«Δείξε μου πώς χορεύει ένας λαός και θα σου πω
αν ο πολιτισμός του είναι υγιής ή άρρωστος».
Κομφούκιος
Γράφει ο
Γιάννης Αυδίκος
O Αυτοσχεδιασμός του κορυφαίου στο Τσάμικο
Ο συγγραφέας του άρθρου κ. Γιάννης Αυδίκος είναι Καθηγητής Φ. Α μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ.Β
μέλος του Ελληνικού τμήματος CIOFF Αντιπρόεδρος Πνευματικού Κέντρου Συρράκου
Αξία
Αξία έχει η αγάπη.
αξία έχει η συγγνώμη ,
αξία έχει η ζωή,
αξία έχει η πίστη,
αξία έχει η ελπίδα,
αξία έχει το χαμόγελο του παιδιού,
αξία έχει η φροντίδα του ηλικιωμένου,
αξία έχει το δάκρυ του αδικημένου,
αξία έχει ο αγώνας της ζωής,
αξία έχει η χαρά της δικαίωσης.
'Aνθρωπε, αξίζει να ζεις,
ν' αγαπάς
και ν' αγωνίζεσαι.
Επιμέλεια κειμένων και παρουσίαση από την Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
"Δεν έχει πολεμηθεί κανείς λαός όσο οι Έλληνες"
1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
1. Από την ιατρική σας, την... ... φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.
Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη!
Σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, από τους δρόμους σας, από τα παιχνίδια σας, από τ' αμάξια σας!
Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική!
Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε τα πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά!
Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει έστω και μια ελληνική λέξη)!
Σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη!
Αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού! Βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτόν που έχει το χρίσμα! Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία)!
Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, διαγράψτε την φιλοσοφία, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...
Θα πείτε "δεν γίνεται"...
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...
"Η πρόκληση πάντως ισχύει!!!"
Μαρτυρολόγια και Συναξάρια απ' τα πρωτοχριστιανικά χρόνια έως τον 6ο αι. μ.Χ.: Η Πρώϊμη Βυζαντινή περίοδος μέσα απ' τους βίους των αγίων. Τα αγιολογικά κείμενα της πρώϊμης βυζαντινής περιόδου ως ιστορικές πηγές. Επισημάνσεις και παρατηρήσεις.
της Αμαλίας Ηλιάδη
Γαβριήλ Παναγιωσούλης :
Τις Εστί Έλλην
'Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών - Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων (ΕΕΛΣΠΗ) :
Είσαι Έλληνας όταν τα μάτια σου βουρκώνουν από υπερηφάνεια, ακούγοντας τον ύμνο στο θεό Απόλλωνα, θεό του ήλιου στην τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας, όταν έχεις γεννηθεί σε αυτά τα άγια χώματα, όταν το στήθος σου φουσκώνει με υπερηφάνεια βλέποντας τα δυο μεγαθήρια αεροπλάνα ονομαζόμενα "Ζευς" και "Ήρα" να μεταφέρουν την Ολυμπιακή φλόγα στις πέντε ηπείρους, όταν η Οικουμένη ολόκληρη ζητωκραυγάζει και περιμένει με ανυπομονησία την έλευση στο μέρος τους, της Ολυμπιακής φλόγας μεταφερομένη στην αγκαλιά των Ολυμπίων θεών, όταν καρτερούν να γίνουν λαμπαδηδοφόροι, να αγγίξουν τη δάδα και να αισθανθούν κι αυτοί το μεγαλείο της χώρας που έδωσε τον πολιτισμό, να αισθανθούν έστω και για μια στιγμή την τιμή να είναι Έλληνες, τότε αισθάνεσαι την Ελλάδα να έχει τυλίξει την παγκοσμιότητα στον μανδύα του πολιτισμού της, σ' ένα αραχνοϋφαντο χιτώνα σοφίας με τα αθάνατα ελληνικά έπη, μυθολογίες, φιλοσοφίες και θεότητες, που ζουν μέχρι και σήμερα. Κι εσύ αισθάνεσαι ένα κομμάτι αυτής της παγκοσμιότητας, μιας ευτυχίας το να υπάρχεις σαν Έλληνας.
Η απουσία των αγιασμών, του ραντίσματος, με ευλογίες των εγκαινίων των έργων, ή στην εορτή της Αφής της Ολυμπιακής φλόγας στην αρχαία Ολυμπία, ή στο ξεκίνημα της Ολυμπιακής φλόγας ανά τον κόσμο, η απούσα αυτή πράξη, η οποία πραγματικά δεν χωρά μέσα σε μια καθεαυτού ελληνική τελετή, κάνει πολλούς από τους Έλληνες να προβληματίζονται με το οξύμωρων πιστεύω της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, με αυτό που μαρτυρούν τα αιώνια μνημεία του δικού μας ελληνικού πολιτισμού.
ευχαριστώ
......Οι πεταλούδες που ζούνε περίπου δυο εικοσιτετράωρα, δουλεύουν κι αυτές ασταμάτητα πετώντας απ' ανθό σ' ανθό αφήνοντας αμέτρητα αυγά μέχρις ότου ξεψυχήσουν. Σίγουρα κάποια ύψιστη ευτυχία πρέπει να φέρνει η απασχόλησης για να αγαπιέται τόσο στοργικά. συν.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΟΥΛΑΚΗ "Το ξενιτέμενο κρητικόπουλο, του απόδημου ελληνισμού της Αμερικής, για το λογοτεχνικό αριστούργημα της 'Ο ΤΥΦΛΟΣ ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ'
Ένα βιβλίο που θα'πρεπε να μπει συμπλήρωμα στην Αγία γραφή και στο Κοράνι."
Ρώτηξα χώμα Κρητικό, κι είπε παιδί μου κράτα,
την αρχοντιά του τόπου σου , και μην αλλάξεις στράτα.
Μία κιο ο θεός ο κρητικός, σου δώκε τέτοιες χάρες
σα' ν αετηνα τα'αοριού , σε σφακιανές μαδάρες
Για αυτό και πέταξες ψηλά, κι άφησες τα βουνά σου
και σ' όλο τον πλανήτη μας , άπλωσες τα φτερά σου
Έγραψες για τον άνθρωπο , κι αυτούς που αδικούνται
τα λόγια του'τα σε εκκλησιές , έπρεπε να δρικούνται
Είναι πληγές που΄νε ανοικτές, στον κόσμο κείνε κρίμα
γιατί αξίες της ζωής , μετριούντε ΄ δα με χρήμα
Κέρδη από το έργο σου, Ελένη Κατσουλάκη
για το μουσείο τά γραψες , του Νίκο Καζαντζάκη
Τιμή για τους προγόνους σου, τιμή ΄ναι και για μένα
τιμή και για την Κρήτη μας, που την τιμάς στα ξένα
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Κ.ΣΚΟΥΡΑΔΑΚΗΣ
Είμαι από το Κρυονέρι Ρεθύμνης ,
πληρ .τηλ 2810256397
'Μέλλος του παγκρητίου ενώσεως λογοτεχνών '
Να διαβαστεί στην βράβευση στις 7-2-2007
Μια σχολική σελίδα γιομάτη πληροφόρηση για τα σχολεία μας και για πολλά άλλα. Αξίζει να την ..πλεύσετε! Και είναι από τρεις δασκάλους μας φτιαγμένη με πολύ μεράκι!..
Φίλες και φίλοι , Αν επισκεφτήκατε και εσείς ΕΧΤΕΣ την Ιστοσελίδα μας
(27 Feb, Tue, 2007)
τότε ήσασταν ένας ή μία μέσα από τους 624 θαμώνες που κατέκλυσαν το καφενείο της βιβλιοθήκης της LAND of GODS!!!
..Και είναι γεγονός πως κάθε μέρα την σχολική περίοδο,
γίνεται ... πανηγύρι!..
..Και εμείς με την ποδιά του καφετζή
σας περιμένουμε με έναν φρεσκότατο καϊμακλή καφέ να σας καλωσορίσουμε με αγάπη και φιλία.. κδ
'Eλα να δεις . .
'Eλα να δεις . .
Ηλεκτρονικό περιοδικό λογοτεχνίας και πολιτισμού της LAND of GODS. Επιμέλεια του Κώστα Δουρίδα Oakville Ontario Canada
Ανακοίνωση
Ο ποιητής, πωλητής βιβλίων; Ποτές, ποτές, το ακούτε ποιητές; Μη σας πιάσει λόξιγκας.
Είμαι ο Νίκος Κότσικας.
όπου και μεγάλωσε. Ζει στο Ίλιον και από μικρός έγραφε ποιήματα και ζωγράφιζε. Σπούδασε σχέδιο και χρώμα στους Πάνο Σαραφιανό - Βρασίδα Βλαχόπουλο, στη Σχολή ΒΑΚΑΛΟ και είναι απόφοιτος της Σχολής Α. Β. C. Ακόμη μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Διονύση Καρούσο, αναγεννησιακή τέχνη. Από το 1973 ασχολείται με την Βυζαντινή Αγιογραφία και παράλληλα γράφει και δημοσιεύει ποιήματα
σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Είναι μέλος του Δ. Σ. του Λογοτεχνικού Ομίλου «ξάστερον».
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία για το έργο του. Η ποίησή του στρέφεται γύρω από τον Θεό και τον άνθρωπο. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: το 1994 το «Τέσσεροι τοίχοι μια σιωπή» και το 2006 τα «Φιλέματα σ' αρχαγγέλους», εκδόσεις «ξάστερον», ISBN: 960-88713-3-6.
Reload the page to fallow the doves from the start
Όπου η καρδιά του Έλληνα κι' οχτώ πατρίδες κι' όχι μια...
Κι' ανήμερα το Πάσχα λαλούν κλαρίνα και βιολιά
σε όλη την γη του Αϊ μετανάστη!
'Όπου ψυχούλα ελληνική στις γειτονιές του κόσμου,
μπρούσκο κρασί κι' αρνιά στην σούβλα!..
Λουλούδια ανθρώποι και πουλιά
πάνω απ' τους φράχτες της ολόλαμπρης αυλής,
καρτερικά κι' ευλαβικά γλυκοκοιτούν
-θαρρείς προσεύχονται στον Πλάστη:
Δωσμου θεέ μου μια στιγμή
φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ' το τσάμικο
κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό...
Σαν αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη
κι' αφού αισθανθώ την πασχαλιά ως άνω!
Μαζί και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!!
κώσ/δουρ.
H κυρά των αηδονιών..
Λέω να βρω καιρό
και να μετρήσω την ηλικία της θάλασσας
από το βάθος των ματιών σου!.
Στα πέντε σου δάχτυλα, στιγμή - στιγμή,
δάκρυ το δάκρυ να κάτσω να συλλογιστώ
τον ανθρώπινο πόνο ανά τους αιώνας!.
Κι' επειδή ο θεός και τ' αστέρια του έδωσε
ένα - ένα και με τάξη απλή, να ζωγραφίζουν στο κάθε σου
βήμα μικρές παναγιές που ανασταίνονται, λέω:
Tα μακρινά ηρωικά βουνά της Αρκαδίας μου,
με χίλια μύρια χρώματα, με δυο στρατιές αγγέλους,
Σου στέλνουν δώρο στην γιορτή Σου ένα κομμάτι
ηλιοβασίλεμα να το κρεμάσεις στον λαιμό σου!
Κι' επειδή στ' Oντάριο οι μήνες είναι σκληροί..
Tα καραούλια απ' τις ψηλές τους τις κορφές στο Καρδαρίτσι:
Ο 'Αγιος Γεώργιος, η Αγία Παρασκευή μαζί
κι' ο 'Aγιος Κωνσταντίνος, σου στέλνουν γράμμα και γραφή,
μαζί κι' ένα ματσάκι δεντρολίβανο να το κρατάς
στον κόρφο σου να μην σε πιάνει αβάσκαμα.
Κι' επειδή εγώ, και τους χρόνους εβασάνισα.. Λέω.
Είναι καιρός τον εαυτό μου να γυρίσω πίσω να του διδάξω
ανάγνωση και γραμματική, ώστε να μπορεί σωστά,
να συλλαβίζει το όνομά σου!
Μικρή κυρά μου αναργιανή, κυρά των αηδονιών
της πετροπούλας και του κότσυφα! Kυρά του νου,
της όσφρησης και της αφής, θα με περιμένεις;
κι' εγώ το καρτερώ, να πάει η ώρα δώδεκα
να πάει το μεσημέρι!...
Κυρά μου καπετάνισσα
Κυρά μου καπετάνισσα κυρά,
σε βλέπω με την ρόκα σου να σαλαγάς τ αρνιά,
κειδά στις ράχες τις ψηλές στο Καρδαρίτσι!
Κι εγώ σου το βοσκόπουλο, την προσευχή να κάνω
για σε τον τσάμικο!. Κυρά.
Να σου πηδώ απ το 'να βουνό στ' άλλο να φέρνω φούρλες,
και με του Ζάχου την φωνή
να σου λέω την "Βοσκοπούλα"...
Κι εσύ κυρά η Κιτσιαρέλαινα να σου χτενίζει τα μαλλιά
και η παναγιά να σου φοράει γιορντάνια. Κι εγώ ζωσμένος
τ' άρματα ν' αστράφτω! ο αστραπόγιαννος κυρά
στην χρυσοπλούμιστη την φορεσιά του γέρου μου
Κολοκοτρώνη! Να πάμε μέρα του βαγιού
στην εκκλησιά του Αϊ Νικόλα!.
Και σαν πιο κει πιο ύστερα, σαν έρθει εικοσιδυό Νοέμβρη,
να πάμε πάλι να γιορτάσουμε τα δεκαοκτώ μας χρόνια παντρεμένοι,
και νάχουμε τον παπαβασίλη στο Eυαγγέλιο...
Κώστας Δουρίδας
Η ποιήτρια
Μαρία Πισιώτη
Διαπιστώσεις
Αναμοχλεύω το χθες
μέσα από τις στάχτες
του σήμερα.
Δεν άλλαξε τίποτα τελικά.
Πρόσωπα και ονόματα μόνο.
Διαχρονική ουτοπία
οι φωνές μέσα στην έρημο.
Το αύριο έρχεται χωρίς
συναισθηματισμούς,
μέσα από μάσκες ειρήνης.
Αιώνιοι Σύσυφοι με όνειρα
γεμίζουμε το διάτρητο
πιθάρι της ελπίδας.
Οι λιγοστοί εναπομείναντες
ρομαντικοί, η φωνή της γης.
Δύσκολοι καιροί
Μπόλιασε η Χίμαιρα
τον ουρανό φαρμάκι,
τον χρόνο έπαρση
και φθόνο,
ύψωσε στον ιερό βωμό
την ευτέλεια της ύλης.
Το φθοροποιό εγώ
αγέρωχο στο θρόνο του
ορίζει τις τύχες των πολλών.
Η Σκύλα και η Χάρυβδη
δρέπουν τους καρπούς του.
Δαφνόφυλλα
Αγάπη μου γιατί ξαπλώνεις στα δαφνόφυλλα;
Το βλέμμα σου εστίασες στο στέμμα
και την καρδιά σου άφησες στη σκόνη εκτεθειμένη.
Αγάπη μου γιατί ξαπλώνεις στα δαφνόφυλλα;
Το χέρι που σ' άγγιξε το φύτεψες στη λάσπη,
είπες πως ήταν κάποιο παραμύθι....
Ο άνεμος αγάπη μου, ο άνεμος παίρνει τα δαφνόφυλλα
και την καρδιά σου τρωγοπίνουν οι Ερινύες.
Το νήμα της αγάπης
Καταδύθηκε στη δαιδαλώδη ενδοχώρα
κρατώντας σαν εφαλτήριο
το νήμα της αγάπης.
Πώς αλλιώς ν' αντιμετωπίσει
το ζωόμορφο δίποδο εκεί στον πυρήνα;
Ιδρώτας έλουζε το διάβα του και το νήμα
του χάριζε την ελπίδα
ώσπου το καθρέφτισμά του,
εκεί στον πυρήνα, έσπασε.
Η έξοδος του γεμάτη χαμόγελα
οι υποσχέσεις του παρατημένες
αποσκευές στον πρώτο σταθμό μαζί με το νήμα.
Τα ιστία παρέμειναν μαύρα σηματοδοτώντας
την ανέλιξή του εκεί στο πρώτο
σκαλί της μοναξιάς
το χαμόγελό του σβήνει.
Πανδώρα του Μύθου
Πανδώρα του Μύθου
ποιος άνεμος μαστιγώνει
το ονείρεμά σου και
η χαρά σου δακρυρρέει;
ποιος αγέρας σου θρυμματίζει
την ψυχή σε Κήπο Μυστικό
και εναλλάσσεται η ηδονή με την οδύνη;
Πανδώρα του Μύθου
"απεταξάμην..." ψιθυρίζεις με χείλη ξέπνοα
"απεταξάμην...τι; τα όνειρα που διαλύει η αυγή;
ή όσα κρύβει η σελήνη;"
"απεταξάμην τον φτερωτό μικρό θεό"
μου απαντάς και η ματιά σου γαληνεύει.
Στις Πηγές του Αχέροντα
Στις Πηγές του Αχέροντα ταξιδευτής,
κουρασμένος απ' τις Σκιές της Πόλης
εναποθέτω στο Νεκυομαντείο πρόσφορο
όμοιο εκείνο του Οδυσσέα.
Και ω! του θαύματος οι Πύλες του Άδη
διάπλατα ανοίγουν!
Ευθύς ψίθυροι κι ανάσες απόκοσμες
το Είναι μου πολιορκούν, για να
καταλαγιάσουν στο επόμενο λεπτό
στου Αιακού το νεύμα.
Το Κάρμα
Στην πλατεία των Σοφών μαζεύτηκαν οι Σάτυροι
να πυρπολήσουν την Ανδρομέδα.
Εκείνη σιωπηλή, όπως πάντα,
χορεύει τον τελευταίο της χορό
με μόνο ένδυμα τις αχτίδες του Ήλιου?
όχι για να σαγηνεύσει τους Σάτυρους
αλλά για να φύγει όπως Εκείνη πάντα ήθελε.
Εκεί στην πλατεία των Σοφών ο Περσέας
υποκλίνεται στο αέρινο λίκνισμά της
και η φυγή τελείται με τα φτερά του Πήγασου.
-Ταξίδι ερωτικό, Μοιραίο Φως.-
Οι Σάτυροι αμήχανοι στέκουν
αγνοώντας την αυτοπυρπόλησή τους.
Θυσία
Όταν έρχεται ο Έρωτας, ο Θάνατος αποσύρεται.
Απόδειξη το δηλητηριασμένο μήλο που ξέρασε
η Χιονάτη σαν γεύτηκε αληθινό αγάπης φιλί.
Μα και η ωραία κοιμωμένη του δάσους
άφησε τον αιώνιο ύπνο της
για το φιλί του γενναίου της ιππότη.
Η Περσεφόνη πάλι αγάπησε τον Άδη.
Αιώνες τώρα το Σκοτεινό Βασίλειο φωτίζεται
απ' το Μοιραίο Φως της ένωσής τους.
Αυτό το Φως μοιράστηκαν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ,
ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα. Αυτό το Φως μοιράζονται
όσοι δεν αφήνουν τα τετριμμένα και τις συμβάσεις να τους φθείρουν,
όσοι απλά γνωρίζουν πως
ο Έρωτας είναι από κοινού θυσία.
Μήδεια
Θα πω πως ήταν όνειρο
διδακτικό
όχι προς αποφυγή
ούτε προς μίμηση.
Ναι Μήδεια
Θα πω πως ήταν όνειρο
-ούτε καλό ούτε κακό -
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.
Σε είπαν Μάγισσα
Γιατί πίστεψες στα ιερά δεσμά του Έρωτα.
Ψυχή και σώμα δώρισες
σε κείνον τον ημίθεο ήρωα
- δεν θα πω το όνομά του,
ξέρω πως σε πληγώνει
ακόμα -
Ο ημίθεος και η ομήγυρή του!
Ανίκανοι όλοι τους να νιώσουν
το μεγαλείο της καρδιάς σου.
Το δηλητήριο, που έρρεε άφθονο
από τα χείλη τους,
γίνηκε μαχαίρι στα χέρια σου.
Θυσίασες το όμαιμον
ή πιο σωστά
Έκοψες τον ομφάλιο λώρο του
Έρωτα!
Μήδεια
Του Ευριπίδη τραγική ηρωΐδα
Θα πω πως ήταν όνειρο
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.
Ξέπλεκα τα δακτυλίδια της κώμης σου
ανεμίζουν αιώνες τώρα
και το δάκρυ σου φωλιάζει στις καρδιές μας.
Μήδεια
'Aραγε στο όνομα σου να συνυφαίνεται
χαμόγελο, τόλμη ή πάθος;
για ό,τι μεγάλο διαλέχτηκες
για ό,τι ύψιστο γεύτηκες
Εσύ η
Αιώνια Γυναίκα.
Αγαπητέ μου κ. Παστάκα, Διαβάζοντας την ποίησή σου στο καινούριο βιβλίο "Η μάθηση της αναπνοής ...σε τρεις κινήσεις (όλα τα ποιήματα)" που είχα την τιμή να μου στείλεις. Λέω, πως έχω την αίσθηση καθώς διαβάζοντας τις λέξες, παράλληλα η ψυχή μου να ακολουθεί το γλέντι θαρρείς 'κει πέρα στα γαλανά τρίστρατα του χωριού μου μικρό παιδί ...που τι δεν θάδινα να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές που οι χωριανοί μου πήγαιναν μπουλούκια -μπουλούκια και πίνοντας και τραγουδώντας από σπίτι σε σπίτι να πούνε τα χρόνια πολλά στους εορταζόμενους.. Και ΛΕΩ τέτοιες αισθήσεις και θύμισες παίρνω και ξαναπαίρνω διαβάζοντας την ποίησή σου! Νασαι πάντα καλά αγαπητέ μου φίλε ποιητή.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, το καύχημα του σημερινού 'Ελληνα και της Ιστορίας του '21. Ως μέχρι τα 52 του χρόνια έτρεχε σαν άγριο τσακάλι από κορφούλα σε κορφή γιατί τον κυνηγούσαν στο Μοριά οι τούρκοι με την βοήθεια ακόμη και των δικών του ..φίλων και ..κουμπάρων (βλέπε Απομνημονεύματα), για να του πάρουν το κεφάλι -και γενιές ολόκληρες του είχαν ξεκληρίσει... Δεν είναι ραχούλα στο Μοριά που να μην είναι θαμμένος εκεί Κολοκοτρώνης... 'Ετσι στο τέλος αφού κατάφερε και γλίτωσε απ' τα κυνηγητά και την βασανισμένη του ζωή, στα 52 του χρόνια μπήκε στην επανάσταση! Και φυσικά μπήκε "στο πόστο που ήρμοζε εις τέτοιον άνδρα": Να είναι ο αρχηγός του σκλαβωμένου λαού. "Σαν παλικάρι πολεμούσε και σαν φιλόσοφος οδηγούσε.." Και έτσι βοήθησε για την λευτεριά της πατρίδας στα 1821.
Σήμερα για τους 'Ελληνες, αλλά και για όλο τον ελεύθερο κόσμο, ο Κολοκοτρώνης αποτελεί σηματωρό της αιώνιας ελπίδας από τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο! 'Οτι δηλαδή για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου φέρεις κι' εσύ ευθύνη και όσο και αδύναμος και αν είσαι, μην κάθεσαι παρατηρητής στα γεγονότα, πάρε μέρος σε ότι και με όποια δύναμη μπορείς, για την αξιοπρέπεια την πραγματική ελευθερία, και τον σεβασμό των συνανθρώπων σου. κωσ. δουρ.
Δώσ μου θεέ μου μια στιγμή
φούρλα να φέρω τη ζωή μέσα απ' το τσάμικο
κι' όπως θα σειέμαι θα λυγώ και σμίξω τον Έλληνα ..θεό...
Σαν αστραπή να γεννηθώ ξανά στην γη κι' αφού αισθανθώ
την πασχαλιά ως άνω! Μαζί και την Ελλάδα!!! Ύστερα ας ..πεθάνω!!
το Δημοτικό μας τραγούδι και η παράδοση είναι ο πιο ασφαλής
δρόμος για την ιστορία και τον πολιτισμό μας..κώσ/δουρ.