγειωμένη σύζυγός του σε
πολλές περιστάσεις του συμπαραστάθηκε, ώστε να νικά τον εκάστοτε Μινώταυρο και
να βρίσκει διεξόδους τόσο μέσα από τα καταξιωμένα παιδιά του, όσο και από ένα
κοινωνικό περίγυρο που τον αναγνώρισε.
Οι ήρωες του βιβλίου του
είναι αληθινοί και μάλιστα εκείνοι οι «διαφορετικοί» από τους άλλους που
συνήθως σέρνονται έρμαια της αδιαφορίας των άλλων. Εδώ επαληθεύεται το
απόφθεγμα εκείνο πως: «κανείς δεν είναι τέλειος», το οποίο επενεργεί στην ψυχή
του συγγραφέα σαν το αλάτι στο φαγητό.
Γενικότερα, ο Βάϊος Φασούλας
κατόρθωσε με το σύγγραμμά του να κάνει την εξομολόγησή του σ’ ένα ευρύ
κοινό, καθόλου εύκολο, καθώς πολλές φορές η αλήθεια των πραγμάτων «ματώνει». Ο
αναγνώστης, άθελά του, οδηγείται σε αναπολήσεις, ρομαντισμό και συγκίνηση.
Μάλιστα ο συγγραφέας εκφράζεται με πολύ λυρισμό μέσα και από ποιητικά,
αυθόρμητα ξεσπάσματα. Τυχόν αδυναμίες των χαρακτήρων του περνούν απαρατήρητες
και εκείνο που μετράει είναι η συνολική εντύπωση που είναι πέρα για πέρα
θετική.
Τύχη καλή με έφερε στον δρόμο
του Βάϊου Φασούλα και των συναδέλφων της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών- Συγγραφέων
των Πέντε Ηπείρων, της οποίας και έγινα μέλος.
Τον συγγραφέα- ταξιδευτή του
λόγου και της ποίησης, συνάντησα σ’ ένα πρόσφατο αντάμωμα των Απανταχού
Θεσσαλών στο Μαυρομμάτι της Καρδίτσας, γενέτειρας του Αρχιστρατήγου Γεώργιου
Καραϊσκάκη, κεντρικού ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Σ’ αυτό, ο
εν λόγω συγγραφέας, βραβεύτηκε με χρυσή πλακέτα από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο
του Μαυρομματίου, τον Σύλλογο «Θεσσαλική γη» με Πρόεδρο την κ. Μαρία Μπακλαβά
και τον Πρόεδρο των Ελλήνων της Διασποράς κ. Διαμαντή Γκίκα, γιατί ήξερε να
κεντά τα όνειρα όλων των Λογοτεχνών- συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων γιρλάντα στο
γαλάζιο τραπεζομάντιλο των Πατρίδων. Επίσης, βιώσαμε τον Βάϊο Φασούλα και ως
πρεσβευτή της χώρας μας στο εξωτερικό. Κατόρθωσε να παρουσιάζει την Ελλάδα ως
ένα θεόρατο βράχο πνευματικών αξιών, ένα ψηλό δυναμάρι της Ελληνικής ψυχής. Τα
έργα του μοσχοβολούν απλότητα, ντυμένη με την ομορφιά και τα χρώματα της μνημοσύνης.
Η καρποφόρα του έμπνευση βρίσκεται στις πιο ευτυχισμένες ώρες της
δημιουργικότητάς του. Περιέχει αξίες και ιδανικά. Κυρίως, πάθος για αξιοκρατία,
ισοτιμία και ελευθερία που γίνονται μέσα του τραγούδι λυτρωτικής πορείας.
Συγχαρητήρια!
Ελένη Τέγου
|
Δ/ νση: Πόντου 54
|
Κοινωνική Λειτουργός-
Λογοτέχνης
|
Τ.Κ.55131 Καλαμαριά
|
Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης
|
Θεσσαλονίκης
|
Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος
|
FAX:
+302310418808
|
Θεσσαλονίκη, 20 Νοεμβρίου 2009
Ενότητες, Ανθολογίες και Άλλα..
Home Page
the LAND of GODS στο Google:
1,
1b,
2,
3,
4,
4b,
5,
5b,
Μηνύματα και επιστολές:
1,
2,
3,
Αρκαδική Ανθολογία
το Έλα να δεις
τρισαγαπημένη Αρκαδία
Oδοιπορικό στο Καρδαρίτσι
το Δημοτικό τραγούδι..
ποιήματα τα αγαπημένα
Νεοελληνική Πεζογραφία
7 σελιδες απο την Ελληνική Λογοτεχνία
Οδυσσέας Ελύτης
Οι Ποιητές στο διαΔίκτυο
τα ΔΕΚΑΧΡΟΝΑ 1996 - 2006
στην ΑΚΡΗ του ματιού..
Γιάννης Μακρυγιάννης
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
ο Ελληνισμός της Διασποράς
Επισκεπτήριο της Google
Κριτική και ο Λόγος των Φίλων..
Ανθολογίες της EELSPH
Βιβλία και Αφιερώματα..
το Ποίημα της ημέρας
ο Στίχος της ημέρας
το FTP κ.α.
Mια Φωτογραφία και ένας τόπος
Γιατί το λέμε έτσι..
Κείμενα και Φωτογραφίες 2012
Καινούρια και Παλιά..
A
Little Bit of Greece: Newspapers...
Πρωτοσέλιδα εφημερίδων
Πάμε
Καρδαρίτσι??
|
ο ΕλληνισμόςSince 1996 της Διασποράς...Αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.) |
|
Αλφαβητικά
οι Λογοτέχνες
|
|
|
|
|
|
|
|
Αλφαβητικά οι Λογοτέχνες
|
|
|
|
|
|
|
....Φίλοι μου: Όπου και να συναντήσετε τον Έλληνα στην
διασπορά θα τον βρείτε να σας περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο και μια
πλούσια καρδιά φιλοξενίας!. ....Θα σας μιλήσει σα να σας ξέρει από χρόνια..
Και με στοργή και την φροντίδα του αδελφού θα σας χαϊδέψει με το βλέμμα του
από πάνω ως κάτω, θέλοντας να μάθει τα πιο πολλά για εσάς και αν είστε
καλά!.
|
|
|
|
|
|
|
Στ' αχνάρια των Ελλήνων της
Διασποράς
|