ο ΕλληνισμόςSince 1996 της Διασποράς
...αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
Προηγούμενη σελίδα Κεντρική σελ. της Ενότητας Επόμενη σελίδα

H σειρά (ενότητα) του ηλεκτρονικού περιοδικού μας το Έλα να δεις..

* * *Η πιο παλιά σειρά της LAND of GODS.. Θα μπορούσε να είχε τον τίτλο: Στα αχνάρια των Ελλήνων (λογοτεχνών) της διασποράς.. όμως φιλοξενεί και πολλούς διακεκριμένους συγγραφείς, ποιητές-ποιήτριες από την πατρίδα, δημοσιογράφους κριτικούς κ.α..

  1. Mια Φωτογραφία και ένας τόπος

  2. ποιήματα τ' αγαπημένα

  3. Ελληνική Πεζογραφία

  4. ο στίχος της ημέρας

  5. Ανθολογίες της ΕΕΛΣΠΗ

  6. Λογοτέχνες και λογοτεχνήματα

  7. ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ

  8. Θωμάς Πετρολιάγκης

  9. Ελένη Κατσουλάκη

  10. Το περιοδικό "Εποχές" Μάιος 1963 Απρίλιος 1967

  11. Τα απομνημονεύματα τού Δία

  12. Δημήτρης Καραλής

  13. Στέφανος Ταμβάκης

  14. Όμηρος Μαυρίδης

  15. Διονυσία Moύσουρα-Τσουκαλά

  16. Χρυσούλα Μαστοροδήμου

  17. 'Aννα Δεληγιάννη - Τσιουλπά

  18. Ευαγγελία - Αγγελική Πεχλιβανίδου

  19. Μαρία Φιλίπποβα-Χαντζή

  20. Χριστιάνα Αβραμίδου

  21. Γιώτα Στρατή

  22. Μαρία Θανοπούλου

  23. Αικατερίνη Σιδέρη

  24. Διονύσης Δουζένης

  25. Κώστας Καλύβας

  26. ΤΟ ΚΑΡΔΑΡΙΤΣΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

  27. 'Aσπα Παπακωνσταντίνου

  28. Παναγιώτης Τρανούλης

  29. Φώτης Κόντογλου

  30. 'Aντρια Γαριβάλδη

  31. Σπύρος Δαρσινός

  32. Τι είναι ποίηση

  33. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

  34. Crabby Old Man

  35. Μ. Καραγάτσης

  36. ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

  37. Δέκα μύθοι και μία Ιστορία Εισαγωγή

  38. ΕΛΕΝΗ ΤΖΗΚΑ

  39. Χριστίνα Τσαρδίκος

  40. Αλκυόνη Παπαδάκη

  41. ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ

  42. Μάρω Σιδέρη

  43. 'Αιντε λοιπόν Έλληνα μου

  44. Φωτογραφία και περιήγηση

  45. Βασίλης Παπαθεοδώρου

  46. Πατέρα κάθε φορά

  47. Χαιρετισμούς και Αφιερώματα

  48. Ημέρα μνήμης Πολυτεχνείου

  49. Ένας όρκος και μια Ιστορία

  50. Γενοκτονία των Ποντείων

  51. Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

  52. «H Πόλις εάλω!»

  53. Αυτοί είμαστε οι 'Ελληνες!!!

  54. 'Aξιον εστί το τίμημα

  55. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα

  56. ο Ξενοφών Ζολώτας

  57. η Γλώσσα μου η Ελληνική

  58. Γιώργος Μπαμπινιώτης: Ο «ποιητής της γλώσσας»

  59. ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

  60. Δρ Θωμάς Σαββίδης : Γλώσσα και πολιτισμός

  61. Prof. Minas Savvas THE VANISHING OF CONSCIOUS HELLENISM

  62. Κριτικές Αναλύσεις

  63. Γαβριήλ Παναγιωσούλης

  64. Γιάννης Ανδρεόπουλος

  65. Λάκης Φουρουκλάς

  66. 'Ατυπη Λέσχη

  67. η Ανθολογία «ΞΕΝΙΤΕΙΑ»

  68. Οδυσσέας Πλατύρραχος

  69. Κική Δημουλά

  70. Στέλιος Καζαντζίδης

  71. Η Νάνσυ Μπίσκα

  72. Διονύσης Κονταρίνης

  73. Γκαμπριέλ Μάρκες

  74. Λάρρυ Κουλ

  75. Δημήτρης Ζαχαρόπoυλος

  76. Ρούλα Ιωαννίδου - Σταύρου

  77. Χρήστος Νιάρος

  78. Στράτος Δουκάκης :

  79. Βάϊος Φασούλας

  80. Ελευθερία Μπέλμπα

  81. Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη

  82. Γιώργος Δουατζής

  83. Διδώ Σωτηρίου

  84. Εθνική Αντίσταση και Λογοτεχνία

  85. O ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ

  86. Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο

  87. Κώστας Γεωργουσόπουλος

  88. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ

  89. η ΜΑΝΗ

  90. Όμορφη και παράξενη πατρίδα

  91. Γνωρίστε το Oakville και τα πέριξ

  92. Ο Νίκος Δημόπουλος

  93. Γράμμα από το Γκύτερσλο

  94. Τρισαγαπημένη ΑΡΚΑΔΙΑ

  95. Δημήτρης Λιαντίνης

  96. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ

  97. Hellenic American National Council

  98. Ο Λόγος μέσα από τη Διασπορά

  99. ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ : Φοβάμαι...

  100. Αχ Ελλάδα..

  101. Γιατί δεν πήρε ο Νίκος Καζαντζάκης το βραβείο
     A MAN'S POETIC LEGACY
CRABBY OLD MAN



 
----- Original Message -----
Sent: Thursday, January 14, 2010 1:29 AM
Subject: RE: A MAN'S POETIC LEGACY

Κώστα γεια σου. Σου στέλνω τη μετάφραση του γέρου παράξενου, Ελπίζω να σου αρέσει. Νάσε καλά, Νίκος

================================================


Ο δύσθυμος γέροντας:

Όταν ένας γέροντας πέθανε στο γηριατρικό τμήμα ενός ιδιωτικού γηροκομείου στην πόλη Νορθ Πλαττέ της πολιτείας Νεμπράσκα, εθεωρείτο ότι δεν είχε αφήσει τίποτα το αξιόλογο πίσω του..

Αργότερα, όταν η διοίκηση του γηροκομείου εξέτασε τις πενιχρές κατοχές του γέροντα, βρήκε ένα ποίημα του οποίου η ποιότητα και το περιεχόμενο, τους εντυπωσίασε τόσο πολύ όπου έκαναν αντίγραφα και τα διάνεμαν σε όλο το προσωπικό του γηροκομείου.

Μια από τις νοσοκόμες πήρε το αντίγραφό της στην πολιτεία του Μισούρι. Από τότε λοιπόν, το μόνο κληροδότημα ευημερίας του γέροντα, έχει εμφανιστεί στην έκδοση Χριστουγέννων του περιοδικού ειδήσεων της ένωσης Διανοητικής Υγείας του Σαν Λούης. Παρουσιάσεις φωτογραφικών διαφανειών έχουν επίσης γίνει βασιζόμενες στο απλό αλλά εύγλωττο ποίημα του γέροντα αυτού.

Έτσι λοιπόν ο γεροντάκος αυτός  που δεν είχε τίποτα ν’ αφήσει για να δώσει στον κόσμο, είναι τώρα ο συντάκτης αυτού του ανώνυμου ποιήματος που φτερουγίζει σήμερα σ’ ολόκληρο το Διαδίκτυο.

Ο ΔΥΣΘΥΜΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Τι βλέπετε νοσοκόμες; Τι βλέπετε;
Τι σκέφτεστε όταν με κοιτάτε;
Ένα δύσθυμο γέρο, όχι και τόσο γνωστικό,
Αβέβαιος στη συνήθεια και με τη ματιά του στο αόριστο;

Που στάζει το φαγητό από το σαγόνι του και δεν απαντά.
Όταν του λες με δυνατή φωνή ' Θέλω να προσπαθήσεις λιγάκι! '
Μα εκείνος φαίνεται σαν να μην καταλαβαίνει αυτά που κάνεις.
Και χάνει πάντα μια κάλτσα ή ένα παπούτσι;

Ο οποίος είτε αντιστέκεται ή όχι σας αφήνει να κάνετε αυτό που θέλετε,
Και με το λούσιμο και με το φαγητό, .για να περάσει την ημέρα του;
Αυτό είναι στη σκέψη σας; Αυτό είναι που βλέπετε;
Τότε άνοιξε τα μάτια σου νοσοκόμα, γιατί δε σε βλέπω να με κοιτάζεις..

Τώρα θα σας πω ποιός είμαι, όπως κάθομαι εδώ τόσο ακίνητος.
Όπως κάνω κατά διαταγή σας, όπως τρώω κατά τη θέλησή σας.
Είμαι ένα μικρό δεκάχρονο παιδί με πατέρα και με μητέρα,
Αδελφούς και αδελφές που αγαπούν ο ένας τον άλλο.

Ένα νέο δεκαεξάχρονο αγόρι, με φτερά στα πόδια του
Που ονειρεύεται ότι σύντομα θα βρει την αγαπημένη του…
Και σύντομα, στα είκοσι, γαμπρός. Η καρδιά μου σκιρτά
Όταν Θυμάμαι τους όρκους που υποσχέθηκα να τηρήσω.

Στα είκοσι πέντε τώρα, έχω μικρά παιδιά δικά μου τώρα.
Χρειάζονται την καθοδήγησή μου και ένα ασφαλές και χαρούμενο σπίτι.
Όνδρας τριαντάρης τώρα, τα παιδιά μου μεγαλώνουν γρήγορα,
Συνδεδεμένοι ο ένας στον άλλο με δεσμούς που πρέπει να διαρκέσουν.

Στα σαράντα μου, οι νέοι γιοι μου μεγάλωσαν κι' έφυγαν από το σπίτι,
Αλλά η γυναίκα μου είναι δίπλα μου για να δει ότι δεν μου λείπουν.
Στα πενήντα μου, ακόμα μια φορά, μωρά παίζουν στα γόνατά μου,
Όμως ξέρουμε από παιδιά, η αγαπημένη κι' εγώ.

Μαύρες μέρες έπεσαν επάνω μου, η σύζυγός μου πέθανε.
Κοιτάζω προς το μέλλον… και ριγώ από φόβο…
Τα παιδιά μου, μεγαλώνουν δικά τους παιδία.
Και σκέφτομαι τα χρόνια και την αγάπη που γνώρισα.

Είμαι τώρα γέρος και η φύση είναι σκληρή.
Το χωρατό είναι ότι κάνει τον γέρο να θεωρείτε ανόητος.
Το σώμα, καταβάλετε, η χάρις και το σθένος, φεύγουν.
Υπάρχει τώρα μια πέτρα εκεί που κάποτε είχα μια καρδιά.

Αλλά μέσα σ' αυτό το γερασμένο κουφάρι κάποιος νέος ζει ακόμα,
Και πότε πότε η σφυρηλατημένη καρδιά μου φουσκώνει.
Θυμάμαι τις χαρές, θυμάμαι τον πόνους.
Και αγαπώ να ζω τη ζωή ξανά και πάλι.

Σκέφτομαι τα χρόνια, πολύ λίγα, που φεύγουν πολύ γρήγορα.
Δεχτείτε το άκαμπτο γεγονός, πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Λοιπόν, ανοίξτε τα μάτια σας άνθρωποι, ανοίξτε τα καλά και δείτε.
Όχι ένα δύσθυμο γέρο. Κοιτάξτε λίγο πιο κοντά…κοιτάξτε με!

================================================

Να θυμάστε αυτό το ποίημα όποτε συναντάτε κάποιο ηλικιωμένο πρόσωπο και που μπορεί να το παραμερίσετε ή και να το απορρίψετε χωρίς να προσέξετε τη νεανική ψυχή που υπάρχει μέσα του… Όλοι μας, κάποια μέρα, θα βρεθούμε αναμφίβολα εκεί! Μα η ερώτηση είναι…Θα προφτάσουμε;

Παρακαλώ μοιραστείτε αυτό το ποίημα με άλλους. Τα καλύτερα και τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο ούτε βλέπονται ούτε και αγγίζονται. Πρέπει να γίνουν αισθητά μόνο από την καρδιά.
Μετάφραση από τα Αγγλικά
Νικολάου Δ. Σκαλκώτου
Σάββατο, 19 Σεπτεμβρίου 2009

================================================

CRABBY OLD MAN

When an old man died in the geriatric ward of a nursing home in North Platte,
Nebraska , it was believed that he had nothing left of any value.
Later, when the nurses were going through his meager possessions, they found this
poem. Its quality and content so impressed the staff that copies were made and
distributed to every nurse in the hospital. One nurse took her copy to Missouri .
The old man's sole bequest to posterity has since appeared in the Christmas edition
of the News Magazine of the St. Louis Association for Mental Health. A slide
presentation has also been made based on his simple, but eloquent, poem.
And this little old man, with nothing left to give to the world, is now the author of
this 'anonymous' poem winging across the Internet.

CRABBY OLD MAN

What do you see nurses? . . . .. . What do you see?
What are you thinking . . . . . when you're looking at me?
A crabby old man . . . . . not very wise,
Uncertain of habit . . . . . with faraway eyes?

Who dribbles his food . . . . . and makes no reply.
When you say in a loud voice . . . . . 'I do wish you'd try!'
Who seems not to notice . . . . . the things that you do.
And forever is losing . . . . . A sock or shoe?

Who, resisting or not . . . . . lets you do as you will,
With bathing and feeding . . . . . The long day to fill?
Is that what you're thinking? . . . . . Is that what you see?
Then open your eyes, nurse . . . . . you're not looking at me.

I'll tell you who I am. . . . . . As I sit here so still,
As I do at your bidding, . . . . . as I eat at your will.
I'm a small child of Ten . . .. . . with a father and mother,
Brothers and sisters . . . . . who love one another.

A young boy of Sixteen . . . . with wings on his feet.
Dreaming that soon now . . . . . a lover he'll meet.
A groom soon at Twenty . . . . . my heart gives a leap.
Remembering, the vows . . . . . that I promised to keep.

At Twenty-Five, now . . . . . I have young of my own.
Who need me to guide . . . . . And a secure happy home.
A man of Thirty . . . . . My young now grown fast,
Bound to each other . . . .. . With ties that should last.

At Forty, my young sons . . . . . have grown and are gone,
But my woman's beside me . . . .. . to see I don't mourn.
At Fifty, once more, babies play 'round my knee,
Again, we know children . . . . . My loved one and me.

Dark days are upon me . . . . . my wife is now dead.
I look at the future . . . . . shudder with dread.
For my young are all rearing . . . . . young of their own.
And I think of the years . . . . . and the love that I've known.

I'm now an old man . . . . . and nature is cruel.
Tis jest to make old age . . . . . look like a fool.
The body, it crumbles . . . . . grace and vigor, depart.
There is now a stone . . . . where I once had a heart.

But inside this old carcass . . . . . a young guy still dwells,
And now and again . . . . . my battered heart swells.
I remember the joys . . . . . I remember the pain.
And I'm loving and living . . . . . life over again.

I think of the years, all too few . . . . . gone too fast.
And accept the stark fact . . . . that nothing can last.
So open your eyes, people . . . . . open and see

Not a crabby old man . . . Look closer . . . see ME!!

Remember this poem when you next meet
an older person who you might brush aside
without looking at the young soul within.

We will all, one day, be there, too!

PLEASE SHARE THIS POEM

The best and most beautiful things of
this world can't be seen or touched.
They must be felt by the heart.

CRABBY OLD MAN