Συνομιλώντας -τότε- με τον εικοσάχρονο εαυτό μου..     Πέσε         προσκύνησε     των άλλων     το μεγάλο.     Σαν φεύγεις,     προσκύναγε     τον μεγαλειώδη     ήχο των     βημάτων σου!. κδ.

Οι άνθρωποι                 παρατηρούν το                 ..βάδισμά σου κι'         αυτό που ίσως     έκανες,     θαυμάζουν.     μα σαν περάσεις     σε ξεχνούν, και τότε αλιά σου. κδ.

Αν μπορείς κράτησε αυτό που έχεις. Το έχασες; συμπόνεσε την ώρα που το έχασες. κδ.

Ο θάνατος,             είναι η ανάπαυλα         της ζωής.. Η ζωή είναι         το ασίγαστο δαιμόνιο      της ψευδαίσθησης,     που καταλήγει     στο θάνατο κδ.

Η λογική             μας προσκαλεί. εμείς την υποπτευόμαστε. Η ενοχή μας γεννά. . H θέληση μας παροτρύνει.. O θάνατος μας τραγουδά... Εμείς τον αναθεματάμε. κδ.

Οι αφηρημένες τέχνες: Ποίηση, Ζωγραφική, Γλυπτική, συνωμοτούν κατά της λογικής, που εμείς μονάχα ..υποπτευόμαστε. κδ.

'Οταν ζεις, για τους άλλους, αυτό είναι μια συμβατικότητα και αδιαφορούν. 'Οταν πεθαίνεις... θυμούνται τον δικό τους θάνατο και ..κλαίνε. κδ.

Εγώ, εσύ, και οι άλλοι, είμαστε το άθροισμα του χρόνου. Ο Χρόνος για εμάς δεν είναι τίποτα. κδ.

Η ελπίδα και το πείσμα για το τελείωμα της νίκης, είναι η νίκη. κδ.

Η στιγμή εξολοθρεύει έναν ολάκερο χρόνο, όταν εκείνη στην επίλεκτη ώρα της, κατανυκτικά επιτελέσει το έργο της. κδ.

Είσαι αυτό που είσαι. Τι άλλο το καλύτερο θέλεις να είσαι; κδ.

Μην αφήνεις το χρόνο να σου φεύγει. O χρόνος δεν φεύγει. Εσύ ταξιδεύεις.. κδ.

Η υποψία, είναι η δύναμης που λειτουργεί το είναι μας. Η ζωή μας είναι η δύναμη που ο χρόνος την αγνοεί.. Και η άγνοια είναι το μόνο μας κέρδος. κδ.

Τα πάντα κυβερνώνται από την λέξη. Η λέξη είναι εκείνο που είσαι Εσύ είναι λιγάκι αμφίβολο, να είσαι αυτό που είναι η λέξη. κδ.

μεγάλοι ξεκίνησαν μικροί. Εσύ μικρός. Ο δρόμος είναι ανοικτός.. Σε περιμένει.. κδ.

'Οταν ο πόνος ξεφαντώνετε στα στήθια σου, μην καρτερείς απέξω την γιατρειά.. Πλησίασέ τον, μέσα σου, και γίνου φίλος του. Και σαν τον καταφέρεις, παρακαλεσέτονε να μείνει.. κδ.

Κρατήσου στ'ανηφόρι της ζωής. Δεν δίνεσαι άλλο ν' ανεβείς? Μην δυσφο- ρείς. Ο ήλιος από πέρα έρχεται μόνος του να σέβρει. κδ.

Η γλώσσα μου η ελληνική ένας ατέρμονα ευλαβής μελωδικός, γλυκύς, ανυπροσπέλαστος αχανής, μεγαλειώδης, γίγας κόσμος! Η μητρική μου η γλώσσα η ελληνική!. κδ.