Ελληνική
Διασπορά ώρα Μηδέν?
 Στις χώρες καινούριων εστιών της μετανάστευσης με τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα που έγιναν στις
δεκαετίες του '50 και '70 όπως ο Καναδάς η Αυστραλία κλπ.. Ενώ σ' αλλοτινούς καιρούς της διασποράς με εθνικιστικά καθεστώτα
καθώς της Τουρκίας η της Αιγύπτου επειδή παραμόνευε ο κίνδυνος ο Ελληνισμός ήταν απόλυτα συμπυκνωμένος και δυνατός εν
αντιθέσει με του σήμερα στις νέες χώρες (Καναδά Αυστραλία κλπ).. Με ειρωνεία θα έλεγε κανείς ότι: Το καλύτερο «φάρμακο»
για την "αφομοίωση" στα παιδιά του μετανάστη ήταν η "φιλοξενία", και η απόλυτη "ανοχή" στον ίδιο τον μετανάστη..: "Δολερή πολιτική" θα την έλεγε ο Μακρυγιάννης αν ζούσε σήμερα. Και τα κατάφεραν.. Κοντά βέβαια, στις πολλές και πάμπολλες αδυναμίες του μετανάστη.
Σήμερα καθώς που καινούριοι μετανάστες απ' την πατρίδα δεν έρχονται άλλο πια.. ώστε να διοχετεύσουν καινούριο «αίμα» στην κοινότητα
ο ίδιος έχει απομείνει μετέωρος και ξεκομμένος!.. Δεν πρόλαβε ούτε κάν' να ρίξει σωστά τις ρίζες του.
Σε αυτό απάνω, καραβοτσακισμένος από την πολύχρονη δουλειά.. και προς το τέλος του βίου του, βλέπει
ανήμπορος(;;) την αφομοίωση που έρχεται ως σαν το ποτάμι το ακράτητο που θα ξεπλύνει ότι ο ίδιος πάσχισε μια ολόκληρη ζωή: Μια
απλή δηλ. και άξια των προγόνων του ανατροφή στα παιδιά του, όπου, τα θέλει να συνεχίσουν την ελληνική παράδοση -όχι βέβαια με
φανατισμό αλλά- με αξιοπρέπεια και σεβασμό για την ελληνική τους ιστορία, τον απαράμιλλο ελληνικό τους πολιτισμό μέσα στις κοινωνίες
που ζουν. Και όμως χωρίς και αυτά καλά - καλά να φταίνε ή να το ξέρουν, τα βλέπει στην δραματική πλειοψηφία τους να πηγαίνουν προς την αφομοίωση!.
Τι έφταιξε λοιπόν; Είναι σωστό, το βάρος της ευθύνης να το ρίχνουμε στον Καναδά που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τον μοιροδαρμένο
μετανάστη ίδια καθώς τους πολίτες του; Ζητάμε δηλ. τώρα και ρέστα;; Επειδή η ελληνική διασπορά -κι' εν αντιθέσει με άλλες εθνικότητες-
τραβάει απ' το κακό στο χειρότερο;;
Μήπως το βάρος της ευθύνης είναι αλλού, όπως επί παραδείγματι, η παγκόσμια ελληνική γκρίνια μεταξύ κοινότητας και εκκλησίας που ακόμα έως τα σήμερα δεν τα έχουνε βρει;; Πώς γίνεται στα τελευταία χρόνια ο Ελληνισμός στον Καναδά επί
παραδείγματι, έχει φτιαγμένο 80 τόσες εκκλησίες! όμως σε ότι αφορά την ελληνική γλώσσα, απλώς και μόνο περιμένουμε από τον Καναδά
να πληρώνει τους 'Ελληνες δασκάλους για να μαθαίνουν ελληνικά τα παιδιά μας κι' αυτό μονάχα 2 και 3 ώρες την εβδομάδα;;
Πού είναι η κεντρική ηγεσία του Ελληνισμού εδώ, ώστε να σταθεί δίπλα στον Ελληνισμό του Halton
(προάστιο δυτικά του Τορόντο προς τον Νιαγάρα στις παρυφές της λίμνης του Οντερίου): Oakville, Burlington,
Milton 2.500 με 3.000 κόσμος που πνέει τα λοίσθιά του;; Τι θα απογίνει όλος αυτός ο ελληνισμός σαν τελειώσει η γενιά του μετανάστη,
καθώς που για τις καινούριες γενιές , δεν βρίσκεται εντελώς τίποτα! ελληνικό για να κινήσει μέσα τους κάποιο ενδιαφέρον για τους προγόνους,
την γλώσσα, τα θρησκευτικά τους πιστεύω και την Ιστορία των;;
Τίποτε! ελληνικό -σε ολόκληρη την περιοχή ωστε- να αισθανθούν μια κάποια υπερηφάνεια και να το δείξουν στα
δικά τους παιδιά και να πουν : Να ένα έργο που μας άφησαν οι γονείς μας και τότε από φιλοτιμία και οι ίδιοι να το συνεχίσουν;;
ΚΑΙ τέλος το καυτό ερώτημα: Ποιος είναι και τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια ο μετανάστης;;
ο 'Ελληνας της Διασποράς
Ηχος πρώτος:
Ο 'Ελληνας της διασποράς και μιλάμε ειδικά για την πρώτη γενιά του
μετανάστη. Ξεκίνησε από την πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι και
όχι μόνο που τα κατάφερε να προοδεύσει, αλλά και να προσθέσει επί πολλή, στην
δημιουργία αλλά και ευημερία της καινούριας του πατρίδας!.
Σήμερα η χώρα αυτή -όποια και αν είναι- με σιγουριά τον έχει τοποθετήσει, ανάμεσα στα
πρώτα στελέχη της κοινωνίας της. Και του αξίζει! Αφού ο ίδιος με ένα παράξενο μίγμα
ανθρώπινης αντοχής, άλλα και υπόστασης, κατάφερε με αξιοπρέπεια και υπομονή,
χωρίς διαμαρτυρίες να ενταχθεί προοδευτικά κι' όταν ήταν ακόμη να του λάχουν,
οι πιο χειρότερες δουλειές..
Στη συντριπτική πλειοψηφία του, δεν έκανε ούτε καν την προσπάθεια, να πάει σχολείο και
να μάθει την γλώσσα της καινούριας του πατρίδας. Για τον απλούστατο λόγο: Δεν είχε καιρό παρά
μόνο για δουλειά. Και τα έβγαλε πέρα ο παλικαράς, χωρίς κανενός την βοήθεια!..
'Εκανε σπίτια, έκανε φαμελιά και τα παιδιά του τα έστειλε στα πανεπιστήμια, τα έβγαλε
γιατρούς, computers scientist, δικηγόρους, και ότι άλλα επαγγέλματα.
Ωστόσο ο ίδιος έμεινε αμόλυντος!
'Εμεινε αγνός!
'Ιδιος, καθώς την μέρα που έφυγε απ' το χωριό και την πατρίδα του.
Η νέα γης, θαρρείς σαν να μην πάτησε τα χωματά της, σαν να μην
έζησε ποτέ σε αυτήν. Σαράντα χρόνια λες και πέρασαν πνοή. Μοιάζει με κείνο το αεροπλάνο, που περιστρέφεται επάνω από το
αεροδρόμιο, έτοιμο να προσγειωθεί. Και όμως σαράντα χρόνια πέρασαν και ακόμα ..περιστρέφεται.
Ο 'Ελληνας της διασποράς:
Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος!
Υπομονετικός αλλά και ατίθασος!
ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
'Ηχος δεύτερος:
Ωστόσο, στη συντριπτική πλειοψηφία του και στην κοινοτική ελληνική του ζωή, το πάει κουτσαίνοντας,
το πάει στραβά. Θαρρείς κι όλα τούτα χρόνια της υπομονής με τους "αλλόγλωσσους" της νέας γης,
μπούχτισε στην απομόνωση μαζί και την δουλειά.. Τώρα ζητάει σαν το παιδί, όπου -γυρίζοντας απ το
σχολείο αγανακτισμένο, απ τα πειράγματα των άλλων παιδιών-, ξεσπάει στην μάννα του,
τούτος ξεσπάει στην κοινότητα κι έτσι, σημαία του έχει την μαγκούρα κι από κοντά το "ωχ αδερφέ..". Οι άλλοι φταίνε!...
-«Δεν παίρνω μέρος στην κοινότητα (σου λέει με απίστευτη σιγουριά), γιατί ..όλοι τρελοί..».
Τον είπαν πολυμήχανο -και το πιστεύει κι' ο ίδιος- κι' έτσι, έχει χίλια δυο να σου πει,
για τους άλλους που ..φταίνε, εκτός τον ίδιον!
Γι' αυτό και τον βλέπεις με την μαγκούρα του ανεμίζοντας
κατά παντός(!) ρίχνει τα βέλη του εξαγριωμένος.
Δεν έχει καιρό να σε ακούσει γιατί μονάχα
σκέπτεται τι θα σου πει.
Αν προσπαθώντας να σε διακόψει δεν τα καταφέρει, θα γυρίσει να ανοίξει «πηγαδάκι» με
τον διπλανό του. Εάν κι' εκεί το αποτύχει, τότε βαριά συλλογισμένος, αλλά κι' απογοητευμένος,
με το χέρι στην τσέπη, θα τραβηχτεί πιο πέρα ή θα πάει έξω με τους καπνίζοντες.
'Ισως εκεί να βρει καλύτερη τύχη..
Ο 'Ελληνας της διασποράς:
Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος!
Υπομονετικός αλλά και ατίθασος!
ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
'Ηχος τρίτος:
Αν είναι κι έχει πάρει μέρος στα κοινοτικά ;
Χριστιανοί και Ιουδαίοι φυλαχτείτε!.
Περνάει ο πρόεδρος απ τη ..γειτονιά!
Ανασκουμπωθείτε.
Εθνοσωτήρας!
Σωστός φωστήρας!
'Ολα τα λύνει. Μόνο ..καιρό
δεν έχει! Δεν δίνει ..λογαριασμό.
|
Και αν είναι μέλος στο συμβούλιο;
Στις συνεδριάσεις δεν έρχεται..
Μα όταν έρθει δεν επιδέχεται
αυτά που λες ή έκανες εσύ.
'Οσο καιρό
αυτός στην εξοχή
ήταν, και τι μ'αυτό;
Εκείνος καλύτερα από σένα
θα τα είχε όλα ..καμωμένα!. |
Αν ήταν πρόεδρος στην κοινότητα παλιά;
Τα όσα κάνεις σήμερα, αυτός τα βρίσκει επαναστατικά
και τον ανησυχούν! Φοβάται ότι με τις δικές σου ενέργειες
-τι κι αν η κοινότητα προοδεύσει;
το βλέπει φανερά- η προσπάθειά σου είναι μόνο
το «...κύρος του» να υπονομεύσει !
Ο 'Ελληνας της διασποράς:
Αυτός ο μούργος, ο δουλευταράς, χορευταράς και καλοκάγαθος!
Υπομονετικός αλλά και ατίθασος!
ο υπέρ πατριώτης και Ελληναράς
της πρώτης γενιάς ο μετανάστης!.
Πρωτοβουλίες δεν παίρνει γιατί δεν έχει ..καιρό.
Να σε βοηθήσει κι' αυτό δεν γίνεται!
'Oταν εσύ τον καρτερείς αυτός δεν έρχεται.
Κι' όταν εσύ δεν τον περμένεις αυτός είναι εκεί.
Γιατί «...'Οταν όλοι εμείς θρηνούμε αυτός αγαλιά
και όταν όλοι πάλι αγαλιούμε αυτός αναίτια σκυθρωπιάζει.
Στις κραυγές μας μπροστά προσπερνά και αδιαφορεί
και τα σε μας αόρατα με το αυτί στην πέτρα,
σοβαρός και μόνος προσέχει.»
(Ελύτης: Αξιον Εστί)
'Ηχος τέταρτος:
Στην εκκλησία στέκει σοβαρός
-το παίζει καλός χριστιανός-,
σαν είναι να πάει
με την γυναίκα του μόνο
και ..πέντε φορές το χρόνο.
Για το πού είναι τα παιδιά
κανείς δεν μιλάει,
|
ούτε ο παπάς ούτε ο δεσπότης
γιατί εν πρώτης:
Αφού και λειτουργία στ' αγγλικά
-όλα καλά!-
στο νι και ρω
τα τυπικά να γίνονται
και "ωχ αδελφέ" τι πάν και πνίγονται
σε μια ..σταλιά νερό;
|
'Ηχος πέμπτος:
'Ομως ήρθε ο καιρός
που ο ..γίγας αυτός
θα πρέπει να σοβαρευτεί
διαβαίνοντας την τρίτη ηλικία:
Απ' τον παπά και τον καθηγητή
ως μέχρι και κείνων που το παίζουν ηγεσία..
Και οι άλλοι οι απλοί αλλά και κείνοι που το παίζουν πλουτοκράτες.
Οι αριστοκράτες ή και οι μικροί και οι άλλοι οι μεγάλο-ιδεάτες
και οι εγώπαθοι. Ας σκύψουν ταπεινά στην Ιστορία τους
με ευλάβεια αρχαιοελληνική να σημαδέψουν την πορεία τους.
'Αγαπητέ μου φίλε,
Αυτή περίπου είναι σήμερα η κωμικοτραγική εικόνα μαζί και η αλήθεια του 'Ελληνα μετανάστη απ' τις δεκαετίες του '50 και '70.. Ξεκίνησε με μια βαλίτσα στο χέρι. Νέος καθώς που ήταν, μαζί θεριό κι ανυπόταχτος! Πήρε τους δρόμους και όπου τον έβγαλε η τύχη του σταμάτησε. Πήρε μι' ανάσα, έφτυσε τα χέρια του και στρώθηκε στη δουλειά χωρίς στιγμή να σηκώσει κεφάλι.
'Οταν το σήκωσε, είδε ότι το τσαντίρι του ήταν γιομάτο όχι μονάχα παιδιά αλλά κι' εγγόνια.. Στην ίδια στιγμή ανακάλυψε τα αρθριτικά, την ελληνική Κοινότητα, κι' απόκοντα θυμήθηκε και την Ελληνική πατρίδα που πάντα -σαν μάνα του καθώς που ήταν- την είχε φυλαχτό στα στήθια του!! Ωστόσο, θαρρείς και τώρα το κατάλαβε!.. 'Οτι κι' αυτή τον πρόδωσε! Αφού χωρίς σοβαρή ηγεσία στην ξένη γης, η πατρίδα τον άφησε τελείως ξέγυμνο από όποιαδήποτε προστατευτική καθοδήγηση και πραχτική βοήθεια (όπως στην περίπτωση άλλων κρατών. Η Πορτογαλία επί παραδείγματι στέλνει πληρωμένους από την ίδια! δασκάλους να διδάσκουν τα παιδιά των μεταναστών του Καναδά την γλώσσα και τις παραδόσεις των, και πέντε μέρες σχολείο την εβδομάδα). Στην διπλανή πολιτεία μα 10.000 Ελληνισμό, τι βλέπουμε;; Βλέπουμε τις ελληνικές εκκλησίες με 80 γεροντάκια η καθε μία τις Κυριακές και ελληνικό σχολείο σχεδόν ανύπαρχτο, των Πορτογάλων το σχολείο στην ίδια πόλη με 500 παιδιά...
Τί έκανε και κάνει η ελληνική πατρίδα για τον μετανάστη;; Φούσκες πάνω στις φούσκες: Μας έστειλε τελευταία και τον υφυπουργό εξωτερικού κ. Γρηγόρη Νιώτη και μας είπε: «Η πατρίδα είναι υπερήφανη για εσάς, γιατί δεν την λησμονείτε. Είστε τα προοδευμένα παιδιά της και γι' αυτό στηρίζεται σε εσάς!» και συνέχισε «'Οσο για εμάς, είμαστε η πρώτη χώρα μετά τον Καναδά.. όπου θα πάμε να συναντήσουμε τον νέο πρόεδρο Αμερικής για να του μιλήσουμε για το ...Κυπριακό...». Μας είπε και αυτό: «'Εχουμε πρόβλημα στα Βαλκάνια: τα Σκόπια κινδυνεύουν από τους Αλβανούς και εμείς είμαστε η πρώτη χώρα όπου θα τα βοηθήσουμε γιατί εκτός από το όνομα δεν έχουμε άλλη διαφορά.
Η μόνη χώρα στον κόσμο που αποκαλεί τα Σκόπια: Σκόπια και όχι Μακεδονία, είναι η Ελλάδα! Στο Κέντρο της πόλης του Τορόντο οι Σκοπιανοί παράλληλα με τους 'Ελληνες στην παρέλαση, κάθε φορά θα κάνουν σαμποτάζ των Ελλήνων, διαμαρτυρόμενοι ότι είναι μειονότητα και αδικημένοι (πού στη Θεσσαλονίκη;;) παριστάνοντας τους απογόνους του Μ. Αλέξανδρου... 'Ολα αυτά για τον κύριο υφυπουργό είναι ..τίποτα. Αυτή περίπου είναι η βοήθεια μαζί και η ηθική συμπαράσταση, -μητρική κατανόηση ή όπως θέλεις πές το, στο μέγα πρόβλημα της αφωμοίωσης του μετανάστη -που αναφέρομαι εδώ- απ' την γλυκιά ελληνική πατρίδα στα 2001.
Να'σαι καλά!
Κώστας Δουρίδας
|
ο Ελληνισμός
Since 1996
της Διασποράς
