Ιδέα γι' αυτή την προσπάθεια ήταν του Κώστα Χρ. Δουρίδα, από τον Καναδά, του
ίδιου που έβαλε το Καρδαρίτσι στο Internet, και του ίδιου που μούδωσε την
ιδέα να ονομάσω τα τοπία της περιφέρειας του χωριού που τα έβαλε στο
Ιnternet. Πολλά παρατσούκλια πήρα από το ποίημα του Διονύση Δουζένη που
είναι στο «Ευρετήριο» που σύνταξε (και μου έδωσε) το 1990. Πολύ με βοήθησε η
αδερφή μου Ευγενία από την Αθήνα. Πολλά πρόσθεσε ο Γιάννης Ι. Σταθόπουλος,
Ν.84, από αυτά που του είπε η μάνα του (Τασούλα/Σταθογιώργενα) το 2002, και
από αυτά που του είπαν η Κούλα Γιαννακοπούλου Δουρίδα, Ν.81, και ο
Παρασκευάς Παρασκευόπουλος, Ν.58. Στις 5 Ιανουαρίου, 1942, με πήρε ο
Παπαβασίλης (Βασίλειος Ιερεύς Μουρούτης), αδερφός της μάνας μου, να τον
βοηθήσω στον παραδοσιακό αγιασμό όλων (κάπου 100) των σπιτιών του χωριού.
Από νωρίς πρωί, είχε τελέσει την Ακολουθία του Αγιασμού στον A'γιο Νικόλαο,
ίσως ήπιε ένα χαμομήλι ή ένα τσάι του βουνού στο δικό μας σπίτι, και
ξεκινήσαμε με μία τέσα να κρατάει τον αγιασμό, με λίγα κλαδάκια ελιάς να
ραντίζει, και με μερικά σακούλια να βάζει τα δώρα (σιτάρι, αραποσίτι,
φασόλια, φακές, κ.λ.π.) που φίλευαν οι χωριάτες. Σκέψου ότι ήταν μέρες
Κατοχής (1941-1944), πείνας και δυστυχίας. Τα λεφτά ήταν άχρηστα. Για μία
σύντομη περιγραφή της αθλίας κατάστασης στην Αθήνα (και παντού) διάβασε
απόσπασμα από το Κεφάλαιο 2 του βιβλίου Ελένη, του Νίκου του Γκατσογιάννη,
μετάφραση Αλεξάνδρου Κοτζιά, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα, 1983.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Τον πρώτο χειμώνα της Κατοχής, 1941 - 42, αποκλεισμένες πόλεις και τα ορεινά
χωριά, ξεκομμένα από τους κάμπους που τα εφοδίασαν με σιτάρι, αλάτι και λάδι,
υποφέρανε πιό πολύ. Η Αθήνα έγινε τόπος εφιαλτικός αποσκελετωμένων ανθρώπων με
πρησμένες κοιλιές που σούρνονταν απεγνωσμένα ψάχνοντας για φαί, σωριάζονταν
νεκροί και απόμεναν άταφοι στους δρόμους. Πρώτοι πέθαναν τα παιδιά και οι γέροι.
Τους δύο πρώτους μήνες του χειμώνα, 300,000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα στη
πρωτεύουσα. Για να κρατήσουν τα δελτία των πεθαμένων οι δικοί τους δε δήλωναν το
θάνατο τους παρά πετούσανε τά πτώματα κρυφά πανω από τις μάντρες των
νεκροταφείων. Κάθε πρωί καμιόνια τριγυρνούσαν τους δρόμους και μάζευαν τα
πτώματα όσων είχαν πεθάνει τη νύχτα. Παντού κυκλοφορούσαν αρουραίοι και
βρωμοκοπούσε υπόνομος. Τα δελτία ήταν σχεδόν άχρηστα, αφού ψωμί δεν υπήρχε, τα
μαγαζιά τροφίμων ήτανε κλειστά με κατεβασμένα τα ρολά. Για ν αγοράσεις το
παραμικρό χρειαζόσουν τσουβάλια με χαρτονομίσματα και οι τυμβωρύχοι ρήμαζαν τα
νεκροταφεία ψάχνοντας για δόντια χρυσά και δακτυλίδια. Αν κάποιος φούρναρης
τύχαινε να βρεί αλεύρι για να το φουρνίσει και να πουλήσει κανά καρβέλι ψωμί,
όριζε την τιμή του σ εγγλέζικες χρυσές λίρες. Οποιος είχε δυνάμεις να περπατήσει
περνούσε όλη την ημέρα ως την ώρα που η κυκλοφορία απαγορευόταν αναζητώντας
τρόφιμα. Χιλιόμετρα γύρω από την Αθήνα φτωχοί αφανίσανε το πράσινο. Τα δέντρα
στις λεωφόρους και στα πάρκα κόπηκαν για καυσόξυλα. Οι πλούσιοι ξαποστέλναν τις
υπερέτριές τους με τους οικογενειακούς θησαυρούς σε μακρινά χωριά και νησιά για
να βρούν κανά καρβέλι ψωμί ή κοτόπουλο. Μωρά γεννιόντουσαν δίχως νύχια, και τα
εννιά στα δέκα μέσα σ ένα μήνα είχανε πεθάνει. E'πεσαν επιδημίες χολέρας,
διφτερίτηδας, κοκίτη, σκορβούτου, τυφοειδούς πυρετού και παντού οι ψείρες
έφερναν το τύφο. Μαγειρεμένες γάτες σερβίρονταν για κουνέλια, το κριθάρι
αναπλήρωνε τον καφέ. Το μοναδικό δείπνο στην Αθήνα με αληθινό κρέας και κρασί
πρόσφερε ο πιο πετυχημένος εργολάβος κηδειών της Ελλάδος σε οχτώ καλοφαγάδες
φίλους του, που τους γύρισε στα σπίτια τους μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας
περνώντας τους, μέσα από γερμανικές περιπόλους, κρυμμένους στο πίσω μέρος μιας
νεκροφόρας. Τη νύχτα γίνονταν ομαδικές εκτελέσεις Ελλήνων κρατουμένων που
κατηγορούνταν για σαμποτάζ. Τη μέρα οι δρόμοι γύρω από την έδρα του
Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού μαύριζαν από λιπόσαρκες γυναίκες και παιδιά που γύρευαν
πληροφορίες για τους φυλακισμένους δικούς τους. Ο θεόρατος αρχιεπίσκοπος με την
πάλλευκη γενειάδα μεσολαβούσε στους γερμανούς εκλιπαρώντας τρόφιμα για τους
πεινασμένους και πληροφορίες για τους κρατουμένους. Λίγο μετά τα Χριστούγεννα
αψήφησε τις γερμανικές διαταγές ανοίγοντας τους τάφους δεκατεσσάρων που ήχαν
πρόσφατα εκτελεστεί, ώστε να τους αναγνωρίσουν και να τους κηδέψουν. Οταν
διακόσιοι κρατούμενοι τουφεκίστηκαν κρυφά σε μια ομαδική εκτέλεση, ο Δαμασκηνός
συγκέντρωσε τα ρούχα που είχαν βγάλει από τους νεκρούς και τα κρέμασε σε σχοινιά
στη μεγάλη αίθουσα της αρχιεπισκοπής. Y.στερα άνοιξε τις πόρτες στις γυναίκες,
που με τα παιδιά τους τριγύριζαν ανάμεσα στα ματοβαμμένα ρούχα κουστούμια κομψά
και λασπωμένα χωριάτικα κουρέλια αναζητώντας έντρομες τη φορεσιά του άντρα τους
ή του γιού τους. Μιά νιόνυφη ενός μηνός βρήκε τα ρούχα που φορούσε ο άντρας της
στο γάμο τους. Κάποια μάνα αναγνώρισε το ρούχα των δύο γιών της. Οι υπάλληλοι
του αρχιεπισκόπου παρακολουθούσαν με φρίκη καθώς η μια γυναίκα μετά την άλλη
σωριαζόταν χάμω σκληρίζοντας, σφίγγοντας μια ματοβαμμένη ζακέτα, ενώ άλλες,
μουδιασμένες από τον τρόμο ξέσκιζαν τις τσέπες σ ένα σακάκι που τους φάνηκε
γνώριμο γυρεύοντας κάποια σημάδια σε κομματάκια χαρτί, σε αποτσίγαρα και
τσατσάρες. Το χειμώνα το 1941 στην Αθήνα, κοπάδια αδέσποτα σκυλιά ούρλιαζαν
στούς λόφους γύρω από την Ακρόπολη, ομαδικοί τάφοι ανοίχτηκαν στους κήπους των
ανακτόρων κι ο θάνατος σε κάθε γωνία παραμόνευε.
1. 'Aρχισε ο αγιασμός από το σπίτι του Παρασκευά (Ασταύρωτος) και Γιαννούλας
Σταθοπούλου που ήταν έξω από το χωριό στο μέρος που λέγεται του Λάμπρου το
Ρέμα, ή Κουκιγά, στο δρόμο προς το εξωκκλήσι της Παναγίας στο λόφο Κάστρο.
Αυτοί παιδιά δεν είχαν και ζούσαν στο σπιτάκι τους που θα ήταν και σπίτι του
μικρού τους κοπαδιού γιδοπροβάτων. Η Γιανούλα ήταν αδερφή το Δημήτρη Δουρίδα
(Τασιέλου Ν.76). Ο Παρασκευάς είχε αδερφό στο χωριό τον Χρήστο (Κλούφας και
Ρεγιάς, Ν.16) και στην Αθήνα το Νίκο. ίσως το 1961, στην οδό Αθηνάς, έξω από
το εκκλησάκι Αγία Κυριακή (περίπου Αθήνας 30, Αθήνα) ο θείος μου ο Θανάσης
με σύστησε στο Νίκο Σταθόπουλο, που αν είχε παιδιά, θα μένουν στην Αθήνα.
2. Γυρίζοντας στο χωριό, το πρώτο σπίτι που αγιάστηκε ήταν του Θεοδώρου Χρ.
και Αγγέλως Θεοδωρακόπουλου (Βέλος). Η Αγγέλω ήταν κόρη του Κωσταρίκου
Αγγελόπουλου Ν.18, που είχε αδερφή τη Θοδώρα γυναίκα του Χρήστου του
Ζαφειρόπουλου, Ν.98, και αδερφούς Γεώργιο και Γιάννη στην Αθήνα. Τα παιδιά
τους ήταν ο Χρήστος (Τάκης), που πέθανε στον Καναδά, και ο Κώστας που είναι
κάπου στην Florida των Η.Π. Ο Θεοδωρακόπουλος (Βελος) είχε αδερφή Μαρία στο
χωριό, σύζυγο του Χρήστου Ν. Δουρίδα (Κιτσιαρέλη), Ν.80, και αδερφό Αντρέα
στον Καναδά που είχε παντρευτεί (νομίζω) Καναδέζα, δεν είχαν παιδιά, και
πέθανε στον Καναδά. 'Hταν αυτός που το 1951 είχε πάρει στον Καναδά τον
ανεψιό του Κωστα Θ. Θεοδωρακόπουλο, Ν.2, και το Νίκο Χρ. Δουρίδα, Ν.80.
3. Από εκεί, πήραμε το δρομάκι κάτω από του Βέλου και πήγαμε στο σπίτι της
Ανθούλας Καλογεροπούλου, χήρας Γεωργίου, κόρης του Φώτη και Πανώριας
Δουρίδα. Η δε Πανώρια ήταν αδερφή του παππούλη μου Γεωργίου Ηλιοπούλου
(Λαφοκέρατου, Ν.94). Η Ανθούλα είχε παιδιά τη Φροσύνη (εικάζω το όνομα) στην
Αθήνα, το Θοδωρή, το Γιώργη, την Πανώρια, και το Φώτη. Ο Φώτης είχε πάει
(στην Κατοχή) στον Τσοτσώνη, σύζυγος Χρύσω, γένος Αντρέα Ν. Δουρίδα, Ν.95,
στο Λαντζόϊ της Ηλείας. Σαν να ήταν χθές, θυμάμαι το μακαρίτη το Πάϊκο Ιωαν.
Τύρο που έγραφε (σε γράμμα του Θοδωρή για τη Φροσύνη): Πιπίνου 75, Αθήνα.
4. Μετά της Ανθούλας, ήταν το σπίτι του Θεοδώρου Μητσόπουλου (Γυφτοθοδωράκη)
δίπλα σε μια μεγάλη πουρνάρα και μια μεγάλη βελανιδιά. Τη γυναίκα του
Γυφτοθοδωράκη (ήταν χήρος) τη λέγανε Κατερίνη, και ο γιός τους Κώστας
(Γυφτοκώστας) ήταν παντρεμένος τη Σοφία κόρη του Λεωνίδα Ν. Δουρίδα
(Ραβαζούλα), Ν.77) και έχουν παιδιά Κατερίνη, Μαρία, Θεοδώρα και Χαρίλαο. Ο
Γυφτοθοδωράκης είχε επίσης γιό Γιάννη που ήταν καλόγερος στο ΄Aγιον 'Oρος.
Λίγο θυμάμαι το Γυφτοθοδωράκη, που νομίζω πέθανε γύρω στο 1945, και λέγανε
ότι «φοβέριζε» τους «αντιπάλους» του με την κασιάρα! Τον δε Γυφτοκώστα τον
θυμάμαι που πότιζε το χωράφι στου Παλούκι, και που είχε έρθει με άδεια από
το στρατό (1946;) που είχε αγγλικής κατασκευής όπλο του, και πυροβολούσε
στον αέρα. Την τελευταία φορά (1998) τον είδα που καθόταν με τη γυναίκα του
στο μπαλκόνι, μαζί με την Διαμάντω, χήρα Τάκη Δουρίδα (Τασιελου, Ν.76). Είχε
και αδερφό Χαρίλαο που πέθανε στο χωριό.
5. Κάτω από το σπίτι του Γυφτοκώστα, στην άκρη το χωριού, δίπλα σε χωματένιο
αλώνι, που το 1998 το είχε κάνει ο Νίκος Τσίκας (σύζυγος : Θοδώρα) περιβόλι,
ήταν το σπίτι του Χρήστου Τσίκα (Γαλάνη) και της Βασιλικής, αδερφής του
Γιώργη Ι. Καλογεροπούλου, Ν.90. Είχαν παιδιά το Νίκο που παντρεύτηκε τη
Θεοδώρα, κόρη του Κώστα Ν. και Αλεξούλας Δουρίδα, Ν.23, και τη Δημήτρω που
παντρεύτηκε τον Πάνο Κ. Τσιουμπρή, Ν.47, τη Σούλα και τη Φωτούλα.
6. Δίπλα στο σπίτι του Γυφτοκώστα, δίπλα σ ένα χωματένιο αλώνι, ήταν το
σπίτι της Δήμητρας (Ξουράφως) χήρας Θεοδώρου Καλογεροπούλου. Δίπλα στο μικρό
σπίτι της, ήταν καλύβι για τα ζώα της. Είχε παιδιά το Γιώργη, (Γιώτα) το
Γιάννη (Καλόγιαννη/Καλογερόγιαννη) παντρεμένο την Κατίνα, γένος Νικ.
Τσιουμπρή, Ν.46, το Νίκο, παντρεμένο την Αλεξάντρα γένος Αλέξη
Γιαννακοπούλου, Ν.67, και ως χήρος, παντρεμένος την Ασημίνα, το Θανάση, τον
Ηλία, και τη Θανάσω που παντρεύτηκε τον Γιώργη Τσίκα (Πέτσα, Ν.22), και τη
Μαρία, που παντρεύτηκε τον Παρασκευά Αναστ. Τύρο.
7. Δίπλα στο σπίτι της Δήμητρας ήταν το σπίτι του Χρήστου (Χρησταρά)
Αγγελοπούλου (σύζυγος : Φλωρούλα κόρη Θεοδώρου Γιαννακοπούλου, του Βρούχου,
Ν.69. Είχαν παιδιά τη Φροσύνη που παντρεύτηκε στην Κατοχή στο Μοναστηράκι,
και το Θεόδωρο (Δασκαλάκο) παντρεμένο με κάποια από το Μοναστηράκι, και το
Δημήτρη (Μήτσιο). Ο δε Θεόδωρος («Δασκαλάκος») εξαφανίστηκε στον πόλεμο
(1940-1941) εναντίον Ιταλών και Γερμανών, και ξαναπαρουσιάστηκε όταν έφυγαν
οι Γερμανοί από την Ελλάδα το φθινόπωρο του 1944. ένας συμπολεμιστής το
Δασκαλάκου, Κυριάκος Παπαγγελής, είχε γράψει στους γονείς του Δασκαλάκου για
την τελευταία φορά που είχε δεί το Δασκαλάκο σε κάποια μάχη, ίσως στη Μάχη
της Κρήτης. Οι γονείς του Δασκαλάκου με είχαν ρωτήσει να τους διαβάσω ( δεν
ξέρω γιατί μήπως ο Χρήστος δεν έβλεπε καλά, μήπως η Φλωρούλα ήταν αγράμματη
;) το γράμμα του Παπαγγελή. Ο θείος μου ο Νίκος Ηλιόπουλος μου είχε πεί ότι
ο «Χρησταράς» ήταν στο Ελληνικό Ιππικό στον Πρώτο Παγκόσμιο (1914-1918)
Πόλεμο. Νομίζω είχε κάνει και στην Αμερική.
8. Κάτω από το σπίτι του Χρήστου (Χρησταρά) Αγγελοπούλου, ήταν το σπίτι του
Θεοδώρου Μπαχού, σιόγαμπρου από την Κοντοβάζαινα, που είχε παντρευτεί την
Αγγέλω, κόρη του Αριστείδη Αγγελοπούλου. Ο Μπαχός ήταν τσαγκάρης, ο
παπουτσής του χωριού, και κάποτε μου είχε πεί για μια μάχη στην οποία έλαβε
μέρος στον Αλβανικό Πόλεμο εναντίων των Ιταλών (1940-1941). 'Eλεγε ότι πρίν
επιτεθούν εναντίων των Ιταλών, ο αξιωματικός τους έδωσε πιοτό κονιάκ! Μία
άλλη φορά, ενώ περίμενα να διορθώσει κάτι παπούτσια περνούσε μία
Καρδαριτσιοτοπούλα, που πήγαινε να πάρει νερο από τη βρύση του Γκάλου, και
άρχισε να τραγουδά : «κορίτσι φιλιμένο δεν κάνει προκοπή». Ο Μπαχός και η
Αγγέλω είχαν παιδιά Γιάννη, Αριστείδη, Δημήτρη, Χιόνα και Ευανθία. Η Αγγέλω
είχε αδέρφια Νίκο, Βαγγέλη, Γιώργο και Γιάννη που είχαν φύγει στην Αθήνα
προπολεμικώς. Ο Γιάννης είναι πατέρας της Δέσποινας (πήρε «19» στο Λύκειο!)
γυναίκας του Γιάννη Γ. Σταθοπούλου (Σταθόγιαννη),Ν.84, συμμαθητή μου στο
Καρδαρίτσι. έχουν γιο το Γιώργο αρχιτέκτωνα μηχανικό.
8-Α. Μπροστά στο σπίτι του Μπαχού, θυμάμαι μία γριούλα χήρα που ήταν Μάνα
του Θεοδώρου Παρασκευοπούλου (Καπαρδάκη) Ν.49, που πέθανε στην Κατοχή. Δεν
ξερω τ ονομά της, αλλά ενα από τα κορίτσια του Καπαρδάκη Ν.49 ίσως είχε τ
ονομά της.
9. Δίπλα στου Μπαχού το σπίτι ήταν το σπίτι του Γιώργη Κ. και της Μαργαρίτας
Κ. Μουρούτη δεύτερα ξαδέρφια της μάνας μου. Οι γονείς τους ήταν ο Κώστας
(ράφτης του χωριού) και η Καλιόπη. Η Μαργαρίτα δεν παντρεύτηκε και ο Γιώργης
παντρεύτηκε την Τριανταφύλλω από τις Ράχες Αρκαδίας και είχαν κόρη τη Ντίνα.
9-Α. Δίπλα στο σπίτι του Γιώργη και της Μαργαρίτας ήταν το χάλασμα του
Γιανέλου Τσίκα, αδερφού του Θεοδώρου Τσίκα, πατέρα του Μαστορονίκου, Ν.10.
Κόρη του Γιανέλου ήταν η Δημήτρω/Δήμητρα Καλογεροπούλου (Ξουράφω) , Ν.6.
10. Δίπλα στο χάλασμα (γρεμισμένο μικρό σπίτι) κάτω από τη βρύση του Γκάλου,
είναι το σπίτι του Νίκου Θ. Τσίκα (Μαστορονίκου) που παντρεύτηκε τη Θανάσω
του Κουρμπέτη από το Μοναστηράκι, και είχαν παιδιά το Θεόδωρο, Χρήστο, και
Γιάννη. Κάποτε ο Μαστορονίκος είχε το μόνο άλογο στο χωριό. Είχαν μία
ασπρομουριά στο κάτω μέρος του κήπου τους, εκεί που πήγαινα κρυφά κάτω από
τη μάντρα, και φώναζε η Θανάσω. Τώρα, αν ήξερα «διπλωματία» θα μάζεβα μία
χούφτα μούρες και θα της τις έδινα να την πιάσω «πόρτα για το χειμώνα» που
λέγανε !
11. Δίπλα στο σπίτι του Μαστορονίκου ήταν (τότε) το άδειο σπίτι του Θοδωράκα
που νομίζω ήταν Παπαγιαννόπουλος που είχε πεθάνει, και που τα παιδιά του
είχαν φύγει προπολεμικώς. Τα παιδιά του Μαστορονίκου ίσως ξέρουν
λεπτομέρειες. Κάποτε ίσως τη δεκαετία του 1970, το σπίτι το αγόρασε ο
Χρήστος Ν. Δουρίδας, Κιτσιαρέλης, Ν.80, και η Μαρία, γένος Χρ.
Θεοδωρακοπούλου, Ν.2. Το αγόρι του Θεοδωράκα έπαιζε με μπιστόλι (με ένα
παιδί του Γιαννίκου, Ν.25) και σκοτώθηκε. Είχε κόρη Μάρθα παντρεμένη στον
Πύργο με το Μίμη Δημόπουλο από τη Χώρα, που είχαν αγόρια το Θανάση, το
Γιώργο και 2 άλλα. Ο Θοδωράκας και ο Στάθης Μουρούτης, Ν.84, φορούσαν
φουστανέλες.
12. Γυρίζουμε πάλι στο σπίτι του Θεοδώρου Χρ. Θεοδορακοπούλου (Βέλου), Ν.2)
στην άκρη του χωριού, όπου το κατόπιν σπίτι είναι του Γιώργη (σύζυγος :
Ανδρομάχη από το Βελημάχι) Χρ. Παπαγιανοπούλου (Μουτσιάλου) που είχε κάνει
πρόεδρος του χωριού, και ο γιός του Νίκος ήταν αγροφύλακας του χωριού. Είχαν
παιδιά τη Μάρω, την Ευγενία, το Νίκο, το Χρήστο και Ηρακλή. Ο Χρήστος είναι
στη Γερμανία.
13. Προχωρώντας προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, είναι το σπίτι του
Θεοδώρου Παπαγιαννοπούλου (Μπουζτρή) και Νικολίτσας, αδερφής του Χρήστου
Αγγελοπούλου, Ν.7. Είχαν παιδιά το Κώστα (αστυφύλακα στην Αθήνα) που
παντρεύτηκε τη Δήμητρα, κόρη του Κωνσταντάρα Παρασκευοπούλου, Ν.75-Α, το
Γιώργη πoυ παντρεύτηκε τη Μάρθα Λαμπροπούλου, κόρη του Θανάση και Ξανθής
Λαμπροπούλου, πρώτης μου ξαδέρφης, Ν.91. Η κόρη τους Χρυσάνθη παντρεύτηκε
στο Μοναστηράκι τον Αντώνη Γιαννακόπουλο που είχε μαγαζί. Επίσης είχε κόρη
Ευτυχία που παντρεύτηκε Χ. Ψαρρά.
14. Το σπίτι του Μπουζτρή ήταν μεγάλο, μισό από το οποίο ήταν του αδερφού
του Γιάνναρου Παπαγιαννοπούλου, που ήταν χήρος από τη Φανιώ. Είχαν παιδιά
Θανάση, Φώτη, Τασία, Γεωργία, Σουσάνα και Μαρία, γυναίκα του Γιώργη Ν.
Αναγνωστοπούλου (Μπόγια, Ν.38).
14-Α. Δίπλα στου Γιάνναρου ήταν το χάλασμα (γρεμισμένο σπίτι) του
Τσιούτσιου, που ήταν εξάδερφος του Παρασκευά, Ν.1, και του Χρήστου, Ν.16. Ο
Τσιούτσιος είχε κόρη Αραποθανάσω, Ν.58, τον Περικλή, Ν.17, και τον Λάκη,
πρώτο άνδρα της Αγγελάρας, Ν.50.
15. Δίπλα στο χάλασμα ήταν το σπίτι Θεοδώρου (Πρέφα) και της Αντώνας
Αναγνωστοπούλου. Ο Θεόδωρος ήταν αδερφός του Νίκου (του Μπόγια, Ν.38) από τα
Γιουτσέϊκα. Η Αντώνα ίσως ήταν μοναχοκόρη του Μαρίνη Καλογεροπούλου. Είχαν
παιδιά το Νίκο, το Ζώη, τη Μαρία, την 'Aννα, και την Κανέλλα. Αλλο τότε ήταν
το κλίμα στο χωριό διότι η Μάνα της Αντώνας, η Μαρίναινα, είχε περιβόλι στο
λόφο Διάρχος που δεν είναι βρύση.
16. Δίπλα στο σπίτι του Πρέφα είναι το σπίτι του Χρήστου Σταθοπούλου, του
Κλούφα, του Ρεγιά, και της Κωσταντίνας από το Βελημάχι. Ο μπάρπα Χρήστος
είχε αδερφό τον Παρασκευά, Ν,1, και το Νίκο στην Αθήνα. Είχαν παιδιά το
Θανάση και τη Βαγγελιώ. Θυμάμαι το Θανάση στρατιώτη στον Ελληνικό Στρατό
στον ανταρτοπόλεμο (Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο) που είχε έρθει με άδεια όταν ο
Ελληνικός Στρατός, η 9η Μεραρχία, πολεμούσε τους αντάρτες στην Πελοπόννησο
(1949). Επίσης θυμάμαι τη Μάνα της Βαγγελιώς που μας φώναζε όταν
τραγουδούσαμε το τραγούδι «Βαγγελιώ» για να χορέψουμε με διαταγή του
Δασκάλου μας Θεοδ. Αναστοπούλου!
17. Μισό από το ίδιο σπίτι ήταν το σπίτι του εξαδέρφου του Περικλή, της
γυναίκας του Παναγιώτας από Ράχες Αρκαδίας και της κόρης τους Αγγέλως. Ο
Περικλής είχε κάνει στην Αμερική, πέθανε στην Κατοχή (1941-1944) και είχε
κάποιο μηχάνημα από την Αμερική που τρόχαγε (ακόνιζε) τα εργαλεία. Η Αγγέλω
παντρεύτηκε το Θεόδωρο Ιωαν. Παναγόπουλο, γιό του Θοδωρόγιαννη, Ν 48.
17-Α. Δίπλα στου Περικλή κάτω από το Σχολείο μας ήταν το μαγαζί του Πάϊκου
και Νίκου Ιωαν. Τύρου (Τυρόγιαννη), Ν.30. Αυτό το μαγαζί είχα ακούσει το
είχε ο παππούς του Πάϊκου, που δεν ξέρω πως τον λέγανε. Επίσης και ο πατέρας
μου (ο Γιάννης ο Ηλιόπουλος ο Κουφός) είχε μαγαζί εκεί, γύρω στο 1938-1941.
Ο Νίκος και ο Πάϊκος είχαν προσθέσει ένα παράθυρο στο κτίριο.
18. Σχεδόν κολλημένο, δίπλα στο μαγαζί ήταν το σπίτι του Κωσταρίκου
Αγγελοπούλου, τον οποίον λίγο θυμάμαι (λέγανε ήταν αγωγιάτης) και της
γυναίκας του Παναγιώτας. Είχαν κόρη Αγγέλλω που την πήρε ο Θεόδωρος Χρ.
Θεοδωρακόπουλος (Βέλος, Ν.2) και γιούς (στην Αθήνα) Γιάννη και Γεώργιο. Την
κόρη τους Θοδώρα την πήρε ο Χρήστος Κ. Ζαφειρόπουλος, Ν.98, και η Κατίγκω
παντρεύτηκε στο Δεχούνι.
18-Α. Το σπίτι του Κωσταρίκου το δώρησαν τα παιδιά του στο χωριό και έγινε
χωρική αίθουσα. Επίσης έδωσαν το περιβόλι τους, εκεί που είναι το άγαλμα του
Κολοκοτρώνη, για να γίνει πλατεία. Στο ίδιο μέρος ήταν ένα μικρό χτίριο που
το χρησιμοποιούσαν γι αποθήκη. Είχα ακούσει ότι αυτό το κτίριο ήταν μαγαζί
του Παναγή Παναγιωτόπουλου (Σκοτσιέρης) όταν γύρισε ο Παναγής (Παναής) από
την Αμερική. Ο Παναής ήταν χήρος (από την αδερφή της νόνας μου) και είχε
ξαναπαντρευτεί τη χήρα Μάνα του Κυριάκου του Τύρου, της οποίας το σπίτι ήταν
κάτω από την πουρνάρα του Βασίλη του Παναγοπούλου (Τσιέλου, Ν.63).
18-Β. Πάνω από του Πάϊκου το μαγαζί ειναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που
γράφει πάνω από την πόρτα της ότι χτίστηκε το 1848. Τα δύο μεγάλα πλατάνια
γύρω της δεν ξέρω αν τα είχαν μεταφυτέψει από αλλού, ή αν εκεί κάποτε είχε
λίγο νερό, διότι συνήθως βλέπουμε τα πλατάνια όπου είναι νερό. Οι καμπάνες
ήταν εκεί που είναι ο μικρότερος πλάτανος, η μία κρεμασμένη από τον πλάτανο
και η άλλη από ένα στύλο που ακουμπούσε πάνω στον πλάτανο. Οι μάντρες είναι
χτισμένες το 1890 με χρήματα του Κωνσταντίνου Σπυρόπουλου, του Σέχα, που
είχε κάνει (και ίσως πέθανε) στην Σμύρνη. Δεν ξέρω αν Σέχας είναι Τουρκικός
τίτλος. Από θείο μου Νίκο Ηλιόπουλο ξέρω ότι ήταν θείος της νόνας μου
Ευγενίας, κόρης του Γιαννάκου του Γιαννακοπούλου. Ο Σέχας είχε μία κόρη στην
Αθήνα, που αποξενώθηκε από το παιδιά της, και άφησε κάτι δικό της στη Σοφία
Παρασκευοπούλου-Μουρούτη, Ν.75-Β. Το νεκροταφείο του χωριού, πρίν το 1912,
ήταν γύρω στην εκκλησία. Το σημερινό έγινε με έρανο, χτισμένο με τεχνίτες
από τα Λαγκάδια (της Αρκαδίας) που ίσως ήταν οι κορυφαίοι της Πελοποννήσου.
Τα κυπαρίσσια θα ήταν εκεί όταν ήταν το νεκροταφείο. Εκεί που είναι τώρα το
καμπαναριό μέχρι τον τοίχο (προς τον Κολοκοτρώνη) ήταν το σχολικό περιβόλι
με τριανταφυλλιές, κυδωνιές, κρίνα και μανουσάκια. Το κάτω μέρος του
σχολείου, το σημερινό υπόγειο, χτίστηκε το 1878. Κάποτε αργότερα χτίστηκε ο
πάνω όροφος. Του παλιού τύπου κεραμίδια στο σχολείο και στην εκκλησία
σχημάτιζαν τρύπες που φώλιαζαν πολλά χελιδόνια και σπουργίτες. Τα σημερινά
κεραμίδια δεν έχουν μέρος για φωλιές. Το πρώτο σχολείο του χωριού ίσως να
ήταν το σπίτι του «Πληγούρη» Μουρούτη, Ν.68, που δεν υπάρχει τώρα. Ο πρώτος
δάσκαλος ίσως ήταν ο Χρυσανθάκης, ο οποίος είχε τουρκικό τίτλο «έξυπνος»,
μουρούτ ή μουράτ, και το οποίο έγινε Μουρούτης, ίσως παππούς του Στάθη, του
Θοδωρή και της Παναγιώτας, Ν.84, και 85, και οποίοι ίσως ήταν και από τους
πρώτους μαθητές και αμφότεροι ήταν τερζήδες, έραβαν κάπες. Ο
Σταθογιώργης/Ούζος Κ. Καλογερόπουλος/Σταθόπουλος, Ν.84, έκανε τον τερζή στην
Κατοχή, (1941-1944). Περισσότερα για το σχολείο στο Ν.94.
19. Εξακολουθούμε με τον αγιασμό πηγαίνοντας στο σπίτι του (Λάκη) Θεοδώρου
Τσίκα (Τσιουγκακολάκη) και της Αγλαίας κόρης του Αντώνη του Ζαφειρόπουλου,
Ν.88. Νομίζω είμαστε και κουμπάροι διότι η Μάνα μου βάφτισε μία κόρη τους.
Είχαν παιδιά το Λεωνίδα, το Γιώργο, τον Αντώνη, Κατερίνη, Γιώτα και
Αθανασία.
20. Απέναντι στου Τσιουγκακολάκη το σπίτι ήταν του Δάσκαλου Θεοδώρου Δημ.
Τσίκα (που ήταν γιός του Παπαδημήτρη) και της γυναίκας του Κωσταντίνας,
αδερφής του Γιάννη Τύρου, Ν.30. Υπηρέτησε δάσκαλος για πολλά χρόνια στο
σχολείο του γειτονικού χωριού Πέτα, και για ορισμένο καιρό μας δίδαξε (στην
Κατοχή) στο χωριό. Είχαν παιδιά την Κική τον Κωστούρο, τον Γιώργο το γιατρό
που με είχε γιατρέψει, το Μίμη, το Χρήστο και τον Πλούταρχο. E'πειτα από το
σπίτι του Γιαννίκου Λαμπρόπουλου, Ν.25, το σπίτι του Δάσκαλου ήταν το ποιό
ωραίο. Του Δάσκαλου και του Γιαννίκου ήταν το μόνα σπίτια του χωριού που
είχαν σκεπή από κεραμίδια. Τα χτίρια της εκκλησίας και του σχολείου είχαν
κεραμίδια. Υποθέτω ο Δάσκαλος ο Τσίκας θα γεννήθηκε τη δεκαετία το 1880 η
1890.
21. Δίπλα στου Δάσκαλου ήταν το σπίτι του Κώστα Τσίκα (Κοτρώτσου), που είχε
κάνει στην Αμερική. Η γυναίκα του ήταν από το Βούτση και την λέγαν
Νικολίτσα. Τα παιδιά τους ήταν ο Δήμος, η Χρύσω, που πήρε τον Πάνο το
Ζαφειρόπουλο (Παναγάκο, ή Μονογένη, Ν.100) ο Γιάννης και Μαρία. Την
τελευταία φορά που τον είδα (ήταν 1979 ;) μου έλεγε ιστορίες για τη ζωή του
στην Αμερική (πόλεις του Οhio) πως τον κυνηγούσαν να τον πάρουν στρατιώτη
στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κ.τ.λ.. Δεν θυμάμαι αν τον βρήκαν. Ο Δήμος
συμμαθητής μου, παντρεύτηκε τη Βαγγελιώ από το Βούτση και είχε μαγαζί για
πολλά χρόνια. 'Hταν απίστευτος αθλητής και δυνατό παιδί στο σχολείο.
22. Απέναντι από του Δήμου Τσίκα το μαγαζί ήταν το σπίτι του Γιώργη, του
Κώστα και του Μηνά Τσίκα (Πέτσα). Δεν ξέρω τίποτα για τους γονείς των που είχαν
πεθάνει πρίν τις μέρες μου. Ο Γιώργης, ίσως στην Κατοχή (1940-1944) παντρεύτηκε
τη Θανάσω κόρη της Δήμητρας (Ξουράφως) Θ. Καλογεροπούλου, Ν.6. 'Eχουν παιδιά
Χρήστο, Νίκο, Διονυσία, Λάμπρο και Ρήνα. Ο Μηνάς έμαθα κάποτε σε κάποια
επιστροφή είχε πεθάνει, παντρεμένος στη Μπαρμπάσαινα της Ηλείας.
23. Απέναντι από το σπίτι του Πέτσα ήταν το σπίτι του Κώστα Ν. Δουρίδα,
(Πατσιαβούρα) και της Αλεξούλας. Η Αλεξούλα κράταγε από τους Ηλιοπουλαίους, ίσως
ήταν ξεναδερφή του Νίκου του Ηλιόπουλου που είχε το μαγαζί στη Βλαχάβα 6, στην
Αθήνα. Είχαν παιδιά τον Θεόδωρο, το Γιώργο, τη Μηλιά, και ίσως ένα άλλο κορίτσι
(ήταν Νικούλα ;). Ο Νίκος Ηλιόπουλος πήρε την Ελένη Συντριβάνη από Κοντοβάζαινα.
Η Αλεξούλα είχε αδερφή την Κατσιούφω στο Cleveland ή Toledo, Η.Π.
24. Απέναντι από του Κώστα Δουρίδα ήταν το σπίτι του Θεόδωρου του Τσίκα
(Τσιόκου), που είχε παντρευτεί δύο φορές, και που είχε παιδιά με τη δεύτερη, τη
Δήμητρα από το Βελημάχι. 'Eχουν παιδιά Στέφανο, Γιάννη, Ηλία, 'Αννα, και
Κανέλλα. Η πρώτη γυναίκα του Τσιόκου ήταν η Χρυσάνθη, αδελφή του Θοδώρου
Παρασκευόπουλου (Αράπη, Ν.58).
25 Απέναντι από του Τσιόκου το σπίτι ήταν το ωραιότερο σπίτι του χωριού, του
Γιαννίκου του Λαμπρόπουλου. Η γυναίκα του (όνομα άγνωστο) ίσως ήταν από το
Σωποτό Αχαίας. Είχαν κόρες Μαρία και Αλίκη, και κόρη Νικούλα παντρεμένη στο
Κρεκούκι Πελόπιο Ηλείας και ίσως γιό ή γιούς αλλού. Είχαν πάντοτε ωραίες
γλάστρες με βασιλικά και άλλα στα δύο μπαλκόνια τους. Τα χελιδόνια φώλιαζαν στα
μπαλκόνια τους.
26. Πίσω από το σπίτι του Γιαννίκου ήταν το σπίτι του Κώστα Αντ.
Παπαγιαννοπούλου (Κλαπαύτη) που ήταν γιός του Παπαντώνη, παντρεμένος την
Αγγελική από το Βελημάχι. Νομίζω είχε αδέρφια στην Πάτρα σε επιχειρήσεις
υφαντουργίας. Είχαν παιδιά Αντώνη, Γιάννη, έγγελο, Δήμητρα και γιατρό Νίκο.
Συνάντησα έναν όταν περπατούσα στην Αγία Παρασκευή το 1990. Πήγαινε εκεί μ ένα
BMW, με πήρε, και μου είπε πως τον είχε γιατρέψει ο πατέρας μου όταν ήταν
μικρός. Νομίζω η επιχείρηση ήταν Παγιαννόπουλος και Ανδριόπουλος, φημισμένη για
εξαιρετικής ποιότητος υφάσματα. Νίκος Αντ. Παπαγιαννόπουλος είχε παιδιά Σπύρο
και Γιώργο.
27. Δίπλα στου Παπαγιαννόπουλου το σπίτι ήταν του Γιάννη του Παπαγιαννόπουλου
(Κουτσού). έταν χήρος και δεν ξέρω τίποτα για τη γυναίκα του. Μόνο ξέρω είχε
κόρη Θανάσω που (το 1938 ή 1939) παντρεύτηκε (Ν.87) το Βασίλη Θ. Ηλιόπουλο,
δεύτερο εξάδερφο του πατέρα μου. Η άλλη κόρη η Βγένω παντρεύτηκε το Γιώργο το
Μουγγό από Τριπόταμα Αχαίας. Από το πρώτο γάμο, ο Μουγγός είχε γιό που τον είχα
δεί στο χωριό και στο μοναστήρι Μέγα Σπήλαιο έξω από τα Καλάβρυτα Αχαίας.
28. Απέναντι από του Κουτσού το σπίτι, ήταν του Αρίστου του Τσίκα και της
Παρασκευής. Είχαν κόρη τη Θοδώρα που πέθανε μικρή, και κόρη Βασίλω που
παντρεύτηκε το Πάνο Ν. Θωμά. Ν.44. Ο Αρίστος είχε αδερφό το Βάσιο που είχε κάνει
στην Αμερική. Επίσης μου είχε πεί είχε άλλο αδερφό στην Αμερική. Στη δεκαετία
1980 ή 1990 είχα δεί στο «Νεκρολόγιο» της ΑΧΕΠΑ ότι ένας Τσίκας πέθανε, αλλά δεν
ξέρανε από ποιό χωριό ήταν. Η Παρασκευή ήταν αδερφή του Θόδωρου Τσίκα, Τσιόκου,
Ν.24.
29. Μισό από το σπίτι του Αρίστου ήταν της Νικολίτσας, χήρας Βάσιου Τσίκα. Ο
Βάσιος είχε κάνει στην Αμερική και είχε του Βάσιου το Μύλο στο ποτάμι πίσω από
το λόφο Αγία Παρασκευή. Είχαν παιδιά τη Ζαχάρω (γυναίκα του Δημήτρη Καπογιάννη,
Ν.42, τη Δροσούλα, τον Αγγελή και τον Κώστα.
30. Πίσω από της Βάσιαινας το σπίτι ήταν αυτό του Γιάννη Τύρου, του
Τυρόγιαννη. Νομίζω λέγανε τη γυναίκα του Βάσω, που ήταν ένας χρυσός άνθρωπος,
κόρη του Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου, του Δημητρακόγιαννη. Είχαν παιδιά τον Πάϊκο
(παντρεύτηκε τη Γεωργία και είχαν παιδιά το Γιάννη και τη Βάσω), το Νίκο που
παντρεύτηκε την Τασιούλα του Νίκου και Ουρανίας (Ν.66) Τσίκα (άγνωστα σε μένα τα
παιδιά τους), το Γιώργο, το Δημήτρη, το Θεόδωρο και τη Μαρία.
30-Α. Δίπλα στης Βάσιαινας το σπίτι ήταν ένα μικρό σπίτι του Στεφανή Μουρούτη
(Τζιραλής) ο οποίος θα είναι συγγενής της μάνας μου, αλλά δεν ξέρω που είχε πάει
ή αν είχε οικογένεια. Στην Κατοχή (1941-1944) είχε έρθει από κάπου με τη γυναίκα
του, και ξανάφυγε.
30-Β. Επίσης μετά από το σπίτι της Βάσιαινας, πρίν φτάσουμε στο σπίτι το
Δημοσθένη Νικολόπουλου, ήταν ένα χάλασμα (γρεμισμένο σπίτι) σπιτιού που δεν
τελείωσε ο Βάσιος Τσίκας, Ν.29. Ο γιός του Αγγελής έφτιαξε εκεί το σημερινό
σπίτι.
31. Το κατόπιν σπίτι ήταν του Δημοσθένη Νικολόπουλου και γυναίκας του
Βασιλικής από το Βούτση. Είχαν παιδιά τη Ντίνα και το Θεόδωρο (Φασουλή) που
παντρεύτηκε τη Γιαννούλα Καπράλου από το Βούτσι, και έχουν παιδιά Βασιλική και
Μαρία. Η Ντίνα νομίζω δεν παντρεύτηκε. Ο Θεόδωρος είχε μαγαζί για πολλά χρόνια.
31-Α. Πιο πέρα, εκατό και μέτρα, ήταν το χάλασμα το Σαϊτόγιαννη Μουρούτη,
συγγενή της Μάνας μου. Ο Σαϊτόγιαννης θα έχει παιδιά ή εγγόνια στην Αθήνα. Στην
Αμερική είχα γνωρίσει τον αδερφό του Βασίλη που είχε πάρει Αμερικανίδα και θα
έχει απογόνους στη Νέα Ορλεάνη (Νew Orleans) Η. Π. 'Οταν γύρισε ο Βασίλης στο
Καρδαρίτσι γύρω στο 1969 (;) ζήτησε από το θείο μου Νίκο Μουρούτη να σκάψει στον
τρόχαλο του γρεμισμένου σπιτιού του να του βρεί λίγη στάχτη. Το όνομα (στην
Αμερική) το έκανε Μurtes.
32. Κάτω και λίγο πιο πέρα από του Σαϊτόγιαννη ήταν το σπίτι του Αποστόλη και
της Μαρίας Τσουκαλά. Δεν ξέρω από ποιά οικογένεια ήταν η Μαρία. ίσως ήταν
συγγενής της γυναίκας του Γιάννη του Μποζίκα (Τσουρόγιαννη), Ν.37 και είχαν γιό
Γιώργο που παντρεύτηκε Αμερικανίδα και πέθανε στη Μιlwaukee Η. Π. Η κόρη του
Χρυσάνθη παντρεύτηκε το Γιάννη Θ. Ηλιόπουλο (Αρβανιτόγιαννη Ν.86) δεύτερο
εξάδερφο του πατέρα μου. Η δε κόρη τους Δήμητρα παντρεύτηκε το Βασίλειο Ιερέα
Μουρούτη, Ν.85, και είχαν παιδιά το Θεόδωρο, τη Μαρία, τη Γιώτα, και τον Πάϊκο
(Τάκη). 'Ολα τα παιδιά είναι με τις οικογένεις τους στην Αθήνα. Ο Παπαβασίλης
ήταν ιερέας το χωριού από περίπου 1934 μέχρι περίπου 1984.
33. Πίσω από του Παπαβασίλη το σπίτι ήταν το σπίτη του Γιώργη του Ροδόπουλου
και γυναίκας του Σοφίας από την Κοντοβάζαινα. Θυμάμαι λίγο μία κόρη Γαρυφαλιά
που προπολεμικώς πήγε στην Αθήνα. Επίσης είχαν την Ιφιγένεια, το Βασίλη, τον
Κώστα και Θεόδωρο. Ο Ροδόπουλος είχε κάνει στην Αμερική.
34. Κάτω από του Ροδόπουλου, κάμποση απόσταση, προς το ρέμα, εκεί που είναι
μερικά μεγάλα πουρνάρια, ήταν το σπίτι της Παναγιώτας (Σβουρτσοπαναγιώτας)
Χριστοπούλου. Είχε ένα γιό Γιώργη που πέθανε στην Κατοχή (1941-1944), και γιούς
Βασίλη και Δημήτρη. Είχε παντρευτεί Αρβανίτη, είχα ακούσει.
35. Πιο πέρα από το Ροδόπουλου ήταν το σπίτι του Μαραγκόγιαννη Αναστόπουλου,
που ήταν πατέρας του Δασκάλου μου Θεοδώρου Αναστόπουλου που δίδαξε στο
Καρδαρίτσι κάμποσα χρόνια. Ο δάσκαλος μου είχε παντρευτεί τη Μαρίκα από τη Χώρα
Αρκαδίας και είχαν παιδιά την Γεωργία, Χαρίκλεια, Κατίνα και το Δάσκαλο Τάκη
(Παναγιώτη). Θα είχα να δω τον Τάκη από το 1952 αλλά τον συνάντησα με τη συζυγό
του στο Μουσείο της Ακρόπολης το 2010! Ο Δασκαλός μου είχε αδερφές Τασιούλα,
Ν.84, Κανέλλα, Ν54, και Βασιλική, Ν.54. Πατέρας η παππούς του Μαραγκόγιαννη ήταν
Ανάστος Γιαννακόπουλος και έκανε τ ονομά του Αναστόπουλος, διότι η Γιαννακαίοι
έκλεβαν. Ο θείος μου Νίκος έλεγε οτι αδέρφια της μάνας του της έκλεβαν
γιδοπρόβατα που της δώσανε για προίκα !
36. Φεύγοντας από το σπίτι του δάσκαλου, περνάμε από τη βρύση του Ρίβλου και
φτάνουμε στο πρώτο σπίτι στα Γιουτσέϊκα του Μήτσιου του Τσίκα (Λαφατζάνη) που
είχε παντρευτεί τη Τασιώ, αδερφή του πατέρα μου Ν.94. Παιδιά δεν είχαν. Ο μπάρπα
Μήτσιος νομίζω είχε αδερφό στη Σπάρτη. Και οι δυό τους ήταν κουφοί!
37. Μετά από του μπάρπα-Μήτσιου, στην κάτω άκρη, ήταν το σπίτι του Γιάννη
Μποζίκα που ήταν σιόγαμπρος από το Μοναστηράκι. Τη γυναίκα του την λέγανε
Θεοδώρα. Το παρατσούκλι του ήταν Τσουρόγιαννης και ήταν καλός τεχνίτης να
φτιάχνει τζάκια, να χτίζει, κ.λ.π. Είχαν παιδιά το Γιώργη, το Βασίλη, το
Δημήτρη, το Βαγέλλη, το Ρόδη και τη Νικούλα, γυναίκα το Μήτσιου Χρ. Δουρίδα,
Ν.80.
38. Γείτονας του Μποζίκα, προς τα πάνω, ήταν το σπίτι του χήρου (από
Γιανούλα) Νίκου Αναγνωστόπουλου (Μπόγια) και του γιού του Γιώργη, Κανέλλας,
Μαρίας, Γεωργίας, Ελένης και Βασιλικής. Ο Γιώργης ήταν παντρεμένος τη Μαρία του
Γιάνναρου Παπαγιανοπούλου, Ν.14. 'Εχουν παιδιά το Νίκο, τη Φανή που συνάντησα το
2010, και ίσως άλλα.
39. Απέναντι, αριστερά από του Μπόγια, ήταν το σπίτι του Γιώργη του
Κωστόπουλου (του Κεφαλά) που ήταν σιόγαμπρος από το Μοναστηράκι, και είχε
παντρευτεί τη Δήμητρα από τους Γιουτσαίους. Είχαν παιδιά το Θανάση, τη Γιαννούλα
και την Καλιόπη.
40. Πάνω από του Μπόγια ήταν το σπίτι του Κώστα Γιούτσου (Πέπελη) και της
Αλεξάντρας. Η Αλεξάντρα ήταν από τους Τσιουμπραίους, και ίσως μακρινή συγγένεια.
Παιδιά θα είχαν το Γιώργο, Αθηνά, Αντρέα, και άλλα που δεν ξέρω. Η Αλεξάντρα,
όταν πήγαινα να δω τον κουμπάρο μου Γιάννη Δ. Γιούτσο μας έφτιαχνε καφέ όταν της
φώναζε. Ο Πέπελης είχε αδερφό που προσπαθούσε να γίνει βουλευτής Αρκαδίας.
41. Μετά του Γιούτσου ήταν το σπίτι του κουμπάρου μου (ο πατέρας μου τον
βάφτισε και εγώ τον στεφάνωσα) Γιάννη (Χαμπαράκιας) Δ. και Νίκης Γιούτσου. Η
κουμπάρα μου ήταν από το Δεχούνι, πίσω από το βουνό Ρούσσιο. Είχαν παιδιά νομίζω
ένας είναι παπάς αλλά δεν ξέρω πως τα λένε. Ο πατέρας του πέθανε στη χαμοκέλα
στους Μπουρσούς (Γκιώνη τη Ρίζα). Τη μάνα του τη λέγανε Παναγιώτα και ήταν
αδερφή του Φωτόγιαννη, του Γεωργίου Ιωαν. Καλογεροπούλου Ν.90. Ο κουμπάρος μου
είχε αδερφό Πέτρο.
42. Το σπίτι του κουμπάρου μου ήταν για δύο οικογένειες. Μισό ήταν του
Δημήτρη του Καπογιάννη, σιόγαμπρου από τις Ράχες. Νομίζω η γυναίκα του ήταν η
Γεωργίτσα, αλλά ξαναπαντρεύτηκε με τη Ζαχάρω του Βάσιου του Τσίκα, Ν.29. Νομίζω
δεν είχαν παιδιά.
43. Πιο πάνω, στην άκρη, ήταν το σπίτι του Γιώργη του Γιούτσου (Κουκού) και
της Θεοδώρας, αδελφής του Νίκου Αναγνωστόπουλου, Ν.38. Αυτός είχε κάνει στην
Αμερική. Ο γιός τους Θανάσης έχει παντρευτεί γυναίκα από Βελημάχι-Σούδελη και
έχουν παιδιά το Γιώργο (που συνάντησα το 2010) τον Κανέλο στην Αμερική, και το
Θεόδωρο στο χωριό. Ο Θανάσης έχει αδέρφια Γιαννούλα, Θανάσω και Μάρθα.
44. Αριστερά από του Γιούτσου, προς το χωριό, μόνο του, είναι το σπίτι ενός
Γιούτσου, που το παρατσούκλι του ήταν Ζούπας, που σκοτώθηκε στον Αλβανικό Πόλεμο
(1940 1941). Με τη γυναίκα του Μαρίτσα έχουν τη Νικούλα που παντρεύτηκε το Πέτρο
Δ. Γιούτσο Ν.41. Η χήρα παντρεύτηκε το χήρο Νίκο Θωμά (από το Μοναστηράκι) που
ήταν ο γύφτος του χωριού, και που έφερε παιδιά τον Πάνο το Γιάννη και ίσως μία
κόρη. Το 1961 στο Saint Louis Η.Π. γνώρισα αδερφό του Νίκου Θωμά.
46. Γυρίζουμε στο πάνω μέρος του χωριού στην άκρη, όπου είναι το σπίτι το
Γιωργίου Ν. Τσιουμπρή, ο οποίος (συγγενής) παντρεύτηκε το 1955 ή 1956 τη Γιώτα
του Κασβίκη, από το Βελημάχι. Θυμάμαι τη χήρα μάνα του τη Γεωργίτσα, που ήταν
αδερφή του Γιάννη Παναγόπουλου, Ν.48. Ο Γιώργης έχει παιδιά το Νίκο, το
Χαράλαμπο και την Γεωργία.
47. Πιο πέρα ήταν το σπίτι του Βασίλη (και γιού του Κώστα) Τσιουμπρή. Ο
Βασίλης ήταν πρώτος ξάδερφος της νόνας μου Παναγιώτας. Ο Κώστας ο Τσιουμπρής
ήταν παντρεμένος τη Γιαννούλα. Είχαν παιδιά τον Πάνο, (παντρεύτηκε τη Δημήτρω
Χρ. Τσίκα, Ν.5) τον Αλέξη (που παντρεύτηκε τη Θεοδώρα Δεμίρη, που η χήρα μάνα
της είχε παντρευτεί το Χρήστο Μουρούτη, Ν.71) και Χρήστο που παντρεύτηκε την
Κανελλα του Θεοδ. Παρασκευοπούλου (Αράπη, Ν.58). Τα παιδιά τους δεν ξέρω. Οι
Τσιουμπραίοι ήταν χτίστες, πολλοί εργατικοί άνθρωποι! Σχεδόν όλες οι πέτρες
πέρασαν από τα χέρια τους, χτίζοντας σπίτια, χαμοκέλες, στέρνες, μάντρες!
48. Πιο πάνω από του Τσιουμπρή ήταν το σπίτι του Γιάννη Θ. Παναγόπουλου
(Θοδωρόγιαννη) και της Νικολίτσας από το Βυδιάκι. Τα παιδιά τους ήταν ο Θοδωρής
(παντρεύτηκε την Αγγέλω του Περικλή, Ν.17), ο Γιώργης που παντρεύτηκε τη Μαρία
από άλλο χωριό, και μία κόρη Δήμητρα.
49. Πιο πέρα, δεξιά, ήταν το σπίτι το Θεοδώρου Παρασκευόπουλου (Καπαρδάκη)
και της Ευταλίας. Είχαν παιδιά το Νίκο, Θανάσω, Ανδρέα, Ευγενία, Παναγιώτη και
το Γιώργο (Αμερική). Είχε αδερφό Ανδρέα στο Owensboro, Kentucky, Η.Π., φίλο το
θείου μου.
50. Απέναντι από του Παρασκευόπουλου ήταν το σπίτι της Αγγελάρας, κόρης του
Λάμπρου του Γιαννακόπουλου. Με το πρώτο γάμο της είχε παιδιά το Λάμπρο, το Λάκη
και την Θοδώρα. Με το δεύτερο γάμο με το Γιώργο Τσουκαλά (Γούτο) είχε τη
Νικούλα, που είναι παντρεμένη τον Παρασκευά Θ. Παρασκευόπουλο (Ν.58). Ο Λάκης
σκοτώθηκε στρατιώτης τον Ιούλιο ή Αύγουστο 1948, στον ανταρτοπόλεμο, και τον
μοιρολογούσε η Σοφία Μουρούτη στ αραποσιτο-χώραφα στα Παλιάμπελα. Η Θοδώρα
παντρεύτηκε στου Πέτα έναν Παναγιωτόπουλο.
51. Ερχόμενοι προς την Τρανή Βρύση, στρίψαμε αριστερά για της Χιόνας
Παπαγιαννοπούλου (Κιούλενας) το σπίτι. έταν χήρα και είχε παιδιά τη Χαρίκλεια,
τη Θοδώρα και το Χαράλαμπο. Το 1990 συνάντησα στο χωριό έναν Βill από Αμερική
που ίσως ήταν χήρος της Θοδώρας.
52. Από κάτω από της Κιούλενας ήταν το σπίτι του Χρήστου Γιαννακόπουλου
(Καπερώνη) και γυναίκας του Σοφίας. Η Σοφία ήταν αδερφή του Θοδώρου
Παρασκευόπουλου, Ν.49. Είχαν παιδιά τη Βγένω, Γιώργο και Γιάννη.
53. Δίπλα στου Καπερώνη ήταν το σπίτι του Βασίλη Δημόπουλου (Κούνα) και της
Διαμάντως, αδερφής του Θανάση Λαμπρόπουλου, Ν.91. Είχαν παιδιά το Παναγιώτη, τη
Δάφνη, Θόδωρο, Σωτήρη, Δημήτρη και Αργύρω.
54. Γυρίζουμε προς τη Τρανή Βρύση, και πηγαίνουμε στο μεγάλο σπίτι, αυτό του
Βασίλη Γιαννακόπουλου (Παληκάρη) και της Κανέλλας, αδερφής του Δάσκαλου Θεόδωρου
Αναστόπουλου, Ν.35. Παιδιά δεν είχαν. Ο Παληκάρης είχε πάντοτε κοπάδι ή στα
Ζαγκοριά, ή πίσω από το Διάρχο, πιο πέρα από τα Παλιόσπιτα που ίσως το λένε
Λακοματιές. Ο «Μέραρχος», ο αρχηγός των ανταρτών της Πελοποννήσου, έμενε εδώ στο
τέλος 1948 αρχάς 1949, όταν το Καρδαρίτσι ήταν το αρχηγείο των ανταρτών της
Πελοποννήσου. O Μέραρχος λεγόταν Μπασδεκίδης και ένα στελεχός του ήταν ο Κώστας
του Χρόνη από το Βελημάχι.
55. Στο ίδιο το σπίτι (Ν.54) έμενε η οικογένεια της Βασιλικής, αδερφής της
Κανέλλας, του άντρα της Γιάννη Κούτρα, και των παιδιών τους Βασίλη, Γιώργο και
Σωτήρω. Ο Κούτρας ήταν σιόγαμπρος από την Κοντοβάζαινα.
56. Πίσω από το σπίτι του Παληκάρη είναι το σπίτι του Γρίβα του Δηλαδή , που
νομίζω ήταν Θεόδωρος Δημόπουλος, του Αριστείδη, παντρεμένος τη Σοφία. Είχαν
παιδιά ; Μισό από το σπίτι ήταν του Σιώπα.
57. Πιο πίσω, δεξιά είναι το σπίτι του Γιώργου και Πηνελόπης Παρασκευόπουλου,
που το 1942 θα ήταν άδειο, διότι η χήρα μάνα του Γιώργου ήταν παντρεμένη το
Αντώνη Δουρίδα, Ν.81, και έμενε στο σπίτι του Αντώνη. Το παρατσούκλι του πατέρα
του Γιώργη ήταν Κοτσιομύτης. Ο Γιώργος ήταν βαφτιστήρι του πατέρα μου. Η
Πηνελόπη (Λόπη) είναι κόρη του Αντρέα Ν. Δουρίδα, Ν.96. Παιδιά τους είναι
Ανδρέας και Χρήστος.
58. Πίσω, πιο πάνω, αριστερά ήταν το σπίτι του Θεόδωρου Παρασκευόπουλου
(Αράπη), της γυναίκας του Θανάσως, και παιδιών Δήμου, Κώστα, Παρασκευά, και
Κανέλλας. Ο Αράπης ήταν αγροφύλακας του Χωριού και σκοτώθηκε από τους αντάρτες
το 1946 ή 1947 στα Τρόπαια Αρκαδίας. Η Κανέλλα ήταν παντρεμένη τον Χρήστο Κ.
Τσιουμπρή, Ν.47, και ο Παρασκευάς παντρεμένος τη Νικούλα της Αγγελάρας, Ν.50. Ο
Κώστας δεν παντρεύτηκε. Νομίζω ο Δήμος ήταν οδηγός (σοφέρ) του Αντρέα
Παπανδρέου.
59. Πάνω από του Αράπη ψηλά, ήταν το σπίτι του Κώστα του Πολιτικού και της
Αγγέλως. Νομίζω ο Πολιτικός είναι από τους Παραλογγούς. Είχαν παιδιά το Ζώη, το
Θεόδωρο, το Γιώργο, την Ξανθή και τον Παρασκευά. Ο Παρασκευάς (Βούλης) σκοτώθηκε
στο αντάρτικο το 1949.
60. Γυρίζουμε πάλι δίπλα στο σπίτι του Γρίβα (Αρ. 56) και βρίσκουμε το μεγάλο
σπίτι δύο οικογενειών. Το μισό, προς την πουρνάρα, ήταν του Βασίλη Θ.
Γιαννακόπουλου (Βρουχοβασίλη) και της γυναίκας του Μαρίας/Μαργιάς. Είχαν παιδιά
το Γιαννίκο τη Θοδώρα και τον Κώστα. Ο Γιαννίκος παντρεύτηκε τη Μαριγούλα του
Χαρλάμη Αντ. Ζαφειρόπουλου, Ν.89. Ο Γιαννίκος (2ος εχάδερφος) έκανε αντάρτης
πριν το 1945 και μετά το 1947. Η Θοδώρα ήταν παντρεμένη στο Λαντζόϊ της Ηλείας.
Δεν ξέρω για τον Κώστα.
61. Το άλλο μισό το σπίτι ανήκε στη χήρα Γιαννούλα Πέτρου Παπαγιαννοπούλου.
Είχαν παιδιά Νίκο, Γιώργο, Θοδώρα και Μαρία. Ο Νίκος ήταν παντρεμένος στο
Κορωπί, , και ο γιός του ήταν Δήμαρχος Κορωπιού για πολλά χρόνια.
62. Μπροστά (ανατολικά) από του Παληκάρη, ήταν το σπίτι δύο οικογενειών. Μισο
ήταν της χήρας 'Ολγας του Αριστείδη Παναγόπουλου. Αυτή ήταν κόρη του Νίκου
Μουρούτη, Ν.97. Είχαν παιδιά το Χρήστο τον Πέτρο και την Παρασκευή.
63. Το άλλο το μισό σπίτι ήταν του Κώστα (Τσιέλου) Παναγόπουλου και της
Αργύρως, αδερφής του Χρ. Γιαννακόπουλου, Ν.52. Τα παιδιά του είναι ο Βασίλης, η
Γεωργία, η Κατίνα και η Βελούδω. Του Βασίλη η γυναίκα, η Διαμάντω είναι από το
Βελημάχι/Σούδελη.
63-Α. Από κάτω από του Τσιέλου ήταν το χάλασμα του Δημοσθένη Δημόπουλου που
με Ελένη Μπακοπούλου από το Βούτσι είχαν παιδιά Σταύρο, Αλκηβιάδη, Πάικο,
Αγγελική και Νίκο.
64. Δίπλα από το χάλασμα ήταν το σπίτι του Θεοδωράκη Τύρου ('Αρμη), και της
Γεωργίας, κόρης του Νίκου Αναγνωστόπουλου, Ν.38. Είχαν παιδιά το Γιάννη, τον
Κώστα, το Γιώργο, την Ευγενία και τη Διαμάντω.
65. Δίπλα στου μπαρπα-Θοδωράκη ('Αρμη) ήταν το σπίτι του Κυριάκου Τύρου, του
οποίου η χήρα (του Αναστάση του Τύρου) μάνα είχε παντρευτεί τον Παναή
Παναγιωτόπουλο (Σκοτσιέρης). Ο Κυριάκος είχε αδερφή Θοδώρα, που παντρεύτηκε το
Αντώνη Ιωαν. Ζαφειρόπουλο, Ν.88. 'Οταν πήγα στην Αθήνα για πρώτη φορά (πρίν φύγω
για την Αμερική), πήγα με τον Κυριάκο, και ο Κυριάκος είπε στον ταξιτζή να με
πάει στου θείου μου οδό Μιαούλη 14. Ο Κυριάκος είχε αδερφό Παρασκευά. Τo πατρικό
του Παναή είναι τώρα αποθήκη του Θανάση Γ. Γιούτσου, Ν.43. Γυναίκα του Παρασκευά
είναι η Μαρία Θ. Καλογεροπούλου, Ν.6.
66. Πιο πέρα από του Κυριάκου, ήταν το σπίτι του Νίκου (και Ουρανίας), Τσίκα
(Τσιουγκακονίκου) που είχαν παιδιά τον Ηρακλή, το Βασίλη και την Τασιούλα. Η
Τασιούλα πήρε το Νίκο Ι. Τύρο, Ν.30. Το σπίτι τους κάηκε το 1946. Ο Νίκος είχε
πάει με το Γιώργη Σ. Μουρούτη τον άντρα της Σοφίας Ν.70) προς του Κάψια Αρκαδίας
για αραποσίτι, και εξαφανίστηκαν και οι δύο και τα ζώα τους. H.ταν μέρες Κατοχής
(1941-1944) και μέρες ανταρτών. Η Ουρανία ίσως ήταν κόρη του Μπικαούρη.
67. Δίπλα από του Τσίκα το σπίτι ήταν το σπίτι του Γιάννη Α. Γιαννακόπουλου
(Αλεξόγιαννη) και γυναίκας του Μαριγούλας, κόρης του Νίκου Αναγνωστόπουλου
(Μπόγια), Ν 38. Εκεί έμενε και η μάνα του Αλεξόγιαννη, η χήρα Αλέξαινα. Είχαν
παιδιά τον Αλέξη, το Γιώργο και το Νίκο. Ο Αλεξόγιαννης ήταν ο ράφτης του χωριού
και τον βοηθούσε η Βασιλική, αδερφή της γυναίκας του. Ο Αλεξόγιαννης είχε
αδερφές τη Σοφία Ν.70 και την Αλεξάντρα, γυναίκα του Νίκου Καλογερόπουλου, Ν.6.
68. Πάνω από του Αλεξόγιαννη το σπίτι ήταν το σπίτι της χήρας Γεωργίας
Μουρούτη (Πληγούρενας). Είχε κόρη Μαγδάλω παντρεμένη στους Παραλογγούς, και
γιούς Χρήστο, Κώστα και Απόστολο. Ο Πληγούρης πούλαγε ψιλικά με μία βαντάκα, και
θα πέθανε στην Κατοχή (1941-1944). Η ασπρομουργιά της μάζευε όλα τα παιδιά που
άκουγαν τις κατάρες της και τις φοβέρες της! Γιατί δεν την πιάναμε με το καλό ;
69. Πάνω από της Πληγούρενας ήταν το σπίτι του Γεωργίου Θ. Γιαννακόπουλου
(Λιάρου) που είχε κόρη Παναγιώτα με την πρώτη γυναίκα και παιδιά με τη δεύτερη :
Θεόδωρο, Παντελή, Γιάννη, Χρήστο, Λεωνίδα, Κούλα, Ευγενία και Λούλα. Η Κούλα
πήρε το Κώστα (Κωνσταντάρα) Αντ. Δουρίδα, Ν.81. Αδέρφια του Λιάρου ήταν ο
Κώστας/Νταής στο Βελημάχι, Βασίλης/Βρουχοβασίλης, Ν.60, Φλωρούλα, Ν.7, Θοδώρα,
Ν.96, Γιανίτσα στη Σούδελη, και Νικολέτα στο Μοναστηράκι.
70. Πίσω από του Λιάρου ήταν το σπίτι της (χήρας) Σοφίας Μουρούτη, κόρη του
Αλέξη του Γιαννακόπουλου, Ν.67, και του γιού της Σπύρου. Ο άντρας της
εξαφανίστηκε με το Νίκο Τσίκα (Αρ. 66). Θυμάμαι που ο πατέρας μου γιάτρεβε τον
άντρα της που είχε κόψει τη φλέβα του με το κλαδεφτήρι όταν κλάδευε την
κληματαριά της Αγγελάρας, Ν.50. Ο θείος μου Νίκος Μουρούτης πίεζε το μπράτσο του
να μην πετάει αίμα η φλέβα του !
71. Κάτω από της Σοφίας το σπίτι ήταν αυτό του Χρήστου του Μουρούτη
(Τσιούφτη) και της δεύτερης γυναίκας Σταυρούλας, που ήταν χήρα του Θεμιστοκλή
Δεμίρη. Η Σταυρούλα με τον Θεμιστοκλή είχαν παιδιά Θοδώρα, Γεωργία, Θεόδωρο και
Παναγιώτη. Με την πρώτη γυναίκα, τη Λεμονιά, αδερφή του Γιάννη και του Βασίλη
Ηλιοπούλου, Ν 86 και 87, είχε παιδιά Θεόδωρο, Βάσω, Νίκο και Παναγιώτη.
72. Πιο πέρα από του Λιάρου είναι το σπίτι του Βασίλη Ν. Δουρίδα και της
γυναίκας του Μαρίας (Στραβομαρίας). Είχαν παιδιά Μήτσιο (Δημήτρη), Κώστα,
Χρυσούλα, Γιώργο και Κανέλλα, Γιαννούλα και Παναγιώτα.
72Α. Πιο πέρα από του Δουρίδα ήταν το χάλασμα του Πάικου Τύρου που πέθανε το
1918 στη Γρίππη. Ο Γιάννης Σταθόπουλος συνάντησε στο χωριό το γιό του να κλαίει.
Το γιό του τον μεγάλωσαν οι Μαστοραίοι , Ν.10. Στο ίδιο μέρος έχτισε σπίτι ο
«Αμερικανός» Τάκης Σακλαρίδης και η γυναίκα του.
73. Πιο πέρα από το χάλασμα ήταν το σπίτι του Γιάννη του Κολοβελώνη και της
γυναίκας του Γιαννούλας που ήταν από τους Τσιουμπραίους, αδερφή του Κώστα, Ν.47,
δεύτερη ξαδέρφη της Μάνας μου. Είχαν παιδιά το Θοδωρή, Ανδριάνα, Δημήτρη,
Σωτήρω, Κατερίνη, Πανούλα και Κοντούλα. Είχε γραμμόφωνο με πολλές πλάκες που το
είχαν πάρη οι αντάρτες όταν είχαν νοσοκομείο στο σχολείο το 1948. Δίπλα στου
Κολοβελώνη το σπίτι, ήταν άδειο μικρό σπίτι που κάποτε ανήκε σε κάποια
οικογένεια. Αυτό το χρησιμοποιούσε ο καλατζής (γανωτής) που ερχόταν (με ένα
παιδάκι) από την H.πειρο. Το παιδάκι γυάλιζε τα χαλκώματα, και ο πατέρας του τα
έβαζε πάνω στη φωτιά, τους έβαζε καλάϊ και τα έκανε σαν καινούργια!
74. Δίπλα από του Κολοβελώνη ήταν το σπίτι του Μήτσιου του Δεμίρη που είχε
παντρευτή τη Βασίλω του Γεωργίου Ν. Δουρίδα (Κουτσογιώργη Ν.79). Δεν είχαν
παιδιά.
75. Πιο πέρα από το Μήτσιου, αριστερά, κάτω είναι το σπίτι το Γιώργη και
Ομόρφως Δουζένη, και των παιδιών τους Γιάννη, Παναγιώτας, Σοφίας και Διονύση. Ο
Γιώργης ήταν μαραγκός. Η κόρη τους Σοφία παντρεύτηκε το Γιώργη το Δουρίδα του
Τασιέλου το Σκούφα, Ν.76. Ο Διονύσης ήταν συμμαθητής μου και αξέχαστος φίλος.
75-Α. Σχεδόν μπροστά στη πόρτα του Δουζένη ήταν ένα μικρό σπίτι (ή χάλασμα)
που ήταν του Νικολάκη Δουρίδα (Ντίλη) που έμενε στην Αθήνα, και που είναι
παππούς του παιδίατρου Νίκου Δουρίδα,που έγραψε την «Ιστορία» του χωριού. Η
γυναίκα του η Νάντια είναι εξαίρετη κυρία. Παιδιά του (Ντίλη) Νικολάκη
Δουρίδα ήταν ο Παναγιώτης (γυναίκα του η Θεώνη), ο Θεόδωρος (γυναίκα του η
έννα) ο Μήτσιος, και η Ευαγγελία (ο άντρας της Τάσιος Κοκκινόπουλος).
75-Β. Δίπλα στου Δουζένη ήταν άδειο σπίτι του Κωσταντάρα Παρασκευόπουλου που
είχε κόρες τη Σοφία (παντρεύτηκε το Χρήστο Θ. Μουρούτη, Ν.85) τη Δήμητρα
(παντρεύτηκε τον Κώστα Παπαγιανόπουλο, Ν.13) και άλλη κόρη η Μαρία που ήταν η
πρώτη γυναίκα, του Αντώνη Ν. Δουρίδα, και μάνα του Κώστα (Κωσταντάρα) Αντ.
Δουρίδα, Ν.81.
76. Πάνω από του Κωσταντάρα, είναι το σπίτι του Μήτσιου/Δημήτρη (Τασιέλου)
Δουρίδα και της Αρχόντως. Είχαν παιδιά το Τάκη (Φερλεμές) (παντρεύτηκε τη
Διαμάντω από Βελημάχι) το Γιώργο (Σκούφα) που παντρεύτηκε τη Σοφία Γ. Δουζένη, Ν
75, και τη Γκόλφω. Ο Τασιέλος είχε πάει στην Αμερική.
77. Από πάνω (αριστερά) ήταν το σπίτι του Λεωνίδα Ν. Δουρίδα (Ραβαζούλα) και
της γυναίκας του Νικολέτας, που είχαν παιδιά το Νίκο, τον Παναγιώτη, Θεόδωρο,
Γιάννη, Σοφία, Κωστούλα και Κατερίνη.
78 Δίπλα από του Ραβαζούλα ήταν το σπίτι του γιού τους Νίκου Δουρίδα
(Πλατσιάρα) της γυναίκας του Γιαννούλας από το Μοναστηράκι και παιδιών Γιώργο,
Παναγιώτη, Δήμητρα, Νικούλα και Βάσω. Μία τους κόρη είχε πάρει το παρατσούκλι
«Γραμματικού» από τη νόνα της. Με την πρώτη του γυναίκα είχε γιό Λεωνίδα.
79. Πάνω από του Τασιέλου (Αρ 76), ήταν το σπίτι δύο οικογενειών. Το μισό
ήταν του Γιώργη Ν. Δουρίδα (Κουτσογιώργη) και της δεύτερης γυναίκας του
Παναγιώτας από τη Δόξα Αρκαδίας. Με την πρώτη του γυναίκα, τη Νικολίτσα από το
Μοναστηράκι, είχε παιδιά Κώστα, Θεόδωρο και Βασίλω. Το Θεόδωρο είδα το 1990 στα
Λαστέϊκα, Ηλείας.
80 Το άλλο μισό το σπίτι ήταν το σπίτι του Χρήστου Ν. και Μαρίας Δουρίδα
(Κιτσιαρέλη) και παιδιών τους Μήτσιο (παντρεύτηκε τη Νικούλα του Μποζίκα, Ν.37,
το Νίκο (στον Καναδά) τον Κώστα (στον Καναδά), Αλέξω, και Θόδωρο.
81. Από πάνω από του Κιτσιαρέλη είναι το σπίτι του Αντώνη Ν. Δουρίδα. Ο
Αντώνης ήταν χήρος από τη κόρη (Μαρία) του Κωνσταντάρα Παρασκευόπουλου, Ν.75Β,
και παντρεύτηκε τη χήρα Γεωργία Παρασκευόπουλου (Κοτσιομύτενα Ν.57). Ο γιός του
ο Κώστας, είναι με τη πρώτη γυναίκα. Ο Κώστας του Αντώνη παντρεύτηκε την Κούλα
Γ. Γιαννακοπούλου Ν.69. Δεν ξέρω τα παιδιά τους.
82. Πιο πέρα από του Αντώνη, ήταν σπίτι πατρικό του Θεοδώρου Θεμιστοκλή
Δεμίρη (Ντεμιράκου) όπου έμενε η Γιανίτσα Ν. Τσιουμπρή με την κόρη της Μαρία.
Στο ίδιο μέρος είναι τώρα καινούργιο σπίτι του Θεοδώρου Δεμίρη (Ντεμιράκου).
83. Πιο πέρα από της Γιανίτσας ήταν το σπίτι του Λιακόγιαννη Δεμίρη που είχε
παντρευτεί δύο φορές. Η πρώτη ήταν η Γιαννούλα, αδερφή του Γιάννη Παναγόπουλου,
Ν.48, και τη δεύτερη, η Ελένη, ήταν από τη Μποκοβίνα.
84 Γυρίζουμε από κάτω από του Τασιέλου το σπίτι και βρίσκουμε το σπίτι του
Στάθη Μουρούτη, που με τη γυναίκα του τη Βαγγελίτσα (Στάθαινα) είχαν κόρη
Θεοδώρα που παντρεύτηκε (σιόγαμπρο από Κοντοβάζαινα) το δάσκαλο Κων/νο Σωτ.
Καλογερόπουλο, και είχαν παιδιά το Γιώργη (Σταθογιώργη/Ούζο, το 1905) και
Παναγιώτα. έταν πέθανε η Θοδώρα, ο Κων/νος Σωτ. Καλογερόπουλος, ξαναπαντρεύτηκε
στο Μοναστηράκι την Αγγέλω Πάλλα και είχαν παιδιά Κίμωνα, Θεοδώρα, Καλομοίρα και
Στάθη. Ο Σωτήρης Καλογερόπουλος, πατέρας του Κων/νου Σωτ. Καλογεροπούλου, ήταν
Καρδαριτσιώτης που πήγε σιόγαμπρος στη Κοντοβάζαινα. Ο Σωτήρης είχε και παιδί,
Δημητράκο, ο οποίος είχε παιδιά (στην Κοντοβάζαινα) το Γιώργη, Νίκο, Βασίλη,
Παναγιώτα, Ρήγα, Μαρία, και Μαργαρίτα. Ο Σταθογιώργης/Ούζος Κ. Καλογερόπουλος
έκανε το ονομά του Σταθόπουλος, όταν ο άρρωστος γιος του Γιάννης (1935), ως
μωρό, ήταν ετοιμοθάνατος και βαφτίστηκε στο Γιοφυράκι, έγινε καλά! Η γυναίκα του
Στάθη είχε αδερφούς Ρόδη και Γιώργη Ροδόπουλο, Ν.33, και αδερφή που ήταν γυναίκα
του Σπούρλα στο Βελημάχι. Αυτός παντρεύτηκε την Τασιούλα, αδερφή του Δάσκαλου
Θεοδ. Αναστοπούλου, Ν.35 και είχαν παιδιά τη Νικούλα, το Γιάννη, τον Κώστα,
Στάθη, το Χρήστο και Θεοδώρα. Ο Γιάννης είναι καλός φιλος.
85. Από κάτω από του Στάθη το σπίτι, ήταν του αδερφού του (του παππούλη μου)
Θεοδώρου και Παναγιώτας (από τους Τσιουμπραίους) Μουρούτη, που είχαν παιδιά
Χρήστο, Θανάση, Βασίλη, Νίκο και Μαργαρίτα. Ο Χρήστος παντρεύτηκε τη Σοφία
Παρασκευοπούλου, Ν.75-Β, και είχε παιδιά Θεόδωρο, Νίκο και Ζωή. Ο Θανάσης είχε
παντρευτεί την Ελένη (στην Αθήνα) και είχαν παιδιά τη Γιώτα, τον Θεόδωρο και την
Παρασκευούλα. Ο Βασίλης (Ιερέας) παντρεύτηκε τη Δήμητρα Τσουκαλά, Ν.32, και
είχαν παιδιά το Θεόδωρο, τη Μαρία, τη Γιώτα και τον Πάϊκο (Τάκη). Η Μαργαρίτα
παντρεύτηκε το Γιάννη Γ. Ηλιόπουλο, Ν.94, και είχαν παιδιά το Γιώργη, τον Αλέξη,
την Ευγενία και το Θεόδωρο.
86. Δίπλα στου παππούλη μου το σπίτι είναι το σπίτι αδερφών Γιάννη και Βασίλη
Ηλιόπουλου. Το μισό ήταν του Γιάννη Θ. Ηλιόπουλου (Αρβανιτόγιαννη) και της
γυναίκας του Χρυσάνθης (γένος Απ. Τσουκαλά, Ν.32, που είχαν παιδιά τη Μαρία, τη
Βγένω, το Θεόδωρο, το Γιώργο, και τον Αλέξη.
87. Το άλλο μισό το σπίτι ήταν του Βασίλη Θ. Ηλιόπουλου (Αρβανιτοβασίλη) και
της γυναίκας του Θανάσως (κόρης του Γιάννη (Κουτσού) Παπαγιαννόπουλου Ν.27 και
είχαν παιδιά Ελένη, Γεωργία και Θοδώρα. Είχε αδερφή Νικολίτσα στου Μπάστα
Ηλείας, που είχε γιο Μιχαλη και μία κόρη.
88. Από πάνω ήταν επίσης σπίτι των αδερφών Γιάννη και Χαρλάμη Ζαφειρόπουλου,
παιδιά του Αντώνη. Ο Γιάννης και η γυναίκα του Κωνσταντίνα είχαν παιδιά τον
Αντώνη και το Βασίλη. Ο Αντώνης παντρεύτηκε τη Θεοδώρα Τύρου, Ν.65. Η μάνα του
έλεγε πως ο Αντώνης (πατέρας του Γιάννη και του Χαρλάμη) είχε μαγαζί, μάλλον στο
υπόγειο το σπιτιού.
89. Ο Χαρλάμης Αντ. Ζαφειρόπουλος είχε παντρευτεί τρείς φορές. Με τη δεύτερη
γυναίκα Ελένη (γένος Καραγιαννοπούλου από Βελημάχι), είχε παιδιά Πάνο
(παντρεύτηκε τη Βαγγελιώ από Βούτση) και τη Μαριγούλα που παντρεύτηκε το
Γιαννίκο Β. Γιαννακόπουλο, Ν.60. Ο Χαρλάμης επίσης παντρεύτηκε τη Σουσάνα, κόρη
του Γιάνναρου Παπαγιανοπούλου Ν.14, και είχαν παιδιά Κώστα, Κατίνα, Αντώνη, και
Γιάννη. Ο Κώστας παίζει ένα από τα καλύτερα κλαρίνα της Πελοποννήσου! Τα αδέρφια
Αντώνης, Κωσταντής και Πανάγος Ζαφειρόπουλος (και γυναίκες τους) ήταν αγαπημένοι
και έκαναν τις δουλειές τους μαζί. Ο Γεώργιος Καραγιαννόπουλος ήταν ο πρώτος
δασκαλός μου. Τον πήραν στρατιώτη 28 Οκτωβρίου, 1940. Τα αδέρφια Γιάννης και
Χαρλάμης Ζαφειρόπουλος είχαν αδερφή Σπυρούλα που πήρε τον Θεόδωρο Ι.
Λαμπρόπουλο, Ν.93, και την Αγλαία που πήρε το Θεόδωρο Τσίκα, Ν.19. Ο δε αδερφός
του ήταν ο Παπαθόδωρος στον Πύργο.
89-Α. Μπροστά σ αυτό το σπίτι είναι τώρα το καινούργιο σπίτι του Πάνου και
'Ολγας(Ντόρλα) Ζαφειρόπουλου. 'Εχουν παιδιά Ηλία, Νίκο και άλλα.
90. Κάτω από των Ηλιοπουλαίων, προς την Εκκλησία, είναι το σπίτι του Γεωργίου
και της Θεώνης Καλογεροπούλου. Η Θεώνη νομίζω ήταν από της Τρίπολης (Τεγέα) τα
μέρη, και ήταν η μοδίστρα του χωριού. Είχαν παιδιά το Γιάννη, τη Γιώτα και τη
Νικούλα. Ο Γιώργης είχε κάνει στην Αμερική.
91. Πιο κάτω, στρίβουμε δεξιά και βρίσκουμε το σπίτι του Θανάση και της
Κατερίνης Λαμπροπούλου. Η Κατερίνη ήταν η τρίτη γυναίκα του Θανάση, και ήταν
αδερφή του Τρύφωνα από το Μοναστηράκι. Με τη πρώτη γυναίκα Ξανθή, γένος Γεωρ.
Ηλιοπούλου, Ν.94 ο Θανάσης είχε τη Μάρθα (πρώτη μου ξαδέρφη), και με τη δεύτερη
γυναίκα (από το Βελημάχι) είχε παιδιά το Γιάννη, τον Αργύρη, την Τασιούλα και το
Θεόδωρο. Δεν είχε παιδιά με την Κατερίνη. Η Μάρθα πήρε το Γιώργη Θ.
Παπαγιανόπουλο, Ν.13 και είχαν παιδιά το Γιάννη και τη Νίκη. Ο Γιάννης
παντρεύτηκε τη Μαρία από το Μοναστηράκι και έχουν παιδιά τη Αθηνά, τη Ρήνα, το
Θανάση (στην Αμερική) και τον Σωτήρη. Ο Αργύρης σκοτώθηκε στα έργα του Λάδωνα
γύρω στο 1953. Ο Θανάσης είχε κάνει στην Αμερική. Είχε αδερφό Νίκο στην Αθήνα,
και αδερφούς Γιάννη και Κώστα στο St. Louis Η.Π.
91-Α. Δίπλα στου Θανάση, εκεί που είναι τώρα το σπίτι του Πάνου του
Ζαφειρόπουλου, ήταν χάλασμα μικρού σπιτιού, αλλά δεν ξέρω τίνος ήταν.
92. Μπροστά στου Θανάση είναι το νέο σπίτι του Θοδωρή (Ν.48) και της Αγγέλως
(του Περικλή, Ν.17) Παναγόπουλου. 'Εχουν παιδιά Νίκο, Γιάννη, Περικλή και Γιώτα.
93. Δίπλα στου Θανάση ήταν το σπίτι του Θεόδωρου Λαμπρόπουλου (Λαμπροθόδωρου,
Μαντζαβίνου) που παντρεύτηκε τη Σπυρούλα, κόρη του Αντώνη του Ζαφειρόπουλου,
Ν.88 και είχαν γιό το Γιάννη που έγινε παπάς στο Μοναστηράκι. Επίσης είχαν σπίτι
στα Βαρκά, και έμεναν κάμποσο εκεί. Γύρω στο 1980 το σπίτι πουλήθηκε στο Θοδωρή
Ι. Παναγόπουλο, Ν.48. Ο Παπαγιάννης είχε παιδιά Γιώργο και άλλα.
94. Κατόπιν είναι το σπίτι του Γιάννη Γ. Ηλιόπουλου (Κουφού) που παντρεύτηκε
τη Μαργαρίτα, γένος Θ. Μουρούτη, Ν.85 και είχαν παιδιά το Γιώργη, τον Αλέξη, τη
Νία, και το Θεόδωρο. Ο Γιώργης σκοτώθηκε σε δυστύχημα στο αλώνισμα του το 1956.
Ο Αλέξης και ο Θεόδωρος είναι στην Αμερική. Ο Γιάννης γεννήθηκε στο κατόπιν
μικρό σπίτι το 1881. Είχε αδερφό Νίκο στην Αμερική (που δεν παντρεύτηκε), και
αδερφές Ξανθή (γυναίκα του Θανάση Λαμπρόπουλου, Ν.91, που πέθανε στη Γρίππη το
1918, Τασία (γυναίκα του Μήτσιου Τσίκα, Ν.36, του Λαφατζάνη) και Αγγελική, που
παντρεύτηκε έναν Κουντογιαννακόπουλο στο Αίγιο. Η Αγγελική ίσως πέθανε στο
Αίγιο. Είχε γιο Δημήτρη/Μήτσιο που πέθανε στην Αθήνα το 1979, και είχε παιδιά
Αγγελική (πέθανε στο Jersey City, New Jersey, Η.Π.), Μιχάλη, Γαβρίλη, Λούη και
Αθανασία. Η μάνα του Γιάννη (Κουφού) Ηλιοπούλου, ήταν η Ευγενία Γιαννακοπούλου,
κόρη του Γιαννάκου (Γερογιαννάκου) και της Καλιόπης. Είχε αδέρφια το Θεόδωρο
«Βρούχο», Ν.69, που είχε παντρευτεί την Παναγιώτα Γεωρ. Μουρούτη, αδερφή το
Θεοδώρου (παπούλη μου) και του Στάθη Μουρούτη, Ν.84 και 85, και νομίζω η
Παναγιώτα πήρε προίκα το σπίτι Ν.69, που ήταν των Μουρουταίων, και νομίζω εκεί
γαννήθηκε η μάνα μου! Ο Γιαννάκος Γιαννακόπουλος είχε διαταγή από τον Τούρκο
Πασσά στου Λάλα Ηλείας να του στέλνει βούτηρο. έταν ο Γιαννάκος το νόθεψε με
λίπος χοιρινού (κάτι που απαγορεύη η θρησκεία των Μουσουλμάνων!), οι Τούρκοι του
κατάσχεσαν τη στάνη από το μέρος Ζαγκοριά! Ο Θεόδωρος «Βρούχος» Γιαννακόπουλος
αγόρασε από τον Πέτρο Παπαγιαννόπουλο, Ν.61, το μισό σπίτι για το γιο του το
«Βρουχοβασίλη», Ν.60. Πριν το αγοράσει ο «Βρούχος», το σπίτι ήταν το δεύτερο
σχολείο του χωριού, με δάσκαλο τον Κων/νο Σωτ. Καλογερόπουλο, πατέρα του
Σταθογιώργη/Ούζου, Ν.84. Ο Γιαννάκος Γιαννακόπουλος είχε αδερφούς τον Ανάστο και
Χρήστο. Ο Χρήστος είχε παιδί Γιαννάκη που παντρεύτηκε τη Βγένω Ηλιοπούλου ίσως
θεία των Ν.86 και 87, και είχαν παιδιά το Χρήστο «Καπερώνη», το Βασίλη
«Παλικάρη», την Αργύρω γυναίκα του Τσελοκώστα, Ν.63, Γεωργίτσα του Αβράμη
Κάβουρα από τη Μποκοβίνα, Κατίνα, πρώτη γυναίκα του Χαρλάμη Ζαφειρόπουλου, Ν.89,
και Παναγιώτα Κούτρα στην Κοντοβάζαινα.
95. Το τελευταίο σπίτι είναι του Νικολή Λ. Τσίκα (Λιούλιος) που πήρε τη Σοφία
Γιούτσου, και είχαν παιδιά τη Γιαννούλα, την Παναγιώτα, και το Λεωνίδα. Το
«Λιουλιος» ίσως είναι από το δημοτικό τραγούδι του ίδιου ονόματος. Η Γιαννούλα
είχε παντρευτεί στο Βελημάχι. Ο Λεωνίδας είχε παντρευτεί τη Μαρία Κ. Θωμά από το
Βελημάχι, και η Παναγιώτα δεν παντρεύτηκε. Ο Νικολής είχε κάνει στην Αμερική.
95Α. Πάνω από το σπίτι τους ήταν χάλασμα που θα ήταν το προηγούμενο σπίτι της
ίδιας οικογένειας.
96. Πάνω από το σπίτι του Γιάννη του Ηλιόπουλου ήταν αυτό του Αντρέα Ν.
Δουρίδα και της Θοδώρας (Βλάχας), γένος Θ. Γιαννακοπούλου, Ν.69. Είχαν παιδιά το
Γιάννη, τη Χρύσω (πήρε τον Τσοτσώνη στο Λαντζόϊ Ηλείας) τον Κώστα πήρε την
Αγγέλω Χρ. Ζαφειροπούλου), Ν.98, και την Πηνελόπη που πήρε το Γιώργη τον
Παρασκευόπουλο. Ν.57. Είχαν προσθέσει πίσω για τα ζώα, και το μουλάρι (ή
γαϊδούρι) περνούσε μέσα από το σπίτι να πάει πίσω! Ο Αντρέας είχε πάει στην
Αμερική.
97. Πάνω από του Αντρέα είναι το σπίτι της Φωτούλας, χήρας Νίκου Μουρούτη,
του Πλιάκα. Είχαν παιδιά το Θεόδωρο στην Αθήνα, τον Ηρακλή στο χωριό, τη
Γιωργίτσα που παντρεύτηκε τον Κόλια και έμενε στο «Χάνι» στην Κάπελη, την 'Ολγα,
και την Παρασκευή που ίσως παντρεύτηκε στους Παραλογγούς.
98. Μετά από του Πλιάκα ήταν το χωρισμένο σπίτι του Νεοκλή και του Χρήστου Κ.
Ζαφειρόπουλου. Ο Νεοκλής είχε πάρει τη Μαρίτσα από τις Ράχες Αρκαδίας και είχαν
παιδιά την Αγγέλω, το Μήτσιο και τη Χρυσάνθη. Η Αγγέλω είχε πάει στην Αθήνα. Η
Χρυσάνθη δεν παντρεύτηκε. Ο Μήτσιος είχε πάρει την Τασιούλα του Θανάση του
Λαμπρόπουλου, Ν.91.
99. Το άλλο το μισό σπίτι ήταν του Χρήστου Κ. Ζαφειρόπουλου, που είχε πάρει
τη Θοδώρα του Κωσταρίκου Αγγελόπουλου, Ν.18 είχαν παιδιά τον Κώστα που πήγε στον
Καναδά, και την Αγγέλω που πήρε τον Κώστα Ανδρ. Δουρίδα, Ν 96. Ελάχιστα θυμάμαι
το γερο Κωσταντή τον πατέρα του Χρήστου και του Νεοκλή. Η μάνα μου μου είπε πως
τον κάλεσε στο τραπέζι όταν βαφτίστηκα διότι ήταν καλός τραγουδιστής.
100. Πίσω από του μπαρπα-Χρήστου ήταν το σπίτι του Νίκου Παν. Ζαφειρόπουλου
(Παναγονίκου) και της Παναγιώτας από το Μοναστηράκι. Είχαν παιδιά τον Πάνο, το
Χρήστο, τη Δάφνη και την Τασούλα. Ο Πάνος πήρε τη Χρύσω του Κώστα του Τσίκα,
Ν.21. Η ανύπαντρη αδερφή του Ασήμω έμενε εκεί. Ετοιμασία για το Ιnternet:
Θεόδωρος Ιωαν. Ηλιόπουλος, Ph.D., Colorado State University.
13 Ιανουαρίου 2012 -- Αλέξης Ιωαν. Ηλιόπουλος Alex Ellis
2436 Astron Drive
Colorado Springs, CO 80906
Τηλ. 719 471- 0157
Email: tjellis@adams.edu
Παρακαλώ στείλετε προσθέσεις και διορθώσεις.
Βιογραφικό Σημείωμα.
Ο Αλέξης (Βαφτισμένος Αλέξανδρος) γεννήθηκε στο Καρδαρίτσι 16, Μαέου 1934
και έφυγε για τις Η.Π. 19 Μαέου 1952. Εκεί άρχισε σχολείο από έκτη του
δημοτικού, και πήρε πτυχίο πανεπιστημίου τον Αύγουστο 1960. Με βοήθεια
νυχτερινής σχολής, πήρε το Master s από το University του Colorado τον
Ιούνιο του 1968. Επίσης πήρε και μερικά μαθήματα για δοκτοράτο. Στην Αμερική
τον πήρε ο θείος του Νίκος Ηλιόπουλος.