Κάθε φορά που ακούω το δημοτικό τραγούδι, είναι λες και πίδακες να ξεπηδούν μέσα
μου.. Και όχι για να με πνίξουν.. Παρά για να μου σηκώσουν την ελληνική
περηφάνια στον έβδομο ουρανό!.
Κάθε φορά που ακούω το τσάμικο, είναι θαρρείς και γίνεται μέσα μου πανηγύρι,
μόνο για εμένα!!. Και όλοι μαζί οι πρόγονοι ήρθανε στην χαρά.. Εκεί ο πατέρας. Η
μάνα. Όλα μου τα φευγάτα μπαρπάδια.. Εκεί και ο γέρος του Μοριά, ο
Κολοκοτρώνης!! O Θοδωρής ο δικός μου άνθρωπος και ελευθερωτής του γένους μου.
Ήρθε να με καμαρώσει όπου θα σύρω πρώτος το χορό!! Εκεί και ο Ανδρούτσος της
Γραβιάς , ο αγαπημένος μου παππούς.. Ήρθε να μου παραστεί στην χαρά μου.. Να με
χειροκροτήσει με τον Γιωργή Καραϊσκάκη, τον Υψηλάντη και τόσους άλλους δικούς
μου ήρωες..
Κάθε φορά που ακούω το δημοτικό είναι λες και καταρράχτες από τον ουρανό κρουνοί
φωτός, μου περλαβαίνουνε τον νου που μιας θολώνει, και μιας μου αστράφτει
διάπλατα!! Πάνω στην φούρλα του χορού, Διονυσιακή συγκίνηση!! Που ταίρι της άλλο
δεν έχει και δεν εματάειδα τέτοιο συγκλόνισμα και τέτοια αίσθηση στα κόκκαλά
μου..
Κάθε φορά που ακούω το δημοτικό, ξαναγιεννιέται το έθνος μου!.. Ξαναγιεννιέμαι
κι' εγώ και γίνομαι νιος ξανά και παλικάρι!!!
Να είστε καλά!! κώσ/δουρ.
Η Γλώσσα μου η Ελληνική,
'ενας Ατέρμονα Ευλαβής..
Μελωδικός.. Γλυκύς..
Ανυπροσπέλαστος.. Αχανής..
Μεγαλειώδης.. Γίγας Κόσμος!
η ΜΗΤΡΙΚΗ μου η ΓΛΩΣΣΑ η ΕΛΛΗΝΙΚΗ!.
ΚΑΠΝΟΝ ΑΠΟΘΡΩΣΚΟΝΤΑ: Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς ο Πρόλογος
Αγαπητέ μου φίλε,
'Ηθελα να πάρω εδώ την αφορμή και να
σου παρουσιάσω αυτόν τον μεγάλο μου ήρωα αλλά και θύμα των τελευταίων χρόνων της
ελληνικής μας ιστορίας: τον 'Ελληνα της Διασποράς. Καθώς που τον βλέπω, στις
καινούριες γενιές, απ' άκρη σ' άκρη, στην δραματική πλειοψηφία του, να έχει
βαρέσει ντουγρού στην αφομοίωση. Με θλίβει.. Είναι βλέπεις κι' αυτός θύμα της
νέας θεάς που λέγεται παγκοσμιοποίηση και αφομοίωση? 'Ισως. Και 'ισως από την
καινούρια αυτή θεά, τα τελευταία χρόνια, η ίδια η πατρίδα μας μαζί και ολάκερος
ο ελληνικός πολιτισμός μας να κινδυνεύουν.
Καθώς το Ιντερνέτ μπήκε πια στη ζωή μας
και οι αποστάσεις μίκρυναν.. Τώρα στο σπίτι μας, μπορούμε και διαβάζουμε τα νέα
απ' την πατρίδα, προτού ακόμα οι εφημερίδες στην Αθήνα, προλάβουν να φτάσουν στα
περίπτερα! Λεω εγώ κι' εσύ από άκρη σε άκρη στη γη της Διασποράς, μπορούμε να
μιλήσουμε με μια φωνή για την καινούρια μας πατρίδα.
Πριν τέσσερα χρόνια πήρα ένα e-mail από
έναν πολύ σπουδαίο φίλο κι' αδελφό μου, συνελληνά μου, μετανάστης κι' αυτός στην
Μελβούρνη. Είναι δυναμικός ποιητής και ανήκει στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών
της Αυστραλίας, πονετικός και καλός πατριώτης. Ηγετικό στέλεχος και από εκείνους
τους 'Ελληνες, που αναμφίβολα τιμούν τον Ελληνισμό της Διασποράς. Το όνομά του
είναι Ιάκωβος Γαριβάλδης, και μεταξύ άλλων μου έγραφε τούτα τα λόγια: «Οι δίοδοι
του απανταχού Ελληνισμού έχουν σίγουρα ανοίξει και είναι απαράδεκτο αν δεν
επιτύχουμε με την τεχνολογία που έχουμε».
Τα απλά ετούτα λόγια, σταθήκανε για
μένα θαρρείς, η αρχή μαζί και το «προσκλητήριο» του άλλοτε Ρήγα! Καθώς που στους
δρόμους της διασποράς, βλέπω τον 'Ελληνα αδελφό μου μετανάστη, να κινδυνεύει
περισσότερο από τα χρόνια του Ρήγα! Και γίνεται αυτό, επειδή τότες ο εχθρός του
'Ελληνα.. ήταν ορατός μαζί δυνατός και βάρβαρος! Ο σκλαβωμένος -τότες- 'Ελληνας,
το γνώριζε καλά με τι είχε να κάνει και για τούτο ήτανε θέμα χρόνου και σωστής
οργάνωσης να βρει την λευτεριά του από τον τύραννο. Και αφού πολέμησε μαζί και
θυσιάστηκε την βρήκε(!) γιατί αυτό ποθούσε και είχε στο μυαλό του.
Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι
ορατός, γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα.. αλλά βρίσκεται παντού σαν τον
αγέρα!. Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση..
Οι πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση. Και ο 'Ελληνας μετανάστης σαν τον προπάτορά
του Οδυσσέα αφημένος στο «μαγευτικό» τραγούδι των σειρήνων δεν αντιστάθηκε καθώς
εκείνος!..... Επειδή κουρασμένος όλα αυτά τα χρόνια.. θαρρείς κι'
...αποξεχάστηκε?
Καλέ μου φίλε, Σε ένα τραπέζι στρογγυλό
καθόμαστε σήμερα εγώ κι' εσύ. το λένε ο πλανήτης γη. Με το «Καπνόν Απoθρώσκοντα»
θα σου μιλήσω για τα δικά μου προβλήματα που είναι και δικά σου. Την αγωνία μου
λεω να σου αποδώσω.. Μαζί την αλήθεια μου παραστατικά και όπως την ζω, την βλέπω
και μαζί την αισθάνομαι. Δεν θα σου κρύψω τίποτα! Μπορεί κάποια στιγμή να σου
φανώ κουραστικός στην λεπτομέρεια. Μεροληπτικός στα κοινότυπα. Κι' επειδή κάπου
- αφαιρούμαι: Αντί να σου μιλήσω για ΣΕΝΑ! Συγχώρεσέ με!!! Ξεχνάω να
επαναλαμβάνω το ΕΜΕΙΣ! που είναι και η βάση της θείας εντολής που ΕΓΩ κι' ΕΣΥ,
έχουμε πάρει ΕΥΧΗ μαζί και ΚΑΤΑΡΑ απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας
λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας,
αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την
αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!!
Και σου το λεω αυτό επειδή ΕΔΩ, εγώ κι'
εσύ ΡΙΖΩΣΑΜΕ πια, με τα παιδιά μαζί και τα εγγόνια μας και οι ρίζες μας είναι τα
παιδιά μας!!. Για τα παιδιά μας παλέψαμε μια ολάκερη ζωή και φύγαμε απ' την
πατρίδα μας Ο αγώνας μας ήταν μαζί και ο σκοπός, για ένα καλύτερο αύριο στα
παιδιά μας: Να συνεχίσουν δηλ. την ζωή τους με βάση την ελληνική παράδοση μαζί
και την ιστορία των: Με αξιοπρέπεια και σεβασμό και όχι φανατισμό, στις
κοινωνίες και μέσα στους χώρους της διασποράς όπου κι' αν βρίσκονται. Και γιατί
όχι;; 12 χιλιάδες χρόνια λένε οι ειδικοί κρατάει η ιστορία του 'Ελληνα!!
'Ομως σήμερα, υπάρχει παντού και
γίνεται μια «προσεγμένη» προσπάθεια, να κρύψουμε ή μάλλον να σκεπάσουμε την
αλήθεια και αυτό θα το δεις στα λόγια του πρώτου επίσημου που έρχεται από την
πατρίδα, που αφού τον υποδέχονται και τον χειροκροτούν, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΝΤΑ
-τελευταία μάλιστα και ..λιγοστεύουν- Εκείνος, θα πει στον «πανηγυρικό του» όλα
και όσα δεν έχουν σχέση με τα παιδιά και τις καινούριες γενιές που χάνονται στην
αφομοίωση. 'Ολα και όσα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα του μετανάστη:
δηλ. ΕΜΕΝΑ και ΕΣΕΝΑ αδελφέ μου.
..Και με αυτά και άλλα τέτοια,
κυνηγήσαμε τον κόσμο από τις εκκλησίες, τα παιδιά από τα ελληνικά σχολεία.. Δεν
σου κρύβω πως σε αυτό βοήθησε και η δολερή πολιτική όλων εκείνων όπου ποτέ δεν
είδαν τον 'Ελληνα παρά με τη θεωρεία του γλοιώδη Κισινγκερ** Σκέψου ότι από
αυτούς ακόμη πληρώνονται οι Ελληνοδάσκαλοι για να διδάσκουν τα ελληνικά στα
παιδιά του μετανάστη.. Για ετούτο και σου λέγω στο άγριο αυτό παιγνίδι που
γίνεται εις βάρος μας, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε πρέπει να σμίξουμε την φωνή
μας σε μια φωνή
ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου
και στην δική σου πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή
εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω.... ' Ομως εγώ επιμένοντας σου λεω:
Στην αγωνία σου ΣΕ ζω και για τούτο τις νύχτες πετάγομαι απ' τον ύπνο μου, καθώς
που ζητώ και θέλω, σαν μάνα στο πληγωμένο της παιδί να σκύψω και να ράνω την
πληγή σου, επειδή ΑΥΤΟΣ είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθώ στη δική μου ζωή. ΕΙΣΑΙ
το δέντρο που βαθιά ριζώθηκε μες την ψυχή μου και θα υπάρχω αφού κι εφόσον θα
υπάρχεις.. Σου λέγω ακόμη και τούτο: 'Οσο που ζω και όπου και αν ευρίσκομαι,
ΠΡΩΤΑ θα μιλάω για ΕΣΕΝΑ και μετά για εμένα.
Δεν σου κρύβω πως έχω πρόβλημα (με το
"Καπνόν Αποθρώσκοντα") να συνταιριάξω στο ίδιο "πανί", τα γεγονότα μαζί με τα
συναισθήματα: Μπερδεύομαι λεω να βρω τον δρόμο τον σωστό επειδή ζητάω να ωφελήσω
και όχι να ζημιώσω. Να επουλώσω -πληγές- και όχι να σκοτώσω. Να δώσω θάρρος και
όχι να απογοητεύσω. Μα πάνω απ' όλα με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» ζητάω και θέλω
να κτίσω το σπίτι μου όχι με τα υλικά που θα ήθελα να έχω αλλά με αυτά που έχω!
Δεν παραιτούμαι απ' τον αγώνα, το όνειρο ήθελα να πω. Αλλά δεν θέλω να παραμείνω
στο όνειρο μονάχα, παρά να προχωρήσω στην πράξη... Κι' έχω τα «εργαλεία μου πολύ
φθαρμένα» και τα υλικά μου αδύνατα πολύ. Θαρρείς και μόλις ξύπνησα στα ξαφνικά
σε τούτο ξεροχώραφο που ήταν παλιά περιβόλι;;
Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν
είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που
μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να
σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και
τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος
δρόμος...
Νάσαι καλά!..
..AND SMOKE RISING : A Letter to the Greek in Diaspora Prologue
My dear friend,
I wanted to take this opportunity to
present to you the great hero and victim of the more recent years of our
history: the Greek of the Diaspora. As I look around me, what I see everywhere
is that in their vast majority the younger generations are drowning in
assimilation. This makes me very sad You see, the question that haunts me is
whether the new Greek is also a victim of the new goddess of globalisation and
assimilation. Perhaps he is. And perhaps our own country and with it the whole
of Greek civilization have been placed at risk by this new goddess.
The Internet is now a complete part of
our lives and has made distances shrink to nothing.. From our homes we are now
able to read the news from home, even before the newspapers have reached the
kiosks in Athens! I believe that it must be possible for you and me from the far
corners of the land of Diaspora to be able to speak with one voice about our new
homeland.
Four years ago I received an email from
a very great friend and brother, a fellow-Greek, an immigrant like me, in
Melbourne. He is a dynamically powerful poet and a member of the Society of
Greek Writers of Australia; a compassionate and good patriot. He is a true
leader and one of those Greeks who undoubtedly honour the Diaspora. His name is
Iakovos Garivaldis, and among other things he wrote the following words to me:
"The roads to Hellenism all over the world are definitely wide open and it is
unacceptable if, with the technology at our disposal, we do not succeed"
These simple words were a starting
point and acted on me like a new 'call to arms' from Rigas Velestinlis! The
truth is that I feel that my Greek brothers, the immigrants, in the streets of
the Diaspora, are in more danger than at the time of Rigas! The reason for this
is that in those days the enemy of the Greeks was powerful and barbaric, but he
was also visible! The enslaved Greeks of that time knew very well what they were
dealing with and it was just a matter of time and good organisation until they
could be free of the tyrant. After many battles and sacrifices, they finally
found their freedom (!), because that was what they longed for and had firmly
embedded in their minds and souls.
Today the enemy of the Greeks is not
visible, he does not have a face, nor is he made of flesh and blood He is
everywhere like the wind! Some have called him the good life, others culture and
globalisation The boldest have called him assimilation. And the Greek migrant,
like his ancestor Odysseus, has surrendered to the bewitching song of the sirens
without resistance! Almost as if exhausted from the years perhaps he has
forgotten himself?
My dear friend, we sit at a round table
you and I. It is called planet earth. In "And Smoke Rising" I will speak to you
of my problems which are your problems too, I will pass on to you my agony and
anxiety And with it, my truth in as vivid and graphic a way as I live it, see
it and feel it. I will hide nothing from you! Perhaps at times I will seem
boring and pedantic; biased in the commonplace. And because sometimes I become
distracted and instead of speaking about YOU - Forgive me!!! - I forget to say
WE, which is at the heart of the divine commandment which YOU and I have
received as a BLESSING and a CURSE at the same time from our grandfather
MAKRIYIANNIS, who said: As Greeks we must never (!!!) forget the land of our
fathers, or that which has become like a second mother to us, and which I openly
now call the BLESSED LAND OF THE DIASPORA!!
I am telling you all this because you
and I have put down ROOTS HERE with our children and our grandchildren, and it
is they who are our roots! It is for them that we have struggled all our lives
and left our homeland. Our struggle, our purpose, was for a better future for
our children. It was so that they could live their lives based on Greek
traditions and history: with dignity and respect and not fanaticism, in the
societies and the lands of the Diaspora, wherever they might be. And why not? As
the experts say, the history of Greece has survived for twelve thousand years!!
But today, there is everywhere a
'carefully thought-out' effort to hide, or rather, cover up, the truth and this
can be seen in the words of every official who comes from the homeland. After he
is welcomed and applauded - ALWAYS BY THE SAME PEOPLE - who in fact are getting
fewer and fewer in number, he goes on to give his 'panegyric' speech, none of
which has anything to do with the youth and the new generations which are being
lost in assimilation. All of which has nothing to do with the reality of the
migrant, namely YOU and ME, my brother.
..And with all this and much more of
the same, we have driven the people out of the churches and the children from
the Greek schools. I will not hide from you that this was greatly helped by the
treacherous policy of all those who never saw the Greeks other than in the
context of the theory of the slimy Kissinger**. Just think that it is they who
are still paying the teachers to teach Greek to the children of the immigrants.
That is why I say to you that if we want to survive the savage game played
against us, we must unite our voices into one voice.
YOU ARE the first molecule of my body
and in your breath I breathe! I exist and am still alive and triumphant or
vanish, or merely exist and slowly perish But I will keep going, and I say to
you: I share your anguish and fear, and that is why I awaken startled from my
sleep with a fierce longing to bend down and soothe your wounds, like a mother
for her injured child, because THIS is the only way for me to keep going in my
own life. YOU ARE a tree deeply rooted in my soul and I can exist only if you
exist. And another thing: As long as I live and wherever I am, I will speak
FIRST about YOU and then about me.
I will not hide from you that I have
a problem (with "And Smoke Rising") in trying to fit facts and emotions on to
the same page. I get confused - I am desperate to find the right way because my
desire is to do good and not harm; to heal wounds, and not to kill, to give
courage and not to disappoint. But above all, what I am trying to do through
'And Smoke Rising' is to build my house not with the materials I wish I had, but
with those I do have! I will not give up the struggle or rather, the dream. But
I don't want to remain just on the dream; I want to go on to action And my
'tools are badly worn' and my materials are very weak. It is as if I have just
woken up suddenly in this barren field which used to be a green orchard.
The world of 'And Smoke Rising' is not
myth and fable, my brother; It is just shards of broken glass from a mirror
where you will find my fragmented and weakened voice trying to reproduce my
story for you in simple terms so that you can see for yourself that this small
and broken path you and I have followed in the alien land was not an easy road
Be well!..
"..Και ότι είδα, και ότι έμαθα
όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα μα τίποτα, δεν άγγιξε την ψυχή μου τόσο ιερά,
τόσο μυσταγωγικά, όσο τα ευλογημένα εκείνα παιδικά μου χρόνια στο
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ
ΧΩΡΙΟ, το ΚΑΡΔΑΡΙΤΣΙ!!!"
Καπνόν Αποθρώσκοντα
...αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να
πετιέται προς τ' απάνω κι ας πεθάνει... (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
Πάνω στα βράχια της πατρίδας,
σου γράφω τραγούδι
και τούτο επειδή μόνος εσύ, για μια ολόκληρη εποχή
πήρες την ευθύνη απάνω σου, λες και ήσουν ο αίτιος.. Μα δεν σε πείραζε
γιατί ήσουν νέος
Η ζωή μου ολάκερη ήταν μια
βιοπάλη.. Oι κυριότεροι και οι πραγματικοί μου δάσκαλοι ήταν τρεις άνθρωποι, οι
οποίοι ήσαν και οι τρεις αγράμματοι: Η μάνα μου, ο Μακρυγιάννης και ο
Κολοκοτρώνης. Η μάνα μου μου δίδαξε ότι όσο φτωχός και αν είσαι, όταν μπορείς
και μοιράζεις το λίγο που έχεις με τον διπλανό σου, είσαι ο πλουσιότερος
άνθρωπος στον κόσμο. Ο Μακρυγιάννης, μου δίδαξε ότι "....τούτη την μικρή πατρίδα
την ορίζουμε φτωχοί και πλούσιοι, δυνατοί και αδύνατοι, για τούτο και πρέπει(!)
να την αγαπούμε και να τη προστατεύουμε. Να μην αφήνουμε το άδικο να πνίγει το
δίκιο εις βάρος της". Ο Κολοκοτρώνης μου δίδαξε, για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω
σου φέρεις κι' εσύ ευθύνη και όσο και αδύναμος και αν είσαι, μην κάθεσαι
παρατηρητής στα γεγονότα, πάρε μέρος σε ότι και με όποια δύναμη μπορείς...
κώσ/δουρ.
κι ήσουν γερός
και δυνατός και με
χαμόγελο είπες: "θα πάω
και θα γυρίσω".. Και είπες
το "γεια".. Σήκωσες τον
σταυρό σου και
προχώρησες
σαν τον
Χριστό ή σαν
τον Διγενή με την
Ελλάδα να τρέχει από
πίσω σου και να μην σε
φτάνει...Με την Ελλάδα
να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην ξεχαστείς στα καταράχια της
οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του
κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι σημαδεμένη την Ελλάδα!. Μια Ελλάδα
βαριά τόσο, όσο η ευχή των πατέρων σου! Βαριά τόσο, όσο μια πετρούλα απ' το
θείο της το σώμα... Θα σε βαραίνει... Όσο που ζεις θα σε πικραίνει, όπου
κι' αν βρίσκεσαι μακριά της, θα σε πεθαίνει... Μα νάσαι σίγουρος θα σ'
ανασταίνει μονάχα η σκέψη της!! Για ετούτο κι' εγώ τώρα, πάνω στα βράχια της
πατρίδας, σου γράφω τραγούδι για να το λες ψιθυριστά κάθε πρωί που ξεκινάς
την μέρα σου και προϋπαντείς τον ήλιο. Να ξέρεις πάντα, ότι τα πρώτα χάιδια
του στο πρόσωπό σου, είναι τα δικά της χαιρετίσματα και τα γλυκοφιλιά στην
ιερή θύμηση της μάνας σου με μιαν ευχή: "Παιδί μου ώρα σου καλή"... Ρίξε
χαμόγελο κι' ένα σπιρτόζικο σφυριγματάκι και προχώρα..
κώσ/δουρ.
Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός,
γιατί δεν έχει πρόσωπο ούτε σάρκα.. αλλά βρίσκεται παντού σαν τον αγέρα!.
Μερικοί τον είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι
πιο τολμηροί τον είπαν αφομοίωση. Και ο 'Ελληνας μετανάστης σαν τον
προπάτορά του Οδυσσέα αφημένος στο «μαγευτικό» τραγούδι των σειρήνων δεν
αντιστάθηκε καθώς εκείνος!..... Επειδή κουρασμένος όλα αυτά τα χρόνια..
θαρρείς κι' ...αποξεχάστηκε? Καλέ μου φίλε, Σε ένα τραπέζι στρογγυλό
καθόμαστε σήμερα εγώ κι' εσύ. το λένε ο πλανήτης γη. Με το «Καπνόν
Απoθρώσκοντα» θα σου μιλήσω για τα δικά μου προβλήματα που είναι και δικά
σου. Την αγωνία μου λεω να σου αποδώσω.. Μαζί την αλήθεια μου παραστατικά
και όπως την ζω, την βλέπω και μαζί την αισθάνομαι. Δεν θα σου κρύψω τίποτα!
Μπορεί κάποια στιγμή να σου φανώ κουραστικός στην λεπτομέρεια. Μεροληπτικός
στα κοινότυπα. Κι' επειδή κάπου - αφαιρούμαι: Αντί να σου μιλήσω για ΣΕΝΑ!
Συγχώρεσέ με!!! Ξεχνάω να επαναλαμβάνω το ΕΜΕΙΣ! που είναι και η βάση της
θείας εντολής που ΕΓΩ κι' ΕΣΥ, έχουμε πάρει ΕΥΧΗ μαζί και ΚΑΤΑΡΑ απ' τον
παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει
ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας, αλλά και κείνη που έγινε
δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ
της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!! Και σου το λεω αυτό επειδή ΕΔΩ, εγώ κι' εσύ ΡΙΖΩΣΑΜΕ πια, με
τα παιδιά μαζί και τα εγγόνια μας και οι ρίζες μας είναι τα παιδιά μας!!.
Για τα παιδιά μας παλέψαμε μια ολάκερη ζωή και φύγαμε απ' την πατρίδα μας Ο
αγώνας μας ήταν μαζί και ο σκοπός, για ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά μας: Να
συνεχίσουν δηλ. την ζωή τους με βάση την ελληνική παράδοση μαζί και την
ιστορία των: Με αξιοπρέπεια και σεβασμό και όχι φανατισμό, στις κοινωνίες
και μέσα στους χώρους της διασποράς όπου κι' αν βρίσκονται. Και γιατί όχι;;
12 χιλιάδες χρόνια λένε οι ειδικοί κρατάει η ιστορία του 'Ελληνα!!
..Κοινότητα ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ κι' ΕΓΩ, μην το ξεχνάς! μαζί η
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΟΥ ! και η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!.. Είναι της γαλανής πατρίδας μας το αρχαίο
πνεύμα. Αυτοί που θυσιάστηκαν! Αυτοί που έφυγαν μαζί και κείνοι που θα
ρθούνε!...
...Community is YOU and
I, don't forget that! And with that, YOUR RELIGION and YOUR HISTORY. It is the
ancient spirit of our sky-blue land. It is the people who sacrificed themselves.
It is those who have gone and those who are still to come...
...Πήρες τα χρόνια παγανιά και την ζωή μια μπαταριά τα
έδωσες όλα μια ζαριά και εκεί στα ξημερώματα εχάθηκες στα αστέρια...
...You hunted down the years, gambled your life on a roll of the dice and at
dawn was lost in the stars...
'Ομως σήμερα, υπάρχει παντού και γίνεται μια «προσεγμένη» προσπάθεια, να
κρύψουμε ή μάλλον να σκεπάσουμε την αλήθεια και αυτό θα το δεις στα λόγια
του πρώτου επίσημου που έρχεται από την πατρίδα, που αφού τον υποδέχονται
και τον χειροκροτούν, ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΝΤΑ -τελευταία μάλιστα και ..λιγοστεύουν-
Εκείνος, θα πει στον «πανηγυρικό του» όλα και όσα δεν έχουν σχέση με τα
παιδιά και τις καινούριες γενιές που χάνονται στην αφομοίωση. 'Ολα και όσα
δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα του μετανάστη: δηλ. ΕΜΕΝΑ και ΕΣΕΝΑ
αδελφέ μου. Και με αυτά και άλλα τέτοια, κυνηγήσαμε τον κόσμο από τις
εκκλησίες, τα παιδιά από τα ελληνικά σχολεία.. Δεν σου κρύβω πως σε αυτό
βοήθησε και η δολερή πολιτική όλων εκείνων όπου ποτέ δεν είδαν τον 'Ελληνα
παρά με τη θεωρεία του γλοιώδη Κισινγκερ** Σκέψου ότι από αυτούς ακόμη
πληρώνονται οι Ελληνοδάσκαλοι για να διδάσκουν τα ελληνικά στα παιδιά του
μετανάστη.. Για ετούτο και σου λέγω στο άγριο αυτό παιγνίδι που γίνεται εις
βάρος μας, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε πρέπει να σμίξουμε την φωνή μας σε μια
φωνή ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου πνοή αναπνέω!.
Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι, ή απλώς ζω κι'
αργοπεθαίνω.... ' Ομως εγώ επιμένοντας σου λεω: Στην αγωνία σου ΣΕ ζω και
για τούτο τις νύχτες πετάγομαι απ' τον ύπνο μου, καθώς που ζητώ και θέλω,
σαν μάνα στο πληγωμένο της παιδί να σκύψω και να ράνω την πληγή σου, επειδή
ΑΥΤΟΣ είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθώ στη δική μου ζωή. ΕΙΣΑΙ το δέντρο που
βαθιά ριζώθηκε μες την ψυχή μου και θα υπάρχω αφού κι εφόσον θα υπάρχεις..
Σου λέγω ακόμη και τούτο: 'Οσο που ζω και όπου και αν ευρίσκομαι, ΠΡΩΤΑ θα
μιλάω για ΕΣΕΝΑ και μετά για εμένα.
Τα παιδιά του μετανάστη
Λένε πως τα παιδιά του μετανάστη
τα όνειρά τους τα θρέφουν
πάνω σε μια γέφυρα για δυο
ή και περισσότερες πατρίδες.
Γιατί όπως λένε ομοιάζουν πολύ τους αθλητές
όπου τρέχουν την Ολυμπιακή Φλόγα
στα πέρατα της γης και θεωρούνται και αυτά
ως ντόπιοι άνθρωποι της περιοχής
όπου καλά γνωρίζουν τα πράγματα..
Και λένε ακόμη ότι τα παιδιά
του μετανάστη το πιο πολύ που τα ενδιαφέρει
είναι να αποδείξουν ότι η μετανάστευση
των γονιών τους δεν ήταν ούτε καν λάθος.
Δεν σου κρύβω πως έχω πρόβλημα (με το "Καπνόν Αποθρώσκοντα") να συνταιριάξω
στο ίδιο "πανί", τα γεγονότα μαζί με τα συναισθήματα: Μπερδεύομαι λεω να βρω
τον δρόμο τον σωστό επειδή ζητάω να ωφελήσω και όχι να ζημιώσω. Να επουλώσω
-πληγές- και όχι να σκοτώσω. Να δώσω θάρρος και όχι να απογοητεύσω. Μα πάνω
απ' όλα με το «Καπνόν Αποθρώσκοντα» ζητάω και θέλω να κτίσω το σπίτι μου όχι
με τα υλικά που θα ήθελα να έχω αλλά με αυτά που έχω! Δεν παραιτούμαι απ'
τον αγώνα, το όνειρο ήθελα να πω. Αλλά δεν θέλω να παραμείνω στο όνειρο
μονάχα, παρά να προχωρήσω στην πράξη... Κι' έχω τα «εργαλεία μου πολύ
φθαρμένα» και τα υλικά μου αδύνατα πολύ. Θαρρείς και μόλις ξύπνησα στα
ξαφνικά σε τούτο ξεροχώραφο που ήταν παλιά περιβόλι;; Ο κόσμος του «Καπνόν
ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα
γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και
με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω την αναφορά μου με λόγια απλά να
καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε
στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος... Νάσαι καλά!..
κώσ/δουρ.
mailto:kostas@douridasliterature.com Oakville On, 18 Feb 2002
Κυρά μου καπετάνισσα κυρά: Σε βλέπω με την ρόκα σου να σαλαγάς τ αρνιά,
κειδά στις ράχες τις ψηλές στο Καρδαρίτσι! Κι εγώ σου το βοσκόπουλο, την
προσευχή να κάνω για σε στον τσάμικο, Κυρά: Να σου πηδώ απ το 'να βουνό στ'
άλλο να φέρνω φούρλες, και με του Ζάχου την φωνή να σου λεω την
"Βοσκοπούλα"... Κι εσύ κυρά η Κιτσιαρέλαινα να σου χτενίζει τα μαλλιά και η
παναγιά να σου φοράει γιορντάνια. Κι εγώ ζωσμένος τ' άρματα ν' αστράφτω(!) ο
αστραπόγιαννος κυρά, στην χρυσοπλούμιστη την φορεσιά του γέρου μου
Κολοκοτρώνη! Να πάμε μέρα του βαγιού στην εκκλησιά του Αϊ Νικόλα!. Και σαν
πιο κει πιο ύστερα, σαν έρθει εικοσιδυό Νοέμβρη, να πάμε πάλι να γιορτάσουμε
τα δεκαοκτώ μας χρόνια παντρεμένοι, και να'χουμε τον παπά Βασίλη στο
Eυαγγέλιο... (1988)
κώσ/δουρ.
Μνήμης αφιέρωμα για τον πατέρα
Δέκα χρονών παιδί το θυμάσαι? και με τον πατέρα σου να κοιμάσαι στ'
αραποσίτια έχοντας τα μάτια σου καρφωμένα με επιμονή στον ουρανό να
προσπαθείς να βάλεις σειρά στ' αστέρια: Κάθε αστέρι και ένα όνειρο. Κάθε
όνειρο και χιλιάδες μίλια μακριά απ' την πατρίδα... Και τώρα με το παράπονο
τσουρουφλισμένο και τον πατέρα πιο μακριά και απ' την μνήμη. Ανακαλύπτεις
πως το γλυκύτερο όνειρο δεν ήταν στ' αστέρια ούτε στις μακρινές πολιτείες
παρά εκειδά στ' αραποσίτια στον ύπνο του μικρού παιδιού κάτω απ' τ' αστέρια
και δίπλα από τον πατέρα του. Και έγινε αυτό πόσες χιλιάδες χρόνια πριν...
Πόσες χιλιάδες καημούς πριν την διαπίστωση??
...Δώσε μου χαιρετίσματα στους ανθρώπους και γλυκοφίλησε μου τις πέτρες και
τα αγιασμένα μας χώματα!
(Από email στον Θανάση Λαμπρόπουλο από Houston Texas καθώς επισκέπτεται
το Καρδαρίτσι!.) July 13, 2009 κδ.
Oakville On, Feb. 2002
ο 'Ελληνας της Διασποράς
'Ηχος πρώτος
Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε
ειδικά για την πρώτη γενιά του μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια
βαλίτσα στο χέρι και όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να
προσθέσει επί πολλή, στην δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του
πατρίδας!.
Σήμερα η χώρα αυτή -όποια και αν είναι-
με σιγουριά τον έχει τοποθετήσει, ανάμεσα στα πρώτα στελέχη της κοινωνίας της.
Και του αξίζει! Αφού ο ίδιος με ένα παράξενο μίγμα ανθρώπινης αντοχής, άλλα και
υπόστασης, κατάφερε με αξιοπρέπεια και υπομονή, χωρίς διαμαρτυρίες να ενταχθεί
προοδευτικά κι' όταν ήταν ακόμη να του λάχουν, οι πιο χειρότερες δουλειές..
Στη συντριπτική πλειοψηφία του, δεν
έκανε ούτε καν την προσπάθεια, να πάει σχολείο και να μάθει την γλώσσα της
καινούριας του πατρίδας. Για τον απλούστατο λόγο: Δεν είχε καιρό παρά μόνο για
δουλειά. Και τα έβγαλε πέρα ο παλικαράς, χωρίς κανενός την βοήθεια!.. 'Εκανε
σπίτια, έκανε φαμελιά και τα παιδιά του τα έστειλε στα πανεπιστήμια, τα έβγαλε
γιατρούς, computers scientist, δικηγόρους, και ότι άλλα επαγγέλματα.
Ωστόσο ο ίδιος έμεινε αμόλυντος!
'Εμεινε αγνός! 'Ιδιος, καθώς την μέρα που έφυγε απ' το χωριό και την πατρίδα
του.
Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα
χωματά της, σαν να μην έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή.
Μοιάζει με κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το αεροδρόμιο, έτοιμο
να προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται.
Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και
καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
'Ηχος δεύτερος
Ωστόσο, στη συντριπτική πλειοψηφία του
και στην κοινοτική ελληνική του ζωή, το πάει κουτσαίνοντας, το πάει στραβά.
Θαρρείς κι όλα τούτα χρόνια της υπομονής με τους "αλλόγλωσσους" της νέας γης,
μπούχτισε στην απομόνωση μαζί και την δουλειά.. Τώρα ζητάει σαν το παιδί, όπου
-γυρίζοντας απ το σχολείο αγανακτισμένο, απ τα πειράγματα των άλλων παιδιών-,
ξεσπάει στην μάννα του, τούτος ξεσπάει στην κοινότητα κι έτσι, σημαία του έχει
την μαγκούρα κι από κοντά το "ωχ αδερφέ..". Οι άλλοι φταίνε!...
-«Δεν παίρνω μέρος στην κοινότητα (σου
λέει με απίστευτη σιγουριά), γιατί ..όλοι τρελοί..». Τον είπαν πολυμήχανο -και
το πιστεύει κι' ο ίδιος- κι' έτσι, έχει χίλια δυο να σου πει, για τους άλλους
που ..φταίνε, εκτός τον ίδιον!
Γι' αυτό και τον βλέπεις με την
μαγκούρα του ανεμίζοντας κατά παντός(!) ρίχνει τα βέλη του εξαγριωμένος. Δεν
έχει καιρό να σε ακούσει γιατί μονάχα σκέπτεται τι θα σου πει.
Αν προσπαθώντας να σε διακόψει δεν τα
καταφέρει, θα γυρίσει να ανοίξει «πηγαδάκι» με τον διπλανό του. Εάν κι' εκεί το
αποτύχει, τότε βαριά συλλογισμένος, αλλά κι' απογοητευμένος, με το χέρι στην
τσέπη, θα τραβηχτεί πιο πέρα ή θα πάει έξω με τους καπνίζοντες. 'Ισως εκεί να
βρει καλύτερη τύχη..
Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και
καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
'Ηχος τρίτος
Αν είναι κι έχει πάρει μέρος στα κοινοτικά ;
Χριστιανοί και Ιουδαίοι φυλαχτείτε!.
Περνάει ο πρόεδρος απ τη ..γειτονιά!
Ανασκουμπωθείτε.
Εθνοσωτήρας!
Σωστός φωστήρας!
'Ολα τα λύνει.
Μόνο ..καιρό δεν έχει! Δεν δίνει
..λογαριασμό.
Και αν είναι μέλος στο συμβούλιο;
Στις συνεδριάσεις δεν έρχεται..
Μα όταν έρθει δεν επιδέχεται
αυτά που λες ή έκανες εσύ.
'Οσο καιρό
αυτός στην εξοχή
ήταν, και τι μ'αυτό;
Εκείνος καλύτερα από σένα
θα τα είχε όλα ..καμωμένα!.
Αν ήταν πρόεδρος στην κοινότητα παλιά;
Τα όσα κάνεις σήμερα,
αυτός τα βρίσκει επαναστατικά
και τον ανησυχούν!
Φοβάται ότι με τις δικές σου ενέργειες
-τι κι αν η κοινότητα προοδεύσει;
το βλέπει φανερά-
η προσπάθειά σου είναι μόνο
το «...κύρος του» να υπονομεύσει !
Ο 'Ελληνας της διασποράς: Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και
καλοκάγαθος! Υπομονετικός αλλά και ατίθασος! ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
Πρωτοβουλίες δεν παίρνει γιατί δεν έχει ..καιρό.
Να σε βοηθήσει κι' αυτό δεν γίνεται!
'Oταν εσύ τον καρτερείς αυτός δεν έρχεται.
Κι' όταν εσύ δεν τον περμένεις αυτός είναι εκεί.
Γιατί «...'Οταν όλοι εμείς θρηνούμε αυτός αγαλιά και όταν όλοι πάλι
αγαλιούμε αυτός αναίτια σκυθρωπιάζει. Στις κραυγές μας μπροστά προσπερνά και
αδιαφορεί και τα σε μας αόρατα με το αυτί στην πέτρα, σοβαρός και μόνος
προσέχει.»
(Ελύτης: Αξιον Εστί)
'Ηχος τέταρτος
Στην εκκλησία στέκει σοβαρός
-το παίζει καλός χριστιανός-,
σαν είναι να πάει
με την γυναίκα του μόνο
και ..πέντε φορές το χρόνο.
Για το πού είναι τα παιδιά
κανείς δεν μιλάει,
ούτε ο παπάς ούτε ο δεσπότης
γιατί εν πρώτης:
Αφού και λειτουργία στ' αγγλικά
-όλα καλά!-
στο νι και ρω
τα τυπικά να γίνονται
και "ωχ αδελφέ" τι πάν και πνίγονται
σε μια ..σταλιά νερό;
'Ηχος πέμπτος
'Ομως ήρθε ο καιρός
που ο ..γίγας αυτός
θα πρέπει να σοβαρευτεί
διαβαίνοντας την τρίτη ηλικία:
Απ' τον παπά και τον καθηγητή
ως μέχρι και κείνων που το παίζουν ηγεσία..
Και οι άλλοι οι απλοί αλλά και κείνοι
που το παίζουν πλουτοκράτες.
Οι αριστοκράτες ή και οι μικροί
και οι άλλοι οι μεγάλο-ιδεάτες
και οι εγώπαθοι.
Ας σκύψουν ταπεινά στην Ιστορία τους
με ευλάβεια αρχαιοελληνική
να σημαδέψουν την πορεία τους.
The Greek of the Diaspora
Verse One
The Greeks of the Diaspora,
particularly the first generation, set out with just a suitcase in hand to seek
a better life. Not only did they manage to make good, but they also contributed
greatly to the prosperity of their new homeland!
Today, this new country, whichever it
is, has placed the migrant among the elite members of its society. And
deservedly so! Through a strange mixture of human endurance and pride, the
migrant managed, with dignity and patience and without protest, gradually to
integrate himself into the new society, even when doing the most menial kinds of
jobs.
Most of the migrants did not even make
the attempt to go to school and learn the language of their new country, for the
simple reason that they did not have time for anything but work. And they
bravely made ends meet without help from anyone. They made a home and a family
for themselves, and they sent their children to university to study medicine,
law, computer science, and much more besides.
And throughout it all the migrant
remained pure and uncorrupted. Just as he was as the day he left his village.
It was as if he had never set foot on
this new land, as if he had never lived there. Forty years went by like a gust
of wind. He was like a plane circling round the airport ready to land and forty
years later, has still has not landed.
The Greek of the Diaspora: sullen,
hardworking, na?ve! Patient and yet unruly!
Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!
Verse Two
Despite all the above, as far as his
life in the Greek community is concerned, he just limps along and nothing seems
to go right - as if after all these years of patience with the
'foreign-speakers' of the new land, he has had enough of the isolation and the
toil. Now, like a child coming home from school angry at being teased by the
other children and takes it out on his mother, the migrant takes it out on the
community and waving his stick angrily, puts the blame on everyone and
everything.
-"I refuse to participate in the
community (he says with great certainty), because they are all insane...". He
has been told that he is clever and resourceful, so he always has a great deal
to say and blames everyone except himself,
so he raises his stick and wags it at
everyone, shooting arrows in all directions in a fit of rage. He has no time to
listen to you because his only concern is what he himself will say next.
If he does not succeed in interrupting
you, he will turn to your neighbour. If that fails too, greatly disappointed and
lost in his thoughts, hands stuffed deep into his pockets he will move to the
next little group or go outside with the smokers. Perhaps he will have better
luck there
The Greek of the Diaspora: sullen,
hardworking, na?ve! Patient and yet unruly!
Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!
Verse Three
And if he should decide to take part in community affairs - take cover
everyone! The President is coming through the neighbourhood!
Arise to greet him!
The Saviour of the Nation!
A shining light!!
He can solve any problem
- except that he doesn't have the time.
He won't explain himself.
And if he has a seat on the Board?
He won't come to meetings,
and if he does come he will not accept
what you have said or done
while he was away
in the countryside.
Why should he?
He could have done it
all so much better than you!
If he had served as president in the past,
he finds what you are doing today
revolutionary and very worrying!
He is afraid that despite the fact
that the community is doing really well,
- and of course all this is quite obvious to him
- by your actions all you are trying
to do is undermine his standing!
The Greek of the Diaspora: sullen,
hardworking, na?ve! Patient and yet unruly!
Super-patriotic and utterly Greek: that is the first generation migrant!
He won't take initiatives because he doesn't have the time. No, he can't
help you either. When you are waiting for him, he does not come. And when
you least expect him, he turns up like a bad penny.
Because "...When all of us lament, he does rejoice, and when we rejoice,
he frowns without cause. He hears our cries and indifferently passes us by
and notices only those things invisible to us"
(Elytis: Axion Esti)
Verse Four
In church he stands solemn
-playing the good Christian-
whenever he goes there
alone with his wife
five times a year.
No one asks
where his children are,
neither priest nor bishop.
The service
is in English
-all's well-
As long as the formalities are upheld.
For goodness sake, why make a mountain
out of a molehill?
Verse Five
But the time has come
that this giant of a man
must finally get serious:
old age is fast approaching.
All of them: priests and professors
and all the rest who are playing games of power
And the others, the ordinary people,
the plutocrats, the aristocrats,
those possessed
of the great patriotic idea,
and the egomaniacs as well.
They should bow humbly down
to their past and mark their history
with ancient Greek piety.
Κώστας
Δουρίδας
Ιανουάριος 1998
Κοινοτικά και Οργάνωση
.."Μία σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα εργαλεία της
δηλ. το «εμένα» και «εσένα», για να καταλήξει στους πολλούς και εν συνεχεία
στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν πάει καλά: Αυτοί
φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ αδελφέ μου"...
.."Θα ήταν εύκολο
να ρίξω την ευθύνη αλλού
κι' ίσως σε ΣΕΝΑ πρώτον.
Που δυστυχώς.. σου το ομολογώ, κάπου -
κάπου το κάνω.. Γι' αυτό συγχώρεσέ με!
Ακόμη,
βρίσκω πολλές
φορές τον εαυτόν μου
(και ίσως το ίδιο κάνω ακόμα
και τώρα, στο γράμμα μου αυτό..)
Ότι δηλαδή επαναλαμβάνει
το «εγώ...» κι' «εγώ...κι' «εγώ...»
ξεχνώντας
-κι ίσως ηθελημένα
από τον εγωισμό μου? το κι' «ΕΣΥ!...»
που τα δύο μαζί κάνουν το «ΕΜΕΙΣ!!!»
που είναι και το σωστό. Και μας το άφησε
ως κόρη οφθαλμού ο πελώριος παππούς ο Μακρυγιάννης!
....."Μαζί με τους καλούς πατριώτες σ' αυτήν την ιδέα, πήγαν και στάθηκαν δίπλα
τους από την πρώτη στιγμή οι καιροσκόποι, οι χασομέρηδες, οι άσχετοι αν θέλετε,
μαζί κοντά και οι πλακανζήδες.. Που αφού δημιούργησαν κατεστημένο την δική τους
υπεροχή σε ένα είδους "κλίκας" κατόρθωσαν σχεδόν απ' την αρχή να επιπλεύσουν
δείχνοντας στον κόσμο ότι αυτοί οι ίδιοι ήσαν και η κοινότητα!. 'Ετσι αυτό
βλέποντας ο κόσμος, όχι μόνο δεν έκανε συμμετοχή αλλά φύγανε κι' εκείνοι που απ'
την αρχή είχαν πάρει μέρος και είχαν σκοπό να βοηθήσουν: Δυναμώνοντας έτσι την
υπεροχή των πλακανζήδων κι' απογυμνώνοντας την ίδια την κοινότητα από κάθε
ελπίδα επιβίωσης και επιτυχίας"...
"Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς"
....."Και τέτοιοι είναι απλωμένοι παντού σαν την ακρίδα! στην ελληνική
διασπορά.., και την κατασυκοφάντησαν μαζί και την κατέστρεψαν!!! Θαρρούνε τους
εαυτούς των -και το παίζουνε- να είναι οι ..μπροστάρηδες ή και οι ..αφεντάδεα
του Ελληνισμού στη παροικία, στην εκκλησία ή και στον σύλλογο. Και είναι τοι
αυτοί οι ίδιοι: η αρχή μαζί και το τέλος της καταστροφικής αιτίας που τα παιδιά
μας χάνονται στην αφομοίωση: Στην πρώτη κιόλας γενιά δημιούργησαν τείχος
απέραντο, μαζί κι' αδιαπέραστο!. Διακόπτοντας -με τα παιδιά και τις δεύτερες
γενιές-, την επαφή με τις ρίζες τους και τον ελληνικό πολιτισμό τους.. 'Εναν
πολιτισμό, που εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα, -τι ειρωνεία..- φώτισε και φωτίζει
τον κόσμο ολάκερο(!) και τα συμαζωτάρια των Τούρκων, κατάφεραν για χάρη δική
τους και για ..φραμπαλά να τον λαιμοπνίξουν στην πρώτη κιόλας γενιά του
μετανάστη απ' τις δεκαετίες '60 και 70".....) "...
"Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς"
....."Μερικοί απ' τους παλιούς που ήσαν καλοί πατριώτες και πίστευαν με πάθος
την ιδέα για την σωστή οργάνωση του Ελληνισμού στην παροικία παρέμειναν! Και
αφού έριξαν στάχτη στα μάτια τους, πιστέψανε για μια στιγμή, ότι όχι μόνο οι
ίδιοι θα φέρουν αλλαγή στα πράγματα προς το καλύτερο, αλλά και πως θα
μετατρέψουν τους πλακανζήδες σε αγνούς ..πατριώτες. Και εδώ είναι που ο λαός μας
έχει πει εκείνο το «...Κούνια που σε κούναγε» Ελληναρά μου...........
Οι μεν μπροστά έκτιζαν.. Εκείνοι πίσω γκρέμιζαν! Οι μεν μπροστά έλεγαν να
εργαστούμε φρόνημα! Να δείξουμε καλό παράδειγμα: Είμαστε στην αρχή και πρέπει να
βάλουμε καλή σειρά, να οργανώσουμε το Ελληνισμό σε μια σωστή κοινότητα.. Οι
πλακανζήδες πίσω φώναζαν: 'Οχι! εμείς είμαστε η κοινότητα και όποιος θέλει να
έρθει ας έρθει.. Αλλά που να έρθει ο κόσμος στο ..καφενείο;;
..Είναι η ίδια πάστα άνθρωποι: Εγωιστές και ξεροκέφαλοι... 'Ανθρωποι που στην
ουσία παρέμειναν παιδιά πεισματωμένα μια ολάκερη ζωή και στο μυαλό τους δεν
ωρίμασαν ποτέ. Γι' αυτό και βρίσκουν την κοινότητα σαν μέσο όχι να την βοηθήσουν
από τον κίνδυνο στην επερχόμενη λαίλαπα της αφομοίωσης.. παρά πως να δειχτούν
στον κόσμο οι ίδιοι για το πόσο ...σπουδαίοι είναι.. Τύφλα στα μάτια τους!...
Και κρίμα στον υπόλοιπο λαό της διασποράς που στέκει πίσω και λεει μονάχα: "Δεν
πανε να κουρεύονται.."
Όμως έτσι γίνεται πάντα!.. Και έτσι γράφεται η ιστορία του 'Ελληνα στη διασπορά
αλλά και στην πατρίδα!.
Community Αffairs and Organisation
.."A well-organised community begins with its tools, namely 'you' and 'me'
and then moves on to larger numbers and finally to its leaders. If something
goes wrong, it is easy for us to say: It's their fault whereas in fact it is
actually our fault yours and mine, my brother"...
.."It would be easy to blame someone else
perhaps YOU first of all
Unfortunately, I have to admit,
I do that sometimes
So forgive me!
I also
often catch myself
(and perhaps I am doing that now
in this letter)
Saying 'I' and 'I' and 'I'
over and over again,
forgetting
-perhaps deliberately,
selfishly, the word YOU
Which together with I makes WE
and that is the right term
Given to us to guard like a precious jewel
by our immense forefather Makryiannis.
....."The good patriots were joined from the first moment by the opportunists,
the wastrels, the losers, and the jokers. After they formed their little clique
and turned that into the established order they succeeded almost from the start
in taking over and letting the world know that they represented the community!
When people saw that, not only did they not participate, but even those who had
joined originally and were willing to help went away as well. This gave more
power to the opportunists and the jokers and stripped the community of any hope
of survival and success "...
"Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς"
....."These people are everywhere in the Greek Diaspora, and they have maligned
and destroyed it like a plague of locusts. They consider themselves the leaders
and rulers of Hellenism in the community, the church and the associations and
certainly behave as if they were. Whereas, in truth they are the very reason,
the entire catastrophic reason that our children are lost in assimilation. From
the very first generation they created an insuperable and impenetrable wall,
thus preventing the next generations from having any contact with their roots
and the civilisation of Greece. A civilisation which for thousands of years -how
ironic- has shed light on the entire world. And these scum of the earth, managed
to choke the first generation of migrants as early as the 60s and 70s.....) "...
"Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς"
....."Some of the old ones who were good citizens and passionately believed in
the virtues of good organisation in the Greek community, stayed on. And they
managed to convince themselves for a short while that not only would they
succeed in bringing about a change for the better, but also that they would
convert those jokers into pure patriots. As the saying goes: "yeah, right!"
While others were building and creating, they were demolishing and destroying.
While others were saying, let us put our shoulder to the wheel, we are just at
the beginning, let's get properly organised and create a good community of
Greeks, the jokers at the back were hollering: "No, we are the community, and
you can join us if you want" But where were people supposed to join them? In
the coffee shop?
..They are all the same - selfish and bone-headed Children stubbornly refusing
to grow up. That is why they use the community not in order to help in escape
the catastrophe of assimilation, but to show the world how great they are! What
the hell do they know!
And shame on the rest of the Diaspora who just stand back and say: 'To hell
with them!'
But that's how it has always been! And this is how the history of the Greeks in
written - at home and abroad!
Κώστας
Δουρίδας
From: v.m.ioannou
icones@otenet.gr To: landofgods@cogeco.ca Sent: Thursday, August 04, 2005 2:44
AM Subject: ΕΝΑΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ :
Πολύ με συγκίνησε η σελίδα σας,καλέ μου φίλε, δεν μπορώ βέβαια να αισθανθώ
απόλυτα, το παράπονο και τη νοσταλγία που ζεί ένας ξενιτεμένος μα νάστε
σίγουρος,πως με άγγιξαν βαθιά τα κείμενά σας κι ότι διείδα σ΄αυτά. Απόδειξη,το
DIGITAL COLLAGE που έφτιαξα και το χαρίζω μαζί με την αγάπη μου και τους
χαιρετισμούς μου, σ΄όλους τους φίλους του περιοδικού σας. ΒΙΚΗ ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
...Έχουμε πάρει ευχή και κατάρα απ' τον παππού μας τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, όπου μας
λεει: Σαν 'Ελληνες, δεν πρέπει ποτές(!!!) να λησμονούμε την γη της πατρίδας,
αλλά και κείνη που έγινε δεύτερη μάνα μας κι' απροκάλυπτα εδώ εγώ τώρα, σου την
αποκαλώ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ!! Ο πρόλογος
Aν ήταν να σου ειπώ το πόσο υπερήφανος είμαι για την
καταγωγή μου, θα σου έλεγα: Mη το ψάχνεις, γιατί μπορείς και μόνος σου να
βρεις, αρκεί και μόνο, να κλείσεις για μια στιγμή τα μάτια σου και να
σκεφτείς, ψιθυρίζοντας την λέξη Πατρίδα! κι' ακόμη την λέξη που ονομάζεται
το χωριό σου!..
If you asked me to tell
you how proud I am of my origins, I would say you do not need to ask: all you
have to do is shut your eyes for a moment and whisper to yourself the words
"homeland" and the name of your village!..
Και ότι είδα, και ότι έμαθα όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα μα
τίποτα, δεν άγγιξε την ψυχή μου τόσο ιερά, τόσο μυσταγωγικά, όσο τα
ευλογημένα εκείνα παιδικά μου χρόνια στο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟ, το
ΚΑΡΔΑΡΙΤΣΙ!!!
And everything I have
seen, everything I have learned all these years, none of it, nothing at all, has
touched my soul in such a sacred, mystic way as those blessed childhood years at
MY BELOVED VILLAGE KARDARITSI!!!
Πεντηκοστή ήρθε ξανά *πλαντάζουν τα νταούλια πανηγυριάζει
το χωριό.. Οι βλάχοι στα καλά τους *Κακούρης έχει την σειρά, *Τσιούτης
*παραπερούλια Κολοβελώνης *τσαντιριό, έστησε στην χαρά τους.
The Pentecost is here
again The tabor drums loudly beating The villages are full of joy The peasants
dressed so finely Kakouris with his clarinet is next Then Tsioutis with his band
Kolovelonis has set up a tent To host the merry feasting
Σήμερα ο τόπος καίγεται στο χάϊ στο τουφεκίδι.. Η
βλαχουριά γλεντοκοπά βροντάνε τα κλαρίνα. Του Βέλου ο γιος παντρεύεται φέρτε
*θρακιάρικο γίδι, φέρτε της *Ντάριζας κρασιά κι απ'τα *Βαρκά ρετσίνα.
Today the land rings
far and wide with shots of merry rifles The peasantry is full of joy the
clarinets rejoicing. Velos's son will wed today bring goat roasted on charcoal,
from Dariza bring blood red wine Retsina from the vineyard.
Πήρες τα *σόγια τα καλά -τρανοί νοικοκυραίοι: Που είναι ο
Ροδόπουλος ο Γιώργης; ο Νίκος ο Ηλιόπουλος, του Βελοχρήστου τα παιδιά, του
Τύρου οι Τσικαίοι 'Ολους τους πήρες ξένη γης, και κλαίει ο δικός μου τόπος.
You stole away the
families -of rich and mighty houses: Where is Rodopoulos Giorgis? and Nick
Iliopoulou, the children of Velochristos, The family of Tyros? The foreign soil
devoured them and my homeland is mourning.
Ρημοκοπήθει το χωριό Νεκροτοπιά σα να'ναι Στοιχειώσανε
τ'αρχοντικά *λοθριάσαν τα μποστάνια λαλιά ανθρώπου δεν ακώ πουλιά δεν
κελαηδάνε, λες και κατάρα θεϊκιά το'πνιξε στην *αφάνεια.
The village is a waste
land now A graveyard full of ghosts The wealthy houses are bereft the orchards
desiccated no human voice can now be heard the birds have ceased their chirrup,
as if a mighty curse divine has choked it into oblivion.
Μου *γαλαριάσαν τα βουνά με σίδερο μ' ατσάλι.. Φράξαν τις
στράτες στο Χελμό, στο Ρούσιο στον Αλπούξο, στην Ζήρια στην Μπαλαλονιά στο
Διάρχο στον Διχάλι, και μώβαλαν φρόγκο στον λαιμό να μη μπορώ να σκούξω.
The mountains are
closed off to me with iron and with steel. The roads at Helmos blocked, at
Rousios and Alpouxos, at Ziria and Balalonia, Diarchos and Dichali, a gag wound
tight around my throat to stop me crying out.
Στις στράτες σας η δόλια *γνεύει πάντα για μένα
αγναντεύει, μη και φανώ απ' την ξενιτιά θολή της μάνας η ματιά.. όποιον
ειδεί να ξαναφάνει λεει: Να το παιδί μου που έρχεται και κλαιει..
My mother wanders in
the streets looking to try and find me, lest from afar her son appears. Her aged
eyes are dim with years her heart leaps when a stranger appears. Here is my boy
come home, she weeps
Κι' ως να'τανε ο χαμός πανήγυρη, κι ο θανατάς
*κανισκιοφόρης, ήρθε το ξέφραγο παράπονο, και γλεντοκόπησε τ'άσπρα μαλλιά,
μες την στερνή την γλυκερή την ώρα, μες το κατάλοιπο της ροζιασμένης
προσμονής, διαφέντεψε η απόγνωση την λήθη, και ήρθε το σούρουπο..
And as if loss was a
carnival and death was carrying a wicker basket unbounded grief rose up, and
celebrated greying hair, in that final sweet hour, in the remains of gnarled
expectation, despair triumphed over oblivion, and evening fell.
Κι' επειδή στ' Oντάριο οι μήνες είναι σκληροί.. Tα
καραούλια απ' τις ψηλές τους τις κορφές στο Καρδαρίτσι: Ο 'Αγιος Γεώργιος, η
Αγία Παρασκευή μαζί κι' ο 'Aγιος Κωνσταντίνος, Σου στέλνουν γράμμα και
γραφή, μαζί κι' ένα ματσάκι δεντρολίβανο να το κρατάς στον κόρφο Σου να μην
Σε πιάνει αβάσκαμα.
And because in Ontario
the (winter) months are harsh, from the highest peaks of Kardaritsi, Saint
George and Saint Paraskevi look out Saint Constantine as well, They send you
notes and letters too a bunch of rosemary for you to ward off the evil eye.
Να σου πηδώ απ το 'να βουνό στ' άλλο να φέρνω *φούρλες,
και με του Ζάχου την φωνή να σου λέω την "Βοσκοπούλα"... Κι εσύ κυρά η
Κιτσιαρέλαινα να σου χτενίζει τα μαλλιά και η παναγιά να σου φοράει
*γιορντάνια.
I leap from mountain
ridge to ridge performing dancing figures, and in Demetris Zachos voice I sing
you "Voskopoula"... And Kitsiarelaina will comb your hair The Virgin will adorn
you, with necklace made of precious gold and coins of shining silver
Σαν τον Χριστό ή σαν τον Διγενή να ρθω στην Αυστραλία,
εκεί που πας για λίγο χίλιες φορές στην αστραπή, να σου το πω μ' ένα φιλί,
τρελή, το σ' αγαπώ κι' απέ να φύγω.
Like Jesus or like
Dhigenis I'd come to seek you in Australia faster than lightning thousand times,
to tell you with a kiss, how much I love you, and then leave.
Μάλωσα χθες με την καρδιά μου. Με κατηγόρησε, ότι είμ'
αδρανής για σε που λείπεις. Τ' ακούς; Και η άμυαλη η τρελή παιδούλα, η
πεισματάρα, μ' άφησε κι' έφυγε κλαημένη, και με τα πόδια μες τα χιόνια, από
τα τώρα να πάει λέει, στο αεροδρόμιο και να σε περιμένει.
My heart and I had a
fight yesterday. It said I wasn't thinking about you now that you are away, do
you hear? And like a crazed, mad, stubborn child, it left me here and ran off
sobbing, through the snow to get to the airport and await your return.
Πέσε προσκύνησε των άλλων το μεγάλο. Σαν φεύγεις,
προσκύναγε τον μεγαλειώδη ήχο των βημάτων σου!.
Kneel down, pay tribute
to others' greatness. As you leave, bow down to the magnificent sound of your
footsteps!
Αν μπορείς κράτησε αυτό που έχεις. Το έχασες; συμπόνεσε
την ώρα που το έχασες.
If you are able, hold
on to what you have. Have you lost it? Have pity on the hour you lost it.
'Οταν ο πόνος ξεφαντώνετε στα στήθια σου, μην καρτερείς
απέξω την γιατρειά.. Πλησίασέ τον, μέσα σου, και γίνου φίλος του. Και σαν
τον καταφέρεις, παρακαλεσέτονε να μείνει..
When pain makes merry
in your breast do not look for the cure outside. Approach it inside you, become
its friend. And when you have won it over ask it to stay.
'Οταν ζεις, για τους άλλους, αυτό είναι μια συμβατικότητα
και αδιαφορούν. 'Οταν πεθαίνεις... θυμούνται τον δικό τους θάνατο και
..κλαίνε.
When you live for
others, that is conciliatory and they are indifferent. When you are dying, they
recall their own death and weep.
Η γλώσσα μου η ελληνική μελωδικός, γλυκύς, ανυπροσπέλαστος
αχανής, μεγαλειώδης, γίγας κόσμος! Η μητρική μου η γλώσσα η ελληνική!.
My language Greek
melodious, sweet, unapproachable, vast magnificent, a huge world! My mother
tongue Greek
Μην πετάς στον χαμό, αυτό που δεν μπορείς μ' ευκολία να
κερδίσεις. Κράτα γερά τον χαλινό, του νου και της ψυχής. Είσαι παιδί και θα
μετανοήσεις.
Do not reject what is
not easy. Hold tight to the reins of the mind and the soul. You are a child and
you'll be sorry.
Σκέψου το αύριο για νάχεις το σήμερα δικό σου. Διώξε την
χίμαιρα, κι ας το μυαλό σου τα έλη να σκάψει! Καθάριο το αίμα σου σταλιές να
στάξει, στην άγονη γη! Και ύστερα θρέμμα σου να πεις ότι βγει
Think of tomorrow And
make today your own. Throw off illusions And let your mind dig deep in the
marshes! On to the barren earth let your blood gently flow. Only then will what
grows be truly your own.
Παιδί της εποχής -της σημερινής- Ω ! κλαιω πώς φεύγεις απ'
την πραγματικότητα κι από κοντά μας.. Στις ψευδαισθήσεις ζεις! Κι αθέλητά
σου φέρεις αυτό που κάνει σάπια στην γενιά μας...
Child of the times
child of today O, I weep as you stray from the truth and from us. You are living
a lie! Unwittingly you carry the rot of our generation
Μια μαργαρίτα στo 'να χέρι στ' άλλο το φως της αστραπής
στα χείλη κόκκινο μαχαίρι στα μάτια ο ήλιος της αυγής. Τα περιστέρια στην
αυλή μου ο Μάης στα σκόρπια μου μαλλιά φύτρωσε αγάπη στην ψυχή μου τρέξτε
φωνάξτε τα παιδιά
A daisy in one hand in
the other lighting's flash on the lips a blood red knife in the eyes the rising
sun. In the garden snow-white doves May in my flowing hair love budding in my
soul Run and call the children
Περνάει η τσιγγάνα βεργολυγερή -θέλει να πάρει ένα
τσιγάρο- Στέκει, μου παίρνει την ψυχή φεύγει, και μένω μόνος.
The gipsy walks by lean
and lithe -looking for a cigarette- She stops, takes my soul and leaves. And I
am left alone.
Πες μου Που 'χαν χαθεί τα περιστέρια πριν να σε βρω; Κι
όταν σε βρήκα, πέσε μου τι έγινε η άνοιξη;
Tell me where had the
doves gone before I found you? And when I found you, tell me what happened to
the spring?
Και πάλι τελευταίος ήρθα. Ω τι μαρτύριο τούτο.. Τούτο
κοπάδι των ανθρώπων, Σίφουνας χάνεται μπροστά μου. Κουτσοί, τυφλοί, όλοι
αλαργεύουν, και μόνο εγώ μένω αποπίσω..
Once again I am last.
What an ordeal it is. This herd of men, lost before me like a whirlwind. The
deaf and blind all move away and only I am left behind.
Ενα παιδί με λένε οι φίλοι, που θέλει να λεπτολογεί τις
υποψίες. Θρηνεί στον οίκτο η αδελφή, για το μικρό το παιδικό μου κλάμα. Και
η μάνα με σφιχταγκαλιάζει -αγάπη και στοργή- σαν μάνα που τον γιο της βλέπει
όπως τον θέλει και μπορεί. Μα ποιος ποτέ του ένιωσε την αρετή που γέννησαν
οι τύψεις;
My friends say I am a
child, quibbling over the tiniest suspicion. My sister weeps in pity, over my
small childish sobs. Mother holds me tight with love and tenderness like a
mother seeing her son as she wants him to be and as he can be. But who has ever
felt the virtue born of remorse?
Ο έξω κόσμος χάθηκε απ'τα μάτια μας. και μέσα ο πόνος
στοίχειωσε ! στα βαλτονέρια της ψυχής. Aγριμικό! Σπέρνει τον άνεμο, λυώνει
τον θάνατο στο κάθε μας κύτταρο. στήνει σταυρούς στην κάθε μας ίνα. Απέραντο
νεκροταφείο οι τύψεις μας. Κι' ο απέξω κόσμος χάθηκε. Βαθιά σιγή. Bαθιά
πληγή το χάσμα του απείρου.
The outside world is
lost from our eyes. And inside is haunted by pain! In the marshy waters of the
soul. Wild beasts sowing the wind, melting death in our every cell, raising
crosses in our every fibre. Our remorse an endless cemetery, and the outside
world is lost. Deep silence The gulf of infinity a deep wound
Περνούν οι κάργες. Αδέσποτη φάλαγγα. Σκίασε ότι ήταν
δυνατόν να ζει. Σκότωσε ότι ήταν δυνατόν να ζει. ο θάνατος κραδαίνει την
τσιμπίδα . Και όλα ήταν μία ήττα, Και όλα ήταν μία ριπή, ενας θάνατος..
In unfettered file the
jackdaws fly. Obscure that which could live. Kill that which could live. Death
brandishes the tongs. And all was defeat, And all was a volley of gunfire, A
death
Φτωχέ μικρέ τραγουδιστή, τι ανασκαλεύεις στην πληγή να
βρεις; Τι κλαις μπροστά στους σκοτωμένους να σου πουν; Κείνοι "τους πήρε
μαύρο σύννεφο" κι' η χλαλοή του μίσους! Τους πήρε ο φθόνος της ντροπής, δεν
έχουν να σου δώσουν οίκτο.
Poor little singer,
What will you find as you scratch the wound? What will the dead tell you as you
weep to them? A 'black cloud has taken them' And the babble of hate! The envy of
shame has taken them, They have no pity for you.
Μαντρότοιχος, μεσωροφή χρωστήρας πέρα η δύση. Δυο
περιστέρια μια πυγμή ένα τραγούδι, μια φωνή. Λόγος η πρώτη λέξη. Ποιος το
'λπιζε την αρετή την αρετή την αστραπή, την αστραπή τον ήλιο με την καρδιά
να ζέψει;
Sheep fold wall, high
loft coloured by the far-off west. Two doves, one fist one song, one voice the
first word is the Word. Who would have thought that virtue virtue with
lightning, lightning with the sun with the heart would harness?
Γιατί όταν η δίψα συνοδοιπόρος γίνει στον καημό σου, Κι
όταν ο πόνος σου κατασταλάξει σίδηρο. Περνάει ψηλά, πέρα από την Hiroshima ο
πόνος σου και γίνεται όνειρο, και γίνεται πραγματικότητα.
Because when thirst
becomes companion to your grief, and your pain is set in iron high flows your
pain beyond Hiroshima and becomes a dream, and becomes reality.
Στης γης το δακτυλίδι, θα στροβιλίσει ο έρωτας
λεβεντοτσάμικο χορό, κι ο Πάνας ο ανοικτοπόδαρος την βλάστρινη κορομηλιά θα
βάλει στο κανίσκι του, μετρώντας τους σφυγμούς ανάλογα με την παράσταση.
On the earth's ring,
love will whirl and spin in a dashing tsamiko dance, and Pan with feet wide open
the βλάστρινη sprouting?? plum tree into his basket will place, counting the
beat according to the performance.
....Φίλοι μου:
Όπου και να συναντήσετε τον Έλληνα στην διασπορά θα τον βρείτε να σας
περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο και μια πλούσια καρδιά φιλοξενίας!. Αν είναι
γερουσιαστής ή επιστήμονας, ηθοποιός ή λογοτέχνης, απλός εργάτης ή "μύθος"
των ειδήσεων -News legend- της αμερκάνικης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας,
φτωχός ή πλούσιος το ίδιο κάνει.. Θα σας μιλήσει σα να σας ξέρει από
χρόνια.. Θα σας αγκαλιάσει σαν όπως η μάνα σας όταν γυρνούσατε στο χωριό..
Και με στοργή και την φροντίδα του αδελφού θα σας χαϊδέψει με το βλέμμα του
από πάνω ως κάτω, θέλοντας να μάθει τα πιο πολλά για εσάς και αν είστε
καλά!.
Και είναι καταπληκτικό σαν περπατάτε στους δρόμους των
μεγαλουπόλεων.. και αν έχετε και την τύχη να βρίσκεστε κοντά στα αγαπημένα και
φημισμένα στέκια του μετανάστη, καθώς εγώ που κάθε φορά όταν κατεβαίνω στο
"Ελληνικό Χωριό" (The Greek Village) της Ντάνφορθ εδώ στο Τορόντο του Καναδά,
είναι λες, και μέσα μου γίνεται σαματάς! Γίνεται Απρίλης και χαρά!!.. Λέτε και
γνωρίζω τον κόσμο όλον!.. Kαι έχω την αίσθηση, θαρρείτε και περπατάω στα γνωστά
και αγαπημένα μου σοκάκια τα Καρδαριτσιώτικα στα χρόνια που ήμουνα παιδί.., και
το χωριό έσφυζε από ζωή και κόσμο.. Τα ίδια και εδώ..
Το σίγουρο είναι στον Έλληνα της διασποράς, σαν του
μιλήσετε στην γλώσσα του ..πανηγυριώτικα και με καλοσύνη, εκείνος για εσάς, θα
σφάξει και το ...γουρούνι!!.. Έτσι λέγανε οι παλιοί σε ένδειξη ενθουσιασμού για
την καλή παρέα πάνω στο κέφι του γλεντιού.. (Tο χοιρινό ήταν τότε το κρέας για
όλη την χρονιά στο σπίτι και το έσφαζαν στις απόκριες κάνοντάς το παστό.. Aλλά
στο γλέντι απάνω κάθε τόσο) ο νοικοκύρης φώναζε: "Φέρτε κι' άλλο κρασί!! Να
σφάξουμε και το γουρούνι!.." Εννοώντας τέτοια καλή παρέα που έχουμε, το γλέντι
και η διασκέδαση να μην τελειώσουν ποτέ!!.. Τέτοια είναι πάντα και η καρδιά τ'
Αϊ μετανάστη.. Χαιρετισμούς και να είστε πάντα καλά!
τα Μικρά ενθυμήματα:
* * * τα Ενθυμήματα είναι μικρά αφιερώματα σε γνωστούς και φίλους -παλιά και
τώρα- απ' την καθημερινότητα... Γενικότερα τα ενθυμήματα αφιερώνονται στον
αγιασμένο όπου γης Ελλληνισμό... Συνοδευμένα πάντα με εικονοφωτογράφηση και
μικρές προσβάσεις στην λογοτεχνία, δοσμένα για τα Δ Ε Κ Α Χ Ρ Ο Ν Α της LAND
of GODS. Η μόνη διαφορά με αυτή την σειρά είναι ότι κάθε φορά που θα μας
έρθει στο μυαλό κάποιος γνωστός ή φίλος μια ακόμη σελιδούλα θα
συμπληρώνεται!.. Για ετούτο και σας προτείνουμε πως αφού την φυλλομετρήσετε
και την χαρείτε Θα είναι καλό ΚΑΙ να επανέρχεστε εδώ κι' εκεί για τα
καινούρια πρόσθετα!...Να είστε καλά!. κδ.
Αρκαδική Ανθολογία:
* * *Αρκάδες και ιδιαίτερα Γορτύνιοι λογοτέχνες καταθέτουν αποσπάσματα από
το έργο τους μέσω της εξαίρετου λογοτέχνιδας, ποιήτριας και κριτικού, της
κυρίας Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη.
Στην άκρη του ματιού:
* * *Είναι η σειρά από μικρές απόπειρες του γράφοντα να εκφράσει δικά του
οράματα πάνω στον κρίκο μιας αθώας εναλλασσόμενης και ίσως επαναλαμβανόμενης
στιγμής μέσα από χρώματα, φωτογραφίες από Landscape και άλλα όπου του
έρχονταν μέσα από το διαδίκτυο και άλλες πηγές, καθώς η λογοτεχνία κλπ..
Αξίζει να δείτε και αυτή την σειρά, αλλά μονάχα στο "Microsoft Windows
Internet Explorer" ...Και αν προσπαθήσετε να την δείτε αλλού.. τότε και με
το δίκιο σας θα πείτε "τρελός παπάς τους βάφτισε αυτούς που έφτιαξαν την
σειρά" Αλλά και εμείς έχουμε δίκιο αφού, αυτοδίδακτοι καθώς που είμαστε και
στα χρόνια που τα φτιάξαμε όλα αυτά.. Το "Microsoft Windows Internet
Explorer" ήταν το πιο διαδεδομένο Browser.. Ύστερα πήραν μπροστά η
Αpple.com.. με τα IPhone, ta IPad, η Google, με το Google Chrome, η Mozilla
Firefax και άλλα Browsers που δεν την δέχονται την ..τεχνική που
χρησιμοποιήσαμε τότε.. Φυσικά το πρόβλημα είναι μόνον στην σειρά αυτή και
-ευτυχώς- όχι σε όλα τα τεύχοι όπως θα διαπιστώστε και εσείς: Όλες οι άλλες
ενότητες της Land of Gods μπορείτε να τις δείτε με οποιοδήποτε Browser
θέλετε και έχετε. Να είστε καλά! κδ.
Mια Φωτογραφία και ένας τόπος:
* * *Μια φωτογραφία και ένας τόπος φορτωμένος με την νοσταλγία της μακρινής
πατρίδας αλλά και τους μεγάλους φόβους για την επιβίωση του μετανάστη μέσα
απ' το "Καπνόν Αποθρώσκοντα".. Το βιβλίο του Διονύση Δουζένη, τον Αλέξανδρο
Παπαδάκη, τον Νίκο Γκάτσο στην Αμοργό, τον Ζωγράφο Γιάννη Σταύρου στην
συνομιλία του με τα γλυκύτατα τοπία και θαλασσογραφίες του -μην τις χάσετε-
συνεχίζουμε μια μικρή παγκόσμια παρουσίαση καλλιτεχνικής φωτογραφίας,
ζωγραφικής και άλλα διάφορα.. Όλα σε μια ..σελίδα..
το Δημοτικό τραγούδι και η παράδοση:
* * *Αξίζει έστω και μια γρήγορη ματιά σας -από επάνω έως κάτω- αυτό το
παράθυρο για την δημοτική μας μουσική. Οι πληροφορίες είναι πλούσιες και
ξεκινάνε με μια πλειάδα Ιστοσελίδων με ζωντανά δημοτικά τραγούδια που
μπορείτε να ακούσετε.. Γίνεται πλατειά παρουσίαση μεγάλων καλλιτεχνών..
Καταγραφή παράδοσης και πάρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα Καλή σας επίσκεψη
λοιπόν..
ποιήματα τ' αγαπημένα:
* * * Όλα σε μια σελίδα : Ποιητές και ποιήματα τ' αγαπημένα απ' τα σχολικά
μας χρόνια.. Είναι μια ανάμνηση ή μια επίσκεψη πέστε σε ένα παλιό αγαπημένο
μας πρόσωπο.. Ίσως και στον ίδιο τον εαυτό μας. Τέτοια ποιήματα αν έχετε κι'
εσείς στην μνήμη σας γράψτε μας για να τα δημοσιεύσουμε!.
Έλα να δεις:
* * *Η πιο παλιά σειρά της LAND of GODS.. Θα μπορούσε να είχε τον τίτλο: Στα
αχνάρια των Ελλήνων (λογοτεχνών) της διασποράς.. όμως φιλοξενεί και πολλούς
διακεκριμένους συγγραφείς, ποιητές-ποιήτριες από την πατρίδα, δημοσιογράφους
κριτικούς κ.α..
...Δώσε μου χαιρετίσματα στους ανθρώπους και γλυκοφίλησε
μου τα αγιασμένα μας χώματα! (Από email στον Θανάση Λαμπρόπουλο
από Houston Texas καθώς επισκέπτεται το Καρδαρίτσι!. July 13, 2009)
...Give my greetings to people and kiss our blessed soils.. (By email
to Thanasis Lambropoulos from Houston Texas. As he is visiting Kardaritsi!. July
13, 2009)
...ΕΙΣΑΙ το πρώτο μόριο από το σώμα μου και στην δική σου
πνοή αναπνέω!. Υπάρχω κι' ευρίσκομαι ζωντανός και θριαμβεύω ή εξαφανίζομαι,
ή απλώς ζω κι' αργοπεθαίνω....
...YOU ARE the first molecule of my body and in your breath I breathe! I exist
and am still alive and triumphant or vanish, or merely exist and slowly
perish...
...Ο κόσμος του «Καπνόν ποθρώσκοντα» δεν είναι μύθος και
ιστορία αδελφέ μου, παρά μικρά σπασμένα γυαλιά από καθρέφτη που μέσα εκεί
παραστατικά, θα με βρεις αποσπασματικά και με εξουθενωμένη φωνή, να σου δίνω
την αναφορά μου με λόγια απλά να καταλάβεις: 'Οτι η μικρή και τεθλασμένη
γραμμή που εσύ και εγώ ακολουθήσαμε στην ξένη γης δεν ήταν εύκολος δρόμος...
...The world of 'And Smoke Rising' is not myth and fable, my brother; It is just
shards of broken glass from a mirror where you will find my fragmented and
weakened voice trying to reproduce my story for you in simple terms so that you
can see for yourself that this small and broken path you and I have followed in
the alien land was not an easy road...
..Τις μέρες μου τις έχω μετρήσει πάνω στις χάντρες του
κομπολογιού.. Mία τη μία κι' ένα το βήμα. Βήμα τα βήματα, στο παρά πέντε..
Κόμβο τον κόμβο και με τα αρθριτικά.. Μίλια τα μίλια -Χιλιάδες μίλια μακριά
από την θάλασσα και τον γαλάζιο ουρανό της πατρίδας! ...Ποιος τον θυμάται
τώρα τον μετανάστη...
...I have counted my days on the beads of the rosary One by one and step by
step.. Just in time, knot by knot with my arthritis Mile by mile - a thousand
miles from the sea and the blue sky of home! ..Who remembers the migrant now...
..Κοινότητα ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ κι' ΕΓΩ, μην το ξεχνάς! μαζί η
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΟΥ ! και η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!.. Είναι της γαλανής πατρίδας μας το αρχαίο
πνεύμα. Αυτοί που θυσιάστηκαν! Αυτοί που έφυγαν μαζί και κείνοι που θα
ρθούνε!...
...Community is YOU and
I, don't forget that! And with that, YOUR RELIGION and YOUR HISTORY. It is the
ancient spirit of our sky-blue land. It is the people who sacrificed themselves.
It is those who have gone and those who are still to come...
...Πήρες τα χρόνια παγανιά και την ζωή μια μπαταριά τα
έδωσες όλα μια ζαριά και εκεί στα ξημερώματα εχάθηκες στα αστέρια...
...You hunted down the years, gambled your life on a roll of the dice and at
dawn was lost in the stars...
...Γράψε μου αν θέλεις, σαν εύρεις τον καιρό. Το γράμμα σου μου δίνει κείνη
την αίσθηση της γλυκιάς επιστροφής στην πατρίδα, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς
-που πια δεν ζούνε-, κι' αποκομμένος σήμερα καθώς που είμαι, η πρώτη μου
πατρίδα έγινες εσύ! Για τούτο και σε σκέφτομαι αδελφέμου! Νάσαι καλά!!...
...Write to me if you
like, when you find the time. Your letter gives me a sense of that sweet return
home, at a time when my parents were still living. Now that they are no longer
alive and I am cut off from home, you have become my first motherland! That is
why I think of you, my brother! Be well always!...
..Θυμήσου: 'Ενα παιδί της διασποράς, ήταν τότε, είκοσι
χρονών, που γύρισε στην πατρίδα γύρω στα 1820, και δεν μιλούσε καλά
ελληνικά, -καθώς κι' εσύ- και όμως στον ίδιο καιρό, έγγραψε τον εθνικό μας
ύμνο, ήταν ο Διονύσιος Σολωμός που έγγραψε επίσης και τούτο: «Κλείσε στην
ψυχή σου την Ελλάδα και θα νιώσεις μέσα σου κάθε είδους μεγαλείο»!!...
...Remember, it was a
child of the Diaspora back then, aged only twenty, who went back home, spoke
Greek poorly, -like you-, and yet he wrote our national anthem: he was Dionysios
Solomos who also wrote: "Close Greece up inside your soul and you will feel
within you all kinds of splendour...
.Σήμερα ο εχθρός του 'Ελληνα δεν είναι ορατός, γιατί δεν
έχει πρόσωπο ούτε σάρκα όμως υπάρχει παντού σαν τον αγέρα!. Μερικοί τον
είπαν καλοπέραση. 'Αλλοι ..πολιτισμό και παγκοσμιοποίηση.. Οι πιο τολμηροί
τον είπαν αφομοίωση...
...Today the enemy of
the Greeks is not visible, he does not have a face, nor is he made of flesh and
blood?He is everywhere like the wind! Some have called him the good life, others
culture and globalisation?The boldest have called him assimilation...
..Στο μεταξύ κι' αφού τελείωσε το στρατιωτικό, η
δικτατορία του Παπαδόπουλου και συντρόφων του, μια νύχτα ανοιξιάτικη
σκόρπισαν σαν την αστραπή την αίσθηση, που όσοι ήξεραν απ' το λαό, την είπαν
φόβο και αβεβαιότητα - κακό χαμπέρι...
...Meantime, after he
finished his national service, on a fine spring night, the dictatorship of
Papadopoulos and his companions spread everywhere like lightning the feeling
which those who knew called fear and uncertainty - bad news...
..Με την Ελλάδα να σου στέλνει χαιρετίσματα για να μην
ξεχαστείς στα καταράχια της οικουμένης... 'Οτι εσύ αδελφέ μου δεν
εγεννήθηκες να γίνεις πολίτης του κόσμου επειδή η καρδιά σου είναι
σημαδεμένη την Ελλάδα!...
...With Greece sending
you greetings so you did not forget in the rocky wilds of the world That you my
brother were not born to be a citizen of the world because your heart has Greece
branded upon it!...
..Δωσμου θεέ μου μια στιγμή φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ'
το τσάμικο κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό... Σαν
αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη κι' αφού αισθανθώ την πασχαλιά ως άνω! Μαζί
και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!!...
...Give me O Lord one
moment life to bring in the gyrations of the dance and as I swoop and sway I
will become one with the Greek God, In a flash to be reborn on earth and having
felt the spirit of Easter as in heaven and with it the soul of Greece - then let
me die!...
..Μάθε, στην γαλανή πατρίδα όταν μιλούν για μετανάστες
εννοούν μονάχα: Τυχοδιώχτες και ύποπτους!. Η λέξης Αϊ Μετανάστης που
σούλεγα.. θυμάσαι?? Τώρα, κατάντησε βρομιά?? στο στόμα του λαού. Και το δικό
σου όνομα αδελφέ μου ..για λίγο ακόμα.. και να γράφοταν στην.. ιστορία!...
...Listen: in the blue
homeland when they speak of migrants now they mean crooks and fortune hunters!
Remember that phrase I used to say: sainted migrant? Now it is an insult in
people's mouths. And your name too my brother..Just a little longer and it would
have gone down in history!...
..Εγώ κι' εσύ πορεύουμε την ιστορία στον ώμο μας. Κι' επά
στην κορφή του 'Ολυμπου για δώδεκα χιλιάδες χρόνια φιλάμε σκοπιά το
ανθρώπινο γένος...
...You and I march on
with history on our shoulders. And on Olympus' peak for twelve thousand years we
keep watch over the human race...
..Βάνω σουρίχτρα και σφυρώ και χαλασμό σηκώνω.. Βλέπω
βουνά, βλέπω λογγιά κι' αντάριασμα στα πλάγια. Χιλιάδες γιδοπρόβατα περνούν
στα βοσκοτόπια κι' ακούω τα κυπροκούδουνα κι' εγώ λαλώ φλογέρα...
...I find a whistle and
loudly blow and whip up mighty storm-cloud. I see the hills I see the dales, I
see the mists around them. The sheep and goats in thousands pass their bells so
sweetly chiming and on my flute I play a tune...
..Ο απόδημος Ελληνισμός, στο σύνολό του υπολογίζεται ότι
υπερβαίνει τα 6.000.000. Ο Ελληνογεννής πληθυσμός ανά τον κόσμο (η αφομοίωση
που λέμε) πλησιάζει τα 100. 000.000. λένε οι ειδικοί. Ο πληθυσμός της
πατρίδας πλησιάζει τα 11.000.000. Και κάποιοι άλλοι λένε...
...It is estimated that
the total number of Greeks living abroad exceeds 6,000,000. Experts say that the
number of people of Greek origin (assimilated) is close to 100,000,000. The
population of our country is almost 11,000,000. And some others say...
..Και κάποιοι άλλοι λένε: Είστε 'Ελληνας; Απάντηση: 'Οχι.
Μιλάτε ελληνικά; Απάντηση: Ναι.! Και πώς να μην μιλάνε ελληνικά αφού ο
πολιτισμός της ανθρωπότητας είναι κτισμένος πάνω από τον πολιτισμό της
αθάνατης Ελλάδας μας;...
...And some others say:
Are you Greek? Answer: No. Do you speak Greek? Answer: Yes! And how could they
not speak Greek, when the civilisation of humanity is built on the civilisation
of our immortal Greece?...
..Τι είναι η Διασπορά? Είναι ο ακαταπόνητος Οδυσσέας που
από τον καιρόν της Τροίας ίσως και ακόμα νωρίτερα, πλανιέται σε όλα τα πλάτη
της γης. Κτίζει το σπίτι του. Δημιουργεί αποικίες και παροικίες. Ο
ακούραστος και ονειροπόλος ωραίος 'Ελληνας της δεύτερης πατρίδας του που
λέγεται ΔΙΑΣΠΟΡΑ...
...What is the
Diaspora? He is a tireless Odysseus who since the time of Troy, and even earlier
perhaps, has roamed the earth, building homes, creating colonies and
communities. The tireless dreamer, the beautiful Greek of the second motherland
called the DIASPORA...
..Μία σωστά οργανωμένη κοινότητα, ξεκινάει με πρώτα τα
εργαλεία της δηλ. το «εμένα» και «εσένα», για να καταλήξει στους πολλούς και
εν συνεχεία στους ηγέτες της, όπου εύκολα όλοι μας πια λέμε, εάν κάτι δεν
πάει καλά: Αυτοί φταίνε... Ενώ στην ουσία φταίμε εμείς... δηλαδή εγώ κι' εσύ
αδελφέ μου...
...A well-organised
community begins with its tools, namely 'you' and 'me' and then moves on to
larger numbers and finally to its leaders. If something goes wrong, it is easy
for us to say: It's their fault?whereas in fact it is actually our fault?yours
and mine, my brother...
..Σε ψάχνω στους τηλεφωνικούς καταλόγους της διασποράς...
...I seek you in the
phone books of the Diaspora...
..'Εγραφε τα ποιήματά του με βιασύνη και προχειρότητα:
Κτύπαγε τις λέξεις στην γραφομηχανή καθώς ο χτίστης πετάει με το μυστρί την
λάσπη πάνω στον γυμνό τοίχο.. Θαρρείς και υπνωτισμένος έγραφε την διαθήκη
του...
...He wrote his poems roughly and hastily: Punching the words out on the
typewriter like a builder slinging mud with his trowel against the bare wall, As
if mesmerised writing his will...
...Κάθε χρόνο στη "Μεγάλη Έξοδο" παίρνει στην πλάτη του
τούς δώδεκα θεούς και πάει έως το Μεσολόγγι. Εκεί, αφού ντυθεί την
φουστανέλα και βάλει το τσαρούχι στα πόδια, ρίχνεται στο τσάμικο ως μέχρι οι
θεοί να κατεβούν απ' την πλάτη του και να ριχτούν κι' αυτοί στον χορό...
...Every year at the 'Great Exodus' lifts onto his shoulders the twelve gods and
goes to Mesolongi. And there puts on the foustanella and with tsarouchia on his
feet, He throws himself into the tsamiko Until the gods climb down from his
broad shoulders And join the dance...
..Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο, ένα ραδιόφωνο στην διαπασών να
παίζει τ' αφιερώματα των ξενιτεμένων.. Kι' εγώ με το ποδήλατό μου, σπίτι το
σπίτι κτύπαγα, πόρτα την πόρτα τον καημό μου.. Πήρα από λάθος το ονειρό μου,
και έγραψα στον βερεσέ τον ξενιτεμό μου...
...Through an open window, a radio blaring out emigrants' requests. And I on my
bicycle, going from house to house, Knocking on door after door in my sorrow my
dreams went astray And I put My migration on credit...
..Και τότε, οι μεν πήραν τους δρόμους για τις φυλακές και
τα ξερονήσια.. Και οι δε -οι απλοί και ανώνυμοι- πήραν τους δρόμους για την
ξενιτιά...
...And then, some were marched off to prisons and barren islands... And others
-the ordinary nameless ones- took off for foreign lands...
..Το πιο γλυκό χαμόγελο στον πλανήτη είναι το χαμόγελο του
Έλληνα καθώς υποδέχεται τον επισκέπτη του. (Ολυμπιακή Φιλοξενία 2004)...
...The sweetest smile on the planet is the smile of the Greek as he welcomes his
guests. (Olympic Hospitality 2004)...
..πουλιά φοβισμένα; και αραγμένα τωρα στην μνήμη μας.
Θα μείνουν εκεί περιμένοντας το δικό μας τελευταίο ταξίδι και ύστερα πια θα
χαθούν...
...Like frightened birds Now seared upon our memory There to await our final
journey And then lost for ever...
..Στους κάμπους και στα βουνά της πατρίδας αχ και να σ'
έπαιρνα απ' το χέρι, στιγμή - στιγμή, βήμα το βήμα! Κρυφό Σχολειό να σου έκανα
την ιστορία του Έλληνα παππού σου...
...In the valleys and the hills of home if only I could take your hand moment by
moment, step by step! In a Secret School I'd teach you your Greek grandfather's
history...
..Και η γης που πριν σε τρόμαζε το αχανές.. Τώρα χωριό στα
πόδια σου, δες, Στις παραλίες του Sydney Πεντέξι στήσαν το χορό Απ τα
ελληνάκια σου Για τα μεράκια σου Αι μετανάστη. Στο τραπεζάκι Ουζάκι.. Για
την Ελλάδα μας μωρέ παιδιά.. 'Αντε μας γεια! Στον Καναδά ..Καλή καρδιά...
...And the world whose vastness scared you is now a village at your feet. See,
on the beaches of Sydney a handful of Greeks strike up the dance to your longing
for home, sainted migrant. A little ouzo on the table For Greece, you guys Drink
to our health! To Canada? with a good heart...
..'Ομως σήμερα βλέπω, και πολύ φοβάμαι Κύριε, πως οι
εχθροί του 'Ελληνα τελικά τα κατάφεραν.. κι' αλυσοδεμένο τον έχουν.. Και
γδυτόν!! Ως αμνό τον πάνε -και με άλλους λαούς, ποιος να πιστέψει.. με μια Κοκα
Κόλα στο χέρι, στο Θείο Σταυρό του Μαρτυρίου Σου! και στην δική του την
εξαφάνηση...
...But today I see, and greatly fear, Lord, that the enemies of the Greek have
finally succeeded they keep him chained and naked Like a lamb they lead him -
together with other peoples - who would have believed it - with a coca cola in
hand, to the Holy Cross of your Passion! and to his extinction...
..'Όπου ψυχούλα ελληνική στις γειτονιές του κόσμου,
μπρούσκο κρασί κι' αρνιά στην σούβλα!.. Λουλούδια ανθρώποι και πουλιά πάνω
απ' τους φράχτες της ολόλαμπρης αυλής, καρτερικά κι' ευλαβικά γλυκοκοιτούν
-θαρρείς προσεύχονται στον Πλάστη...
...Wherever a Greek soul lives, in the neighbourhoods of the world, full-bodied
wine and lambs on the spit Flowers, people and birds over the fences of the
resplendent yard, patiently and devoutly sweetly gaze -as if in prayer- to the
Lord...
..Τραγούδι για την ξενιτιά και για τα πρώτα χρόνια: Τότε
που τα καράβια μας άλλο δεν φόρτωναν παρά μονάχα μετανάστες... Το θυμάσαι??
Τώρα και τα καράβια μας τα.. κάψαμε. Και τα όνειρά μας τα στοιβάξαμε σε μια
παλιοαποθήκη...
...A song about foreign lands and the early years when our ships were loaded
with nothing but migrants.. Do you remember? Now we have burnt those ships and
locked up our dreams in an old warehouse...
..Μια Ελλάδα βαριά τόσο, όσο η ευχή των πατέρων σου!
Βαριά τόσο, όσο μια πετρούλα απ' το θείο της το σώμα... Θα σε βαραίνει... Όσο
που ζεις θα σε πικραίνει, όπου κι' αν βρίσκεσαι μακριά της, θα σε πεθαίνει... Μα
νάσαι σίγουρος θα σ' ανασταίνει μονάχα η σκέψη της...
...A Greece as heavy as your fathers' blessing! As heavy as a tiny pebble from
its sacred body. It will sit heavy on you.. As long as you live it will grieve
you, wherever you are, if you are far from home, it will be your death. But the
mere thought of it will bring you to life...
..Μαζί με τους καλούς πατριώτες σ' αυτήν την ιδέα, πήγαν
και στάθηκαν δίπλα τους από την πρώτη στιγμή οι καιροσκόποι, οι χασομέρηδες,
οι άσχετοι αν θέλετε, μαζί κοντά και οι πλακανζήδες...
...The good patriots were joined from the first moment by the opportunists, the
wastrels, the losers, and the jokers...
..Μερικοί απ' τους παλιούς που ήσαν καλοί πατριώτες και
πίστευαν με πάθος την ιδέα για την σωστή οργάνωση του Ελληνισμού στην
παροικία παρέμειναν! Και αφού έριξαν στάχτη στα μάτια τους, πιστέψανε για
μια στιγμή, ότι όχι μόνο οι ίδιοι θα φέρουν αλλαγή στα πράγματα προς το
καλύτερο, αλλά και πως θα μετατρέψουν τους πλακανζήδες σε αγνούς
..πατριώτες. Και εδώ είναι που ο λαός μας έχει πει εκείνο το «...Κούνια που
σε κούναγε» Ελληναρά μου...
...Some of the old ones who were good citizens and passionately believed in the
virtues of good organisation in the Greek community, stayed on. And they managed
to convince themselves for a short while that not only would they succeed in
bringing about a change for the better, but also that they would convert those
jokers into pure patriots. As the saying goes: "yeah, right...
..Το ξέρετε ότι σαν εθνικότητα -κι' ανάλογα τον πληθυσμό-
η ελληνική, είναι η πρώτη με το μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών στα πανεπιστήμια
του Καναδά;; Από την άλλη όμως μεριά στην κοινοτική ζωή απέτυχε οικτρά...
...Did you know that as an ethnicity, and proportional to its population, the
Greek community has the largest number of university students in Canada? On the
other hand, however, we have failed miserably as far as community life is
concerned...
..'Ετσι αυτό βλέποντας ο κόσμος, όχι μόνο δεν έκανε
συμμετοχή αλλά φύγανε κι' εκείνοι που απ' την αρχή είχαν πάρει μέρος και
είχαν σκοπό να βοηθήσουν: Δυναμώνοντας έτσι την υπεροχή των πλακανζήδων κι'
απογυμνώνοντας την ίδια την κοινότητα από κάθε ελπίδα επιβίωσης και
επιτυχίας...
...When people saw that, not only did they not participate, but even those who
had joined originally and were willing to help went away as well. This gave more
power to the opportunists and the jokers and stripped the community of any hope
of survival and success...
..Και κρίμα στον υπόλοιπο λαό της διασποράς που στέκει
πίσω και λεει μονάχα: "Δεν πανε να κουρεύονται.." Όμως έτσι γίνεται πάντα!.. Και
έτσι γράφεται η ιστορία του 'Ελληνα στη διασπορά αλλά και στην πατρίδα...
...And shame on the rest of the Diaspora who just stand back and say: 'To hell
with them!' But that's how it has always been! And this is how the history of
the Greeks in written - at home and abroad! January1998...
..Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε ειδικά για την πρώτη
γενιά του μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι και
όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να προσθέσει επί πολλή,
στην δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του πατρίδας...
...The Greeks of the Diaspora, particularly the first generation, set out with
just a suitcase in hand to seek a better life. Not only did they manage to make
good, but they also contributed greatly to the prosperity of their new
homeland...
..Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα χωματά της, σαν
να μην έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή. Μοιάζει με
κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το αεροδρόμιο, έτοιμο να
προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται...
...It was as if he had never set foot on this new land, as if he had never lived
there. Forty years went by like a gust of wind. He was like a plane circling
round the airport ready to land and forty years later, has still has not
landed...
..Και είναι αυτή η ίδια η αθάνατη γενιά του 'Αϊ μετανάστη
που απ' τους αρχαίους χρόνους πήγε το φως της γαλανής πατρίδας του στα
πέρατα της οικουμένης, και έλαμψε η γης! Και οι άγριοι γίναν ήμεροι, κι'
ομόρφυνε ο κόσμος! Ύστερα και για πολλή.. Μνηστήρες οργισμένοι ήρθαν και
πειραματίστηκαν την βαρβαρότητανα βγει στον άνθρωπο! -γιατί μαθές αυτήν την
έλεγαν Ελλάδα κι' είχε το φως της γης...
...And it is this, the same Immortal generation of the sainted migrant That from
most ancient times took the light Of its sky-blue homeland to the ends of the
earth and the light shone everywhere! And the wild became tame, and the world
was beautiful. And then for a long time, enraged suitors came and worked their
experiments until barbarity emerged in man! - Perhaps because they called it
Greece and it shone with the light of the world...
..-«Δεν παίρνω μέρος στην κοινότητα (σου λέει με απίστευτη
σιγουριά), γιατί ..όλοι τρελοί..». Τον είπαν πολυμήχανο -και το πιστεύει κι'
ο ίδιος- κι' έτσι, έχει χίλια δυο να σου πει, για τους άλλους που ..φταίνε,
εκτός τον ίδιον!...
...-"I refuse to participate in the community (he says with great certainty),
because they are all insane...". He has been told that he is clever and
resourceful, so he always has a great deal to say and blames everyone except
himself...
..Και οι άλλοι οι απλοί αλλά και κείνοι που το παίζουν
πλουτοκράτες. Οι αριστοκράτες ή και οι μικροί και οι άλλοι οι μεγάλο-ιδεάτες
και οι εγώπαθοι. Ας σκύψουν ταπεινά στην Ιστορία τους με ευλάβεια
αρχαιοελληνική να σημαδέψουν την πορεία τους...
...And the others, the ordinary people, the plutocrats, the aristocrats, those
possessed of the great patriotic idea, and the egomaniacs as well. They should
bow humbly down to their past and mark their history with ancient Greek piety...
..* * * (Σημείωσης: Σε αυτό το πρώτο μου γράμμα που έγραψα
(στον Έλληνα της Διασποράς) το Φθινόπωρο του '97.. Γράφτηκε όλως τυχαία αλλά
κι' αυθόρμητα και το κομμάτι που αργότερα ονομάτισα "ο Ύμνος του
Μετανάστη".. Το παραχωρώ εδώ ολόκληρο το γράμμα εκείνο στην αρχική μορφή
του)...
...* * * (Note: In this letter, the first I wrote (to the Greek of the Diaspora)
in the autumn of 97, spontaneously I also wrote the piece which I later called
'Hymn to the Migrant'. I quote that letter as a whole in its original form)...
..Καβάλα πάνω στο άλογο τον Θοδωρή* σιμώνω και τον ρωτώ
για να μου πει πως πάει τ' αρματολίκι κι' αυτός με ένα χαμόγελο και με τρανό
καμάρι, ρίχνει λεφτά στα όργανα για μένα που χορεύω...
...There's Thodoris* upon his steed, I swiftly go to find him I ask to see how I
should go and join his band of fighters. And with a smile bursting with pride he
throws the players money so they will play their instruments as I complete my
dancing...
..Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη.. Σαν
τραγουδάει κλέφτικο με πάει στην ιστορία.. Σαν τραγουδάει το συρτό, στης
νιότης τα λημέρια.. Σαν τραγουδάει τσάμικο... μανούλα το μαντήλι!! ...
...With the demotic song and with Papasideris, * As kleftiko I hear him sing, I
go far back in time. When the syrto he sings to us, I'm back in youthful
pastures And when the tsamiko rings out, o mother I need a kerchief! ...
..Τα αχνάρια μου να περιμαζέψω, όπου δειλά θαρρώ λίγο
κι' ακόμη, να μου αργοφαίνονται: Μικρές τύψεις, μικρά αποτυπώματα στην
απεραντωσύνη Σου και στην μεγαλωσύνη Σου Κύριε!...
...To gather up my traces where timidly I think, a little more, gradually
appear: traces of remorse tiny prints in your infinity and greatness, Lord!...
..Δέκα χρονών παιδί το θυμάσαι? και με τον πατέρα σου να
κοιμάσαι στ' αραποσίτια έχοντας τα μάτια σου καρφωμένα με επιμονή στον
ουρανό να προσπαθείς να βάλεις σειρά στ' αστέρια: Κάθε αστέρι και ένα
όνειρο. Κάθε όνειρο και χιλιάδες μίλια μακριά απ' την πατρίδα...
...A ten year old child, remember? Sleeping with your father amid the corn, with
your eyes fixed firmly on the heavens trying to make sense of the stars. Each
star a dream. Each dream a thousand miles from home...
..Μάνα σεπτή, Μάνα σεμνή, Μάνα κεχαριτωμένη!.. Μάνα του
Ελύτη και του Σολωμού, Μάνα του μετανάστη! Μάνα του Ρήγα!! Πάρε τους δρόμους
κι' έλα να με βρεις!...
...Revered mother, modest mother, Mother full of grace! Mother of Solomos and of
Elytis, Migrant's mother Mother of Rigas!! Take to the streets, come find me...
..Mε την ευκαιρία της ελληνικής νίκης στο Ευρωπαϊκό
πρωτάθλημα του 2004 σ' ολάκερο τον πλανήτη Ελληνικές σημαίες και σημαιούλες
ξεφύτρωσαν παντού στα μπαλκόνια και καρφώθηκαν στα παράθυρα των
αυτοκινήτων.. Για πολλές μέρες οι γειτονιές του κόσμου πνίγηκαν στην
γαλανόλευκη...
...On the occasion of the victory of Greece in the European championship of
2004, all over the world Greek flags large and small appeared on balconies and
car windows. For days the neighbourhoods of the whole world were flooded with
the blue and white flag?...
..Σήμερα ο μετανάστης (απ' τις δεκαετίες του '50-60) αν
και αργο - πεθαίνει- έχει πάρει προ πολλού την θέση του παλαιού χωριάτη..
για ετούτο τον αποκαλούν "πιατά" και άλλα τέτοια πολλά του λένε..
Today, poor migrants -though dying - are treated like peasants in the past they
call them 'piatas' and dishwashers and much more besides.
..Τότες, ήταν που πια στην γαλανή πατρίδα μας ήρθαν τα
χρόνια δίσεκτα και την κρατήσαν στο σκοτάδι.. Στο μεταξύ ο 'Αϊ μετανάστης
θύμωσε! και πήρε πένα και χαρτί κι' αντίς μελάνι, με αίμα! έγραψε απάνω το
όνομά του: Ρήγας Φεραίος, Φιλικοί, 1821, Διονύσιος Σολωμός, Υψηλάντης, και
άλλοι πολλοί...
...And then to the sky-blue land came the difficult years and kept it in
darkness. And then the sainted migrant was angry! And he took up pen and paper
And instead of ink he wrote in blood! And he wrote down his name: Rigas Feraios,
Filiki Etaireia, 1821, Dionysios Solomos, Ypsilantis and many more...
..Μην Λησμονείς: H Κοινότητα ξεκίνησε με εσένα! Στηρίζεται
σε εσένα! και το γνωρίζει: θα επιτύχει ή θα αποτύχει με ΕΣΕΝΑ και ΕΜΕΝΑ
αδελφέ μου...
...Do not forget: the Community started with you. It relies on you. And it knows
it: it will succeed or fail with YOU and ME my brother...
..Στην πιο ψηλή κορφή της γης ο πρώτος καβαλάρης και
σταυραϊτός Δίπλα μου ο ήλιος χαμογελαστός Σπέρνει τραγούδια, αγάπης λουλούδια.
Χιλιάδες άγγελοι στήνουν χορό και σφάζονται μες την ποδιά σου...
...On earth's highest peak, stavraetos and mighty rider Next to me smiling, the
sun Sows songs and flowers of love Thousands of angels dance and are slaughtered
in your lap!...
..Να ξέρεις, η κάθε τρώκλα σπιθαμή από την γη της γαλανής,
είναι Αίμα, Πνεύμα, και Πηλός...
...I would tell you that every last inch of this land of peace is imbued with
Blood, Spirit, Stone and Clay!...
..Πήρε μια χούφτα χώμα απ' τα Καλάβρυτα.. Το έσμιξε με
κείνο της γης του Σύδνεϋ και έκανε το περβόλι της!.. Τώρα στην άκρη του
περιβολιού κάθεται και μας τραγουδάει με ένα τραγούδι που οι άνεμοι ξετρελαμένοι
απ' το παράπονο και της φωνής τη γλύκα! Την παίρνουν στα ταξίδια τους ως τα
Καλάβρυτα, τη Κρήτη, την Νέα Υόρκη.. Το Ώκβιλλε Οντάριο...
...She took a handful of Kalavryta earth mixed it with Sydney's soil and created
her little garden! Now she sits at the garden's end and sings to us, a song
which the winds crazed with longing and the sweetness of her voice, carry with
them on their journeys to Kalavryta, to Crete, New York, and Oakville Ontario...
..Τα απόμακρα κι' ερημικά χωριά της πατρίδας μου κάθε φορά
στο ηλιοβασίλεμα στέλνουν την μοναξιά τους με το δισάκι του ξενιτεμένου στα
πέρατα της γης να παν χαιρετισμούς στον μετανάστη μέσα στις πλάζες και στα
ντονατσάδικα καθώς που το ρολόι κτυπάει ρυθμικά τα βήματα στα κουρασμένα
πόδια ανιχνεύοντας τον ουρανό της τρίτης ηλικίας...
...Every evening at sunset the distant and deserted villages of home send out
their loneliness to the ends of the earth with the emigrant's backpack to take
greetings to the emigrant On the beaches and the doughnut shops as the clock
beats to the rhythm of the steps of tired feet seeking the haven of old age...
..Πατρίδα μου, στις εκκλησιές της διασποράς -ελπίδα μου !
- Μέσα απ' του ψάλτη τη φωνή και του παπά ακούω την φωνή σου και ραγίζω
βλέπω τριγύρω καταχνιά την απουσία απ' τις καινούργιες γενιές.. δακρύζω...
...My homeland, in the churches of the Diaspora -my hope! - In the voice of the
chanter and the priest I hear your voice and my heart breaks. I see fog all
around the absence of new generations And I weep...
..'Ετσι τα περισσότερα χωριά στη Γορτυνία έχουν απομείνει
με έναν ..Κολοκοτρώνη στην πλατεία και οκτώ ανθρώπους να τραγουδούν την
μοναξιά με ένα τραγούδι κλέφτικο για την επιστροφή του ξενιτεμένου...
...And so most of the villages in Gortynia are left with a single Kolokotronis
in the square and eight people singing of loneliness a rebel's song for the
migrant's return...
..'Υστερα και λίγο πριν πάει για τον στρατό. Μια μέρα και
μέσα σε λίγες ώρες, από παιδί που ήταν κι αισθανότανε, στα ξαφνικά ωρίμασε
και έγινε άνδρας καθώς που βρήκε τον εαυτόν του κρατημένο γερά, κειδά, από
το φέρετρο του αγωνιστή και ήρωα της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη...
...Later, one day shortly before he joined the army, in just a few hours he grew
from the child that he was and felt, and became a man as he found himself
holding tightly on to the coffin of the hero of peace, Grigoris Lambrakis...
..απ' την Μητρόπολη ως μέχρις το πρώτο νεκροταφείο η
Ελλάδα, είχε διπλώσει σε ένα μικρό σεντόνι την ιστορία της, και με τα χέρια
της τεντωμένα σε χιλιάδες μπουνιές, φοβέριζε τους ουρανούς μαζί και τους
θεούς της. 'Ηταν τα χρόνια δίσεκτα και μέρες οργισμένες...
...And all the way from the Metropolitan Cathedral to the First Cemetery, Greece
had folded up its entire history in a small white sheet, and with hands clenched
into a myriad fists threatened the heavens and their gods: The years were
ominous and the days enraged...
..Η γριά μου η *βάβω η παναγιά στην ερημιά με το
*φακιόλι της αλαφιασμένη ψάχνει στα διάσελα κλαημένη να βρει τσοπάνηδες.. Όμως
στα σταυροδρόμια χωρίς κερί τα εικονοστάσια παντού ερημιά πυκνή καταχνιά στην
εκκλησιά του Αϊ Νικόλα βουβή η καμπάνα.. Δόλια μου η μάνα...
...My old grandmother, Like the holy mother Searching desperately in the
wilderness for shepherds. But at the crossroads No candles in the church all is
deserted fog covers all And silent is the bell in St Nicholas church. My poor
mother alone...
..Φεύγοντας ο μετανάστης πήρε μαζί του από την πατρίδα το
"κάτι τι" όπου στις δύσκολες στιγμές το είχε φυλαχτό και τον βοηθούσε, σαν
φάρος τον οδηγούσε!...
...As they leave, migrants take that little 'something' from home as a talisman
for difficult times to guide them like a beacon...